Transcript Biegi Narciarskie

BIEGI
NARCIARSKIE
KILKA SŁÓW O TEJ DYSCYPLINIE


Biegi narciarskie (także: biegi płaskie, dla
odróżnienia od całkowicie innej dyscypliny zimowej –
biegów zjazdowych) – sport zimowy popularny w
krajach z rozległymi zaśnieżonymi terenami, głównie
w północnej Europie oraz Kanadzie. Popularność tego
sportu szybko rośnie także w Stanach Zjednoczonych,
Rosji i krajach Europy Środkowej.
Biegi narciarskie wraz ze skokami narciarskimi oraz
kombinacją norweską (połączenie biegów i skoków)
należą do rodziny sportów narciarstwa klasycznego.
Biegi stanowią również element narciarskiego biegu
na orientację i triatlonu zimowego, a bieg w technice
dowolnej – biathlonu.

W sporcie biegi narciarskie są jedną z
trudniejszych konkurencji wytrzymałościowych,
angażującą wszystkie główne partie mięśni.
Sport ten, obok wioślarstwa i pływania prowadzi
do spalania największej ilości kalorii w jednostce
czasu. Nowoczesne zawody w biegach
narciarskich dostosowane są do wymagań
publiczności. Pierwszą tego typu zmianą było
wprowadzenie konkurencji sprinterskich w
Pucharze Świata, igrzyskach olimpijskich oraz na
mistrzostwach świata. Później powstały biegi ze
startu wspólnego, sprinterskie, pościgowe i
sztafetowe.
KONKURENCJE W PUCHARZE ŚWIATA,
IGRZYSKACH OLIMPIJSKICH I
MISTRZOSTWACH ŚWIATA
•Kobiety:
•Mężczyźni:
• sprint 1 km
• sprint 1 km
• sprint drużynowy
• sprint drużynowy
2 × 1 km
2 × 1 km
• 10 km
• 15 km
• bieg pościgowy 15
• bieg pościgowy 30
km
km
• bieg 30 km ze
• bieg 50 km ze
startu wspólnego
startu wspólnego
• bieg sztafetowy
• bieg sztafetowy
4 × 5 km
4 × 10 km
ZAWODY W BIEGACH




Współcześnie funkcjonuje kilka typów zawodów w biegach
narciarskich, w skład których wchodzą biegi różnego typu i
długości, włączając w to również biathlon, będący połączeniem
biegów narciarskich i strzelania do celu.
Zimowe igrzyska olimpijskie, mistrzostwa świata w
narciarstwie klasycznym oraz zawody Pucharu Świata (wraz z
Holmenkollen ski festival) skupiają czołówkę zawodników.
Występują także biegi specjalne, na różnych dystansach, tzw.
maratony narciarskie, np. Bieg Wazów w Szwecji,
Birkebeinerrennet w Norwegii, Canadian Birkie w Kanadzie i
Tug Hill Tourathon w Stanach Zjednoczonych.
Techniki biegu w tych wyścigach mogą być używane zamiennie
lub, w przypadku tzw. biegów łączonych, dwie techniki są
używane w biegu (ze zmianą sprzętu w połowie dystansu).
Pomimo swej nazwy, Canadian Ski Marathon nie jest
wyścigiem. Uczestnicy wybierają dystans i starają się go
ukończyć (maksymalnym dystansem jest 160 km, co czyni ten
maraton najdłuższym biegiem na świecie). Największym
zaszczytem jest otrzymanie nagrody Coureur de Bois Gold
przyznawanej tym, którzy pokonali cały dystans, spędzili noc w
namiotach, oraz przynieśli ze sobą całe wyżywienie i sprzęt.
SPRZĘT




