Transcript Mamo! Tato! B*d* uczniem, co ty na to?

Mamo! Tato!
Chcę być uczniem, co Ty na to?
PORADNIK DLA RODZICÓW DZIECI 5,6 - LETNICH
BĘDĄCYCH U PROGU EDUKACJI SZKOLNEJ
Zabrze 2012
WSTĘP
Gotowość do rozpoczęcia nauki w szkole objawia się u dziecka chęcią i
zapałem do podejmowania nowych obowiązków, nowych wyzwań. Radość
ta związana jest przede wszystkim
z przejściem na wyższy stopień
edukacji, czyli w mniemaniu przedszkolaka stanie się, przeobrażenie w
ważnego, „dorosłego” ucznia.
Niestety, bardzo często zapał i entuzjazm dzieci mija wraz z rozpoczęciem
roku szkolnego, ponieważ nowe warunki, nieznany nauczyciel, a często
zmiana kolegów - przytłacza pierwszaków. Do tego nakłada się przejście z
formy pracy, jaką w przedszkolu była zabawa w obowiązek nauki. Nawet
niewielkie braki, czy niedociągnięcia w umiejętnościach dzieci mogą
wpłynąć negatywnie nie tylko na ich start, ale na całą edukację szkolną.
W dużej mierze zależy to od wrażliwości emocjonalnej i odporności
psychicznej dzieci. Jednakże ogromne znaczenie ma ich stopień
przygotowania, czyli poziom osiągniętej gotowości szkolnej. Dlatego
zadbajmy wspólnie, aby ten start był dla dzieci jak najlepszy, aby już na
początku tej długiej drogi mogły odnosić sukcesy, oczywiście na swoją,
własną miarę.
Już dzisiaj my- nauczyciele, rodzice postarajmy się, aby dzieci nie stawały
przed sytuacjami trudnymi , wynikającymi nie z braku ich własnych
zdolności, czy potencjału, ale zaniedbań nas-dorosłych. Wspierajmy nasze
dzieci , pomóżmy im przygotować się do szkoły,
będąc
z nimi,
dostarczając im rożnorodnych aktywności. Ale rozwijając ich umiejętności i
sprawności, pozwólmy na tak ważną rzecz, jaką jest samodzielność. Czyli
stosując zasadę:
„mamo, tato, pomóż mi zrobić to samemu…”
Niniejsza publikacja pozwoli Państwu zwrócić uwagę na
najważniejsze aspekty gotowości szkolnej. Tylko dziecko samodzielne,
sprawne fizycznie i umysłowo oraz silne emocjonalnie poradzi sobie w
nowym środowisku. Zadbajmy o to, aby szkoła stała się dla dziecka
przygodą, a obowiązek nauki niekończącą się przyjemnością…..
Anna Przepióra
doradca metodyczny wychowania przedszkolnego w Zabrzu
CO ZAWIERA PORADNIK?
Porady:
• Jak pomóc dziecku w wykształceniu gotowości
szkolnej?
• Jak wykształcić słuch fonemowy?- sylabizowanie,
głoskowanie.
• Jak nauczyć dziecko prawidłowego liczenia?
• Jak wypracować sprawność grafomotoryczną?
• Przydatne artykuły nauczycieli edukacji
początkowej i logopedy.
• „Lata dziecięce są górami, z których
rzeka bierze swój początek…….
Janusz Korczak
CHCĘ BYĆ MĄDRY!
-
-
Pytaj mnie każdego dnia, co robiliśmy w
przedszkolu, co się działo? Nie tylko o to,
czy wszystko zjadłem.
Rozmawiaj ze mną na różne tematy, kiedy
tylko nadarza się ku temu okazja! To
rozwija mój język, poszerza mój zasób słów
.
Oglądaj ze mną telewizję, tłumacz mi rzeczy
niezrozumiałe. Dzisiejsze bajki i programy
dla dzieci- nie zawsze są dla nas dobre!
Zapisz mnie do biblioteki! Chodźmy tan
razem.
Czytaj mi codziennie książki i rozmawiaj ze
mną o tym, czego się dowiedziałem.
Gdy przechodzimy przez ulicę, utrwalaj mi
nawyk prawidłowego wykonywania tej
czynności- wkrótce będę chodził do szkoły
sam!
CHCĘ BYĆ MĄDRY!
-
-
Oglądaj ze mną książki, albumy i filmy
edukacyjne na interesujące mnie tematy!
Tak rozwijają się moje zainteresowania i
poszerza zakres mojej wiedzy.
Zaczynam się interesować literami i
czytaniem, pomagaj mi, podawaj nazwy
liter o które pytam.
Graj ze mną w gry planszowe, one bardzo
dobrze rozwijają mój mózg!
Sprawdź, czy dobrze liczę przedmioty, bo
często to robię. Wymyślaj dla mnie
zadania!.
Organizuj dla mnie wycieczki. Nie muszą
być dalekie, ale spędzaj tak ze mną czas.
Pokazuj i objaśniaj mi różne zjawiska, to
dla mnie bardzo ciekawe.
CHCĘ BYĆ SAMODZIELNY!
-
Nie wyręczaj mnie podczas czynności
związanych z samoobsługą, nawet jak
się śpieszymy, pozwól, bym robił to
sam! W szkole nikt mnie nie wyręczy,
będzie mi źle, gdy wszyscy inni sami się
rozbiorą, ubiorą, a ja nie będę potrafił.
-
Pomóż mi w nauce samodzielnego
wiązania sznurowadeł. Przyda mi się ta
umiejętność, zwłaszcza w szatni i
podczas lekcji gimnastyki w szkole.
CHCĘ BYĆ SAMODZIELNY!
Ja jestem leworęczny.
-
-
-
-
Pozwól pomagać sobie w kuchni! Nawet
jak trochę nabrudzę, ćwiczę swoje ręce i
paluszki, a przy tym wiele ważnych
funkcji, przydatnych w szkole.
Potrafię nakryć do stołu. W przedszkolu
uczę się posługiwania nożem i widelcem!
W ciągu dnia zjedzmy przynajmniej
jeden wspólny posiłek- całą rodziną!
Pozwól mi pomagać w czynnościach
porządkowych w domu! Nawet jak nie
zrobię tego tak porządnie jak ty, za
każdym razem zrobię to lepiej.
Od czasu do czasu przydzielaj mi
odpowiedzialne zadanie! Pochwal mnie,
gdy się z nich dobrze wywiążę.
CHCĘ BYĆ SPRAWNY!
-
-
--
Wychodź ze mną każdego dnia na spacer lub na plac
zabaw.
Pozwól mi biegać, pokonywać przeszkody, wspinać
się i korzystać z drabinki. To wzmocni mój
kręgosłup, który niedługo będzie dźwigał ciężki
tornister do szkoły.
Graj ze mną w piłkę! To wyrabia mój refleks,
sprawność rzutu i chwytu, a każda z tych zabaw
wspomaga pracę oka i ręki. To tak ważne w
przygotowaniu do nauki pisania i czytania!
