Cantu ottesimu

Download Report

Transcript Cantu ottesimu

Cantu ottesimu

I Or quali pò cunfurtà a me dulci stanchezza, Avà chì sò à a mità vicinu ? Quali pò ziricà u me estru pueticu ? Spironu è stimulu di i me canti festivi, Partisgianu fidu di i me studii, Petrignani caru Ah ! indù sè ? II Spergu indarru chì più cà ditti arguti Mi rindisti una pazza d’aligria in cori. Ah, da i to labbri muti ab eternu Bramu in vanu a tipidezza di i so dulci versi ; Diumillighju in vanu Talia chì da brunu amanti A u to trapassu mutò a risa in piantu. III U caru cappiu d’amurosu affettu, Chì Imen ti urdia, Atropo spiitata u stappò Eppuri hè vera chì, à capu di u to divinu lettu Mentri chì aghju ghjà scioltu i canti funebri, Devi passà (ahi sorti funesta !) di fronti à a to salma Da u cantu à ughjulimi d’addisperu ? IV Ma ùn hà mancu una tumba Da rammintà à u pilligrinu i to prigheri, Da ammulliscia spiriti degni è cori sinceri, A fata incurrotta è i putenti unesti, Da strappà à ugni cristianu cumossu da a to sorti Suspiri è pianti da rassirinà a to anima scunvolta. V I to ultimi lagni funi sipolti, In u bruttu spaventu di un buschettu nieddu, A to afflitta sposa ùn fù à i to fianchi Nè par basgià di i so labbri i to ultimi pianti, Nè mancu par aghjumillà i so suspiri à i to fiocchi aniliti Nè puri par chjuda i to ochji spinti. VI Chì raghjoni hà accesu sta ira maladetta, E hà armatu a manu assassina ? Funi unipochi di palmi di tarra cuntrasti O Cirnu, quandu si stanciarà sta sita di vindetta, Stirpera accidiosa, quandu purtarè à l’altari Ghjustizia è umanità ?

VII Or ti stà bè ! dissanguinatu è ammachjatu, Ormà sè disertu, a to piaghja hè arruinata, Un hè in u to senu, trà baruffi è rivolti Chì s’ani da spannà i beddi arti di paci. Tutti i malanni chì dapo’ sempri t’affogani, Sò foli ! a biscia a covi in u to senu. A chì ghjova a ricchezza di issa tarra indù Nascini tanti omini di valori, sè stu valori Chì duvaria assicurà ti binistà è furtuna Si svolta contru à tè par a to disgrazia è a to ruina, E accendi ugni raghjoni finta Sita di sangui, è nera furori civili ? VIII A spessu nascini nimicizii firoci è storti E odii immurtali, è maceddi, è morti Par vadini svati, raccolti guasti E par cunfini dubbiosi di prati e d’orti. Si feci ancu guerri sanguinosi Par un cadavaru sumerinu. VIALE Salvatore,

Dionomachia, poemetto eroi-comico. E guerre sumerine. Adattazione in lingua corsa

, da E. Bonerandi, G. Chiorboli, G.M. Comiti, A. Di Meglio, G. Thiers, M.A. Versini, Corti, Centru culturale universitariu, Università di Corsica, 1998, p.199-201.