Narty i kijki
Narty biegowe są długie i cienkie. Wykorzystują one dla zwiększenia
prędkości ciężar biegacza. Zazwyczaj narty te mają około 2 metrów
długości, 5 cm szerokości przy wiązaniu, i od 1 do 4 cm szerokości w
różnych miejscach narty. Są one przystosowane do wzrostu i wagi
biegacza, w zależności od wyglądu i celu przeznaczenia.
Podobnie jak w narciarstwie alpejskim biegacze narciarscy mają ze
sobą dwa kijki, zazwyczaj wykonane z aluminium lub włókna
szklanego. Droższe kijki są produkowane z włókna węglowego lub
innego mocnego i lekkiego materiału. Kijek posiada kolec na końcu,
stabilizujący jego położenie podczas biegu, oraz mały dysk z tworzywa
sztucznego mający zabezpieczać przed zbytnim zagłębieniem się kijka w
śniegu.
Na swobodny ruch pięty podczas biegu pozwalają wiązania zamocowane
do czubka buta narciarskiego. Sprzęt różni się w zależności od techniki.
Kijki używane podczas biegu techniką dowolną są zazwyczaj dłuższe niż
te używane w technice klasycznej. Zazwyczaj kijki używane w technice
dowolnej powinny sięgać biegaczowi do podbródka lub do oczu (w
zależności od jego upodobań). Długość takiego kijka można obliczyć
odejmując od wzrostu narciarza 20 cm. Kijki wyższej klasy dodatkowo
posiadają wyprofilowany uchwyt, kijki prawy i lewy różnią się wówczas
od siebie.
Narty
biegowe
Kijki
Buty do nart
biegowych
STYLE/TECHNIKI BIEGU

Istnieją trzy główne style stosowane w biegach
narciarskich: technika klasyczna, dowolna
(łyżwowa) i telemark. Do każdego stylu istnieje
specjalnie do niego dostosowany sprzęt. Innym
stylem, którego popularność wciąż rośnie, jest
skikjoring. Polega on na tym, że narciarz jest
ciągnięty przez jednego lub więcej psów, a także
przez inne zwierzęta (np. przez pojedynczego
konia, ale także przez motocykl, skuter śnieżny
itp.). Przez skijörerów stosowana jest zarówno
technika klasyczna, jak i dowolna.
TECHNIKA KLASYCZNA



Technika klasyczna jest często używana na trasach ze
specjalnie przygotowanymi torami (dwoma
równoległymi rowkami wyciętymi w śniegu).
Narty przeznaczone do techniki klasycznej są
odpowiednio wygięte. Pozwala to na łatwe odbicie się
od śniegu wtedy, kiedy ciężar narciarza jest
równomiernie rozkładany pomiędzy obie narty.
Środkowa część narty posiada też "rybie łuski", lub
jest to miejsce, gdzie wosk przykleja się do śniegu
(zwane też "strefą odbicia" narty). Kiedy cały ciężar
biegacza jest przenoszony na jedna nartę, strefa
odbicia dotyka śniegu. Woski poślizgowe są
nakładane na obu końcach narty.
W tej technice zazwyczaj są używane długie, wąskie i
lekkie narty. Kiedy narciarz oddala się od specjalnie
przygotowanych torów stosuje się trochę szersze
narty.
TECHNIKA DOWOLNA


Technika dowolna zmusza biegacza do odbijania jednej
narty na zewnątrz. Narta ta stawiana jest pod kątem w
taki sposób, że wewnętrzna jej krawędź jest prowadzona po
śniegu, podobnie jak w łyżwiarstwie. Tak jak w technice
klasycznej ciężar biegacza jest całkowicie przenoszony z
jednej narty na drugą. Jest to podstawowa umiejętność
potrzebna do nauki jazdy łyżwą. Osoby umiejące jeździć na
łyżwach bądź rolkach uczą się szybciej techniki dowolnej
niż klasycznej.
Techniką dowolną można biegać zarówno na specjalnie do
niej przeznaczonych nartach, jak i na nartach mieszanych,
dla obydwu technik. Podobna sytuacja występuje w
przypadku obuwia narciarskiego – używane są zarówno
buty specjalistyczne, przeznaczone tylko do techniki
dowolnej, jak i buty używane w obydwu stylach. Narty do
techniki dowolnej są zazwyczaj krótsze i twardsze niż te
używane w stylu klasycznym. Różnią się także kijki, które
dla stylu dowolnego są dłuższe.
TELEMARK

Telemark jest stosowany szczególnie często w
narciarstwie wolnym i skialpinizmie. W praktyce
jest to niezależna dyscyplina narciarska, gdyż do
jej uprawiania konieczny jest specyficzny sprzęt,
różniący się od sprzętu biegowego.
Bieg Klasyczny
Jodełka
Technika dowolna
skijoring
BIATHLON, BIATLON, DWUBÓJ ZIMOWY,
BIEG PATROLOWY
Biathlon, biatlon, dwubój zimowy, bieg
patrolowy– zimowa dyscyplina sportu, łącząca
biegi narciarskie ze strzelectwem. Polega na
biegu na określonym dystansie (zwykle od 7.5 do
20 km), w czasie którego zawodnicy 2 lub 4 razy
zajmują stanowiska na strzelnicy, przyjmując
postawę stojącą lub leżącą, oddając za każdym
razem po 5 strzałów. Rozgrywany jest również
biathlon letni.
 Biathlon jest popularną dyscypliną w Niemczech,
Rosji, Włoszech i części Skandynawii.

