Transcript TiORB_W25_MK

TECHNOLOGIA I ORGANIZACJA
ROBÓT BUDOWLANYCH
ROBOTY WYKOŃCZENIOWE

Przez roboty wykończeniowe rozumie się różnorakie
zespoły procesów, operacji i czynności mających na celu
wytworzenie elementu wykończeniowego, tj. takiego,
który uzupełnia przegrody budowlane (okna, drzwi,
balustrady) i zapewnia powierzchniom podstawowych
elementów budowlanych wymagane od nich właściwości.
SYSTEMATYKA ELEMENTÓW WYKOŃCZENIOWYCH
I OPERACJI WYKONAWCZYCH Z NIMI ZWIĄZANYCH
Elementy wykończeniowe budowli mogą być systematyzowane
wg różnych kryteriów. Jednak podziałem najbardziej oczywistym
jest podział wg:
 kierunku pracy,
 stosunku do elementów konstrukcyjnych budowli
 i konstrukcji elementu wykończeniowego.
Ze względu na kierunek pracy wyróżnia się elementy pionowe i
poziome.

Podział ten związany jest z działaniem siły ciążenia, która może
oddziaływać korzystnie lub niekorzystnie i w zależności od tej
relacji wymagane jest stosowanie różnych zabiegów
umożliwiających właściwą pracę elementu wykończeniowego.
SYSTEMATYKA ELEMENTÓW WYKOŃCZENIOWYCH
I OPERACJI WYKONAWCZYCH Z NIMI ZWIĄZANYCH


Konstrukcja elementu wykończeniowego może być
prosta (na ogół jednowarstwowa) lub złożona (na ogół
wielowarstwowa).
Złożoność elementu wykończeniowego zależy od cech,
które musi on wykazywać. Obecnie istnieje wielka
różnorodność
produkowanych
materiałów
wykończeniowych mają one zwykle jedną lub dwie
wymagane przez element wykończeniowy właściwości.
Powoduje to konieczność układania materiałów w
elemencie wykończeniowym warstwami. Tworząc jego
złożoną strukturę. Wytworzenie takiej struktury wymaga
stosowania różnych procesów roboczych.
SYSTEMATYKA ELEMENTÓW WYKOŃCZENIOWYCH
I OPERACJI WYKONAWCZYCH Z NIMI ZWIĄZANYCH


W zależności od stosunku elementu wykończeniowego
do konstrukcji obiektu budowlanego rozróżnia się
elementy samonośne i elementy nakładane.
Elementy samonośne przenoszą ciężar własny i
ewentualne, specyficzne dla nich obciążenia (np. parcie
wiatru, napór tłumu, parcie składowanych materiałów, itp.).


Takimi elementami są: okna, drzwi, bariery balkonowe, bariery
klatek schodowych, itp.
Można je podzielić wg kryterium materiałowego, przeznaczenia,
właściwości izolacyjnych, itp.
SYSTEMATYKA ELEMENTÓW WYKOŃCZENIOWYCH
I OPERACJI WYKONAWCZYCH Z NIMI ZWIĄZANYCH
Łączenie elementu samonośnego z konstrukcją może polegać
na:
 wmurowaniu lub wbetonowaniu zamocowanych na trwale do
elementu wykończeniowego wąsów lub wypustów w
pozostawionych w elemencie konstrukcyjnym otworach,
 zespawaniu
zamocowanych na trwale do elementu
wykończeniowego wypustów z uprzednio z uprzednio
zabetonowanymi w elementach konstrukcyjnych markami,
 wbiciu w element konstrukcyjny łączników stalowych (zwykle
– gwoździ lub kotew) przechodzących przez element
wykończeniowy lub łączonych z nim na śruby,
 połączenie
elementu wykończeniowego z elementami
konstrukcyjnymi wkrętami wprowadzanymi w kołki lub klocki
drewniane, rozprężne kołki plastykowe lub inne zakotwienia
rozprężne.
SYSTEMATYKA ELEMENTÓW WYKOŃCZENIOWYCH
I OPERACJI WYKONAWCZYCH Z NIMI ZWIĄZANYCH
Elementy nakładane nie przenoszą żadnych obciążeń, a ich praca
może odbywać się wyłącznie w powiązaniu z elementami
konstrukcyjnymi i wypełniającymi. Podzielić można je wg różnych
kryteriów, ale z punktu widzenia technologii robót charakterystycznym
jest tu podział wynikający z formy stosowanych do ich wykonania
materiałów. Dzielimy je na:
 sztywne, wykonywane ze sztywnych materiałów wbudowywanych w
postaci nieregularnych lub regularnych kawałków lub płyt
mocowanych do podłoża na zaprawie, kleju lub za pomocą
łączników mechanicznych,
 wiotkie, wykonywane z arkuszy takich materiałów jak: folie, tkaniny,
filce i papier, naklejane lub rozpinane na podłożu,
 powłokowe wykonywane z materiałów płynnych lub plastycznych
nanoszonych i rozprowadzanych na powierzchni podłoża, które po
wyschnięciu lub związaniu tworzą powłoki o wymaganych
właściwościach.
SYSTEMATYKA ELEMENTÓW WYKOŃCZENIOWYCH
I OPERACJI WYKONAWCZYCH Z NIMI ZWIĄZANYCH
Wykonanie elementów wykończeniowych nakładanych jest
bardziej skomplikowane i w dużym stopniu zależy od konstrukcji
elementu. Mogą tu wystąpić następujące działania.
Przygotowanie podłoża, czyli działania mające za zadanie
stworzenie
dobrych
warunków
współpracy
elementów
konstrukcyjnych i elementów wykończeniowych. Można tu wyróżnić:
 uzupełnienie ubytków podłoża takim samym materiałem z jakiego je
wykonano (flekowanie) lub innym plastycznym materiałem
twardniejącym (szpachlowanie),
 czyszczenie powierzchni podłoża, tj. ręczne lub mechaniczne
ścieranie niewielkiej warstwy materiału podłoża (szlifowanie,
szczotkowanie, skuwanie), mycie powierzchni (np. roztworem mydła,
rozpuszczalnikami organicznymi) albo opalanie płomieniem lampy
lutowniczej, opalarką lub palnikiem gazowym;
1/3
SYSTEMATYKA ELEMENTÓW WYKOŃCZENIOWYCH
I OPERACJI WYKONAWCZYCH Z NIMI ZWIĄZANYCH

