Transcript Verpleegkunde UMC Utrecht

Verpleegkunde
UMC Utrecht
Naam
persoon
!
t
d
n
i
verb
Quote
Verpleegkunde UMC Utrecht verbindt!
Beste collega,
Wat drijft jou als verpleegkundige om iedere dag weer kwaliteit van zorg, onderwijs of onderzoek te leveren? Kwaliteit van
zorg, het is zo’n vaag begrip. Wie doet er nu zijn werk en wil geen kwaliteit leveren? Tegelijkertijd ervaart iedereen op zijn tijd
dat het niet eenvoudig is om kwaliteit te leveren. Soms werkt de ICT niet mee, zijn er collega’s ziek of zijn er andere praktische
redenen waarom het gewoon even niet lukt. Maar vaak als je met iets meer rust naar je werk kunt kijken zie je veel meer
mogelijkheden om de kwaliteit van zorg te verbeteren. Of wanneer je iets hoort op een cursus of congres, een lezing of
wanneer je iets leest in een vakblad waarvan je denkt, daar kunnen wij bij ons ook wat mee.
Ooit, meer dan twintig jaar geleden was dat de reden voor het oprichten van het Verpleegkundig Convent. De gedachte
was om een brede groep verpleegkundigen met elkaar de krachten te laten bundelen om over afdelingen en divisies heen
voorstellen te doen gericht op verhoging van de kwaliteit van verpleegkundige zorg. Deze brede groep verpleegkundigen
bestond uit afdelingsverpleegkundigen, leidinggevenden, verpleegkundig specialisten, onderzoekers, stafmedewerkers en
docenten. Het Verpleegkundig Convent is inmiddels een niet meer weg te denken inhoudelijke stem van verpleegkundigen
in het UMC Utrecht. Maar niet alleen het VC is in de afgelopen twintig jaar sterk ontwikkeld. Op allerlei plaatsten werken hele
betrokken en bekwame verpleegkundigen die intern en soms ook extern veel waardering krijgen voor het werk dat ze doen.
De groep verpleegkundig specialisten is ongeveer vertienvoudigd, het aantal verpleegkundig onderzoekers in de organisatie
is gegroeid. Zij doen hun werk gericht op de kwaliteit van ons vak en dus voor patiënten.
Het UMC Utrecht is eigenlijk een grote bron van verpleegkundig talent en dat is niet zomaar. Er kan namelijk veel in het UMC
Utrecht, er zijn veel mogelijkheden voor ontwikkeling en scholing. De combinatie van zorg, onderwijs en onderzoek in één
huis biedt veel kansen.
Maar de vraag is , wie weet het allemaal? Het lijkt wel een soort goed bewaard geheim waarbij verpleegkundigen vaak
pionieren om iets voor elkaar te krijgen. En vervolgens blijft de ontwikkeling op de plek van die ene verpleegkundige terwijl
er waarschijnlijk meer mensen hun voordeel mee zouden kunnen doen. Wist jij bijvoorbeeld dat er een verpleegkundige is die
les geeft aan collega’s op Java, om iets van alles dat wij weten daar beschikbaar te maken? Of dat er een verpleegkundige is
die bij ons gepromoveerd is op het meten van pijn en dat de resultaten van haar onderzoek door de inspectie worden besproken? Waarschijnlijk niet. Voor ons als VC reden om een aantal van deze collega’s te vragen naar hun bijzondere activiteiten en
verdiensten, wat hen drijft en wat kunnen we daar van leren?
Hoe we aan deze mensen zijn gekomen? Simpelweg door aan VC-leden te vragen aan wie zij denken bij de vraag naar
verpleegkundigen die iets bijzonders hebben bereikt, iets waar zij trots op zijn. We hopen dat het lezen van deze verhalen je
inspireert om ook in je eigen werk stil te staan bij de vraag hoe je als verpleegkundige kan bijdragen aan de kwaliteit van zorg.
Want niet alleen willen we meer zichtbaarheid van al de mooie dingen die er gebeuren in ons vak, we willen intern ook de
krachten verder bundelen. Vandaar de titel van dit boek ‘Verpleegkunde UMC Utrecht verbindt’.
De komende jaren staan er veel uitdagingen op de agenda van de gezondheidszorg waar de verpleegkundige een belangrijke
rol in speelt. Denk aan de veranderende rol van patiënten, het belang van zelfmanagement, de sterkere samenwerking met de
zorg thuis maar ook de nieuwe wet BIG met de verschillende functieniveaus en de toename van technologie in de zorg. Om te
zorgen dat we binnen het UMC Utrecht hier onze mogelijkheden maximaal in zetten hebben we als Verpleegkundig Convent
begin dit jaar samen met het netwerk Advanced Nursing Practice, de Managers Zorg, Verplegingswetenschap en UMC Utrecht
academie, de Regiegroep Verpleegkunde UMC Utrecht opgericht. Een interne krachtenbundeling om de zichtbaarheid en
impact van de verpleegkunde te vergroten en daarmee de kwaliteit van zorg. Als Verpleegkundig Convent zijn we ontzettend
blij met deze stap en willen we je graag dít eerste boek ‘Verpleegkunde Verbindt’ samen met de Regiegroep Verpleegkunde
UMC Utrecht aanbieden.
Met het boek ‘Verpleegkunde UMC Utrecht Verbindt’ houden we je graag op de hoogte en weet je ons gemakkelijker te
vinden via Connect, Twitter, Facebook of [email protected]
Marieke
Schreuder
“Erkenning voor de positie van de
verpleegkundig specialist”
Netwerk ANP
Mijn naam is Marieke Schreuder en ik werk als
verpleegkundig specialist bij de Medische Oncologie van
het Cancer Center. Daarnaast ben ik voorzitter van het
netwerk Advanced Nursing Practice.
Ik ben voor het verpleegkundig boek gevraagd omdat ik
heb bijgedragen aan de UMC brede functieomschrijving
voor verpleegkundig specialist die dit jaar is vastgesteld.
De functieomschrijving is een weloverwogen en uitgebreide
weergave van ons relatief nieuwe beroep. De afgelopen
jaren is hieraan hard gewerkt door mijn voorganger Elsbeth
Berendsen. De functieomschrijving spoort aan tot excelleren
binnen patiëntenzorg, onderzoek, onderwijs en verbeterprojecten en geeft ruimte tot verdere ontwikkeling. Het
profiel vormt een geheel met de visie op de verpleegkundig specialist in het UMC Utrecht, de werkwijze medicatie
voorschrijven door verpleegkundig specialisten en ons
intervisie- en opleidingsmodel.
Ook zijn dit jaar de belemmeringen in regelgeving
weggenomen voor taakherschikking bij zorgaanbieders in
de tweede lijn. Sinds maart 2015 kunnen verpleegkundig
specialisten DBC’s openen. Dit is ook een erkenning van de
positie van de verpleegkundig specialist.
Het voorzitter zijn van het netwerk ANP sluit goed aan bij
mijn ambitie om bij te dragen aan verdere
professionalisering van de beroepsgroep van verpleegkundig
specialisten, maar misschien nog wel belangrijker: om bij
te dragen aan verbinding en samenwerking tussen alle advanced practice verpleegkundigen binnen ons ziekenhuis, de
verpleegkundig specialisten en verplegingswetenschappers.
Dit komt bijvoorbeeld goed tot uiting tijdens onze jaarlijkse
scholingsmiddag die dit jaar ging over onderwijscompetenties. Op deze middagen leren we veel met en van
elkaar. Ik ben het meest trots op de verbinding binnen de
groep, de inbreng van een ieder en het plezier tijdens de
goedbezochte bijeenkomsten.
Het verpleegkundig vak
Ik heb gekozen voor het verpleegkundig vak om verschillende redenen. Ten eerste omdat het een uitdagend vak is dat
veel voldoening geeft en waarin geen dag hetzelfde is. Ten
tweede vind ik de combinatie van denken en doen aantrekkelijk. Ik raak geïnspireerd door mensen, hun levens- en
ervaringsverhalen.
2
Waarom werken in het UMC Utrecht?
Ik ben in 1995 begonnen als verpleegkundige op de
gynaecologie en ben, nadat ik de vervolgopleiding
oncologieverpleegkunde had gedaan, gaan werken op de
Medische Oncologie. Na mij studie verplegingswetenschap
heb ik als beleidsadviseur gewerkt bij het Integraal Kanker
Centrum, het Hofpoort ziekenhuis en het Cancer Center. In
2013 ben ik gediplomeerd als verpleegkundig specialist.
In de baan van verpleegkundig specialist komen de rollen
patiëntenzorg, onderwijs, onderzoek en verbeterprojecten
samen.
Het UMC Utrecht heeft mij vanaf de eerste dag dat ik hier
kwam werken kansen gegeven voor persoonlijke
ontwikkeling en vervolgopleidingen. Ik ben trots dat ik hier
werk en de manier waarop het UMC Utrecht staat voor kennis
ontwikkelen en delen. Als professional vind ik hier wat ik zoek
en als Utrechter voel ik me hier thuis.
Ambities voor de toekomst
Persoonlijk wil ik mijn verder bekwamen in psychosociale
begeleiding van patiënten en in onderwijs. Ik leer het meest
van de verhalen van patiënten en hoop dat deze verhalen
steeds meer een plek zullen krijgen, zowel binnen onze
organisatie als binnen het onderwijs.
“Zoals Amerikaanse verpleegkundigen
zo goed verwoorden: Nursing is my skill
but caring is my profession.
Dat is mijns inziens precies waar het
om draait: zorg dat je vaardigheden op
orde zijn en excelleer in goede zorg
zodat mensen zich hier veilig,
vertrouwd en in goede handen voelen.”
3
Nienke
Bleijenberg
Wietske
Blom-Ham
“Ons doel is dat aankomend jaar dit zorgprogramma
model staat voor de regio Utrecht en vergoed wordt
door de zorgverzekeraar”
Ik ben Nienke Bleijenberg en werk als verpleegkundige,
postdoc verpleegkundig onderzoeker en epidemioloog.
Daarnaast ben ik werkzaam als cursuscoördinator en
docent bij KGW, master verplegingswetenschap en als
consulent ouderenzorg bij Leidsche Rijn Julius Gezondheidscentra (LRJG).
Ik ben voor het verpleegkundig boek gevraagd vanwege
mijn plaats binnen het nationaal leiderschapsprogramma en het binnenhalen van een omvangrijke
subsidie voor het implementeren van het door mij
ontwikkelde verpleegkundig zorgprogramma.
In december 2015 heb ik vanuit LRJG samen met acht andere
huisartsenpraktijken / eerstelijnscentra een grote ZonMw
subsidie gekregen voor de implementatie van proactieve,
integrale ouderenzorg. De proactieve werkwijze is tijdens
mijn promotieonderzoek ontwikkeld en geëvalueerd onder
ruim 3000 ouderen. Omdat het zorgprogramma positief werd
ontvangen door ouderen, mantelzorgers, verpleegkundigen
en huisartsen werd het verder in de regio geïmplementeerd.
Met deze subsidie kan het programma verder geborgd en
ingebed worden in de eerstelijn. Ons doel is dat dit zorgprogramma najaar 2016 model zal staan voor de regio
Utrecht en vergoed zal worden door de zorgverzekeraar.
Door mijn leidinggevende prof. dr. Marieke Schuurmans
werd ik benaderd voor het Leadership in Nursing Research
Program. De aanmeldingsprocedure bestond uit het
beschrijven van je doelen en ambities voor de toekomst.
Ik kreeg het goede nieuws dat ik mocht deelnemen. Het
programma bestaat uit een intensieve tweejarige opleiding
voor het ontwikkelen van leiderschapscompetenties van
talentvolle verpleegkundig onderzoekers en is opgezet door
Verplegingswetenschap Utrecht, Nijmegen en Maastricht in
samenwerking met het Erasmus Centrum voor Zorgbestuur.
Het heeft tot doel toekomstige leiders in verpleegkundig
onderzoek te versterken en de capaciteit op het gebied van
verpleegkundig onderzoek te vergroten. Aan het nieuwe
leiderschapsprogramma, dat gesubsidieerd wordt door
ZonMw, nemen in totaal twaalf gepromoveerde
onderzoekers deel.
4
De motivatie om deze opleiding te gaan volgen komt voort
uit mijn passie voor het vak verpleegkunde en mijn drive om
het vak te verbeteren, als ook mijn passie voor de ouderenzorg gecombineerd met mijn nieuwsgierigheid en gedrevenheid om kennis over te dragen.
Tijdens de master verplegingswetenschap werkte ik als
wijkverpleegkundige in Utrecht. Mijn afstudeeronderzoek
ging over de kennis en houding van verpleegkunde
studenten naar ouderen. Zo ontdekte ik mijn passie voor het
doen van onderzoek. Na mijn master verplegingswetenschap
kreeg ik de mogelijkheid om promotieonderzoek te doen.
Hier heb ik geen seconde spijt van gehad.
“Het doel heiligt de middelen kan
wat mij betreft niet langer opgaan,
als je kijkt naar de nadelige
gevolgen van een nekkraag”
Sinds 2014 ben ik een dag per week werkzaam in de praktijk
– Leidsche Rijn Julius Gezondheidscentra – om feeling te
houden met de praktijk, wat ik belangrijk vind. De combinatie onderzoek, onderwijs en praktijk is zeer boeiend en
afwisselend. Als postdoc onderzoeker begeleid ik
promovendi bij hun onderzoek.
Ik ben het meest trots op het zorgprogramma dat ik heb
ontwikkeld en dat met het bijhorende materiaal zoals de
scholingsmodule en de toolkit ‘Kwetsbare ouderen’, door
zowel ouderen als verpleegkundigen en huisartsen als zeer
welkom en bruikbaar wordt ervaren. Het zorgprogramma is
als regiomodel verkozen en wordt verder geïmplementeerd.
Ik koos aanvankelijk voor de opleiding verpleegkunde omdat
het een enorm breed vak is. Ik koos voor de wijkverpleging
omdat ik graag generalistisch bezig wilde zijn. De doelgroep
ouderen en chronisch zieken vind ik boeiend en interessant.
Verpleegkunde is een prachtig breed vak dat grenst aan
meerdere gebieden zoals het medisch vakgebied, de
psychologie, sociologie en het multidisciplinair werken.
Waarom werken in het UMC Utrecht ?
Utrecht is uniek: het is de enige plek in Nederland waar je als
verpleegkundige kan doorgroeien van bachelor naar master
naar PhD en beyond. De leerstoel verplegingswetenschap
in Utrecht is bijzonder vanwege de enorme gedrevenheid
van de onderzoekers en de samenwerkingsverbanden met
diverse multidisciplinaire partners zowel binnen als buiten
het UMC.
Ambities
Mijn ambitie is de zorg aan alle thuiswonende ouderen met
multimorbiditeit te optimaliseren door middel van gedegen
onderzoek dat aansluit op de wensen en behoeften van
ouderen en professionals uit de praktijk. De uitkomsten van
het onderzoek worden uiteraard vertaald naar het onderwijs
en dragen bij aan betere patiëntenuitkomsten, daar krijg ik
energie van. Daarnaast heb ik de ambitie om verpleegkundigen en verpleegkundig onderzoekers op te leiden tot
bevlogen professionals en onderzoekers voor de
ouderenzorg.