KONKURENCJE
 Bieg
indywidualny
 Indywidualny bieg na 20 km mężczyzn i 15
km kobiet jest najstarszą biatlonową
konkurencją. Zawodnicy oddają po 4 rundy
strzałów, po dwa razy w każdej pozycji. Za
każdy nietrafiony cel dodawana jest minuta
kary. Podobnie jak w biegu sprinterskim
zawodnicy startują w odstępach czasowych.
 Bieg
sprinterski
 Bieg sprinterski w biathlonie rozgrywane jest
na dystansie 10 km dla mężczyzn lub 7,5 km
dla kobiet. Zawodnicy pojawiają się dwa razy
na strzelnicy, gdzie oddają po 5 strzałów, raz
w pozycji leżącej, raz w pozycji stojącej. Za
każdy błąd muszą pokonać dodatkowe 150 m
rundy karnej. Zawodnicy wypuszczani są do
biegu w odstępach czasowych, zazwyczaj co
30 sekund. Gdy zawodnik nie trafi do celu i
nie przejedzie za to rundy karnej zostają mu
doliczone 2 minuty kary. Jest jedną z
najczęściej rozgrywanych konkurencji
biathlonowych.
 Bieg
pościgowy
 W biegu pościgowym biathloniści
startują zgodnie z różnicami
czasowymi uzyskanymi we
wcześniejszym wyścigu, najczęściej
sprintu. Tym samym, zawodnik, który
pierwszy przekroczy linię mety jest
zwycięzcą tego biegu. Bieg pościgowy
rozgrywany jest na dystansie 12,5 km
dla mężczyzn i 10 km dla kobiet, każdy
zawodnik wykonuje 4 strzelania (2
leżąc, 2 stojąc), a każdy błąd karany
jest dodatkową rundą o długości 150m.
Bieg ze startu wspólnego
 W biegu ze startu wspólnego (MS = mass start)
wszyscy zawodnicy startują w tym samym czasie, co
ogranicza liczbę zawodników, by uniknąć tłoku na
strzelnicy. Bieg ten rozgrywany jest na dystansie 15
km dla mężczyzn i 12,5 km dla kobiet, każdy
zawodnik wykonuje 4 strzelania (2 leżąc, 2 stojąc),
za każdy błąd zawodnik musi pokonać karną rundę o
długości 150 m. Podczas zawodów Pucharu Świata w
biegu masowym startuje pierwsza trzydziestka
klasyfikacji generalnej.





Bieg sztafetowy
W sztafecie startuje po czterech zawodników, z których
każdy pokonuje 7,5 km (dla mężczyzn) i 6 km (dla kobiet) i
oddaje dwie serie strzałów na strzelnicy, po jednej w każdej
pozycji. Na każde pięć celów na strzelnicy zawodnik może
wykorzystać aż 8 nabojów, z tym, że 3 ostatnie może
doładować pojedynczo na strzelnicy. Dopiero jeżeli mimo
użycia wszystkich nabojów pozostały nietrafione krążki,
zawodnik musi wykonać karną rundę o długości 150 m za
każdy błąd. Wszyscy zawodnicy z pierwszej zmiany startują
w tym samym czasie. By dokonać ważnej zmiany zawodnik
jednej zmiany musi dotknąć zawodnika kolejnej zmiany.
Bieg sztafetowy mieszany
W biegu sztafetowym mieszanym startuje po czterech
zawodników (dwóch mężczyzn i dwie kobiety). Pierwsza
zmiana (kobiety) startują tak jak w biegu ze startu
wspólnego. Drugą zmianę również wykonują kobiety. Każda
przebiega po 6 km. Następnie biegną mężczyźni, przebiegają
po 7,5 km. Najpierw oddają strzał na leżąco, a potem na
stojąco. System strzelania (kary) u kobiet i mężczyzn taki
jak w sztafetach.
Bieg drużynowy
 W biegu drużynowym (TM = team) czterech
zawodników z jednej drużyny biegnie razem. Na
strzelnicy za każdym razem strzelają tylko dwaj
z nich – dwóch tylko w pozycji leżącej,
pozostałych dwóch tylko w pozycji stojącej. W
przypadku błędu karną rundę pokonać muszą ci
zawodnicy, którzy nie strzelali. Biathloniści
muszą razem przyjeżdżać i opuszczać strzelnicę.
Na mecie muszą pojawić się także razem, a
różnice czasów między nimi nie może
przekraczać łącznie 15 sekund, w przeciwnym
razie otrzymują karę czasową jednej minuty. Ze
wszystkich konkurencji biathlonowych ta
rozgrywana jest najrzadziej.

