Transcript De Heer is mijn Herder - Baptistengemeente Veenendaal

BGV MAGAZINE
Jaargang 2 nummer 2 juni 2016
De Heer is
mijn Herder
1
Lieve lezers,
Ik hou van huiselijkheid. Eén kind op de bank in de woonkamer, één op zijn slaapkamer, één aan de eetkamertafel
en ik in de keuken. Ogenschijnlijk vanuit het niets stelt
mijn jongste zoon een vraag: ‘Hey ma, waarom heeft God
de hemel en de aarde eigenlijk gemaakt? Verveelde hij
zich ofzo?’ Ik kijk hem verwonderd aan en zelfs het meest
calvinistische deel van mijn hart kan een royale glimlach
niet onderdrukken. Ik voel ook niet de minste behoefte
hem mee te nemen naar mijn gereformeerde roots voor
een theologische verklaring. Mijn zoon denkt na. En hij
heeft een punt. Eén gek kan meer vragen dan honderd
wijzen kunnen antwoorden. Maar hij is bepaald niet gek.
Hij heeft recentelijk een onderneming opgericht, waarmee hij het milieu- en voedselbewustzijn van jongeren
op het CLV wil vergroten door hen zelf gewassen te laten
kweken en verzorgen. De aarde moet bewerkt worden en
duurzaamheid is belangrijk.
Ondertussen gaan mijn gedachten terug naar een warme zomeravond in augustus vorig jaar. Ik zit in een prachtige tuin op
nog geen vijfhonderd meter van mijn geboortehuis. Uitkijkend
over de groene, grazige uiterwaarden. De rivier in de verte is
geen Tigris of Eufraat, maar dit plaatje heeft toch verdraaid veel
weg van de Hof van Eden. Ik adem diep in en langzaam uit. Als ìk
zoiets moois kon maken, zou ik het ook niet laten.
Mijn eigen tuin is overduidelijk van ná de zondeval. Zestig vierkante meter grindtegel en iets wat een lentegroen gazon had
moeten worden. De paardenbloemen staan hoger dan het gras.
En haar bladeren ook. Ik kan niets besproeien, want vorig jaar
is de buitenkraan kapot gevroren. Of was dat het jaar ervoor al?
Hoe dan ook, de kat van de buren bemest het hele stuk!
Ik hou van gras, van uitgestrekte weilanden. Het brengt mij terug naar mijn jeugdjaren bij opa en oma. Hun boerderij was de
laatste woning aan een doodlopend weggetje langs het spoor.
We maakten bloemenkransjes van boterbloemen, stapten behoedzaam om koeienvlaaien heen, bleven op veilige afstand van
de slootjes, speelden in de hooiberg en telden wagons van voorbijrazende kolentreinen. ‘Ik was een kind en wist niet beter, dan
dat het nooit voorbij zou gaan.’
Grazige weiden. Dichte bossen. Hoge bergen. Zeeën en strand.
Waar je deze zomer ook zult doorbrengen, kijk eens goed om
je heen. Overal is een stukje ‘Hof van
Eden’. En dank je Schepper er voor.
Namens de redactie wens ik je een
mooie zomer toe,
Annette van Lienden
Hoofdredacteur
2
04
Over mij getrouw
de wacht
DE HEER IS MIJN HERDER
Over mij getrouw de wacht
4
Aan tafel!14
Heel Nederland zingt psalmen18
De veiligheidsgordel voor de ziel
27
Mij ontbreekt niets
36
OVER DE GRENS
Marathon tegen armoede
Een levende getuigenis
09
Herders lopen buiten
10
24
COLUMNS
Herders lopen buiten9
Confetti
17
Met de TomTom kom je overal!
26
De grote beer
40
VASTE RUBRIEKEN
Kunstzinnig13
Jong & Jezus
20
Kinderpagina28
Mijn Keuze
31
Ouderen aan het Woord
32
De Bijbel open
34
Chris&Ate43
10
Marathon tegen armoede
32
OVER DE BGV
Highlights
41
Colofon42
Thuiskomen
3
Tekst: Annette van Lienden Foto’s: Ingeborg Kriegsman
Over mij getrouw
de wacht
4
5
De wekker gaat. Ik moet douchen, aankleden, opmaken. Met een flinke slok water neem ik m’n medicijnen in en prop al lopend een stuk ontbijtkoek naar binnen. Ondertussen trek ik een lege chips zak
van tafel, glazen van de vorige avond gauw in een hoek op het aanrecht, kussens op de bank recht,
verdwaalde schoenen van de keuken naar de gang, jassen van de stoel naar de kapstok, folders uit de
brievenbus, rolgordijn omhoog, vissen voeren. Heb ik alles in m’n tas? Flesje water, flesje vruchtensap,
brood, chocola, mintjes. Ik gooi een halve mok melk achterover en hup de auto in. Foei, net een paar
minuten te laat weg. Maar dat haal ik wel in. Oh nee, bah, de trein tegen! Paar appjes versturen, mail
checken… oh, hij’s groen, rijden weer. Red ik het nog op deze tank? Wat zullen we vanavond eten? Is iedereen dan wel thuis eigenlijk? Straks maar even vragen. Die bietjes in de koelkast zullen wel niet goed
meer zijn. Bijna bij de carpool. Wat ligt daar toch te rollen achterin? Hè hè, ik ben er. Mijn werkdag kan
beginnen!
De dag van Aart van den Brandhof (57) daarentegen begint om zeven uur ‘s ochtends met een kop koffie. Vanuit zijn woning loopt hij naar de schaapskooi, waar 547
ooien en lammeren hem verwelkomen. Aart controleert
de dieren, geeft verstoten lammetjes de fles en vult de
voederbakken met hooi. Een volwassen schaap eet zo’n
2 ½ kilo hooi per dag, in totaal dus zo’n 1000 kilo voor de
hele kudde. Dat zijn indrukwekkende balen! Dan is het
tijd om zelf te gaan ontbijten. Aart vertelt dat hij in deze
periode alle hoeven moet bekappen (nagels knippen).
‘Zodra de schapen me aan zien komen met de machine
waar ik ze dan in leg, vliegen ze al aan de kant.’ Na het
6
middageten begint Aart aan de tweede ronde voeren.
Van december tot april doet hij alles grotendeels alleen.
Het waait enigszins, maar de zon schijnt als ik het hek
naar de Edese hei open. Het is tien minuten lopen naar
de schaapskooi, waar ik een gesprek zal hebben met
herder Aart. Ik adem diep in en kijk om me heen. Stiekem rollen er een paar tranen over m’n wangen. ‘Ik heb
ook altijd maar lopen rennen’, flitst het door me heen.
De geur en het gevoel van vroegere logeerpartijtjes bij
ooms en tantes op de boerderij, komen in alle hevigheid
naar boven. Waar is de ruimte in mijn leven gebleven
De kudde bepaalt het tempo
voor eenvoud, rust, onbevangenheid en verwondering? Al voor we een woord gewisseld hebben, begrijp
ik waarom Aart deze omgeving en dit werk in zijn hart
gesloten heeft.
Als ik nog bij het hek sta, komt hij me al tegemoet. Een
robuuste man met een vriendelijke lach, pretogen en
werkhanden. Ik geloof hem amper als hij zegt dat in deze
twee kooien 547 schapen staan. Aart lacht: ‘Ja, schapen
laten zich moeilijk tellen!’ De lammerentijd is voorbij en
binnen nu en twee weken zal Aart met zijn kudde weer
de hei op gaan. Hij is dan acht uur per dag van huis.
Aart vertelt, terwijl hij naar een boerderij in de verte
wijst: ‘Daar ben ik opgegroeid, samen met tien broers
en zussen. We hadden koeien en jong vee. Om gezondheidsredenen kon mijn vader op enig moment de boerderij niet meer voortzetten en is hij schaapherder geworden. Dit heeft hij van 1975 tot en met 1992 gedaan.
Toen heeft mijn broer Henk zijn kudde overgenomen.
Deze loopt op de Ginkelse Heide. Zelf ben ik in 1988 herder geworden. Ik heb toen de kudde op de Ederheide
overgenomen van een herderin. Er zijn er in Nederland
inmiddels meer dan honderd! Wellicht neemt mijn zoon
het te zijner tijd van mij over.
Ik ben schaapherder geworden omdat ik het gebied ontzettend mooi vind en ik echt een natuurmens ben. Het
is een enorm groot gebied hier in Ede met een afwisselend landschap, ik heb vrijheid en bovenal liefde voor de
dieren. De schapen zijn ervoor om de heidevelden open
te houden, het mag geen bos worden, dus ze grazen ook
jonge struiken en bomen weg. De kudde bepaalt het
tempo, dus je moet als herder heel geduldig zijn en rustig kunnen zitten. Dat betekent niet dat je kunt indutten,
je moet wel constant alert blijven. Uiteraard heb ik een
paar honden bij me die de kudde bij elkaar houden. Ik
train de honden zelf, vanaf pup gaan ze al mee.
De schaapskudde is gedeeltelijk afhankelijk van donateurs en sponsoren. Daarom doen de Vrienden van de
Edese Schaapskudden zoveel mogelijk aan promotie.
Een jaarlijks terugkerend evenement in de maand juni
is het Groot Schaapscheerderfeest. Niet alleen worden
dan de schapen geschoren, maar er is ook een markt,
demonstraties van oude ambachten, een roofvogelshow en de traditionele scheerdersmaaltijd.
Als ik Aart vraag of hij echt van zijn dieren houdt, zie
ik zijn ogen ietwat glazig worden en knikkend met zijn
hoofd spreekt hij zijn liefde uit. Onwillekeurig gaan mijn
gedachten naar de herders in het veld van Efratha. De
boodschap van de engelen die hen midden in de nacht
gebracht werd over de geboorte van Jezus, rechtstreeks
vanuit de hemel, liet hen met haast naar Bethlehem
gaan. Ik realiseer me nu dat zij wel iets heel bijzonders
gezien moeten hebben, wil een herder zijn kudde verlaten. Maar zij waren als geen ander wakende, wachtende
en bereid om te gaan. Ik lees het niet in de Bijbel, maar
ik ben ervan overtuigd dat zij hun kudde net zo hebben
aangetroffen als zij die voor korte tijd verlaten hadden.
