Transcript PDF

magazine
van
Saxion
maart 2016
www.sax.nu
#6
English ­
pages
inside!
6 Lustrum
KOSS sterker dan
ooit
12 Interview
Vluchtelingen studeren aan Saxion
34 Reportage
‘Ik wil v­ ergeten
dat ik een
­vluchteling ben’
Studenten helpen
bootvluchtelingen
op Lesbos
Brandweer checkt
brandveiligheid
studentenhuis
vooral
n
e
k
e
o
lef
‘We z
t
e
m
n
te
studen umor’
en h
SAX zoekt
studentenredacteuren
Heb jij schrijftalent, lef en humor?
J
e schrijft berichten voor onze
nieuwswebsite Sax.nu en interviewt
medestudenten. We zoeken iemand
die geobsedeerd is door nieuws,
maar niet zo erg dat het zorgelijk
wordt. Je gaat naar evenementen van de
hogeschool en studieverenigingen en
maakt daar een vlot geschreven verslag
of nieuwsbericht van. We zoeken vooral
studenten met lef en humor. Wij helpen
je om uit te groeien tot een journalistieke
bikkel.
Studentredacteur zijn is geen liefdadig­
heid. Wij werken samen met Randstad om
onze schrijvers te belonen. Meer informa­
tie kan je inwinnen bij: Wendy van Til,
tel. 06-10440153 of [email protected]
U
(in w e
D te ig
N at k rn en
ee a at s
m n ion tu
vr bij aa die
ijb on l) bo
lij s! ui ek
tg
ve
ev
nd
en
co
?
nt
ac
to
p
Delft
Academic
Press
Voor Technische en Exacte Studieboeken
www.delftacademicpress.nl
015 2782124
[email protected]
Leeghwaterstraat 42
2628 CA Delft
inhoud
magazine van saxion
Colofon
SAX is een redactioneel
onafhankelijke uitgave van
Saxion. SAX wordt gratis
verspreid onder 27.000
studenten en 2.600
medewerkers van Saxion in de
vestigingen Deventer, Enschede
en Apeldoorn. SAX verschijnt
negen keer per jaar. Het dagelijks
nieuws over Saxion en het hoger
onderwijs lees je op www.sax.nu.
Je vindt SAX ook op Twitter (@
Sax_nu) en Facebook (Sax Media).
Inhoud
4 Warming up
Voorwoord, opinie en
‘Hier is dat feestje’
6Interview
Abonnementen/toezending
[email protected]
KOSS sterker dan ooit
10Belicht
Postadres
Postbus 70.000
7500 KB Enschede
Redactiesecretariaat
Redactiesecretariaat
Handelskade 75, Deventer
Kamer A2.09
11 Column Anne
12Interview
Studenten helpen boot­
vluchtelingen op Lesbos
06
16Achtergrond
Gevluchte studenten vinden
hun weg binnen Saxion
Hoofdredactie
Thijs Klaverstijn, Wendy van Til
053-5376098, 053-5376862
[email protected]
20Opinie
Eindredactie
Désirée van Hattum
0570-601966
[email protected]
21Stage
Aan dit nummer werkten mee
Elke Agten, Anne Berentsen,
Jasper Brester, Kim Hartenbergter Hedde, Willem Korenromp,
Monique Lubbers, Ricco van
Nierop, Nicolien Oldeman,
Renée Seuren, Eva Spijker, Thijs
Tomassen en Ina van
Wijngaarden
22Ingezoomd
Fotografie
Niki Polman, Auke Pluim, Toma
Tudor, Tessa Wiegerinck (cover)
Liselotte Kolthof
Vormgeving
Roxanne Enkelaar, Marije
Wietsma-van der Veen,
Twin Media bv
Drukwerk
MediaCenter Rotterdam
Advertenties
Bureau van Vliet
Postbus 20, 2040 AA Zandvoort
023-5714745
Volgende Sax
10 mei
Beeldmateriaal en teksten mogen
alleen met toestemming van de
redactie door derden worden
gereproduceerd.
3
‘Op verslaafden wordt
onterecht neergekeken’
24Onderzoek
31
40
Liever lector dan hoogleraar
27 Column Kim
28Forum
30Inkomsten & uitgaven
31Oud-student
32Kennis
Primark-shirts gaan de
prullenbak in
34Reportage
‘Studenten helpen boot­
vluchtelingen op Lesbos
37Mededelingen
38Cool Stuff
40International
Rode onderwerpen: op de cover
4
warming up
magazine van saxion
opinie
+-
AMM Moves Mislukking
Voor het tweede jaar organiseerde
studievereniging SAMM het event
SAMM Moves, waarmee ze ruim
2.000 euro inzamelden voor een
goed doel. Dit jaar was dat het AZC
in Hengelo. Een nacht lang trokken
de studenten door om de volgende
ochtend de ingestudeerde toneel­
voorstelling te spelen voor gevluch­
te kinderen. Ook was er een fair en
werden er workshops en lezingen
gehouden.
Een fiasco. Zo mag het NK treinreizen
in de spits wel genoemd worden. De
protestactie was gericht tegen het
plan van een NS-topman om lesroos­
ters zo aan te passen dat spitstreinen
konden worden ontlast. Meer dan
40.000 mensen tekenden de petitie,
maar een dagje vroeg opstaan om op
stations te protesteren? Daar bleek
slechts een handvol studenten toe
bereid. Niet bepaald een krachtig
statement.
in beeld
Hier is dat feestje!
Wat Open Podium
Waar Walhalla,
Deventer
Wanneer 24
­februari 2016
Wie Studenten
van de pabo met
­artistiek talent
poll sax.nu
Moeten hogescholen hun
lesrooster aanpassen, zodat
studenten en medewerkers
buiten de spits reizen?
Ja
7,4%
Nee
91,5%
Geen
mening
1,1%
FOTO AUKE PLUIM
EEN OVERZICHT VAN HET BELANGRIJKSTE
NIEUWS VAN DE AFGELOPEN WEKEN ZOALS
GEPUBLICEERD OP ONZE NIEUWSSITE SAX.NU
5
lees
meer op
sax.nu
Kort nieuws
Studenten & HOI
Studenten gaan actiever helpen bij het organiseren van
de HOI. Dat laten het Saxion Studiesuccescentrum en de
Koepel Organisatie Studenten Saxion (KOSS) weten. In
2016 zal in Enschede tijdens de introductieweek minder
dan voorheen worden samengewerkt met Universiteit
Twente. De UT-intro begint namelijk een week later.
CEMENTi ook in Deventer
Studievereniging CEMENTi van de academie Bestuur,
Recht en Ruimte heeft nu ook een Deventer afdeling.
“We wilden altijd al academiebreed opereren, maar het
kwam er steeds niet van.”
Eerste LGBT-borrel
De eerste LGBT-borrel van Saxion werd op woensdag 9
maart gehouden in café San Remo in Enschede. Het is
een initiatief van LGBT@Saxion, een informele club die
LGBT-gerelateerde onderwerpen bespreekbaar wil ma­
ken én houden.
Master Health
Care blinkt uit
De masters van Saxion
scoren over het algemeen gemiddeld in de Keuzegids
Masters. Saxion telt één uitblinker en dat is de master
Health Care and Social Work, die met 78 punten de eer­
ste plaats in dat vakgebied opeist.
8.520
Zoveel euro bracht Saxions
kerstpakkettenactie, voor
een project voor autistische
kinderen in Oeganda, op.
voorwoord
thijs en wendy
Gevlucht
De vluchtelingencrisis. Het lijkt al tijden
nergens anders meer over te gaan in de
verschillende nieuwsmedia. Zeker vanaf
2015, toen de stroom vluchtelingen naar
Europa echt goed op gang kwam. Ook in
SAX hebben we er meerdere keren aandacht
aan besteed. In dit nummer doen we dat nog
eens dunnetjes over.
Wie Sax.nu de laatste tijd heeft gevolgd, kan
niet zijn ontgaan dat vorige maand een
groep studenten en medewerkers van Social
Work naar een vluchtelingenkamp op Lesbos
is afgereisd. Een week lang hielpen ze daar
bij de opvang van vluchtelingen. We
interviewden drie studenten. Hun ervaringen
zijn indrukwekkend, maar…
… de andere kant van het verhaal is dat nog
meer. We spraken namelijk ook vier dappere
Syrische studenten die in 2013 al vluchtten
voor de oorlog in hun land. Bij Saxion
volgden ze de cursus Nederlands als tweede
taal. Hun docent Ina van Wijngaarden
interviewde ze, wat leidde tot een bijzonder
oprecht verhaal.
Open vertellen Basma, Antoine, Taleen en
Mirna over hun ervaringen in het Nederlands
hoger onderwijs. Hoe raar het is om opeens
in een vreemd land naar een hogeschool of
universiteit te gaan. In Syrië waren ze al ver
met een universitaire opleiding of zelfs al
jarenlang aan het werk. Hier beginnen ze
weer onderaan. En dat maakt soms onzeker.
Dat ze familie moesten achterlaten in Syrië
maakt hun leven in Nederland niet bepaald
eenvoudig. Ina merkte tijdens het interview
dat het een lastig onderwerp is, moeilijk om
over te praten. Het brengt veel stress met
zich mee. En ondertussen werken ze keihard
aan een nieuwe toekomst. Daar kun je niet
anders dan heel veel respect voor hebben.
Thijs Klaverstijn
en Wendy van Til
Hoofdredacteuren SAX
6
interview
KOSS
Belangenbehartiger studieverenigingen
bestaat vijf jaar
magazine van saxion
‘KOSS is sterker
dan ooit’
7
TEKST THIJS TOMASSEN
FOTO’S TESSA WIEGERINCK
KOSS (Koepel Overleg Studenten Saxion) bestaat vijf jaar. De
belangenbehartiger van studieverenigingen schoot met frisse
moed uit de startblokken, maar kende ook moeilijke tijden.
Inmiddels is de rust terug en bouwen de bestuursleden voort
op het stabiele fundament van hun voorgangers. In gesprek
met voorzitter Pascal van Verseveld (20) en bestuurslid Thijmen
Stavenuiter (24): ‘KOSS is momenteel sterker dan ooit.’
Gefeliciteerd met jullie jubileum. Tijd
voor een feestje?
Pascal: “KOSS heeft een aantal moeilijke
jaren gehad. Sinds kort kunnen we onze
activiteiten weer uitbouwen. Dat heeft nu
onze prioriteit. We zijn er natuurlijk in de
eerste plaats om de belangen van onze
leden te behartigen. Maar helemaal
onopgemerkt willen we dit lustrum ook
weer niet voorbij laten gaan.”
Thijmen: “Eerlijk gezegd zou ik het
jammer vinden als er niks gebeurt. We
kijken in elk geval wat er mogelijk is. Het
zou wel betekenen dat we meerdere
feestjes moeten houden. We zijn er
immers voor alle locaties.”
Jullie geven het zelf al aan: na een
bewogen periode, waarin onder meer
het vertrouwen werd opgezegd in
het toenmalige bestuur, is de rust
terug bij KOSS. Hoe komt dat?
Pascal: “De rust is absoluut terug. Het
vorige bestuur [2014-2015, red.] heeft
een heel stabiele fundering neergezet.
Dat maakt dat wij verder kunnen b
­ ouwen.
Dat doen we best explosief vind ik. We
hebben meer bestuursleden dan voor­
heen, die stuk voor stuk kunnen bogen
op eerder opgebouwde bestuurlijke
ervaring. We kunnen daardoor meer
aanpakken en sneller schakelen. We
‘Sinds kort kunnen we
onze activiteiten weer
uitbouwen. Dat heeft nu
onze prioriteit’
werken volop aan het vergroten van onze
zichtbaarheid. Ons logo zie je steeds
vaker terug. Aan het begin van het jaar
kenden weinig studenten KOSS, maar de
bekendheid groeit. Die ontwikkelingen
maken het heel leuk om dit werk te
doen.”
Vanaf de zijlijn oogt KOSS niet
­bepaald sexy. Wat was in november
jullie persoonlijke drijfveer om
zitting te nemen in het bestuur?
Thijmen: “Niks is te gek! We zouden een
ludieke recordpoging kunnen organiseren
en daarvoor ook nog subsidie kunnen
krijgen van de gemeente. Kijk, bij een
studievereniging dien je alleen het belang
van de leden van die club. Met KOSS
bestrijken we een veel groter spectrum
en dat maakt het interessant.”
Pascal: “Het is bizar leuk, echt. Neem de
HOI. We hebben ervoor gestreden dat
studenten onder de vlag van KOSS weer
actiever kunnen helpen met organiseren.
Nu dat gelukt is geeft dat een gevoel van
‘Yes, dat hebben we voor elkaar gekre­
gen’. Tuurlijk, ik wist dat er in het verle­
den dingen verkeerd waren gegaan bij
KOSS. Maar ik dacht ook: nu is het weer
tijd om nieuwe mogelijkheden te benut­
ten.”
Wat is het belang van
­studentactivisme?
Pascal: “Ik definieer studentactivisme als
alles wat studenten naast hun opleiding
doen waar medestudenten baat bij heb­
ben. Bovendien verwacht ook het werk­
veld iets extra’s van een afgestudeerde
8
interview
KOSS, sinds
2011
De eerste vijf jaar van
KOSS waren niet altijd even
makkelijk. Toch blikken
oud-bestuursleden Guido
Mulder (secretaris en
mede-oprichter in 2011) en
Ruud van der Glas (voorzit­
ter 2014-2015) met een
goed gevoel terug op hun
tijd bij de belangenbeharti­
ger van studieverenigin­
gen. “Het is en blijft een
beetje je kindje”, zegt
Mulder. “Voor mij is het
ontzettend leerzaam
geweest. Tijdens de oprich­
ting moesten we ervoor
knokken om alle neuzen in
dezelfde richting te krij­
gen. Dat is ons gelukt.