“Wees kritisch en nieuwsgierig, vraag
je af waarom je de dingen doet zoals
je ze doet en werk evidence-based:
dus handel op basis van de wensen en
behoeftes van patiënt, professionele
deskundigheid en wetenschappelijk
onderzoek. En blijf jezelf uitdagen!”
Mijn naam is Wietske Blom-Ham en
ik werk op de spoedeisende hulp als
SEH verpleegkundige en
verplegingswetenschapper.
Ik ben voor het verpleegkundig boek
gevraagd vanwege mijn ontwerp
voor een nieuwe nekkraag op basis
van mijn onderzoek naar decubitus
bij nekkragen en mijn selectie voor
de Ureka Mega Challenge.
In 2013 hebben wij een onderzoek
gedaan bij traumapatiënten. In dit
onderzoeken bekeken we hoeveel
patiënten decubitus en pijn ontwikkelden door de nekkraag. Het onderzoek werd uitgevoerd op de spoedeisende hulp en alle spoedeisende hulp
verpleegkundigen hebben meegeholpen met de dataverzameling.
Uit dit onderzoek bleek dat bij een
groot aantal patiënten decubitus
ontstaat en velen van hen pijn ervaren
door de nekkraag. Hierover bestonden
al langer vermoedens en deze werden
nu bevestigd in cijfers.
Omdat we vonden dat het hoog tijd
wordt voor een alternatief voor de
huidige nekkraag, hebben we onze
onderzoeksresultaten voorgelegd aan
Pontes Medical. Samen hebben we een
nieuw device ontwikkeld: de Fixaid.
De Fixaid immobiliseert de nek op een
totaal andere manier dan de nekkraag,
waardoor pijn en decubitus tot het
verleden behoren.
In 2015 deden wij mee met de Ureka
Mega Challenge en we bereikten
daarmee de finale ronde! We hebben
veel geleerd en veel contacten gelegd,
wat ons helpt om de Fixaid verder te
ontwikkelen zodat hij straks toegepast
kan worden bij onze traumapatiënten.
Het grote aantal traumapatiënten dat
wij zien die zoveel problemen krijgt
met de huidige kraag vormde voor mij
de motivatie om een nieuwe nekkraag
te ontwerpen. Vooral de pijn die wordt
ervaren is iets wat we steeds terugzien
op de spoedeisende hulp. We gebruiken de huidige kraag al sinds de jaren
’80 om potentieel wervelletsel te voorkomen. Het voorkomen van nekletsel is natuurlijk ook belangrijk, maar
daarbij moeten we goed kijken naar de
negatieve effecten van de nekkraag.
‘Het doel heiligt de middelen’ kan wat
mij betreft niet langer opgaan als je
kijkt naar de nadelige gevolgen van de
huidige nekkraag.
Mijn doel was het ontwikkelen van een
veilig alternatief en dat is gelukt met de
Fixaid. Maar voordat de Fixaid daadwerkelijk op de markt kan komen, is
nog heel veel nodig. Veel tijd, veel geld,
veel geduld, doorzettingsvermogen en
vooral: veel gedreven mensen die ook
overtuigd zijn van het belang van de
Fixaid!
Het verpleegkundig vak
Ik koos voor het verpleegkundig vak
omdat het mij een mooi en nuttig vak
leek, waarmee je overal ter wereld aan
de slag kunt.
Waarom werken in het UMC Utrecht?
Ik werk graag in het UMC Utrecht omdat hier veel kansen en mogelijkheden
tot verdere ontwikkeling worden
geboden.
Ambities
Mijn ambities voor de toekomst: ik
hoop mijn onderzoek te kunnen voortzetten en daarbij de combinatie met
de verpleegkundige praktijk te kunnen
behouden. Want die combinatie maakt
het voor mij heel waardevol!
Ik ben het meest trots op het feit dat
we een verpleegkundige probleem uit
de dagelijkse praktijk wetenschappelijk
hebben kunnen onderbouwen. Onderzoek op de afdeling spoedeisende
hulp is namelijk een enorme uitdaging
omdat de zorg niet planbaar en acuut
is. Zonder de hulp van mijn
collega-spoedeisende hulp verpleegkundigen was dit nooit mogelijk
geweest. Daar ben ik heel trots op!!
“Never, never,
never ever
give up :)”
5
Eline
de Kok
Danielle
Zweers
“ Als iets niet linksom kan,
probeer ik het wel rechtsom”
Mijn naam is Eline de Kok en ik werk
als verpleegkundige op de afdeling Neurologie & Neuromusculaire
ziekten en de afdeling Longziekten.
Daarnaast ben ik voorzitter van het
Verpleegkundig Convent en werk ik
als verplegingswetenschapper bij
V&VN. Ik ben voor het verpleegkundig boek gevraagd omdat ik de
Rho Chi award voor veelbelovend
verpleegkundige heb gewonnen.
Waarom ik de award heb gewonnen?
Lastige vraag hoor! Ik denk omdat
mensen mijn inspanningen waarderen,
mijn passie en lef, en zien dat ik de
niet gangbare wegen bewandel. Als
iets niet linksom kan, probeer ik het
wel rechtsom. Niet op een vervelende
manier, maar ik laat mij niet zomaar
afschepen waardoor ik mijn ambities
en passie niet meer kan waarmaken. Ik
stel me leergierig op en vind het ook
erg leuk om mijzelf te ontwikkelen. Ik
verras mijzelf steeds in wat ik doe, pak
de kansen die op mijn pad komen en
ga uitdagingen aan. Ik hoop mensen te
inspireren met mijn verhaal.
Ik wist niet dat ik genomineerd was
voor deze award. Tijdens het diner van
Rho Chi waarbij nieuwe leden werden
voorgesteld, werd tot mijn grote verrassing mijn naam genoemd en werd
ik naar voren gehaald. Ik heb de award
in ontvangst genomen en eigenlijk
wist ik niet meer zoveel uit te brengen.
Mensen kwamen naar mij toen om mij
te feliciteren. Mijn familie en VCbestuurslid Ariane bleken op de hoogte
van mijn nominatie, maar hadden dit
maanden stil gehouden. Zij stonden me
na afloop op te wachten, zo
overweldigend allemaal!
Ik ben er het meest trots op dat ik met
mijn passie en ambitie het verpleegkundig vak een stukje beter mag
maken. Ik ben er trots op dat ik dat kan
doen vanuit verschillende functies: verpleegkundige, voorzitter van het VC en
adviseur innovatie bij V&VN. Een mooie
kruisbestuiving die het verpleegkundig vak zeker ook nodig heeft. Ik
ben er trots op dat ik als voorzitter
van het Verpleegkundig Convent alle
verpleegkundigen in het UMC Utrecht
mag vertegenwoordigen.
“De zorg inspireert, het onderzoek leert
en de combinatie daarvan creëert!”
Waarom werken in het UMC Utrecht ?
Ik wilde graag werken in het UMC
Utrecht omdat dit een toonaangevend
academisch ziekenhuis is dat vooruitstrevend is op meerdere gebieden. Ik
kreeg de kans om aan de slag te gaan
als verpleegkundige en via het
Verpleegkundig Convent een bijdrage
te leveren aan de positie van
verpleegkundigen binnen het UMC en
daarbuiten.
Ambities
Ik hoop dat ik nog heel lang in de
patiëntenzorg kan blijven werken. Ik zie
en voel een grote meerwaarde in mijn
verschillende rollen binnen het UMC
Utrecht en V&VN, de combinatie van
deze functies spreekt mij enorm aan.
Het is pittig en intensief en mijn agenda
is soms overvol, maar ik ervaar veel
plezier in wat ik doe en dat vind ik het
belangrijkste!
Het verpleegkundig vak
Eigenlijk wilde ik verloskundige
worden, maar ik werd uitgeloot en
moest binnen een maand een andere
studie kiezen. Omdat de HBO-V opleiding de meest voor de hand liggende
studie was, ben ik deze opleiding gaan
volgen. Mijn moeder is ook verpleegkundige, mede door haar ervaringen en
passie zag ik hoe mooi dit vak is. Ik ben
echt heel blij dat ik nu verpleegkundige
ben, het is zo’n fantastisch vak.
“Wees trots op je vak! Volg je ambitie en passie,
verras jezelf en denk af en toe terug aan
waarom je dit werk doet. En verder: als je iets
wilt, dan kun je dat bereiken!”
6
Mijn naam is Danielle Zweers en ik werk als oncologie
verpleegkundige op de afdeling Medische Oncologie
van het Cancer Center. Daarnaast ben ik werkzaam als
promovendus bij het Expertisecentrum Palliatieve Zorg
Utrecht in het Julius Centrum.
Ik ben voor het verpleegkundig boek gevraagd vanwege
de abstracts die ik heb uitgestuurd over mijn onderzoek
naar angst bij kankerpatiënten in de palliatieve fase.
Binnen mijn promotietraject doe ik samen met mijn andere
onderzoekcollega’s onderzoek naar angst bij patiënten met
kanker in de palliatieve fase. Angst is een moeilijk observeerbaar, bespreekbaar en behandelbaar symptoom en heeft
vaak een negatieve invloed op zowel het ervaren van andere
symptomen als de kwaliteit van leven voor de patiënt en zijn
naasten. Hoewel angst binnen de palliatieve fase om een
multidisciplinaire aanpak vraagt, heeft de verpleegkundige
een belangrijke rol bij het signaleren en monitoren van
angst. Door mijn ervaring als oncologie verpleegkundige
merk ik dat het signaleren van angst en de ondersteuning
van patiënten met angst beter kan. Het uiteindelijke doel
van ons onderzoek is input leveren voor het ontwikkelen van
een set aan evidence-based verpleegkundige interventies
waarmee we als verpleegkundige angst kunnen signaleren,
welke meetinstrumenten we daarbij moeten gebruiken, hoe
we het gesprek aan kunnen gaan met de patiënt en naaste
familieleden en hoe we gericht interventies kunnen inzetten
die afgestemd zijn op de behoefte van de patiënt zodat de
onderliggende oorzaak van de angst wordt weggenomen.
gebruiken om angst te signaleren en te monitoren. Momenteel zijn we bezig met te onderzoeken hoe angst zich verhoudt tot het ervaren van andere symptomen zoals pijn en
benauwdheid en hoe het spiritueel welbevinden van invloed
is op het ervaren van angst. Daarnaast doen we onderzoek
naar de prevalentie en intensiteit van angst en het beloop
richting overlijden. Het Utrechts Symptoom Dagboek (USD)
dat op enkele afdelingen binnen het Cancer Center maar
ook binnen de hospicezorg een onderdeel van de dagelijkse
zorg is, genereert een schat aan data. Deze data vormen de
basis voor ons onderzoek en helpen ons een interventie te
ontwikkelen die zowel is afgestemd op wensen en behoeftes
van de patiënt als aansluit bij de dagelijkse verpleegkundige
praktijk.
Mijn ambitie is om een brug te slaan tussen wetenschap en
de verpleegkundige praktijk bij de zorg voor patiënten in
hun laatste levensfase. De concrete invulling die ik hieraan
geef is de combinatie van oncologieverpleegkundige aan
het bed en het doen van wetenschappelijk onderzoek. Door
deze combinatie zie ik de problemen in de dagelijkse zorg
voor patiënten met angst. Ik ben enorm gedreven om dit
probleem op te pakken en door wetenschappelijk onderzoek
meer kennis te genereren om de zorg voor deze patiënten
te verbeteren. De zorg inspireert, het onderzoek leert en de
combinatie daarvan creëert!
Ambities
Mijn ambitie is mijn onderzoek in de zorg rondom angst
voort te zetten en daarmee een bijdrage te leveren aan
betere zorg.
Mijn doel is professionals te ondersteunen in de zorg voor
patiënten met angst zodat deze vroegtijdig wordt herkend
en patiënten in staat worden gesteld bezig te zijn met dingen
die er écht toe doen in de laatste fase van hun leven. We hebben inmiddels zicht op wat er al bekend is in de literatuur,
wat de behoeften van verpleegkundigen zijn en de redenen
van verpleegkundigen om wel of geen meetinstrumenten te
Ik ben er het meest trots op dat er steeds meer aandacht voor
dit probleem is waardoor verpleegkundigen beseffen dat de
zorg voor angst beter moet en kan.
Ik heb gekozen voor het verpleegkundig vak vanwege de
diversiteit aan werkzaamheden die je verricht, zowel met je
handen, je hoofd als met je hart. Geen dag is hetzelfde!
Waarom werken in het UMC Utrecht?
Door mijn interesse voor wetenschappelijk onderzoek was ik
op zoek naar een werkplek waar ruimte is voor de combinatie
van dagelijkse zorg en het doen van onderzoek. In het UMC
Utrecht heb ik deze plek gevonden.
“ Angst komt veelal voor in de avond en de
nacht, het moment waar de verpleegkundige
de enige snel beschikbare zorgverlener is. Dat
maakt dat we als verpleegkundige de verantwoordelijkheid moeten nemen in het
signaleren van angst en in het bieden van
gerichte ondersteuning op korte en langere
termijn. Ik ben ervan overtuigd dat verpleegkundigen met het ‘juiste gereedschap’ echt
het verschil kunnen gaan maken in de zorg
voor patiënten met angst.”
7
Marlies
Schrijvers
Ellen
Moerman
“Voor de poster ‘Zorg rond de pasgeborene’ werd
ik genomineerd voor de Truus van Lier prijs”
Mijn naam is Ellen Moerman en ik werk als senior
verpleegkundige op de afdeling Neonatologie IC in het
WKZ Geboortecentrum.
Ik ben voor het verpleegkundig jaarboek gevraagd
omdat ik 4 jaar geleden ben gestart als seniorverpleegkundige met als aandachtsgebied OPEX waarbij
ik mij voornamelijk bezighoudt met zaken aangaande
het disposable en reusable materiaal op de afdeling.
Inmiddels zorg ik zelfstandig voor het testen en
implementeren van nieuwe materialen. Op dit moment werk
ik samen met de afdeling Logistiek aan het in kaart brengen
en beter organiseren van alle voorraad- en niet voorraadartikelen op onze afdeling.
Twee jaar geleden zijn wij gestart met de introductie van
LEAN werken. Samen met een aantal collega’s volgde ik
een Yellow Belt opleiding waarna we het werken met een
verbeterbord hebben geïntroduceerd. Om het LEAN werken
succesvol te maken zorgen we iedere keer weer dat we met
veel enthousiasme de verbeterbord sessies leiden en
iedereen laten meedoen en meedenken. Door zelf
enthousiast te zijn en goed te weten waar je het voor doet,
raken je collega’s geinspireerd.
Het verpleegkundig vak
Ik heb gekozen voor het verpleegkundig vak omdat ik heel
graag met kinderen wilde werken. Ik besloot de opleiding tot
verpleegkundige te doen, ik had dan een brede basis en kon
nog alle kanten op.
Waarom werken in het UMC Utrecht?
Ik kom uit een klein perifeer ziekenhuis uit Zeeland. Na mijn
opleiding tot verpleegkundige ben ik terecht gekomen op
de afdeling verloskunde en heb ik de opleiding obstetrie
gevolgd. Tijdens de opleiding mocht ik stage lopen op een
neonatologie afdeling en ik was verkocht. Ik besloot de
opleiding tot neonatologie verpleegkundige te gaan volgen
in het UMC Utrecht. Ook sprak de stad Utrecht me aan.
