Transcript `het resultaat is beter dan ik durfde hopen`

Special Care to Move, Deventer
‘het resultaat is beter dan ik
durfde hopen’
Ze droomt van een toekomst zonder pijn en van een schooldiploma. “Ik wil graag dat mijn leven weer normaal
wordt, maar ik denk dat de scoliose in mijn rug wel altijd invloed zal blijven houden”, zegt Vera Roskam (19) uit
Deventer. Sinds begin 2015 wordt ze voor haar rugklachten behandeld bij orthopedisch centrum Care to Move.
“De eerste resultaten zijn beter dan ik durfde hopen.”
V
anaf eind 2013 gaat Vera door het
leven als rugpatiënt. In dat najaar
trakteerde Vera’s moeder haar en
haar zusje op een ‘verwendag’ in een wel­
nessoord. “Het zou een pittig jaar worden
op school, zo met het eindexamen vmbo
in aantocht”, legt Vera uit. Dus genoten
ze van een dagje bubbelbaden, sauna en
natuurlijk een heerlijke massage. “Na die
massage informeerde de masseuse of ik
rugklachten had. Ze had gezien dat mijn
rug scheef was en adviseerde om ermee
naar de dokter te gaan. Ik dacht: ‘wat moet
ik daar nou mee?’ Maar mijn moeder
schrok: het zit bij haar in de familie. Ze
heeft een nichtje dat helemaal voorover is
gegroeid en ook haar opa was scheef.”
snel. Ik had een bijbaantje bij de super­
markt; het werd moeilijker om lang
achtereen te zitten. Uiteindelijk ging ik
minder werken, op zaterdagen ben ik zelfs
helemaal gestopt. Inmiddels was ik na
mijn vmbo begonnen met de opleiding tot
onderwijsassistent in het basisonderwijs.
Tijdens mijn stage werd ik in groep twee
Vera had nog nooit iets vreemds in haar
rug gevoeld, vertelt ze. En ook de school­
arts had nooit aan de bel getrokken. “De
huisarts verwees direct door naar het
ziekenhuis. Daar vertelde de orthopedisch
chirurg dat ik scoliose heb, een spontaan
zijwaarts krom groeiende rug. Hij zou niet
over gaan tot behandeling omdat mijn rug
grotendeels volgroeid was. Dan kunnen ze
niet veel meer doen.”
Snel meer pijn
Ondanks oefentherapie kreeg ze steeds
meer pijn in haar rug. “Dat verergerde
Vera Roskam: “Ik wil graag
dat mijn leven weer normaal
wordt”.
orthopedie houdt nederland in beweging
I
Special Care to Move, Deventer
geplaatst. Met die kleintjes moet je heel
veel bukken, dat ging niet goed met mijn
rug. In groep vier ging het iets beter, maar
het werk bleef zwaar. Mijn concentratie
verminderde door de pijn en ik werd
steeds sneller moe. De rugpijn kreeg me
meer en meer te pakken.” Dus ging Vera
opnieuw naar de orthopedisch chirurg in
het ziekenhuis. “Uit de foto’s bleek dat
de kromming in mijn rug inmiddels was
toegenomen tot 42 graden. Maar opnieuw
kreeg ik te horen dat ik er mee moest
leren leven. Een enorme teleurstelling
voor me.”
Intussen raakte ze aan het eind van
haar Latijn. Stages kon ze niet meer
volbrengen. Ze behaalde slechte cijfers
door vermoeidheid en concentratiever­
lies. Haar vader en moeder hakten de
Vera wandelt samen met haar
vader in de uiterwaard van de
IJssel bij Deventer.
knoop door: zo kon het niet langer. Vera
beëindigde haar studie: “In overleg met
mijn nieuwe fysiotherapeut noem ik het
maar een ‘medisch tussenjaar’. Een jaar
om hard te werken aan mijn rug. De
fysio­therapeute was op dat moment de
enige in het me­dische circuit in wie ik
vertrouwen had. Zij dééd tenminste iets
voor me.”
