Transcript 17 september 2014 pagina 22

‹
www.rhenensebetuwsecourant.nl
Rhenense Betuwse Courant · woensdag 17 september 2014 · 22
Roelof dankt zijn vrouw voor haar steun zodat hij aan veel evenementen in Nederland en over landsgrenzen kan deelnemen
Kilometervreter Roelof van Laar:
‘Wandelen verbroedert in veel opzichten’
Sneek
Roelof van Laar, inmiddels
65 jaar oud en een rasechte
Rhenenaar, beoefende de
voetbalsport, stond jarenlang als judoka zijn mannetje in de verschillende
dojo’s, fietste als toerrijder,
wat het aantal kilometers
betreft, twee keer de wereld
rond en ontdekte in 2007
zijn grootste passie: wandelen. Veel kilometers heeft
hij gelopen. Zijn teller staat
inmiddels op tienduizend
kilometer. En als het aan
Roelof ligt komen daar nog
vele kilometers bij. Een gesprek met een man die sport
en bewegen nagenoeg als
iets spiritueels beleeft.
Door Henk Jansen
RHENEN - Roelof van Laar
trapte in zijn jeugdjaren tegen een voetbal. Dat deed hij
als lid van Sportclub Rhenen. Op zijn zeventiende
gaf hij er echter de brui aan.
Daarover de Rhenenaar zelf:
‘‘Ik had er een broertje aan
dood als er werd gescholden
langs de lijn. Kun je nagaan,
dat was toen al het geval.
Het feit echter dat door
Sportclub Rhenen en Rhenus, bij de club waar mijn
vader terreinknecht was en
lange tijd de snoeptent beheerde, in ‘66 besloten werd
tot een fusie was voor mij de
reden om met de voetbal te
stoppen.’’
Niet lang daarna kwam Roelof in contact met een andere
sport. Hij was er inmiddels
achter dat hij liever als individuele sporter verder wilde. Roelof: ‘‘Het werd judo.
Het had ook zo maar boksen
of een andere vechtsport
kunnen zijn. Samen met
Gert Meijer, in Rhenen beter
bekend als ‘Monkie’ trainde
ik bij sportschool Monachimoff in Wageningen. Van
een lidmaatschap van deze
sportschool is er nooit van
gekomen. Ik werd lid van de
Rhenense judoschool van
Thijs Stolk, die in Rhenen
ook bekend stond als magnitiseur, die zijn dojo had in
de Kloosterstraat. Van hem
leerde ik de grondbeginselen van de judopsort. Thijs
INWONER VAN DE
GREBBESTAD KREEG
ALS JUDOKA NOG LES
VAN ANTON GEESINK
kwam vroeg te overlijden
en zijn broer Wim nam zijn
taak over. In ‘69 behaalde ik
de eerste dan. Memorabel
als competitie-judoka was
de training die ik volgde en
kreeg van Anton Geesink in
Utrecht, de judoka die in ‘64
goud wist te winnen tijdens
de Olympische Spelen in
Roelof van Laar is trots op
de Engelse titel Europees
Wandelaar van het jaar, die
hij in 2013 kreeg. Het kleinood
hangt in de huiskamer aan de
muur.
Foto: Henk Jansen
Roelof van Laar bij het plaatsnaambord in de buurt van Sneek waar zijn ouders in de Tweede
Wereldoorlog als evacuees woonden. Waar zijn zus Nel werd geboren.
Foto: Eigen foto
Tokio. Alsook de bronzen
medaille die ik als soldaat
wist te winnen tijdens het
Nationaal Kampioenschap
voor Militairen. Dat was in
de zwaargwichtsklasse. En
hoe spijtig was het niet dat
ik een wedstrijd tegen Wim
Ruska, in ‘72 Olympisch
kampioen geworden in
Munchen, misliep. Ik werd
tijdens een toernooi voortijdig uit de wedstrijd geworpen. Wellicht had ik in de
judosport naar hogere regionen kunnen reiken, maar
dan had ik als een ‘monnik’moeten leven. Ik hield echter ook van een pilsje en van
stappen.’’ Van de judomat
stapte Roelof op een zadel.
Een zadel van en tourfiets.
‘‘Ik veel kilometers aan as-
falt weggetrapt. Was ook van
de partij tijdens meerdaagse
tochten. Zoals de Friese 11
Steden Fietsvierdaagse. Op
een van die dagen voerde de
tocht door het dorp Skearnegoutum nabij Sneek. Daar
waar mijn ouders tijdens de
Tweede Wereldoorlog naar
toe geëvacueerd waren. Daar
werd ook mijn zuster Nel geboren. Zo nu en dan stap ik
nog op de fiets. Maar ik ben
al wandelend veel meer op
de weg te vinden. De passie
voor wandelen is voor mij
begonnen tijdens de Maarten Luthertocht in Amerongen. Dat was in 2007. Ik was
verkocht. De sfeer sprak me
gelijk aan. Ontdekte al snel
dat wandelen verbroedert.
Die ervaring werd nog meer
versterkt door mij deelname
aan de Vierdaagse van Nijmegen, die ik inmidels vijf
maal voltooide. En er volgen er meer. En ik hoop er
ook in 2016 erbij te zijn als
de 100ste Vierdaage van
Nijmegen wordt verlopen.’’
Niet alleen in Nederland
liep Roelof veel tochten,
wat hij trouwens nog steeds
doet, ook in Europa is hij al
wandelend bekend op veel
European Walker
evenementen. Zijn wandelpaspoort getuigt van deelname aan evenementen in
Engeland, Duitsland, België,
Tsjechië en Luxemburg. De
boeken, die een etenstafel
volledig bedekken, getuigen
van wandelevementen waar
hij vaste gast is. ‘‘Ik heb veel
wandelvrienden gemaakt.
Waaronder een Duitser, Engelsman en zelfs Jappensen
en Chinezen. Wandelen, het
doet me zoveel. Wandelen
met passie is, net als yoga,
een vorm van bewegende
meditatie waarvan je zowel fysiek als mentaal en
spiritueel opknapt. Natuurlijk ervaar ik zo nu en dan
een dip. Maar mijn geest is
inmiddels zo gesterkt dat
ik pijn en vermoeidheid de
baas kan worden.’’
Aan de muur van zijn woonkamer prijkt een pracht
van een oorkonde, die Roelof van Laar met de nodige
trots toont. ‘‘Het is de oorkonde die hoort bij de titel
‘European Walker’ van het jaar. Die titel heb ik in 2013
gekregen. Een titel die hoort bij de International Marching Leaque. Die me een groot emo- moment bezorgde.
Wandelen, het heeft me zoveel moois gebracht.’’