God vraagt nooit iets van ons, zonder er iets voor terug
te geven.
In Mattheüs 9 vers 36 lees ik dat Jezus bewogen is met
mensen die vermoeid en verstrooid zijn, gelijk schapen
zonder herder. Aart zegt dat hij af en toe iemand een
dag meeneemt… ik geloof dat ik hem daar maar eens
om ga vragen!
www.edeseschaapskudden.nl
Verder kom je mensen tegen van allerlei pluimage. Van
zwervers tot rijken. Ik ga graag met mensen om. We
hebben altijd veel bekijks van voorbijgangers. Sommigen denken dat dit een saai beroep is, altijd hetzelfde.
Ik zie dat niet zo. Ik hou van de jaargetijden, de afwisseling in de natuur. De lammerentijd, het toerisme in de
zomer, de rust van het najaar en dan weer op stal in de
winter.’
7
Catering
Partyverhuur
Partytenten
Rhenen
Tel. 0317 - 620801
www.gebrdorst.nl
Brouwersgracht 2 • 3901 TJ Veenendaal
Tel.: 0318 - 51 90 11 • www.diepeveenmakelaars.nl
Aankoop | Verkoop | Taxaties
Woning-enbedrijfsinstallaties
Meterkasten
Licht-enkrachtinstallaties
Datanetwerken
TeusvanderMolen
[email protected]
06-19630176
8
Herders lopen buiten
Dirk van Schepen, lid MT Academy Theologie CHE en
docent Filosofie en Gemeenteopbouw
Zoals gewoonlijk stel ik de vraag: ‘Hoe is het?’
Het antwoord ken ik al: ‘Psalm 23!’ Ik leg mijn hand
op mijn vaders schouder en reageer bezorgd: ‘Joh,
zit je in het dal van diepe duisternis?’ Waarop zijn
opgewekte reactie volgt: ‘De Heer is mijn herder,
mij ontbreekt niets!’
Zo gaat het al jaren. Zoals anderen steevast ‘druk’ of
‘goed’ antwoorden op de hoe-gaat-het-vraag, zo is mijn
vaders standaardreactie ‘Psalm 23’. Hoe het dan echt
met hem gaat weet ik niet. Mocht ik er op doorvragen,
dan zal hij blijven antwoorden dat de Heer zijn herder is
en dat het hem aan niets ontbreekt. Als een geloofsbelijdenis die altijd waar is, ongeacht de omstandigheden.
Best mooi eigenlijk.
Een mooie vergelijking, God die zich als een herder over
de schapen ontfermt. Ik heb een vraag bij deze vergelijking: waar zijn herders? Antwoord: in het veld. Een herder voegt niets toe binnen de veilige muren van de stal.
Herders zijn nodig als de schapen in het veld zijn. Het
veld zelf is geen slechte plek. Het is de plek die door de
herder zelf is uitgekozen voor zijn kudde omdat hij weet
dat het daar goed is.
9
Natuurlijk lopen er ook wilde dieren rond en kunnen de
schapen verstrikt raken in de struiken. Gelukkig blijft de
herder zoeken en roept hij de schapen bij hun naam. En
de schapen gaan de wereld in, luisterend naar de stem
van de herder, Hem volgend. Even een doordenker: de
zondeval heeft er wel voor gezorgd dat deze wereld niet
zo goed is als ze zou moeten zijn, maar niet dat de wereld zo slecht is als ze zou kunnen zijn. Het veld is goed,
en het veld is voor ons. Als we maar naar de stem van de
herder luisteren.
Ken je de film Madagascar? Marty de zebra woont veilig binnen de muren van de dierentuin in New York. Er
wordt goed voor Marty gezorgd en ook zijn vrienden
Melvin de giraffe, Alex de leeuw en Gloria het nijlpaard
hebben het in de dierentuin goed naar hun zin. Totdat ze
op een dag de uitdaging aangaan en samen op avontuur
gaan in de jungle. Ze ontdekken dat ze vrij zijn, levend in
de omgeving waar ze voor gemaakt zijn. Een gedurfde
en onzekere ontdekkingstocht, want ze weten immers
niet wat er allemaal gaat gebeuren.
Durf jij dit avontuur aan? De herder gaat voorop.
Tekst: Liesbeth Hallers Foto’s: Daniël Hartog
Marathon
tegen armoede
10
Het is te gemakkelijk om niets
te doen
Dagelijks worden we door middel van verhalen en
beelden geconfronteerd met armoede. Ze zorgen
ervoor dat we ons verdrietig, boos en machteloos
voelen over het feit dat zoveel mensen in (extreme) armoede leven. Maar vaak verdwijnen deze
beelden ook weer naar de achtergrond omdat het
dagelijkse leven hier gewoon doorgaat. Bij EvertJan en Femke Poppe ontstond het verlangen even
uit hun comfortabele leventje te stappen en iets
betekenisvols te doen voor mensen in nood. Afgelopen februari 2016 liepen zij daarom de Muskathlon in de Dominicaanse Republiek.
Hoewel veel mensen de behoefte voelen om iets te doen
voor mensen in nood, gaan maar weinig mensen daarvoor een halve marathon rennen in een ver land. Femke
lacht: ‘Ja, dat is niet echt het eerste wat dan in je op
komt. Het begon eigenlijk allemaal bij mijn moeder, zij
zou in 2014 een halve vrouwenmarathon gaan rennen in
Thailand. Een aantal maanden voor ze naar Thailand zou
vertrekken kreeg ze echter te horen dat ze kanker had.
Vanwege de behandelingen kon ze niet meedoen aan
de vrouwenmarathon, maar ze wilde wel graag naar de
reünie om de verhalen van de andere vrouwen te horen.
Dat was in de buurt van Veenendaal, dus ik ging met
haar mee. Daar hoorde ik zoveel enthousiaste en mooie
verhalen! Een van de vrouwen vertelde dat er die week
erop een informatieavond over de Muskathlon in Ede
zou zijn, daar moest ik volgens haar echt naar toe. Ik
wist alleen niet zo goed of ik dat wel wilde. Ik was bang
dat ik allemaal schokkende filmpjes te zien zou krijgen
en ik na afloop het gevoel zou hebben dat ik er iets mee
moest doen. Maar ik was ook nieuwsgierig. Samen met
Evert-Jan ben ik er dus toch heen gegaan en werd ik inderdaad geconfronteerd met de feiten over armoede.
Toen realiseerde ik me dat het te gemakkelijk is om niets
te doen.’
ten allebei €10.000,- inzamelen voor Compassion. ‘Dit
is een groot bedrag, maar het idee van de Muskathlon
is om iets groots te doen voor mensen in nood. En dat
past wel bij mij. Ik ben iemand van de grote dingen, dat
motiveert me om er helemaal voor te gaan. Door middel van allerlei acties is het ons gelukkig gelukt om aan
het benodigde bedrag te komen. Met de totale groep
(35 personen) die naar de Dominicaanse Republiek ging
hebben we 250 kinderen kunnen onderbrengen bij een
sponsor. Fantastisch! Voor al deze kinderen hebben we
tijdens ons verblijf in de Dominicaanse Republiek een
kaarsje aangestoken, als symbool voor de kinderen en
hun families die hierdoor hulp kunnen ontvangen. Dat
was zo’n bijzonder moment.’
Evert-Jan en Femke hebben tijdens de eerste week van
hun verblijf in de Dominicaanse Republiek verschillende
projecten van Compassion bezocht. Naast bezoeken aan
het kantoor van Compassion en lokale kerken, zijn ze
ook bij gezinnen thuis langs geweest om te zien wat de
Na lang nadenken besloten Evert-Jan en Femke zich
aan te melden voor de Muskathlon. Doordat ze samen
gingen stonden ze voor een grote uitdaging, ze moes11
leefomstandigheden van de mensen in dat gebied zijn.
‘De meeste mensen wonen in sloppenwijken, in gammele huisjes die tegen een helling zijn gebouwd. Als
het dan regent, stroomt het water langs de helling naar
beneden zo de huisjes in. Het gebeurt regelmatig dat
de huisjes onder water staan. En daar wonen dan hele
gezinnen in, zo schrijnend! Die nacht in ons hotel heb
ik daar echt om moeten huilen. Het regende en ik kon
alleen maar denken aan die kinderen die ondertussen in
een nat huis moesten slapen.’
‘Een van de verhalen die me erg geraakt hebben was
het verhaal van een jonge vrouw die als prostituee had
gewerkt. Ze was op straat terecht gekomen met een
kleine baby, maar kon haar kindje geen eten geven. Uiteindelijk besloot zij de prostitutie in te gaan om op die
Elke brief geeft hen hoop
manier geld te verdienen om eten te kunnen kopen voor
haar baby en zichzelf. Ze vertelde dat ze zich zo vreselijk
schaamde dat ze met zoveel mannen had geslapen. Dit
verhaal raakte me zo, vooral omdat ik me realiseerde
dat ik hetzelfde gedaan zou hebben voor mijn eigen kinderen als dat nodig was geweest.’
Sinds kort heeft Femke een manier gevonden om zich
ook na haar reis in te kunnen zetten voor kinderen in
nood. ‘Tijdens onze reis vertelden de kinderen en jongeren hoeveel de brieven van hun sponsor voor hen betekenen. Ze bewaren deze brieven heel zorgvuldig en elke
brief geeft hen hoop.
12
Maar er zijn ook kinderen die heel verdrietig zijn dat hun
sponsor bijna nooit een brief schrijft, ze vragen zich dan
af of ze dat niet waard zijn. Toen we weer in Nederland
waren heb ik contact gezocht met Compassion. Ik werk
daar nu één dag in de week als vrijwilliger om sponsors
te stimuleren hun sponsorkind te schrijven, want dat
betekent zo ontzettend veel voor deze kinderen!’