Eindelijk behandeling
Dat vertrouwen werd uiteindelijk de
­sleutel tot een behandeling die – zoals
het er nu uitziet – tot gunstig resultaat
kan leiden. “Mijn fysiotherapeute over­
tuigde me ervan om contact te zoeken
met Care to Move. Ze was bekend met de
aanpak van dr. Van Loon en dr. Van Erve.
Die werken niet vanuit een ziekenhuis,
maar vanuit een kantoorpand op een
bedrijventerrein. Ik dacht daar eerst: waar
ben ik nu? Maar ik kreeg snel vertrouwen.
Tijdens het eerste consult maakten ze
een ‘lichtscan’ van mijn rug, stelden de
diagnose en, dat was het belangrijkste
voor me, kwam dr. Van Loon met een
heel concreet behan­delplan.”
Ze geeft toe: leuk is anders. Vera draagt
voor een periode van zeker een jaar een
‘brace’ om haar onderrug. Een kunststof
korset, dat tegen de spieren duwt, die
op hun beurt de wervelkolom van Vera
rechtop gaan trekken. Het is vermoeiend
om ermee rond te lopen, want je kunt je
spieren nooit ontspannen”. De brace is
op maat gemaakt bij een orthopedische
instrumentmaker.
Niet erg sexy
“Toen ik ‘m voor het eerst moest aan­
trekken was dat wel heel spannend. Ik
schrok en dacht: ‘Moet ik daar mee over
straat?’ In de zomermaanden was het
een aantal weken heel warm. Dat was
De brace van Vera drukt op de
spieren die de wervelkolom van
Vera weer rechtop trekken.
II
zorg voor beweging | jaarmagazine 2016
e­ igenlijk niet te doen, toen heb ik de
brace ook een aantal weken niet of nau­
welijks gedragen. In het begin voelde ik
me erin gevangen. Het is ook een beetje
passen en meten om erin te komen”.
Er erg sexy is het ook niet, geeft ze toe.
“Maar mijn vriend Damian heeft de hele
periode dat ik last kreeg van mijn rug
Scoliose en de TLI-brace-behandeling
Bij een scoliose is de wervelkolom zijdelings verkromd en deels om zijn
as weggedraaid. De aandoening wordt het meest ontdekt bij meisjes
aan het begin van de puberteit. Er zijn verscheidene typen korsetten en
braces in gebruik om de wervelkolom in de groeiperiode in de juiste
stand te geleiden. In het algemeen worden bracebehandelingen liefst zo
jong mogelijk toegepast om de bocht in de rug niet te laten verergeren.
Orthopedisch chirurg Piet van Loon ontwikkelde ongeveer 15 jaar gele­
den de zogeheten TLI-brace (dat staat voor Thoracolumbale Lordose
Interventie). Deze werkt volgens het principe van prikkeling van de spie­
ren en het principe van de aloude heilgymnastiek: uiteindelijk corrigeert
het lichaam zichzelf. Met deze brace worden ook bij patiënten ná de
groeifase goede resultaten behaald, vertelt hij. “Op deze manier lukt het
om de kwaliteit van leven van de patiënt aanzienlijk te verbeteren, een
operatieve ingreep uit te stellen of wellicht geheel te voorkomen. Hoe
eerder kinderen met een erger wordende scoliose of kyfose de goede
richting op worden gestuurd, hoe fraaier de correcties.” Van Loon heeft
het TLI-principe en de resultaten ervan in diverse wetenschappelijke
tijdschriften gepubliceerd.
orthopedie houdt nederland in beweging
meegemaakt. Hij vindt het een raar ding,
maar steunt me. Want ja, als ik dat ding
niet aantrek, wordt mijn rug niet beter.”
