Inleiding

Tot mijn schrik bedacht ik dat april al begonnen is en ik de nieuwsbrief nog moet schrijven! Ik word al een echte zendeling haha. Druk, druk, druk en traag met schrijven! Het komt vooral doordat ik elke week een blog schrijf en veel op Facebook zet. Dan denk je dat iedereen wel voldoende geïnformeerd is, maar dat is niet zo natuurlijk! Ik denk ook aan jullie hoor, lieve mensen die geen mail en geen Facebook hebben! Als jullie meer op de hoogte willen zijn van hoe het hier gaat, zou je iemand in je familie of buurt kunnen zoeken die wel een mailadres heeft. Die kan dan mijn blogs ontvangen en uitprinten! Zo doen meer mensen het: je weet ineens veel meer over het reilen en zeilen hier! Op dit moment komen nog steeds de kaarten en cadeautjes binnen voor mijn verjaardag! Geweldig!

Nr. 7, April 2016

maar net begonnen! Dus zo God wil, zal ik hier nog een poosje bezig zijn!

Wonen en werken

Ik woon nog steeds met veel plezier in mijn flatje. Klein maar fijn, zeg maar. Ook wel lekker, want ik heb hier geen Adrie die alles in goede orde houdt, ik moet het zelf doen. We zijn momenteel op zoek naar een appartement voor OM-vrijwilligers, dus ik zie er nogal veel, maar ik wil nog niet overstappen. Dat komt vooral door de buren, met wie ik gezellig contact onderhoud. Dát is voor mij het belangrijkste. Ik hoop nog steeds dat het inloophuis in Piraeus er komt, dat zou nu toch echt eind deze maand gerealiseerd moeten zijn, maar ik heb zo m’n twijfels…. We hebben nu een soort ‘deadline’, 1 mei als het Pasen is hier. Grieks-Orthodox Pasen, wel te verstaan. Ik mag dus 2 x Pasen vieren. Er zijn allerlei bijzondere en voor mij onbekende gebruiken, dus ik kijk er wel naar uit. Ook komen mijn broer en schoonzus met de kinderen, precies in dat weekend! Het werk breidt zich langzaam uit. Ik help mee met klaarmaken van maaltijden voor de vluchtelingen. We gaan met een groepje Iedereen die me schreef of mailde heel hartelijk bedankt! Ik ben zo blij met jullie die allemaal de moeite nemen om iets te schrijven! Voor het geval dat J geef ik nog een keer mijn adres: Judith van Ekris, PO Box 19110, 11701 Koukaki, Athens, Greece. Mailen naar: [email protected]. Zoals de meesten nu wel weten, denk ik, heb ik besloten om langer in Athene te blijven. Ik mis NL wel en de school ook én m’n familie en vrienden natuurlijk, maar ik zie hier nog veel dingen die ik zou kunnen doen. Het is nog mensen kinderwerk doen in de haven van Piraeus, die inmiddels is veranderd in één 1

groot kamp, waar zo’n 4000 mensen her en der opgepakt zitten in terminals en tentjes. Dat zal zo niet blijven, de mensen worden getransporteerd naar kleinere kampen, of teruggestuurd naar Turkije per boot. Dat is de nieuwe policy. In alle gevallen is het een enorm drama van ongekende afmetingen. Ik was ook in Eidomeni, aan de grens met Macedonië, waar de bewoners van een slaperig, pittoresk dorpje (200) er ineens zo’n 13000 buren bijkregen! En de grenzen zijn dicht! Op het moment dat ik dit schrijf worden als gevolg van een overeenkomst van de EU met Turkije de eerste boten met vluchtelingen al teruggestuurd. de groep betrokken zijn geraakt bij ons werk. Ze helpen mee met het kinderwerk, het inpakken van de maaltijden, een van hen bezoekt de kerk nu ook op zondag. (We hebben er ook onze bijeenkomsten). Heel bijzonder om te zien hoe er een wereld voor deze mensen opengaat! We gaan de komende tijd een aantal activiteiten doen die meer op de Grieken gericht zijn. Ik wilde dat heel graag, omdat ik het nog steeds zó belangrijk vind dat we niet alleen bedolven worden onder de vluchtelingenproblematiek. Er zijn ook nog Grieken. Die het ook moeilijk hebben, die ook op straat leven, die ook geen werk hebben…. En wat meer is: we hebben een opdracht om ook hen aan te spreken met de boodschap van Gods liefde. In een tijd die bol staat van spanningen en onzekerheden is dat onze (en hun) enige hoop! Dus gaan we de handen uit de mouwen steken en het Victoriaplein opruimen. Afval is er genoeg, want zoals ik al eerder geschreven heb; de vluchtelingen maken er een grote troep van. Het zou mooi zijn als ons voorbeeld hen laat zien dat het ook anders kan! En het is tegelijk ook een gebaar naar de Grieken die rondom het plein hun zaak of restaurant hebben. Maar de vraag wordt al gesteld of dit wel kan! Iedereen die gevaar loopt en asiel zoekt in een ander land kan niet zomaar worden teruggestuurd. Bovendien zullen degenen die nog ‘aan de overkant’ zijn zeker een weg vinden om naar Europa te komen. We wachten het af. De haven van Piraeus waar we vaak heengaan zal deze week ontruimd worden. Dan gaan we onze hulpverlening maar ‘verleggen’ naar kampen die rondom Athene liggen. Onze ladiescraftgroep kan nog wel nieuwe dames gebruiken, maar voorlopig hebben we het heel goed samen! We knutselen, eten, drinken koffie en thee en we proberen altijd iets mee te geven vanuit het Woord van God. Het is heel bijzonder om te zien dat 2 dames in 2 Een paar dagen later gaan we Paaseitjes uitdelen op Syntagmaplein. Waar de regeringsgebouwen staan. We proberen in gesprek te komen met de voorbijgangers. Met een aantal vragen over Pasen en hoe de

Grieken dat vieren, willen we hen bewust maken van de betekenis van Pasen. Hopelijk zijn er ook Grieken die Engels spreken, want mijn Grieks is nog niet toereikend helaas. Iedereen in ons kantoor is er een beetje onzeker over (‘hoe zullen de mensen reageren?’) en vindt het spannend, maar we hebben er ook veel zin in!

Tot slot

Mag ik nog een paar gebedspunten toevoegen? Voor Ibrahim, de Iranse jongeman, die ik hier een beetje probeer te helpen. Hij is heel erg gestrest en bang voor de toekomst. Voor de dames van onze ladiescraftgroep, die nu zoveel met ons optrekken. Dat hun hart mag opengaan voor het Evangelie. Voor het inloophuis in Piraeus dat er nog steeds niet is en dat ik heel graag wil starten. Hartelijke groet, Judith 3