Corpuskrant

Corpusstraat, Eugeen Schepensweg, Oorlogstraat, Stedelos

N° 186

December 2016

Beste buren, Het jaar nadert zijn einde. 2017 loert al om de hoek. ’ t Was voor onze wijk weer een jaar vol activiteit. Nieuwjaarsreceptie, Schotse feesten, katogentocht, de komst van de Sint... ’ t Was een jaar van afscheid ne men en nieuwe buren verwelko men. Maar vooral van heel wat leute en plezier! Daar breien we ongetwijfeld een spetterend vervolg aan vol gend jaar! In dit krantje lichten we alvast een tip van de sluier. We laten Schotland achter ons en steken de grote plas over naar de USA! Alvast a Merry Christmas and a Happy New Year!

The committee:

President Clark Vice president Slover Jack Chollin Luke Rivers Pete Brackfield & Miss Iris

Nieuwjaarsreceptie

Eén week voor de nieuwe Amerikaanse president de eed aflegt, brengt hij nog een blitzbezoek aan onze contreien. Op

13 januari

vrijdag de dertiende – hebben we president elect Donald Trump te gast in Welden. Dat leek ons een ideale gelegenheid voor een nieuwjaarsreceptie! Bij een hapje en een drankje wisselen we in dit hoog gezelschap de nodige wensen en eventuele kussen uit! We verwachten jullie

vanaf 19u in Ruhuna, Kou terstraat 2

. En we brengen er ongetwijfeld de Amerikaanse sfeer al wat in. Oh yeah!

Deelnemen is gratis voor al onze wijkbewoners. Maar om praktische en veiligheidsredenen vraagt de Amerikaanse Secret Service om vooraf je komst te melden via

[email protected]

of bij één van de bestuursleden!

Tot dan!

een uitgave van het Corpuscomité vzw, Oorlogstraat 6B, Welden ond.nr. 0 430 865 189

www.corpuscomite.be

Hij kwam!

Sinterklaas en zijn pieten waren weer 2 weekends paraat in onze wijk. En omdat iedereen braaf was geweest, had hij ook voor jong en oud een geschenkje mee!

Welkom!

In de Stedelos nummer 1 nam

Johan Verscheure

onlangs zijn intrek. Van harte welkom in onze wijk en hopelijk tot binnenkort tijdens één van onze activi teiten.

36ste Corpusfeesten

We prikten een datum voor onze Corpusfeesten. Omdat het comité ook wel eens naar de bier feesten wil, hebben we alles een weekje opge schoven. De Corpusfeesten vinden plaats op

1 en 2 juli 2017

!

We want you there! Schrijf het dus nu alvast in jouw agenda!

Zie ginds komt de tractor uit Mater weer aan Marc brengt ons Sint Nicolaas Ik zie hem al staan Hoe sputtert zijn motor Hij schudt op en neer Hoe waaien de ballonnetjes Al heen en al weer … (Tess, Corpusstraat 10

)

Eindejaarssfeer

Aan ’ t kapelleke op de hoek van de Oor logstraat en de Corpusstraat, is het weer al eindejaarssfeer wat de klok slaat. Dankzij Rolande Baudelet (juffrouw Rolande, gelijk ze in Welden zeggen) konden we dit jaar opnieuw een prachtexemplaar op de kop tikken. ’ t Is te zeggen: toch een stukje er van. Van de metershoge spar uit Rolandes tuin werden enkel de bovenste meters naar onze wijk verhuisd en sfeervol aangekleed

.

Op onze Facebookpagina vind je een filmpje met de ‘ making of ’!

www.facebook.com/corpuswijkwelden Ook nog eens bedankt aan Nicole voor de extra kerst decoratie en de bediening van de lichtjes in de boom!

Walhalla spreekt … ‘de memoires van een tent’