Ambities
Op dit moment vind ik de zorg nog steeds erg boeiend en
blijven we op de neonatologie volop in ontwikkeling. Ik vind
beleidszaken regelen en proberen het verschil te maken op
de afdeling door achter de schermen zaken uit te zoeken ook
erg leuk. Ik wacht af wat er nog op mijn pad komt!
8
Ik ben Marlies Schrijvers en ik werk
als verplegingswetenschapper in de
Van Creveldkliniek (centrum voor
benigne stollings-stoornissen). Ik
ben voor het verpleegkundig boek
gevraagd vanwege mijn promotie op
het ondersteunen van zelfmanagement en therapietrouw bij hemofilie
patiënten.
Patiënten met ernstige hemofilie
dienen tot drie keer per week stollingsfactorconcentraat toe via een injectie.
Tachtig procent doet dit zelf thuis.
Om deze behandeling optimaal uit te
voeren zijn zelfmanagementvaardigheden en therapietrouw
belangrijk. Ik heb onderzocht wat hier
aan ten grondslag ligt en hoe dit in
de toekomst het beste kan worden
vormgegeven.
Voordat ik aan dit traject begon was ik
werkzaam op een verpleegafdeling in
het UMC. Ik merkte dat ik graag de zorg
op grotere schaal wilde verbeteren. Het
nadenken over en het onderzoeken
hoe dingen anders of beter kunnen, zie
ik als een uitdaging. Toen ik de
informatieavond van Verplegingswetenschap bezocht viel alles op zijn
plek: praktijkproblemen aanpakken,
onderzoek doen en nadenken over
kwaliteit van zorg vanuit de beroepsgroep zelf, dat is waar ik me voor wil
inzetten. Ik besloot een regelmatige
Mijn motivatie om dit traject te gaan doen was dat ik, na 12
jaar op de neonatologie gewerkt te hebben, de kans kreeg
om mezelf als senior verpleegkundige verder te ontwikkelen.
Ik was al jaren met veel plezier voorzitter van de werkgroep
materiaal en door de verantwoordelijkheden die deze functie
met zich meebracht, leerde ik veel mensen binnen en buiten
het UMCU kennen. Mijn algemene kennis werd breder en
ik merkte dat ik daar veel energie van kreeg die ik ook over
kon brengen op mijn collega’s op de werkvloer. Daardoor
verliepen implementaties van nieuwe materialen soepel en
al doende heb ik mijn functie steeds verder uitgebreid. Ik
ga nieuwe uitdagingen niet snel uit de weg. Dat weten mijn
teamleiders inmiddels ook en ik word steeds vaker betrokken
bij nieuwe projecten.
Mijn doel was een presentatie te geven op een symposium.
In 2015 heb ik zowel op het Venticare congres als op het
symposium ‘Zorg rond de pasgeborene’ een poster presentatie gehouden over het LEAN werken op de afdeling. Voor
de poster ‘Zorg rond de pasgeborene’ werd ik genomineerd
voor de Truus van Lier prijs. Jammer genoeg heb ik die niet
gewonnen.
“Ik merk dat ik graag de zorg op
grotere schaal wil verbeteren”
“Je kunt beter spijt
hebben van de dingen die
je wel hebt gedaan dan
van de dingen die je niet
hebt gedaan!”
baan te zoeken die te combineren is
met deze pittige opleiding. Ik kreeg een
fantastische kans bij de polikliniek voor
benigne stolling waar ik gelijk mocht
solliciteren naar een promotieplek,
een kans die ik met beide handen heb
aangegrepen!
Er zijn veel dokters die onderzoek doen
en de geneeskunde heeft zich daardoor
goed ontwikkeld. Het grootste deel van
de tijd ontvangen patiënten verpleegkundige zorg, in verhouding doen
we hier weinig onderzoek naar. Door
patiëntgericht onderzoek kun je met
kleine aanpassingen grote verschillen
maken. Mijn doel is om bij te dragen
aan de kwaliteit van de verpleegkundige zorg door middel van wetenschappelijk onderzoek. Concreet
betekent dit dat ik een programma
mag ontwikkelen waarbij we mensen
met hemofilie ondersteunen met het
trouw nemen van hun medicatie.
Waarom werken in het UMC Utrecht?
In 2005 ben ik begonnen als leerling
verpleegkundige (werken en leren
tegelijk) in het UMC Utrecht. Dit is een
hele mooie kans om direct je kennis in
de praktijk te brengen.
Het is een fantastische werkplek, je
mag veel leren, meekijken en ervaren.
Ambities
Mijn ambitie voor de toekomst is het
programma voor therapietrouw breder
trekken naar chronisch zieken en een
blijvende bijdrage leveren aan de
verpleegkundige zorg voor hemofilie
patiënten.
Ik ben erg trots op het feit dat de
overheid in samenwerking met de
patiëntenvereniging mij een subsidie
heeft gegeven om dit programma te
ontwikkelen en te testen.
Het verpleegkundig vak
Ik heb gekozen voor het verpleegkundig vak omdat mijn hart bij de
verpleegkunde ligt.
“Wees trots op je vak en
geef de beste zorg die je
zelf ook graag zou
willen ontvangen!”
9
Mariska
Overbeek
Mirjam
van Beek
“Ik vond het frustrerend om te zien dat
patiënten niet juist voorgelicht werden”
“We hebben keihard gewerkt, van ‘s morgens
zes tot ‘s avonds elf waren we bezig met de
lessen en voorbereidingen”
Mijn naam is Mariska Overbeek en ik werk als senior
verpleegkundige op de afdeling C4Oost, Chirurgie.
Ik ben voor het verpleegkundig boek gevraagd omdat ik
les heb gegeven aan verpleegkundigen op het
Indonesische eiland Java.
Dutch school is opgezet door gynaecologen die hun oncologische kennis uitwisselen met artsen in Indonesië. Om de
kennis van oncologische zorg van Indonesische verpleegkundigen naar een hoger niveau te brengen is de opleiding
‘Eager to share’ ontwikkeld. Het betreft zes lesblokken van
twee weken waarin alle facetten van de oncologisch zorg
worden besproken.
Ik geef al enkele jaren les aan nieuwe studenten en collega’s
over de chirurgisch oncologische ziektebeelden op onze
afdeling. Kennis overdragen is echt mijn ding. Toen de vraag
kwam of er verpleegkundigen les wilden geven aan Indonesische verpleegkundigen heb ik me aangemeld. Met collega
Wendy van Boggelen heb ik een twee weken durend lesprogramma over de oncologische chirurgie ontwikkeld, inclusief
de ziektebeelden die wij op onze afdeling behandelen.
Een mooie uitdaging was het zeker, ook omdat de lessen in
het Engels gegeven moesten worden. We hadden geen idee
wat we konden verwachten. Ik dacht, ik doe het gewoon, zo’n
kans krijg je niet vaak!
We hebben ons best gedaan om een lesprogramma in elkaar
te zetten waarvan we dachten dat het zou aansluiten bij de
situatie van de verpleegkundigen op Java. We hebben veel
informatie gegeven en hen na laten denken over hoe zij zelf
de zorg zouden geven en welke nieuwe inzichten daarbij een
rol kunnen spelen. Zo gaven wij hen bijvoorbeeld uitleg over
het ERAS protocol, dat we in het UMC toepassen bij verschillende ziektebeelden. Het was voor mij echt terug in de tijd,
ze werken in Indonesië op een manier zoals ik zelf 30 jaar
geleden werkte en waarvan ik destijds overtuigd was dat het
de beste manier van werken was. Ik had niet verwacht dat
men nog zo achterloopt op de ontwikkelingen.
We hebben onze doelen wel behaald, inclusief wijzigingen in
het lesprogramma zoals bijvoorbeeld het schrappen van de
lessen over leverchirurgie omdat deze operaties niet gedaan
worden. We hebben keihard gewerkt, van ‘s morgens 6 tot ‘s
avonds 11 uur waren we bezig met de voorbereiding en het
geven van de lessen. We kijken met een goed gevoel terug
op een onvergetelijke ervaring.
10
Ik ben het meest trots op het enthousiasme van de
studenten, ze wilden alles weten en echt zaken veranderen.
Ook degenen die minder goed Engels spraken durfden in de
loop van de tijd steeds meer te vragen en zeggen. Wendy en
ik hebben samen een goed lesklimaat met een open sfeer
gecreëerd.
Het verpleegkundig vak
Ik heb gekozen voor het verpleegkundig vak omdat dit het
mooiste vak is dat er is. Je kunt, ook als de patiënt een
moeilijke tijd doormaakt, veel voor iemand betekenen. Door
zo goed mogelijk voor de patiënt te zorgen, zorg je dat hij
zich veilig en gehoord voelt.
Waarom werken in het UMC Utrecht?
Toen ik 18 was ben ik de opleiding begonnen en nooit meer
weggegaan. Destijds was het geen bewuste keus, het UMC
Utrecht was enige ziekenhuis waar ik in 1982 aangenomen
werd in de inservice opleiding. Ik vind het nog steeds een
mooi ziekenhuis om te werken.
Ambities
Mijn ambitie voor de toekomst is dat ik nog jarenlang in
goede gezondheid kan blijven werken. Mijn hart ligt bij het
opleiden van studenten en collega’s, hen op weg helpen om
goede verpleegkundigen te worden die veel plezier in hun
werk beleven.
“Probeer te gaan
voor kwaliteit en
plezier in je werk!”
Mijn naam is Mirjam van BeekZwijnenburg en ik werk als senior
verpleegkundige in de zorglijn
Affectieve en Psychotische Stoornissen van de Divisie Hersenen. Ik
ben voor het verpleegkundig boek
gevraagd omdat ik een voorlichtingsfilm over ECT heb ontwikkeld.
De afgelopen jaren merkten we dat
goede en eerlijke voorlichting over ECT
(electroconvulsietherapie) behandeling erg belangrijk is. Ook vanuit de
patiënttevredenheids-onderzoeken
kregen we dit terug. Patiënten hebben
met regelmaat een vooroordeel over
hoe zo’n behandeling eruit ziet en wat
hen te wachten staat, met alle gevolgen van dien. Zo circuleren er allerlei
spookverhalen en filmpjes op het
internet. Ik vond het frustrerend om te
zien dat patiënten niet juist voorgelicht
werden met als gevolg dat ze bijvoorbeeld onnodig gespannen waren of
zich niet begrepen voelden door de
omgeving. Er rust nog een behoorlijk
taboe op de ECT-behandeling, terwijl
deze momenteel zoveel anders en
beter wordt uitgevoerd!
Mede daarom hebben wij in onze
zorglijn een filmpje en folder gemaakt
waarmee wij de patiënt goed en eerlijk
kunnen voorlichten. Door uitgebreid
de procedure van de behandeling te
laten zien en daarbij goede uitleg te
geven, hopen we de patiënt goed te
kunnen voorbereiden op wat hem of
haar te wachten staat en de angst bij
de patiënt en/of diens omgeving weg
te nemen. Ik vind het belangrijk dat de
patiënt zich in goede handen weet en
dat wij als verpleegkundigen een rode
draad in de behandeling vormen door
hem of haar te ondersteunen waar dat
nodig en wenselijk is.
Ik ben er trots op dat we een mooi
filmpje hebben gemaakt waarin ook wij
als verpleegkundigen een rol hebben. Ik heb de afgelopen maanden al
diverse keren voorlichting gegeven aan
patiënten. Het is leuk om van patiënten
terug te krijgen dat ze het fijn vinden
om de procedure aan de hand van een
filmpje uitgelegd te krijgen. Ook vinden
ze het prettig dat ze bekende gezichten
zien, wat hen een vertrouwd gevoel
geeft.
Er volgt nog een fotoboek waarin we
stapsgewijs de ECT-behandeling in
foto’s uitleggen. We gebruiken het fotoboek tijdens het voorlichtingsgesprek
met de patiënt en diens direct betrokkene(n). Kortom, we zijn continu bezig
om de voorlichting te optimaliseren en
aan te passen aan de wensen van de
patiënt.
Het verpleegkundig vak
Ik heb gekozen voor het verpleegkundig vak omdat na het doorlopen van
mijn opleiding tot doktersassistente ik
graag een brede opleiding in de zorg
wilde om mezelf verder te ontwikkelen. De keuze viel op de hbo-opleiding
Verpleegkunde omdat ik daar meerdere
kanten mee op kon. Ik merkte al snel
dat de psychiatrie mijn hart heeft. De
gesprekken met de patiënten vind ik
nog steeds het leukste onderdeel van
mijn werk; het begeleiden, motiveren
en stimuleren van de psychiatrische
patiënt en het samenwerken aan
herstel geeft mij voldoening!
Waarom werken in het UMC Utrecht?
In 2004 ben ik begonnen aan het
traineejaar. Ik vond het een mooie kans
om in een jaar op twee verschillende
afdelingen te werken en me zo verder
te verdiepen in de psychiatrie. Na dit
jaar ben ik gebleven. Hoewel ik inmiddels op een andere afdeling werk ben
ik altijd werkzaam gebleven binnen de
psychiatrie. Het academische aspect
maakt dat de zorg continu in beweging
is, dat vind ik inspirerend. We krijgen
zeer complexe patiënten, dat maakt dat
je als team altijd op zoekt bent naar de
juiste zorg, erg boeiend!
Ambities
Nog niet zo lang geleden heb ik mijn
hbo-diploma Management in de Zorg
behaald. Wat ik tijdens die opleiding
geleerd heb wil ik graag in de praktijk
gaan brengen in een leidinggevende
functie. Binnen mijn huidige functie
heb ik mij de benodigde eigenschappen eigen gemaakt. Motiveren, creëren
van draagvlak, coachen en signalen
van de werkvloer oppikken om daar
vervolgens concreet mee aan de slag
gaan, met als doel de kwaliteit van zorg
te verbeteren: daar wil ik mezelf graag
verder in ontwikkelen!
“Toon leiderschap in je eigen
vak. Zet jezelf op de kaart en
zorg dat je jezelf blijvend kan
ontwikkelen met als doel de
beste zorg voor de patiënt te
bieden en het beste uit jezelf
te halen. Zorg met elkaar voor
een goede werksfeer. Een sfeer
die zich kenmerkt door
gedrevenheid en professionaliteit, maar ook door
relativeringsvermogen en
humor. Het samenwerken aan
hetzelfde doel geeft motivatie
en gedrevenheid; teamwork
en teamspirit zijn daarbij van
groot belang!”
11
Saskia
Weldam
Jacqueline
van Dijk
“Mijn doel is om een
wetenschappelijk onderbouwde
interventie te ontwikkelen binnen
de longzorg”
Mijn naam is Saskia Weldam en ik
werk als verplegings-wetenschapper
/ onderzoeker / Phd student op de
afdeling Longziekten. Ik ben voor
het verpleegkundig boek gevraagd
vanwege mijn promotieonderzoek
in de eerste lijn en het betrekken van
andere ziekenhuizen hierbij.