wzmacnianie podłoża o niewystarczającej wytrzymałości
mechanicznej (objawiającej się np. zjawiskiem pylenia) ma
na
celu
umożliwienie
warstwom
elementu
wykończeniowego dobrej współpracy; wzmacnianie
polega zazwyczaj na powlekaniu powierzchni podłoża
cienką warstwą twardniejących materiałów plastycznych
(szpachlówki zaprawy) lub specjalnych cieczy, które
wnikając w pory podłoża zmieniają właściwości jego
zewnętrznej powierzchni;
2/3
SYSTEMATYKA ELEMENTÓW WYKOŃCZENIOWYCH
I OPERACJI WYKONAWCZYCH Z NIMI ZWIĄZANYCH

zmiana właściwości chemicznych podłoża – zwykle przez
powlekanie jego powierzchni preparatami chemicznymi, które
zapewniają chemiczną zgodność podłoża (w ulepszonej
warstwie) z materiałami elementu wykończeniowego;

wyznaczanie
powierzchni
lub
położenia
elementu
wykończeniowego, tj. utworzenie reperów lub pasów
wyznaczających powierzchnię elementów i ewentualne
zaznaczenie układu elementów składowych na wykańczanej
powierzchni, ma to duże znaczenie dla wyglądu estetycznego
elementu wykończeniowego; zabieg ten dotyczy zwykle
elementów o znacznej (kilku-centymetrowej) grubości ponad
lico podłoża;
3/3
SYSTEMATYKA ELEMENTÓW WYKOŃCZENIOWYCH
I OPERACJI WYKONAWCZYCH Z NIMI ZWIĄZANYCH
Wprowadzenie elementu łączącego jest grupą operacji mającą na celu
zapewnienie
warunków
połączenia
warstw
elementu
wykończeniowego z podłożem lub poprzednią warstwą elementu
wykończeniowego. Może to polegać na:
 narzucaniu (ręcznie lub mechanicznie) - stosowanym, jeśli
elementem łączącym są warstwy zaprawy,
 nakładaniu (ręcznie za pomocą szpachli o krawędzi gładkiej lub
ząbkowanej) - stosowane, jeśli elementem łączącym jest klej o
konsystencji plastycznej,
 powlekanie (ręczne lub mechaniczne) - stosowane jeśli elementem
łączącym jest klej w postaci cieczy,
 umieszczenie zaczepów - stosowane, jeśli mocowany materiał
ma formę sztywnych płyt, np. elementy boazerii (w ogólnym zarysie
jest to działanie analogiczne do mocowania elementów
wykończeniowych samonośnych: wiercenie otworów, wprowadzanie
kołków itp.).
SYSTEMATYKA ELEMENTÓW WYKOŃCZENIOWYCH
I OPERACJI WYKONAWCZYCH Z NIMI ZWIĄZANYCH
Mocowanie elementu wykończeniowego może być
realizowane według różnych sposobów. Wybór sposobu
połączenia wynika głównie z właściwości mocowanego
materiału i stosowanego elementu łączącego. Może to być:
 przyłożenie i dociśnięcie - gdy na warstwie zaprawy
lub plastycznego kleju mocuje się sztywny element (np.
płytki ceramiczne lub kamienne),
 rozwinięcie i dociśnięcie - gdy na warstwie płynnego
kleju mocuje się element w postaci wielkich arkuszy (np.
tapetę),
SYSTEMATYKA ELEMENTÓW WYKOŃCZENIOWYCH
I OPERACJI WYKONAWCZYCH Z NIMI ZWIĄZANYCH



