Transcript Emoties van kinderen bij scheiding - Kinder

Graag wil ik u meenemen in de gevoelens en emoties van kinderen en jongeren, die
zouden kunnen ontstaan na de scheiding van hun ouders.
Ieder kind/jongere reageert op zijn eigen manier op de scheiding van zijn ouders. De een
heftig, de ander juist in zich zelf gekeerd. Vaak roept de scheiding uiteenlopende gevoelens
op, tegelijkertijd of na elkaar. Daarbij spelen veel factoren een rol. Bijvoorbeeld de leeftijd
van het kind, zijn karakter, de relatie met zijn ouders en de manier waarop de ouders het kind
steunen tijdens en na de scheiding. Het is belangrijk om als ouders de emoties die je
kind/jongere heeft te onderkennen, te benoemen en er met je kind/jongere over te praten. Een
greep uit de mogelijkheden.
Verdriet, angst en boosheid. Na de scheiding laten kinderen/jongeren veel verdriet zien.
Vaak zijn ze tegelijkertijd angstig voor het onbekende wat hen te wachten staat. Soms zijn ze
boos op hun ouders die deze nare situatie hebben veroorzaakt of voelen ze zich in de steek
gelaten omdat een van beiden vertrekt. Vooral als er een derde persoon in het spel is kan
boosheid de boventoon voeren in de gevoelens van het kind/jongere.
Opluchting. Kinderen kunnen na een scheiding ook opgelucht en tevreden zijn omdat er een
eind is gekomen aan een nare periode van veel ruzies in huis. Deze gevoelens zijn zowel voor
het kind, de ouders en de omgeving vaak minder goed te begrijpen. Van deze gevoelens
kunnen kinderen/jongeren zeer in de war raken en daardoor juist (opnieuw) erg verdrietig en
boos worden. Een kind/jongere wil namelijk helemaal niet blij of opgelucht zijn als een van
zijn ouders het huis verlaat. Je moet je ervan bewust zijn dat kinderen/jongeren erg in de war
kunnen raken van hun tegengestelde gevoelens na een scheiding.
Weinig emoties. Er zijn ook kinderen/jongeren die heel weinig emoties laten zien. De
scheiding lijkt hen weinig te kunnen schelen, maar meestal is het tegendeel waar. Vaak stellen
kinderen zich zo op om hun ouders te ontzien. Deze kinderen/jongeren gedragen zich dan
vaak extra lief of trekken zich terug om hun ouders niet tot last te zijn.
Schaamte. Veel kinderen/jongeren schamen zich voor het feit dat hun ouders gaan scheiden
of gescheiden zijn, ook al is dat anno 2011 al lang geen uitzondering meer. Ze vinden het
moeilijk om daar met leeftijdsgenoten over te praten uit angst om gek of zielig gevonden te
worden. Soms speelt schaamte ook een rol wanneer het kind/jongere veel materialistische
zaken en mogelijkheden is kwijtgeraakt door de scheiding.
Schuldig voelen. Vaak leggen kinderen/jongeren van gescheiden ouders een gedeelte van de
schuld van de scheiding bij zichzelf neer. Gedeeltelijk komt dit doordat vooral wat jongere
kinderen zichzelf een grote rol toedichten in wat er om hun heen gebeurt. Vooral peuters
kunnen de schuld naar zich toetrekken, omdat zij zichzelf nog als de belangrijkste persoon in
de wereld beschouwen.
Onveiligheid. Doordat het gevoel van veiligheid aangetast wordt, kunnen kinderen/jongeren
zich terugtrekken in hun eigen veilige omgeving. Soms is dit een vertrouwde plek in de
woonkamer, soms is dat de eigen kamer van het kind. Het kan daarbij voorkomen dat een
kind terugvalt in zijn ontwikkeling, en teruggrijpt naar (oude) vaste gewoontes en rituelen. Dit
kan ertoe leiden dat het kind zich angstig voelt bij het vooruitzicht een dag of zelfs een
weekend in een ander huis - en dus bij de verhuisde ouder - te gaan doorbrengen.
Loyaliteit. Het kind/jongere voelt zich verbonden met beide ouders en wil met beide een
relatie onderhouden. Bij een scheiding kan in het kind een gevecht ontstaan tussen de
gevoelens voor vader en die voor moeder. Beide ouders moeten het kind/jongere loyaal de
kans geven om tijd door te brengen met de andere ouder.