Het COPD-GRIP (COPD-Guidance,
Research on an Illness Perception Intervention) onderzoek is een verpleegkundig wetenschappelijk onderzoek
in de eerste en tweede lijn. Het wordt
uitgevoerd in samenwerking met de
Divisie Hart & Longen van het UMC
Utrecht. In dit onderzoek kijken we of
een verpleegkundige interventie ervoor
kan zorgen dat COPD patiënten meer
grip op hun ziekte krijgen, vergeleken
met patiënten die deze interventie
niet krijgen. COPD patiënten worden
begeleid door verpleegkundigen. In dit
onderzoek vergelijken we twee patiënten groepen: één groep die de huidige,
gebruikelijke, begeleiding krijgt en één
groep waarbij de begeleidend
verpleegkundige een extra verpleegkundige interventie toevoegt. We gaan
na of er verschil is in het effect van de
begeleiding tussen de twee groepen.
Hiermee kunnen we vaststellen of de
verpleegkundige interventie een
mogelijke verbetering is. Wanneer dat
het geval is kan iedere verpleegkundige de interventie gebruiken om de
begeleiding voor COPD patiënten te
verbeteren.
Mijn doel is om een wetenschappelijk
onderbouwde interventie binnen de
longzorg te ontwikkelen. We zijn op dit
moment druk bezig met de analyses
van de gegevens, we kunnen nog niet
vaststellen of de interventie een
verbetering geeft of niet.
Ik ben het meest trots op het feit dat we
wetenschappelijk onderzoek kunnen
doen binnen de verpleegkunde om de
zorg verder te ontwikkelen.
“De pijnscore is geen absoluut getal
maar een subjectieve beleving”
Waarom werken in het UMC Utrecht?
Het UMC Utrecht is een academisch
ziekenhuis en juist de combinatie van
de drie pijlers zorg, onderzoek en
onderwijs vind ik zeer belangrijk. Dit
geeft mogelijkheden voor een kritische
blik en ontwikkeling in de zorg.
Ambities
Mijn ambitie voor de toekomst is verder
onderzoek te doen binnen de long
verpleegkundige zorg.
Het verpleegkundig vak
Ik heb gekozen voor het verpleegkundig vak vanuit de wens kwetsbare
mensen te ondersteunen in het vinden
van een balans in het leven met een
chronische ziekte.
“Blijf je verwonderen over de zorg die jij en
je collega’s geven, blijf vragen stellen, blijf
kritisch en probeer daarmee een brug te
slaan tussen zorg en onderzoek!”
12
Ik ben Jacqueline van Dijk en ik werk
als verpleegkundig beleidsmedewerker op de afdeling Pijnbestrijding. Ik ben voor het verpleegkundig boek gevraagd omdat ik ben
gepromoveerd op pijnmeting na de
operatie.
Ik heb onderzoek gedaan naar de
pijnscores op de Numeric Rating
Scale (NRS) die verpleegkundigen
moeten afnemen bij patiënten. Ik heb
onderzocht hoe patiënten deze scores
tussen 0-10 zien en wat er meespeelt
in het toekennen van een getal aan
een unieke pijnervaring. De conclusie
is dat patiënten deze pijnscores goed
begrijpen. Zij zien de pijnscores echter
anders dan verpleegkundigen en
andere professionals. Als we de pijnprotocollen strikt hanteren loopt de
patiënt een risico op overbehandeling
omdat veel patiënten met pijnscores
4, 5 en 6 dit als draaglijke pijn zien en
geen (extra) pijnstillers willen.
De verhalen van verpleegkundigen aan
bed zijn de aanzet geweest om onderzoek te doen naar de pijnscores van
0-10. Zij vertelden me dat de pijnscores
die patiënten geven vaak niet overeenkomen met hoe de verpleegkundigen
de pijnscores zien. Verpleegkundigen denken hierdoor regelmatig dat
patiënten de pijnscores van 0-10 niet
begrijpen en kennen vaak lagere scores
toe aan de pijn van de patiënt dan de
patiënt zelf.
In eerste instantie had ik tot doel om
de patiënt voor te lichten over de
pijnscores van 0-10 en hem duidelijk te
maken dat het belangrijk is pijnmedicatie te accepteren als het nodig is.
Hiervoor hebben we een voorlichtingsfilm gemaakt die door middel van een
gerandomiseerde studie werd getest.
Helaas heeft de film, getoond vóór de
operatie, geen effect op de pijnscore
die de patiënt na de operatie geeft:
veel pijnscores van 4, 5 en 6 worden
nog steeds als draaglijke pijn gezien en
extra pijnmedicatie (meestal opioiden)
is niet nodig.
Het meeste trots ben ik op de
uiteindelijke boodschap van mijn
proefschrift: ga na het afnemen van de
pijnscore het gesprek met de patiënt
aan. De pijnscore is geen absoluut getal
maar een subjectieve beleving. Vraag
aan de patiënt hoe hij het getal tussen
0-10 ziet, vraag of de patiënt behoefte
heeft aan pijnmedicatie en blijf voorlichting geven over het belang van
pijnstilling bij ernstige pijn. Accepteer
dat patiënten hogere pijnscores als
draaglijk zien en geen pijnmedicatie
behoeven. Ik zou graag een ommezwaai in ons denken willen zien: niet
meer onze mening over de pijnscores
opdringen aan de patiënt maar uitgaan
van de mening over de pijnscores van
iedere individuele patiënt. In mijn
proefschrift uitte ik een kritische noot
naar de Inspectie voor de Gezondheidszorg met als resultaat dat ik
nu met hen in overleg ben over de
prestatie-indicatoren ten aanzien van
pijn.
Het verpleegkundig vak
Ik heb gekozen voor het verpleegkundig vak omdat ik op de basisschool
al wist dat ik verpleegkundige wilde
worden. Het verzorgen en begeleiden
van mensen tijdens hun ziekte of operatie sprak me erg aan. Als ik mijn keuze
over zou mogen doen, zou ik precies
hetzelfde kiezen. Het is een prachtig
vak met voldoende mogelijkheden om
je te verdiepen en te ontwikkelen.
Waarom werken in het UMC Utrecht?
Tijdens mijn opleiding tot A-verpleegkundige in een perifeer ziekenhuis,
keek ik erg op tegen verpleeg-
kundigen die verschillende opleidingen
en cursussen gedaan hadden. Daarom
heb ik na een aantal jaren gekozen
voor een universitair ziekenhuis. Na
de A- opleiding heb ik de IC-opleiding, HBO-V, docentenopleiding,
Verplegingswetenschap en de master
Epidemiology gedaan. Ik kan alle
verpleegkundigen aanraden om je te
blijven ontwikkelen en steeds weer de
verdieping van het vak te zoeken.
Ambities
Ik baal van mijn functiebenaming:
verpleegkundig beleidsmedewerker.
Er is helaas nog steeds geen goede
benaming voor verpleegkundigen
die zich bezighouden met onderzoek
of die gepromoveerd zijn. Misschien
kan het Verpleegkundig Convent hier
iets in betekenen, ik wil er graag aan
meewerken. Verder wil ik mijn kennis
doorgeven aan studenten Verplegingswetenschap, ik heb daar al een start
mee gemaakt. En uiteraard wil ik verder
met het uitvoeren van wetenschappelijk onderzoek, er valt nog veel te
doen op het gebied van de verpleegkunde!
“Blijf je ontwikkelen, in het
UMC Utrecht zijn hier
voldoende mogelijkheden
voor. En ik wil graag aandacht
vragen voor de basiszorg.
Doordat het UMC Utrecht zich
steeds meer richt op
topklinische zorg lijkt de
basiszorg minder aandacht
te krijgen. Uit eigen ervaring
weet ik dat dit erg belangrijk
is: blijf altijd aandacht houden
voor de behoeften van de
individuele patiënt.”
13
Vervolg Yvonne Korpershoek
Yvonne
Korpershoek
“Zelfmanagementvaardigheden zijn belangrijk
om exacerbaties vroegtijdig te herkennen”
Ik ben Yvonne Korpershoek en ik werk als verpleegkundige op de afdeling Longziekten B3West. Daarnaast
werk ik op de Hogeschool Utrecht en het UMC Utrecht als
onderzoeker en op de Universiteit Utrecht als docent bij
de premaster Verplegingswetenschap. Ik ben voor het
verpleegkundig boek gevraagd vanwege mijn onderzoek
naar zelfmanagement bij patiënten met COPD.
In oktober 2014 ben ik gestart met mijn promotieonderzoek
waarbij ik me richtte op het onderwerp ‘zelfmanagement’
bij COPD patiënten. Het ziekteverloop van COPD wordt
gekenmerkt door periodes waarbij sprake is van verslechtering van symptomen, ook wel een ‘longaanval’ of ‘exacerbatie’
genoemd. Exacerbaties hebben negatieve gevolgen voor de
patiënt omdat deze kunnen leiden tot ziekenhuisopnames
en een negatieve impact op de kwaliteit van leven. Zelfmanagementvaardigheden zijn belangrijk om exacerbaties
vroegtijdig te herkennen en adequate acties te ondernemen,
met als doel de impact van exacerbaties te reduceren. Toch
blijkt uit onderzoek dat het herkennen van verslechtering
van symptomen en het nemen van de juiste acties moeilijk
is voor patiënten. Ik onderzoek hoe wij hen hierbij kunnen
ondersteunen.
Tegenwoordig wordt er steeds vaker gebruik gemaakt
van mobiele apparaten in de gezondheidszorg (mHealth).
mHealth biedt mogelijkheden om een aantal essentiële en
op maat gesneden toevoegingen te doen op de reeds
bestaande zorg. Het doel van mijn promotieonderzoek is
dan ook het ontwikkelen van een mHealth interventie om
zelfmanagement van exacerbaties bij COPD patiënten te bevorderen. Uiteindelijk hoop ik hiermee een bijdrage te kunnen leveren aan het verminderen van de impact van exacerbaties en het verbeteren van kwaliteit van leven. Het is van
groot belang dat een dergelijke mHealth interventie aansluit
bij de percepties, vaardigheden en behoeften van de patiënt.
Het onderzoek voer ik uit in opdracht van het lectoraat
Chronisch Zieken van de Hogeschool Utrecht en de leerstoel
Verplegingswetenschap van de Universiteit Utrecht.
In de afgelopen jaren heb ik als verpleegkundige veel voor
chronisch zieke patiënten gezorgd. Ik zag deze patiënten
alleen tijdens een klinische opname, maar ik vroeg me
hierbij vaak af hoe deze patiënten omgaan met hun ziekte
in het dagelijks leven. Ik vond het altijd een uitdaging om te
inventariseren wat er aan een ziekenhuisopname vooraf was
gegaan en om te kijken waar mogelijkheden ter verbetering
lagen als het gaat om zelfmanagement. Als verpleegkundige
wilde ik de patiënt in een zo goed mogelijke conditie naar
huis laten gaan. Eén van de vragen die ik als uitgangspunt
had bij het verlenen van zorg was dan ook: Hoe kan ik als
verpleegkundige in het ziekenhuis een bijdrage leveren
aan het bevorderen van zelfmanagement van een patiënt?
14
Gedurende mijn masteropleiding leerde ik dat ik me ook met
dit soort vraagstukken bezig kon houden vanuit een andere
invalshoek. Ik kwam erachter dat je door onderzoek te doen
en zelf kennis te generen, op een andere manier een bijdrage
kan leveren aan het verbeteren van de zorg en hiermee een
grotere groep patiënten kunt bereiken. Het leek mij een
uitdaging om me vanuit verschillende rollen bezig te houden
met vraagstukken om de zorg te verbeteren. Een baan als
onderzoeker, en tegelijkertijd betrokken blijven bij de praktijk als verpleegkundige, dat leek mij de perfecte combinatie.
Zowel als verpleegkundige als onderzoeker is het mijn
doel om een bijdrage te leveren aan het verbeteren van de
kwaliteit van zorg. Als onderzoeker richt ik me de komende
jaren op één specifiek onderwerp waarbij het doel is een
nieuwe interventie te ontwikkelen gericht op het bevorderen
van zelfmanagement. Momenteel doe ik onderzoek om
kennis te vergaren die nodig is om deze interventie te kunnen ontwikkelen. Ik hoop dat de beoogde interventie bij zal
dragen aan het verbeteren van de kwaliteit van zorg. Zo ver is
het nu nog niet, maar dat doel houd ik wel voor ogen.
Ook voor mijn afstudeeronderzoek voor de master Verplegingswetenschap richtte ik me op het onderwerp
zelfmanagement, waarbij ik van een grote groep patiënten
gegevens verzamelde. Ik kreeg uiteindelijk de mogelijkheid
om de resultaten van dit onderzoek te presenteren op een
internationaal congres in de Verenigde Staten. Ik was trots
dat ik daar als beginnend onderzoeker, maar vooral ook als
verpleegkundige, mocht staan. Dit was het eerste moment
waarop ik echt besefte wat de waarde van mijn onderzoek
was en het moment waarop ik inzag dat ik wellicht ook als
verpleegkundig onderzoeker een bijdrage zou kunnen
leveren aan het verbeteren van de kwaliteit van zorg.
Met het oog op zelfmanagement van de patiënt wil ik onze
verpleegkundigen meegeven: Wees je ervan bewust dat je
als verpleegkundige belangrijk bent om zelfmanagement te
realiseren. Zelfmanagement vraagt nogal wat van een patiënt en niet elke patiënt is hiertoe in staat. Als verpleegkundige ben je intensief betrokken bij een patiënt en kun je het
verschil maken door hier aandacht aan te besteden. Neem
een open houding aan, ga na wat de patiënt zelf kan en geef
hem of haar de kans om dit ook zelf te doen. Stel je op als
coach voor de patiënt: wees alert, stel open vragen (en vraag
door!) en betrek de patiënt bij het formuleren van doelen.
“Blijf jezelf verwonderen, wees
nieuwsgierig en pak je kans om vragen
vanuit de verpleegkundige praktijk met
onderzoek te beantwoorden!”
Het verpleegkundig vak
Ik heb gekozen voor het verpleegkundig vak omdat ik werk
wilde gaan doen waarin ik iets voor anderen kan betekenen.
Binnen de gezondheidszorg trekt het verpleegkundig vak mij
aan omdat je hierin te maken krijgt met zowel lichamelijke
als psychosociale problematiek van patiënten. Op ingrijpende momenten in iemands leven kun je van toegevoegde
waarde zijn. Als verpleegkundige kun je soms met kleine dingen voor een patiënt het verschil maken. Het uitdagende van
het vak is dat het om veelzijdige competenties vraagt en dat
je in staat moet zijn om ook in acute situaties een beroep te
doen op je eigen kennis zoals klinisch redeneren en communicatie- en verpleegtechnische vaardigheden.
Waarom werken in het UMC Utrecht?
Ik heb gekozen om in het UMC Utrecht te gaan werken omdat het een academisch ziekenhuis is waarin gezondheidszorg, onderwijs en onderzoek samenkomen. Ik zie het
UMC Utrecht als een organisatie waarin veel mogelijkheden
zijn voor persoonlijke ontwikkeling. Daarnaast spreekt het
feit dat er specialistische zorg verleend wordt mij erg aan.
Paofi Tjia
Ik ben Paofi Tjia en ik werk als verpleegkundig beleidsmedewerker op
de afdeling Medische Oncologie van
het Cancer Center. Ik ben voor het
verpleegkundig boek gevraagd vanwege mijn rol in de communicatie en
professionalisering van het verpleegkundig vak.