przyłożenie z dociśnięciem i przykręceniem lub
przybiciem - gdy do umieszczonych w podłożu
elementów mocuje się sztywny element, na ogół
znacznych rozmiarów (płyty boazeryjne, płyty kartonowogipsowe),
powlekanie - gdy powłokowy element wykończeniowy
powstaje z materiału płynnego nanoszonego ręcznie
(pędzlem lub wałkiem) lub mechanicznie (np. agregatem
malarskim),
narzucanie - gdy powłokowy element wykończeniowy
powstaje z plastycznego materiału narzucanego na
podłoże ręcznie (np. kielnią) lub mechanicznie (np.
agregatem tynkarskim).
SYSTEMATYKA ELEMENTÓW WYKOŃCZENIOWYCH
I OPERACJI WYKONAWCZYCH Z NIMI ZWIĄZANYCH
Wykończenie powierzchni elementu może być realizowane
w różny sposób w zależności od wymagań zamawiającego i
rodzaju elementu wykończeniowego. Może to być:
 wykończanie w materiale niezwiązanym, np. zacieranie,
odciskanie.
 wykończanie w materiale związanym, np. wypłukiwanie,
cyklinowanie,
 wykończanie w materiale stwardniałym, np. szlifowanie,
struganie lub obróbka kamieniarska,
 czynności mające na celu podniesienie walorów estetycznych
elementu, np. klejenie pasków ozdobnych na krawędzi tapety
itp.

SYSTEMATYKA ELEMENTÓW WYKOŃCZENIOWYCH
I OPERACJI WYKONAWCZYCH Z NIMI ZWIĄZANYCH
POŁĄCZENIA WKRĘTAMI, KOŁKAMI, ZAKOTWIENIAMI
 Klocki powinny być wykonane z miękkiego drewna i
mieć kształt ostrosłupa ściętego o wymiarach
odpowiednich do wielkości łącznika. Klocki należy osadzić
na zaprawie cementowo-wapiennej w gniazdach wykutych
w murze, aby podstawy ostrosłupów znalazły się w
ścianie, a czoła stanowiły płaszczyznę podkładu.
SYSTEMATYKA ELEMENTÓW WYKOŃCZENIOWYCH
I OPERACJI WYKONAWCZYCH Z NIMI ZWIĄZANYCH
POŁĄCZENIA WKRĘTAMI, KOŁKAMI, ZAKOTWIENIAMI
 Kołki
drewniane o kształcie stożka ściętego lub walca
powinny być wykonane z drewna miękkiego. Włókna drewna
powinny przebiegać równolegle do osi kołków. Kołki stożkowe
osadza się na zaprawie cementowo-wapiennej w gniazdach
wykutych w ścianach. Podstawy kołków o mniejszej średnicy
powinny tworzyć płaszczyznę podkładu. Kołki walcowe należy
osadzać bez zaprawy przez zaklinowanie ich w rozwiercanych
gniazdach o głębokości około 10 mm większej od długości
kołka. Kształt gniazda powinien być stożkowy z poszerzeniem
dna. Kołki przed osadzeniem nacina się na głębokość około 10
mm od strony wpuszczonej w gniazdo. W nacięcie kołka należy
wstawić klin z twardego drewna i wbić kołek wraz z klinem w
gniazdo aż do zlicowania ze ścianą.
SYSTEMATYKA ELEMENTÓW WYKOŃCZENIOWYCH
I OPERACJI WYKONAWCZYCH Z NIMI ZWIĄZANYCH