Naucz mnie jeździć na rowerze! Organizuj rodzinne
wycieczki rowerowe.
Rób dla mnie ścieżki zdrowia, pokonujmy je razem.
Zrobi to dobrze i Tobie i mnie.
CHCĘ BYĆ SPRAWNY!
-
-
-
Pozwól mi się samemu ubierać i rozbierać. Wiem, że
robię to bardzo długo, ale z każdym dniem będę
lepszy. Pomóż mi, abym sam sznurował buty.
Ćwicz ze mną całe ciało, nie zapominając o dłoniach i
palcach. Przed nimi nauka pisania.
Zwróć uwagę, czy prawidłowo trzymam kredkę,
ołówek.
Zwracaj uwagę, czy siedząc przed telewizorem,
komputerem czy przy stole zachowuję prawidłową
postawę! To bardzo ważne dla mojego kręgosłupa.
Niedługo będzie musiał prawidłowo utrzymać moje
plecy w ławce.
Sprawdź, czy nie za dużo czasu przesiaduję przed
komputerem czy telewizorem! Pamiętaj, że to Ty
jesteś dla mnie wzorem….
CHCĘ MIEĆ SPRAWNE RĘCE!
-
-
Urządź mi kącik w domu, w którym będę rozwijał umiejętności manualne.
Czasami w nim trochę naśmiecę, ale to ważne, bym miał sprawne ręce, nim
zacznę pisać.
Kup mi nożyczki, plastelinę, kredki, farby, ołówek. Wyposaż mój kącik w papier i
gazety.
Baw się ze mną w wycinanie. Ze starych gazet możemy wycinać wszystko! To
rozwija moje dłonie, ale również wyobraźnię.
CHCĘ MIEĆ SPRAWNE RĘCE!
- Pozwól mi lepić plasteliną mimo, że
czasami przyklei się do podłogi.
Plastelina wspaniale rozwija pracę
palców.
- Pozwól mi malować farbami na
starych papierach, gazetach. Na nich
można wymalować wszystko.
- Zadawaj mi do rysowania szlaczki!
Pamiętaj o dużej liniaturze i o ich
stopniu trudności.
- Baw się ze mną w gry i rysowanie na
dużych arkuszach papieru. Gra w
„Kartofla” przypomni ci Twoje
dzieciństwo.
CHCĘ PIĘKNIE PISAĆ!
-
-
Pozwól mi na aktywność w kąciku manualnym w domu, bym wycinał, lepił,
malował, rysował do woli. Wiem, że nabrudzę, ale to w tej chwili ważne dla
mojego rozwoju. Dopilnuj, bym później posprzątał i pochwal mnie za to.
Dostarczaj mi motywacji do kreślenia szlaczków i innych wzorów. Mimo, że nie od
razu mi wyjdą, chwal mnie za najmniejsze postępy.
Na początku daj mi duże arkusze papieru i pozwól kreślić nieregularne linie,
wypełniać przestrzenie kolorem czy farbą.
Następnie mogę próbować rysować ołówkiem lub kredką linie proste, od lewej
do prawej, odwrotnie, z góry na dół, z dołu do góry.
CHCĘ PIĘKNIE PISAĆ!
-
-
Kolejnym etapem przygotowującym mnie do nauki
pisania jest kreślenie linii prostych w liniaturze.
Nie może to być zeszyt! To musi być duża kartka i
szeroka liniatura. Będę kreślił linie proste od lewej
do prawej strony.
Następnie mogę zacząć rysować zygzaki i fale. Gdy
je opanuję, kolejne wzory.
Na końcu uczę się rysować wzory pętelkowe,
przypominające litery. Ciągle jednak rysuję wzory
w szerokiej liniaturze.
Przed pójściem do szkoły, z dobrze opanowanymi
wzorami stopniowo możesz mi zmniejszać
liniaturę.
Przez cały czas tych ćwiczeń sprawdzaj, czy siedzę
prawidłowo przy stole, czy dobrze mam ułożoną
kartkę i czy przybór do pisania trzymam w
odpowiedni sposób.
CHCĘ DOBRZE CZYTAĆ!
-
-
-
Czytaj przy mnie gazety i książki- pamiętaj, że
uczę się przez naśladownictwo. Czytaj mi
książki każdego dnia.
Pomagaj mi w opanowaniu kierunków, czyli
odróżnianiu strony prawej od lewej.
Baw się ze mną w kodowanie obrazków i
odczytywanie kodów- to już elementy
czytania!
Rozwiązuj ze mną rebusy i zagadki, układaj
puzzle- rozwijają moją spostrzegawczość.
Urządźmy wyścigi, kto znajdzie więcej
szczegółów lub różnic na obrazku?
Sprawdź, czy dobrze orientuję się na kartce
książki i potrafię wskazać np. jej prawy dolny
róg?
CHCĘ DOBRZE CZYTAĆ!
-
-
-
Baw się ze mną w sylabizowanie, bym
dzielił wyraz na sylaby, liczył sylaby w
wyrazie, łączył sylaby w nowe wyrazy.
Pomóż mi w opanowaniu głoskowania!
To dość trudne i wymaga wiele czasu.
Muszę wykształcić umiejętność
wyodrębniania głosek w wyrazie,
łączenia głosek w wyraz, określania
pierwszej, środkowej i ostatniej .
Odwiedźmy bibliotekę, na razie
oglądam obrazki, ale niedługo będę
odczytywać pierwsze wyrazy. Chwal
mnie zawsze za to.
CHCĘ WYRAŹNIE MÓWIĆ
• Baw się ze mną w teatr w domu.
To doskonale wpływa na rozwój
mojej mowy.
• Proś bym ci mówił wiersze,
śpiewał piosenki, których się
nauczyłem w przedszkolu.
• Wyjaśniaj mi niezrozumiałe
słowa.
• Jeżeli moja mowa nie jest
prawidłowa, odwiedźmy
logopedę- on na pewno mi
pomoże. Nie będę miał później
problemów w szkole.
CHCĘ DOBRZE LICZYĆ!
•
•
•
•
•
•
•
•
•
Sprawdzaj, czy dobrze liczę! Pozwól mi liczyć na
palcach, lub wskaż przedmioty do przeliczenia. Nawet
do 100!
Baw się ze mną w dodawanie i odejmowanie
przedmiotów. Ale na razie tylko do 10, bo dalej nie
potrafię.
Sprawdź, czy odróżniam pojęcia: na, pod, za, przed itp.
Zwracaj uwagę, czy w dobrej kolejności wymieniam dni
tygodnia, pory roku i nazwy miesięcy.
Urządźmy wyścigi, zobacz czy potrafię określić, kto
przybył do mety pierwszy, drugi czy trzeci ?
Rozwiązuj ze mną zagadki matematyczne.
Zobacz, czy prawidłowo szereguję przedmioty- np. od
największego do najmniejszego.
Układaj ze mną rytmiczne kompozycje- to fajna
zabawa!