In 1996 heb ik samen met Marieke
Schuurmans en Bert Fledderus het
Verpleegkundig Convent (VC) opgericht. Ons idee was om alle divisies
en daarmee hun afdelingen te vertegenwoordigen in het VC. We wilden
verpleegkundigen de kans geven
om zich te ontplooien. Later werd ik
projectleider van het Verpleegkundig
Podium, een initiatief van het VC.
Mijn motivatie is het verbeteren van
de patiëntenzorg door het vergroten
van de kennis van verpleegkundigen.
Verpleegkunde is een proactief vak,
we moeten dus vooruit kijken en
mensen goed opleiden om de beste
patiëntenzorg te verlenen. De focus
Gedurende mijn verpleegkundige stages merkte ik dat het
UMC Utrecht inderdaad een plek is waar veel mogelijkheden
zijn voor persoonlijke ontwikkeling. Daarom ben ik uiteindelijk ook als beginnend verpleegkundige in het UMC Utrecht
aan het werk gegaan. Als senior verpleegkundige heb ik
ervaren dat er veel ruimte is voor initiatieven om de kwaliteit
van zorg te verbeteren en dat persoonlijke ontwikkeling
hierbij erg wordt gestimuleerd.
Ambities
Mijn ambities voor de toekomst zijn gericht op het verbinden
van wetenschappelijk onderzoek, praktijk en onderwijs. Mijn
doel is om de uitkomsten van mijn onderzoek uiteindelijk te
implementeren in de praktijk. Daarnaast hoop ik als verpleegkundige betrokken te blijven bij de praktijk en daardoor
geïnspireerd te worden om vragen vanuit de praktijk met
onderzoek te beantwoorden. Tot slot hoop ik met actuele
kennis vanuit de wetenschap en de praktijk als docent een
bijdrage te kunnen leveren aan de ontwikkeling van onderwijs en daarmee aan de ontwikkeling van de toekomstige
verpleegkundige beroepsgroep.
“Ons idee was om alle divisies en
daarmee hun afdelingen te laten
vertegenwoordigen in het VC”
moet een combinatie zijn van evidence
based practice en zorg door middel van
educatie. Saskia Teunissen is voor mij
een rolmodel voor ons vak, zij maakt
het verschil.
Toen ik begon werd er nog weinig
gedaan rondom verpleegkundige
oncologische zorg. Het meest trots op
wat ik in mijn carrière heb gedaan is
het coördineren van het oncologische
forum en mijn archief dat 40 jaar oncologische zorg omvat. Ik heb een actieve
rol gehad bij het ontwikkelen van de
afdeling longoncologie bij beroepsvereniging V&VN. Daarnaast lever ik
namens het UMC Utrecht input voor
de landelijke oncologiedagen. Waar ik
ook erg trots op ben is dat er diverse
kwaliteitsportfolio’s zijn gestart om
verpleegkundigen te ondersteunen.
Deze portfolio’s zijn een voorloper op
de SONCOS normen (Stichting oncologische samenwerking).
Ambities
Mijn ambitie voor de toekomst is vooral
dat ik een goede opvolging heb
geregeld wanneer ik in 2017 met
pensioen ga. Ik heb dan 40 jaar dit werk
gedaan. Ik wil me gaan wijden aan een
boek over 40 jaar oncologische zorg
binnen het UMC Utrecht.
“Bundel je veerkracht
en krachten en deel je
kennis. Schrijf je in bij
het kwaliteitsregister
van V&VN en houd je
kennis bij!”
15
16
17
Ariane
van Wamel
Yvonne
Meijer
“Door afdelingsoverstijgend te denken kunnen we de
verpleegkundige zorg en samenwerking nog beter maken”
Mijn naam is Ariane van Wamel en ik werk als bestuurslid
van het Verpleegkundig Convent en als middenkader
leidinggevende (senior unithoofd longziekten) binnen
de Divisie Hart & Longen. Ik ben voor het verpleegkundig
boek gevraagd vanwege mijn inzet als voorzitter van het
Verpleegkundig Convent.
Ik ben voorzitter van het Verpleegkundig Convent geworden
om misschien dezelfde reden waarom ik verpleegkundige
wilde worden: ik help graag anderen verder en ik ben een
echte regelneef, deel graag kennis en leg verbindingen,
letterlijk en figuurlijk. Door afdeling overstijgend te denken
kunnen we de verpleegkundige zorg en samenwerking nóg
beter maken. Het VC vervult als team van gedreven mensen
een ziekenhuisbrede rol. Zo’n bijzonder team leiden is een
feest, het werkt aanstekelijk en het geeft mij energie. Toen de
vorige voorzitter vertrok nam ik graag het stokje over om het
VC netwerk meer bekendheid te geven en te zorgen dat het
VC team en de verpleegkundigen van ons ziekenhuis klaar
zijn voor de toekomst. In de bijna dertig jaar dat ik nu in dit
ziekenhuis werk, van student verpleegkunde tot afdelingshoofd, heb ik veel mensen leren kennen die echt hart voor
hun patiënten en hun vak hebben. Er gebeurt zoveel in
deze grote organisatie, ik vind het heel bijzonder dat ik als
voorzitter van het Verpleegkundig Convent een steentje
kan bijdragen. Ik word gedreven om ons vak, de zorg en het
ziekenhuis een beetje beter maken en over de grenzen van
de afdelingen te kijken. Dus met het VC, voor het
verpleegkundig vak.
Als VC lid en als leidinggevende wil ik zorgen dat de verpleegkundigen hun werk goed kunnen doen, waarbij de
acht kenmerken van excellente zorg zoals vakbekwaam zijn,
goede relaties onderhouden, een acceptabele werkdruk
en een patiëntgerichte organisatie de basis vormen. Het
Verpleegkundig Convent en mijn in rol in het bestuur zorgen
er al bijna 10 jaar voor dat ik informatie ziekenhuisbreed kan
zien, horen en delen.
Als VC voorzitter wilde ik dat de verpleegkundige ‘bril’ bij alle
betrokkenen wordt opgezet: bij onze 2400 verpleegkundigen, de Raad van Bestuur, managers zorg, leidinggevenden,
projectgroepen en andere disciplines. Dat is best aardig gelukt. Regelmatig wordt de mening van het VC gevraagd door
bestuurders, managers en projectgroepen. Zelfs van buiten
het ziekenhuis, maar nog te weinig vanuit de verpleegkundigen uit de directe patiëntenzorg. Misschien omdat zij niet
altijd het belang van het VC zien. Het is niet een doel op zich
om iedereen te bereiken, als we maar goed vindbaar zijn en
betrokken worden bij relevante zaken die verpleegkundigen
aangaan, met als doel: iedereen “connecten”!
Ik ben er trots op dat ik voorzitter ben van een VC team dat in
2015 grotendeels vernieuwd is en waar oud-leden als
18
mentor/coach werken voor de gedreven nieuwe leden.
Ik ben er ook trots op dat het VC de kansen heeft gepakt om
social media goed te benutten om meer verpleegkundigen
te bereiken, ook buiten het UMC Utrecht. We zijn blij dat we
de middelen krijgen om goede ondersteuning voor ons team
te organiseren. Ik draag het VC voorzitterschap, na bijna 10
jaar lidmaatschap, in 2016 over.
In 2016 bestaat het Verpleegkundig Convent 20 jaar! Met een
nieuwe voorzitter en een divers en vernieuwd VC team, met
goede banden naar de oud-leden, klaar voor de toekomst!
Je kent vast wel een aantal oud-leden:
Marieke Schuurmans, Paofi Tjia, Bert Fledderus, Jolanda
Driessen, Colette Ram, Hanneke Hietbrink, Gerda van ‘t Hul,
Tim van Nesselrooij, Bregt Michel, Saskia Danen, Fleur Muller,
Carien van Veelen.
Waarom werken in het UMC Utrecht?
Het AZU lag toen ik begon in het midden van de mooiste
stad van Nederland! Omdat het zo groot was, bedacht ik dat
ik daar veel zou kunnen leren en ervaren. En het blijkt ook dat
er veel gebeurt, dat je kunt mee ontwikkelen en kansen pakken. Het grappige is dat ik geboren ben op de kraamafdeling
van het oude AZU, letterlijk geboren en getogen dus!
Ambities
Ik heb me de laatste jaren, na mijn master Bestuurskunde
voor professionals, gericht op participatie buiten het
ziekenhuis zoals bij de ledenraad van V&VN en de internationaal opererende honor nursing society Sigma Theta Tau.
Ik wil een rol hebben en invloed gebruiken om de zorg beter
te maken en ervoor te zorgen dat professionals hun werk
goed kunnen doen. Hoe die rol er precies eruit gaat zien weet
ik nog niet.
“Zorg ervoor dat je plezier in je werk
houdt, pak de kansen die bij jou passen!
Houdt de drijfveer om met jouw werk de
zorg beter te maken (ook als verpleegkundig onderzoeker of leidinggevende).
Werken in de zorg kan je zoveel
voldoening geven omdat je zoveel mooie
mensen, patiënten en collega’s, ontmoet.”
De Psychiatrische Consultatieve Dienst
komt en gaat, het MiVo blijft!
Een nieuwe ontwikkeling vanuit de
afdeling psychiatrie is de oprichting
van het MiVo-team: mobiel inzetbare
verpleegkundige ondersteuning.
MiVo is bedacht om passende verpleegkundige zorg te kunnen verlenen aan
patiënten met een (ernstige)
psychiatrische aandoening en/of
patiënten met gedragsproblemen die
op een somatische afdeling verpleegd
moeten worden. Het gaat om
delirante of anderszins verwarde
patiënten, suïcidaliteit, situaties waarbij
gedrags- of interactieproblemen het
moeilijk maken om een patiënt goed te
kunnen verplegen, maar ook patiënten
met intoxicaties na een suïcidepoging
Nienke
de Goeijen
Mijn naam is Nienke de Goeijen en
ik werk als verpleegkundig specialist
op de afdeling Neuromusculaire
Ziekten.
Ik ben voor het verpleegkundig boek
gevraagd vanwege mijn bijdrage aan
het ontwikkelen van een e-learning
module voor de zorg voor patiënten
met ALS.
Vanuit mijn afdeling verricht ik taken
voor het ALS Centrum Nederland. ALS
Centrum Nederland is een samenwerkingsverband tussen UMC Utrecht
en AMC. Eén van de doelen van het
centrum is deskundigheidsbevordering
van zorgverleners. ALS betekent altijd
multidisciplinaire zorg. Het merendeel
van de zorgverleners heeft weinig kennis en ervaring met deze ziekte. Hoewel
ik al scholing op locatie en in het UMC
Utrecht gaf, hebben we besloten e-cursussen over een aantal onderwerpen
te ontwikkelen om zoveel mogelijk
zorgverleners zoals verpleegkundigen,
verzorgenden, paramedici en anderen
die betrokken zijn bij de zorg voor
ALS-patiënten, te bereiken.
We hebben de cursussen ontwikkeld
of middelenmisbruik.
De MiVo-verpleegkundige kan de
collega-verpleegkundige van de
vragende afdeling aan het bed leren
hoe om te gaan met patiënten of
situaties die door psychiatrische
stoornissen of gedragsproblemen als
moeilijk of ‘lastig’ ervaren worden. Ook
geeft deze verpleegkundige informatie
over psychiatrische ziektebeelden en
algemene adviezen voor de bejegening
met als doel de patiënt te stabiliseren.
Utrecht. Zij hebben expertise op het
gebied van o.a. stemmingsstoornissen,
psychotische stoornissen, persoonlijkheid en gedrag en intoxicatie bij
middelenmisbruik. Het MiVo-team is
een initiatief van Tim van Nesselrooij
van de Psychiatrische Consultatieve
Dienst (PCD); de indicatie voor extra
ondersteuning wordt door deze dienst
gesteld.
Sinds december 2015 wordt deze
ondersteuning geboden door een
team van ca. 10 verpleegkundigen van
de afdeling psychiatrie van het UMC
“ALS betekent altijd
multidisciplinaire
zorg”
in samenwerking met collega’s van het
ALS-behandelteam uit De Hoogstraat,
Onbegrensd Leren en Elevate. De
cursussen staan nu bij Elevate Health
online.
Mijn motivatie om dit te gaan doen was
dat zowel patiënten als zorgverleners
aangaven dat de zorg beter wordt
wanneer zorgverleners meer kennis en
ervaring hebben.
Mijn doel was om zowel een e-cursus
over ‘verslikken bij ALS’ als ‘screenen
op cognitieve en gedragsproblemen,
emotionele stoornissen en irreële percepties’ te ontwikkelen. Het leuke is dat
we ook nog twee andere e-cursussen
hebben ontwikkeld: een ‘introductiecursus ALS’ en een cursus ‘beïnvloeden
van irreële percepties’.
Het zijn cursussen geworden die goed
op de praktijk aansluiten en ik ben er
trots op dat we dit door en voor een
multidisciplinaire groep hebben kunnen ontwikkelen.
Het verpleegkundig vak
Ik heb gekozen voor het verpleegkundig vak omdat het is een veelzijdig
vak is: je hebt intensief contact met
patiënten, collega’s, je moet kunnen
organiseren en plannen, je draagt
verantwoordelijkheid en door nieuwe
ontwikkelingen blijf je leren.
Waarom werken in het UMC Utrecht?
Ik werk graag in het UMC Utrecht
vanwege de mogelijkheden die er zijn
om jezelf verder te ontwikkelen en te
scholen en omdat ik het boeiend vind
betrokken te zijn bij ontwikkelingen in
de wetenschap.
Ambities
Ik zie, naast patiënten met ALS, ook
patiënten met andere neuromusculaire
ziekten. Over veel aandoeningen is
weinig bekend in de zorg. Het is mijn
ambitie bij te dragen aan een grotere
bekendheid.
“Geniet van je werk!”
19
Janneke
de Manvan Ginkel
“Klinisch redeneren is
van groot belang”
“Mijn sterkste drijfveer is om met ons onderzoek
de verpleegkunde te verbeteren”
Ik ben Janneke de Man-van Ginkel en
ik werk als Assistant Professor op de
afdeling Revalidatie, Verplegingswetenschap en Sport van de Divisie
Hersenen. Ik ben voor het verpleegkundig boek gevraagd vanwege
mijn begeleiding aan promovendi en
leadership in onderzoek.
Wat het begeleiden van promovendi
betreft: al tegen het einde van mijn
eigen promotietraject had ik het
voorrecht een promovenda te mogen
begeleiden, inmiddels begeleid ik er
twee. Daarnaast begeleid ik jaarlijks verschillende studenten die hun
afstudeeronderzoek voor de master
Verplegingswetenschap uitvoeren.
Concreet houdt dit in dat ik hen help bij
het uitwerken van een onderzoeksvoorstel, het opzetten en voorbereiden van
de studie, het verzamelen van de gegevens en het schrijven van een artikel
met de bevindingen en conclusies.
Iets vertellen over leiderschap ten
aanzien van onderzoek is wat lastiger.
