Transcript VaraGids - Eric van Sauers

lil ;Hll
e voorstelling waarmee ik
momenteel door het land tour,
heet Ontroert en dus werd me
vaak gewaagd hoe ik ga'ontroeren' en ook: wat mij dan
ontroert?
Laat ik dus het jaar beginnen met een top
3Jijstje van wat mij tot nu toe ontroerde
in het pas begonnen 2O16.
{!In
het Wintercircus zag ik een stel
Q)acrobaten die zonder Àige poespas de
handen en polsen inwreven met magnesium, waarna de een de ander beetpakte,
omhoog gooide en uiteindelijk als in slowmotion op zijn hoofd liet landen. Ik zat
vooraan en de kracht en de concentratie
waren indrukwekkend.
Quasi-nonchalante blikken, alsof ze er
géén duizenden uren training op hadden
zitten. En na de laatste afsprong zag ik,
voordat het applaus losbarstte, een van
de acrobaten even zijn vuist ballen. Niet
om de euforie samen met het publiek te
delen maar voor zichzelf . Omdat-ie het
ook spannend had gevonden en blij was
dat het allemaal goed was gegaan. Dat
ontroerde.
In de pauze stond ik dichtbij een groepje aan wie een mewouw probeerde uit te
leggen hoe moeilijk het was wat we net
gezien hadden. En dan voornamelijk het
door de knieën zakken. Dat wist ze omdat
ze aanyoga deed. En terwijlze ditzei,
zakte ze zelf ook door de knieën.
Haar gezelschap luisterde schijnbaar
niet dus herhaalde ze het een paar keer.
'Door de knieën zakken is heel moeilijk'.
En iedere keer dat ze dit zei, zakte ze net
iets minder door. Kon ik van dichtbij
zorr.aaÍ zien hoe moeilijk het was. Een
bonus.
Í)
Een American-footballspeler die in een
met een ongelooflijke actie de
winnende t ouchdoutn scoorde.
Later zat-ie, de bal teder tegen zich aangedrukt, aan de kant terwijl de wedstrijd
doorging. Een stralendjongetje dat net in een
í/wedstrijd
snoeppot had mogen graaien. Multimiljonair
van 2 meter lang en 12O kilo spieren is ineens
weer dat jongetje van 6 jaar oud.
Mooi.
De bal mocht hij houden. Ze gingen verder
met een nieuwe bal.
'l Ik heb mijn moeder ooit een dvd-box met
leen aantal seizoenen van de kostuumserie DowntonAbbeg cadeau gedaan, maar zij
vond er niets aan. Voor softies. Ze houdt van
detectives met minimaal één dode per aflevering. Dus ben ik het zelf gaan kijken. Iets
wat ik beter voor mezelf had kunnen houden,
maar ja. Nu krijg ik te pas en onpas van haar
te horen: 'Ga maar lekker DowntonAbbeyl<$ken.' Met een keihard gedacht'sukkel' erach-
ter aan.
De allerlaatste aflevering is net geweest.
En die ontroerde me. Omdat het de laatste
was.
Omdat daarin alles goed kwam. Maar
dan ook echt alles. Vetes die seizoenen lang
geduurd hadden, eindigden in wiendschappen. Kinderwensen kwamen uit. Oude wijsters kwamen toch nog aan een man. En met
Kerstmis sneeuwde het er.
En dat in een tijd waarin ook mijn grootouders zijn opgegroeid.
Die er niet meer zijn.
Waardoor ineens die voortsnellende tijd zo
tastbaar wordt. Weemoed.
Eric van Sauers
tourt
momenteel door het land
met Ontroert
Voor speeldata zie:
ericvansauers.nl