Ondertussen blijf ze oefenen bij de
­fysiotherapeut. “Het belangrijkste zijn
de ­oefeningen waarbij ik zónder de
brace moet gaan zitten en staan. Op dat
­moment wil mijn lichaam automatisch in
scoliose­houding terugzakken. Voor mij
is het dan de kunst om in ‘bracehouding’
te blijven, met een rechte rug dus. Ik doe
die oefening voor de spiegel, zodat ik de
goede houding zie en dat kan ­koppelen
aan het gevoel dat daarbij hoort. Uit­
eindelijk is het de bedoeling dat ik die
rechte houding automatiseer.”
Gelukkig kreeg Vera na de controle in
het najaar van 2015 al een eerste
­beloning. De kromming in haar rug
was in amper een half jaar verminderd
van 41,7 graden tot iets meer dan 28
graden. “Ik doe het dus niet voor niets.
Daar word ik wel heel blij van. Als de
correctie van mijn rug verder goed blijft
gaan, hoop ik dat ik in de loop van 2016
kan beginnen aan een nieuwe beroeps­
opleiding. Ik wil nu graag juridisch
­medewerker worden. Dat moet lukken. Ik heb er nu vertrouwen in.”
III
Special Care to Move, Deventer
Onderzoek naar niet operatieve
behandelingen
De orthopedisch chirurgen Ruud van Erve en Piet van Loon van Care to Move
hebben het afgelopen jaar initiatief genomen tot twee wetenschappelijke
onderzoeken. Ze hopen dat de resultaten van die onderzoeken nieuw inzicht
geven in de mogelijkheden van preventie van orthopedische klachten.
Het eerste onderzoek wordt gedaan in
­nauwe samenwerking met de opleiding
voor fysiotherapeuten van Saxion Hoge­
scholen. Ruud van Erve: “Het is onze
ervaring dat een te grote stijfheid van het
spier- en pezenstelsel een negatieve invloed
heeft op de houdings- en het bewegings­
patroon van mensen. De daarmee veran­
derende houding van mensen leidt vaak tot
gewrichtsproblemen en artrose.”
“Voor het testen van de beweeglijkheid van
spieren en pezen gebruiken we een aantal
testen, zoals de beenheftest en een test
voor het afwikkelen van de rug. De uitkomst
van die tests wordt echter beïnvloed door
wie hem uitvoert. Daarom willen we samen
met de fysiotherapeuten een objectieve
maat van beweeglijkheid (en stijfheid) vast­
stellen. Vergelijk het met het meten van de
bloeddruk of de longfunctie. Een objectieve
test geeft altijd hetzelfde resultaat: ongeacht
wie het onderzoek doet. Dat zouden we ook
willen voor het meten van spierstijfheid:
­een betrouwbaar meetinstrument dat kan
helpen om meer onderzoek te toen naar de
relatie tussen beweeglijkheid en orthopedi­
sche klachten.”
Een tweede initiatief voor wetenschappe­
lijke onderzoek behelst meer fundamenteel
medisch onderzoek. Van Loon en Van Erve
werken aan het formuleren van een landelijk
onderzoeksvoorstel, dat meer inzicht moet
geven in de relatie tussen de ontwikkeling
van het steun- en bewegingsapparaat en
de groei van het zenuwstelsel. Van Loon:
“Steeds meer kinderen hebben rug- en
houdingsproblemen die leiden tot rug­
pijnen en blessures die we met de huidige
medische kennis moeilijk of niet kunnen
verklaren. Wij vermoeden samenhang met
de ontwikkeling van het zenuwstelsel. Er
zijn Tsjechische studies die in deze richting
wijzen, nieuw onderzoek zal meer duidelijk­
heid geven. Voor dit onderzoek zijn we in
gesprek met hoogleraren van verscheidene
universiteiten en ook met ZonMw, de in­
stelling die medisch onderzoek financieel
ondersteunt.”
Orthopedisch chirurg Piet van
Loon onderzoekt de beweeglijkheid
van de rug van een patiënte.
IV
zorg voor beweging | jaarmagazine 2016