Kunstzinnig
Tekst: Liesbeth Hallers Foto’s: Ardi van Oeveren
Het begon allemaal met een creatie van steigerhout door haar zus. ‘Ik vond het er zo leuk uit
zien dat ik besloot zelf ook accessoires van hout
te gaan maken’, vertelt Ardi van Oeveren. En met
succes! Inmiddels wordt Ardi zelfs met enige regelmaat gevraagd om met haar zelfgemaakte spullen
op markten of creatieve fairs te komen staan.
‘Ik maak vooral woonaccessoires, zoals krukjes, kistjes, dienbladen, kapstokken, wandborden, labels en
nog veel meer. Ik vind het heerlijk om iets moois van
wat stukjes hout te maken! Ik gebruik hier meestal resthout, afvalhout of steigerhout voor. Het hout van een
oude pallet of een kapot kratje kun je namelijk nog heel
goed gebruiken. Het is zonde als dat anders weg gegooid
wordt. Zo deed onze buurman laatst een lattenbodem
weg en vroeg of ik daar nog iets mee kon. Van de latjes heb ik onder andere een bakje voor tijdschriften van
gemaakt. Het geeft echt voldoening om afvalhout een
tweede leven te geven.’
Tot Ardi’s verrassing is er veel interesse voor de houten woonaccessoires. ‘Ik word met enige regelmaat gevraagd om op marktjes of creatieve fairs te komen staan
met mijn spullen. Ook heb ik een paar keer een workshop gegeven, bijvoorbeeld op de vrouwendag van de
Baptistengemeente Veenendaal. Het is zo leuk om anderen te helpen iets moois te maken en te zien dat ze
tevreden naar huis gaan met een zelfgemaakt voorwerp.
Daar kan ik echt van genieten!’
‘Zelf iets maken is niet aan leeftijd gebonden, voor elke
leeftijd is er wel een leuke workshop te bedenken. Je
moet het alleen wel afstemmen op de doelgroep, voor
een kinderfeestje bedenk ik natuurlijk iets anders dan
wanneer een groep vriendinnen een workshop wil volgen. Laatst heb ik bijvoorbeeld nog een workshop gegeven waarbij een groep vrouwen een vensterbankkrukje
in elkaar hebben getimmerd, maar binnenkort ga ik op
een creafair een workshop sleutelhangers maken. Dat is
dan weer een stuk toegankelijker, maar net zo leuk!’
13
Tekst: Annette van Lienden Foto’s: Peter van der Giessen
Aan tafel!
José pakt een schoolschrift uit de boekenkast. ‘Eens even kijken. Aanstaande vrijdag serveer ik eerst
een warm hamhapje. Daarna een kop ouderwetse kippensoep. Hoofdgerecht: spruitjes, geroosterde
paprika en aardappelpuree. Dessert: Griekse yoghurt met banaan en noten.’ Al sinds 2006 organiseert
José van Zanten één keer in de maand de ‘Aanschuiftafel’. ‘Want’, zo zegt ze, ‘alleen is maar alleen!’
Ik ken de straat en het huis al sinds mijn vroegste jeugd.
Hier woont mijn favoriete leraar van de basisschool. Zodra ik voet over de drempel zet, doe ik een stapje terug in de tijd. Hier staan nog lange cactussen voor het
raam, zoals wij die vroeger thuis ook hadden. Een volle
boekenkast, allerhande pottenbakkerswerk er bovenop,
groene planten, allerlei bijzondere stenen, eenvoudige
meubelen, een weelderige tuin. Het geeft mij een vertrouwd en warm gevoel. ‘Toen was geluk heel gewoon’
flitst het door me heen. Wim van Zanten was uiterst creatief. Hij kon geweldig tekenen, gedichten schrijven, de
mooiste verhalen vertellen, zowel in de klas als bij het
kampvuur op jeugdkamp. Ik weet nog hoe hij ‘dirigeerde’ bij het aanleren van een psalmversje. Weer of geen
14
weer, je kwam hem tegen op de fiets, sandalen aan en
een vriendelijke lach op. Het is leuk om in zijn huis te zijn
en een gesprek te hebben met zijn vrouw.
‘Het was even wennen voor me, vanuit de stad naar het
dorpje Elst verhuizen. Alles ging trager. Je kon niet even
snel een boodschap doen, daar hoorde een praatje bij.
Het was een degelijke omgeving, maar de mensen waren
wel vriendelijk.’ Als ik José (66) vraag naar al het pottenbakkerswerk op de kast, vertelt ze mij dat ze erg houdt
van authenticiteit. ‘Ik blijf graag dicht bij de bron en vind
het heerlijk om alles zelf te doen: naaien, koken, fruit
verwerken en groente kweken in onze eigen moestuin.
Zo kiezen we bijvoorbeeld altijd een vakantiebestem-
‘U nodigt mij aan tafel,
U zalft mijn hoofd met olie, mijn beker vloeit over.’
Psalm 23:5
ming waar alles nog oorspronkelijk is en houden we veel
van wandelen en fietsen.’ José heeft tot aan haar zestigste gewerkt. Voor de geboorte van de kinderen als dierenverzorgster bij een laboratorium van TNO. Later zette
zij zich in voor het huiskamerproject van verzorgingstehuis Elim in Amerongen. Het doel van dit project was
dementerende ouderen een poosje van hun kamer af te
halen en samen leuke dingen te doen. ‘We deden spelletjes, ik las de krant voor, we aten samen een broodmaaltijd en ik liet de ouderen ook helpen bij het dekken
van de tafel en de afwas.’ Dit gaf José veel voldoening,
maar haar hart ging toch uit naar het werken met jongeren. Ze stuurt een open sollicitatie naar Bartiméushage
en wordt aangenomen op een groep als assistent begeleider van mensen die meervoudig gehandicapt zijn.
Inmiddels zijn haar eigen kinderen (één dochter, drie
zonen) de deur uit, is José oma van vijf kleinkinderen en
haar man met pensioen.
‘Op enig moment ging ik nadenken over een zinvolle
tijdsbesteding, iets waar ik anderen ook een plezier mee
zou kunnen doen. Ik vroeg eens een weduwe om gezellig langs te komen, maar dat deed ze niet. Toen ik haar
uitnodigde om bij mij te komen eten, kwam ze wel. Ik
realiseerde me dat alleenstaanden de maaltijd vaak ontzettend ongezellig vinden en dit gaan verwaarlozen. En
ik hou van koken en van mensen om me heen. Ik ging serieus nadenken hoe ik dit vorm zou kunnen geven. Hoeveel mensen kan ik aan tafel kwijt? Hoeveel kan er in
m’n pannen? Mensen voelen zich gauw bezwaard, dus
ik zal een kleine vergoeding vragen. Verder gaat het om
de ontmoeting, dus ik heb ook een gastvrouw nodig die
de mensen welkom heet als ik nog sta te koken. Laat ik
het eens een jaar uitproberen!’
En nu zijn we tien jaar verder! ‘We hebben de maaltijd
altijd door laten gaan. In het begin plaatsten we een
bericht in een plaatselijk maandblad en hingen we een
poster op bij de supermarkt. Dat laatste is nu niet meer
nodig. Iedere maand hebben we gasten aan tafel. Het
zijn echt heel verschillende mensen. De een is uitgelaten, de ander zit rustig te luisteren. Mensen kunnen
hun verhaal kwijt. Vaak is dat leerzaam, soms verdrietig,
maar we hebben ook veel lol met elkaar. Mijn vriendin
Margriet is een goede gastvrouw, we vullen elkaar goed
aan.’
15
06-15237523 ● [email protected] ● www.praktijk-videre.nl
Liesbeth Hallers-Haalboom ● Orthopedagoog
Charim voor
christelijke zorg
die verder gaat
OPVOEDEN VAN JONGE KINDEREN IS LEUK, maar brengt soms
ook uitdagingen met zich mee. Bent u moeder van een kind in
de leeftijd van 0 tot 6 jaar en wilt u:
• UW KIND BETER BEGRIJPEN?
• OP EEN POSITIEVE MANIER MET UW KIND OMGAAN?
VIDERE helpt u daarbij!
Geïnteresseerd? Neem dan vrijblijvend contact op.
j Charim
i
b
t
n
u
k
U
or
terecht vo
Wonen met zorg
 Tijdelijk verblijf
 Welzijnsactiviteiten
 Verhuis- en klusservice
 Therapie en begeleiding thuis

Ontdek meer over Charim op
www.zorggroepcharim.nl
of bel de klantenservice via
0800 0711.
Uw toeleverancier van hijsmiddelen,
gemakkelijk & voordelig
Bent u op zoek naar een specialist in hijsmiddelen, dan bent u
bij Hijswinkel aan het juiste adres. Wij bieden u hijsmiddelen
zoals o.a. takels, hijsbanden, spanbanden, palletwagen, evenaars, staalkabel, valbeveiliging, heftafels en platenklemmen.
Ook onderdelen voor de hijsmiddelen behoren tot het leveringsprogramma.
Hoge kwaliteit en veiligheid
De hijsmiddelen van Hijswinkel voldoen stuk voor stuk aan
de hoge eisen op het gebied van kwaliteit en veiligheid. We
testen ook zelf regelmatig de kwaliteit van de hijsmiddelen.
Veiligheid boven alles.
Lage prijzen, snelle levering
Door een uitgekiend concept en anders te zijn dan anderen
biedt Hijswinkel u een hoge kwaliteit voor een lage prijs. Hijswinkel levert snel; vrijwel alle hijsmiddelen kunnen binnen 24
uur geleverd worden.
T +31 85 4013929 | M +31 6 54674492
[email protected] | Noorderkroon 9
3902 VA Veenendaal
16
Confetti
Joke Ring, werkzaam in de ouderenzorg als
kwaliteitsmedewerker, getrouwd en moeder van twee dochters
Op mijn werk kom ik elke dag een meneer tegen
die niet meer zelfstandig kan wonen doordat hij
zich fysiek niet meer kan redden. Hij kan niet praten en loopt moeilijk. Maar deze meneer is absoluut niet gek. Elke dag als ik aan het werk ben, kijk
ik of hij op zijn vaste plek zit. Daar aan dat ene tafeltje in de hal. We zwaaien dan even naar elkaar.
