Transcript GUO_Nieuws_februari_2016 - Groeten uit Oisterwijk

GROETEN UIT OISTERWIJK
Nieuwsbrief van
GUO
februari 2016
zaterdagavond 13 februari
GUO-concert legendarisch (à la) Rum in
Tiliander Oisterwijk
Vlaamse folkpioniers spelen
op zaterdag 13 februari in
Tiliander met goesting
Concertorganisatie Groeten Uit
Oisterwijk verwelkomt op zaterdag 13 februari “à la Rum”
in plaatselijk cultuurcluster
Tiliander. Een zeldzaam buiten-
kansje voor de liefhebber van
Vlaamse folk om deze legendarische vernieuwers van weleer
nog eens te kunnen zien. Voor
dit concert uit haar serie
2015/2016 wijkt GUO uit van
haar zaal op de eerste verdieping naar de grotere theaterzaal beneden. Daar begint à la
Rum om 20.30u aan een concert van tweemaal drie kwartier.
De geschiedenis van de Vlaam-
se folkgroep Rum loopt parallel
met die van de Nederlandse
band Fungus. Allebei probeerden ze oude Nederlandstalige
volksliedjes opnieuw populair
te maken door ze op een eigentijdse manier te vertolken. Net
als Fungus was Rum sterk beïnvloed door Engelse folkarties-
trombone en hobo omvatte.
Maar het begon met flamenco
en The Dubliners.
Dirk Lambrechts was toen in
Leuven een flamboyante verschijning die flamenco speelde.
Paul Rans, zoon van de beste
slager van de stad, was in die
tijd op zoek naar muzikaal ver-
“We keken in de eerste plaats
naar de Dubliners in die tijd,”
zegt Paul Rans daar nu over.
“De aanpak, de inzet van de
zangers en de muzikanten,
sprak ons enorm aan. Dat is
iets wat je ook herkent bij zigeuners. De volledige inzet, het
zich volledig geven als je speelt.
ten uit die tijd. Maar waar Fungus zich vooral liet inspireren
door de folkrock van Fairport
Convention en Steeleye Span,
ging Rum te rade bij puristen
als de Watersons met hun ongepolijste meerstemmige samenzang. Het trio musiceerde
akoestisch en zonder ritmesectie. Samen bestreken de heren
een imposant instrumentarium, dat behalve gitaren, luit en
mandoline ook harmonium,
tier en leerde bij Dirk, naast
gitaar spelen, ook de Engelse
en Ierse folk kennen. Toen ze
samen optraden in café De
Reynart in de stad ontmoetten
ze Wiet van Leest, die als kind
al wat viool had gespeeld maar
met Barney McKenna als groot
voorbeeld, had gekozen voor
de tenorbanjo.
Na deze ontmoeting was Rum
geboren, de nam was bedacht
door Dirk Lambrechts.
Dat was echt een voorbeeld,
want als je rondkeek naar wat
er gebeurde in de traditionele
muziek, dat was allemaal zo
flauw, zo braaf. Er werd zo tam
en mak gezongen.”
Ze speelden overal waar dat
mogelijk was en vooral Paul en
Wiet maakten er serieus werk
van: veel tijd werd besteed aan
nummers instuderen, werken
aan de perfecte samenzang en
het juiste gebruik van de instru-
menten. Daar had Dirk Lambrechts niet veel mee, repeteren was niet nodig vond hij en
hij haakte af. Met zijn tweeën
gingen ze verder en ze mochten zelfs een demo opnemen,
waar verder niets mee gebeurde, omdat ze er zelf niet echt
tevreden over waren. Inmiddels hadden ze in Antwerpen
Dirk van Esbroeck leren kennen, die weliswaar in Gent was
geboren maar op tweejarige
leeftijd met zijn ouders naar
Argentinië verhuisde. Als 18jarige trok hij eerst een tijd
door Engeland en daarna kwam
hij in Antwerpen terecht. Dirk
speelde in die tijd in de groep
De Doolaards, maar toen die
ermee stopten, werd Rum met
Dirk opnieuw geboren. Vanuit
Leuven veroverden ze heel
België, zelfs de Franstalige pers
was enthousiast en ze speelden
dagen na elkaar voor een bomvol Theâtre 140 in Brussel. Dit
jonge trio had de tijdsgeest te
pakken, werd waanzinnig populair in Vlaanderen (stond
zelfs nr. 1 in Humo’s Top Tien)
en toerde ook regelmatig door
heel wat Europese landen.
Rum arrangeerde muzikaal
erfgoed van eigen Vlaamse
bodem dat terugging tot in de
middeleeuwen, componeerde
ook zelf, zette bestaand werk
van Vlaamse en Nederlandse
dichters op muziek en hertaalde buitenlands werk naar een
Vlaams idioom (The Black Velvet Band werd op de eerste
elpee De vuurrooien band).
Inmiddels
behoren
Rumliederen als 'Ik hou van alle
vrouwen', 'Het Luiaardsgild',
'De
Moorsoldaten'
en
'Lentelied' tot klassiekers van
ons Nederlandstalig repertorium.
Maar het succes kende ook zijn
keerzijde. Altijd onderweg,
steeds op zoek naar nieuw
materiaal, het werd ze teveel
en na zes succesvolle jaren
moest hun derde elpee tevens
hun afscheid worden. Vera
Coomans zong op dit album
“Gekwetst ben ik van binnen”
en zij zal later Paul Rans vervangen, die naar Engeland
verhuisde om er luiten te gaan
bouwen.
Maar niets is voor eeuwig, ook
aan het succesvolle Rumverhaal kwam een einde. Er
komt later nog een nieuwe
Rum met Juan Masondo. Dirk
van Esbroeck met Frakke Arn
en Jean-Pierre van Hees maar
de muziek is anders. Niet wat
het Belgische publiek wil. Die
houdt vast aan de oude Rum,
zoals die op Rum 1, Rum 2 ,
Rum 3 en de vierde elpee Hinkelen te horen was. In het buitenland waar ze Rum nooit
eerder hadden gezien, sloeg
het nog wel aan. Buitenlandse
collega’s waren dan ook meestal vol lof. Zelf zei Dirk van Esbroeck er later over:
“Ik heb daar toch een goed
gevoel aan overgehouden. We
hebben een risico genomen en
zijn misschien te ver van het
origineel afgeweken.”
2
De groep verdween tot er in
2005 een box verscheen met
de vier eerste Rum-lp’s plus
dvd. De box sloeg aan bij de
folkliefhebbers en daardoor
kwamen de oorspronkelijke
drie leden weer samen. De
groep ging op tournee met Laïs
en gaf ook weer enkele concerten, gewoon als Rum. Maar het
noodlot sloeg toe en Dirk Van
Esbroeck overleed in mei 2007.