Zrób ze mną grę, wymyślmy reguły i zagrajmy całą
rodziną!
CHCĘ MIEĆ PRZYJACIÓŁ!
•
•
•
•
•
•
•
Zwracaj uwagę na moje zachowanie w domu i na
podwórku - względem kolegów, rodzeństwa, osób
starszych.
Jeżeli stanę przed sytuacją trudną, rozmawiaj ze mną i
wyjaśniaj, co zrobiłem źle, a pochwal mnie zawsze, gdy
zrobię coś dobrze.
Podkreślaj mi często wagę koleżeństwa, przyjaźni,
podawaj dobre przykłady- postaram się je naśladować.
Rozmawiaj ze mną o moich kolegach.
Nie krytykuj przy mnie innych- będę robił to samo.
Pilnuj, bym nie krzywdził zwierząt, kiedyś mógłbym
skrzywdzić człowieka.
Bądź konsekwentny w tym co mówisz i robisz- jak coś
obiecasz, dotrzymaj słowa. Nawet, jak ma to być kara.
Z mamą i tatą ćwiczę,
rysuję szlaczki,
głoskuję
i liczę!
PODZIAŁ WYRAZU NA SYLABY
• ZACZYNAMY OD
BARDZO KRÓTKICH
WYRAZÓW:
• 1 sylabowych
• DZIECKO KLASZCZE,
MÓWIĄC WYRAZ:
• 2 sylabowych
• ma-ma, ta-ta, lo-dy,
ko-ty, la-la, me-ta,
• 3 sylabowych
• sa-mo-lot, ce-bu-la,
ba-na-ny, la-ta-wiec,
• ul, las, lis, dom, kot,
PODZIAŁ WYRAZU NA GŁOSKI
• ZACZYNAMY OD BARDZO
KRÓTKICH WYRAZÓW:
• 2-3 głoskowych
Gdy dziecko opanuje umiejętność głoskowania
krótkich wyrazów, można przystąpić do
głoskowania dłuższych.
• 4 głoskowych
Gdy dziecko opanuje umiejętność głoskowania 4głoskowych wyrazów, można przystąpić do
głoskowania dłuższych.
• 5-6 głoskowych
w zależności od umiejętności dziecka
• DZIECKO KRÓTKO WYMAWIA
GŁOSKĘ:
• u-l, l-a-s, l-i-s, d-o-m,
k-o-t, o-k-o, u-ch-o
• m-a-m-a, t-a-t-a, l-o-d-y,
k-o-t-y, l-a-l-a, m-e-t-a,
•
s-e-l-e-r, l-a-l-k-a,
c-e-b-u-l-a, b-a-n-a-n-y
WYODRĘBNIANIE GŁOSEK
•
ZACZYNAMY OD BARDZO
KRÓTKICH WYRAZÓW:
• Co słyszysz na początku
wyrazu UL?
•
DZIECKO KRÓTKO WYMAWIA
GŁOSKĘ:
• U
Gdy dziecko opanuje umiejętność wskazywania
pierwszej głoski, można przystąpić do wskazywania
ostatniej.
• Co słyszysz na końcu
wyrazu LAS?
•
Gdy dziecko opanuje umiejętność wskazywania
ostatniej głoski, można przystąpić do wskazywania
środkowej.
• Co słyszysz w środku
wyrazu LIS?
• S
• I
GŁOSKOWANIE!
UWAGA!
NIE NALEŻY Z DZIECKIEM GŁOSKOWAĆ WYRAZÓW O
ZŁOŻONEJ, BĄDŹ TRUDNEJ WYMOWIE:
• autobus,
• auto,
• jabłko,
• automat,
• eukaliptus, itp.
WYRAZY TE INACZEJ WYMAWIAMY, A INACZEJ PISZEMY.
NAUKA LICZENIA
1. Niech Twoje dziecko zawsze liczy na konkretach,
czyli na przedmiotach: palcach, klockach. Niech
dodaje przedmioty, odejmuje, ale nie wymagaj, by
robiło to w pamięci.
2. Zwróć uwagę, czy Twoje dziecko liczy prawidłowo.
To, że liczy pamięciowo i wymienia w kolejności
liczby np. do 20, to jeszcze nie liczenie. Jeżeli
przeliczy 20 kasztanów, czy cukierków, wskazując
każdego po kolei, dopiero możemy powiedzieć, że
posiada tę umiejętność.
PISOWNIA SZLACZKÓW
•
ZACZYNAMY OD DUŻYCH FORMATÓW PAPIERU- STARE
GAZETY, SZARY PAPIER PAKOWY- NIECH DZIECKO PĘDZLEM,
KREDĄ, KREDKĄ RYSUJE DUŻE WZORY, LINIE, BAZGROTY.
•
NASTĘPNIE RYSUJEMY NA KARTCE Z BLOKU SZEROKIE LINIE,
W KTÓRYCH DZIECKO BĘDZIE RYSOWAŁO SZLACZKI. ZAWSZE
PO OPANOWANIU PIERWSZYCH WZOROW PRZYSTĘPUJEMY
DO TRUDNIEJSZYCH. NIGDY OD RAZU DO TRUDNYCH, BO
ZNIECHĘCIMY DZIECKO DO PISANIA.
NIE DAJEMY DZIECKU ZBYT DUŻO DO PISANIA. LEPIEJ
CZĘŚCIEJ, A MNIEJ.
CHYBA, ŻE DZIECKO MA NIEDOSYT.
PISOWNIA SZLACZKÓW
NA OPANOWANIE SZLACZKÓW DZIECKO MA CZAS DO WAKACJI.
WAŻNE, BY :
- STARAŁO SIĘ TRZYMAĆ WZORU,
-PISAŁO OD LEWEJ STRONY DO PRAWEJ,
-KRESECZKI STAWIAŁO Z GÓRY DO DOŁU,
-KOŁA KREŚLIŁO W KIERUKU PRZECIWNYM DO KIERUNKU WSKAZÓWEK ZEGARA,
-NA POCZĄTKU MOŻE PISAĆ WOLNO, ALE Z CZASEM POWINNO WYRÓWNAĆ TEMPO,
-TRZYMAŁO SIĘ LINIATURY.
ZWRACAMY UWAGĘ NA UŁOZENIE KARTKI, SPOSÓB TRZYMANIA PRZYBORU ORAZ NA
STOPIEŃ NACISKU OŁÓWKA (jeżeli dziecko zbyt mocno naciska, kupujemy mu ołówek
z serii B, jeżeli zbyt lekko, z serii H).
JEŻELI DZIECKO DOBRZE RADZI SOBIE Z KREŚLENIEM WZOROW , MOŻNA ZMNIEJSZYĆ – ZWĘŻYĆ
LINIATURĘ.
KOLEJNOŚĆ WPROWADZANIA
SZLACZKÓW
1.
2.
3.
4.
5.
Linie proste pionowe, poziome i ukośne.
Linie łamane, zygzaki.
Linie faliste, zaokrąglone i koła.