Vaak zien anderen dat eerder dan dat
je je er zelf van bewust bent. Wat ik
altijd nastreef is datgene wat ik doe zo
goed mogelijk te doen, met oog voor
het menselijke aspect. Dat geldt zowel
voor de mensen met wie ik samenwerk
als voor de mensen die meedoen in
onze onderzoeken. De passie die ik heb
voor mijn vak en de mensen die ik in
mijn werk ontmoet probeer ik over te
brengen op mijn collega’s, promovendi
en studenten.
Mijn sterkste drijfveer is om met ons
onderzoek de verpleegkunde te verbeteren waardoor verpleegkundigen
die de dagelijkse zorg aan patiënten
verlenen in staat worden gesteld met
hun zorg een gunstig effect op patiëntgerelateerde uitkomsten te realiseren.
Uiteindelijk is dát waar het naar mijn
vaste overtuiging in essentie in
20
verplegingswetenschappelijk onderzoek om draait.
Ik ben destijds via de inservice-opleiding verpleegkundige geworden,
zonder te vermoeden dat ik ooit iets
met onderzoek zou gaan doen, laat
staan dat ik als gepromoveerd onderzoeker zou gaan werken in een eigen
onderzoekslijn waarbij ik andere onderzoekers in opleiding begeleid. Ik wilde
goede zorg verlenen, zodat patiënten
met een beroerte - de patiënten waar
ik me in het bijzonder door aangesproken voel - een zo groot mogelijke kans
zouden hebben op een optimaal herstel. Dat doel is altijd leidend geweest
in mijn werk, ik geef daar nu alleen op
een andere manier vorm aan dan ik had
gedacht. Mijn doelen zijn veranderd en
meegegroeid met mijn eigen
ontwikkeling.
Ik ben het meest trots op dat ik verpleegkundige ben en dat mijn onderzoek
bijdraagt aan het verbeteren van ons
vak. Dat ik met mijn onderzoek via mijn
collega’s veel meer patiënten goede
zorg kan bieden dan ik anders ooit
had kunnen doen. Ik ervaar het als een
waardevol compliment dat de
verpleegkundigen waarmee ik in het
onderzoek samenwerk, vinden dat ik in
mijn onderzoek nauw aansluiting houd
met onze verpleegkundige praktijk.
Het verpleegkundig vak
Mij sprak de kwetsbaarheid aan van
patiënten die na een ingrijpende ziekte,
zoals een beroerte, hun leven weer
opnieuw vorm moeten geven. In die
kwetsbaarheid met patiënten zoeken
naar mogelijkheden om hun leven zo
goed mogelijk op te pakken, heb ik
altijd als heel bijzonder ervaren.
Waarom werken in het UMC Utrecht?
Na bijna 12 jaar met heel veel plezier
in een perifeer ziekenhuis te hebben
gewerkt, had ik daar geen mogelijkheden
voor verdere ontwikkeling. UMC
Utrecht bood en biedt mij deze na 14
jaar nog steeds.
Ambities
Mijn ambitie is dat ik met mijn onderzoek de revalidatie-gerichte verpleegkunde effectiever en doeltreffender kan
maken. Er is veel aandacht voor het in
stand houden of verbeteren van het
functioneren van ouderen, bij voorkeur
zo lang mogelijk binnen hun eigen
leefomgeving. En dat is ongelofelijk
belangrijk gezien de ontwikkelingen in
de samenleving, die ook grote invloed
hebben op het ontstaan van ziekten
zoals een beroerte en op de revalidatie
van deze patiënten.
Om de gevolgen van deze ziekten
en de last ervan voor patiënten, hun
omgeving en de samenleving te beperken, vind ik het van groot belang
dat gedegen doordacht wordt wat de
beste zorg van de toekomst is.
“Blijf trots op het eigene
van ons vak. Draag die
passie uit en combineer het
met goed onderbouwde
zorg. Dan ben jij degene
die elke dag opnieuw het
verschil kan maken voor je
patiënten!”
Ik ben Tamara Muis en ik werk als senior verpleegkundige op de afdeling
Longziekten. Ik ben voor het
verpleegkundig boek gevraagd omdat ik het klinisch redeneren op onze
afdeling heb neergezet.
Als verpleegkundige wordt er steeds
meer van je verwacht, het gaat niet
meer alleen over het verzorgen van
patiënten. De verpleegkundige van
nu moet vroegtijdig verbetering of
verslechtering bij een patiënt kunnen
waarnemen en hierop kunnen inspelen.
We denken mee met artsen over beleid
en behandelingen. Denken verder dan
alleen de verpleegkundige invalshoek
en werken steeds meer als een team
samen.
Klinisch redeneren is daarbij van groot
belang. De methode geeft structuur
aan de denkwijze rondom een casus,
een patiënt. Het geeft handvatten voor
extra verdieping. Voor klinisch redeneren is steeds meer aandacht en in
de nieuwe verpleegkunde opleidingen
is het een belangrijk onderdeel. Juist
in de praktijk is het goed om de methode dagelijks toe te passen. Jongere
gediplomeerde verpleegkundigen zijn
in tegenstelling tot de oudere
verpleegkundigen met klinisch
redeneren opgeleid. Zij kennen de
methodiek maar hebben meestal wat
minder kennis van het specialisme, die
de oudere verpleegkundige juist wel
heeft. We willen graag kennis aan elkaar
overdragen, op de werkvloer is het van
belang om gezamenlijk te kunnen leren
en verder te kijken dan de eigen dienst.
In 2013 heb ik twee cursussen van Mark
Bakker op het gebied van klinisch redeneren gevolgd in het VUmc.
In het WKZ is volgens de methode van
Mark Bakker een zakkaartje ontwikkeld
dat als leidraad voor klinisch redeneren
dient. Na een gesprek met de verpleegkundige die dit hier heeft neergezet,
raakte ik enthousiast om dit op de
longafdeling te introduceren. We
beschikken nu over een zakkaartje
klinisch redeneren dat is gericht op
onze patiëntencategorie. Daarmee
proberen we diepgang te creëren
tijdens het klinisch redeneren en onze
studenten eenduidig te begeleiden.
Mijn doel was om iedereen te scholen
in klinisch redeneren, in eerste instantie in de basis, de methodiek. Deze
basis zorgt ervoor dat we casuïstieken
kunnen bespreken aan de hand van de
zes stappen van de methode, hardop
klinisch kunnen redeneren en onze
klinische blik goed kunnen onderbouwen.
Het heeft meer tijd gekost dan ik vooraf
had gedacht maar iedereen is inmiddels geschoold. We bespreken geregeld
casuïstieken en proberen collega’s en
studenten te stimuleren. Als verpleegkundigen zijn we nooit uitgeleerd, voor
2016 staan er maandelijks scholingen
gepland, waar we als verpleegkundigen
en studenten kunnen leren van een
casuïstiek.
Ik ben het meest trots op de implementatie van de basis klinisch redeneren,
alle verpleegkundigen hebben nu een
goede fundering om casuïstieken te
bespreken. Tijdens de klinische lessen
denkt iedereen mee en levert input.
Elke keer leren we weer van elkaar.
Het verpleegkundig vak
Na mijn middelbare school wist ik niet
goed wat ik voor opleiding wilde doen.
Ik ging een juridische opleiding volgen
en naast mijn studie verdiende ik wat
bij in de gehandicaptenzorg. Ik kwam
tot het inzicht dat ik niet de juiste keuze
had gemaakt. Ik ben aansluitend de
verpleegkunde opleiding gaan volgen
en wist meteen dat dit de juiste keuze
was. Wat mij vooral aanspreekt in het
verpleegkundig vak is de diversiteit
van werkzaamheden, de verschillende
patiënten en de hectiek. Als kartrekker
van het klinisch redeneren vind ik het
super om studenten en collega’s te
prikkelen om verder te denken dan
de gegevens die ze op papier krijgen
voorgelegd.
Tamara
Muis
Waarom werken in het UMC Utrecht?
Veel vergelijkingsmateriaal heb ik niet.
Het UMC Utrecht is het enige ziekenhuis waar ik tot nu toe gewerkt heb, ik
heb daar de verpleegkunde opleiding
gevolgd. Wat mij als student met name
aansprak was de complexiteit van zorg
binnen het UMC Utrecht. Tijdens de
opleiding heb ik op short stay chirurgie,
chirurgische oncologie en de afdeling
longziekten gewerkt. Deze laatste had
mijn voorkeur vanwege zowel de interne als de chirurgische problematiek:
van chemotherapie tot longtransplantatie. Hier ben ik na mijn opleiding gaan
werken en inmiddels doorgegroeid
naar senior verpleegkundige.
Ambities
Najaar 2016 ga ik starten met de HBO-V
verkort aan de Hogeschool Den Haag.
De opleiding geeft meer verbreding en
goede handvatten die ik kan gebruiken
in mijn senior functie. Met de nieuwe
functiedifferentiatie die gaat komen wil
ik mij graag breder scholen om meer
opties te hebben voor toekomstige
studies.
Tijdens de opleiding hoop ik meer
mooie projecten te kunnen leiden en
door te gaan met klinisch redeneren
in de praktijk. Juist de theorie aan de
praktijk koppelen spreek mij aan.
“We zijn nooit uitgeleerd!
Kijk kritisch naar eigen
handelen, waarom doen
we eigenlijk wat we doen?
Hopelijk kunnen we als
verpleegkundigen binnen
het UMC van elkaar leren,
elkaar inspireren en kennis
uitwisselen.”
21
Marieke
Schuurmans
Sigrid
Vervoort
“Mijn doelen liggen altijd in de kwaliteit van
zorg voor patiënten op basis van kwaliteit van
het handelen van verpleegkundigen”
Mijn naam is Marieke Schuurmans en ik werk als hoogleraar Verplegingswetenschap op de afdeling Revalidatie,
Verplegingswetenschap & Sport.
Ik ben gevraagd voor het verpleegkundig boek vanwege
mijn plaats in landelijke groepen voor de ontwikkeling
van ons vak, mijn deelname aan de nationale wetenschapsagenda en de commissie die onder leiding van
Doekle Terpstra de nieuwe beroepsprofielen heeft
beschreven.
Mijn drive komt voort uit de overtuiging dat je als verpleegkundige veel kunt betekenen in de zorg voor je patiënten.
Of zoals Florence Nightingale al stelde ‘ene zorgvuldige verpleging heeft een uiterst gewichtige invloed op de loop der
ziekte’. De kennisontwikkeling voor ons vak blijft echter ver
achter bij de vraag en de ontwikkelde kennis landt onvoldoende in het denken en doen van veel verpleegkundigen.
Hiervoor zijn verschillende oorzaken aan te wijzen en daarmee verschillende mogelijkheden om dat te beïnvloeden.
Door aan de nationale wetenschapsagenda mee te werken
kan ik de sturing op de kennisontwikkeling beïnvloeden en
door mee te denken over de nieuwe beroepsprofielen kan ik
invloed uitoefenen op scholing en herregistratie, factoren die
het denken en doen van verpleegkundigen beïnvloeden.
Waarom werken in het UMC Utrecht?
Toen ik in 1990 van de HBO-V afkwam heb ik een open
sollicitatie geschreven naar het academisch ziekenhuis in
Utrecht en Groningen, beide ziekenhuizen hadden een
goede naam als het ging om visie op verpleegkundige zorg.
In Utrecht was een vacature waar ik gelijk op gesprek kon, zo
ben ik in het UMC Utrecht terecht gekomen.
Ambities
Graag zou ik de inzichten die ik in de landelijke gezondheidszorg- en onderwijsagenda bespreek meer in de praktijk
brengen in het UMC Utrecht. Het is mooi dat nu het rapport
met de functieprofielen van de commissie Terpstra bij de
minister en de kamer ligt, maar het gaat pas echt ergens over
als we ermee gaan werken. Zo ook de onderzoeksagenda:
mooi op papier maar pas echt boeiend als we daadwerkelijk
meer zorgonderzoek kunnen gaan doen en de kennis in de
praktijk kunnen brengen.
Mijn doelen liggen altijd in kwaliteit van zorg voor patiënten
op basis van kwaliteit van het handelen van verpleegkundigen. Anders gezegd: goede uitkomsten voor patiënten en
mooi werk voor verpleegkundigen. Dit zijn het soort doelen
waarmee je nooit klaar bent maar waarin je gelukkig tussentijds successen kunt boeken.
Ik ben iedere keer trots als een verpleegkundige, na afloop
van een lezing of op basis van iets dat ik geschreven heb, me
laat weten dat ze met mijn inzichten haar eigen praktijk kan
verbeteren.
Het verpleegkundig vak
Ik wist als kind al dat ik zuster wilde worden, misschien omdat ik als kind vaak in het ziekenhuis heb gelegen. De reden
dat ik blijf kiezen voor het verpleegkundig vak is mijn eerder
genoemde overtuiging, gebaseerd op kennis en ervaring,
over de waarde van de verpleegkundige zorg voor patiënten.
Jouw denken en doen kan echt verschil maken in het beloop
van ziekte en behandeling en daarmee in het leven van je
patiënten.
22
“Wees trots op je vak en nieuwsgierig
naar hoe je de zorg iedere dag weer
beter kunt doen voor je patiënten!”
“Ik zet me als een soort katalysator in voor de
ontwikkeling van verpleegkundig specialisten”
Ik ben Sigrid Vervoort en ik werk als
beleidsmedewerker / verpleegkundig specialist en ad interim unit
hoofd. Ik ben voor het verpleegkundig boek gevraagd vanwege mijn
rol als coach voor verpleegkundig
specialisten.
Binnen mijn cluster heb ik een
coachende en functioneel leidinggevende rol voor zeven verpleegkundig specialisten en voor verpleegkundigen in een senior rol op de
polikliniek. Welke vraag zij hebben
verschilt per individu en is afhankelijk
van de specifieke behoeften. Vaak gaat
het om gezamenlijk reflecteren op
een situatie, nadenken over hoe een
ingewikkeld gesprek aan te gaan of
keuzes te maken in de beroepspraktijk.
Soms gaat het om advies hoe zich te
profileren als verpleegkundig specialist tussen de andere professionals
in het ziekenhuis. Een ander aspect
betreft het begeleiden bij het doen van
onderzoek of het maken van producten
zoals een artikel of een hoofdstuk voor
een boek. Ik zet me dan in als een soort
katalysator in de ontwikkeling van de
verpleegkundig specialist.
De verpleegkundig specialist is een
relatief nieuwe verpleegkundige rol
in een bestaand krachtenveld. Een rol
die nog volop in ontwikkeling is en
een unieke eigen bijdrage kan leveren
aan kwalitatief hoogstaande patiëntenzorg. Vanuit mijn ambitie en eigen
ervaring wil ik een bijdrage leveren op
het gebied van professionalisering, academisering en positionering van deze
professionals en professionals in rollen
die daar dicht tegen aan liggen. Ik vind
het mooi om een bijdrage te kunnen
leveren aan de groei van anderen
door mijn eigen ervaring en ideeën te
gebruiken, door te luisteren en door
verhelderende vragen te stellen of
gewoon tips te geven.
Het ontwikkelen van het vak en verpleegkundigen die gedreven zijn voor
het vak, die trots kunnen zijn en die van
daaruit goede zorg leveren die aansluit
bij de patiëntbehoeften, dat is wat mij
drijft.
Vanaf de basis ben ik betrokken geweest bij het vormgeven van het vak.