Tijdens de hommageconcerten
voor Dirk Van Esbroeck werken
Paul Rans, Wiet Van de Leest
en Jokke Schreurs voor het
eerst samen. Tijdens die optredens spelen zij als eerbetoon
aan Dirk van Esbroeck een
aantal toppers uit het oude
Rum-repertoire.
Dat herhalen ze bij een reeks
hommageconcerten voor de in
2008 overleden Wannes van de
Velde. Deze optredens bevalt
hen en het publiek zo goed dat
ze besluiten om samen op gezette tijden oude tijden nieuw
leven in te blazen in het programma ‘A la Rum ‘, met zowel
oude Rum-liedjes als nieuwe
nummers.
U krijgt deze middag dan ook
klassiekers van Rum, aangevuld
met die van tijd- en geestgenoten als Willem Vermandere en
Wannes Van de Velde, afgeblust met een zeemanslied of
een instrumentaaltje van Taraf
de Haïdouks.
Rans speelt op een zelfgebouwde luit, Van Leest viool, Hauman, met zijn kenmerkende
stem die je aan Wannes van de
De websites van GUO:
Website GUO-concerten:
http://guo.inoisterwijk.nl
Openbare groep GUO-concerten op Facebook:
https://www.facebook.com/groups/164406130426816/
Lidmaatschap is gratis.
Eigen kanaal GUO-concerten op YouTube:
https://www.youtube.com/channel/UCXTJCD_Usd5wmTTU-B49Mg
Abonnement is gratis.
GUO-concerten op Twitter:
https://twitter.com/GUOconcerten
Website GUOnieuwsbrief:
http://guo.inoisterwijk.nl/nieuwsbrief/
Mail voor gratis abonnement naar [email protected]
GUO Facebook-pagina:
https://www.facebook.com/GUO.concerten.5
GUO op Instagram:
http://instagram.com/guoconcerten
Velde doet denken,
en
Schreurs spelen gitaar. Samen
zijn ze ruim begeesterd door
folk, jazz, gipsy, tango en klassiek. De fameuze vernieuwingsdrift van weleer is misschien
wat geluwd, maar de goesting
om samen te spelen is als vanouds.
Digitale ticketreserveringen zijn
mogelijk
via
http://
guo.inoisterwijk.nl die doorlinkt naar de website van Tiliander.
Telefonisch reserveren
kan op doordeweekse dagen
tijdens kantooruren op 013 –
5217220. Aan de balie in Tiliander zijn op vrijdagavonden van
18.00 tot 20.30u tickets beschikbaar. Voor zover dan nog
voorradig verkoopt GUO haar
laatste tickets aan de kassa in
Tiliander op de concertdag
vanaf een uur vóór tot aanvang
concert.
à la Rum in tekst, beeld en
geluid? Check
http://guo.inoisterwijk.nl/
concerten-1516/a-la-rum/
3
SIDO MARTENS:
Muziek heeft me geleerd wie ik ben!
28 februari staat een van de beste singer-songwriters
van Nederland bij GUO op het podium!
De muziekpers rekent de Friese
zanger/snarenman Sido Martens tot de beste singersongwriters van Nederland. Zijn
folky songs zijn luisterrijk van
taal en muziek, eigentijds en
eigenzinnig. Zijn repertoire is te
typeren als Nederlandstalige
poëzie op muziek.
“Waar vind je beter Nederlandstalig werk, poëtischer
liedjes die altijd ergens over
gaan, bij arrangementen waarin pure muzikaliteit primeert.
Oeroude vrijwel teloor gewaande woorden en taalkundige vondsten zijn geen kunstje,
maar staan altijd in dienst van
zorgvuldig
gecomponeerde
teksten en sfeer”, aldus recensent Henk Hoogenstraaten op
Folkforum
over
de
cd
‘Rhodondendrongloria’.
Sido Martens heeft zijn publiek
liefst op schoot. Enkele jaren
geleden tufte hij ze tegemoet
in zijn oude camper die hij
ombouwde tot concertzaal in
vestzakformaat. Met zijn draaibare bestuurdersstoel in zangen speelstand kon hij aan krap
tien luisteraars een concert
serveren. De akoestiek bleek
top en dus deed het vehikel in
de maanden november en
december 2012 dienst als mobiele opnamestudio. Martens
toerde naar zeven favoriete
locaties in Friesland, parkeerde
zijn mobilhome, plaatste twee
microfoons en sloot het tweesporen opnameapparaat aan.
Een man en zijn instrumenten
samen met een thermoskan
thee. Zitten en spelen. Ongedwongen, maar overtuigd. Puur
en ingetogen, zonder poespas,
zo ontstond de cd ‘Wankelmoed’. Eerlijke uitvoeringen,
niet altijd perfect maar wel
krachtig en gemeend. Meer
was er niet nodig.
Sido’s eerste plaatje was een
nummer van Robin Williamson
van de Incredible Stringband
“Home in the Sky”, opgenomen
met de groep Hello, waar zijn
oude vriend Piet Kok ook deel
van uitmaakte. Het werd helaas
geen succes. Met Piet zat hij in
1972 in Farmers Union, dat
bekend raakte in de hippe folkrocktrend van dat moment. Pas
jaren later nam deze groep de
elpee op, die er toen al aan had
zitten komen. Er was wel een
democassette opgenomen en
die kwam toevallig in Maassluis
terecht, waar Fungus, de Nederfolkrockband, na het vertrek van hun accordeonist een
gitarist zocht, die ook elektrische gitaar kon spelen, toen
nog altijd geen vanzelfsprekendheid in de akoestische
folkwereld van Nederland begin jaren 70, ook al had Bob
Dylan zo’n tien jaar daarvoor
een storm van verontwaardiging geoogst toen hij met een
band elektrisch ging spelen en
was ook Fairport Convention in
Engeland al een aantal jaren
elektrisch bezig. Sido werd
aangenomen en speelde met
Fungus, 'Kaap'ren Varen' de
hitparade in.
Hij speelde mee op het debuutalbum, op de ene kant gevuld
met Engelstalige folksongs en
de andere kant met Nederlandstalig repertoire uit oude
liedboeken. Hij werkte nog
gedeeltelijk mee aan het tweede Fungusalbum, maar het op
en neer reizen tussen Leeuwarden en Vlaardingen en het
blijven slapen in vaak weinig
comfortabele omstandigheden
maakte dat hij de groep verliet.
“Ik reisde me suf,” zegt hij hier
zelf over. Conducteurs leerden
hem kennen in de trein en
soms mocht hij van hen in een
lege eerste klas coupé nieuwe
nummers inoefenen op zijn
mandoline.
