Transcript Klik hier voor verdere info

Koorfeest Seniorenkoor Kontich-Kazerne
Tal van muziekverenigingen, koren, fanfares, harmonieën vieren deze dagen hun
jaarfeest. Of velen in deze gelaïciseerde roetpietentijd nog weten dat deze datum verband
houdt met het feest van Sint-Cecilia, valt te betwijfelen. Maar voor een seniorenkoor dat
elke week paraat staat in de kerk, mag dat geen probleem zijn.
Sint-Cecilia is de patrones van al wie in de kerk met muziek bezig is: cantors, organisten
en uiteraard koorzangers en dirigenten. Dat patroonschap dankt de Romeinse maagd en
martelares eigenlijk aan een foute interpretatie van een Latijnse liturgische tekst.
Daarbij wordt ze in verband gebracht met een orgel, en zo is de link naar kerkmuziek
natuurlijk snel gelegd. Haar feest valt eigenlijk op 23 november, maar om praktische
redenen lag 13 november beter en daarom mocht Sint Cecilia ruim een week te vroeg op
het muzikale schavotje treden.
Zoals het een liturgisch actief koor past, begon de feestdag met een speciale verzorging
van de zondagviering. Dat is op de tweede zondag een Woord- en Communiedienst, maar
ook die kan muzikaal mooi ingevuld worden.
Onze senioren begonnen, in wisselzang met het volk, met een feestelijke psalm: ‘De
vreugde voert ons naar dit huis. Verder zongen ze twee delen uit een nieuw ingestudeerde
mooie tweestemmige mis 'In honori di San Luigi Gonzaga’ van de Italiaanse componist
Oreste Ravanelo, bij de communie een ‘Panis Angelicus’ en als slot ‘Herr, deine Güte
reicht so weit.’ Omdat het jaar van barmhartigheid wordt afgesloten, klonk ook een deel
van de hymne ‘Misericordes sicut Pater’.
Het warme applaus op het einde van de viering was uitdrukking van waardering, niet
alleen voor deze opluistering, maar zeker ook voor de actieve muzikale inbreng bij de
vieringen het hele jaar door.
Om twaalf uur verzamelde de groep weer, ditmaal in zaal Pronkenborg. Daar stonden de
tafels feestelijk gedekt voor het vriendenmaal. Eerst uitgebreid aperitieven, en dan werden
de feestgangers uitgenodigd om aan tafel te gaan. Pastoor Jef leidde de bezinning waarin
de overleden koorleden werden herdacht. Onze vaste traiteur toverde weer eens een
heerlijk menu op de borden.
Tussen de verschillende gangen werden dirigente Mia en organist Koen met een attentie
bedacht.
En plots verschenen de bassen en tenoren met een hoedje van papier en een luimig lied
uit de oude doos.
Na de koffie kwamen er ook wat sapjes van achter de cafétoog en werd het nafeest op
gang getrokken. Daarin klonken een aantal Vlaamse volksliederen afgewisseld met een
gesmaakt solonummertje. En natuurlijk bleef er veel tijd om gezellig te keuvelen. Toen
buiten de schemering al helemaal tot donker was uitgelopen, werd het ook tijd om
huiswaarts te keren.
Het seniorenkoor is niet alleen de gewaardeerde verzorger van talloze vieringen, het is
vooral een hechte vriendenkring. En dat mocht onder het goedkeurend oog van de maagd
Cecilia gevierd worden!