Steken de duim omhoog om zo te vragen of het
goed gaat met de ander. Wanneer ik voor koffie
naar beneden loop, kom ik deze meneer ook weer
tegen. Hij wenkt dan om te komen zitten en af en
toe maak ik een praatje. Wel op zo’n manier dat
hij ja of nee kan antwoorden.
Een dag of zelfs een week kan zomaar voorbij gaan zonder dat je tijd genomen hebt om wat glans toe te voegen
aan je dag. Je gaat maar door. Ik in ieder geval wel. Het is
fijn om getrouwd te zijn, kinderen te hebben en ook nog
een fijne baan. Maar genieten is soms best lastig als je
zo geleefd wordt en er van alles om je heen gebeurt wat
je beïnvloedt. Laatst kwam ik deze tekst tegen ‘Add a
little confetti to each day’. Er over nadenkend kwam het
besef dat dit was wat ik moest doen. En het is eenvoudiger dan ik dacht. De tijd nemen om een grapje te zien,
de bloemen om je heen te zien, na te denken over wat
je hebt en daarbij te bedenken van wie je dit allemaal
gekregen hebt. God vindt het fijn om je te zien genieten.
Hij geniet mee als jij geniet! Ik heb mezelf aangeleerd
om na elke dag minstens 1 moment te noemen waarvan
ik moest glimlachen of zelfs meer dan glimlachen. Het
kan een uitspraak van de kinderen zijn, een gebaar van
een ander, iets wat ik in de natuur gezien heb of een lied
wat ik heb gehoord.
Glans aan je eigen dag toe te voegen is fijn. Maar waarom alleen aan mijn eigen dag? Iedereen heeft recht op
een beetje confetti. Ik vind het zelf ook fijn wanneer iemand mij ziet en gedag zegt of vraagt hoe het gaat. Een
knipoog of even kort vragen is voldoende om je gezien
te voelen.
Hoe eenvoudig is het voor mij om wat confetti toe te
voegen aan de dag van de man aan het tafeltje. Voor
mij is het vanzelfsprekend dat ik kan praten, lopen en
heel veel andere dingen kan doen. Maar voor hem niet.
En wat is het voor hem belangrijk om gezien te worden!
Heb jij al een beetje confetti toegevoegd aan de dag van
een ander? Nee? Moet je doen!
17
18
Heel Nederland
zingt psalmen
Tekst: Liesbeth Hallers Foto: fotoshoot.nl
Hoewel psalmen lange tijd een stoffig imago hadden, worden er steeds weer nieuwe vertalingen gemaakt en wordt er nieuwe muziek geschreven om deze oude teksten te zingen. Bekende voorbeelden
hiervan zijn The Psalm Project en Psalmen voor Nu. Al eeuwen lang vormen de psalmen een belangrijke
inspiratiebron voor de muziek en krijgen de oude teksten en melodieën steeds weer opnieuw betekenis
in een bepaalde tijd.
Voor de christelijke muziek vormen de psalmen de
grootste inspiratiebron. Hoewel psalmen oude poëtische teksten zijn, blijven ze toch actueel en veelzeggend.
In de teksten van de psalmen weerklinken namelijk alle
emoties die je als mens kunt ervaren. Veel christelijke
liederen zijn dan ook gebaseerd op psalmen. Zo zijn in
de Opwekkingsbundel diverse nummers geïnspireerd
door een psalm. Maar ook in de seculiere muziek komen
we psalmteksten tegen. Een bekend voorbeeld hiervan
is het lied ‘Ken je mij’, geschreven door Huub Oosterhuis
en gezongen door zijn dochter Trijntje Oosterhuis. De
tekst van dit lied is gebaseerd op psalm 139. Hoezo, we
zingen geen psalmen meer?
Wibo Hijink is muzikant en gospeldirigent en zingt op dit
moment met twee van zijn koren het lied ‘Ken je mij’.
‘Voor we met dit nummer begonnen, hebben we eerst
gezamenlijk de psalm gelezen. Als je de psalm kent, dan
begrijp je de tekst vaak ook veel beter. Ik stel mezelf
daarbij vooral de vraag wat de schrijver bedoelde en
wat hij wilde overbrengen. Dat probeer ik dan ook terug
te laten klinken in het koor. Het gevoel van de tekst moet
je kunnen horen in de tekst èn in de muziek. Dat kun je
doen door bijvoorbeeld te spelen met de dynamiek en
meerstemmigheid. Het gaat er niet alleen om dat je met
Zomaar een aantal psalmen die terug te vinden zijn in
de Opwekkingsbundel:
Psalm 1 – Opw. 244 Welzalig de man
Psalm 23 – Opw. 121 De Heere is mijn herder
Psalm 27 – Opw. 134 De Heer is mijn licht
Psalm 29 – Opw. 407 Hoe groot zijn Gij
Psalm 42 – Opw. 281 Als een hert dat verlangt naar
water
Psalm 51 – Opw. 389 Create in me a clean heart
Psalm 84 – Opw. 133 Hoe lieflijk is Uw woning
Psalm 84 – Opw. 715 Wat hou ik van Uw huis
Psalm 92 – Opw. 507 Het is goed om U te ontmoeten
Psalm 100 – Opw. 80 Ik zal opgaan naar Gods huis
Psalm 121 – Opw. 634 Mijn hoop
Psalm 121 – Opw. 640 Mijn hulp is van U, Heer
Psalm 136 – Opw. 620 Voor eeuwig
Psalm 139 – Opw. 518 Heer, U doorgrondt en kent mij
het koor een mooi stuk muziek neerzet, maar dat je de
emotie en boodschap van de psalm doorgeeft.’
‘Eerder dit jaar heb ik meegedaan met een wedstrijd om
een psalm te schrijven. Het moest een kooruitvoering
zijn die gebaseerd was op psalm 56. Ook hiervoor lees
ik dan eerst de hele psalm en probeer ik stil te staan
bij de emotie die de tekst bij me oproept. Uiteindelijk
heb ik gekozen om 1 couplet van de psalm te gebruiken
en daar dieper op in te gaan. Na het schrijven van de
tekst komt vervolgens het componeren van de muziek.
De muziek moet namelijk bij de tekst en de emotie passen. Als je bijvoorbeeld kijkt naar psalm 23, dan is daar
eigenlijk altijd lieflijke muziek onder gezet. Heavy metal
of bijvoorbeeld een stevige house beat passen natuurlijk totaal niet bij de tekst en emotie van die psalm, dus
dat zal je ook niet zomaar tegenkomen. Het moet echt
bij elkaar passen, anders werkt het niet en kun je de essentie van de psalm niet goed overbrengen.’
Er worden tegenwoordig steeds meer hedendaagse versies geschreven van de psalmen. Wibo legt uit: ‘Dat is
mooi, zolang de nieuwe versie recht doet aan de tekst
en emotie uit het origineel. Nu zie je soms dat vooral
de positieve delen uit de psalmen gebruikt worden voor
een nieuwe bewerking, vaak weet men niet zo goed
raad met de zware stukken in de psalmen die bijvoorbeeld over oorlog en wraak gaan. Dat kan dan soms wel
ertoe leiden dat de inspiratie vanuit de psalmen nogal
selectief is, alleen die dingen worden eruit gehaald die
ons aanspreken en waar we iets mee kunnen. Daardoor
kunnen we sommige stukken onbedoeld wel uit hun
context halen.’
Hoewel we in de psalmen ook lastige onderwerpen tegen komen, zijn de psalmen niet alleen maar ‘zwaar’.
Uiteindelijk gaan de psalmen over het opkomen voor
gerechtigheid en werkt een psalm altijd toe naar hoop.
Wibo: ‘Als je zomaar 1 couplet van een psalm zingt, dan
kan dat een vertekend beeld geven en best hard binnen komen. Daarom heb je altijd de context van de hele
psalm nodig, dan pas weet je wat de boodschap is. En
dan kom je er vaak achter dat die boodschap nog steeds
actueel is voor deze tijd.’
19
Jong & Jezus
Topsport
Wat betekent topsport in jouw leven?
Ik ben Daphne Visscher en ik ben 21 jaar. Toen ik 8
jaar oud was begon ik met tennissen en tot op de dag
van vandaag doe ik dat met veel plezier. Op dit moment studeer en tennis ik in Amerika aan The University of Texas in El Paso. We trainen elke dag 4 uur
met een team van 8 spelers en daarnaast reizen we
door heel Amerika om wedstrijden te spelen. Dit kost
natuurlijk heel veel tijd en energie, maar het levert
ook heel veel op. Ik doe veel ervaring op, ik heb hele
mooie vriendschappen gekregen en ik mag bezig zijn
met wat ik het liefste doe.
Mijn doel is om volgend jaar in mijn ‘senior year’ het
beste jaar ooit te hebben met heel veel team- en persoonlijke overwinningen om uiteindelijk naar de nationale kampioenschappen te gaan.
Wat betekent Jezus in jouw leven?
In mijn persoonlijke leven maar ook in de sport ervaar ik dat Jezus bij mij is. Als ik mijn familie mis of als
er een belangrijke wedstrijd aankomt, is Hij er altijd.
Voor de wedstrijd bid ik om te vragen of Hij met mij
wil gaan en mij kracht en inzicht wil geven; zo hoef ik
het nooit alleen te doen. ‘Als God vóór ons is, wie zal
tegen ons zijn?’ (Romeinen 8 vers 31) Zo leg ik mijn
leven elke dag opnieuw in zijn hand zodat Hij mij kan
leiden op de wegen die ik ga. Ik ben Hem heel dankbaar voor waar ik nu sta en wat een voorrecht is het
om Hem te kennen en dicht bij Hem te leven.
20
Wat betekent topsport in jouw leven?
Ik ben Stephanie Visscher (16 jaar), en tennis is de sport
waar ik ontzettend veel plezier aan beleef. Ik heb altijd
zin om te trainen en wedstrijden te spelen. Zelfs vakanties besteed ik nog het liefst op de tennisbaan. Zo heb
ik mijn ouders al een paar keer kunnen overhalen om
een trainingsweek in Spanje te combineren met onze
zomervakantie.