Maar met vrijwel elk jaar
een nieuw bestuur is het
niet makkelijk om het
geloof in KOSS bij de leden
vast te houden. Als ik
terugkijk ben ik trots op de
boekendeal die we hebben
gesloten. Een goede deal
voor studieverenigingen en
studenten.
Ruud van der Glas maakte
in 2014 deel uit van het
interimbestuur en vervol­
gens van het bestuur dat
daaruit voortkwam. “Het
was een hectische tijd,
maar met een mooie
afloop. Ik snap dat mensen
vanaf de zijlijn zeggen:
KOSS, wat is dat nou
precies? Iets kan worden
ondergewaardeerd als het
er is, maar worden gemist
als het er níet is. Dat geldt
ook voor KOSS.”
KOSS
magazine van saxion
9
student. Een voorbeeld: er studeren elk
jaar relatief veel studenten commerciële
economie af. Om er vervolgens uitgepikt
te worden, moet je opvallen.
­Studentactivisme is een goede manier om
dat voor elkaar te krijgen. Je leert hoe het
is om in een organisatie actief te zijn, om
samen te werken. Waardevolle vaardighe­
den die je ook wel meekrijgt tijdens je
studie, maar het grote verschil is dat je nu
verantwoordelijkheid draagt. Verder is het
ook gewoon leuker om een bruisend
studentenleven te hebben en ergens voor
te staan.”
Wat hebben studieverenigingen tot
nu toe aan KOSS gehad?
Pascal: “Iemand zei laatst: ‘Nu jullie de
HOI hebben binnengehaald, kunnen jullie
voor dit bestuursjaar wel stoppen’. Maar
zonder gekheid: we zijn er zelf ook heel
blij mee. De afgelopen jaren waren
studenten niet altijd tevreden over de
organisatie van de HOI. Wij willen een
goede en leuke HOI die studenten moti­
veert om dingen naast hun studie te
doen. Wij willen niet alleen maar ‘spoor­
studenten’, studenten die met de trein
aankomen, lessen volgen en weer terug­
gaan naar het station. Nieuwe studenten
moeten het leuk vinden om in Enschede,
Deventer of Apeldoorn te komen wonen
en wat extra’s te doen.”
Thijmen: “Nog niet elke studievereniging
heeft een eigen ruimte. Wij werken eraan
om dat te faciliteren.”
Pascal: “Toen het minder ging met KOSS
was er ook minder aandacht voor Deven­
ter. Wij hebben de banden weer aange­
haald. Daardoor hebben we Deventer er
echt weer bij. We zijn er niet alleen voor
niet
r
e
n
j
i
‘We z
voor
alleen
r zijn
a
a
d
,
e
ed
Ensch
kt in’
i
r
t
s
l
e
we he
Enschede. Daar zijn we heel strikt in.
Mooi voorbeeld: een tijdje terug hebben
we de overkoepelende l­edenvergadering
voor het eerst in ­Deventer gehouden.
Hopelijk zijn we binnenkort ook in
Apeldoorn actief. De gesprekken daar­
voor lopen nu.”
Thijmen: “En we houden natuurlijk de
hbo- en galafeesten, die steeds beter
bezocht worden. Laatst stond er na een
tijdje al een rij buiten omdat het binnen
te druk was. Dat zegt wel wat over de
populariteit van de activiteiten die wij
organiseren.”
Pascal: “Stel dat een studievereniging
een probleem of een vraag heeft. Dan
helpen wij. We hebben een bak ervaring
en kennen de lijntjes naar organisaties.”
Wat kan er beter bij Saxion met
betrekking tot studieverenigingen?
Thijmen: “Huisvesting dus, maar ook de
financiële ondersteuning. De ene
­academie geeft niks aan de eigen vereni­
ging, de andere een beetje en weer een
andere bizar veel. Dat leidt tot onvrede
bij de besturen van studieverenigingen.
Zijn we druk mee bezig.”
Pascal: “Het zou mooi zijn als docenten
de studieverenigingen meer gaan
­waarderen. Het idee dat we alleen maar
bier drinken klopt echt niet. Ik ken een
studievereniging die iets voor elkaar had
gekregen waar docenten al twee jaar mee
bezig waren. Meer samenwerking zou
goed zijn, al zijn er ook genoeg positieve
voorbeelden.”
Welke ambities wil KOSS nog waarmaken onder jullie bewind?
Pascal: “Ik wil de trainingen voor be­
stuursleden graag nog oppakken. Pen­
ningmeestertrainingen, voorzitterstrainin­
gen. Dat is al een ouder idee binnen
KOSS. Het mooiste lijkt me een trainings­
weekend waaraan iedereen binnen Saxion
voor wie dat relevant is kan deelnemen.
‘Stel dat een
­studievereniging een
probleem of een
vraag heeft. Dan
helpen wij’
Sparren, ideeën ­uitwisselen en over
bestuur en ­medezeggenschap leren.”
Thijmen: “Voor veel studieverenigingen
is het niet altijd even makkelijk om
nieuwe bestuursleden te vinden. Met
voorlichtingen over wat het inhoudt
zouden wij studenten kunnen stimuleren
een bestuursfunctie te vervullen. Het zou
geweldig zijn als ze de angst voor het
naamkaartje ‘commissie’ laten varen en
mee durven doen. Uiteindelijk blijft ons
hoogste doel om te voldoen aan de
vraag: wat heeft de student eraan?”
Laten jullie KOSS in november weer
los?
Pascal: “Pff, dat zal echt moeilijk worden.
Het liefst ga ik door, mits het te
­combineren valt met mijn studie. Het is
een ervaring voor het leven.”
Thijmen: “Ik denk dat het moeilijk zal
gaan worden. Het werk is zo leuk, je leert
zo veel mensen kennen en leert elke dag
bij. Ik wil nog best doorgaan na novem­
ber.”
Waar staat KOSS nu, na vijf jaar?
Pascal: “KOSS is sterker dan ooit! Kijk
naar de HOI, de verbetering van de
contacten tussen de locaties en de sa­
menwerking tussen de studieverenigin­
gen. Zo mooi om te zien!”
Thijmen: “Maar er is nog genoeg ruimte
om te groeien. Op naar de toekomst!”
10
belicht
In Belicht laten deskundigen van Saxion hun
licht schijnen over een actuele kwestie.
magazine van saxion
Oekraïne-­
referendum
Nederland mag op 6 april naar de stembus
voor een raadgevend referendum over het
samenwerkingsakkoord met Oekraïne. Iets preciezer:
om te stemmen over de wet tot goedkeuring van de
associatieovereenkomst tussen de Europese Unie
en Oekraïne. Snap je het nog? Wij ook niet helemaal.
Vandaar dat we Ben den Tuinder, docent recht aan de
Academie Bestuur Recht & Ruimte, uitleg vroegen.
E
en belangrijke vraag is volgens
Den Tuinder: waar gaan we
precies over stemmen? “De
misvatting bestaat dat je stemt
over de associatieovereen­
komst zelf, maar dat is niet het
geval. De vraag die voor ligt is of je het
eens of oneens bent met de goedkeuring
van het Nederlandse parlement met de
associatieovereenkomst. In die overeen­
komst zijn afspraken gemaakt over
economische en politieke samenwerking.
Hierbij moet je denken aan handelsbelan­
gen, bestrijding van corruptie en hervor­
ming van de rechtsstaat. In de overeen­
komst gaat het uitdrukkelijk niet over
een EU-lidmaatschap van Oekraïne. Dat
was bij eerdere associatieovereenkom­
sten tussen de EU en andere (Oost-Euro­
pese) landen wel het geval. Wat je wel
indirect aangeeft met je stem is of je wilt
dat de EU meer of minder gaat samen­
werken met Oekraïne.”
Raadgevend
Het Oekraïne-referendum is nog niet
gehouden, maar heeft al wel een gevolg.
Doordat het referendum wordt gehouden,
is de inwerkingtreding van het verdrag
(dat al door de regering was gesloten na
goedkeuring van het Nederlandse parle­
ment) komen te vervallen.
Om verdere mogelijke gevolgen na het
referendum te kunnen bespreken moeten
we eerst uitleg geven over de aard van
het referendum.
‘Wil je dat de EU meer of
minder gaat samenwerken
met Oekraïne?’
Het is een raadgevend referendum, wat
betekent dat de uitslag niet bindend is.
De regering en het parlement zijn niet
verplicht de uitslag op te volgen. Bijzon­
der aan dit referendum is dat deze vorm
pas sinds 1 juli 2015 in Nederland moge­
lijk is en dat dit de eerste keer is dat er
van deze mogelijkheid gebruik wordt
gemaakt.
Opkomstdrempel
Wanneer blijkt dat minder dan dertig
procent van de kiesgerechtigden heeft
gestemd, is de uitslag van het referen­
dum ongeldig. In dat geval kan de rege­
ring de goedkeuringswet in werking laten
treden. Wanneer meer dan dertig procent
van de kiesgerechtigden stemt, is de
uitslag van het referendum geldig en kan
de uitkomst ervan zich eventueel laten
gelden. “Maar ook dan zijn er nog ver­
schillende scenario’s mogelijk”, legt de
ABR&R-docent uit. “In Nederland zijn
dertien miljoen kiesgerechtigden. Om de
uitslag geldig te laten zijn, zouden er
daarvan 3,9 miljoen moeten gaan stem­
11
TEKST WENDY VAN TIL
column anne
s een
t
h
c
e
l
s
het
‘Er is
t
a
d
s
kan
kleine
m veel
u
d
n
e
r
refe
heeft’
t
c
e
f
ef
men. Om ervoor te zorgen dat de rege­
ring de goedkeuringswet ook in werking
kan laten treden, moet de meerderheid
daarvan vóór stemmen.
Stel, de meerderheid stemt tegen. Dan
heeft de regering twee opties: het parle­
ment voorstellen om de goedkeuringswet
in te trekken óf het parlement voorstellen
de uitslag van het referendum niet te
volgen en de wet toch in werking te laten
treden (want dat mag bij een raadgevend
referendum). Het parlement kan het
voorstel van de regering verwerpen of
ermee instemmen.”
Den Tuinder denkt dat zelfs in het geval
dat de goedkeuringswet zou worden
ingetrokken dat niet heel veel gevolgen
heeft. “Elke EU-lidstaat moet afzonderlijk
instemmen met de associatieovereen­
komst. Een aantal onderdelen van deze
overeenkomst is echter al in werking
getreden omdat deze onder de verant­
woordelijkheid van de EU zelf vallen en
daar niet officieel toestemming van elke
afzonderlijk lidstaat voor nodig is.”
Al met al is er een kleine kans dat het
referendum veel effect heeft. Toch advi­
seert de docent goed na te denken of je
wel of niet gaat stemmen. “Het is immers
een democratisch recht dat je kunt
stemmen. Daarom ga ik zelf wel stem­
men. Wat ik me overigens afvraag is of
het onderwerp wel zo geschikt is om een
referendum over te houden. Het is erg
specifiek en geen makkelijke materie.”
Onderwijs
Het einde komt in zicht. Na vier jaar bij Media, Informa­
tie en Communicatie te hebben rondgewandeld, wandel
ik als het goed is over vier maanden met een diploma
de deur uit. Ik heb al die tijd eigenlijk niks te klagen
gehad. Leuke lessen, een goede mix van theorie en
praktijk, elk jaar een NSE-score die boven de Nederland­
se zesjescultuur uitstijgt. Maar ja, waar kun je het mee
vergelijken?
Op dit moment ben ik aan het afstuderen bij het Saxion
Startup Center. Geen stagebedrijf waar ik het schrijven
van een monsterscriptie combineer met koffie rond­
brengen, maar een gevarieerde club ondernemende
medestudenten. We zijn hier met in totaal 28 afstudeer­
ders met de meest uiteenlopende bedrijfsconcepten en
vooral de meest uiteenlopende achtergronden: ACT,
LED, HBS, écht van alles wat.
Maar hoe moet je eigenlijk afstuderen? Daar ging het
binnen deze gevarieerde club studenten al snel over. We
studeren allemaal aan het hbo, allemaal aan dezelfde
instelling, maar toch verschillen de opleidingen wat
betreft de eisen die aan het afstuderen worden gesteld.
De een moet het plan van aanpak ruim voor het afstu­
deersemester inleveren, de ander pas na een maand.
Sommige opleidingen zeggen doodleuk: we hebben
geen tijd om je plan van aanpak na te kijken dus ik
weet niet of je wel in juni kunt afstuderen, of: prima dat
je wil afstuderen met je eigen bedrijfje, maar je moet
daarnaast ook nog een scriptie van zestig pagina’s
schrijven. Docent A zegt dat alles goed is zolang je het
maar goed kunt onderbouwen, terwijl docent B je opza­
delt met een strenge lijst met eisen die een voor een
moeten worden afgevinkt. En dan heb je die arme din­
gen nog die elke ‘uh’ en ‘ah’ in de vijftig interviews die
ze moeten doen letterlijk moeten uitschrijven.