Justyna Kowalczyk (ur. 19 stycznia 1983w Limanowej) – polska
biegaczka narciarska, mistrzyni i multimedalistka olimpijska,
mistrzyni i multimedalistka Mistrzostw Świata, trzykrotna
zdobywczyni Pucharu Świata w biegach narciarskich. Jedna z dwóch
biegaczek narciarskich w historii tej dyscypliny (obok Finki Marjo
Matikainen), które zdobywały Puchar Świata trzy razy z rzędu.
Jedyna zawodniczka, która 4 razy z rzędu zwyciężyła w prestiżowym
cyklu Tour de Ski.
Marit Bjørgen (ur. 21 marca 1980 w Trondheim) – norweska biegaczka
narciarska, siedmiokrotna medalistka olimpijska, czternastokrotna medalistka
mistrzostw świata, trzykrotna zdobywczyni Pucharu Świata, dwukrotna
zdobywczyni Małej Kryształowej Kuli w klasyfikacji dystansowej oraz
czterokrotna zdobywczyni Małej Kryształowej Kuli w klasyfikacji sprinterskiej.
Jako samodzielna rekordzistka w liczbie zwycięstw oraz miejsc na podium w
zawodach Pucharu Świata oraz wielokrotna mistrzyni olimpijska i świata a
także najbardziej utytułowana sprinterka w historii Pucharu Świata jest
uznawana przez niektórych ekspertów, komentatorów i zawodników za
najlepszego sportowca w historii biegów narciarskich.
Therese Johaug (ur. 25 czerwca 1988 w Røros) – norweska biegaczka
narciarska, złota medalistka olimpijska, czterokrotna medalistka
mistrzostw świata oraz pięciokrotna medalistka mistrzostw świata
juniorów.
Kikkan Lewis Randall (ur. 31 grudnia 1982 w Salt Lake City w stanie
Utah) – amerykańska biegaczka narciarska, dwukrotna medalistka
mistrzostw świata oraz zdobywczyni Małej Kryształowej Kuli w klasyfikacji
sprintu.
Kristin Størmer Steira (ur. 30 kwietnia 1981 w Mo i Rana) – norweska
biegaczka narciarska, mistrzyni olimpijska w sztafecie 4 x 5 kilometrów z
Vancouver, 6-krotna medalistka mistrzostw świata, zwyciężczyni zawodów o
Puchar Świata w Pragelato (2005) i La Clusaz (2008). Zawodniczka klubu IL
Forsøk. Steira posiada charakterystyczny styl biegania, wykorzystując swoją
niską masę ciała często jest na prowadzeniu w dystansowych biegach przez
bardzo długi okres, rozrywając prowadzącą grupę, przez co jednak często
słabnie w decydującej fazie biegu, co wielokrotnie kosztowało ją porażkami w
walce o medale, przyległa do niej łatka "wiecznie czwartej", zawodniczki
liczącej się w walce o medale, ale ulegającej masywnym i mocnym
biegaczkom na ostatnich metrach.
Anne Maria Kyllönen (ur. 30 listopada 1987 w Kajaani) – fińska
biegaczka narciarska. Anne zadebiutowała 7 listopada 2004 roku podczas
zawodów FIS Race w fińskiej miejscowości Muonio, gdzie w biegu na 5km
techniką dowolną zajęła 58. miejsce. W 2005 roku zadebiutowała w
Olimpijskim Festiwalu Młodzieży Europy podczas, którego zdobyła brązowy
medal w biegu na 5km techniką klasyczną
Heidi Weng (ur. 20 lipca 1991 w Ytre Enebakk[1]) − norweska
biegaczka narciarska, brązowa medalistka mistrzostw świata i
pięciokrotna medalistka mistrzostw świata juniorów.
KLASYFIKACJA OGÓLNA PUCHARU ŚWIATA
KOBIET 2012/2013
NARCIARSTWO BIEGOWE W JEDLICZU
MUKS PODKARPACIE JEDLICZE
Trener sekcji - Piotr Bril
Rok powstania sekcji - 1996