Zo begon hij in 1975 aan een
4
GUO NIEUWS februari 2016
solocarrière. In datzelfde jaar
kwam zijn eerste album uit,
“Land en Water” geproduceerd
door Roy Beltman. De plaat
werd zo goed ontvangen dat
Jan Smeets, destijds zijn manager en van Fungus, hem in 1976
op Pinkpop liet optreden. Het
werd een succes.
Sido werd daarna gevraagd als
voorprogramma van onder
meer 10cc, Ry Cooder, Emmylou Harris, Steeleye Span, The
Chieftains en Alquin. De toneelmeester van De Doelen
kwam na zijn optreden als
voorprogramma van 10 CC
enthousiast naar hem toe,
want zoiets had hij nog niet
eerder meegemaakt. Een week
daarvoor was Leo Sayer, in het
voorprogramma van The Who,
nog met blikjes bekogeld.
In die tijd voerde Sido in zijn
woonstad Leeuwarden, naast
muziek maken ook druk actie
voor meer fietspower, het behoud van de oude binnenstad
en bij de bezetting van de Torenstraat liep Trienke, zijn
vrouw, nog klappen op met
een gummiknuppel van een
overijverige diensthandhaver.
Maar opvolgers die daarna
verschenen hadden beduidend
minder succes. Toch bleef hij
liedjes maken. Voortaan alleen
nog in het Nederlands, want
jaren geleden toen hij met
Fungus in Engeland optrad,
kregen ze daar de beste reacties op. Hij bleef halsstarrig
zoeken naar succes, dat vanzelfsprekend leek en synoniem
was aan geluk. Wanhopig bleef
hij dromen en hopen, verwaarloosde ondertussen relaties,
ontkende de werkelijkheid en
herkende de signalen niet die
een depressie aankondigden.
Sido in de Fungustijd
Vlak voor een optreden in de
buurt van Arnhem stortte hij in,
toen hij de aftandse caravan
zag, die hem als slaapplek was
aangewezen, waar de kippen
nog in rondscharrelden. Hij
pakte de bus terug naar het
station en droop af. Er volgden
slechte jaren, waarin hij geen
prettig persoon was , niet voor
zichzelf maar al helemaal niet
voor zijn vrouw en zijn gezin.
Bijna vijftien jaar deed hij niks
meer aan muziek. Om zijn frustratie te ventileren ging hij hard
fietsen, maar een echte wielrenner was hij niet. Dus werd
het hardlopen, bij wijze van
boetedoening.. Hoe harder hij
liep hoe dieper het sneed.
“Zweet is leed, bloed moet,”
luidde zijn motto. Een donkere
periode, waarin hij weliswaar
gefrustreerd veel ruzie maakte
met Trienke, maar het was
vooral dankzij haar porren in
zijn rug en figuurlijke klappen
op zijn kop, dat hij eruit kwam
en niet aan drank en drugs ten
onder ging.
Zo rond 1995-1996 blies hij zijn
bestaan als muzikant nieuw
leven in. Voor een klein publiek, dat echt geïnteresseerd is
in wat hij doet. Voor een platenmaatschappij was hij niet
commercieel genoeg meer. In
de zeventiger jaren hadden
maatschappijen geld genoeg en
dus ruimte om met andere
muziek te experimenteren.
“Nu gaat het niet meer zozeer”,
zegt Sido, “om de kwaliteit van
de muziek, maar of je er een hit
mee kunt scoren. Vroeger in de
tijd van de verzuiling op de
radio hoorde je bij Felix Meurders van de VARA andere liedjes dan bij Vincent van Engelen.
Een aangename mix. Nu heb je
zendercoördinatoren die bepalen wat er op de radio gedraaid
wordt, dus richten platenmaatschappijen zich op een bepaald
publiek en als je daar een beetje buiten valt, ben je al gauw
niet interessant genoeg meer
voor hen.”
Beseffen wij eigenlijk wel,
denk ik dan, hoe dit soort
mensen, de keuzemogelijkheden van ons luisteraars beperkt? Als een soort dictators
maken zij uit waar wij in Nederland naar mogen luisteren!
En niemand doet er iets tegen?!
De start van Sido’s tweede
carrière in de muziek verloopt
moeizaam. Platenmaatschappij
Columms die de cd De Loper,
verwijzend naar zijn passie
hardlopen, zou uitgeven, gaat
vlak daarvoor failliet. Het album zal daarom de winkels
nooit bereiken. In 1998 doet hij
een tweede poging met de cd
“De Staat van Liefde” waaraan
een keur van Nederlandse artiesten meewerkt, zoals Syb
van der Ploeg (De Kast), bassist
Jan van Olffen, saxofonist Hubert Heeringa en multiinstrumentalist Rens van der
Zalm.
Sindsdien verschijnen er nog 12
cd’s
van
deze
singersongwriter. In een vaak beperkte oplage van 100 stuks voor
een klein publiek van fijnproevers.
Muziekkenners en critici van
landelijke bladen zoals Oor en
Heaven prijzen hem bij elke
nieuwe cd de hemel in. Op 15
november vorig jaar verscheen
zijn laatste album “Niemand is
van Iemand,” die ook weer
uitbundig werd geprezen in
Folkforum en door Matthijs
Linnemann in “Oor.”
“Hij heeft steeds minder woorden nodig om tot de essentie
te komen. En altijd is er die
verrukkelijke melancholie. Een
volwaardige aanvulling op zijn
indrukwekkende oeuvre.”
Wil je weten hoe Sido Martens
op het GUO-podium zal klinken? Kruip mee op schoot,
luister en geniet.
Om alvast een beetje in de
sfeer te komen. Klik en luister
naar Grutte Trienen. Sido met
Trienke. Deze versie overtreft
voor mij die van The Common
Linnets.
https://www.youtube.com/
watch?v=xmNRDVcuaPc
En dan ook nog even deze
versie van: Kaap’ren varen.
Misschien speelt hij die wel
bij ons op 28 februari!
https://www.youtube.com/
watch?v=GsKX-kmD1to
MIS HET NIET!
Walter van Brakel
5
Gevangen in GUO-sfeer….. (9)
In GUO Schrijfproject 2015/2016 vangen 13 schrijvers en een illustratrice de sfeer tijdens de GUO-concerten en op het vierdaagse GUO
Festival Paasfolk. De Nieuwsklok publiceert hun bijdragen. GUO doet dat ook, maar op Facebook (zowel in haar openbare groep als op
haar pagina), haar YouTube-kanaal én in haar digitale muziekmagazine. Na concertseizoen 2015/2016 sprokkelt GUO alle gezaaide en gevangen sfeer in proza, poëzie en illustraties bijeen. Oogst/vangst: de uitgave van een bonte verzamelbundel. Die gaat het licht zien tijdens
een bellettrie-avond in de concertlocatie van GUO op de eerste verdieping van cultuurcluster Tiliander Oisterwijk.