Pętelki i ślimaki.
Szlaczki literopodobne.
Wzory szlaczków
Rozwój sześciolatka
•
Rozwój psychofizyczny sześciolatka
•
Hałaśliwy, entuzjastyczny, podlegający skrajnym emocjom. Coś ci to mówi? Jeszcze niedawno
wydawało ci się, że bunt dwulatka był najtrudniejszym etapem rozwoju.
Tymczasem na scenie pojawił się sześciolatek. Wybuchowy, czasem arogancki, a jednocześnie
otwarty na uczenie się nowych rzeczy, tryskający energią. Nie do opanowania.
Rozwój społeczny i emocjonalny
Podlega gwałtownym emocjom od entuzjazmu do agresji
Chce być najlepszy, najszybszy, najsilniejszy, najmądrzejszy, ..naj..naj..
W dobrym nastroju jest entuzjastyczny i pomocny
Czasem oszukuje
Jest bardzo czuły na krytykę
Ma problem z przyznaniem się do winy
Może mieć kłopot z współdziałaniem z rówieśnikami ze względu na potrzebę rywalizacji i
zwyciężania
Przyjaźni się głownie z osobami tej samej płci
Ma najlepszego przyjaciela
Ma trudność z zauważaniem potrzeb innych
W tym wieku kontakty z mama bywają trudne
Boi się samotności, ciemności, duchów, burzy, ognia, itp.
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
…
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
Rozwój fizyczny i motoryczny
Hałaśliwy
Żywiołowy
Pełen energii
Sprawny fizycznie
Lubi zabawy ruchowe, ale może się szybko męczyć
Nie boi się ryzyka, kompletnie nie myśli o niebezpieczeństwie
Ma czasem problemy z koordynacja ruchową (okres wzrostu)
Bardzo go interesuje temat wypadających mleczaków- powód do dumy
Dobrze rysuje i maluje, może mieć trudności z pisaniem
Biega, skacze, wspina się,
Jeździ na 2 kołowym rowerze
Może jeździć na łyżwach, nartach, rolkach
Rysuje koło , kwadrat, prostokąt, romb
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
Rozwój intelektualny
Dobrze zapamiętuje wierszyki, piosenki
Używa około 4 tysięcy słów
Rozpoznaje i zapamiętuje dźwięki
Rozróżnia prawą i lewą stronę
Układa puzzle
Podejmuje samodzielnie decyzje
Rozumie pojęcie czasu, przestrzeni, koloru, liczb,
Rozumie, że rzecz widziana z daleka wydaje się mniejsza niż jest w rzeczywistości
Rozumie różnicę pomiędzy czymś przypadkowym a zamierzonym
Zna dni tygodnia, nazwy miesięcy, pory roku
Potrafi się skupić na około 15 minut
…
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
Nie ma rozdzielności uwagi
Bawi się w zabawy z podziałem na role
Interesuje się przyrodą i jej zjawiskami
Swobodnie prowadzi rozmowy
Próbuje uzasadniać swoje decyzje
Jak możesz pomóc rozwijać się dziecku sześcioletniemu?
Pomóż dziecku rozwijać poczucie odpowiedzialności, włączaj go do prac domowych; kończąc wyznaczone zadania
przed pójściem do zabawy,
Zachęcaj dziecko do pomagania innym,
Interesuj się jego przyjaciółmi, tym co się dzieje w zerówce
Naucz dziecko stawiać cele. Dzięki ich realizacji będzie czuł się pewnie i niezależnie,
Ustal jasne reguły i trzymaj się ich, np. jak długo dziecko może oglądać telewizję
Mów dziecku jasno, które z jego zachowań są dobre, a które nie,
Rozmawiajcie o konsekwencjach różnych zachowań,
Wspólnie grajcie w gry, czytajcie książki, chodźcie na imprezy dla dzieci
Czytaj często dziecku, dopóki nie nauczy się czytać samemu – czytajcie razem,
Wspieraj dziecko w podejmowaniu nowych wyzwań
Pamiętaj, że każde dziecko rozwija się inaczej, w swoim niepowtarzalnym tempie, więc wiadomości tu zawarte
mają charakter wyłącznie informacyjny.
Opracowały: mgr Aneta Kawecka, mgr Jolanta Jaskółka nauczycielki edukacji wczesnoszkolnej w Szkole
Podstawowej Nr 30 w Zabrzu
Właściwości mowy dzieci sześcioletnich
•
W zakresie kształtowania się mowy rozwiniętej wiek przedszkolny jest okresem decydującym. Mowa dziecka wstępującego do przedszkola świadczy,
bowiem jeszcze o jego niezdolności do pełnego i poprawnego wyrażania myśli w zdaniu oraz o niedostatecznym rozwoju prawidłowej wymowy. W
ciągu trzech do czterech lat uczęszczania do przedszkola, przy dobrym kierownictwie wychowawczym, dziecko rozwija prawidłową wymowę,
zdolność poprawnej budowy zdań, swobodnego posługiwania się pełnymi zdaniami w aktualnych sytuacjach oraz wypowiadania się na temat
doświadczeń doznanych w przeszłości i oczekiwanych w przyszłości.
Optymalny rozwój mowy w wieku przedszkolnym jest warunkiem prawidłowego rozwoju mowy oraz procesu czytania i pisania w szkole, stanowi
podstawę późniejszych postępów dziecka w nauce. Między innymi, dlatego od dziecka rozpoczynającego naukę w szkole oczekuje się umiejętności
budowania płynnych wypowiedzi, prawidłowych pod względem artykulacyjnym, gramatycznym i składniowym.
Nadawanie mowy i jej odbiór zależne są od czynności:
1) mózgu, w którym najważniejsze są zjawiska powstające w strukturach korowych, ale istotne są także zjawiska zachodzące w układzie
pozapiramidowym i drogach nerwowych;
2) narządów mownych (oddechowych, fonacyjnych i artykulacyjnych), kierowanych przez struktury korowe i zależne także od działania nerwów
obwodowych;
3) narządu słuchu i jego właściwości, warunkujących słyszenie i rozumienie mowy innych, a także kontrolę mowy własnej
•
Pojęcie normy w rozwoju mowy jest bardzo zróżnicowane. Ocena rozwoju mowy u dziecka opiera się, bowiem na określeniu rozumienia mowy
i stopnia posługiwania się nią w nawiązywaniu kontaktu z otoczeniem, zasobie słownika, wypowiadaniu poszczególnych głosek, budowie
gramatycznej zdań, na ocenie rytmu i melodyki mowy.
Jednakże każdy człowiek posiada pewne cechy indywidualne, różniące jego rozwój mowy od rozwoju mowy innych osób.
…
•
Rozwój mowy jest uwarunkowany genetycznie, zależy od wrodzonych właściwości organizmu człowieka, ale możliwy jest jedynie w kontakcie ze
środowiskiem społecznym i innymi ludźmi.
