Één Laatste wens

Door Dylan de Lang De organisatie ‘Make a Wish’ kreeg op een dag een brief van Charlotte, een meisje van zeven jaar die een wens had om met ijsberen te zwemmen. De organisatie opende de brief en lachte schaterig naar de deze wens. ‘Hoe stom kan een kind zijn?’ lachte ze met zijn alle. Dit gebeurde allemaal op een koude december avond. Charlotte is een meisje van zeven die leukemie heeft en leeft hierdoor niet lang meer. Haar ouders wilde iets leuks voor Charlotte doen omdat het één van haar laatste weken is op deze aarde. De Organisatie Make a Wish is een organisatie die kinderwensen laat uitkomen van kinderen die niet lang meer te leven hebben. Toen Charlotte der ouders vertelde aan Charlotte dat ze iets van haar wildste dromen kon uitkiezen, koos ze direct voor het zwemmen met ijsberen. Charlotte was geobsedeerd door ijsberen, heel haar kamer stond vol met knuffels en posters van ijsberen. ‘’Liefste mensen van Make a Wish, ik heb een hele erge ziekte en ga binnenkort nog zieker worden en zou graag nu ik het nog kan met ijsberen willen zwemmen, kunnen jullie dat voor me doen?’’ schreef Charlotte met een kinderlijk handschrift. Het was avond, temperatuur lag laag en Charlotte voelde zich niet helemaal lekker, ze moest overgeven maar het waren geen etensresten maar bloed wat ze ophoestte. Ze ging die avond vroeg naar bed en legde de brief onder haar kussen. Die nacht slopen de ouders van Charlotte haar kamer binnen om haar brief onder haar kussen vandaan te pakken en op te sturen naar de organisatie. Een week later kregen ze antwoord door middel van een mail met daarin: ‘‘Beste Charlotte, Helaas kunnen wij niks voor je doen en kunnen wij je wens niet laten uitkomen. Beterschap. Met vriendelijke groet, Make a Wish.’’ De moeder van Charlotte las deze brief en vond het heel vervelend dat zij zo reageerde en dat ze niks probeerde te ondernemen. Ze Reageerde daarom direct op de mail met de vraag of ze de brief konden terug sturen zodat het leek alsof de brief niet aankwam en in de hoop dat Charlotte wat minder verdrietig is. Op de organisatie kregen ze de mail en gingen opzoek naar de brief. De zoektocht naar de brief stopte na een uur omdat ze de brief niet konden vinden, en stuurde een mail terug dat ze de brief niet konden vinden en dat ze het speten en dat ze voor de rest een prettige kerst hadden. Ondertussen op kerstavond gaat de bel bij Charlotte thuis, niemand verwachte bezoek en keken elkaar dan ook verbaasd aan. ‘’Wie kan het zijn?’’. Moeder doet de deur open en voor de deur stond een oudere man met een baard en een rood kerstmannenpak aan, het was de kerstman! Charlotte sprong op van de bank en rende de gang in om te kijken wie het was. Ze sprong bij de kerstman in de armen en glom van blijdschap. De kerstman vroeg of hij Charlotte even mocht meenemen. Charlotte der ouders vertrouwde het natuurlijk niet helemaal en keken elkaar vragend aan en uiteindelijk knikte ze naar elkaar en Charlotte mocht mee met de kerstman. De kerstman zette haar op de arrenslee met daarvoor acht rendieren gespannen. Nadat Charlotte goed zat vastgemaakt aan de slee liep de kerstman nog even naar de voordeur om een handje te geven. Hij zei de volgende woorden; ‘’ De brief van u dochter gaat werkelijkheid worden’’. Blijkbaar had de kerstman de brief van de organisatie Make a Wish gestolen en liet hij Charlotte haar wens wel uit komen. Hij nam Charlotte mee de hoogte in met de rendieren en nam haar mee naar de Noordpool waar ze samen kon spelen met de ijsberen van de kerstman. Nadat Charlotte was uitgespeeld mocht ze even bij de kerstman naar binnen voor speciale warme chocomel. De kerstman zei; ‘’ Als jij deze choco helemaal opdrink ben je morgen weer helemaal beter.’’ En zo was het dat Charlotte na de kerstdagen helemaal genezen was van haar leukemie en als dank daarvoor blijft Charlotte elk jaar de Kerstman schrijven, ook nu ze al vijfentwintig jaar oud is. -Happy end-