In deze negende bijdrage vingen schrijfster Loes Westgeest en illustratrice Tineke Lemmens de sfeer tijdens de GUO-balfolkavond van
zaterdag 9 januari met Itchy Fingers.
dansavond op live folkmuziek
de “Itchy Fingers” spelen
je hoeft je geen moment te vervelen
een groep mensen stelt zich op voor de dans
een grote kale man pakt hier zijn kans
hij doet erg zijn best
beweegt niet zo soepel als de rest
nee, erg goed kan hij het nog niet
. . . maar hij geniet
zijn ogen glinsteren . . . zijn gezicht straalt
dat is wat de sfeer bepaalt
een jonge jongen met rood haar in een vlecht
dansend op blote voeten . . . die kan het echt
zijn ogen dicht, sereen gezicht
met een meisje met dreadlocks in het haar
een bont gezelschap . . . dat is waar
toch hebben ze iets gemeen met elkaar
de passie voor dit dansfeest
is wat je van de gezichten leest
de tovercirkel is nu rond
voeten draaien langs de grond
op het ritme van opzwepende muziek
het is uniek
accordeon, gitaar en mondharmonica
in patronen bij een wals of een mazurka
ze lijken als in trance
tijdens iedere dans
in een kring of rechte lijn
genietend van dit samenzijn
naar het midden en weer terug
voorlangs en rug aan rug
onder een arm door en in de handen klappen
niet op iemands tenen te trappen
twee stappen opzij, drie achter en één naar voor
zo gaat het alsmaar door
en als de laatste klank verstomt
landen ze met beide voeten op de grond
6
Hield u van Sandy Denny? Van Nick Drake?
Dan mag u Sarah McQuaid zondag 20 maart bij GUO niet missen!
mineerd voor het beste album
van een vrouwelijke artiest en
album van het jaar door FolkWords.
“Een optreden van Sarah
McQuaid is altijd de moeite
waard,” schreef Folkforum en
Richard Wagenaar van The
Next Gig vond het “Een magnifieke uitvoering.”
Druk bezig met de voorbereiding van haar tournee troffen
wij Sarah thuis in haar vrij
afgelegen huis in West Cornwall, net buiten het stadje
Penzance, waar ze de tijd nam
voor een uitgebreid interview.
Sarah McQuaid!
Toen ik de stem van Sarah
McQuaid voor het eerst hoorde, moest ik denken aan malt
whisky, gesmolten chocolade
en honing gegoten in wijn. En
ik zag verre, angstaanjagende
landschappen, overgaan in
zacht glooiende, groene hellingen, die uitmonden in vredige
dalen waar het leven goed is,
maar hoe mooi ook alles in het
leven voert uiteindelijk naar
afscheid nemen en de dood.
Het was alsof ik opnieuw Sandy Denny hoorde. “Who knows
where the time goes…”
Het subtiele meesterschap van
Sarah Mc Quaid op het podium
houdt je meteen volledig in
haar ban. Eén stem, één gitaar, en de magie van de muziek. Sandy Denny en Nick
Drake hebben in Sarah
McQuaid een waardige op-
volgster gevonden.
Liefhebbers van deze muziek
mogen haar concert op 20
maart 2016 in Tiliander niet
missen. Op deze dag besluit
Sarah een tournee, die haar
vanaf 26 februari langs talrijke
concertzalen in Duitsland en
Nederland voert. Haar vierde
album “Walking into white”
werd in 2015 uitgeroepen tot
album van de maand en geno-
Sarah, you are living in England, but that’s not where you
were born?
My father was Spanish and my
mother was American; I was
born in Spain and lived for the
first two years of my life there,
after which my mother (who'd
been living in Spain for five
years before I was born) moved
back to the USA, taking me
with her. We lived first in her
home town of Chicago, where I
was a member of the Chicago
Children's Choir from age 7
until we moved to Washington,
DC, when I was 14. I started
writing songs and performing
them at school assemblies, and
then when I was 18 I went to
study for a year at the University of Strasbourg in France.
While I was there, I started
playing with a traditional Irish
band called Mixed Brew, whose
banjo player accompanied me
back to the USA and became
my first husband. I graduated
from Haverford College, just
outside Philadelphia, in 1987
with a BA in Philosophy.
What’s the reason you moved
to England?
I moved here just outside the
town of Penzance, in West
Cornwall because my mother
and stepfather had been living
in Cornwall for many years (my
stepfather is English), and after
my mother died my husband
(my second husband, Feargal
Shiels, whom I met in Ireland)
and I were given their house!
We moved here purely because
7
of the house, but we've made
really good friends here, and
the move to Cornwall was responsible for a huge development in my musical career.
Why?
It was through moving here
that I met Zoe (who had a big
pop hit single in 1991 with a
song she wrote and performed
called "Sunshine on a Rainy
Day") -- our kids were going to
the same tiny little school and
we became good friends and
started writing songs together.
We wound up recording an
album of songs we'd co-written
under the bandname Mama. I
credit Zoe with turning me into
a real songwriter. Prior to
working with her, I used to
occasionally write a song, but
co-writing all the songs for the
Mama album with Zoe taught
me a huge amount about songwriting and made me concentrate my energies in that direction. Both my third album, "The
Plum Tree and The Rose", and
my fourth album "Walking Into
White" consist almost entirely
of my own original songs. It
was also through Zoe that I met
Martin Stansbury, who recorded and produced the Mama
album and who's now my manager and touring sound engineer.
You lived for thirteen years as
a music-journalist in Ireland. In
Holland many people think
that there aren’t much new
musical developments coming
from this country, with an
exception maybe for The
Gloaming with Martin Hayes,
who will perform in Oisterwijk
with Dennis Cahill in October
2016.
I'm afraid I've fallen very much
out of touch with the music
scene in Ireland since moving
to England nine years ago! I
couldn't really tell you much
about what's happening there
now, but back when I lived in
Ireland it was fantastic to be
right in the midst of it. I wrote
about music for both the biweekly magazine Hot Press and
8
the daily newspaper The Evening Herald, and got to review
concerts by all sorts of amazing
artists -- James Brown, Tina
Turner and David Byrne, to
name a few! But when I lived
there I wouldn't say things
were in any way similar to the
60s or 70s! I do think that England is a much more oldfashioned country than Ireland,
and the US even more so -when I tour in the USA it's a bit
like travelling back in time.
People over there still call each
other "sir" and "ma'am", and a
lot of the technology isn't as up
-to-date as it is in Ireland or
England
In 2007 you re-released your
debut album from 1997, a gap
of ten years Was there any
reason for it? A writers block?
Or didn’t it have a good promotion when it was first released?
No, just circumstances! What
happened was that while the
album was still being mixed
and mastered, I was offered
what was supposed to be a
three-month temporary position in a magazine publishing
house. I thought "Oh great, I'll
work there for three months,
get back on my feet financially
and then go out and tour the
album." I wound up working at
that job for over ten years!