Natuurlijk zijn er veel dingen die je als topsporter moet
laten maar zo ervaar ik het niet, want tennis is mijn lust
en mijn leven. Door de week woon ik in Waalre, ga ik in
Eindhoven naar school en train ik dagelijks in Valkenswaard. Natuurlijk was het in het begin best wel wennen
om niet gewoon thuis te wonen, maar ik ben heel blij
dat ik deze stap heb gemaakt. Want hierdoor kan ik mij
op alle vlakken verder ontwikkelen.
Wat betekent Jezus in jouw leven?
In de sport komen heel veel belangrijke aspecten van
het leven aan de orde: motivatie, discipline, volharding,
betrokkenheid, vreugde en verdriet. De tennisbaan is
eigenlijk een omgeving waar alle zaken van het gewone
leven zich afspelen.
In 1 Korinthiërs 13:13 staat geschreven: ‘Zo blijven dan:
geloof, hoop en liefde, deze drie, maar de meeste van
deze is de liefde’. Deze zaken spelen een belangrijke rol
in de sport. Geloof in jezelf, hoop op ontwikkeling en
liefde voor tennis. Maar op de tennisbaan geldt niet
dat de liefde de meeste is, want in tennis betekent
‘Love’ nul punten.
Voor mij is het geloof in de Heere Jezus heel belangrijk.
Ik merk altijd dat Hij bij mij is. Hij geeft mij hoop en dat
is mijn grootste houvast!
De belangrijkste opdracht die wij gekregen hebben
is om de Heere God lief te hebben boven alles en de
naaste als onszelf. Dat is iets wat ik probeer toe te pas21
sen.
Foto: Michel Somsen
Hij geeft mij nieuwe kracht
en leidt mij langs veilige paden.
Psalm 23: 3 (NBV)
22
23
Tekst: Yolande Schouten Foto: Kees van der Eerden
Een levende getuigenis
De liefde van de Here Jezus overbrengen
De heerlijkheid van God bekend maken
‘In ons leven is één ding belangrijk: De kennis en de
liefde van de Heere Jezus overbrengen waar het mogelijk is.’ Dit is het uitgangspunt van het leven van Kees en
Emma van der Eerden. Kees en Emma hebben altijd al
een hart gehad voor zending, met name voor zending
die gericht is op gesloten landen. Kees had contacten
met Kruistochten, wat nu Open Doors heet. In het onderwijs kwam Kees vaak in aanraking met jongelui met
een moslimachtergrond. Kees vertelt: ‘Bij het spreken
over het evangelie raakten deze jongelui verhit. Het
evangelie kon je ze niet vertellen. Maar deze mensen zijn
in nood. Ze kennen de Heere Jezus niet.’Kees en Emma
vonden het belangrijk om eerst hun gezin groot te brengen. Om erachter te komen hoe en waar de Heere hen
wilde inzetten, zijn ze allereerst gaan bidden. Uiteindelijk kwamen ze terecht bij een organisatie die gericht is
op mensen uit Centraal Azië wereldwijd. De slogan van
deze organisatie is: De heerlijkheid van God bekend maken aan Centraal-Aziatische volken.
Emma vertelt: ‘We hebben alles heel goed doorgesproken met onze kinderen. Zij vingen elkaar op, zorgden
voor elkaar en hadden goede vrienden die mede zorg
droegen. We hebben in dit alles Gods zegen gezien. Een
goede thuisfrontcommissie is ook heel belangrijk.’ Kees
en Emma zijn uitgezonden vanuit een Evangelische gemeente in Oud-Beijerland. In 2005 is er een oriëntatiereis geweest naar Centraal-Azië. De situatie daar sprak
Kees en Emma meteen aan. Ze zouden direct met de
bevolking in aanraking komen. Kees en Emma hebben
dit in gebed gebracht en ervoeren bevestiging dat deze
plek goed was. De eerste drie maanden trokken ze op
met een gezin om de taal te leren en kennis te maken
met de cultuur. De taal is verwant aan het Turks. Kees
kwam te werken op een blinden- en dovenschool. Hij
heeft onder andere de coördinatie van de materialen op
zich genomen. Er kwam een tweede braille-printer bij en
meer lesmateriaal. Een aantal Europese stichtingen ondersteunden dit werk financieel. Voor de meisjes kwa-
24
men er naaimachines en de jongens kregen timmer- en
andere gereedschappen. Kees en Emma hadden tevens
contact met een kleine christelijke gemeente. Het christelijk geloof mocht echter niet gebracht worden. Kees
en Emma kwamen niet in de samenkomsten van de kleine gemeente, dat was te gevaarlijk. De samenkomsten
werden bij mensen thuis gehouden. Het moest allemaal
in het geheim, onder het mom van bezoek. De geheime
dienst is erg actief, de bevolking wordt goed in de gaten
gehouden. Men moet zorgen niet te veel op te vallen.
Kees vertelt: ‘Als mensen vroegen waarom we dit deden
konden we wel getuigen. Je leven is het getuigenis voor
de mensen. Je laat zien hoe je met elkaar omgaat, zoals Christus het ons leert in de Bijbel.’ Emma vertelt: ‘Ik
werkte in de kraamkliniek, plaatselijke medewerkers gaven lessen die ik voorbereidde, onder andere ook over
gezondheidsaspecten. Dat was heel leuk om te doen. In
de kraamkliniek was de vloer min of meer vergaan. De
draden hingen erbij. De thuisgemeente had een project
opgezet om de vloerbedekking te vernieuwen. Er kwam
nieuw zeil, van de beste kwaliteit die in het land te krijgen was. Toen we later gingen kijken, bleek dat de vloer
gekrompen was omdat er heet water over heen gegooid
was om deze te reinigen. Ook in het weeshuis troffen we
een ten hemel schreiende situatie aan. Er was kleding
en beddengoed geschonken, maar dat was allemaal alweer verdwenen. Veel mensen nemen het niet zo nauw
met de waarheid. Een vertaalster gaf Engelse les en was
verbolgen over het feit dat er gevraagd werd om de cijfers te verhogen van sommige leerlingen. Dit waren dan
studenten van ouders die geld aan de directeur betaalden om de cijfers op te krikken. Als je niet meewerkt
komt de geheime dienst en word je overgeplaatst naar
een plek in het binnenland of je krijgt een lagere rang.’
Kees en Emma zijn twee jaar in Centraal-Azië geweest,
terwijl de planning langer was. Dit had mede te maken
met de regering, bang voor teveel westerse invloed,
waardoor er vrijheid en democratie zou kunnen komen.
Steeds minder buitenlanders kregen een visum. Ook de
organisatie van Kees en Emma kwam aan de beurt waardoor zij eerder dan ze wilden het land moesten verlaten.
Ons geloof is verdiept en verrijkt
Emma: ‘We hopen dat de mensen daar verder gaan in
geloof, dat de christenen op eigen benen kunnen staan.
Er is veel gebed nodig. In onze geloofsbeleving ervoeren
we een diepere afhankelijkheid van God. Als mensen tot
geloof kwamen, was er een radicale ommekeer. Men ervoer dan bevrijding, maar het vraagt veel radicaliteit van
christenen. Het kan betekenen dat je buitengesloten
wordt van je familie. Soms was hun geloof fragiel: sommigen waren niet bestand tegen de druk van buitenaf.
Maar er waren er ook die sterk bleven. Een medewerker van een ICT-bedrijf bijvoorbeeld werd een toegewijd
christen, bescheiden en gedienstig, vol van de Heere.
Door zijn getuigenis zijn mensen tot geloof gekomen.’
Kees: ‘Je wordt in je geloofsbeleving teruggeworpen op
God. Je bent afhankelijk van God. We leefden dicht bij
Hem. We kwamen in een nieuwe situatie en moesten
alles opnieuw leren. Alles hebben we steeds in gebed
gebracht. Dat waren kostbare momenten. Ons geloof is
daardoor verdiept en verrijkt. Het was Gods plan met
ons leven, we zien Zijn leiding hierin. In Nederland zijn
nu ook veel buitenlanders. Door onze periode in Centraal-Azië hebben we meer van hen en hun cultuur leren
begrijpen. Twee jaar was eigenlijk te kort, maar we zijn
dankbaar dat we daar geweest zijn.
25
Met de TomTom
kom je overal!
Erik van Duyl, voorganger Baptistengemeente Veenendaal
nog eens de markt gaande was, op weg naar de eindbestemming. De man keek mij verontwaardigd aan en
begon toen daverend te lachen. Hij vroeg of ik ook had
gezwaaid naar de vele camera’s die ik had gepasseerd.
Eerst maar even bellen naar ‘la polizia’ om te vertellen
dat hij weer zo’n toerist had die op de navigatie had gereden. Dat scheelde dan weer een paar honderd euro’s
aan boetegeld. Tja, dat vond ik uiteraard wel een goed
idee.
Sinds de TomTom haar intrede deed, hoef je nooit
meer te dwalen. Nooit meer een verkreukelde
wegenkaart draaien, die dan klem komt te zitten
tussen jezelf en het stuur. Nooit meer die stress in
de auto, alleen maar omdat je in het ongewisse
bent of je wel de juiste afslag hebt genomen.
Laten we eerlijk zijn: dat met die kaarten was toch
maar behelpen. Gelukkig hebben we nu een stem
die eenvoudig zegt wat je moet doen. Zelfs in mijn
favoriete vakantieland Italië loodst ‘Tom’ mij door
de meest afgelegen gebieden. Congratulazioni
met deze uitvinding!
Maar soms is het even minder handig. Je gaat de mist in
als je te gemakzuchtig denkt dat ‘Tom’ alle wijsheid in
pacht heeft. Dat overkwam mij vorig jaar op weg naar
de oude roemrijke stad Florence. Geheel vertrouwend
op de navigatie reed ik ineens langs de immense Dom.
Dat ik daar zo dicht bij kon komen had ik niet verwacht!
