Transcript lees meer - Wilhelminakerk

Laatste preek ds. Sjoerd Muller, als predikant van de Wilhelminakerk
De lezingen waren uit Jac. 2: 14-19 en Markus 5: 21-34.
In zijn verkondiging zegt ds. Muller dat een afscheid, een terugblik op de
afgelopen 4.5 jaar, ook een nieuw begin inhoudt, gekoppeld aan het verhaal
van de bloedvloeiende vrouw. Zij stond in de Joodse zienswijze buiten de
geloofsgemeenschap, ze was onrein, telde niet mee. Ze wist maar één redding:
contact met Jezus. Tussendoor speelde de geschiedenis van het dochtertje van
Jaïrus. Zowel hij als de vrouw geloofden in Jezus’ kracht, zijn mogelijkheid tot
redding. Genezing van haar ziekte, genezing van het kind, maar ook opwekking
uit de dood? Die les moest Jaïrus, leider van de synagoge, nog leren. Er is haast
om bij het kind te komen en dan dat oponthoud doordat iemand Hem aanraakt
in de menigte. Jezus voelt kracht uit zich wegstromen. Hij neemt de tijd voor de
vrouw. Haar geloof is haar redding. Soms is Jezus verbaasd over het ongeloof
van de mensen om hem heen. Deze vrouw gelooft dat zelfs het aanraken van
zijn kleed voldoende is. Ze hield vol en zijn antwoord kwam. Ook wij hebben de
opdracht te blijven bidden, niet op te geven. Blijven bidden! Wie van ons bidt
er nog om meer kerkgangers? Wie bidt aanhoudend om terugkeer van
kinderen en kleinkinderen tot het geloof, tot de kerk? Wie gelooft oprecht dat
God hen kan terugbrengen? Bid voor de vrede in de wereld, om de spoedige
terugkeer van Jezus! Niet afwachten. De bijbel zet aan tot actie, ga wat doen.
(zie jacobus) We moeten op pad, het gaat om Christus. Geef God het roer in
handen. Daar ligt ook onze verantwoordelijkheid. Stop niet met bidden! Kijk
wat er dan met je leven gebeurt.
Deze kerk heeft potentie. Hier ziet men om naar elkaar, men heeft weet van
elkaar. De kerk moet een plaats zijn van rust, van ontmoeting, van voeding.
Wat vinden de jonge mensen hier niet wat de ouderen hier vroeger vonden en
nu vinden? Haal hen erbij die handelend willen omzien naar elkaar. Zij zijn
nodig, wij zijn nodig. We gaan terug van 0.75 pastoraat naar 0.50. Jolanda krijgt
meer werk in minder tijd. Dat kan ze alleen niet aan. Dingen zullen blijven
liggen, tenzij wij in de benen komen. Bied meer hulp, doe meer samen. God is
zo machtig als we Hem maken, zo machtig als we Hem laten zijn. Alles is
mogelijk, kom in actie, blijf bidden. De bloedvloeiende vrouw kreeg wat ze
verlangde, zelfs zonder dat Jezus het bewust merkte. Jaïrus kreeg zijn dochter
terug. Het gebeurde door geloof. Blijf bidden om dat geloof, dan kun je verder.
Dhr. Gerrit Bok, namens de classis.
Beste Sjoerd, ben jij een trendvolger, de 2.0 dominee die kwam, zag en vertrok,
op weg naar de volgende plek, of heeft dat vertrekken veel meer te maken met
de roep van elders? Jij kwam als zeer jong predikant, vlot in alles, maar wel in
vol ornaat op de kansel, niet alleen in de Wilhelminakerk, maar ook elders in
Apeldoorn. Jij liet van je horen. Het was een kort maar krachtig verblijf.
In een eerste gemeente doe je alles voor de eerste keer. Je doopt, leidt een
begrafenisdienst, bevestigt een huwelijk, neemt afscheid. Hoe belangrijk is zo’n
eerste keer? Hoeveel vruchten werpt het af? Graag hadden we je als assessor
van de classicale vergadering gezien, maar toen kwam dat beroep en ging dat
over. Je deed de dingen relativerend, niet zonder zelfspot, je deed alles op
jouw eigen wijze, waarvoor waardering en dank. Heel fijn dat zo snel de
opvolging is geregeld, waarmee de gemeente gelukgewenst wordt. Vanuit de
classis krijg je als cadeau de classiskaars.
Dhr. Joost Vos, namens de Algemene Kerkenraad, Apeldoorn.