Finally I got sick of it, found the
courage to quit the job and
become a full-time musician,
and re-released the album.
Around the same time as I resigned from my magazine editing job and became a full-time
musician,
my
stepfather
offered to give us the house in
England. The move was motivated purely by financial considerations -- getting a house
rent- and mortgage-free, which
was particularly important at
the time because I'd just quit
my job to become a full-time
musician -- but I'm really glad
to be living in Cornwall. It feels
like home now.
Are their artists, musicians
who had a great influence on
your playing and writing?
When I was a teenager I listened a lot to Joni Mitchell, but
I think my current songwriting
and playing style were more
influenced by Nick Drake,
whose music I only discovered
when I moved to Ireland in my
20s. With Nick Drake, the guitar and the voice are equally
important -- it's almost like
Nick Drake the singer, duetting
with Nick Drake the guitarist,
and quite frequently the guitar
is playing a contrasting line of
its own, rather than merely
accompanying the vocal line.
That's something I try to emulate.
Your latest record received
very good reviews internationally an din our magazine.
Well -- it was nominated for
both Best Album from a Female
Artist and Album of the Year
by FolkWords, and then in the
final awards it was one of two
runners-up as Best Album from
a Female Artist. It got fantastic
reviews on both sides of the
Atlantic, and in many ways I
feel that it's the most personal
album I've ever recorded. The
songs were all written and
recorded in a very short space
of time, so it's very much a
song-cycle -- in fact, on last
year's tour I was performing
the whole new album live,
track for track, as the first half
of every concert. I won't be
doing that this year, though -- it
was a great thing to do it for a
year, but I'm looking forward to
mixing up the set a bit more on
this tour.
To record your fourth album Walking Into White, you
travelled from Cornwall, England, to the small town of
Cornwall, New York, USA, in
order to work with coproducers Jeremy Backofen
and your cousin Adam Pierce.
Why?
Gerry O'Beirne, the man who
also produced some albums for
Andy M. Stewart from Silly
wizard, he and Andy toured
together for many years, produced my first three albums
and did a wonderful job on
9
them, but both he and I agreed
that after three albums it was
time for me to work with a
different producer. I also wanted to work with somebody
from outside the folk music
world, somebody who would
approach my music with no
preconceptions and would
shake me up and take me out
of my comfort zone. Adam is
my cousin, and I'd admired his
music and his production work
for other artists for a long time,
so I asked if he'd produce the
new album, and he said he'd co
-produce it with Jeremy, who's
his main engineer and has
worked with him on a bunch of
different projects. I'm really
happy with their production on
the new album, and I definitely
want to work with them again
on the next one.
The songs on Walking Into
White are acutely observed
and literate, almost like journal notes set to music. They’re
measured
and
tranquil
but never dull because there
is always a sense of restlessness and unease behind the
poetry. What does this say
about you? Are you restless?
Ha! I've no idea. I can't remember what writer it was who said
he always looks forward to
reading the reviews of his
books so that he can find out
what he was actually writing
about. I guess there is a sense
of uneasiness in the lyrics of
many of the songs, as they're
mostly about nature and how it
can be this frightening, powerful force over which we have
no control -- tides ("The Tide"),
volcanos ("Yellowstone"), blizzards ("Where The Wind Decides To Blow"), fog and mist
("Walking Into White"). Those
things do make me uneasy ...
but they're also beautiful.
Some songs are inspired by
children’s books from Arthur
Ransome. Did you read these
books to your children?
I read them to both of my children! It took us a little over a
year to get through the whole
series of 13 books, reading a
chapter aloud at bedtime every
night. My son is 12 now, and
my daughter is 10, but I still
read aloud to them every night.
At the moment we're reading
Susan Cooper's "The Dark Is
Rising" series of books.
How do you compare Walking
Into White with your other
albums?
It's very different in terms of its
sonic landscape, thanks to
Adam and Jeremy's production,
and it was also written and
recorded in a much shorter
space of time than its predecessors, and I think that's a
good thing -- I'd like to make
the next album the exact same
way! But I like the previous
albums too. They're all quite
different from each other.
You are an excellent DADGADplayer. Can we expect some
instrumental work during your
concert?
Yes! I always include at least
one instrumental number in all
of my concerts.
You published a book about
guitar playing in DADGAD and
give workshops. How important is that for you?
I’d like to do a follow-up book
that focuses on song accompaniment and that demonstrates
the versatility of DADGAD. A lot
of people think of it as a specifically ‘Celtic’ tuning, but I
write all my songs in DADGAD,
and it’s also great for all sorts
of different genres, from blues
to classical music to rock ’n’
roll.
The workshops help to supplement my income from concerts, and I enjoy giving them I always feel that I learn something new with every workshop
I give. That’s why I'm also hoping to write a follow-up book!
“As frustrating as it must surely be that a greater public
recognition has so far eluded
her, Sarah McQuaid has clearly held true to her own musical
vision and it’s to be hoped
that Walking Into White is the
album which will bring her the
wider commercial success she
so richly deserves”, wrote
Helen Gregory from Folkradio
UK. How do you react on that?
I hope it's true!
For instance your financial
situation? In Holland most
10
folksingers don’t earn a lot of
money. Is that almost the
same in England?
My financial situation is terrible, but it's slowly getting
better -- I actually made some
money on my autumn tour in
the USA and UK, so I hope
that's a sign of better times to
come!
You would love to visit Tuscany
again,
you
said,
but camping trips around the
I see that you don’t have a
televisionset. Long ago when I
was just married we didn’t
have a televisionset, but listened to music and read
books. Then after a couple of
years we got an old one from
an aunt of my wife and we had
to use a screwdriver to change
the channel. It was only when
our children grew up, that we
bought a new one. How is that
with you?
Well, not having a television is
a choice we made -- it's nothing
to do with money, I just don't
feel the need to have one. We
got rid of the TV before my son
was born and we still don't
have one.
about the trip to Tuscany I
made years ago and showed
her my photo album from the
trip! She said she'd love to go
there and I explained that we
can't afford it at the moment,
but maybe someday. Saying
that, I do enjoy our camping
holidays in England, and I know
we're a lot better off than
many people, especially people
in other parts of the world, so
I'm not going to complain as
long as we have a roof over our
heads and food on our plates!
UK is all you can afford at
the moment?
It's funny, though, that you
should mention Tuscany, because my daughter just came
from school yesterday saying
that she'd been learning about
Italy in school, and I told her
Isn’t it hard to tour so long like
you did last year to promote
your album when you have
two little children at home?