Eenmaal aangekomen vertelde ik de eigenaar van de
garage hoe ik dwars door het centrum naar het juiste
adres was gereden. Gewoon over het Domplein tussen
de menigte door en dan via een smalle straat, waar ook
Een paar jaar eerder gidste ‘Tom’ me nog naar een
ondergrondse garage in het pittoreske Aosta. In een
soort scherpe kurkentrekker reed ik naar beneden om
bij de ingang waar te nemen dat de garage op zondag
gesloten was. Het hek zat potdicht. Dan mag je dus
in z’n achteruit in diezelfde kurkentrekker weer naar
boven rijden. Dit lukte wonderwel, maar het zweet
droop over mijn lijf en de banden roken naar gesmolten
rubber. Lang leve de TomTom! Echter, hij is niet van alle
informatie op de hoogte. Blijven opletten dus!
Zou dit niet voor meer situaties in het leven gelden? Dat
je te gemakkelijk vertrouwt op de gangbare wegen. Zijn
we nog voorbereid op belemmeringen en tegenslagen?
En wat als er zich een nieuwe uitdaging voordoet, die je
niet had ingecalculeerd. Wie loodst ons door de uitzonderingen van het leven? Soms zijn het aardige mensen
die zomaar op je pad verschijnen. Zoals die man van de
garage die uit zichzelf de politie ging bellen om mij van
een serie bekeuringen te ontheffen. Soms ontbreken
die mensen. Wat dan? Er zijn van die momenten, dan
zoek ik God op mijn blote knieën. Gewoon, omdat ik
niet goed zou weten wat te doen als ik niet in gebed tot
Hem kon gaan. Al biddende vind ik rust en kalmte die
nodig zijn om geduld, moed en hoop te vinden. Ik ben
blij de Heer te kennen als de goede herder. Vooral als ik
mezelf tegenkom als het verdwaalde schaap. De Heer
helpt mij verder op weg dwars door de moeiten van het
leven heen. Op Hem vertrouw ik.
26
De veiligheidsgordel
voor de ziel
Een kudde schapen hoeden,
Wat weten wij ervan?
Wie ziet er ooit een herder
Wat is dat voor een man?
Maar zeg je ‘autorijden’,
Dan weet je waar ’t om gaat,
Je weet dat je moet remmen
Bij ’t rode licht op straat.
Als Jezus nu zou leven,
Hij nam geen herders meer,
maar zijn gelijkenissen
Vond hij vast in het verkeer!
Dan weet ik bijna zeker,
Hij sprak in deze tijd:
‘Draag steeds je autogordel,
Voor eigen veiligheid’.
’t Geloof is als die gordel,
- Al wil je er niet aan Je ziel is dan veel veiliger
Op ’s werelds autobaan!
Mary Ouwehand – Hartree
27
Kinderpagina
28
29
Ben jij creatief met woorden?
Hou je van mensen?
Ben je oprecht geïnteresseerd in hun verhaal?
DAN IS DE REDACTIE OP ZOEK NAAR JOU!
Ter versterking en uitbreiding van ons team zijn
wij op zoek naar een nieuw redactielid.
Heb je belangstelling of een vraag, neem dan contact
op met Annette van Lienden
[email protected]
06- 469 22 585
Wonderen
in
Veenendaal
De stichting Royal Mission organiseert elke eerste
zondagavond van de maand (met uitzondering van de
maanden juli en augustus) een dienst met als thema
‘Wonderen’. Leider van de stichting Martin Koornstra
is hoofdspreker bij deze diensten en gastheer van
deze avonden is Elco Diepeveen. De bijeenkomsten
worden georganiseerd met de bedoeling om mensen
te inspireren, te helpen groeien in hun geloof en dit
mee te nemen naar hun eigen kerk. Royal Mission en
het team van de Wonderlijke Zondagen droomt van
een herleving in de kerken. Ze hebben absoluut geen
verlangen om een kerk te zijn, maar willen dienstbaar
zijn aan de bestaande kerken. Hen inspireren en helpen
bouwen. Naast de zondagen biedt Royal Mission nog
veel andere activiteiten, zoals trainingen, scholing en
coaching aan meer dan 380 studenten.
De avonden beginnen om 19.30 uur en worden
gehouden in het gebouw van de Baptistengemeente
Veenendaal, De Schutterij 2.
Voor meer informatie: www.royalmission.nl
30
Mijn keuze
Muziek roept herinneringen op, een boek zet je aan het denken, een film
kan je ontroeren. In ‘Mijn Keuze’ mag je jouw beleving met ons delen.
Wel eens ademloos naar een muziekstuk geluisterd, in één ruk een boek
uitgelezen, een indrukwekkende film gezien? Laat het ons weten!
Mail naar: [email protected]
De laatste bazuin (Boekenserie van 13 delen) Geschreven door Tim LaHaye en Jerry B. Jenkins.
Echt een heel boeiende boekenserie! Sceptisch of niet, het zet je aan het denken: Waar
zal ik zijn als mijn aardse leven eindigt?
De serie gaat uit van een leer van de eindtijd waarin tegen de tijd van Christus’ wederkomst de ‘Opname van de gemeente’ plaatsvindt, gevolgd door een ‘grote verdrukking’
van zeven jaren. En zo begint het eerste deel ‘Verlaten’: Er is chaos op de autowegen
doordat bestuurders ineens weg zijn, vliegtuigen met tientallen lege stoelen, zwangere
vrouwen met platte buiken. Te midden van de wereldwijde chaos gaat piloot Rayford
Steele op zoek naar zijn familie, naar antwoorden, naar de waarheid. Op dat moment
kan hij nog niet vermoeden dat de zwartste dagen nog in het verschiet liggen... Een
geheimzinnige Roemeen, Nicolae Carpathia krijgt ondertussen in een mum van tijd
enorme macht over de mensen en wordt secretaris-generaal van de Verenigde Naties
en hij weet overal de wereldvrede te bespoedigen: de antichrist. Op de achtergrond
speelt een duistere samenzwering van internationale geldmagnaten; ontreddering,
chaos en anarchie beheersen het toneel. Daarna volgen de zeven jaren van de ‘grote
verdrukking’.
De twee auteurs hebben met hun dynamische apocalyptische fictie een missionair
doel. Ze geloven dat Christus’ wederkomst nu echt dichtbij is. Het duo hoopt dat iedereen die hun boeken leest op Zijn komst voorbereid is. ‘Wees niet als de meerderheid.’
Haar naam was Sarah
Geschreven door Tatiana de Rosnay.
Dit boek heb ik echt in één ruk uitgelezen. Heel aangrijpend!
In de nacht van 16 juli 1942 wordt de 10-jarige Sarah met haar ouders opgepakt en
naar het Velodrome d’Hiver in Parijs gebracht. Terwijl de politie het huis binnenviel
heeft Sarah gauw haar kleine broertje Michel in een kast opgesloten en belooft hem
later te bevrijden... maar Sarah wordt weggevoerd en ziet hem nooit meer terug. Zestig jaar later moet een Amerikaanse journaliste in Parijs een artikel schrijven over die
gebeurtenis. Zij zoekt in archieven naar de ware toedracht en ontdekt een geheim van
haar schoonfamilie. Ondanks het advies zich daar niet mee te bemoeien, probeert de
journaliste het spoor van Sarah te volgen. De twee verhaallijnen worden beurtelings
beschreven en vooral de ervaringen van Sarah geven je een onthutsend beeld van de
wreedheden rondom de deportatie. Een prachtig aangrijpend verhaal met een dramatische ontknoping.
31
Tekst: Yolande Schouten Foto: Peter van der Giessen (pag 33)
Ouderen aan het Woord
Het was een gevoel van thuiskomen
Ik ben op bezoek bij Thijs van de Bovenkamp. Al direct na binnenkomst wordt mijn blik getrokken naar
een glanzende ramshoorn, de sjofar, die op de salontafel ligt. Veel voorwerpen in huis laten zien dat
Thijs grote liefde heeft voor het land Israël. Aan de wand hangt een prachtig geweven wandkleed. Het
stelt de reidans van Mirjam voor, in de woestijn. Een voorstelling van Exodus 15:20. ‘Mirjam, de profetes, Aäron’s zuster, nam een trommel in haar hand; en al de vrouwen gingen uit, haar na, met trommelen en met reien. ‘
Vol vuur begint Thijs te vertellen over Israël. Het land
van de belofte. Een prachtig land. Thijs weet nog heel
goed het gevoel te beschrijven dat hij de allereerste keer
had toen hij in Jeruzalem kwam. Het was een gevoel van
thuiskomen. Een gevoel van herkenning. Het was een
zakenreis, maar die eerste reis vergeet hij niet meer.
Voor verschillende bedrijven heeft Thijs eerst als vertegenwoordiger gewerkt. Later heeft Thijs als inkoper
voor winkelketens gewerkt. Twee keer per jaar moest
er een nieuwe collectie textiel en mode komen. In 1980
kwam er een vriend naar hem toe met de vraag of hij in
Israël zijn inkopen wilde doen. In Israël was hoogwaardige kwaliteit badkleding te koop. Israël was in die jaren
32
sterk in bepaalde onderdelen, zoals badstof, badkleding,
nachtkleding en ondergoed. Het toerisme aan de stranden was in opmars, en daarmee ook de nodige badkleding. Het merk Gottex is al sinds 1956 in Israël een iconisch merk, een wereldmerk. Zo kwam de eerste reis tot
stand, een zakenreis. Nog vele zakenreizen, maar ook de
nodige vakantiereizen zullen volgen. Uiteindelijk is Thijs
ruim 120 keer in Israël geweest.
Sla acht op de profeten
Thijs vertelt: ‘Ik ben het advies van Petrus op gaan volgen. Bestudeer de profeten. Lees de geschriften. Door
de Heilige Geest gedreven heeft Petrus dit geschreven.
Ik ben blij dat ik ben gaan doen wat Petrus gezegd heeft:
Sla acht op de profeten. Het begint al in Genesis als God
tegen Abram zegt: Ga uit uws vaders huis naar het land,
dat Ik u wijzen zal. Ook in de kleine profeten wordt gesproken over Israël. Alles wat nu gebeurt, is voorzegd
in de Bijbel. Zoals in Psalm 83. Zij (de vijanden) zeggen: Komt, laten wij hen als volk verdelgen, zodat aan
de naam van Israël niet meer wordt gedacht. Deze uitspraak wordt ook in deze tijd letterlijk zo gezegd.’
