Transcript Korte biografie Pim Ligtvoet

Korte biografie Pim Ligtvoet
MET KERSTMIS WORD IK 69
Ik ben ik vijf jaar met pensioen. Het zou fijn zijn als ik mijn leeftijd niet voelde, maar zowel het
gebeente als het binnenwerk heeft last van slijtage. Desondanks, wat een heerlijke tijd, die 65+.
De tijd aan mezelf. Een heel dik boek in een andere taal elke ochtend in bed kunnen lezen.
Dingen kunnen uitstellen naar morgen of overmorgen. Tv-series als Kunst en Kitsch, Kijken in de
Ziel, Andere Tijden, De Vloer Op en Icarus praktisch altijd kunnen zien. Meer contact kunnen
hebben met vrienden en familie. En, omdat ik vroeger goed gespaard heb, regelmatig weg
kunnen, in de buurt of naar onbekende gebieden.
EN VERDER?
Ik heb voldoende tijd voor vrijwilligerswerk. Ik ga niet alles
noemen, want soms groeit het me boven het hoofd, maar erg
belangrijk is Pink Nieuw-West. Als stichting voor de
zichtbaarheid, acceptatie en bespreekbaarheid van
homoseksualiteit in Amsterdam Nieuw-West (140.000
inwoners, van wie velen migrant) zijn we behoorlijk actief. Elke
eerste donderdagavond van de maand is er een borrel, soms
voor de gezelligheid en soms met een gast, een film of een
barbecue. Daarnaast organiseren we jaarlijks een markt met
open podium op het Osdorpplein en doen we mee aan
wijkactiviteiten van anderen. Of je echt doordringt tot de
mensen die problemen hebben met lesbo’s, homo’s,
biseksuelen, transgenders en naderen met een andere
seksualiteit weet je natuurlijk niet.
Maar we zijn aanwezig, ook op Facebook
https://www.facebook.com/pinknieuwwest.
WAT DEED IK IN MIJN VROEGERE LEVEN?
Vanaf 2001 werkte ik als consulent en adviseur bij welzijnsstichtingen in de provincie
Noord-Holland: Multiple Choice in Beverwijk (2001-2005) en PRIMO in Purmerend (2007-2010).
Het eerste was multicultureel, het tweede algemeen. In beide deed ik projecten rond
homoseksualiteit. Toen PRIMO dicht ging heb ik twee jaar als vrijwilliger bij de Bureaus
Discriminatiezaken in Alkmaar en Haarlem gewerkt. Het aardige is dat ik tussen 2009 en 2012
steeds met Piet Karsten en de andere roze activisten van West-Friesland heb mogen
samenwerken. En dat gaat tot nu toe in een wat rustiger tempo door.
EN VÓÓR 2001?
Vanaf 1988 werkte ik als katholiek arbeidspastor in het bisdom Haarlem. Ook was ik drie jaar
voor een paar uur docent aan de Katholieke Theologische Universiteit in Amsterdam. Vóór 1988
had ik een kleine, oecumenische baan als studentenpastor in Maastricht (1984-1988) en tussen
1980 en 1983 werkte ik voor kost en inwoning als oecumenische pastor bij de Nederlandse
gemeente in Berlijn. Tussen 1965 en 1973 deed ik mijn studie katholieke theologie in Warmond
en Amsterdam, en tussen 1959 en 1965 zat ik op het kleinseminarie. Ik wilde als achtjarig
jongetje graag priester worden. Vandaar.
ER ZIT EEN GAT TUSSEN 1973 EN 1980
Inderdaad. De moeilijke jaren. De kerk veranderde toen razend snel. Priester worden deed
niemand meer. Tegelijk werd ik me bewust van mijn homoseksualiteit. Ik raakte met mezelf in de
knoop. De kerk betekende veel voor me, maar homo-zijn leek me dan uitgesloten. Misschien een
relatie met een vriendin? Het duurde zeven jaar voor ik een uitweg vond: wel in de kerk werken,
ook homo zijn, maar dat zo veel mogelijk privé houden. Het was een gebrekkige oplossing, maar
in 1980 kon ik verder met mijn leven.
TEVREDEN?
Het is een heel gevecht geweest om mijn eigen manier van
geluk te vinden. Maar sinds ik er in 2011 met een goede
vriend een boek over schreef, 'Een vondst van de schepper.
Avonturen met religie en homoseksualiteit', ben ik eigenlijk
wel blij met mezelf.
Pim Ligtvoet is met zijn lezing
'Kerstmis voor homoseksuelen (LHBT)'
de gastspreker op de kerstbijeenkomst
van Roze Senioren West-Friesland op
zaterdag 17 december 2016 in Café
Restaurant de Mastenbar te Enkhuizen.