Wat leveren we aan het eind allemaal op? We ruilen een
mooie presentatie en een flink verslag in voor een diplo­
ma. Bravo, u bent bij deze hbo-waardig verklaard. Maar
de wegen die we allemaal hebben afgelegd om tot dat
diploma te komen, verschillen nogal per persoon. Wordt
de waarde van dat stukje papier bepaald door de per­
soon die het vasthoudt? Door de werkgever die deze
persoon straks in dienst neemt? Of heb je ondertussen
genoeg geleerd om je niet meer te laten definiëren door
de ‘titel’ die je hebt gekregen?
Anne Berentsen is
vierdejaarsstudent
Media, Informatie
en Communicatie
12
interview
helpen op Lesbos
magazine van saxion
Studenten helpen
bootvluchtelingen op Lesbos
‘Aan elk reddingsvest
zit een verhaal’
Niemand in Europa kan om de vluchtelingencrisis heen. De situatie in
onder andere Syrië en Eritrea bracht een stroom vluchtelingen naar
Europa op gang die vooralsnog niet afneemt. Eind februari vertrokken vijf
studenten en drie docentenvan de opleiding Social Work voor een week
naar vluchtelingenkamp Moria op Lesbos. SAX sprak met studenten Lisa
Stortelers, Hauke Friedrich en Steffy Rouwenhorst.
13
TEKST ANNE BERENTSEN
FOTO’S MARTIN BRUINING
niet meer lui toekijken, maar echt iets
doen.”
We kennen natuurlijk de beelden uit
het journaal. Maar het moet toch
lastig zijn vooraf een voorstelling te
maken van hoe het echt is. Hoe
bereid je je voor?
Steffy: “Je weet van tevoren dat het
anders zal zijn dan wat je op televisie
ziet, maar meer dan het nieuws volgen
kun je eigenlijk niet.”
Lisa: “We gingen via de hulporganisatie
Because You Carry. Voor ons vertrek
hebben we ons zo goed mogelijk ingele­
zen in het materiaal van die organisatie.
Toch weet je dat de werkelijkheid anders
zal zijn. Het enige dat we zeker wisten
was dat we gemiddeld 1.500 maaltijden
per dag moesten uitdelen.”
Hauke: “In het nieuws hoor je dat er
2.500 mensen per dag aankomen, maar
in dat getal zijn de vluchtelingen die
illegaal Griekenland binnenkomen niet
meegenomen. Hoe dan ook weet je dat de
situatie chaotisch zal zijn.”
Zeven dagen vluchtelingen helpen op
Lesbos. Een aanbod dat niet te weigeren was?
Lisa: “Ik wilde al een hele tijd helpen,
maar ik wist niet zo goed hoe. Toen
Saxion de kans bood om naar Lesbos te
gaan, twijfelde ik geen moment.”
Steffy: “Mensen op de vlucht is een
actueel onderwerp. Hoe kun je daar meer
over te weten komen dan door er zelf
tussen te gaan staan? Het is een bijzonde­
re ervaring en het is goed voor je profes­
sionele ontwikkeling als social worker.”
Hauke: “De vluchtelingensituatie is de
belangrijkste maatschappelijke ontwikke­
ling in Europa van dit moment. Ik wilde
Jullie gingen naar kamp Moria. Hoe
was dat?
Hauke: “Ons kamp had een tent voor
kleding, voor thee, voor medische hulp­
verlening en een tent waar eten werd
uitgedeeld. Wij waren elke dag van half
negen tot vijf in het kamp aan het werk.
Onze hoofdtaak was het uitdelen van
eten, maar op het moment dat er ergens
anders behoefte was aan hulp, hielpen we
daar. Op sommige dagen was het eten
heel snel op, maar op andere dagen
hadden we veel eten over, dus dat ver­
schilde van dag tot dag.”
Steffy: “‘s Ochtends deelden we pap uit,
‘s middags hielpen we met de lunch.
Buiten die maaltijden om was er altijd
warme chocolademelk en soep omdat er
Je weet van
t
tevoren dat he
n dan
anders zal zij
visie
wat je op tele
ziet
altijd een bus met vluchtelingen aan kon
komen. In onze vrije tijd maakten we
dierenfiguren voor de kinderen. ‘s Avonds
gingen we naar het strand om te kijken of
er nieuwe boten aankwamen. Er zijn
meerdere kampen, dus niet iedereen
kwam bij ons. Met name de Syriërs
gingen naar het officiële kamp van de
vluchtelingenorganisatie van de Verenigde
Naties. Er werd al snel gezegd dat het aan
de mensen zelf ligt of je het gezellig of
ongezellig hebt. Wij hielpen de mensen
dan ook met een lach, om het allemaal
wat menselijker te maken. Het meeste
werk werd door vrijwilligers gedaan.
Hoeveel dat er precies waren, valt moeilijk
te zeggen. Via Because You Carry komt
elke week een team van acht personen
aan die na een week ook weer teruggaan,
maar er zijn ook vrijwilligers die met een
enkeltje op zak naar Griekenland komen
of mensen die regelmatig terugkomen.”
Dagelijks komen er duizenden vluchtelingen aan die een heftige reis
achter de rug hebben. Hoe ga je daar
mee om?
Steffy: “Je merkt dat de mensen die
aankomen op de automatische piloot
staan. Tijdens de reis werden ze niet
gezien als mensen. Wanneer ze aankomen
probeer je met een arm om een schouder
en met de vraag hoe het met ze gaat die
menselijkheid weer terug te geven. Je ziet
ze dan een soort van wakker worden.
Tussen onze werkzaamheden door had­
den we ook wat tijd in het kamp. Vaak
gingen we dan bij de vluchtelingen zitten
om naar ze te luisteren. Er zaten behoor­
lijk ontroerende verhalen tussen.”
Hauke: “Natuurlijk zijn mensen blij dat je
14
interview
Martin
Bruining
Martin Bruining (1981,
Hogeschool van de
Kunsten), is een Arnhemse
documentairefotograaf.
Nadat hij op sociale media
zag dat de Enschedese
social workers een week
naar Lesbos gingen, bood
hij aan om mee te gaan en
de omvang van de crisis
op beeld vast te leggen.
Alle beelden van de reis
naar Lesbos zijn te zien
op zijn website,
www.mbruining.com
helpen op Lesbos
ze komt helpen. Alleen het feit dat ze bij
ons eten en een warme drank konden krij­
gen, heeft al voor veel glimlachen ge­
zorgd. Wat ik echt indrukwekkend vond
was hoe aardig de vluchtelingen in het
kamp waren, ook al hadden ze een lange
en gevaarlijke reis achter zich en ook nog
voor zich.”
Lisa: “Het contact was dan ook heel
goed. Hoewel het Engels niet altijd even
sterk was, was het goed mogelijk om naar
hun verhalen te luisteren. Een glimlach
maakt veel goed, naar mijn idee. Iets dat
volgens mij goed gelukt is.”
Wat heeft het meeste indruk
gemaakt?
Steffy: “Op een gegeven moment stond
ik op het strand en kwam er een boot aan
met vrijwel alleen vrouwen en kinderen.
‘Als je dan bedenkt dat aan elk
vest een verhaal zit, wordt het pas
duidelijk hoe ernstig de situatie is.’
magazine van saxion
Hoogzwangere vrouwen, vrouwen met
baby’s in hun armen. Vanaf dat moment
besef je pas echt dat iedereen die jij in het
kamp te eten geeft, deze gevaarlijke reis
heeft overleefd. De situatie in eigen land
moet echt wel heel slecht zijn om je leven
te riskeren op de Egeïsche Zee. Voor heel
veel geld de overtocht maken in een
gammel bootje en een reddingsvest dat
nep is. Dat doe je niet voor niks.”
Hauke: “In Nederland zijn mensen al
boos als hun trein te laat komt… Er is op
Lesbos een stortplaats waar duizenden
gebruikte reddingsvesten worden ge­
bracht. Zoveel heb ik er nog nooit gezien,
heel indrukwekkend. Als je dan bedenkt
dat aan elk vest een verhaal zit, wordt het
pas duidelijk hoe ernstig de situatie is.”
Lisa: “Ik denk dat de verhalen van de
mensen mij het meest bijblijven. Hier ga
je ‘s avonds als je alleen bent over naden­
ken, en dat doet je veel. Ook de blikken in
hun ogen… Bij sommigen leek het alsof
ze dwars door je heen keken.”
15
Steffy: “Wij waren bij Safe Passage op
Lesbos, een mars voor vluchtelingenrech­
ten die op 27 februari wereldwijd in meer
dan honderd landen werd gehouden.
Samen met heel veel vrijwilligers van
verschillende organisaties hebben we met
onze gezichten richting Turkije een
minuut stilte gehouden en naar aangrij­
pende verhalen geluisterd. Iedereen is
daar met het zelfde doel. Iedereen is daar
om te helpen.”
Jullie hebben het met eigen ogen
gezien, maar de meeste Nederlanders moeten het doen met wat ze op
het nieuws en in de kranten zien. Wat
willen jullie de mensen ‘thuis’ meegeven?
Lisa: “Er zijn zoveel mensen in Nederland
die hun mening al klaar hebben. Die
mensen wil ik alleen meegeven dat ze
zelf maar eens moeten gaan kijken. Met
de mensen die oprecht interesse hebben,
deel ik graag mijn verhaal.”
Steffy: “We grijpen veel mogelijkheden
aan om mensen bewuster te maken van
de situatie door ons verhaal te vertellen.
Dat hebben we bij SAMM Moves gedaan,
maar ook via onze blogs en door in
gesprek te gaan met iedereen die het
interesseert.”
Hauke: “Ik wil mensen aanmoedigen om
hetzelfde te doen. Het is echt niet moeilijk
om naar Griekenland te vliegen en daar te
helpen. Vrijwilligers zijn altijd welkom.
Zelf ben ik van plan om weer een keer
terug te gaan. Misschien naar Athene,
misschien naar de Macedonische grens.”
Lisa: “Ik wil ook nog een keer terug om
meer te kunnen doen voor de mensen
daar. Ik hoop dat de politiek gaat inzien
dat het op deze manier niet verder kan.
Maar wij kunnen hier jammer genoeg niks
aan veranderen.”
Steffy: “Je hoopt natuurlijk dat de situatie
zo wordt aangepakt dat mensen niet
meer hoeven te vluchten, maar dat zit er
niet zo snel in.”
16
achtergrond
vluchtelingstudenten
magazine van saxion
ger onderwijs
Vluchtelingen in het Nederlands ho
Twijfel en
isolement,
maar ook
een beetje
trots
Twee jaar na aankomst in Nederland beginnen met een
studie in het hoger onderwijs: het kan, maar het is geen
makkelijke weg. Ina van Wijngaarden, docent Nederlands als
tweede taal (Nt2) bij het Studiesuccescentrum, interviewde
vier Syrische vluchtelingstudenten.
17
TEKST INA VAN WIJNGAARDEN
FOTO’S TESSA WIEGERINCK
Basma
Mousa (25)
is in september
2015 gestart met de
hbo-opleiding Social
Work bij Saxion
in Enschede. Zij
studeerde drie jaar
Engelse literatuur in
de stad Der-Ezzor.
I
n november 2014 leerde ik Basma
Mousa, Antoine Mordjaneh, Taleen
Kshishyan en Mirna Mourad ken­
nen, alle vier in 2013 vanuit Syrië
naar Nederland gevlucht. Ik was
een van de twee docenten in hun
B2-cursus bij Saxion in Enschede. Ze
maakten deel uit van een ambitieus
groepje, dat voor het merendeel bestond
uit Syrische vluchtelingen. Ruim een half
jaar na het afronden van hun Nt2-traject
spreek ik dit viertal opnieuw. We praten
over het taaltraject, het onderwijs in Syrië
en de eerste ervaringen in het hoger
onderwijs.
Buitenstaanders
Basma en Mirna hebben het eerste deel
van hun nieuwe studie achter de rug. En
dat viel niet mee. Veel nieuwe vaktaal
leren, wennen aan een totaal andere
onderwijscultuur. Misschien wel het
lastigste: ze voelen zich nog een buiten­
Mirna
Mourad
(23)
studeerde drie jaar
wiskunde in Syrië.
Zij is nu eerste­
jaars Technische
Wiskunde aan de
Universiteit Twente.
zoveel
g
o
n
‘Er is
weet
t
e
i
n
k
dat i
erland’
d
e
N
r
ove
staander tussen de Nederlandse studen­
ten. Basma: “Ze zijn veel jonger dan ik,
dat maakt het moeilijk. Ze zijn niet
geïnteresseerd in mij, maar ik sluit me
ook een beetje af. Mijn taalniveau is nog
niet goed genoeg.”
Mirna: “Ze praten met een accent, of te
zacht, of te snel. Hun gesprekken gaan
over tv-programma’s, over muziek, of
over plekken in Nederland die ik niet ken.
Ik weet niet waar het over gaat, ik kan
niet meedoen. Er is nog zoveel dat ik niet
weet over Nederland. In twee jaar kun je
dat niet allemaal inhalen.”
Daarbij hebben de meiden niet de indruk
dat Nederlandse studenten erg open
staan voor contact. Mirna: “Niemand
heeft tegen me gezegd: ‘Hallo, wie ben jij
eigenlijk?’” Maar ze voegt er direct aan
toe dat ze zelf misschien meer initiatief
moet nemen. Ze liep de introductiedagen
mis. “Dus toen de studie begon kenden
zij elkaar allemaal al en ik durfde er niet
goed bij te gaan zitten.”