Een oude bekende in het kerkgebouw. Vertelde het verhaal dat hij met een
jeugdgroep de nacht doorbracht in het kerkgebouw. Er sneuvelde een
paaskaars, de schrik was groot maar de koster reageerde nuchter: “ ’t Is zo
Pasen, dan komt er toch weer een nieuwe”. Nuchtere, relativerende mensen,
waartussen Sjoerd goed paste, maar ook binnen de bredere kring van
Apeldoorn deed hij goed werk. Hij kwam met een nieuw elan, zette zich in voor
meerdere dingen; ik denk aan de nieuwe Perspectief en Kerkplein 7. Je was
voor innovatie in de kerk. Ook in Apeldoorn zal men je missen. Van ¾ pastoraat
naar een ½ in de Wilhelmina kerkgemeenschap.
Er zal veel op Jolanda afkomen. De gemeente wordt gelukgewenst met haar
benoeming of eigenlijk uitbreiding van haar taak.
Als geschenk krijgt Sjoerd een vaas gemaakt van papier, het woord, en daarin
bloemen, die symbool staan voor het leven.
Namens de ‘Kidskerk’ bedankt Margriet Rutgers.
Ze bedankt Sjoerd voor zijn inzet voor dit nieuwe deel van jeugdwerk, gestart in
zijn werkperiode als deel van het gemeentewerk. Dank voor de fijne
samenwerking. Een van de kinderen biedt een presentje aan.
Dhr. Wouter Ketting voert her woord als voorzitter van de kerkenraad,
namens de gemeente.
Hij kijkt terug naar 2011 toen het allemaal begon. Het benoemen van een
“proponent” een afgestudeerd theoloog die nog dominee moet worden door
een beroep in zijn eerste gemeente. Die jonge man beroepen in een gemeente
waar een predikant met emeritaat was vertrokken? Zo’n jonge opvolger, gaat
dat wel? De twee beroepingscommissies werden het toch eens. Toch
beroepen, ondanks twijfels. Het was wennen aan een dominee die verscheen
in spijkerbroek ,die soms chaotisch was. Dit was helemaal nieuw. Maar er
kwam een toga, maar ooit werd die vergeten voor een dienst. En deze
dominee bleek trouwens niet zoveel belang te stellen in uiterlijkheden, maar
heel veel in de mens, in de gemeenschap. Een man met een goede boodschap
die altijd zichzelf was. Nieuwe dingen werden ingevoerd: een praatgroep voor
jonge mensen 7+1, een rouwverwerkingsgroep, een liturgiecommissie. Hij
stelde belang in de senioren, van de C. O. D.- groep. Ooit hadden we een
startzondag in een boerenschuur. Hij dacht erover na meer mensen uit
Wenum-Wiesel bij onze kerk te betrekken. Er kwam een levend kerstspel
waaraan de hele familie Muller meedeed. Heel belangrijk was dat er
wederzijds, tussen kerkenraad en predikant en gemeente en predikant alle
vertrouwen was.
Er komen mensen kerken in de Wilhelminakerk die “van buiten” komen, omdat
ze Sjoerd willen horen. “Als u nou laat bent en naar Epe wilt, u komt toch langs
de Beemte, kom dan maar hier. U blijft welkom! Dit geldt natuurlijk ook voor
de families Ploeger en Muller.”
Jolanda neemt het stokje over, dat is goed, daarin is alle vertrouwen! Er ligt ook
een stuk verantwoordelijkheid bij de gemeente, we moeten het samen doen, in
Gods naam.
Symbolisch wordt een appel- en een perenboom aangeboden, bestemd voor
de tuin in Beekbergen, de hoop uitsprekend dat die ooit zoveel vrucht mogen
dragen als het werk van Sjoerd in de Beemte.
Tenslotte een reactie van de vertrekkende dominee.
Hij vertelt over het begin, het zoeken naar werk, een preekplek. Steeds was de
voorwaarde ‘enige ervaring’. Afgewezen vanwege de leeftijd b.v. bij de Open
Hof. Het werd de Wilhelminakerk, enigszins aarzelend gaf men vertrouwen aan
deze beginneling. Het werden goede jaren. Het soms chaotisch zijn is een
zwakke kant. Relativerende humor is er ook en dat is waardevol, is een must. Er
is groei geweest, ontwikkeling, dat is iets om dankbaar voor te zijn. Dankbaar is
hij voor het vertrouwen van de mensen in goede en in heel moeilijke
omstandigheden. Deze gemeente was een warm bad. Dank ook namens
Sabrina en de kinderen. Dankbaar is hij voor de opvolging, die bij Jolanda in
goede handen is. Ze gaat het goed doen, dat deed ze al. Beekbergen is niet ver.
Hij komt graag eens langs voor een dienst of iets anders.