Thijs: ‘Ik ben blij dat ik in deze tijd leef. Als je in Israël
bent en praat met de mensen, dan merk je dat zij de
Bijbel alleen als het oude testament kennen. Maar er
is een doorbreken van inzicht gaande. Inmiddels zijn er
zelfs al rabbijnen die geloven dat Jezus de Messias is. We
komen in de dagen van de belofte. Er zijn veel Bijbelgedeeltes waar rijke dingen geschreven staan over Israël,
zoals in Jesaja, Jeremia, Ezechiël, Joël, Amos, Zacharia
en natuurlijk in de Psalmen.’
We leven in de dagen van de vervulling der profetieën
‘Ook is duidelijk de strijd in de Hemelse gewesten te zien,
er is grote haat van de volkeren rondom Israël. Haat van
de Palestijnen en Arabieren uit 30 landen rond Israël.
We leven in de dagen van de vervulling der profetieën.’
Thijs vertelt ook over de reis die de hele familie heeft
gemaakt naar Israël toen Thijs en Hestrina 50 jaar getrouwd waren. Alle kinderen en kleinkinderen zijn mee
geweest. Ze zijn in een jeugdherberg in het noorden begonnen en geëindigd in Eilat. Het was een bijzondere ervaring om met alle kinderen en kleinkinderen in Israël te
zijn. Als ik vraag of Thijs een dierbare plek heeft, noemt
hij de Graftuin.
Tot slot benadrukt Thijs nogmaals dat het belangrijk is
dat we de profeten bestuderen en dat we acht moeten
slaan op de tekenen der tijden. Hij besluit met de tekst
uit Romeinen 11:1, waar Paulus zegt: Ik vraag dan: God
heeft zijn volk toch niet verstoten? Volstrekt niet! God
heeft zijn volk niet verstoten, dat Hij tevoren gekend
heeft.
Als ik naar huis ga merk ik dat Thijs me nieuwsgierig
heeft gemaakt naar dit bijzondere land: Israël.
33
De goede Herder was Zelf ook het Lam. Schilderij: Ruben en Marijke van Oel, www.jes-creations.nl
De Bijbel open
Ik ben de goede Herder
34
Siegfried Woudstra, theoloog, spreker, ondernemer, docent en auteur
‘Ik ben de goede Herder; de goede Herder geeft
Zijn leven voor de schapen. Mijn schapen horen
Mijn stem en Ik ken ze en ze volgen Mij.’
Dit zijn de woorden van de Here Jezus, opgeschreven
door Johannes in hoofdstuk 10 van het evangelie
dat naar hem vernoemd is. Johannes heeft een
duidelijk doel voor ogen met het schrijven van zijn
getuigenverslag: ‘deze zijn beschreven opdat u gelooft
dat Jezus de Christus is, de Zoon van God en opdat u,
door te geloven, het leven zult hebben in Zijn naam.’
(Johannes 20:31). Hier ontmoeten we de innerlijke
overtuiging en het verlangen van Johannes dat zijn
lezers gaan geloven dat Jezus de Christus en de Zoon van
God is en dat Hij de Enige Bron van Leven is. Johannes
heeft het zelf gezien, geproefd en ervaren, lezen we
in het begin van één van zijn brieven die hij naast het
evangelie ook schreef: ‘Wat er was vanaf het begin, wat
wij gehoord hebben, wat wij gezien hebben met onze
ogen, wat wij aanschouwd hebben en onze handen
getast hebben van het Woord des Levens. Want het
Leven is geopenbaard en wij hebben het gezien en wij
getuigen en verkondigen u het eeuwige Leven dat bij de
Vader was en aan ons is geopenbaard.’ (1 Johannes 1:12). En verderop lezen we: ‘Wie de Zoon heeft, heeft het
leven; wie de Zoon van God niet heeft, heeft het leven
niet.’ (1 Johannes 5:12).
Hoe maakt Johannes duidelijk dat Jezus de Christus en
de Zoon van God is? En dat alleen Hij het Leven is en
kan geven? Dit doet hij onder andere door de ‘Ik-benuitspraken’ van de Here Jezus op te schrijven:
Ik ben het Brood des Levens (Johannes 6:35 en 48)
Ik ben het Licht der wereld (Johannes 8:12 en 9:5)
Ik ben de Deur (Johannes 10:7 en 10:9)
Ik ben de goede Herder (Johannes 10:11 en 10:14)
Ik ben de Opstanding en het Leven (Johannes 11:25)
Ik ben de Weg, de Waarheid en het Leven
(Johannes 14:6)
Ik ben de Ware Wijnstok (Johannes 15:1 en 15:5)
In deze uitspraken klinken de woorden van de Here God
aan Mozes: ‘Toen zei God tot Mozes: Ik ben, die Ik ben.
En Hij zei: Zo zult u tot de Israëlieten zeggen: Ik ben
heeft mij tot u gezonden.’ (Exodus 3:14). Mozes werd
door de Here God geroepen, nadat hij 40 jaar herder
van schapen was geweest. Mozes werd gezonden om
Gods volk als een herder te leiden uit de slavernij van
Egypte en hen te leiden naar het beloofde land Kanaän.
Zo is ook de Zoon van God geroepen en gezonden door
Zijn hemelse Vader om opnieuw het volk te bevrijden
van slavernij. Dit keer van de slavernij van de zonde
om vrijheid van leven te kennen door Jezus Christus.
Johannes schrijft: ‘Als de Zoon u vrijgemaakt heeft, zult
u werkelijk vrij zijn.’ (Johannes 8:36). Jezus Christus is
de goede Herder en Hij wil ons als Zijn schapen leiden
naar Zijn hemels beloofde land.
De herders in de tijd van de Here Jezus hadden geen
schaapshonden om de kudde bijeen te houden. De
herders gebruikten hiervoor hun stem en de schapen
kenden de stem van hun herder. Dat was belangrijk
omdat meerdere herders gebruik maakten van dezelfde
schaapskooi of waterput. Er liepen dus allerlei schapen
van verschillende kuddes door elkaar. En als een herder
met zijn kudde verder wilde trekken, dan riep hij hen
bij hun naam en leidde hen verder naar een voedzame
weide. Hij ging voor de kudde uit en de schapen liepen
achter hem aan, omdat zij de herder en zijn stem
kenden. Dit lezen we precies zo in Johannes 10:3-4.
In ditzelfde hoofdstuk lezen we hoe persoonlijk de Here
Jezus, als goede Herder, Zijn schapen leidt:
Hij roept ieder schaap bij zijn eigen naam (10:3)
Hij is de Deur voor de schapen (10:7,9)
Hij leidt de schapen naar binnen en naar buiten
(10:3, 9, 16)
Hij gaat voor de schapen uit (10:4)
Hij leidt de schapen naar de weide (10:9)
Hij kent Zijn schapen (10:14,27)
Hij geeft Zijn leven voor de schapen (10:11, 15, 17)
Hij geeft hen eeuwig leven (10:28)
En dit is hoe we de schapen, die bij de kudde van de
goede Herder horen, kunnen herkennen:
De schapen kennen de Herder (10:14)
De schapen kennen de stem van de Herder (10:4)
De schapen luisteren naar Zijn stem (10:3,27)
De schapen volgen de Herder (10:4,27)
De schapen vormden samen een kudde, omdat ze
allemaal de goede Herder en Zijn stem kenden. Ze waren
met hun oog alleen op Christus gericht (Hebreeën 12:23) en volgden Hem. Dit maakte hen één als kudde: de
schapen kenden de Herder, kenden Zijn stem, luisterden
naar Hem en volgden Hem.
Tot slot een herderlijke zegenbede uit Hebreeën 13:2021: ‘De God nu van de vrede, Die onze Here Jezus, de
grote Herder van de schapen, door het bloed van een
eeuwig verbond heeft teruggebracht uit de doden,
ruste u toe tot elk goed werk om Zijn wil te doen en in
u te werken wat in Zijn ogen welbehaaglijk is door Jezus
Christus. Hem zij de heerlijkheid in alle eeuwigheid
Amen.’
35
36
Tekst: Annette van Lienden Foto’s: Peter van der Giessen
Mij ontbreekt niets
Piet Passchier over psalm 23
Als Piet het over ‘grazige weiden’ heeft, zie ik automatisch een frisgroen voetbalveld voor me,
waarin met militaire precisie banen zijn gemaaid.
Hij heeft namelijk zijn liefde voor voetbal veelvuldig gebruikt in zijn preken, als gelijkenis om iets
te verduidelijken. Maar juist onze eigen interpretatie kan ervoor zorgen dat we niet zien wat er
werkelijk bedoeld wordt. Piet: ‘Psalm 23 is zo’n
psalm die bijna niemand goed begrijpt. Zelfs predikanten leggen de woorden van dit gedicht nogal
eens verkeerd uit.’ Bij binnenkomst loopt hij meteen richting de tuindeur en poetst zijn bril droog.
Ik zeg nog: ‘Kijk maar beter niet naar mijn tuin!’
maar Piet zegt: ‘Ja, dat doe ik wel!’ Natuurlijk, zijn
hoveniershart ‘klopt’, of in dit geval waarschijnlijk
‘huilt’. Gelukkig kan ik met een plak ontbijtkoek
en een kop koffie met melk zijn ogen afhalen van
mijn ‘gazon’. We gaan het hebben over ‘grazige
weiden’, over ‘diepe duisternis’ en over een ‘overvloeiende beker’.
Er is geen tekst in de Bijbel die zo vaak op een gedenksteen prijkt dan ‘De Heere is mijn herder’. Piet: ‘Hoe is
het mogelijk? Ik ben weleens een begraafplaats over
gelopen om de stenen waarop psalm 23 staat te tellen.