"Prawidłowy rozwój mowy dokonuje się w warunkach działania wielu sprzyjających czynników przy niezaburzonej czynności analizatora wzrokowego,
słuchowego i kinestetycznego.
Przede wszystkim dużą rolę odgrywają odpowiednie warunki środowiskowe, w jakich się dziecko wychowuje oraz prawidłowy rozwój fizyczny,
psychiczny i ruchowy.
Sprawność ruchowa jest niezmiernie ważnym czynnikiem w związku z dobrze znanym z fizjologii mowy zjawiskiem, ze w początkowym okresie rozwój
mowy zależy od sprawnego działania analizatora kinestetycznego." (Szumska, 1982, s. 18)
Rozwój mowy wiąże się niewątpliwie również z ogólnym poziomem intelektualnym. Dzieci inteligentne z reguły wcześniej opanowują system
językowy, jednak słabszy rozwój mowy sam przez się nie oznacza niższej inteligencji. Warto przy tym zwrócić uwagę na występowanie pewnych
nierównomierności w zakresie rozwoju mowy, kiedy ewentualne opóźnienie jej rozwoju dotyczy tylko niektórych jej aspektów. Może się zdążyć, że
obserwuje się opóźnienie jedynie w zakresie mowy czynnej, podczas gdy mowa bierna (rozumienie), a tak, że inne wskaźniki ogólnego rozwoju
psychomotorycznego nie odbiegają od normy.
Poza zdolnościami, za czynnik, z którym może być związany rozwój mowy uważa się aktywność dziecka we wczesnym dzieciństwie oraz właściwe dla
poszczególnych jednostek wyznaczniki tej aktywności.
Płeć jest następnym czynnikiem, któremu różni autorzy przypisują wpływ na zmienność osiągnięć rozwoju językowego. Dziewczynki zaczynają na ogół
wcześniej mówić, szybciej opanowują podstawy systemu językowego i rzadziej ujawniają zaburzenia mowy niż chłopcy.
Mimo istnienia różnic indywidualnych, rozwój mowy u wszystkich dzieci przebiega według tych samych prawideł.
Normalnie słyszące i rozwijające się dziecko przyswaja sobie mowę w ciągu pierwszych pięciu- sześciu lat życia. Zanim jednak nauczy się wyrażać swe
myśli, musi przejść wiele etapów, w czasie których zdobywa coraz to nowe
…
•
umiejętności związane z procesem mówienia uwzględniające:
- semantykę
- system gramatyczny
- system morfologiczny
- właściwości fonetyczne
W procesie rozwoju mowy L. Karczmarek wyróżnia:
1) okres melodii (pierwszy rok życia);
dziecko w komunikacji posługuje się:
a) krzykiem względnie płaczem, który przemienia się z symptomu w apel z chwilą uświadomienia sobie przez dziecko, że za jego pomocą może na
otoczeniu coś wymóc,
b) okrzykami, które także są kierowane do odbiorcy, a więc apelami, tworami onomatopeicznymi;
2) okres wyrazu, sygnału niepodzielnego (drugi rok życia); wyrazy - sygnały reprezentują całą wypowiedź, odnoszą się one zawsze do szczytowego
momentu danej sytuacji, są niejako jej syntezą; czynnikiem różniczkującym znaczenie wypowiedzi są elementy prozodyczne, najpierw melodia i
akcent, później rytm;
3) okres zdania, sygnału podzielnego (trzeci rok życia), w tym okresie wyłaniają się poszczególne kategorie gramatyczne, gwałtownie wzbogaca się
słownik, ustala się system fonologiczny, choć na razie pasywnie; wypowiedzenia są często zbudowane niezgodnie z tradycją językową, a ich postać
foniczna jest często inna bo reprezentowana przez nieadekwatne głoski;
4) okres swoistej mowy dziecięcej (od trzeciego do siódmego roku życia), podstawowym środkiem porozumiewania się jest system sygnałów
semantycznych, podzielnych, przyjętych od otoczenia; układ zasad budowania wypowiedzi i ich składników nie jest jednak jeszcze w pełni utrwalony,
stąd dziecko kształtuje drogą analogii, kontaminacji, przestawki liczne, przez swoją świeżość, odrębność i niezwykłość pełne czaru twory językowe;
szczególne nasilenie swoistej mowy stwierdzamy w początkowej fazie tego okresu, w dalszych następuje stałe jej opadanie aż do upodobnienia mowy
dziecka do mowy ogólnej.
…
•
Dziecko sześcioletnie znajduje się więc w końcowej fazie okresu swoistej mowy dziecięcej. Jego mowa jest już w znacznym stopniu ukształtowana,
a w miarę jego rozwoju oraz zdobywania nowych doświadczeń ulega ciągłemu wzbogacaniu się.
Jest ona bardzo naturalna, żywa, emocjonalnie zabarwiona, stale towarzyszą jej pozawerbalne składniki ekspresji: wyrazista mimika, spojrzenia,
gesty. Dziecko jest wrażliwe na brzmienie i rytm słów, lubi powtarzać dla zabawy wyrazy, które mu się podobają. Jego samorzutne wypowiedzi pełne
są przykładów swoiście artystycznej formy dziecięcej.
O rozwoju mowy świadczy między innymi słownik dziecka, czyli zasób wyrazów, jakimi posługuje się ze zrozumieniem (słownik czynny) jak i wyrazów
rozumianych, których jeszcze nie używa (słownik bierny).
Słownik czynny dziecka sześcioletniego, przy sprzyjających warunkach rozwoju zawiera 4000 słów. Jednocześnie w tym okresie dziecko tworzy wiele
neologizmów językowych, czyli form nie używanych przez dorosłych, co świadczy o tym, że nie są one wynikiem naśladownictwa.
Konstrukcje składniowe używane są wybiórczo przez dzieci sześcioletnie. Cenią one najbardziej zdania pojedyncze i równoważniki zdań. Jakość
używanych równoważników jest zróżnicowana w zależności od tematów wypowiedzi, liczebnie stanowią one około 1/3 wypowiedzeń pojedynczych.
Często są to równoważniki "przypadkowe" - zazwyczaj pozbawione sensu znaczeniowego, stanowiące część poprzedniego lub następnego
wypowiedzenia.
Dzieci sześcioletnie posługują się dużą ilością zdań pojedynczych dwuskładnikowych, a małą ilością zdań posiadających ponad pięć składników.
Szyk wyrazów w zdaniu pojedynczym nie nastręcza zwykle wątpliwości. Nieprawidłowości wiążą się zaś ze złym stosowaniem pauz, spadkiem głosu i
niewłaściwym akcentem.
Często nadużywany jest i błędnie stosowany spójnik i, gdyż dziecko nie zawsze jeszcze prawidłowo potrafi rozpocząć i skończyć wypowiadane
stwierdzenia.