Elke dag leren
Het zijn precies de moeilijkheden die
Basma en Mirna nu ervaren, waar Taleen
18
achtergrond
vluchtelingstudenten
bang voor was. “Ik voelde dat ik niet klaar
was om te gaan studeren en ik wilde wat
langer nadenken over mijn studiekeuze.
Eerst dacht ik aan Human Resource
Management, maar ik heb besloten dat ik
toch verder ga met de lerarenopleiding
Engels. Ik wil het niet nog moeilijker
maken door een heel andere studie te
kiezen. Dit jaar gebruik ik om meer
Nederlands te leren, om veel te praten
met mensen.” En ze leert nog elke dag.
Bijvoorbeeld in het productiemagazijn
waar ze nu werkt. “Als de Nederlandse
collega’s samen praten, is het lastig te
volgen. Ze gebruiken veel idioom. Soms
lach ik op het verkeerde moment, dan
wordt er iets verdrietigs gezegd. Of ik
begrijp de grapjes juist niet.”
Voor Antoine waren er heel andere rede­
nen om nog niet te beginnen met zijn
master. Hij kreeg een derde kind, moet
nog twee onderdelen van het Staatsexa­
men Nt2 halen en hij heeft toestemming
van de gemeente nodig om te studeren
met behoud van uitkering. Intussen zorgt
hij voor de kinderen en is hij bewust aan
het integreren in zijn woonplaats Goor.
Hij is actief in de medezeggenschapsraad
op de school van zijn kinderen en werkt
vrijwillig als tolk bij de crisisopvang voor
vluchtelingen in Hof van Twente. Ook
werd hij lid van de plaatselijke tafeltennis­
club.
Onderwijs in Syrië en
Nederland
Onderwijs in Syrië of in Nederland, het is
een wereld van verschil. Dat merkte het
viertal al bij de taallessen. Taleen: “De
tie van
‘De situa
ilie in
onze fam
leen maar
l
a
s
i
ë
i
r
Sy
orden’
w
e
g
r
e
t
slech
magazine van saxion
Taleen
Kshishyan
(25)
twijfelde over haar
studiekeuze en
heeft daarom een
jaar de tijd genomen
om zich verder te
oriënteren. Taleen
studeerde Engels
in Aleppo. Zij was
op twee tentamens
na klaar met haar
studie. Ze doet nu
productiewerk in
een magazijn. Ze wil
volgend jaar begin­
nen met de lerareno­
pleiding Engels.
relatie tussen studenten en docenten is
hier vriendelijker. In Syrië is er meer
afstand en ben je vaak ook bang voor je
docent. Hier hadden we zelfs een Face­
bookgroep met onze taaldocenten.”
Lastiger is het om te wennen aan nieuwe
werkvormen en het samenwerken met
groepjes medestudenten. Basma heeft er
het meest moeite mee. Ze moest voor een
studieopdracht een filmpje maken. “Ik
kan echt moeilijk een verbinding leggen
tussen filmen en sociaal werk. In mijn
opleiding gaat het om mensen helpen.
Waarom moet ik dan gaan filmen? De
studie is zo breed en praktijkgericht. In
Syrië had ik meer met boeken te maken.
Je moest lezen, studeren en tentamens
maken.”
Dat praktijkgerichte in Nederland vindt
Mirna juist wel positief. “Er wordt een
relatie gelegd tussen wat je leert en de
praktijk. Maar samenwerken in groepjes
vind ik wel lastig, want dat hebben wij op
de middelbare school nooit gedaan.”
Antoine is bij zijn oriëntatie op studies in
Nederland iets anders opgevallen: specia­
liseren wordt hier gewaardeerd, terwijl
het voor hem als architect in Syrië juist
een pre was om van alle markten thuis te
zijn. “Ik werkte in alle domeinen: als
interieurdesigner, als architect van kleine
en grote gebouwen, als projectleider. Hier
vinden ze het niet normaal dat je al die
vaardigheden hebt.” In Syrië, vertelt
Antoine, sluiten studies vaak niet goed
19
s praten
r
e
d
n
a
l
r
e
‘Ned
die voor
n
e
g
n
i
d
r
ove
zoals
,
n
j
i
z
e
o
mij tab
eit’
seksualit
Antoine
Mordjaneh
aan bij het latere beroep. Heel anders dan
in Nederland, waar juist veel contact is
tussen onderwijs en bedrijfsleven.
Positief vinden ze verder dat er in Neder­
land aandacht is voor persoonlijke ont­
wikkeling in het onderwijs. Maar ook dat
is wennen. “In Syrië is onderwijs gericht
op informatie geven”, zegt Basma. “Je
krijgt niet veel vrijheid om zelf na te
denken.” Antoine vult aan: “We zijn niet
gewend op school onze mening te geven.
Je mening, dat is iets voor thuis.”
Stress
Soms zou je wel eens even willen verge­
ten dat je een vluchteling bent, verzucht
Leeftijd 32
is architect met
bijna zes jaar werk­
ervaring in Aleppo.
Hij wil in februari
2016 starten aan
Universiteit Twente
met de Engelstalige
master Construction
Management and
Engineering.
Taleen. Elke dag, elk uur word je ermee
geconfronteerd. Het nieuws gaat over
Syrië, de social media, de vragen van
mensen. Maar het zijn vooral de zorgen
over achtergebleven familieleden die
stress veroorzaken. Antoine, met een
moeder en broer in Aleppo: “Elke dag
probeer ik te weten te komen hoe het
met ze gaat. De eerste twee jaar was ik
vooral bezig met de taal leren en ons
leven hier in Nederland opbouwen. Dat
gaat nu allemaal makkelijker. Maar de
situatie van onze familie in Syrië is alleen
maar slechter geworden.” Taleen: “Soms
heb ik nachtmerries over de vrienden die
nog daar zijn.” Basma kan er nauwelijks
over praten. “Mijn ouders zijn nog in
Syrië, dat geeft extra spanning. Ik denk
altijd aan mijn ouders. Ik ben altijd bang.”
Is het wel mogelijk om met dergelijke
stress een veeleisende studie in Neder­
land te doorlopen? Basma worstelt met
die vraag en twijfelt over haar studie.
“Een opleiding vind ik heel belangrijk, het
was mijn enige doel in mijn leven. Maar
nu vind ik het allemaal zo moeilijk. In
mijn opleiding moet ik de problemen van
andere mensen analyseren, maar ik denk
dat ik zelf te veel problemen heb.”
Trots?
Het viertal moest twee jaar geleden nog
beginnen met Nederlands leren. Mensen
reageren verrast op hun taalniveau:
‘Supergoed!’ Zijn ze ondanks alles een
beetje trots op wat ze hebben bereikt?
Mirna: “Bij mijn Syrische familie en
vriendinnen eigenlijk wel, want ik zit in
twee jaar op de universiteit. Dat is fantas­
tisch. Maar bij Nederlandse mensen voel
ik mezelf heel anders.” Basma herkent
dat. “Bij landgenoten ben ik een stapje
voor, maar tussen de Nederlanders voel ik
me altijd minder. Zij zijn hier geboren. Ik
voel een grote afstand. In kennis, in taal,
in alles. Ze praten over dingen die voor
mij taboe zijn, zoals seksualiteit. Je denkt
anders, je komt echt uit een andere
wereld.”
Taleen: “Het maakt uit in welke fase je
bent. Bij de A1-cursus was ik al trots dat
ik ‘tasje erbij’ en ‘pinnen’ kon verstaan.
Hoe het nu is? Ik mis nog iets. Alsof ik er
nog niet helemaal bij hoor.”
DIT ARTIKEL VERSCHEEN EERDER IN LES, TIJDSCHRIFT VOOR NT2 EN TAAL IN HET ONDERWIJS,
DECEMBER 2015 (WWW.TIJDSCHRIFTLES.NL).
20
opinie
yvonne van de meent
magazine van saxion
waren,
‘Goed be
ing ‘is
r
a
l
k
r
e
v
e
dez
waard’
d
l
e
g
l
e
e
v
Stop de dyslexie-­
epidemie
G
oed bewaren, deze verkla­
ring is veel geld waard’. Het
leek wel of mijn schoonzus
de hoofdprijs had gewon­
nen. Terwijl ze te horen
kreeg dat haar zoontje
dyslexie heeft, wat toch een ernstige
handicap schijnt te zijn. Maar de dys­
lexieverklaring bleek inderdaad een lot
uit de loterij. Dankzij dat papiertje kreeg
mijn neefje een jaar lang elke week een
uur leeshulp van een dyslexie-expert.
Bovendien kreeg hij een laptop met
speciale software die hij in de klas en
thuis mocht gebruiken. Allemaal gratis.
De zorgverzekering vergoedde de test
(zo’n 1.400 euro) en de behandelkosten
(zo’n 4.000 euro). Of het geholpen heeft
is moeilijk te zeggen. Mijn neefje leest
nog steeds langzamer dan zijn leeftijdge­
noten, maar zonder dyslexiebehandeling
was het misschien nog erger geweest.
Toen ik op de lagere school zat, heette
dyslexie nog woordblindheid en was het
een geheimzinnige aandoening die maar
zelden voorkomt. Dat is tegenwoordig
wel anders. Toen in 2009 werd besloten
de behandeling te vergoeden, ging men
ervan uit dat 3,5 procent van de bevol­
king dyslectisch is. Inmiddels krijgt al 6,5
procent van de basisschoolleerlingen
therapie.
In het voortgezet onderwijs is de wild­
groei nog groter. Vorig jaar had 10,5
procent van alle eindexamenkandidaten
een dyslexieverklaring. Daarmee krijgen
ze extra tijd om het examen te maken en
mogen ze de spellingchecker gebruiken.
Maar in het hoger onderwijs begint het
echt epidemische vormen aan te nemen:
13 procent van de studenten loopt met
een dyslexieverklaring rond en claimt
speciale voorzieningen – zoals verlenging
van de examentijd.
Dat al die jongeren ineens een neurobio­
logische stoornis hebben, gelooft geen
hond. De explosie van leesaandoeningen
heeft meer te maken met de dyslexie-in­
dustrie die dankzij de vergoedingen op
volle toeren draait. Er is gewoon veel geld
te verdienen aan kinderen met leesproble­
men. Op de Nationale Onderwijstentoon­
stelling is de Dyslexiestraat inmiddels een
begrip. Daar prijzen uitgevers, behande­
linstituten, beroepsorganisaties en advies­
bureaus hun dyslexiewaren aan.
Dat daar ondernemers tussen zitten die
het niet zo nauw nemen met de beroep­
sethiek, toonde het VARA-programma
Rambam vorige maand aan. Het was voor
de onderzoeksjournalisten een fluitje van
een cent om dyslexieverklaringen te
bemachtigen, daar hoefden ze niets eens
leesproblemen voor te veinzen. Het lukte
zelfs om zo’n verklaring te kopen zonder
een test te maken.
Maar het zou te ver gaan om de dys­
lexie-explosie toe te schrijven aan deze
beunhazen. De hele dyslexie-industrie
werkt met vage definities en niet-bewe­
zen hypotheses. Dat er kinderen zijn met
hardnekkige leesproblemen ontkent
niemand. Maar dat er sprake is van een
stoornis in de hersenen die behandeld
kan worden, is nog nooit aangetoond.
Het enige waar zwakke lezers aantoon­
baar baat bij hebben is heel veel oefenen
met lezen.
Maar leesuren maken doen jongeren met
een dyslexieverklaring juist niet. Waarom
zouden ze? Ze krijgen toch extra tijd om
hun examens te maken? De dyslexie-in­
dustrie creëert zo zijn eigen leesgehandi­
capten. Hoeveel pseudodyslectici moeten
er nog bij komen voor er een eind wordt
gemaakt aan deze perverse handel?
YVONNE VAN DE MEENT IS FREELANCE
ONDERZOEKSJOURNALIST
stage
TEKST EN FOTO RENÉE SEUREN
21
‘Op verslaafden wordt
onterecht neergekeken’
1
Wat doet Tactus
precies en op welke
afdeling werk jij? “Tac­
tus is een grote instelling
voor verslavingszorg. Ze
doen veel ambulante en
klinische behandelingen. Ik
loop stage op de opnameaf­
deling in Enschede. Op die
afdeling worden mensen op
vrijwillige basis opgenomen,
gemiddeld zes weken. In die
zes weken worden onderzoe­
ken gedaan, wordt de cliënt
geholpen inzicht te krijgen in
zijn verslaving en zijn valkui­
len en wordt er geobserveerd.
Een verslaving is een complex
iets, daar zit vaak een hele
geschiedenis achter en die
proberen we in beeld te
krijgen. Sommige cliënten die
bij ons worden opgenomen
moeten eerst ontgiften.
Daarna worden de problemen
in kaart gebracht, zodat een
passend behandelplan kan
worden opgesteld.”
2
Waarom een stageplek in de geestelijke gezondheidszorg
en niet in een ziekenhuis bijvoorbeeld? “Ik
heb al veel ervaring met
stages, ook in het ziekenhuis.
In de algemene gezondheids­
zorg gaat alles heel snel en
wordt er naar mijn mening
weinig tijd genomen voor een
patiënt. Vaak is de zorg alleen
gericht op het lichamelijke en
‘Het stigma dat kleeft aan
mensen die verslaafd zijn, is
naar mijn mening niet terecht’
wordt er niet gekeken naar
iemands achtergrond. In de
psychiatrie kan dit wel. Daar
wordt juist gekeken naar het
complete beeld: het lichame­
lijke, maar ook juist het
geestelijke. Je leert de men­
sen dan echt kennen en dat
vind ik leuk en erg interes­
sant.”