It's always tough being away
from my family, but I actually
get to spend a lot more time
with them now than I did when
I was working full time as a
journalist -- at least now, when
I'm home I'm home, and can
spend all day with them,
whereas when I had an office
job, it was always a rush to get
home from work, get dinner on
breaks between them. When I
do get a longer break, I usually
arrange to stay with friends
somewhere -- ideally friends
with a good wifi connection,
because I always have a big
stack of emails to answer and
website updating to do! On the
break in the middle of this
Netherlands and Germany
tour, we'll be staying with so-
the table and get the kids to
bed! I work my tour schedule
around my children's school
holiday schedule, so whenever
they have time off from school,
I'm home, and that maximises
the time I spend with them.
me lovely friends of ours who
live in Erkelenz, Germany, not
far from the Dutch border.
They put on a concert for me in
their local church a couple of
years ago and since then have
become great friends, and
thankfully they're always happy
to give a travelling musician a
bed for a few nights! Flying
back to England isn't an option,
because even leaving aside the
cost of flights, it would still take
a full day to get home to Cornwall from any UK airport we
could fly to from Germany or
the Netherlands. And in a way
I'm glad that I live in such a
remote area, because I feel it's
less disruptive to family life if
During your coming tour
through Germany and the
Netherlans I notice you have a
break for almost a week. Is
that for visiting your family?
My ideal tour schedule is to do
five days of gigs and then have
two nights off before the next
batch of concerts, but it
doesn't always work out that
way. Sometimes I wind up with
longer runs of gigs and longer
11
I'm away for a big block of time, then home for an even
bigger block of time, rather
than constantly disappearing
and reappearing
What is your saddest and your
happiest memory?
My saddest memory is my
mother's funeral, standing in
the rain watching her ashes
being buried.
I have lots of happy memories,
but there is a memory that I
like to replay in my head whenever I'm feeling down, from
when I was a child and used to
spend my summers on my
grandmother's farm in Indiana.
I remember walking down to
the vegetable garden on a hot
sunny day, picking a ripe tomato and eating it while standing
right there in the garden, my
bare feet crunching down
through the sun-baked top
layer of earth to the darker,
moister
soil
underneath.
There's just something really
lovely about that recollection.
In 2017 last Sarah een rustpauze van 12 maanden in om zich
volledig te concentreren op het
schrijven en opnemen van
nieuw album alsook het schrijven van een opvolger van The
Irish DADGAD Guitar Book.
I’ve already started writing
songs for the next album. I was
really happy with the produc-
tion on the last one recorded in
the studio of my nephew in
upstate New York – so I’m hoping to travel over there in 2017
to do the next one with the
same team. It’s exciting!
Als we afscheid nemen, lijkt het
net alsof we Sarah McQuaid al
jaren kennen. Ze bedankt ons
omstandig voor het interview,
terwijl wij eigenlijk haar moeten bedanken voor haar eerlijke antwoorden en bereidheid
om aan dit interview mee te
werken. Wij wensen haar alvast
succes bij de verdere voorbereiding van de komende toer.
Die begint eind van deze
maand in Nederland, waarna
ze die bij GUO op 20 maart
hoopt af te sluiten.
Kan ze eindelijk weer naar haar
kinderen, naar haar gezin. Sarah bedankt!
Walter van Brakel
Luister naar Sarah :
https://www.youtube.com/
watch?v=52rV4sIDBYE
En daarna snel kaartjes bestellen!
Sarah McQuaid mag u niet missen, Kunt u niet op 20 maart dan is ze ook nog op onderstaande data in Nederland.
Toerdata in Nederland
Friday 26 February 2016
Podiumcafé Peter en Leni -- Damsterweg 20, Steendam 9629PD, The Netherlands
Tel 0598 430575 -- Tickets 10 euro -- 8:30pm (Doors Open all day)
http://www.peterenleni.nl
Saturday 5 March 2016
Muziekcafe De Lantaern -- De Hooge Bongert 3, Zevenaar 6903 DA, The Netherlands
Tel 06 2283 6891 -- Tickets 10 euro -- 9pm (Doors 8:15pm)
http://www.delantaern.nl
Saturday 19 March 2016
Roots aan de Zaan -- Zaandam, The Netherlands
Tel 075 612 2094 -- Tickets 10 euro, free for members -- 8:15pm (Doors 7:30pm)
http://rootsaandezaan.nl
Sunday 20 March 2016
Groeten Uit Oisterwijk -- Cultuurcentrum Tiliander Oisterwijk, Spoorlaan 82C, Oisterwijk 5061HD, The Netherlands
Tel 013 521 7220 -- Tickets 10 euro -- 3pm (Doors 2pm)
VIER DAGEN FOLKFESTIVAL MET PASEN
IN TILIANDER
Losse tickets kosten:
1.voor Goede Vrijdag het programma
Grote meesters, Lage Landen,
Kleine Liekes, Zaachte G
In Cultuurcentrum Tiliander,
Oisterwijk
Gerard van Maasakkers, Lieven Tavernier & begeleiders
25 euro,
2. voor Paaszaterdag en Eerste
Paasdag samen 30 euro
3. voor Tweede Paasdag eveneens 30 euro.
Maar in de voorverkoop kosten combi-tickets
1.voor vrijdag en zaterdag/
zondag 45 (in plaats van 55)
euro
2.voor zaterdag/zondag en
maandag 50 (i.p.v. 60 euro)
3. Een compleet vierdaags
festivalticket bedraagt 65 (in
plaats van 85) euro,
4. terwijl bij groepsreserveringen voor de balfolkmarathon
elk tweede ticket (à 30 euro)
zelfs gratis is!
Deze 50% groepskorting ‘2 (4,
enz…) halen = 1 (2, enz…) betalen’ voor de balfolkmarathon
geldt uitsluitend voor aanmelders via [email protected]
totdat de grens van 200 tickets
is bereikt. Belangstellenden
hiervoor wordt aangeraden om
eerst even de events-pagina op
balfolk.nl te raadplegen en
daar de instructies te volgen.
Alle overige digitale reserveerders kunnen terecht via links
op de homepage van http://
guo.inoisterwijk.nl. Die leiden
hen rechtstreeks naar de juiste
reserveringspagina’s van Tiliander waar tijdens kantooruren
natuurlijk ook aan de balie of
telefonisch (013 – 5217220)
gereserveerd kan worden.
Voor
ticketreserveringen:
www.tiliander.com, tel. 013 –
5217220 ( kantooruren) en op
vrijdagavonden tussen 18.00
en 20.30u aan de balie in Tiliander.
12
Vrijdag 25 maart
20.00
Gerard van Maasakkers & Harry Hendriks (Brabo's)
21.30
Lieven Tavernier &
begeleider (Vlaanderen)
doorlopend
Brabo- en
Vlaamse volksmuzieksessies aan
stamtafel in grand café + Folkmarkt + Folkcafé met catering +
Instrumentengarderobe +
meer.....