Ponadto właściwością słownika sześciolatka jest nadużywanie zaimków i przysłówków wskazujących, określających miejsce lub zastępujących nazwę
przedmiotu, osoby, cechy. Wypowiedzeniom tego rodzaju towarzyszą zazwyczaj gesty. Charakterystyczne jest również stosowanie rzeczowników
zdrobniałych i niektórych wyrażeń gwarowych, a także występowanie błędów w zakresie rzeczowników i czasowników.
Dzieci sześcioletnie w swoich wypowiedziach posługują się również zdaniami złożonymi. Wśród zdań współrzędnie złożonych są to najczęściej zdania
łączne. Zaś najczęściej stosowane zdania podrzędnie złożone to zdania przydawkowe, dopełnieniowe, okolicznikowe czasu i przyczyny.
…
•
Sześciolatek osiąga umiejętność budowania zdań składających się z pięciu, sześciu wyrazów, co oznacza, że przyrost ilościowy zdania w dalszych
latach jest już minimalny.
W mowie swobodnej dzieci sześcioletnie dość często stosują zdania wielokrotnie złożone, które są mało komunikatywne i niespoiste (dzieci
w procesie zdaniotwórczym nie potrafią dokonać umiejętnie analizy i syntezy wyrazów).
Zdania wielokrotnie złożone stanowią 41% wszystkich zdań złożonych.
Dzieci w starszym wieku przedszkolnym potrafią już barwnie i żywo opowiadać dzięki bogactwu słownika, ale wypowiedzi nie zawsze są zwarte i
uporządkowane, gdyż prawidłowe tworzenie wypowiedzeń jest wynikiem długotrwałego procesu uczenia się.
U sześciolatków występuje duże zróżnicowanie w stosunku do dzieci młodszych w zakresie nazw rzeczy i czynności.
W piątym, szóstym roku życia znacznie wzrasta liczba nazw zawodów, nazw geograficznych, miar, wagi, pojęć liczbowych i czasu, nazw zjawisk
społecznych i kulturowych. Pojawiają się nowe kategorie wyrazów, np. określenia kształtów, barw, nazw stanów i czynności, występują czasowniki
oznaczające czynności fizyczne i umysłowe. Wzrasta liczba przymiotników i przysłówków oznaczających cechy użytkowe, czasowe, realności i
nierealności zjawisk np. naprawdę, na niby, jutro, wczoraj.
Wzrasta również częstość posługiwania się przyimkami i spójnikami, czyli wyrazami oznaczającymi stosunki.
Dzieci sześcioletnie znajdują się w okresie mowy konkretno-wyobrażeniowej, wybiegającej poza aktualną sytuację i działanie, choć często z nimi
powiązanej. Mówiąc o tym co było. lub co ma nastąpić nie opierają się na spostrzeżeniach, lecz na skojarzonych ze słowem wyobrażeniach. Na tym
etapie mowa ma już charakter bardziej uspołeczniony, komunikatywny i odznacza się formą bardziej ciągłą.
Teoretycznie rzecz biorąc dziecko kończące sześć lat powinno mieć mowę w pełni uformowaną pod względem fonicznym, dysponować dużym już
zasobem słownikowym i poprawnie budować zdania z punktu widzenia logiki, gramatyki i składni. Powinno mówić nie tylko poprawnie i z sensem, ale
też z właściwą intonacją (akcent, rytm
i melodia mowy).Jednakże dziecko aż do chwili rozpoczęcia nauki szkolnej nie odnosi się do języka
dostatecznie świadomie, jako do narzędzia myślenia, nie dba o ścisłość i przejrzystość wyrażania myśli.
Wstępujące do szkoły dzieci wykazują pewną rozpiętość w zakresie dojrzałości mowy. Okres rozwoju mowy może się więc przeciągnąć u niektórych
dzieci, zwłaszcza u tych, które w ogóle rozwijają się wolniej niż inne.
…
•
Bibliografia
1. Karczmarek L., Nasze dziecko uczy się mowy, Lublin 1970
2. Mystkowska H., Właściwości mowy dziecka sześcio-siedmioletniego, Warszawa 1970.
3. Styczek I. ,Logopedia, Warszawa 1979.
4. Iglicka Z., Rola przedszkola w stymulowaniu mowy dziecka, (w:) Wychowanie w przedszkolu
1981r. nr12
5. Iglicka Z. ,Charakterystyka właściwości mowy dziecka w wieku przedszkolnym(4-7 r.
życia),(w:)Wychowanie w przedszkolu 1981r. nr3
6. J.Szumska J. (red.) Zaburzenia mowy u dzieci, Warszawa 1982.
7. JurkowskiA.,Ontogeneza mowy i myślenia, Warszawa 1986.
8.. Demelowa G., Elementy logopedii, Warszawa 1987.
9. Sawa B., Dzieci z zaburzeniami mowy, Warszawa 1990.
10. Mystkowska H., Rozwijamy mowę i myślenie dziecka w wieku przedszkolnym, Warszawa 1991
11. Słodownik-Rycaj E., O mowie dziecka, czyli jak zapobiegać powstawaniu nieprawidłowości w jej
rozwoju, Warszawa 2000.
•
Opracowanie: mgr Aneta Kawecka nauczyciel edukacji wczesnoszkolnej, logopeda
Zanim dziecko pójdzie do szkoły
•
•
•
•
•
•
•
•
•
Uczymy się przez całe życie - od narodzin aż do śmierci.”
Zdobywanie wiedzy i nowych umiejętności jest więc dla naszych dzieci zupełnie naturalne i dobrze
znane. Jednak rozpoczęcie nauki w szkole wiąże się ze stresem, a okres adaptacji do warunków
szkolnych, trwający zwykle od kilku tygodni do kilku miesięcy, czasami przebiega burzliwie… ale czy
to powinno stanowić problem dla nowoczesnej, polskiej szkoły?; czy rodzic i nauczyciel nie powinni
wyjść sobie naprzeciw, by podmiot ich oddziaływań: DZIECKO mogło w sposób naturalny, spokojnie
z otwartym umysłem i ciekawością przekroczyć próg szkoły…, by mogło się to sprawdzić w praktyce
spróbujmy przyjrzeć się z bliska temu problemowi.
Dlaczego tak jest ?
Wraz z pójściem do szkoły dziecko doświadcza zmiany, tym większej im gorzej jest przygotowane do
nowych zadań.
Oto czym różni się okres poprzedzający pójście do szkoły od okresu szkolnego:
DOTYCHCZAS dziecko uczyło się podczas zabawy lub w toku codziennych zajęć, jakby przy okazji,
zazwyczaj wtedy, gdy czuło taką potrzebę. TERAZ nauka jest systematyczna i zorganizowana, nowe
treści poznawane są po kolei, według planu nauczyciela.
DOTYCHCZAS zdobywane wiadomości i umiejętności miały dla dziecka praktyczne znaczenie. TERAZ
nauka ma charakter teoretyczny, wielu zasad i informacji nie da się zastosować od razu.
DOTYCHCZAS dziecko mogło liczyć na większą wyrozumiałość i pomoc dorosłych, którzy TERAZ
częściej wymagają i rozliczają z osiągniętych postępów.