3
Vind je de verslavingszorg niet
heftig? “De cliënten
hebben vaak in het
verleden erg veel meege­
maakt. Sommige verhalen
vind ik dan ook heftig en
maken veel indruk op mij.
Verder vind ik het eigenlijk
helemaal geen moeilijk of
heftig werk. Het zijn normale
mensen, alleen hebben ze
problemen die ze zelf niet
kunnen oplossen. Die mensen
hebben het vaak ontzettend
moeilijk, maar ze zoeken
vrijwillig hulp terwijl het
behoorlijk veel moeite kost
om toe te geven dat ze een
verslaving hebben. Ik heb
daarom erg veel bewondering
voor de mensen die bij Tactus
aankloppen.”
4
Marloes
Kuiphuis
Leeftijd 31
Studierichting
HBO Verplee­
gkunde
Stageplek
Tactus Verslav­
ingszorg
Wil je nog iets
meegeven aan de
lezers? “Het stigma
dat kleeft aan mensen
die verslaafd zijn, is naar mijn
mening niet terecht. Vaak
wordt alleen gedacht aan
junks die in de goot liggen,
maar je ziet verslavingen in
alle lagen van de bevolking.
Er wordt vaak op verslaafden
neergekeken, maar deze
mensen zijn absoluut niet gek
of eng. Het zijn gewoon
mensen, zoals jij en ik.”
22
ingezoomd
Dat gaat hard!
Het ziet er misschien niet direct zo uit, maar het gaat hard met de nieuwbouw
van Saxion in Apeldoorn. Het hoogste punt werd zelfs onlangs al bereikt.
Over een aantal maanden kan al begonnen worden met de inrichting van het
interieur en dan wordt de voormalige Nettenfabriek per september in gebruik
genomen. De nieuwe locatie biedt onderdak aan ongeveer 900 studenten van
de opleidingen Security Management en Hoger Hotelonderwijs.
magazine van saxion
FOTO LISELOTTE KOLTHOF
23
24
achtergrond
lectoren
magazine van saxion
Vijftien jaar hbo-onderzoek
Liever lector
dan hoogleraar
Wetenschappers kiezen steeds vaker voor een carrière in het hbo,
waar ze niet worden achtervolgd door publicatielijstjes en waar
hun onderzoek direct toepasbaar is. “Geld verdienen en veel
publiceren zijn niet meer het enige waarop ik word beoordeeld.”
25
TEKST HOP/PETRA VISSERS
ILLUSTRATIE SHUTTERSTOCK
het innovatieve karakter van het hbo te
verbeteren en om studenten en docenten
meer onderzoeksvaardigheden bij te
brengen. “Die eerste periode was het
pionieren”, vertelt Daan Andriessen,
lector methodologie van praktijkgericht
onderzoek aan de Hogeschool Utrecht.
“Het was echt: laat duizend bloemen
bloeien.”
Maar vijftien jaar later is dat niet meer zo.
“Vanaf 2008 hebben we hard gewerkt aan
de professionalisering van lectoren”, zegt
Andriessen. “We hebben vastgelegd dat
ze idealiter gepromoveerd zijn, er is een
kwaliteitscontrole ingevoerd en we
zoeken steeds meer de onderlinge sa­
menwerking.”
A
ls ik aan een hoogleraar
vroeg wat we nu praktisch
konden doen met ons
onderzoek, kreeg ik een
gelaagd antwoord op zeven
niveaus. Maar daar kon ik
niet zo veel mee”, vertelt lector ‘active
ageing’ Louis Neven van Avans Hoge­
school. Hij promoveerde aan de Universi­
teit Twente en deed daarna onderzoek
aan Lancaster University en aan de
Universiteit Utrecht.
In mei 2013 stapte hij over naar het hbo,
al staat Neven dankzij een kleine aanstel­
ling aan Lancaster University nog met één
been in de academische wereld. Het leven
als lector bevalt hem uitstekend: “Aan de
universiteit lag de nadruk op publicaties
en het binnenhalen van onderzoeksgeld.
Dat is in het hbo ook belangrijk, maar er
is meer: de bijdrage van je onderzoek aan
innovaties, aan het onderwijs, en in mijn
geval ook aan de zorg, zijn belangrijker.”
Duizend bloemen bloeien
De eerste lector werd in 2001 aangesteld.
De functie werd in het leven geroepen om
“De lectoren hebben zonder twijfel hun
plek onder de zon gevonden”, zegt ook
directeur Richard Slotman van het Natio­
naal regieorgaan praktijkgericht onder­
zoek SIA. Dat hoort sinds 2014 bij de
Nederlandse Organisatie voor Weten­
schappelijk Onderzoek (NWO) en finan­
ciert de beste onderzoeksvoorstellen van
hogescholen.
“We zien dat er een helder beeld is ont­
staan van het soort onderzoek dat hoge­
scholen zouden moeten doen”, vertelt hij.
“Elk jaar ligt de kwaliteit van de voorstel­
len die we binnenkrijgen weer hoger.”
Was het SIA tien jaar geleden al blij als
lectoren een netwerk opzetten ‘voor
innovatieve activiteiten’, inmiddels krijg
je daar geen geld meer voor. “Er moet
echt een stevige onderzoekscomponent
in een voorstel zitten. Daar ligt de norm
die lectoren moeten halen.”
ebben
h
n
e
r
o
t
‘Lec
nder de
o
k
e
l
p
n
hu
den’
zon gevon
Vijftien jaar
­lectoren
In 2001 stelden hogescholen
de eerste ‘lectoren’ aan. Ze
zijn als het ware de hooglera­
ren van het hbo: ze nemen
het voortouw in praktijkge­
richt onderzoek en het is de
bedoeling dat ze de onder­
zoeksvaardigheden van
studenten en docenten ver­
sterken. Hoewel er af en toe
kritiek klinkt op de geringe
bijdrage van lectoren aan het
onderwijs, ziet intussen
iedereen het belang van
praktijkgericht onderzoek.
In 2014 kregen de lectoraten
een vaste plek binnen het
Nederlandse stelsel van
onderzoeksfinanciering: sinds
dat jaar verdeelt de Neder­
landse Organisatie voor
Wetenschappelijk Onderzoek
(NWO) via Nationaal regieor­
gaan praktijkgericht onder­
zoek SIA niet alleen geld voor
academisch onderzoek, maar
ook voor praktijkgericht
onderzoek. Vorig jaar beloof­
de onderwijsminister Jet
Bussemaker dat er de komen­
de tien jaar honderden extra
docent-onderzoekers en
lectoren bijkomen in het hbo.
26
achtergrond
lectoren
Praktijkgericht onderzoek betekent
volgens Slotman en Andriessen: onder­
zoek dat voortkomt uit een vraag van
bijvoorbeeld een zorginstelling of een
bedrijf in de regio en dat in nauwe sa­
menwerking met het werkveld vorm
krijgt. Andriessen: “Universiteiten zijn
beter in werken vanuit de theorie. Die
bekijken zaken meer conceptueel.”
Vrijheid
Maar dat onderscheid is niet altijd even
duidelijk. “Ik doe nu hetzelfde onderzoek
als voorheen”, vertelt Erik van Schooten.
Hij is sinds 2010 lector ‘taalverwerving en
taalontwikkeling’ aan de Hogeschool
Rotterdam en werkte daarvoor dertig jaar
in de academische wereld. “Onderzoek in
de pedagogiek en onderwijskunde is
sowieso al vrij toegepast.”
Het grootste verschil is wat hem betreft
dat hij als lector meer vrijheid heeft. “Ik
ben nu minder afhankelijk van externe
geldschieters en ik hoef ook niet meer
per se te publiceren in Amerikaanse
toptijdschriften. Die waren altijd al matig
geïnteresseerd in mijn onderzoek, omdat
het nooit echt fundamenteel is geweest.”
Van Schooten vindt het “geweldig leuk
werken” in Rotterdam. “Je ziet direct de
gevolgen van je inzet, zowel in de prak­
tijk als in het contact met studenten.
Voorheen vond ik mijn werk ook leuk
hoor, ik hou van de wetenschap. Maar het
was ook veel stressvoller.”
‘Ik ben nu
jk
­ inder ­afhankeli
m
van externe
­geldschieters’
magazine van saxion
Samenwerking
De lectoraten staan inmiddels overal goed
op de kaart. Universiteiten zijn over hun
eerste scepsis heengestapt en bedrijven
weten hen te vinden. “De komende
vijftien jaar moeten we vooral gaan
uitbouwen en professionaliseren”, zegt
lector Andriessen. “Ook moeten we de
relatie met universiteiten aanhalen.
Praktijk en theorie kunnen elkaar heel
goed aanvullen.”
Lector Remko van der Lugt van de Hoge­
school Utrecht doet bijvoorbeeld onder­
zoek naar de zorg voor kinderen met
kanker. Daarin werkt hij samen met
wetenschappers van het Universitair
Medisch Centrum Groningen (UMCG) en
de TU Delft. “Wij zijn wellicht iets meer
dienstbaar aan de praktijk en universitei­
27
column kim
t met
s
e
b
u
‘Ik zo et in de
één vo e wereld
isch
academ n staan’
wille
ten iets meer aan kennisvermeerdering”,
legt Van der Lugt het verschil uit. “Maar
eigenlijk zijn het vooral accentverschillen.
In ieder geval in ons vakgebied.”
“Lectoren werken dichterbij de praktijk en
meer toegepast dan wij”, typeert post-doc
Aeltsje Brinksma van het UMCG. Ze werkt
veel samen met Van der Lugt. “Hij weet
alles van co-design: hoe ontwerp je
samen met gebruikers? In ons geval zijn
dat kinderen, ouders en zorgverleners.
Verder werkt hij veel samen met professi­
onele ontwerpers en dat netwerk heeft
het ziekenhuis niet. Ikzelf heb een
netwerk in de zorg en toegang tot
patiëntgegevens voor ons onder­
zoek.”
Brinksma kan zich best voorstel­
len dat ook zij ooit nog eens
lector wordt. “Het UMCG is vrij
strikt in het afrekenen op publicaties
in toptijdschriften, maar het onderzoek
dat ik doe met het lectoraat komt in
minder prestigieuze tijdschriften terecht.
Ik kan nu niet voldoen aan academische
maatstaven, terwijl ik ervan overtuigd ben
dat wat we doen belangrijk is.”
Hoewel lector Van der Lugt de universitai­
re wereld vooral verliet omdat het hem te
theoretisch werd, is het volgens hem een
“bijkomend voordeel” dat hij nu de
vrijheid heeft om zich “enigszins los van
de publicatiedruk te kunnen bewegen”.
Hij mist zijn oude werkgever nog wel
eens, geeft hij toe. “Wat ik bij de universi­
teiten heel erg leuk vond is het zoekende,
het nieuwsgierige karakter. Dat is in het
hbo wat minder.” Van der Lugt is nu
fulltime lector, maar wie weet verandert
dat nog eens: “Ik zou best met één voet in
de academische wereld willen staan.”
Skere Bennie
Blond zijn ze allebei, gehuld in een outfit die hun
moeder (denk ik) heeft gekocht, waarschijnlijk bij de WE
of de Jack en Jones. Ik schat ze een jaar of dertien, een
curieuze leeftijd waarop je eigenlijk al graag een hele
meneer wilt zijn en aan de andere kant ‘Hee Bert je hebt
een banaan in je oor’-grapjes wilt maken tegen je
vriendjes. Het gesprek gaat over Heracles (met de
klemtoon op ra uiteraard) en FC Twente.
Lesgeven op het hbo is zo gek nog niet. Op het
voortgezet onderwijs was ik namelijk voornamelijk
bezig met het oplossen van prangende vragen als
‘mevrouw hij heeft mijn pen afgepakt’, het vermijden
van de NK ‘naar het toilet gaan zodat ik de les niet hoef
te volgen’ of het blussen van allerlei hormonale
brandjes. Alhoewel ik soms ook wel de indruk heb dat
snapchat en Temptation Island ook op het hbo voor
soortgelijk LOG (Les Ontwijkend Gedrag) zorgen.
Inmiddels hebben de blonde jongetjes het over een
Skere Bennie. Nu reken ik tot mijn eigen woordenschat
ook een groot aantal obscure, erudiete en soms zelfs
hippe woorden, maar van skeer had ik tot nu toe nog
nooit gehoord. Ik zit al te denken aan een schaar ofzo,
wat dan dus misschien kan slaan op een zeer dunne
jongen. Maar niets blijkt minder waar: skeer is de
moderne variant van platzak of blut. Oftewel geen
nagel om de...
Wat trouwens niet skeer is, is het Rijk. Maar liefst
144.000 euro kostte een eekhoornbrug die slechts door
twee eekhoorns is gebruikt, volgens de NOS. Hoe weten
ze dat? Zit er iemand met een klaar-over-pakje of in een
grote struik met een verrekijker of zijn er juist wel veel
eekhoorns overgestoken op een moment waarop er nét
niemand keek?
De NOS weet mij te vertellen dat dit gemeten is met
camerabeelden. Waarschijnlijk heeft minstens één
persoon naar beelden van een jaar lang eekhoornbrug
gekeken. Waarop dus eigenlijk vrijwel het hele jaar geen
klap te zien was, vooral als die eekhoorns toevallig op
dezelfde dag zijn overgestoken. Een taak met net
zoveel toegevoegde waarde als de zesde official bij
voetbal. ‘Schat, hoe was je dag?’ ‘O, goed hoor, vandaag
kwamen er zes damherten, vier merels en twaalf
heggemussen langs.’ ‘Geen eekhoorn?’ ‘Nee, die niet.’