VOOR DIT UNIEKE
VIERDAAGSE
FESTIVAL IS HET
ECHT NODIG OM
RUIM VAN TEVOREN
TE RESERVEREN
Zaterdag 26 en
zondag 27 maart
Op zaterdag 26 maart begint onze unieke balfolkmarathon.
Die duurt tot zondag 20.00 ‘s avonds. Maar liefst 23 uur
kun je op de muziek van 16 balfolkbands bij ons komen
balfolken. Die kans heb je nog niet eerder in Nederland
gehad. Meld je dus snel aan
En dan de festivaltickets met kortingen in
voorverkoop die nu al loopt tot….. VOL=OP
Maandag 28 maart
12.00
Wouter Vandenabeele carte blanche
(Vlaanderen)
15.00
Niamh Parsons &
Graham Dunne (Ierland/Eire)
18.00
Sedaa (Mongolië/
Perzië)
21.00
Hamon Martin
Quintet (Bretagne/Breizh) Bretons slotbal Fest Noz
Doorlopend Masterclasses Bretonse dansen, onder- en boventonale keelzang, instrumentaal samenspel + Celtic/Irish sessions aan
stamtafel in grand café + Brabo/Vlaamse volksmuzieksessies aan
stamtafel in grand café + Folkmovies + Folkmarkt + Folkcafé met
catering
Kaartjes alleen voor 25 mrt: € 25,00
Balfolkmarathon op 26/27 mrt: € 30,00
Kaartjes alleen voor 28 mrt: € 30,00
Meerdaagse combi 25+26/27 mrt = € 45,00 (€ 10,00 korting)
Meerdaagse combi 26/27+28 mrt = € 50,00 (€ 10,00 korting)
Volledig festivalcombi 25+26/27+28 mrt = € 65,00 (€ 20,00 korting)
13
Gerard van Maasakkers opent met Vlaamse evenknie
vierdaags GUO Festival Paasfolk in Oisterwijk
En wie is die evenknie?
Lieven Tavernier!
Lieven wie?
Lieven Tavernier -Gentse smid
van de wonderschoonste, allerkleinste liekes met boterzaachtste G (het is 'Hent', geen
Gent)- treedt op Goede Vrijdag
25 maart aan op GUO Festival
Paasfolk. Het vierdaagse festival in Oisterwijks cultuurcentrum Tiliander opent daarvóór
echter met Gerard van Maasakkers, met Brabantse tongval
dus, ook al meej Zaachte Geej.
Gerard komt in Brabant al jaren
aachterum. Dan schuift hij mee
aan òn ons keukentòffel. Of
soms, als ons weerbarstige
weer ons welgezind is, op ons
bènkske in d'n hof. Efkus een
bèkske doen. Pròtje slaon.
M'riekuukske baai. Waar Van
Maasakkers wereldberoemd is
in eigen land, is Tavernier dat
in het zijne. In elkaars biotoop
kunnen
ze anoniem over
straat, zelfs nu de Brabander
tegenwoordig in Taverniers
Hent resideert. Maar verder?
Lieven wie? Het zou tijd worden!
Wat een grens -zelfs zonder
onoverkomelijke taalbarrièrezoal vermag. Toch prijkt Taverniers weemoedige ‘Fanfare van
Honger & Dorst’ op de speellijst
van liefhebber Van Maasakkers. Op wiens speellijst van
welk zichzelf respecterend
Nederlandstalig zanger niet?,
aldus een kwisvraag die niet
misstaat in de finale van Philips
en Maartens erudiete 'De slimste mens'. Laat louter dat ene
lied tot je doordringen en je
ganse adolescentie trekt aan je
voorbij. Van diepe ontroering
houd je het niet droog. Biggelt
links, rechts een bitter waterlandertje uit je traanbuis, van
netvlies over ooglid, tussen
wimper,
langs neusvleugel
richting mondhoek. Of schiet je
onbedaarlijk ordinair vol. Als
een Joost Prinsen die met brekende stem Wilminks ‘Ben Ali
Libi, de goochelaar’ declameert.
‘m juist de kneep. Podiumvrees
weerhield schrijver Tavernier
decennialang van de spotlights.
Het liep ‘m al dun door de boks
als hij er nog maar over dacht
om zelf zijn eigen liedjes te
moeten vertolken voor een
heuse bezoekersschaar. Liever
kroop hij in zijn schuchtere
schulp, om er te schrijven voor
podiumbeesten met meer bravoure.
Dun door de boks
Bovendien vergelijkt Remco
Campert -éminence grise van
de Nederlandse literatuur, je
weet wel: de eerste helft van
wijlen Camu, die Remco Campert dus- schrijver Lieven Tavernier lyrisch met Nescio -je
weet wel: onze schoonschrijver, van 'Titaantjes', 'De Uitvreter', 'Dichtertje', 'Mene Tekel'- ken je klassiekers. Daar zit
Maar sinds Lieven 'op' pensioen is, schudt hij zijn notoire
podiumvrees van zich en etaleert hij zijn eigen schoon kindjes ook zelf. In plaats van er
alleen een ander mooie sier
mee te laten maken. Op Vlaamse podia vooral, dat dan weer
wel. Onlangs met overweldigend blazersensemble zelfs,
nog zo’n parallel met zijn Brabantse evenknie. Maar lang-
14
Godfried Bomans in opgewonden staat ooit uitriep over Marlène Dietrich: "Had mijn vrouw
maar één zo'n been...". Als je
begrijpt wat hij bedoelde. ‘Om
te janken zo mooi’. Zoals wijlen
Maarten van Roozendaal het
nog ooit tijdens een GUOconcert uitdrukte. In goed gezelschap dus, gehemelden
inbegrepen. En die anderhalve
man en ene paardenkop. Ach,
laat ze maar.
Bijzonder kind
Van Nescio gesproken. In zijn
column in de Volkskrant vergelijkt Remco Lieven met de memorabele 'schoonschrijver'. De
columnist opent met een citaat
van Lieven uit zijn verhaal ‘Een
bijzonder kind’ (Dedalus, 1992):
zaamaan nu ook steeds meer in
Nederland. Zoals in Oisterwijk,
bij GUO, op Goede Vrijdag 25
maart dus. Het zou tijd worden!
…en paardenkop
Toch kom je voor Gerard? Dat
mag. Of blijf je er voor weg
misschien? Wegens al zo vaak?
Daarmee doe je Lieven groot
onrecht aan. Om van Gerard
nog te zwijgen. Behalve Remco
steekt ook Gerard zijn adoratie
niet onder stoelen of banken.
Twee fans in Nederland. Hoewel: bij GUO tellen ze er nóg
anderhalf. En, vooruit, een
paardenkop. Ze verkeren er
mee in goed gezelschap.
Ontroering, sentiment, nostalgie, herkenning, Weltschmerz?
