Transcript De Limburger: Grensgevallen

© Copyright 2013 Dagblad De Limburger / Limburgs Dagblad.
Het auteursrecht, ook ten aanzien van artikel 15 AW, wordt
uitdrukkelijk voorbehouden. Zaterdag, 25 oktober 2014
grensgevallen
In deze rubriek nemen we een kijkje ‘euver de
päöl’ om te zien wat ons cultuurhistorisch
onderscheidt van, of juist verbindt met de buren.
Grensbeelden
D
e grens. Voor de
grensbewoner een
vertrouwd fenomeen. Toch blijft
de grens altijd een beetje spannend, vooral voor de mensen
die nog hebben meegemaakt
dat bewapende marechaussees, douaniers en Bundesgrenzschutz de wacht hielden
aan de denkbeeldige scheidslijn tussen twee landen. Fotograaf Jeroen
van de Ven
(35) kwam
om heel praktische redenen op het
idee een fotoserie te maken in het
grensgebied
bij Venlo. Hij
zet iedere
dag een verse
foto op zijn
weblog Daily
Foto over
Venlo. Maar
omdat hij
drie weken
met vakantie ging, moest hij
een voorraadje aanleggen. Hij
besloot door het grensgebied
te sjouwen. Twee dagen lang
was hij te voet onderweg tussen het Zwarte Water aan de
grens met Straelen en de
Wachbach in Tegelen. Van de
Ven, in het dagelijks leven planoloog bij de gemeente Venlo,
vroeg zich af wat er over is
van de grens, dik twintig jaar
nadat de grenspalen zijn verwijderd om vrij verkeer van
personen en goederen mogelijk te maken. Die vraag leverde uiteindelijk 800 foto’s op.
In zijn voetspoor trad Noor
Roelofs, sinds 2013 stadsdichter van Venlo. Net als Van de
Ven is zij gefascineerd door de
grens. „Je ziet de grens niet.
Maar je merkt onmiddellijk
dat je in een ander land bent.”
Beeld uit de expositie ‘Grens’.
Roelofs kende Jeroen van de
Ven van een eerder klusje. Zij
liep en befietste een flink deel
van het traject dat Van de
Ven eerder had afgelegd en
maakte een gedicht. Niet specifiek over de geografische
grens. „Meer over grenzen in
het algemeen. Filosoferen
over grenzen tussen mensen,
tussen landen, grenzen in jezelf. Het gedicht is geen rijmpje over wat
je ziet.” Een
fragment, in
het Nederlands en
Duits:
Overmorgen
sterven wij.
Steken we de
laatste grens
over.
Waarachter
het land ligt
waar alleen
de poëzie over
vertelt.
De wetenschap weet
hiervan niets.
Maar achter de laatste grens
ligt het grenzeloze land.
Natuurlijk.
Übermorgen sterben wir.
Überqueren wir die letzte
Grenze.
Hinter der das Land liegt,
von dem nur die Poesie erzählt.
Die Wissenschaft weiß hierüber
nichts.
Aber hinter der letzten Grenze
liegt das grenzenlose Land.
Natürlich.
Zo’n dertig foto’s, het grensgedicht en een door Mike Roelofs speciaal gecomponeerd
acappelastuk zijn vanaf 31 oktober drie weekeinden te
zien, te lezen en te horen aan
de Bolwaterstraat 33 in Q4.
JOS BOUTEN
foto Jeroen van de Ven