Die 144.000 lijkt me dan toch nog niet zo skeer.
Kim Hartenberg Ter Hedde is docent bij
de academie Mens &
Maatschappij
28
forum
In Forum geven studenten en medewerkers hun mening
over een dilemma, vraagstuk of actuele gebeurtenis.
magazine van saxion
Collegegeld
betalen per
vak: ja of nee?
Je collegegeld betalen per vak,
stel dat dat zou kunnen. Je zou
dan naast je studie makkelijker
kunnen werken, ondernemen of
een bestuursfunctie vervullen. In
Amsterdam wordt volgend jaar
met een experiment gestart. Wat
vinden Saxion-studenten? Goed
idee?
uidige
h
t
e
H
‘
Blijf
.
t
k
r
e
m w
systee oon met je
d’r gew vanaf’
poten
Donny ter Heide (20)
Chemische Technologie
“Voor mij zitten er twee kanten aan. Aan
de ene kant kun je dan makkelijk studie­
vertraging oplopen, wat vervelend is en
waar je lui van zou kunnen worden. Maar
aan de andere kant stimuleert dit je om te
werken naast je studie en kom je daar­
mee volwassener, gevormder en zekerder
op de arbeidsmarkt. Ik heb van mijn
baantje, waarin ik in groepsverband werk
en als leidinggevende, een enorme boost
gekregen. Als ik meer tijd zou hebben
voor dat werk zou me dat een nog grote­
re stimulans geven. Maar op dit moment
heb ik nog niet genoeg informatie voor
een afgewogen mening. Wordt het BSA
dan ook aangepast? Moet je nog een keer
betalen voor een herkansing van een vak?
Kortom, van dit idee krijg je een ‘oh-datkan-morgen-wel-mentaliteit’. Het huidige
systeem werkt. Blijf d’r gewoon met je
poten vanaf.”
29
TEKST & FOTO’S KASPER DEIBEL
Erik Stronks (23)
Media, Informatie en
Communicatie
Wietse ter Haar (21)
Elektrotechiek
“Wat mij het nuttige aan dit idee lijkt, is
dat mensen met een wat meer praktische
achtergrond meer voor theorie kunnen
kiezen om daarin beter te worden en
meer theoretisch ingestelde mensen meer
de praktijk leren kennen. Aan dat laatste
zou ik wel behoefte hebben, want ik kom
van het vwo. Daardoor merk ik dat ik de
praktische kant van mijn studie niet zo
snel in de vingers heb als mijn studiege­
noten van het hbo en mbo. Verder denk
ik dat dit idee ervoor zorgt dat de serieus
geïnteresseerde studenten er door boven
komen drijven, wat de samenwerking tus­
sen studenten onderling en docenten
prettiger maakt. Ten slotte, om versplinte­
ring te voorkomen, lijkt het me slim dat
je keuzevakken houdt binnen de studie.
Zo ontstaat er een duidelijk, vast en toch
flexibel en vrij keuzeaanbod.”
“Als je op deze manier mensen zelf
vakken laat kiezen, kiezen ze de vakken
die ze leuk vinden en waar ze wat aan
hebben. Ik heb zelf behoorlijk weinig les
en bepaalde vakken vind ik echt overbo­
dig, zoals economie of internationale
politiek. Ik snap dat ze zijn bedoeld voor
de verbreding van je kennis, maar ik heb
er helemaal niets aan. Ik doe ze maar
omdat ik punten moet halen. Aan de
andere kant denk ik wel weer dat studen­
ten er lui van worden. Bij een keuze uit
tien vakken volgen ze er dan misschien
maar drie omdat ze denken dat alleen die
drie belangrijk zijn. Ik klink misschien als
een opa, maar jongeren denken vaak dat
ze slim en wijs zijn, maar eigenlijk heb­
ben ze vastigheid nodig. Geef je ze een
keuze, dan geef je ze vrijheid, waarmee
ze nog niet goed om kunnen gaan.”
Bas Scholten (21)
Technische Natuurkunde
“De praktische invulling van dit plan vind
ik onduidelijk. Zo’n flexibel systeem is
lastig te combineren met een BSA. Verder
is het een tegenstrijdige boodschap:
politici zijn vrij streng naar het onderwijs,
maar dit maakt het naar mijn idee juist
weer flexibeler. We hebben nu een stren­
ge selectie, de overheid stimuleert om
niet te lang te studeren en het BSA gaat
omhoog. Ook zie ik niet hoe je dit idee
kunt uitproberen, want de eerste twee
jaar heeft het geen nut. Pas in het derde
en vierde jaar heb je er baat bij. Het enige
voordeel is dat je per jaar minder college­
geld betaalt. Maar omdat je er dan langer
over doet, ben je aan het eind van je
studie hetzelfde bedrag kwijt.”
30
oud-student
TEKST ELKE AGTEN
FOTO TOMA TUDOR
omdat wat je aan het doen bent wette­
lijk niet is toegestaan.”
Weten ondernemers wel voldoende
over dit onderwerp?
“Vooral starters hebben niet veel kennis
op het gebied van registreren van na­
men, merken en producten. Vaak zien ze
er de noodzaak ook niet van in. Tot het
misgaat. Je ziet weleens dat iemand een
kledingwinkel start en tienduizenden
euro’s investeert in de inkoop en in het
ontwerpen van een huisstijl. Vervolgens
ontvangen ze een brief van
de concurrent met een drin­
gend verzoek om de naam te
veranderen. Door van tevoren
te checken of een bedrijfs­
naam al bestaat, kun je heel
Leeftijd 39
wat euro’s besparen. De
Studie Manage­
kosten voor starters zijn over
ment, Economie en
het algemeen niet hoog. Voor
Recht Woonplaats
een paar honderd euro kun je
Enschede Baan
een merk of product voor
Directeur Inaday
jaren vastleggen.”
Frank
Bouman
‘Ik begeleid ook de
kapper om de hoek’
Inaday doet iets met merk- en patentrecht. Kun je dat eens uitleggen?
“We houden ons bezig met productbe­
scherming. Binnen één dag kunnen we
een merk, een logo, een uitvinding of
een goed idee beschermen. Heb je een
product ontwikkeld waarvan je niet wil
dat de concurrent ermee aan de haal
gaat? Dan kun je bij ons terecht voor
advies. Andersom werkt het ook. Ben je
bezig met productontwikkeling, dan
kunnen wij voor je onderzoeken of je
niet in het vaarwater van je concurrent
zit. Dit voorkomt problemen, zoals dat
je het proces moet staken of wijzigen
Wat maakt jouw werk iedere dag
weer interessant?
“Wat ik erg leuk vind, is dat ik heel veel
mensen uit allerlei verschillende bran­
ches ontmoet. Ik heb klanten die een
groot deel van de economie bestrijken.
Daarnaast begeleid ik ook de kapper op
de hoek met het opstarten van zijn
zaak. Die diversiteit vind ik heel interes­
sant. Doordat ik mij in zoveel verschil­
lende branches verdiep, blijf ik mezelf
ook ontwikkelen. Daarnaast hou ik er
gewoon van om mensen te helpen en te
adviseren.”
Waar staat Inaday over een paar
jaar?
“We bestaan nu zeven jaar en zijn stabiel
aan het doorgroeien. De basis staat, nu
is het zaak om ons concept rustig verder
uit te rollen. Omdat dit zo’n specifieke
branche is, is het heel lastig om bijvoor­
beeld stagiaires aan te nemen. Het
vereist zoveel kennis om dit werk goed
uit te voeren, kennis die je vaak in de
loop van de jaren pas opdoet. Veel
situaties zijn enorm specifiek, dat ver­
eist kwalitatief goede werknemers.”
inkomstenOud-student
& uitgaven
TEKST EVA SPIJKER
FOTO TOMA TUDOR
31
Naam Jamal Kuilwijk Leeftijd 19 jaar Studie Fysiotherapie
Woonplaats Enschede
‘In feite run ik mijn
­eigen bar’
S
inds november zit
ik in het bestuur
van Tabula Rasa.
Dat is de studiever­
eniging van fysioen podotherapie
van Saxion. Ik ben sociëteits­
voorzitter, wat inhoudt dat ik
de sociëteit van de studiever­
eniging run. Dat gaat van
drank inkopen tot het regelen
van verhuur en van feestjes
tot onze wekelijkse borrel.
Naast alle leuke dingen die ik
mag organiseren, komt daar
nog een hele stapel boekhou­
ding bij kijken. Dat is wat
minder, maar het hoort erbij.
In feite run ik mijn ‘eigen’ bar
en dat is heel gaaf. Aan het
eind van mijn bestuursjaar
krijg ik 1.900 euro uitgekeerd
van Saxion als beloning voor
mijn werk. Dat is natuurlijk
mooi meegenomen.
Aangezien ik in het bestuur
zit, moet ik eigenlijk verplicht
naar de feestjes van andere
studieverenigingen. Wanneer
je je gezicht laat zien op hun
feestje, is de kans dat ze naar
jou feestje komen een stuk
groter. Al die feestjes bij elkaar
kosten ontzettend veel geld.
Het is altijd erg gezellig in de
stad. Dan ga je ook niet
zomaar naar huis na een paar
bier. Eigenlijk gaat al het geld
dat ik besteed aan uitgaan
naar deze studieverenigingen­
feestjes.
Naast mijn bestuurswerk werk
ik op donderdagavond en
zaterdag bij de voetbalclub
RKSV Vogido. Ik ben daar via
mijn stagebegeleider terecht­
gekomen. Hij vond me wel
geschikt als verzorger voor de
jeugdselectie. Ik behandel
blessures en ga als fysiothera­
peut mee naar wedstrijden.
Het is erg leuk werk. Ik zie
veel dingen die ik tijdens mijn
studie fysiotherapie weer kan
toepassen. Ook verdient het
lekker en ben ik er niet veel
tijd aan kwijt.
Ik woon op kamers en betaal
alles zelf. Met mijn werk,
studiefinanciering en lening
kom ik net rond. Een groot
deel van het geld gaat naar
huur, eten, schoolgeld en
uitgaan. Verder geef ik mijn
geld uit aan kleding. Gemid­
deld ga ik één keer in de drie
maanden naar de Jack & Jones
en sla ik meteen goed in,
zodat ik er weer een tijdje
tegen kan. Ook heb ik een
abonnement voor mijn tele­
foon en de sportschool. Tja, ik
geef mijn geld onbewust best
wel makkelijk uit.”
Inkomsten
Studiefinanciering:
€ 438
Lening:
€ 300
Ouders:
€0
Werk:
€ 350
Overig:
€0
Totaal:
€ 1.088
Uitgaven
Huur:
€ 254
Zorgverzekering:
€ 63
Schoolgeld:
€ 195
Eten:
€ 200
Kleding:
€ 60
Uitgaan:
€ 240
Overig:
€ 55
Totaal:
€ 1.067
32
kennis
textiel
magazine van saxion
Tweede leven voor
je Primark-kleren
Een circulaire textielketen, dat ideaal staat centraal in de projecten
Going Eco Going Dutch en Closing the Loop. Studenten Manon
Lurvink, Iris Adolfs, Loes Tenniglo en Rozanne Eggenkamp wilden
iets doen aan de wegwerpcultuur in de kledingbranche. Ze sloten
zich aan bij het onderzoek naar verduurzaming van textiel.
33
TEKST WILLEM KORENROMP
FOTO TOMA TUDOR
ikte
u
r
b
e
g
‘Gooi
in de
t
e
i
n
dus
ar in
a
kleding
m
,
k
ba
prullen r bestemde
rvoo
de daa containers’
kleding
S
lechts een paar euro kost een
shirtje van Primark. Wat doe je
er dus mee nadat je het een
seizoen hebt gedragen? Je
gooit het in de prullenbak. Zo
gaat het met veel kleding.
Eeuwig zonde, want op die manier wordt
voor kilo’s aan textiel weggegooid.
“Eigenlijk is dat heel normaal in de
kledingbranche”, zegt Loes. “In ons
project ligt de focus op duurzaamheid.
Als we kleding zouden kunnen ontwik­
kelen waarvan we echt alles kunnen
hergebruiken, dus bijvoorbeeld ook de
knopen en de ritsen, dan zou dat heel
veel kunnen opleveren.”
Het recyclen van kleding is een van de
speerpunten van Going Eco Going Dutch.
In dit project hebben verschillende
organisaties hun krachten gebundeld.
Saxion is een van de partners in het
onderzoek. Verder werken onder meer
ArtEZ, StexFibers, Stichting Texperium en
Beddinghouse mee. Doel van het project
is het verduurzamen van de textielketen,
onder meer door grondstoffen lokaal te
produceren, maar ook door de grondstof
van gebruikte kleding opnieuw te ge­
bruiken.
“Het project is opgezet om van de tex­
tielketen een circulair proces te maken”,
zegt Iris. Manon vult aan: “De grondstof
dient als basis voor het eindproduct,
maar tegelijkertijd dient het eindproduct
ook weer als basis voor de grondstof.
Alles wordt hergebruikt. Het liefst zien
we dat van oude kleding weer een nieuw
kledingstuk wordt gemaakt.”