DOTYCHCZAS nauka zazwyczaj była dobrowolna, TERAZ jest obowiązkowa.
…
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
DOTYCHCZAS dziecko (i jego koledzy) było nieustannie kontrolowane przez rodzinę i wychowawców
przedszkolnych, TERAZ dorośli są mniej opiekuńczy, dziecko ma większą swobodę działania, zdecydowanie częściej
pozostaje bez opieki (np. droga do szkoły, przerwa, toaleta).
TERAZ wymaga się od dziecka dużo większej zaradności, samodzielności i odpowiedzialności.
Rozpoczynając naukę w szkole dziecko zmienia tryb życia, jest spostrzegane jako UCZEŃ, więc styka się z nowymi
oczekiwaniami i wymaganiami dorosłych. Szkoła jest strukturą o wiele bardziej skomplikowaną niż rodzina czy
przedszkole. W życiu szkolnym można wyróżnić dwa nurty: zorganizowany (jawny, organizowany przez dorosłych) i
niezorganizowany (zależny od dzieci, młodszych i starszych, wspólnie uczęszczających do szkoły, w niewielkim
stopniu kontrolowany przez dorosłych). Bombardowany ogromem nowych bodźców pierwszoklasista musi znaleźć
swoje miejsce w obu tych nurtach, poznać zwyczaje, obowiązujące zasady i przystosować się do nich. Sukces
szkolny zależy od umiejętności włączenia się w życie OBU tych nurtów. Wybitny intelekt czy zdyscyplinowanie nie
gwarantują powodzenia.
Na powodzenie szkolne wpływa wiele czynników, żaden z nich nie przesądza o sukcesie, ponieważ oddziałują
wszystkie razem:
zdolności
pracowitość
stan zdrowia fizycznego (od niego zależy systematyczność uczęszczania na zajęcia, radzenie sobie ze zmęczeniem)
stan zdrowia psychicznego (funkcjonowanie układu nerwowego, odporność na stres, umiejętność koncentracji
uwagi)
harmonijny rozwój intelektualny, fizyczny, motoryczny, emocjonalny, społeczny (np. bardzo sprawne i zdolne
dziecko może mieć słabe wyniki w szkole jeśli jest słabo uspołecznione, nie reaguje na polecenia nauczyciela, albo
ma zaburzenia spostrzegania wzrokowego i kłopoty z rozróżnianiem i odwzorowywaniem liter i cyfr)
zainteresowanie poznawanymi treściami, motywacja do nauki
atmosfera panująca w rodzinie
…
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
W dużym stopniu o sukcesach w szkole decydują lata przedszkolne, ponieważ właśnie wtedy dzieci zdobywają
doświadczenia, umiejętności i wiedzę, które w przyszłości pomogą im w sprostaniu szkolnym obowiązkom.
Poniżej przedstawiamy listę cech, umiejętności, świadczących o dobrym przygotowaniu dziecka do nauki szkolnej:
UWAGA! Decyzja o niewysyłaniu dziecka do szkoły nigdy nie zapada na podstawie braku jednego z objawów
dojrzałości szkolnej. Liczy się całościowy obraz rozwoju dziecka. Pamiętajmy, że nikt z nas nie jest idealny. Poniższa
lista powinna ułatwić rozeznanie w poziomie rozwoju osiągniętym przez dziecko i pomóc w zmianie zwyczajów,
zaplanowaniu dodatkowych zajęć wyrównujących zauważone braki. Rodziców poważnie zaniepokojonych,
odczuwających potrzebę fachowej oceny rozwoju dziecka i konkretnych wskazówek powinniśmy pokierować do
najbliższej poradni pedagogiczno-psychologicznej (adres i telefon można otrzymać w przedszkolu, szkole lub
znaleźć w książce telefonicznej).
Samodzielność
dbałość o własne rzeczy (m.in. nie gubienie ich, nie zostawianie bez opieki)
umiejętność wykonania prostych czynności porządkowych należących do obowiązków dyżurnego (zamiatanie,
podlewanie kwiatów)
umiejętność przechodzenia przez jezdnię (nawyk zatrzymywania się przed jezdnią, spojrzenia w lewo, prawo i
znowu w lewo, energicznego przechodzenia przez jezdnię, znajomość sygnalizacji świetlnej)
Wytrwałość
kończenie rozpoczętej pracy
umiejętność przezwyciężania trudności pojawiających się podczas pracy
Systematyczność
systematyczne wykonywanie drobnych obowiązków (nakrywanie do stołu, ścieranie kurzu, podlewanie kwiatów,
zmywanie i wycieranie naczyń, wyprowadzanie psa itp.)
…
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
umiejętność panowania nad własnymi reakcjami emocjonalnymi, ruchliwością, spontanicznymi wypowiedziami; umiejętność zgodnego obcowania z
rówieśnikami; reagowanie na polecenia nauczyciela skierowane do całej grupy.
Wiedza o świecie (domu, otoczeniu, przyrodzie, ludziach itp.), na przykład.: znajomość pór roku, zachodzących wówczas zmian w życiu ludzi, roślin i
zwierząt, zmian pogody
znajomość swojego miejsca zamieszkania (ulicy, miejscowości, kraju, jego flagi i godła)
znajomość zawodów, środków lokomocji, działania i funkcji urządzeń domowych, roli lokalnych instytucji użyteczności społecznej (szkoła, przychodnia
zdrowia, apteka, poczta, posterunek policji, straż pożarna)
znajomość wyglądu i zwyczajów zwierząt domowych i leśnych, ptaków
umiejętność rozróżniania kilku gatunków drzew (np. lipa, klon, kasztanowiec, jarzębina, dąb) na podstawie kształtu liści i owoców
wiedza o tym skąd się biorą: jajka, sery, mleko, owoce i warzywa, wełna, węgiel, cukier, drewno
rozpoznawanie różnych owoców i warzyw...
Prawidłowy rozwój mowy
poprawna wymowa (od dziecka sześcioletniego możemy oczekiwać poprawnej wymowy, której my sami powinniśmy być wzorem; dziecko powinno
już wymawiać poprawnie wszystkie głoski i grupy spółgłoskowe, ale w praktyce niektóre dzieci mają jeszcze problemy z głoskami pojawiającymi się
najpóźniej - sz, ż, cz, dż)
bogate słownictwo, umiejętność poprawnego budowania zdań, wyrażania myśli
umiejętność wypowiedzenia się na temat obrazka (nie tylko co na nim widać, ale i co tam się dzieje)
Rozróżnianie kształtów (liści, kwiatów, kamieni)
znajomość figur geometrycznych: kwadratu, prostokąta, trójkąta, koła (dzieci zdolne)
Umiejętność porównywania (odnajdywania różnic i podobieństw) oraz klasyfikowania przedmiotów pod względem: wielkości, koloru, kształtu,
funkcji.