Mijn doelstelling was het vak een eigen
bestaansgrond te geven vanuit de
bijdrage die verpleegkundig specialisten kunnen leveren aan de zorg. Deze
doelstelling is in de tijd niet veranderd,
wel zijn er telkens nieuwe aspecten in
het zorgaanbod van verpleegkundig
specialisten die de aandacht vragen.
Het overnemen van een deel van de
zorg van de arts als integraal onderdeel
van het verpleegkundige domein is
zo’n aspect. Dit vraagt niet alleen een
beroepsmatig standpunt maar ook een
verschuiving in de klassieke verdeling
van zorg tussen arts en verpleegkundige, wat niet vanzelf gaat. Mijn doel
is het mede vormgeven van het vak,
meedenken en nadenken over de
inhoud en de rol en de meerwaarde
daarin voor de patiënt en zijn naasten.
Ik ben het meest trots op dankbaarheid
voor mijn soms kleine bijdrage aan
het succes van de ander, de ander zien
groeien in zijn rol.
Ik heb gekozen voor het verpleegkundig vak omdat ik van betekenis wilde
zijn voor de medemens in een kwetsbare situatie binnen een dynamisch en
zich steeds ontwikkelend veld.
Waarom werken in het UMC Utrecht?
Het UMC Utrecht gaf mij van het begin
af aan de mogelijkheden om
eerdergenoemde rol in te vullen.
Ambities
Integreren van een coachende rol
en het verder op de kaart zetten van
praktijkonderzoek vormt mijn ambitie.
Onderzoek dat ten goede komt aan
de patiënt, waarbinnen de patiëntbetrokkenheid wordt versterkt en dat een
bijdrage levert aan meer
wetenschappelijke evidentie.
“Wees trots op je vak!
Ben je ervan bewust wat je
voor de patiënt betekent.
Blijf uitgaan van de
behoeften van de
individuele patiënt.”
23
Arice Kasvan den Bor
“Als een van de eersten mag ik mij perinatologie
verpleegkundige noemen!”
Mijn naam is Arice Kas-van den Bor en ik ben als perinatologie verpleegkundige werkzaam op de afdelingen
medium care en high care (MC/HC) van de afdeling Neonatologie en op de afdeling Verloskunde.
Ik ben voor het verpleegkundig boek gevraagd omdat ik
een van de eerste verpleegkundigen ben die in dit
nieuwe functieprofiel werkt.
Al voordat er gesproken werd over de functie perinatologie
verpleegkundige leek het mij ontzettend leuk om inzetbaar
te zijn op vrijwel alle afdelingen binnen de neonatologie
en verloskunde (exclusief IC-neonatologie). Je krijgt kennis
van beide specialisaties waardoor je een extra bijdrage kunt
leveren op alle afdelingen en er is veel afwisseling in je werk.
Tijdens de obstetrie-opleiding heb ik onderzoek gedaan
naar scholingsbehoeftes van obstetrie verpleegkundigen
ten aanzien van pasgeborenen op de medium care. Door
vakinhoudelijke scholingen aan alle verpleegkundigen is
hun kennis verbreed en kunnen zij elkaar in alle hectiek hulp
bieden.Tegelijkertijd is een functieprofiel ontwikkeld voor de
perinatologie verpleegkundige. Inmiddels heb ik binnen het
UMC Utrecht beide specialisaties afgerond en mag ik mij als
een van de eersten perinatologie verpleegkundige noemen!
Ik heb mijn 3e jaars HBO-V stage op de mc neonatologie
gelopen en mijn 4e jaars HBO-V stage op de zwangerenafdeling. Ik heb het op beide afdelingen ontzettend naar mijn zin
gehad en het leek mij leuk om op beide afdelingen inzetbaar
te zijn als gespecialiseerd verpleegkundige. Voor het
geboortecentrum is dit helemaal ideaal omdat je dan voor
zowel de zieke moeder als voor de zieke pasgeborene kunt
zorgen. En zeg nou zelf, wat is er beter en fijner voor moeder
en kind dan bij elkaar zijn?
Ik ben het meest trots op dat ik als een van de eersten als
perinatologie verpleegkundige binnen het UMC Utrecht mag
werken en dat ik de kans heb gekregen om mezelf hiertoe te
ontwikkelen.
Het verpleegkundig vak
Van kleins af aan riep ik al dat ik kraamverzorgster wilde
worden. Ik was altijd in de weer met poppen en het zorgen
voor anderen, het was duidelijk dat ik de zorg zou ingaan. Na
de middelbare school heb ik MBO- en HBO-Verpleegkunde
gevolgd en zo ben ik in het UMC Utrecht terecht gekomen.
Waarom werken in het UMC Utrecht?
Ik kreeg na mijn stage op de neonatologie een baan aangeboden om hier na mijn opleiding te komen werken. Daar zeg
je natuurlijk geen nee tegen als het je droombaan is!
Ambities
Op dit moment vind ik het wel fijn om na alle opleidingen en
specialisaties even ‘gewoon’ te werken binnen het geboortecentrum. Ik zie wel wat er verder op mijn pad gaat komen. Ik
wil graag meewerken aan de daadwerkelijke totstandkoming
van het geboortecentrum dat in de loop van de komende
jaren gebouwd gaat worden.
“Volg je hart! Je hebt een geweldig
beroep waarin je veel voor een ander kunt betekenen. Je kunt je altijd
verder ontwikkelen of specialiseren
en doe dat ook vooral als de kans
zich voordoet!”
Thóra
Hafsteindóttir
“Sigma Theta Tau International heeft sinds mijn
studietijd al mijn belangstelling”
Mijn naam is Thóra B. Hafsteinsdóttir en ik werk als senior
onderzoeker op de afdeling Revalidatie Verplegingswetenschap & Sport. Ik ben gevraagd voor het verpleegkundig boek vanwege mijn rol in de internationaal board
of Sigma Theta Tau International, honor society of
nursing (STTI).
STTI, opgericht in 1922, is de grootste internationale
organisatie van verpleegkundigen en heeft meer dan
135.000 leden, verdeeld over 500 chapters in 90 landen. De
missie van STTI is de gezondheid van de wereldbevolking
te bevorderen met focus op verpleegkundige excellentie
in onderzoek, onderwijs, leiderschap en klinische praktijk
(www.nursingsociety.org).
Ik kom oorspronkelijk uit IJsland en woon nu 25 jaar in
Nederland, waarvan ik inmiddels ruim 20 jaar werkzaam ben
in het UMC Utrecht. Ook werk ik voor het Lectoraat Ouderenzorg aan de Hogeschool Utrecht en voor de Faculty of
Nursing aan de Universiteit van IJsland. Hier in Nederland
heb ik de masteropleiding gevolgd en vervolgens kreeg ik
een baan in het UMC Utrecht, waar ik mijn promotieonderzoek heb verricht. Door mijn achtergrond ben ik gericht op
internationale samenwerking en heb ik een internationaal
netwerk van verpleegkundigen opgebouwd.
STTI heeft sinds mijn studietijd in IJsland mijn belangstelling.
De STTI International board of directors heeft 11 leden en
wordt geleid door de president, Cathy Catrambone. Hier in
Nederland heb ik samen met een groep verpleegkundigen
de honor society of nursing opgericht en later, in 1999, is dit
de Rho Chi Chapter geworden. Als lid was ik toen actief in het
activiteitencomite dat bijeenkomsten organiseert. In 2010
werd ik gekozen tot chapter president en een jaar later werd
ik tijdens de Biennial Convention gekozen tot regional coordinator (RC) voor STTI in Europa. In mijn functie als RC heb
ik de zowel de organisatie- als de communicatiestructuur,
zoals het vormen van een Regional Committee en task forces,
voor STTI in Europa opgezet. Wij organiseren twee-jaarlijkse
congressen, de 3de STTI European Congres zal deze zomer in
Utrecht plaatsvinden (http://www.sttiec2016.eu/).
In het voorjaar van 2014 werd ik benaderd voor een
bestuursfunctie in de STTI board. Deze neemt besluiten over
beleidskwesties op globaal niveau, maar heeft ook een sterke
link naar verschillende committees, advisory councils en
task forces met de focus op onderzoek, onderwijs, klinische
24
praktijk en leiderschap. Er wordt nauw samengewerkt met
de Verenigde Naties en de International Council of Nurses.
Op ieder continent zijn regional coordinators gekozen en in
de toekomst worden regionale kantoren opgericht om de
link met de verschillende regio’s te versterken. Eén van de
belangrijkste initiatieven van STTI is de oprichting van de
Global Advisory Panel on the Future of Nursing (GAPFON),
waarin wereldwijd leiders in verpleegkunde maar ook vanuit
andere sectoren, gezondheidsthema’s met de focus op verpleegkunde bespreken. Zo worden meetings georganiseerd
op alle continenten en wordt de eerstvolgende GAPFON
meeting dit jaar gehouden in Amsterdam (www.gapfon.org).
De missie van STTI komt overeen met mijn eigen missie.
Hoewel ik niet een vastomlijnd doel voor ogen had, heb ik
altijd een bepaalde visie op mijn werk gehad; een sterke
focus op een leven lang leren en mijzelf verder ontwikkelen,
zowel persoonlijk als professioneel. Binnen STTI en Rho Chi
kun je dit doen. Als lid van de STTI board neem je samen met
de andere bestuursleden besluiten over verpleegkundige
zaken op globaal niveau. Het geeft mij inspiratie en motivatie
in mijn eigen werk, maar vooral: het is ook ontzettend leuk!
Ik ben trots op de ontwikkeling van de Rho Chi Chapter met
haar jaarlijkse conferenties en de STTI regionale structuur
waarbinnen de samenwerking sterk verbeterd is.
Ik koos ooit voor het verpleegkundig vak zodat ik altijd en
overal zou kunnen werken. Daarnaast wilde ik ook graag
in het buitenland werkzaam zijn. Precies dát is wat ik heb
gedaan en tot op heden doe.
Mijn ambitie voor de toekomst is doorgaan waarmee ik bezig
ben: meer leren en mijzelf verder ontwikkelen.
“Wees meer trots op je vak als
verpleegkundige!
Verpleegkundigen zijn de hoeksteen
van de gezondheidszorg, wereldwijd!
Het is een prachtig vak met
ontzettend veel mogelijkheden!
Wij moeten anderen leren hoe mooi
het vak verpleegkunde is!”
25
Diny van
Harten
Dennis
van den Berg
“Ik vind het belangrijk om jezelf naast je
reguliere werkzaamheden ook op andere
gebieden te ontwikkelen”
Ik ben Diny van Harten en ik werk als
beleidsmedewerker op de afdeling
Geriatrie. Ik ben voor het verpleegkundig boek gevraagd vanwege mijn
rol als voorzitter van het Verpleegkundig Podium.
Sinds begin 2015 ben ik voorzitter van
het Verpleegkundig Podium (VP). Het
VP biedt een podium voor en door
verpleegkundigen van het UMC Utrecht
door het organiseren van een maandelijkse lunchbijeenkomst. Tijdens deze
bijeenkomsten worden presentaties
gegeven over uiteenlopende onderwerpen, mede aangedragen door
verpleegkundigen.
We delen kennis en wisselen expertise uit waardoor verpleegkundigen
worden geïnspireerd om ontwikkelingen en innovaties op hun afdeling te
introduceren.
Ik vind het belangrijk om jezelf naast je
reguliere werkzaamheden ook op
andere gebieden te ontwikkelen,
betrokken te zijn bij wat er speelt en
nieuwe collega’s te ontmoeten. Toen
ik gevraagd werd voor het voorzitterschap van het Verpleegkundig Podium,
hoefde ik niet lang na te denken.
Het is ontzettend leuk om UMC breed
bijeenkomsten te organiseren met
onderwerpen die van belang zijn voor
onze verpleegkundigen. Dit doen we
met z’n vijven en doordat ieder z’n
eigen kader en werkomgeving heeft,
komen we tot hele leuke ideeën en
inspirerende onderwerpen.
Toen ik aantrad was mijn eerste doel de
organisatie en de bestaande contacten
goed leren kennen en het team weer
op volle sterkte krijgen. Een aantal
enthousiaste verpleegkundigen en
een beleidsmedewerker wilden graag
aansluiten en met dit vernieuwde team
bespreken we onze doelen voor 2016,
26
zoals het streven naar een hogere opkomst van verpleegkundigden tijdens
onze bijeenkomsten en een versterking
van de samenwerking met het
Verpleegkundig Convent.
Ik ben het meest trots op het feit dat we
binnen het UMC Utrecht een podium
kunnen bieden voor en door verpleegkundigen om kennis breed te delen. Ik
ben ontzettend trots op ons team dat
met gedrevenheid en enthousiasme al
hele mooie podia heeft georganiseerd.
En ik ben trots op de sprekers die altijd
weer bereid zijn om een presentatie te
komen geven.
Het verpleegkundig vak
Al jong wist ik dat ik later in de zorg
wilde werken. Met bijbaantjes binnen
een verpleeghuis en ziekenhuis werd
dit gevoel versterkt. Als verpleegkundige fungeer je als spil en advocaat in
de zorg rondom de patiënt. Dit geeft
een groot verantwoordelijkheidsgevoel, maar zorgt er tegelijkertijd voor
dat je een hele mooie functie uitoefent.
Omdat ik naar diepgang en onderbouwing van de verpleegkundige zorg
zocht, heb ik Verplegingswetenschap
gestudeerd. Deze studie heeft mij veel
vaardigheden en kennis gebracht die ik
dagelijks in de praktijk breng.
Waarom werken in het UMC Utrecht?
Ik heb voor het UMC Utrecht gekozen
omdat ik als verpleegkundige
voldoende uitdagingen zou krijgen
door de belangrijke combinatie van
zorg, onderzoek en onderwijs. Als verpleegkundige krijg je binnen het UMC
Utrecht veel mogelijkheden en kansen
om jezelf verder te ontwikkelen.
“Het belangrijkste doel was veiligheid voor
alle personeelsleden”
Ambities
Mijn ambitie is om de kwaliteit van
zorg voor de kwetsbare ouderen in ons
ziekenhuis te verbeteren door samen te
werken met partners binnen en buiten
het UMC Utrecht en onderzoek te doen
naar de effecten van de zorg die we
ontwikkelen. Sinds 2015 zijn we een
seniorvriendelijk ziekenhuis. Dit keurmerk willen we behouden!
Daarnaast hoop ik het Verpleegkundig
Podium mede te ontwikkelen tot een
podium waar iedere verpleegkundige
van weet en waar nog veel kennis zal
worden uitgewisseld.
“Blijf jezelf
ontwikkelen, blijf
actief op zoek naar
mogelijkheden en
benut deze!”
Mijn naam is Dennis van den Berg en ik werk als spoedeisend hulp verpleegkundige op de afdeling SEH van de
Divisie Vitale Functies. Ik ben voor het verpleegkundig
boek gevraagd omdat ik de Boerhaaveprijs 2015 in
ontvangst mocht nemen.
Naast mijn functie als verpleegkundige op de spoedeisende
hulp ben ik werkzaam in het Calamiteitenhospitaal. Ik ben
daar verantwoordelijk voor de vier speciale isolatieboxen.