Begin bij de basis
Het verduurzamen van de textielketen
begint bij de basis, bij de grondstof
Niet om te
roken
waaruit een kledingstuk is opgebouwd.
Waar nu nog vaak katoen wordt ge­
bruikt, veelal geproduceerd en, al dan
niet door kinderhanden, verwerkt in
Azië, zoekt Going Eco Going Dutch naar
een alternatief. Door in Nederland te
produceren worden niet alleen de kosten
voor vervoer teruggebracht, maar wordt
ook de arbeid terug naar Nederland
gehaald. Dat alleen al maakt het product
duurzamer, maar ook wordt gezocht
naar grondstoffen die afkomstig zijn uit
Oost-Nederland. Manon: “Bijvoorbeeld
lokaal geproduceerde hennep of wol. Wol
is een veelgebruikte grondstof, bij
hennep ligt dat gecompliceerder. Daar
moet eerst garen van worden gespon­
nen. Onze voorgangers in het project
hebben daar een eerste proef mee
gedraaid. Garens gesponnen van hennep
zijn echter een stuk minder sterk dan die
van katoen. Als je er hard aan trekt,
knapt de draad.” Loes vult aan: “Het
garen is daardoor nog niet geschikt om
kleding van te maken. De kwaliteit moet
worden verbeterd voor we er echt iets
mee kunnen.”
Het hennepgaren moet worden dooront­
wikkeld. Om tot een sterker garen te
komen zullen proeven moeten worden
gedaan en ook zal het hennepgaren
worden vergeleken met de katoenen
variant om uiteindelijk tot een garen te
komen dat in weinig tot niets onderdoet
je er
e
o
d
‘Wat
dat je
a
n
e
e
dus m seizoen
n
het ee ragen?’
ed
hebt g
Bij hennep wordt al snel
gedacht aan marihuana. Er
bestaan echter zo’n 2.000
verschillende soorten
hennep. De plant die wordt
gebruikt om te roken bevat
20 procent tetrahydrocanna­
binol (THC), de chemische
stof die de psychologische
effecten van marihuana
veroorzaakt. De hennep die
voor textiel wordt gebruikt
bevat slechts 0,3 procent.
Het heeft dus geen zin om
je t-shirt na gebruik op te
roken.
voor katoen. Daarna is het aan de stu­
denten van ArtEZ om van de ontwikkelde
stof modieuze kleding te maken. Ook
kijken de Saxion-studenten op welke
andere vlakken dan kleding henneptex­
tiel kan worden toegepast. “Zo kijk ik
bijvoorbeeld naar bedtextiel”, zegt Iris.
“Daar kan net een iets ander soort textiel
worden gevraagd dan voor kleding.
Daarvoor zal een ander soort garen
moeten worden gesponnen.”
Hergebruik
Of het nu om kleding gaat of bedtextiel,
uiteindelijk is het de bedoeling van Going
Eco Going Dutch dat het product na
gebruik niet in de prullenbak verdwijnt
maar wordt hergebruikt. “Ook dat gaan
we onderzoeken. Hoe we dit textiel het
best kunnen recyclen”, zegt Rozanne.
“Na gebruik wordt het textiel weer
ontrafeld, waarna er nieuwe stof van kan
worden geweven. Daar kan dan weer
een t-shirt of iets anders van worden
gemaakt. Gooi gebruikte kleding dus
niet in de prullenbak, maar in de daar­
voor bestemde kledingcontainers. Op die
manier kunnen we textiel een tweede
leven geven.”
34
reportage
brandveiligheid
magazine van saxion
Brandveiligheid in
studentenhuizen
‘Je weet niet altijd
wie er thuis is’
Veel studentenhuizen zijn niet brandveilig. Brandweer
Twente wil studenten en huisbazen bewuster maken van
de risico’s, hoe die te voorkomen en wat te doen als er toch
brand uitbreekt. SAX liep mee met een controle in een –
hopelijk a-typisch – studentenhuis in Enschede.
W
e staan voor een deur
in de Deurningerstraat
in Enschede. Ooit een
deftig pand, maar
decennialange bewo­
ning door studenten
heeft de oude glorie danig doen verble­
ken. Ook al wonen hier dertien studen­
ten, het duurt enkele minuten voor er
wordt opengedaan. Martijn van den
Hoeven, medewerker Toezicht Brandvei­
ligheid bij Brandweer Twente, tegen de
student die opendoet: “Mijn collega is hier
twee weken geleden geweest. Weet je
daarvan?” Sjoerd weet van niets. “Ik kom
de brandveiligheid in dit huis controleren
en wil jullie graag wat vragen stellen. Mag
ik binnenkomen?” Sjoerd vindt het goed.
Het oogt en ruikt niet bepaald fris in het
halletje, maar naast de voordeur hangt
wel een brandmeldinstallatie. Een goed
begin, vindt Van den Hoeven. Als we de
smalle, hoge trap oplopen, valt het ont­
breken van trapleuningen op. En die zijn
toch wel handig als je haast hebt om aan
rook of vuur te ontsnappen.
Vluchtroute
Sjoerd gaat ons voor naar de bovenste
verdieping waar een vierkant gat in het
plafond is gedicht met board, karton en
purschuim. Mocht op deze verdieping
brand uitbreken, dan zullen de vlammen
35
TEKST MONIQUE LUBBERS
FOTO’S NIKI POLMAN
Saxionstudenten denken mee
an het
a
n
e
r
a
‘We w
n toen
bakken e
okalarm
o
r
t
e
h
ging
af’
hiervan smullen. We lopen de donkere
smalle gang in met aan weerskanten
deuren. Boven elke deur zit een gat waar
doorheen een bundeltje kabels naar
buiten steekt dat als een grijze slinger
langs de muur hangt. Niet echt brandvei­
lig. Verderop in de gang bungelt een
stekkerdoos met daarin twee stekkers
(waarvan?) aan het plafond. Afgekeurd.
Een grote koffer en wat beddengoed ligt
in de gang wat rottig in de weg als je
jezelf in veiligheid zou willen brengen
tijdens een brand. Nie goed nie.
“Als de vluchtroute via de trap geblok­
keerd zou zijn, waar zou je dan op deze
verdieping naar buiten kunnen?”, wil Van
den Hoeven weten. “Door de badkamer”,
zegt Sjoerd. Hij wijst naar een dichte
deur zonder klink waarachter geluid van
stromend water hoorbaar is. “Hoe krijg je
die deur open?”
“Aan de binnenkant zit wel gewoon een
klink hoor”, stelt Sjoerd gerust. “Als er
niemand hoeft te douchen, laten we de
deur meestal open. Als hij per ongeluk
dichtvalt, gebruiken we zo’n stangetje. Ik
weet alleen even niet waar dat is.” Aange­
zien deuren op de vluchtroutes met één
handeling moeten kunnen worden geo­
pend, scoort ook de deur-zonder-klink
een dikke onvoldoende. En we hebben
nog niet eens de hele bovenste verdie­
ping gezien.
Student en huisbaas
“Om de brandveiligheid in studentenhui­
zen te vergroten, richten we ons op twee
doelgroepen”, zegt Yvette Geusendam,
vakspecialist binnen het team Brandveilig
Leven van Brandweer Twente. “De huis­
bazen, die moeten zorgen dat de studen­
tenhuizen voldoen aan de bouwkundige
en installatietechnische eisen voor brand­
veiligheid, en de studenten, de bewo­
ners. Natuurlijk is het belangrijk dat er
rookmelders hangen en dat er blusmid­
delen aanwezig zijn. Maar als de vlucht­
wegen worden versperd door bierkratten
of vuilniszakken kan er in geval van
brand nog steeds een levensgevaarlijke
Brandweer Twente heeft
Saxionstudenten Creatieve
Technologie gevraagd na
te denken over manieren
om het onderwerp
brandveiligheid bij
studenten beter onder de
aandacht te brengen. De
ideeën moesten aanzetten
tot daadwerkelijke
gedragsverandering.
Yvette Geusendam: “Het
winnende idee haakt aan
bij de twee momenten in
het jaar waarop studenten
op zoek gaan naar een
kamer. Tijdens het
hospiteren zou de potenti­
ële nieuwe huisgenoot
kunnen worden geconfron­
teerd met iets dat in de fik
vliegt om te zien hoe hij of
zij daar op reageert.
Daarna volgt vanzelf een
gesprek over brandveilig­
heid.”
situatie ontstaan.” Jean-Michel Bellos,
vakspecialist bij het team Toezicht van
Brandweer Twente: “Bij de jaarlijkse
controle moeten we studenten steeds
opnieuw op dezelfde risico’s wijzen. Wat
we zouden willen, is dat ze zelf de
verantwoordelijkheid nemen voor hun
veiligheid en hun huisbaas aanspreken
op zaken die hij moet regelen. Als er
brand uitbreekt, loop jij gevaar, niet je
huisbaas.”
Rook dodelijker dan vuur
Kunststoffen en elektrische apparatuur
kunnen een brand razendsnel doen
oplaaien. Je hebt ongeveer drie minuten
de tijd om je huis veilig te verlaten. Niet
het vuur maar rook is de belangrijkste
doodsoorzaak bij brand. Behalve het
gevaar van ingeademde rook bestaat het
risico dat je door de rookontwikkeling je
oriëntatie kwijtraakt, zelfs in de kleinste
ruimtes. Als je slaapt ruik je niets. Maar
je hoort waarschijnlijk wel het doordrin­
gende geluid van een rookmelder. Als die
het doet. Vanzelfsprekend moeten de
batterijen tijdig worden vervangen, maar
36
reportage
brandveiligheid
magazine van saxion
Voorkom brand
1
2
3
4
5
6
7
Rook niet in bed Dit
is een belangrijke
brandoorzaak.
Gooi geen asbakken leeg in de
prullenbak.
dat is niet het enige. “We zien regelmatig
dat de sensor van de rookmelder is
afgeplakt omdat studenten binnen willen
roken of frituren zonder dat het
rookalarm afgaat”, zegt Bellos. “Steeds
vaker staat in huurcontracten dat dat niet
is toegestaan.”
Kijk uit met
koken of frituren vooral ’s
nachts.
Maak de afzuigkap regelmatig
schoon Het vet in
het filter kan vlam
Sociale controle
Ook in het studentenhuis aan de Deurn­
ingerstraat heeft zich weleens een nach­
telijk bakincidentje voorgedaan. “Eigen­
lijk was er niets aan de hand”, aldus
bewoner Thomas. “We waren hamburgers
aan het bakken en toen ging het
rookalarm af. Het maakte een enorme
herrie, maar toch werd niet iedereen
wakker. We zijn toen wel alle kamers
langsgegaan om te kijken of het alarm
afging vanwege het bakken of misschien
toch een andere oorzaak had.” Heel slim,
vindt controleur Van den Hoeven. Hij
vraagt naar de sociale controle in het
huis. “Hebben jullie een goed contact met
elkaar? Weet je bijvoorbeeld wie er op
een bepaald moment in huis is?”
“We wonen hier met z’n dertienen, dus
nee, dat weet je niet altijd”, is het ant­
woord. “We hebben wel een groepsapp,
maar of je daar op zo’n moment nou echt
iets aan hebt...”
Van den Hoeven vindt het mede daarom
belangrijk om met elkaar de vluchtroutes
te bepalen en een plaats buiten af te
spreken waar je elkaar treft in geval van
brand. “Dan kun je in elk geval nagaan
wie er mogelijk nog in huis is.”
Voor dit studentenhuis is die afgesproken
plaats bij voorkeur niet achter het huis.
Niet alleen ligt de tuin vol rommel, hij is
ook volledig omsloten. “Als het vuur zich
uitbreidt naar de achterkant, kun je hier
geen kant op”, constateert Van den
Hoeven.
vatten.
Gebruik geen
driewegstekkers Deze kunnen
kortsluiting veroor­
zaken.
Ook in de rest van het huis laat de brand­
veiligheid te wensen over. De afzuigkap
in de keuken doet het niet en wordt nooit
schoongemaakt. De meterkast is flink
gedateerd en er hangen losse draden in.
In het ketelhok ligt de troep opgestapeld
tot aan het plafond. “Het is geen schoon
huis en er zijn zeker risicofactoren, maar
de meeste vluchtwegen zijn wel vrij en er
is een goed werkend brandmeldsys­
teem”, vat Van den Hoeven samen.
“Er gaat een brief naar jullie huisbaas met
een opsomming van de punten die onvol­
doende zijn, met daarbij de foto’s die ik
heb gemaakt. Maar die koffer boven in
de gang kunnen jullie vandaag al wegha­
len. Over een week of vier kom ik nog
een keer kijken.”
Ben je benieuwd hoe het staat met de
brandveiligheid in jouw huis? Of weet je
dat die niet in orde is, maar heb je een
huisbaas die er niets aan doet? Vraag
dan een (gratis) check aan bij Brandweer
Twente: [email protected] of k.droste@brandweertwente.
nl.Info over wet- en regelgeving voor
huisbazen en brandveiligheidsproducten
voor in huis: www.brandweer.nl/opkamers en op www.heetinhuis.nl.
Koppel geen
verlengsnoeren
aan elkaar Dat
kan kortsluiting
veroorzaken.
Pas op met halo­
geenverlichting
en spots Als ze te
dicht bij brandbare
materialen staan of han­
gen, veroorzaken ze snel
brand.
8
9
Hang wasgoed te
drogen op een
veilige afstand van
een kachel.
