Transcript ervaringsverhaal crisisopname

Onze zoon raakte in een psychose en werd opgenomen op de crisisafdeling
Het verhaal van Lars, verteld door zijn moeder
Lars was eigenlijk een hele gewone puber. Niets aan de hand, totdat hij plotseling ziek werd en met
ernstige darmklachten in het ziekenhuis belandde. Maar dat was niet alles, hij begon ineens wartaal
uit te slaan en raakte psychisch helemaal in de war. Lars was 14 maar gedroeg zich als een kleuter
van 4. De kinderarts stond voor een raadsel want zo’n delier zie je gewoonlijk alleen bij oudere
mensen. De kinderarts onderzocht Lars om dingen uit te sluiten, zoals een hersentumor. Gelukkig was
daar geen sprake van. Vervolgens werd Lars onderzocht door de kinder- en jeugdpsychiater van
Karakter. Ook voor hem was dit nieuw. Hij vermoedde een psychose. Lars kreeg toen medicijnen in de
vorm van antipsychotica en al snel gedroeg onze zoon zich weer zoals we hem altijd gekend hadden.
Inmiddels waren ook de darmproblemen aangepakt met antibiotica en kon Lars terug naar huis. Eind
goed, al goed, zou je zeggen. Helaas liep het anders want al snel raakte hij opnieuw in de war. De
antipsychotica is toen verhoogd, dat hielp even maar opnieuw ging het mis. Weer dat rare gedrag,
alsof hij een kleuter was in plaats van een puber. Ook een hele vreemde ervaring voor zijn jongere
broer.
De kinderpsychiater van Karakter heeft toen aangegeven dat het goed zou zijn om onze zoon voor
observatie op te nemen op de crisisopname van Karakter. Dat was voor ons als ouders een enorme
schok. De ene week mankeert je kind niets en de andere week moet hij in een psychiatrische instelling
worden opgenomen. Je voelt je machteloos, temeer daar Lars zelf niet goed begreep wat hem
overkwam. Je laat hem achter op een gesloten afdeling waar de deur op slot gaat. Je hebt het gevoel
dat je je kind verraadt. Vreselijk! Tegelijkertijd weet je dat het niet anders kan*.
Wat de behandelaars bij Karakter zagen was een jongen die zich zeer psychotisch gedroeg en die
ook heel veel sliep. We hebben met de behandelaars veel gesproken over Lars, over hoe hij als kind
was en hoe hij zich gewoonlijk thuis gedroeg.
Uit onderzoek naar voren dat hij PDD-NOS heeft. Dat maakt dat hij extreem gevoelig op veranderende
situaties kan reageren. Voor ons als ouders is die diagnose niet herkenbaar. Wel weten we dat Lars
altijd introvert is geweest en mat kan reageren.
Op het moment dat hij met ontslag zou gaan, kreeg hij opnieuw een psychose. Uiteindelijk heeft de
opname daardoor twee maanden geduurd. Toen was hij stabiel genoeg om naar huis te gaan.
Vervolgens hebben we thuis intensieve begeleiding gehad van twee gezinsbehandelaren van
Karakter. Daar leerden Lars en wij hoe we met PDD NOS om moeten gaan, en ook hoe we een
nieuwe psychose kunnen voorkomen. Dat was heel waardevol, ook voor Lars’ jongere broertje.
Het gaat nu goed met Lars. Het vertrouwen is langzamerhand terug gekomen. Voor hem is het wel
moeilijk te begrijpen, hij kan zich van zijn psychoses alleen nog maar flarden herinneren.
De medicatie is afgebouwd en hij zit nu op het speciaal voortgezet onderwijs. Ook daar gaat het goed.
Het is weer de oude Lars geworden, een vrolijk kind. We kijken met vertrouwen naar de toekomst.
Meer over behandeling in een crisissituatie leest u in bijgaande folder:
http://www.karakter.com/media/21271/2014-crisis.pdf
*De behandelaanpak bij Karakter Arnhem, Nijmegen en Tiel is sinds dit jaar aangepast. Kinderen worden nu veel
meer dan voorheen thuis behandeld via Intensive Home Treatment. Gedurende crisissituaties vindt er alleen een
kortdurende opname plaats. Het kind wordt dan opgenomen op de High Intensive Care (HIC), vergezeld door ten
minste een van zijn ouders.