Umiejętność analizy i syntezy np. przy układaniu puzzli i innych układanek
Umiejętność określania:
położenia przedmiotu w stosunku do innych przedmiotów: blisko, daleko, między, wewnątrz, na zewnątrz, na brzegu
…
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
kierunku: w tył, do przodu, do góry, w dół, przed siebie, w bok, na wprost
wielkości przedmiotu: mały, większy, największy, gruby, cienki, długi, dłuższy, najdłuższy, krótki, taki sam
ciężaru: ciężki, lekki, lżejszy, taki sam
czasu i jego upływu: rano, południe, wieczór, dzisiaj, wczoraj, jutro, długo, dłużej, krótko, teraz, przedtem, potem,
najpierw
Liczenie
umiejętność określania ilości przedmiotów (więcej, mniej, o jeden więcej, o jeden mniej, tyle samo), przeliczania
przynajmniej do 20
dodawanie i odejmowanie na konkretach w zakresie 10
Umiejętność odczytywania cyfr oznaczających liczby (dzieci zdolne)
Rozpoznawanie wielkich i małych liter drukowanych (dzieci zdolne)
Czytanie (dzieci zdolne)
wyrazów
zdań
krótkich tekstów
Umiejętności manualne
cięcie nożyczkami, wydzieranie, klejenie, malowanie, rysowanie, lepienie
zawiązywanie sznurowadeł, zapinanie guzików
pisanie elementów literopodobnych na kartce z bloku
Słuchanie
umiejętność wysłuchania opowiadania, śpiewu
…
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
umiejętność analizy i syntezy słuchowej (głoskowanie) wyrazów o prostej budowie, wyodrębniania wybranych
głosek na początku, końcu i w środku wyrazu, wymyślania wyrazów rozpoczynających się daną głoską,
wyklaskiwania wyrazu sylabami
Znajomość i stosowanie się do zasad kulturalnego zachowania się
nawyk posługiwania się słowami: dzień dobry, do widzenia, dziękuję, przepraszam, proszę
troska o wygląd zewnętrzny
życzliwość wobec rówieśników (umiejętność wypowiadania pochwał a nie tylko krytyki)
umiejętność poczekania na swoją kolej
Pozytywna motywacja do nauki, postrzeganie pójścia do szkoły jako awansu społecznego. Nawet jeśli dziecko nie
miało okazji wykonywać takich ćwiczeń, może być dojrzałe do ich wykonania. Przykłady: Jeśli dziecko ma bardzo
sprawną rękę, ponieważ bardzo często rysowało, kolorowało, wycinało, lepiło, nawlekało koraliki itp. to
prawdopodobnie nie będzie miało problemów z pisaniem, mimo, że nie ćwiczyło wcześniej pisania elementów
literopodobnych. Jeśli dziecko prawidłowo wymawia wszystkie głoski, ma poczucie rytmu, bardzo często słucha
muzyki i śpiewu, chętnie śpiewa, to prawdopodobnie szybko opanuje analizę i syntezę słuchową wyrazów, mimo że
wcześniej nie miało okazji do typowych ćwiczeń. Jeśli dziecko sprawnie i często układa puzzle i inne układanki,
wyszukuje różnice w obrazkach, rysuje według wzoru, to prawdopodobnie szybko nauczy się rozróżniać litery i
cyfry.
Zachęcenie przez nauczyciela rodziców do pracy z własnym dzieckiem może przyczynić się w dużej mierze do
ukształtowania jego dojrzałości szkolnej, a oto przykłady zajęć sprzyjających kształtowaniu dojrzałości szkolnej:
Różnorodne prace plastyczne: wycinanie, rysowanie, wydzieranie, lepienie itd. (rozwijają niezbędną przy pisaniu
sprawność ręki, uczą rozróżniania kształtów, kolorów i położenia poszczególnych elementów, dostrzegania różnic i
podobieństw).
Uczestniczenie w świętach, uroczystościach rodzinnych i pomoc w ich przygotowaniu (zdobywanie wiedzy o
zwyczajach świątecznych i rodzinnych, ćwiczenie motoryki, samodzielności, kształtowanie nawyków kulturalnego
zachowania się, możliwość wykazania się swoimi osiągnięciami - znajomością wierszy i piosenek).
…
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
Wycieczki (dostarczają wiedzy o świecie, wzbogacają słownictwo, są okazją do obserwowania i działania).
Czytanie dziecku wartościowych utworów literackich, szczególnie wielokrotne (uwrażliwia moralnie, wzbogaca słownictwo, uczy skupienia).
Korzystanie z czasopism i programów telewizyjnych dla przedszkolaków - są w nich właściwie dobrane tematy, ćwiczenia i pomysły zabaw, które
systematycznie i we właściwym kierunku rozwijają dziecko.
Układanie puzzli i innych układanek (przygotowuje do czytania i pisania, ponieważ uczy umiejętności właściwego patrzenia - rozróżniania kształtów,
spostrzegawczości, koncentracji uwagi)
Uczenie się na pamięć wierszy i piosenek (ćwiczą pamięć, słuch, poczucie rytmu, rozszerzają zasób słów).
Wspólne (!) oglądanie telewizji, słuchanie audycji radiowych, chodzenie do kina i teatru (wzbogaca wiedzę, daje możliwość rozmawiania, ćwiczy
umiejętność wyrażania myśli i poglądów).
Zakupy (rozpoznawanie towarów, omawianie ich pochodzenia, walorów odżywczych, okazja do samodzielnych zakupów, uczenia się właściwego
zachowania wśród ludzi).
Codzienne prace domowe np. sprzątanie, pranie, przygotowywanie posiłków, opieka nad zwierzętami, roślinami (uczą systematyczności i
obowiązkowości, służą rozwijaniu umiejętności manualnych, dostarczają wiedzy o działaniu urządzeń domowych, potrzebach roślin i zwierząt, są
okazją do obserwacji i nazywania różnych kształtów i położenia przedmiotów względem siebie itp.)
Właściwie każdą czynność czy wydarzenie można wykorzystać do rozwijania umiejętności i pogłębiania wiedzy dziecka. Wszystko zależy od
komentarza dorosłego, od pokierowania działaniem dziecka, sprowokowania go pytaniami do obserwacji i myślenia.
Obecność sześciolatków w klasie szkolnej
to duże wyzwanie dla nauczycieli, rodziców, jak i dla samych dzieci.
Spróbujmy się z nim wspólnie zmierzyć,
a na pewno się uda!
Opracowanie:
mgr Jolanta Jaskółka
mgr Aneta Kawecka
OPRACOWANIE:
ANNA PRZEPIÓRA
DORADCA METODYCZNY WYCHOWANIA PRZEDSZKOLNEGO W ZABRZU
NAUCZYCIEL PRZEDSZKOLA
AUTORKI ARTYKUŁÓW:
ANETA KAWECKA
LOGOPEDA
NAUCZYCIEL EDUKACJI WCZESNOSZKOLNEJ
JOLANTA JASKÓŁKA
NAUCZYCIEL EDUKACJI WCZESNOSZKOLNEJ
ZABRZE 2012/2013