Narciarstwo biegowe w Jedliczu zostało reaktywowane w 1996r. przez
nauczyciela wychowania fizycznego i trenera Piotra Brila, kiedyś
zawodnika M.K.S. "Podkarpacie" Jedlicze, który w latach osiemdziesiątych
był uczniem Zespołu Szkół Mistrzostwa Sportowego w Zakopanem.
Rozpoczynając treningi z narciarzami w 1996r. mało kto wierzył w
powodzenie i sens działalności sekcji która dysponowała zaledwie kilkoma
parami nart biegowych i kilkoma parami starych nartorolek. Początkowo
trenowało zaledwie trzech zawodników: BRIL GRZEGORZ, DUNAJ
MARIUSZ, PARADYSZ KRZYSZTOF, którzy biegali na starszych nartach
pozostałych po biathlonistach. Jadąc na jedne z pierwszych zawodów do
Ustrzyk Dolnych zobaczyliśmy ile jeszcze musimy trenować i ile musimy
włożyć wysiłku w zakup nowego sprzętu i smarów jak również parafin.
Mimo wielu trudności narciarstwo biegowe małymi kroczkami rozwijało się
z sezonu na sezon. Z czasem było coraz więcej chętnych do uprawiania tego
bardzo ciężkiego sportu, zwłaszcza wśród młodzieży Szkoły Podstawowej w
Jedliczu, a później również młodzieży Gimnazjum a obecnie Zespołu Szkół
Publicznych w Jedliczu. Początkowo trudno było się spodziewać dobrych
sukcesów, ktoś kto próbował chociaż trochę narciarstwa biegowego wie że
trzeba bardzo dużo czasu ażeby coś z tego było. Chętnej młodzieży do
uprawiania narciarstwa biegowego w Jedliczu nie brakuje.. Początkowo
bardzo dawały się we znaki trudności sprzętowe, zwłaszcza było to
widoczne podczas zawodów, ale z czasem jakość sprzętu się poprawiała.
Sekcja dysponuje obecnie kilkudziesięcioma parami nart biegowych w tym
kilkunastoma parami nart profesjonalnych, jak również kilkunastoma parami
nartorolek. Dobrze układa się współpraca z Urzędem Gminy w Jedliczu, który
z roku na rok przekazuje dotacje pieniężną na działalność klub. W 2003r.
został zakupiony z dotacji gminy skuter śnieżny do ubijania i robienia tras
biegowych, ułatwiło to sekcji trenowanie. Nadmierna ilość śniegu nie była już
przeszkodą dla zawodników, a obecnie brak śniegu jest największym
problemem narciarzy z Jedlicza, którzy niejednokrotnie zmuszeni są do
trenowania w Czarnorzekach. W klubie trenuje kilkudziesięciu młodych
zawodników w wieku od kilku lat do wieku starszych osób, którzy odnoszą
mniejsze lub większe sukcesy. Treningi na śniegu odbywają się na trasie przy
Zespole Szkół Publicznych w Jedliczu. W 2003r. odbyły się pierwsze zawody w
Jedlicze w narciarstwie biegowym, w których wzięło udział około dwustu
zawodników z terenu województwa podkarpackiego startując w kilkunastu
kategoriach wiekowych, od tego czasu klub w miarę sprzyjających warunków
śnieżnych jest organizatorem zawodów narciarskich. W 2002r. zawodnik
naszego klubu Bril Grzegorz został uczniem Szkoły Mistrzostwa Sportowego w
Szczyrku, natomiast od 2008r. kolejnych dwoje naszych zawodników zostało
uczniami Szkół Mistrzostwa Sportowego - Dominika Bril (Szkoła Mistrzostwa
Sportowego w Szczyrku), Damian Pasterczyk (Zespół Szkół Mistrzostwa
Sportowego w Zakopanem) zdobywając punktowane miejsca dla naszego klubu
i odnosząc duże sukcesy.