Kołki plastikowe rozprężne.
Są one produkowane o różnych
średnicach, poczynając od 4
mm. Część kołka wprowadzona
w
otwór
jest
specjalnie
przecięta, tak że wkręcanie w
nią
wkręta
powoduje
zwiększenie się jej średnicy i
mocne zaklinowanie kołka w
otworze. W złączach bardziej
obciążonych
stosuje
się
specjalne metalowe łączniki
rozprężne działające na tej
samej zasadzie. Tego typu
łączniki
kotwiące
są
rozwiązaniem
stosunkowo
wygodnym i gotowym do pracy
bezpośrednio po wykonaniu.
SYSTEMATYKA ELEMENTÓW WYKOŃCZENIOWYCH
I OPERACJI WYKONAWCZYCH Z NIMI ZWIĄZANYCH
Metody wiercenia:
 wiercenie obrotowe - wiertłu nadaje się ruch obrotowy, zwykle za
pomocą urządzeń ręcznych lub mechanicznych, zwanych
wiertarkami; metoda skuteczna do otworów niewielkiej średnicy i w
materiałach o wytrzymałości na ściskanie nie przekraczającej 0,8
MPa;
 wiercenie udarowe; w którym wiertło uderza w dno otworu przy
jednoczesnym ruchu obrotowym na przemian w prawo i w lewo; w
tradycyjnym wykonaniu jest to drążenie otworu przebijakiem
pobijanym ręcznie młotem i obracanym ręcznie w lewą i prawą
stronę; teoretycznie można tak wykonać otwór w każdym materiale,
ale proporcjonalnie do wzrostu wytrzymałości materiału wydajność
pracy maleje;
 wiercenie obrotowo-udarowe, w którym wiertło wykonujące
ruch obrotowy otrzymuje jednocześnie uderzenia wzdłuż swej osi;
metoda odpowiednia do materiałów o wytrzymałości na ściskanie
wyższej od 0,8 MPa.
SYSTEMATYKA ELEMENTÓW WYKOŃCZENIOWYCH
I OPERACJI WYKONAWCZYCH Z NIMI ZWIĄZANYCH
Stosuje się to dwa rodzaje urządzeń:
 do wiercenia otworów do średnicy do 20 mm - w i e r tarki
obrotowo-udarowe,
 do wiercenia otworów średnicy 20 = 50 mm - m ł o t y obrotowoudarowe.
Nowoczesną wersją stosowania osadzania dynamicznego jest
wstrzeliwanie w podłoże odpowiednio ukształtowanych łączników. Do
wykonania tego procesu służą dwa typy urządzeń zwanych osadzakami:
 osadzak bezpośredni, w którym powstałe z wybuchu ładunku
prochowego gazy oddziałują bezpośrednio na trzon elementu
łączącego i wbijają go w podłoże,
 osadzaki pośrednie, w których przy zachowaniu ogólnej zasady broni
palnej element łączący jest wprowadzony w ruch za pomocą tłoka.
SYSTEMATYKA ELEMENTÓW WYKOŃCZENIOWYCH
I OPERACJI WYKONAWCZYCH Z NIMI ZWIĄZANYCH
SYSTEMATYKA ELEMENTÓW WYKOŃCZENIOWYCH
I OPERACJI WYKONAWCZYCH Z NIMI ZWIĄZANYCH
Przy osadzaniu kołków w betonie należy pamiętać, aby:
 minimalna grubość elementu, w którym osadza się kołek
wynosiła 25 mm,
 najmniejsza odległość między wstrzeliwanymi kołkami
wynosiła 70 mm,
 najmniejsza odległość od krawędzi elementu wynosiła 100
mm,
 nie mocować elementów drgających.
SYSTEMATYKA ELEMENTÓW WYKOŃCZENIOWYCH
I OPERACJI WYKONAWCZYCH Z NIMI ZWIĄZANYCH
Maszyny i urządzenia do wykonania robót
tynkowych
 maszyny
i urządzenia do przygotowania zapraw
(mieszarki),
 maszyny i urządzenia do podawania zaprawy (np. pompy
przeponowe, tłokowe, ślimakowe),
 urządzenia i maszyny do narzucania zaprawy (np.
końcówki tynkarskie)
 agregaty tynkarskie,
 urządzenia do wykańczania tynku, (np.. – zacieraczki),
SYSTEMATYKA ELEMENTÓW WYKOŃCZENIOWYCH
I OPERACJI WYKONAWCZYCH Z NIMI ZWIĄZANYCH
Maszyny i urządzenia do wykonywania powłok
malarskich.
Urządzenia do wykonywania powłok malarskich składają się
zazwyczaj z końcówki malarskiej oraz instalacji
doprowadzającej farbę do końcówki. W zależności od
ciśnienia tłoczonej do końcówki farby urządzenia malarskie
dzieli się na:
 Bezciśnieniowe – grawitacyjne,
 Niskociśnieniowe, 0,1-0,2 MPa,
 Średniociśnieniowe, 0,2-1,5 MPa,
 Wysokociśnieniowe, 1,5-25,0 MPa.
SYSTEMATYKA ELEMENTÓW WYKOŃCZENIOWYCH
I OPERACJI WYKONAWCZYCH Z NIMI ZWIĄZANYCH
Maszyny i urządzenia do wykonywania robót podłogowych.
Na przykład wg stosowanych rodzajów materiałów mogą to
być:
 listwy wibracyjne,
 zacieraczki do betonu,
 szlifierki do stwardniałych posadzek,
 pilarki tarczowe i listwowe,
 szlifierki do wygładzania materiału,
 krajarki do wykładzin,
 wibrouciskacze
 urządzenia do spawania oraz podgrzewania wykładzin, itp.