Zeg het maar. Het is als wat
“.....’En het gebeurde in die
dagen dat ik afscheid nam van
de stad en dat ik opging tot het
dorp. Niemand van mijn vrienden wist precies wat er met mij
aan de hand was en ikzelf had
het warm en koud als ik bedacht dat het einde van de
eeuw stilaan naderde. Misschien stak men binnenkort de
steden in brand en dan was het
maar beter om met pak en zak
af te reizen naar het platteland,
terug naar de moeder aller
moeders: de aarde.’
Met deze regels begint het
verhaal ‘Een bijzonder kind’
van de Gentse zanger en schrijver van prachtige liederen, ik
noem nu alleen maar ‘De Fanfare van Honger & Dorst’, Lieven Tavernier. ‘Die laatste
avond kwam de zomer in grote
zwaarmoedigheid golven over
de stad. In de torens van het
lelijke postgebouw tikken de
wijzers van het uurwerk dichterbij. Zo is het, zo was het en
zo zou het altijd blijven. Mensen kuierden langs het terras
en losten zich dan op in de
grijsdonkere straten.’
Verder lezend glijd ik soms in
passages, die me in de verte
aan de geladen eenvoud van
Nescio doen denken. En inderdaad: ‘In de donkere weken
komt er dan opeens een mooie
dag die goed begint met een
harde wind die alle vuiligheid
uit de lucht wegveegt en daarbovenop een zonnetje tevoorschijn brengt dat onwaarschijnlijk kleuren giet op de boompjes. Een genadige dag die je
aan de oude Nescio moet overlaten, omdat hij toch niet te
beschrijven valt’. ’Een bijzonder
kind’ is een mooi, sterk verhaal
dat eindigt met de woorden:
‘Ergens ver weg ligt de wereld,
maar
ik
ben
vergeten
waar’......”.
Lamme Goedzak
Hier verlaten we Remco -of is
het eerder Lieven of Nescio: we
verkeren in goed gezelschapwaar hij nog even doorschakelt
met loftuiten en bewieroken
als ware Lieven Nescio's wederopstanding. Een Lamme Goedzak, dat istie. En de Gerard van
Maasakkers van Vlaanderen.
Misschien zien we elkaar op
Goede Vrijdag 25 maart. In
'hoed hezelschap'. Met liefst
wat meer dan anderhalve man
en een paardenkop.
Jos Creusen
15
GUO-SEIZOENSOVERZICHT 2015/2016
blauw = balfolk (met dansinstructie vooraf)
rood = zit-/luisterconcert
groen = festival Paasfolk: grote meesters - kleine liekes - Lage Landen - zaachte G
paars = festival Paasfolk: 24-uurs non stop balfolkmarathon
bruin = festival Paasfolk: zit & luister, speel, zing & dans mee
datum
Za 13 feb
Zo 28 feb
Za 12 mrt
Zo 20 mrt
Vr 25 mrt
aanvang
artiesten
20.30
15.00
19.30
15.00
20.00
21.30
doorlopend
à la Rum (Vlaanderen)
Sido Martens (NL)
La Jolie Folie (NL)
Sarah McQuaid (UK/Eire)
Gerard van Maasakkers & Harry Hendriks (Brabo's)
Lieven Tavernier & begeleider (Vlaanderen)
Brabo- en Vlaamse volksmuzieksessies aan stamtafel in grand café + Folkmarkt + Folkcafé
met catering + Instrumentengarderobe + meer.....
Za 26/Zo 27 mrt
20.00
21.30
23.00
00.30
02.00
03.30
05.00
06.30
08.00
09.30
11.00
12.30
14.00
15.30
17.00
18.30
doorlopend
Ma 28 mrt
12.00
15.00
18.00
21.00
doorlopend
Za 9 apr
Zo 24 apr
Za 14 mei
19.30u
15.00u
19.30u
Kapriol'! (NL) - met dansinstructie!
Itchy Fingers (NL)
Folkzien (NL/Vlaanderen)
Verenigde Volksmuzikanten (NL)
Bos 'n' Bass (NL/Vlaanderen)
Rémi Decker & Marc Malempré (Wallonië)
Laguz (NL)
QuiVive (NL/Vlaanderen)
Tre Källorna (NL)
Wouter Vandenabeele & Sara Salvérius (Vlaanderen)
La Jolie Folie (NL/Vlaanderen)
Wouter & De Draak (NL)
Andoorn (NL)
Wouter Vandenabeele & Jeroen Knapen (Vlaanderen)
Verenigde Volksmuzikanten (NL) - met instructie Bretonse dansen door Leon Huisman!
Hamon Martin Quintet (Bretagne/Breizh) - Fest Noz
Folksessies aan stamtafel in grand café + Folkmarkt + Folkcafé met catering + Instrumentengarderobe + meer.......
Wouter Vandenabeele carte blanche (Vlaanderen)
Niamh Parsons & Graham Dunne (Ierland/Eire)
Sedaa (Mongolië/Perzië)
Hamon Martin Quintet (Bretagne/Breizh) - Fest Noz
Masterclasses Bretonse dansen, onder- en boventonale keelzang, instrumentaal samenspel
+ Celtic/Irish sessions aan stamtafel in grand café + Brabo/Vlaamse volksmuzieksessies
aan stamtafel in grand café + Folkmovies + Folkmarkt + Folkcafé met catering + instrumentengarderobe + Bretons slotbal (Fest Noz) + meer.....
Laguz (NL)
Surpluz (Vlaanderen)
Wouter & De Draak (NL)
Zo 22 mei
15.00u
O'Hooley & Tidow (UK)
Za 4 jun
19.30u
Wouter Vandenabeele & Sara Salvérius (Vlaanderen)
Zo 5 jun
15.00u
Vandiekomsa (Brabo's)
Hartstikke bedankt.....
GUO-Maten 2015/2016:
=> Digitaal Oisterwijk/In Oisterwijk
=> Gemeente Oisterwijk
=> Stichting De Schuur Oisterwijk
=> Stichting Jacques de Leeuw
=> Rabobank Hart van Brabant
=> Fletcher Hotel Boschoord Oisterwijk
=> Cultuurcentra Oisterwijk - Moergestel (COM); Tiliander Oisterwijk - Den Boogaard Moergestel
=> Ediat/Adrem Intermediagroep Eindhoven
=> Top Catering Tilburg
Groeten Uit Oisterwijk
Is het maandelijks verschijnend digitaal muziekmagazine van
Stichting Podiumkunsten Oisterwijk / concertorganisatie GUO.
Eindredactie: Walter van Brakel
Uw bijdrage is welkom.
Voor een gratis abonnement op de digitale GUO-Nieuwsbrief .
Mail naar [email protected] onder vermelding van naam en
e-mailadres .
16