Zet (ouderwetse)
beeldbuis-tv’s
uit als je gaat
slapen of weg­
gaat Ze trekken stof aan
en worden van binnen zo
warm dat het stof kan
ontbranden. Met flats­
creen-tv’s loop je dit risico
niet.
mededelingen
“
37
“
DEZE PAGINA VALT BUITEN DE REDACTIONELE
VERANTWOORDELIJKHEID VAN SAX.
Ik wil
succesvol studeren!
Een training of workshop volgen? Meld je snel aan!
Het aanbod van het studiesuccescentrum is breed. Een tipje van de sluier:
Taal
• Werkwoordspelling
• Van tekstplan naar uitwerking
Persoonlijke ontwikkeling
• Opkomen voor jezelf
• Stress busters (English)
Studiekeuze en loopbaan
• Personal branding
• Succesvol studeren
• Masterclass studiekeuze
Effectief studeren
• Omgaan met uitstelgedrag
• Studiestress? Scan je succes
Voor meer trainingen en
workshops en de daarbij
behorende data, tijden,
locatie en kosten ga naar
saxion.nl/succesvolstuderen
saxion.nl/succesvolstuderen
Inspirerende docenten:
het kloppend hart van de o
­ rganisatie
Met de focus op 2020 bouwt
Saxion aan de toekomst. In
het Strategisch Plan van Saxion wordt de koers bepaald en
focus aangebracht. Zo wil
Saxion jou door middel van
onderwijs en onderzoek leren
een brug te slaan tussen
geavanceerde technologie en
de toepassing hiervan in de
praktijk.
Maar de vraag die continu centraal
staat is: hoe moet dit onderwijs er dan
precies uit gaan zien en wie gaat dit
verzorgen? Saxion geeft aan dat do­
centen het kloppend hart van de orga­
nisatie vormen. In het Strategisch Plan
van Saxion vormt de ‘inspirerende
docent’ een van de vijf speerpunten.
Maar wat zijn eigenlijk inspirerende
docenten? Hoe word je een inspireren­
de docent? Hoe blijf je een inspireren­
de docent?
Deze vragen en meer kwamen bij de
leden van de Centrale Medezeggen­
schapsraad (CMR) direct bovendrijven.
Studenten en docenten hebben in een
brainstormsessie verschillende begrip­
pen en ideeën op papier gezet. Al dis­
cussiërend kwamen we erachter dat
het zijn van een inspirerende docent
eigenlijk een subjectief gegeven is.
Desalniettemin wel een belangrijk ele­
ment in het neerzetten van goed on­
derwijs. Wordt vervolgd dus…
Lijkt het jou ook leuk om als student,
docent of medewerker mee te denken
over thema’s als inspirerende docen­
ten, goed onderwijs, Saxion Strate­
gisch Plan en meer? Houd dan onze
column goed in de gaten, want aan het
begin van studiejaar 2016-2017 zullen
de verkiezingen weer plaatsvinden.
Wij horen graag jouw mening!
Reageren kan via Facebook: Centrale
Medezeggenschapsraad Saxion - CMR
of Twitter: #SaxionCMR
38
trends cool stuff
magazine van saxion
Duurzaam
Buymeonce.com
In de huidige wegwerpmaatschappij kopen we liever goedko­
pe producten met een korte levensduur dan iets duurdere
producten waarmee je veel langer doet. Bij buymeonce.com
proberen ze die trend te keren. Ze zoeken producten uit die je
maar één keer aan hoeft te schaffen en vervolgens heel lang
meegaan. Allemaal om de hoeveelheid afval te verminderen
en zo jouw huisraad te verduurzamen. Daarmee zijn deze
producten in aanschaf wellicht wat duurder, maar op de lange
termijn (veel) goedkoper omdat je ze nooit meer hoeft te
vervangen. Denk aan kleding, keukenproducten, gereed­
schappen, speelgoed en accessoires. Via de website linken ze
je (vaak) door naar Amazon, maar de meeste producten kun
je ook gewoon in Nederland terugvinden.
Naast het aanbieden van producten geven ze je ook tips over
het onderhouden en repareren van de spullen die je al hebt.
Super sympathiek!
Event
John Coffey speelt
Tony Hawks Pro Skater 2
Voor veel 90’s kinderen is de game Tony Hawks Pro
Skater 2 als thuiskomen in een warm bad. De gehei­
me ruimten in de hangar-level vrijspelen, heel vaak
onhandig op je bek gaan en de toffe soundtrack.
Misschien wel de beste game-soundtrack van de 00’s.
Wellicht doen de namen van artiesten als Anthrax,
Powerman 5000 en Bad Religion vandaag de dag bij
lang niet iedereen een belletje rinkelen, als je de
game gespeeld hebt kun je ieder nummer nog bijna
foutloos meezingen wanneer je de muziek hoort. Op
13 mei brengt John Coffey een ode aan deze fantasti­
sche game met een optreden in skatepark Burnside,
Deventer. Voor kaarten kun je bij burgerweeshuis.nl
terecht. Hier vind je ook de Spotify-playlist met alle
nummers uit de game.
Binnenkort!
39
TEKST JASPER BRESTER EN RICCO VAN NIEROP
Swipe!
Rockchicks
Fashion
Swipe & Shop
Online kleding kopen is leuk, maar de leukste dingen vind je vaak weer in
verschillende winkels. Wil je zien wat nieuw in de collectie is? Dan moet
je alle webwinkels stuk voor stuk af om te kijken wat de merken voor de
fashionista’s in petto hebben. Of je pakt natuurlijk de Swipe & Shop-app er­
bij. Hiermee kun je in één app de producten van allerlei verschillende online
kledingwinkels bekijken en bepalen of je ze leuk vindt of niet. Een soort
Tinder voor kleding. Ben je zelf niet zo’n modekenner en doe je meestal
maar wat? Daar hebben ze bij Swipe & Shop ook aan gedacht. Er is namelijk
een pagina met de meest geswipete producten. Dan koop je dus altijd iets
wat populair is en kan het niet fout gaan. Wij swipen naar rechts. De app is
beschikbaar voor iOS en Android. Meer info op swipenshop.nl
Fun
Carpool Karaoke
Karaoke is in alle gevallen verschrikkelijk. Toch maken we graag een
uitzondering voor James Cordon en zijn Carpool Karaoke-video’s. Veel
mensen hebben de video met Adele gezien, maar hij maakt nog veel meer
toffe video’s met tal van beroemdheden als Justin Bieber, Iggy Azalea,
Mariah Carey, Sia en vele anderen. Op Youtube even zoeken naar Carpool
Karaoke en je hebt ze zo gevonden.
In de vorige editie van Sax
stond op deze plek een play­
list vol ruige rockers. Prima
lijstje natuurlijk, maar met één
groot probleem: het waren al­
lemaal mannen. Alsof vrou­
wen niet kunnen rocken! Daar­
om nu de tegenhanger: de tof­
ste chicks die niet alleen
kunnen zingen, maar ook kun­
nen schreeuwen. Met haar
biografie in de bios kan Janis
Joplin niet ontbreken, net als
de grande dame van de punk:
Patti Smith. Beiden beïnvloed­
den ze generaties aan zange­
ressen: Melissa Etheridge,
Beth Hart, PJ Harvey, Courtney
Barnett, The Kills en de Neder­
landse Ella Bandita. Niet alleen
in de rock, maar ook in de pop
zijn er dames met enorme
strotten. Denk aan Blondie,
Alanis Morissette, P!nk, Gos­
sip, The Pretty Reckless en na­
tuurlijk Anouk. Vergeet ook Ri­
hanna niet, die op haar recen­
te album college geeft samen
met Slash in Rockstar 101.
Geef Spotify een slinger en
laat je omverblazen door een
vijftigtal rockchicks.
Luister via tinyurl.com/
saxrockchicks
40
international
magazine van saxion
Easier access to
Dutch companies and
entrepreneurship
Saxion Connect, Saxion Export Centre and the Saxion Centre for
Entrepreneurship (SCvO) have joined forces. All three organisations
of the university of applied sciences found that they have similar
interests and goals for international students and decided that they
can achieve more as partners in certain events. This recently resulted
in the event the Challenge Day.
41
TEXT WENDY VAN TIL/NICOLIEN OLDEMAN
PHOTO SHUTTERSTOCK
that
y
p
p
a
eally h llenge
r
e
r
a
Cha
‘We
e
h
t
n
tual
o
c
a
w
n
e
a
w
king on as really
r
o
W
Day!
ue w
s
s
i
s
s’
s
busine ational for u
educ
I
f director Theodor van der Velde of
SCvO has his way, this will extend
to more events and activities for
international students. “I may be
called a dreamer, but I feel that we
can offer more to our international
population at Saxion. In the past few
years, we’ve organized more and more
events for international students. Not
new events, but events already available
to our Dutch population and that we now
offer to our internationals, after many
requests.”
The cooperation of the organisations has
resulted in hosting the Challenge Day
recently. This day contained working in
teams on challenging issues from the
business community. It was set up to
arouse the interest of international
students for careers in the eastern part
‘Welcome,
rk’
let’s get to wo
of the Netherlands. Internationals bring
along experience and a network and
offer companies knowledge with regard
to doing business in the Netherlands and
they are familiar with Dutch culture. All
of this makes international students
assets to companies, which was also
mentioned in the report ‘Welcome, let’s
get to work’ published in January this
year.
Challenge Day winner
Using an app to be able to trace cars
abroad. That was the winning idea of the
Dealerdirect team during the first Saxion
Challenge Day, which was hosted last
February, during which 45 international
students worked in groups on company
issues.
“We are really happy that we won the
Challenge Day! Working on an actual
business issue was really educational for
us. We have the idea of starting our own
business, so the prize comes in very
handy,” says Illia Baldin from Ukraine,
who was one of the students in the
winning team. They received 500 euros
for the idea of checking whether a
vehicle is delivered to a buyer abroad via
an app.
Most participants of the Challenge Day
were of the opinion that this event is
what makes studying abroad even more
interesting: to interact with students of
different courses and working together
on real company issues.
Saxion
­programmes
Saxion Export Centre
This organisation’s goal is
to strengthen international
entrepreneurship of small
and medium enterprises in
the Dutch provinces of
Gelderland and Overijssel.
A selection of talented
Saxion students support
these enterprises by means
of a project, final thesis or
a work placement.
Connect
This programme offers
international graduates a
traineeship with a compa­
ny or an institution in the
Netherlands for a period of
time between six and twel­
ve months immediately
after graduating.
Saxion Centre for Entrepre­
neurship
This centre helps enterpri­
sing students maximize
their potential and gives
them full support in setting
up their own business. The
centre interacts with Enac­
tus, which stimulates com­
panies to develop social
projects or companies, and
organises events such as
the International Start-up
Challenge, Student Entre­
preneurs’ Day and Saxion
Summer School for Entre­
preneurship.
42
international
PHOTO’S AUKE PLUIM
More on
Sax.nu
Sax.nu in short
Fontys attracts the most
international students,
Saxion comes second
Enter any lecture hall here
and there is a good chance
that you come across a
German, Belgian or Chinese
student there. Never before
were there so many interna­
tional students in the Nether­
lands.
Trainees take shelter
suits to homeless in
Newcastle
Six Saxion Fast Forward
trainees took 25 shelter
suits, in other words, protec­
tion for homeless people
against the cold, to Newcas­
tle during the spring break.
Extra registration for
Saxion minors
Students starting their minor
in the second part of the
academic year get their own
registration. It is one of the
changes regarding minors
that will be introduced
during the next minor mar­
kets.
What? Deventer introduction to international students
who started their course at Saxion in February
When? February, 2016
Where? Deventer, city centre
magazine van saxion
8.520
That’s how much money
was raised by Saxion
employees for a project
for kids with autism in
Uganda. They chose to
donate the Christmas box
they received from their
employer.
Say
Cheese!
interview
TEXT WENDY VAN TIL/NICOLIEN OLDEMAN
PHOTO’S TOMA TUDOR, WENDY VAN TIL
interview
43
First
price!
We aimed for
first place and got it’
Second-year students of International Business and Management
(IBMS) studies write an export plan for a business as a part of their first
year. This year one team did such a good job that their work did not only
score a 9 in the assessment, but they also received the first prize of
500 euros from the company Vaessen-Shoemaker.
T
he team consisted of Onne
Jelier, Ramon Melis, Chad
Kuilderd, Naidyenne Hironi­
mus, Charlene Dinh and
Patrique Westerweel. The
students studied four
different countries (Great Britain, Viet­
nam, Poland, Turkey), of which Vietnam
was selected as the country they would
end up making their export plan for.
So why did you guys win? Chad: “We
came up with a new idea of segmenting
clients, which the company had never
seen used by students before.”
Tell us a bit more about how you got
the idea. Patrique: “We talked a lot and
we had many discussions. But that was
necessary. No-one should have to give up
on his or her idea that easily. This way we
really had to come up with good argu­
ments on selling the idea and negotiating
with your teammates which results in the
t
‘We talked a lo
y
and we had man
discussions’
best way to tackle the issue at hand.”
Chad: “It might take four hours in a meet­
ing, but afterwards at home you only had
to work out your notes in 30 minutes.”
How did it feel to win this? Chad: “It is
weird to know that your work actually
has an effect on a company. This is what
makes it worthwhile.” Ramon: “We were
not thinking about the grade we were
going to get, we wanted to win the
competition. We aimed for first place and
got it.” Patrique: “More valuable than the
prize or grade is the certificate we got
and the connection we made with the
company. We can use this on our LinkedIn
profiles and we can add a useful contact
for the future.”