Part 3: als het geen feest was

Ja, schone liedjes duren niet lang hé, … of toch ? De ‘ langste liedjes ’ (en ook de plezantste) wa ren de Corpusfeesten: ne keer dat de tent gezet was, was ’ t feest voor drie dagen, allez, den dag van de afbraak niet meegerekend natuurlijk! (‘ t was dan ook vaak nog wel ‘ feest en petit comité ’). Later werd het een weekend van 2 dagen feesten (en nog altijd met veel leute en ple zier), maar waarbij we dan om de 5 jaar toch op een extra avond getrakteerd werden. Maar de meeste andere feesten op verplaatsing waren één of max 2 dagen. Daarvoor en daarna was het hopen op goed weer, zodat ik niet te lang buiten moest blijven staan … (‘ k heb het zeker al ver teld dat ik eens 3 weken lang in regen en wind gestaan heb, letterlijk ‘ buitenspel ’ voor de voet bal). Maar éénmaal terug thuis ben ik altijd goed verzorgd geweest. En ’ t comité heeft toen ook een wijs besluit genomen: Walhalla blijft in onze wijk, en mag uitzonderlijk ‘ uit sympathie ’ ook nog eens naar de KSA of naar ’ t KBO. Punt. Ik heb toen te vroeg ‘ Joepie!

’ geroepen, want ik was als tentje jammer genoeg een beetje te klein voor die lokale voorloper van andere muziekfestivals. De anciens van de Corpus zullen het wel weten dat die befaamd geworden Weldense jeugdfeesten nu ook een brok mooie ‘ geschiedenis ’ zijn, net zoals de KSA jammer genoeg. ’ t Is wel ambiance geweest met al die ve detten van toen: Willy Sommers, Salim Segers, Get Ready, en zovele anderen …. enfin, wat voorbij is, is voorbij !?

… en na de feesten … ‘ op stal ’, ja, ik kan er uren over doorgaan … moest ik een paspoort hebben, dan was ik al verscheidene keren naar de dienst bevolking mogen teruggaan om telkens mijn nieuw verblijfsadres te laten registreren. Mijn eerste grote merci gaat naar Wardje De Clercq, hij is een schoon stuk in de 90 oud geworden, en heeft mij altijd graag gezien. Zijn vroegere stallingen in de Corpusstraat als je van de kerk komt in het destijds eerste huis aan de rechterkant waren voor mij niet alleen een gewaardeerde schuilplaats, maar ook een eerste echte thuis. Nooit ver van het feestgebeuren, en ‘ t was voldoende ruim en luchtig. Alhoewel, de ingang was niet groot, maar zo konden ze mij moeilijk komen pakken. Het was daar zo ruim en openluchtig dat de leden van ’ t comité er mijn ijzeren gebinte in een schoon nieuw rood kleurke gestoken hebben, … de sporen van hun verfkunst staan nog altijd op mijn tentzeil. Jacques heeft er zelfs Wardje zijn pomp gebruikt om een paar van mijn krom getrokken poten terug te rechten.

Nu ja, als het feest was, moest ik natuurlijk proper zijn, en van tijd tot tijd heb ik wel een goede schrobbing gekregen. In ’ t begin herinner ik mij dat zelfs de kinderen van de comitéleden samen met hun vriendinnekes, en een paar bor stels, sponsen en zeemvellen aan het poetsen

gingen. Er bestaat daar zelfs een niet uitgegeven video van ergens in ‘ t Corpusarchief … maar ik moet toegeven dat de leden van ’ t comité zelf ook wel de waterslang en schuurborstel deftig gehanteerd hebben … alhoewel, ’ t is wel héél lang geleden!

Na ‘ bij Wardje ’ verhuisde ik in 2006 naar de boerderij van Raf Lauwereyns in ’ t verkavelings baantje. Ik lag er in de vroegere woon kamer, op zo ’ n zwarte tegelvloer met witte voegen, en niet ver van de kachel. ’ t Eerste moment lag ik nog kapot van gedaan.

’ t lachen met al die verhaaltjes van mijn verhuizers, want wie minder dan onder andere Hubert en Kris hebben mij daar toen letterlijk binnen Dat was echter niet voor lang want er waren bouwplannen, ’ t huis zou gesloopt worden … en zo belandde ik in de Stedelos, in een ‘ tuinhuis ’ van Jacques. Daar was het eerlijk gezegd toch wel behoorlijk krap! En ik voelde me daar eigenlijk ook niet echt op mijn ge mak, want ik kreeg er met momenten toch onverwacht bezoek van de familie van Ratatouille. Het comité heeft dat natuurlijk pas ontdekt als ze in de zomer de tent weer wilden opzetten, en dan vaststelden dat er een paar luchtgaatjes in het dakzeil waren … Marc M had gelukkig nog goede ‘ col ’ om mijn ‘ doorkijkdak ’ weer lucht en waterdicht te maken.