Toen de ebola epidemie uitbrak moest het Calamiteitenhospitaal in gereedheid worden gebracht om deze patiënten
op een veilige manier op te kunnen vangen. Er moesten
protocollen geschreven worden met een veilige en uitvoerbare werkwijze bij een patiënt met viraal hemorragische
koorts. Aan mij is toen de vraag gesteld of ik samen met een
team hierover zou kunnen nadenken. Dit leek mij een mooie
uitdaging omdat hierover nog niets bekend was en we
eigenlijk bij nul moesten beginnen. Ook moest het personeel
dat ingezet zou worden getraind worden om op een veilige
manier met de persoonlijke bescherming om te gaan.
Er was veel onrust onder het personeel, aan mij de taak deze
onrust weg te nemen en te zorgen dat wanneer er daadwerkelijk een patiënt zou komen, iedereen zou weten wat te
doen en hoe om te gaan met de eigen veiligheid.
Ik ben een aantal maanden fulltime bezig geweest met al
deze processen; van persoonlijke bescherming tot verwerking van afval, het opzetten en geven van trainingen, etc. De
kans werd ook steeds groter dat er daadwerkelijk een patiënt
onze kant op zou komen, dus alles moest in een snel tempo
gerealiseerd worden en geheel op orde zijn. Gaandeweg
ontstond er steeds meer vertrouwen dat het ons zou gaan
lukken en toen er daadwerkelijk een ebola positieve patiënt
in het Calamiteitenhospitaal werd opgenomen, vervulde ik
de rol van centrale coordinator in het hele proces rondom de
opvang en zorg voor deze patiënt.
Het belangrijkste doel was veiligheid voor alle personeelsleden binnen ons ziekenhuis. Dat doel is zeker
bereikt. Na de opvang van de ebola besmette patiënt zijn er
enquêtes gestuurd naar het personeel dat bij het zorgproces
betrokken was. Hieruit kwam naar voren dat niemand zich
onveilig heeft gevoeld en er is, zoals verwacht, niemand
besmet geraakt.
patiënt. Daarnaast ben ik ontzettend trots op ons team dat
zich zo heeft ingezet om alle protocollen en randzaken te
regelen.
Toen na deze hectische periode uiteindelijk de rust
terugkeerde, bleek ik genomineerd voor de Boerhaaveprijs
en mocht ik deze eervolle prijs in ontvangst nemen, daar ben
ik ook enorm trots op!
Het verpleegkundig vak
Vanaf jong af aan wilde ik al in de zorg werken. In eerste
instantie met het idee om op de ambulance te gaan, ben ik
gaandeweg toch een ander pad ingeslagen. De zorg is een
mooi en dynamische vak en het geeft mij voldoening om
mensen te kunnen helpen.
Waarom werken in het UMC Utrecht?
Vanuit de MBO-V opleiding ben ik in 2005 binnen het UMC
begonnen als student op afdeling D4west. Dit is mij toen zo
goed bevallen dat ik daar na de opleiding ben gaan werken
om me vervolgens verder te ontwikkelen binnen de
verpleegkundige zorg.
Ambities
In de toekomst zou ik graag een management functie willen
bekleden. Verpleegkunde is een heel mooi vak en je bent er
nooit in uitgeleerd, maar ik denk niet dat ik tot aan mijn
pensioen in de zorg wil staan. Wat de toekomst mij daadwerkelijk gaat brengen … geen idee.
Ik heb het enorm naar mijn zin op de spoedeisende hulp,
maar je weet nooit wat er op je pad gaat komen.
“Als verpleegkundige denk ik dat je
nooit bent uitgeleerd. Blijf jezelf motiveren om te groeien en te ontwikkelen. Zo voorkom je sleur en blijf je
met plezier naar je werk gaan.”
Het meest trots ben ik op het feit dat alle betrokkenen zich
zo positief hebben ingezet voor de trainingen en de opvang
van de patiënt. Je kon duidelijk zien dat iedereen een enorme
ontwikkeling doormaakte in het omgaan met een besmette
27
Helga
Kragten
Bert
Fledderus
“Ik wil me er sterk voor maken dat er meerdere
verpleegkundige lectoraten en hoogleraarstoelen
worden ontwikkeld”
“Het ‘bijzondere aan dit vak is dat je in het leven
stapt van patiënten en hun deelgenoot wordt”
28
Ik ben Helga Kragten en ik werk
als senior opleider/adviseur bij de
initiële opleidingen MBO/HBO-V en
als ad interim bij het Acute Cluster
(IC/SEH/CC/MC/REC/ICK-opleidingen). Ik ben voor het verpleegkundig
boek gevraagd vanwege mijn rol als
docent assessor voor de praktijktoetsing en de evaluatielijst die
ik heb ontwikkeld voor studenten en
afdelingen waarop zij het leerklimaat
kunnen toetsen.
Mijn eerste baan was als verpleegkundige op de afdeling Neurologie van het
Antonius Ziekenhuis. Ik maakte begin
jaren ’90 de overstap naar het UMC
Utrecht omdat ik hier de gelegenheid
kreeg om een studie te volgen. Naast
mijn baan als verpleegkundige op de
afdeling Oogheelkunde volgde ik de
kaderopleiding. Daar ontdekte ik dat ik
graag invloed wil hebben op processen
om zaken beter te krijgen. Ik raakte
betrokken bij diverse projectgroepen en toen ik op de Longziekten kon
aanhaken bij de projectgroep nieuwe
functiedifferentiatie, hoefde ik ook niet
lang na te denken. Kennis delen en studenten begeleiden vind ik ontzettend
leuk en daarom besloot ik naast mijn
werk als senior verpleegkundige de
docentenopleiding te gaan volgen.
Omdat ik nieuwsgierig raakte naar wat
wetenschappelijk onderzoek inhoudt,
ging ik als onderzoeksverpleegkundige
aan de slag bij de afdeling Infectieziekten. Ik koos daarna voor een leidinggevende functie als teamleider en
zorglijncoördinator op de Functionele
Neurochirurgie en Oncologie. Omdat
ik mijn kennis verder wilde uitbouwen,
besloot ik Verplegingswetenschap te
gaan studeren. Mijn belangstelling naar
het onderwijs bleef onverminderd en
toen er een functie als senior opleider/
adviseur vrijkwam op de Academie, heb
ik deze kans gepakt.
Het bijzondere aan dit vak is dat je in
het leven stapt van patiënten en zaken
deelt die vaak vervelend voor hen zijn.
Dat ik met hen mag meedenken om
hun uitdagingen zo goed mogelijk te
doorstaan, blijf ik bijzonder vinden.
Goede zorg aan patiënten verlenen
vormt mijn grootste drijfveer: van opname tot ontslag, zorgen dat het hele
zorgproces goed verloopt en goed is
georganiseerd rondom de patiënt. Dat
zaken die voor de patiënt
belangrijk zijn ook écht aan bod komen,
dat er voortgang in zijn zorgplan zit en
de juiste en goed geschoolde mensen
rond het bed staan. Waar ik invloed op
deze processen kan hebben, zal ik dat
niet nalaten.
Ik ben in hart en nieren verpleegkundige en dat ben ik nooit kwijtgeraakt.
Het verpleegkundig vak
Op de middelbare school wist ik al dat
Ik ben er trots op dat ik onder begeleiding van Inge Pool het leerklimaat
UMCU-breed heb kunnen uitrollen.
Studenten krijgen met deze tool in de
laatste fase van hun stage een stem om
kritisch te zijn naar studentbegeleiding
op de afdeling. Aan mij de taak om
vervolgens met de afdeling in gesprek
te gaan en de kennis te delen of advies
te geven om tot gezamenlijke
verbeteringen te komen. Soms zijn de
ervaringen afdeling overstijgend en ga
ik met meerdere afdelingen in gesprek.
Mijn rol als docent assessor komt voort
uit de JCI-richtlijnen. Het is een spannend proces omdat niet beoordeeld
wordt vanuit de lijn, maar door een
collega in een gelijkwaardige functie.
We zijn gestart met de eenvoudige
protocollen, waarbij de gelegenheid
wordt gegeven om jezelf in te lezen en
te oefenen. Belangrijkste uitgangspunt
is dat je oefent en jezelf bekwaamt in je
vaardigheden. Het leuke is dat mensen
door deze focus weer eens kritisch door
de protocollen lezen en er een nieuwe
bewustwording ontstaat.
ik verpleegkundige wilde worden. In de
vakanties werkte ik in verpleeghuizen
en raakte geboeid door mensen die
zorg nodig hadden, wat hun beperkingen waren en hoe ik ze daarbij kon helpen. Ik stond al vroeg in de ‘zorgstand’!
Waarom werken in het UMC Utrecht?
In het UMC Utrecht werd de ruimte
geboden om me te ontwikkelen door
het volgen van onderwijs naast het
werk als verpleegkundige. Doordat ik
op verschillende afdelingen heb gewerkt, leerde ik de verschillende kanten
van het ziekenhuis goed kennen en
deze kennis komt weer van pas in
mijn huidige functie. Daarnaast vind ik
het heel leuk om dingen te leren over
mensen, hoe krijg je ze in beweging,
hoe zet je veranderingen neer en zorg
je dat zij daarin mee gaan.
Ambities
We kunnen nog zó veel van elkaar leren
en daardoor een betere zorg leveren!
Vooral in een multidisciplinaire setting
kunnen we bereiken dat we meer
kennis delen en begrip hebben voor
elkaar. In dit verband vind ik een mooi
voorbeeld de samenwerking binnen
de leerafdeling van de DIGD, daar
werken artsen en verpleegkundigen
in opleiding naast en met elkaar. De
lijnen tussen de professionals worden
daardoor letterlijk korter.
De zorg verandert snel; de nieuwe
beroepsprofielen komen eraan. Ik heb
het gevoel dat ik nog lang niet ben
uitgeleerd.
“Blijf nieuwsgierig naar je eigen competenties maar ook
naar die van de ander. Wat
kun je van de ander leren
en wat kun jijzelf de ander
brengen: maak gebruik van
elkaars kwaliteiten!”
Mijn naam is Bert Fledderus en ik
ben werkzaam als manager zorg binnen het Cancer Center. Ik ben voor
het verpleegkundig boek gevraagd
vanwege mijn betrokkenheid bij het
zorgconcept van de Oncologie, de
totstandkoming van het kwaliteitsregister voor verpleegkundigen
van V&VN en omdat ik één van de
mede-oprichters ben van het
Verpleegkundig Convent.
Ik ben ooit begonnen als maatschappelijk werker waarbij ik in het verpleeghuis kennismaakte met dementerende en somatische patiënten. Daar
ontwikkelde ik mijn belangstelling voor
de zorg. Begin jaren ’80 kreeg ik in het
toenmalige AZU de kans om de inservice opleiding te volgen. De vrees was
dat met de verhuizing naar de Uithof en
de vorming van divisies de onderlinge
verbinding onder druk zou komen te
staan. Onder de toenmalige directie
werd het Verpleegkundig Convent
gelanceerd met als doel verbinding
tussen de divisies te behouden. Ik was
deel van dat eerste VC. Ik nam afscheid
toen ik de IC-opleiding ging volgen.
Het is altijd mijn ambitie geweest
om alle mogelijkheden en kansen te
grijpen om mezelf te ontwikkelen. Ik
koos voor opleidingen op het gebied
van klinische zorg zoals de oncologie
en de IC opleiding en werd later nurse
practitioner HIV-aids. Ik volgde een
opleiding voor het middenkader en
direct leidinggevenden om zo mijn
kennis te verbreden. Mijn verpleegkundige carrière is altijd een combinatie
geweest van inhoud en lijn verantwoordelijkheid. Ik werd betrokken bij de
inrichting van het nieuwe IC-centrum,
de ontvlechting van de oncologie uit
de divisies naar het Cancer Center om
de ketenzorg voor de oncologiepatiënt
te verbeteren. Hoewel de beoogde
samenwerking met het AVL een andere
wending nam, zijn wij binnen het Cancer Center zelfstandig doorgegaan met
het ontwikkelen van een zorgconcept
waarin we de patiënt centraal stellen.
buigen we ons samen met de Raad van
Bestuur over de vraag hoe we carrièrepaden en kansen kunnen creëren voor
onze verpleegkundigen.
Wat ik jammer vind in het carrièrepad
dat ik volgde, is dat je in tegenstelling
tot de dokters die een managementfunctie hebben het directe contact met
patiënten verliest. Ik hoop dat dat in de
toekomst nog eens verandert.
Waarom werken in het UMC Utrecht?
Ik voel mij na ruim 30 jaar een echte
UMC-er. Ik werk nog steeds met plezier
en enthousiasme. Het mooie van mijn
carrière binnen het UMC is dat ik door
de verschillende functies en rollen die
ik had, dwarsverbanden kan leggen en
begrip kan opbrengen voor het feit dat
zaken in andere divisies soms net even
anders gaan dan in mijn divisie.
Door het voorzitterschap van het
Kwaliteitsregister van V&VN kreeg ik
de afgelopen jaren de kans buiten
ons ziekenhuis te kijken. Ik maak me
er hard voor dat de registratie van
verpleegkundigen niet alleen gebeurt
op het aantal vlieguren dat je maakt,
maar dat ook het bijhouden van je
deskundigheid als professional een
vast onderdeel is van de BIG registratie.
Ik zal later dit jaar het voorzitterschap
overgedragen omdat ik me als voorzitter ga inzetten voor de beroepsvereniging Oncologie.
Ik ben trots op de realisatie van het
IC-centrum, waarbij niet over één nacht
ijs is gegaan. In samenwerking met de
architect ontwikkelden we een visie op
zorg waarbij we soms op flinke weerstand stuitten. We creëerden de ruimte
om ieders stem te horen waardoor
uiteindelijk een centrum is ontstaan
waarbinnen de zorg voor onze patiënt
optimaal kan worden gegeven.
Het verpleegkundig vak
In aanloop naar de toekomstige
beroepsprofielen hebben de verschillende verpleegkundige gremia in het
UMC Utrecht zich verenigd in een denktank. Deelnemers zijn vertegenwoordigers uit de Verplegingswetenschap,
managers zorg, het VC, de Academie en
het netwerk ANP. Inmiddels omgedoopt tot ‘regiegroep Verpleegkunde’
Ambities
Ik vind het belangrijk dat je na je verpleegkundige opleiding kunt doorgroeien. Ik wil me vanuit mijn huidige
rol inzetten voor een verdere professionalisering van het verpleegkundig
vak.
Ik wil me er sterk voor maken dat er –
net als binnen de medische opleiding
– meerdere verpleegkundige lectoraten
en hoogleraarstoelen worden ontwikkeld waarmee we de verpleegkundige
kennis en zorg naar een nog hoger
niveau kunnen brengen. Als eerste
richt ik mij vanuit mijn huidige functie
samen met de Hogeschool Utrecht op
de inrichting van het lectoraat voor
oncologische zorg.
Voor wat betreft mijzelf, ik zou graag
een stukje in de directe zorg binnen
mijn vak behouden en iets meer in
onderzoek doen, maar ik realiseer me
dat dit lastig te combineren is met mijn
huidige baan.
“Pak de kans om je te
ontwikkelen!
Onderzoek je toegevoegde
waarde om de zorg voor
jouw patiënt te verbeteren”
29
Dit boek is uitgebracht ter gelegenheid
van het 20-jarig jubileum van het
Verpleegkundig Convent UMC Utrecht.
Wij wensen je veel leesplezier!
30
31