Mensen hebben hun geliefde verloren en worden getroost door de woorden ‘Mij ontbreekt niets’? Dat slaat
toch als een tang op een varken! Het ontbreekt ze aan
alles! Weg met die vrome taal! Dat kun je als dominee
toch niet gaan lezen bij een verdrietige familie, waarbij
de overledene nog maar amper in de kist ligt! Hoe is het
in vredesnaam mogelijk dat er geen Bijbelgedeelte is
waaruit mensen zoveel troost halen dan uit deze psalm?
Het is een groot mysterie.’
Psalm 23 is een Hebreeuws gedicht, geschreven door
David. Geen dogmatiek, maar pure poëzie. David gebruikt beeldende taal, zijn lied is als een schilderij. Het
is een inclusio: het begin en het einde zijn hetzelfde en
alles wat daarbinnen gezegd wordt, is daar een uitwerking van. Piet neemt mij mee langs dit vierluik en laat
mij zien hoe de Geest van God in deze psalm werkt.
1. Een psalm van David. De Heere is mijn herder, mij ontbreekt niets; 2. Hij doet mij nederliggen in grazige weiden; Hij voert mij aan rustige wateren; 3. Hij verkwikt
mijn ziel. Hij leidt mij in de rechte sporen om zijns naams
wil.
David opent zijn lied met ‘Jahweh’ (‘Heere’), de verbondsnaam van God, ‘Ik ben die Ik ben’ (‘Ik ben erbij’).
De stijl waarin hij schrijft, leidt tot identificatie. Je stapt
in het gedicht: ‘Het gaat over mij’. De Geest begint al te
werken, je wordt erin meegetrokken. Schapen moeten
moe worden van het grazen, anders blijven ze eten. Het
is dus belangrijk dat de herder een veilige plek voor ze
opzoekt, waar ze rustig kunnen gaan liggen herkauwen.
Geen akelige rotsen, nee, een grazige weide, waar hij
37
Het goede kan je afhouden
van het beste
ook rovers en wilde dieren al van afstand kan zien aankomen. Veiligheid. Het is één van onze hoogste behoeften.
4. Zelfs al ga ik door een dal van diepe duisternis, ik vrees
geen kwaad, want Gij zijt bij mij; uw stok en uw staf, die
vertroosten mij.
Het wordt gevaarlijker. Het donkere dal ligt voor je. En
wat lezen we dan? Het gaat niet meer over ‘Hij’ maar
over ‘Gij’. Geen ‘Hij’ in de hemel, maar een Heere die bij
je is. Zoals Mozes God zag van aangezicht tot aangezicht.
Met zijn stok tikt de herder op de stenen als het donker
is. Als je niets meer kunt zien, dan kun je door goed te
luisteren toch weten waar hij is en dichtbij hem blijven.
Daar is het veilig.
5. Gij richt voor mij een dis aan voor de ogen van wie
mij benauwen; Gij zalft mijn hoofd met olie, mijn beker
vloeit over.
De titel boven deze psalm, ‘De Heere is mijn herder’, is
niet schriftuurlijk, maar er later boven gezet. Het suggereert dat de gehele psalm over de herder en zijn schapen gaat. Maar we gaan nu naar een hoger niveau. Het
gaat nu over de gastheer die je uitnodigt voor de maaltijd. En maaltijd met elkaar houden betekent een relatie
hebben. De gastheer wil dat je je welkom voelt. En hoe
doet hij dat? Met olie, hetgeen een zeer royaal welkom
betekent. En dan, een half glas wijn? Verre van dat! Niks
de ‘Bob’, niet een klein slokje, nee, je beker vloeit over!
38
God is Davids gastheer. Zelfs al zitten je vijanden om je
heen, je mag je veilig weten bij Hem.
6. Ja, heil en goedertierenheid zullen mij volgen al de dagen van mijn leven; ik zal in het huis des Heren verblijven
tot in lengte van dagen.
In het Hebreeuws is ‘volgen’ hetzelfde woord als ‘achtervolgen’. Geluk en genade zullen bij mij blijven. Wil ik
ontsnappen? Hij blijft mij achtervolgen. Als ik zelfs bij
de heilige God veilig ben, die God Die een verterend
vuur is en alle reden heeft om mij weg te sturen, dan
ben ik overal veilig! God zegt: ‘Ik verlang ernaar om een
relatie met je te hebben en je veiligheid te bieden.’ En
veiligheid is liefde! David mag ondanks zijn vele zonden
heel dicht en veilig bij God leven en dat brengt hij onder
woorden met: ‘Ik zal in het huis des Heren verblijven.’
Er zijn mooie dingen gezegd over psalm 23. Maar het
goede kan je afhouden van het beste. David laat zijn
gevoel spreken. Ligt hij in grazige weiden? God is daar.
Gaat hij door een dal van diepe duisternis? God is met
hem. En dan kun je het zeggen, bij alle golfbewegingen
van het leven, zelfs bij de dood: Mij ontbreekt niets,
want ik heb de Heer. En zijn beker van liefde vloeit over!
Het mysterie van psalm 23 is opgelost. Het is een groot
werk van de Geest.
Piet Passchier is emeritus predikant van de Baptistengemeente Veenendaal, spreker in veel gemeenten en
Bijbel leraar.
39
De grote beer
Hans Schotanus, actuarieel consultant
In een gemeenteblaadje ergens in de Verenigde
Staten stond eens de volgende zin: ‘Are your fears
and worries killing you, let your church help you’.
Het is te hopen dat de leden deze hulp hebben
overleefd, want velen bezwijken onder angst en
zorg. De kerk reikt hier een hand naar gemeenteleden, want ook Gods kostgangers vormen geen
uitzondering in onze angstcultuur.
Als volkje doen we het al niet veel beter. We zijn bang
voor de vluchtelingen, die notabene zelf uit angst voor
geweld en oorlog zijn gevlucht. We zijn bang voor het
terrorisme, het milieu, de economie en haar crisis. En
voor nieuwe dictators, voor Poetin en voor Rusland, die
Grote Rode Beer die langzaam ontwaakt, het regime dat
zijn burgers ruim tachtig jaar angst heeft aangejaagd.
De Russische partijleider Chroesjtsjov (van 1953 tot
1964) sprak ooit in een geheime rede op het Partijcongres over de terreur van zijn voorganger Stalin. Plotseling
klonk er een stem uit het publiek: ‘Maar u was een belangrijke man in de Partij destijds, waarom heeft u toen
niks gezegd?’. Chroesjtsjov keek woedend het publiek in
en riep: ‘Wie zei dat?!’ terwijl hij de zaal venijnig rondkeek. Het bleef een lange tijd ijzig stil. Toen liet Chroesjtsjov zijn hoofd zakken en zei: ‘Nu weet u waarom…’.
Angst is een slechte raadgever. U kent het gezegde:
‘Een mens lijdt dikwijls het meest, door het lijden dat
hij vreest’. Ook Gods kostgangers zien de nodige Grote
Beren op de weg. Dit doet mij denken aan het volgende
verhaal.
Een parkgast liep tijdens zijn vakantie door Yellowstone
National Park en stond plotseling oog in oog met een
levensgrote Grizzlybeer. De man wist dat wegrennen
geen zin meer had en zakte moedeloos op zijn knieën.
Plotseling bedacht hij zich dat een schietgebedje hem
misschien zou kunnen redden.
‘Oh God’ riep hij uit, ‘maak van deze Grizzly een Christenbeer, oh Heer’. Op dat moment gebeurde er iets
wonderbaarlijks. De Grizzly viel op zijn knieën en riep
uit: ‘Oh Heer, dank U voor deze heerlijke maaltijd’.
Filippenzen 4 zegt ons dat als we van onze schietgebedjes
smeekbedes maken, wij een vrede zullen ontvangen die
ons verstand te boven gaat. En weet u? Uw gemeente
wil u daarbij graag helpen.
Ik wens u een veilige vakantie toe.
Highlights
JAM-jongerendienst
Wanneer:
Aanvang: Waar:
19 juni 2016
18.00 uur inloop
18.15 uur gezamenlijk eten
19.00 uur dienst
De Schutterij 2, Veenendaal
WE ZIEN ERNAAR UIT JOU TE ONTMOETEN!
Start
zo
ndag
:
g
n
a
v
n
Aa
r
u
u
0
0
.
10
11 s
ept
em
201 ber
6
41
Baptistengemeente
Veenendaal
De Baptistengemeente Veenendaal is een kerkelijke
gemeente die midden in de wereld wil staan en mensen wil helpen Jezus te leren kennen en te gaan volgen.
De gemeente bestaat uit ongeveer 800 mensen, inclusief 200 kinderen.
Wij ervaren dat de Bijbel nog steeds actueel en van
onschatbare waarde is. Wij geloven dat God tot ons
spreekt door de Bijbel en Zijn Geest. Wij willen getuigen in onze omgeving van geloof, hoop en liefde.
Onze Baptistengemeente is aangesloten bij de Unie
van Baptistengemeenten in Nederland.
Colofon
BGV Magazine is een uitgave van de Baptistengemeente Veenendaal en verschijnt vier keer per
jaar. Vragen, opmerkingen en ideeën kunt u mailen naar: [email protected].
Het magazine is ook online te lezen op:
www.baptisten-veenendaal.nl
Niets uit deze uitgave mag openbaar worden
gemaakt of verveelvoudigd zonder voorafgaande
schriftelijke toestemming van de redactie.
Redactie
Annette van Lienden (hoofdredacteur)
Janneke Bos
Liesbeth Hallers
Henk Noppe
Yolande Schouten
Michel Somsen
Distributie
Monique Achterstraat
Advertenties
[email protected]
Drukwerk
Woody Design
Baptistengemeente Veenendaal
De Schutterij 2
3905 PL Veenendaal
www.baptisten-veenendaal.nl
Voorganger: Erik van Duyl
Samenkomsten iedere zondag om 10.00 uur
Met dank aan
Erik van Duyl, Peter van der Giessen, Joke Ring,
Roel Savert, Dirk van Schepen, Hans Schotanus,
Siegfried Woudstra.
Foto pag 9: freestockphoto.com
Cover-foto: Ingeborg Kriegsman
42
43
Een fijne
vakantie!
44