En ja, … ‘ l histoire se répête: ook daar bouwplannen, en dus weer verhuizen. Na wat brainstormen en allerlei opties bekeken te hebben, mocht ik op Steven zijn camion naar de overkant van de Schelde. In de garage van Luc zijnen thuis in Eine was er voldoende ruimte vrij, en zo kreeg ik daar voor een tijdje ‘ onderdak ’. Het was echter ook maar voor een tijdje, want niet ‘ bij de deur ’ als je al tijd over de Schelde moet, de spoorweg, de lichten, … Enfin, ik kon er mij best bij neerleggen (letterlijk) en ik lag daar vooral droog en warm (ah ja natuurlijk hé bij een vroegere kolenmarchand), dus genoot ik maar van mijn tijdelijk verblijf. Peter, die in 2007 het comité kwam verrijken, had ondertussen een aantal van zijn relaties aangesproken, en zo kon ik weer dichterbij mijn geliefde buren komen uitroesten tussen de feestjes. Mijn nieuwe thuis werd dus de Monseigneur Lambrechtstraat, zijn ‘ herders ’ … ik voelde me ver zouden mij voor alle onheil beschermen en beschutten. Alleen, … eerd! Niet alleen omwille van de locatie (er is daar een beetje verder ooit een bisschop geboren hé), maar ook omdat ik daar nog een paar robuuste vierpotige bewakers rond mij kreeg. Filip dat was enkel maar voor mijn ijzeren gestel, want voor een ratatouille Régine, een bijna koninklijk verblijf, niet ver van ’ herhaling wou ik best wel passen. En zo geraakte mijn hardware en mijn software duidelijk gescheiden. Een letterlijke luxe eigenlijk, want mijn sterke, maar tegelijk ook kwetsbare zeilen vonden onderdak in de garage van Luc en t kapelleke, op een paar meters van mijn feestterrein. En om dat uitroesten tegen te gaan, bestond er vroeger rode menie! Maar op aanraden van en vooral met sponsoring van de lokale verver ‘ buizen painters ’ (= tikfoutje, geen reclame hoor!)

werden mijn stoere/roeste palen behandeld met een aangepaste ‘ zongebruinde teint ’. Zo werd ik op punt gezet voor de aankomende zomerfeesten … met een complete ‘ new look ’!

Jawel, ik mag natuurlijk niet vergeten te vermelden dat ik om niet zo ’ n duidelijke redenen ondertussen ook op ‘ vermageringsdieet ’ gestuurd werd. ’ t Is begonnen met die brief van het stadsbestuur, na het Pukkelpop drama: ‘…

alle feesttenten groter dan 50m² moeten aan de volgende nor men voldoen ’

… Ik was bijna dubbel zo groot en dus ook slachtoffer van de nieuwe re gelgeving … Het comité besliste geen problemen te zoeken, en op mijn leeftijd ook geen buitensporige controle bij een maag veiligheidsin gelijkertijd mijn zeilen met makkelijke dereen dan toch content zeker?

uitgaven te doen. Ik mocht dus tijdelijk naar mijn zeilmaker terug, om mij een beetje te verslank en. Het voelde eigenlijk echt wel erger aan dan verkleining, maar ze hebben er te ritssluitingen voorzien van een paar extra en uitgangen. Allez, zo was ie En nadat ik tijdens een try out op Jacques zijn gazon opgesteld werd en volledig goed bevonden, kon ik mij gerust en rustig voorbereiden op een veilig optreden op de volgende Corpusfeesten. (Op de voorgrond zie je nog de onbenutte resten van mijn verslankingsingreep).

Ze hebben er zoals je ziet natuurlijk eentje op gedron ken, … op een verleden, en vooral een toekomst met nog vele mooie momenten. Die, en nog veel meer, ontdek je in een volgend krantje ! Dada, Walhalla !

Wacco:

Hey Trix!

Trix:

Ja, Wacco?

Wacco:

Ze gaan den Donald naar de wijk halen!

Trix:

Donald Duck?

Wacco:

Neeje! Trump!

Trix:

Die met zijn raar haar die president van de USA wordt?

Wacco:

Ja, die! Hij komt nieuwjaren.

Trix:

Zullen wij voor de security zorgen?

Wacco:

Goed plan! Dan kunnen we eens stiekem tegen zijn kuiten pissen.

Trix:

En wat als Hillary gewonnen had, Wacco?

Wacco:

Dan had ik tegen hààr presidentiële kuiten gepist. Zeker weten!