Transcript Poorten naar een nieuwe wereld Dit huis was ooit het land van

Poorten naar een nieuwe wereld
Dit huis was ooit het land van avontuur
voor kinderen die met hun hand
de schuurpapieren letters volgden.
Zo droomden ze bij z de zoete golven van de zee,
of volgden met twee vingers
de lange lussen van de f, hun vingertoppen warm
door feestelijke wimpels van familie, fantasie.
Het was hun favoriet, al zei de juf:
‘Ga met die woorden niet te snel,
opdat je niet je vingers brandt.’
‘Is leven ook van schuurpapier?’ vroeg toen een kind
terwijl het poorten tekende. Maar niemand die het antwoord wist
omdat er zoveel wereld is.
‘Het is als streeplopen,’ zei juf, ‘zoek steeds opnieuw je evenwicht,
maar blijf niet staan, denk aan de vrouw die deze school
heeft opgericht en hoe zij in de vacht van luiaarden
algen en een nieuwe wereld vond.
Dus speel met breukendoos en bellenset,
het leven zal je altijd helpen
het zelf te doen.’
Ook nu zijn hier drie poorten voor de mens
die werelden vermoedt. Streeplopen kan nog steeds:
wie boeken leest, kan hoofd en hart opnieuw doen balanceren.
Niet ieder boek wordt uitgelezen, soms zijn er woorden gemarkeerd
zoals men op een wandeling
wel stenen vindt van iemand die dit pad al eerder liep,
een teken dat je niet verstaat
en toch herkent: ook ruwe stenen kunnen spreken.
Want lezen is op reis gaan
met koffers van een ander
en eenmaal thuis ontdekken
dat het je eigen spullen zijn.
Laurens Hoevenaren