Transcript Voetbal is nog steeds hun leven

Voetbal is nog steeds hun leven
De training wordt verzet om het interview met Lars de
Jong, Peter Talboom, Michiel v.d. Giesen en Ron van
Kleef mogelijk te maken. Op de valreep van dit seizoen
spreken we dit illuster gezelschap van promovendus
JEKA 5. Niemand had er eigenlijk nog rekening mee
gehouden, maar via de nacompetitie wordt voor de
vierde keer in vijf jaar het kampioenschap behaald.
JEKA 5, een team dat voor ongeveer een derde uit
oud-eerste elftalspelers bestaat, heeft ervoor gezorgd
e
dat onze vereniging weer een 1 klasser erbij heeft.
Even nog wat terechte aandacht voor dit team.
Voortvarende start, maar na winterstop groot verval
We blikken samen nog kort terug op het verloop van de
competitie. Na 5 wedstrijden staat het team met 15 punten fier
en vertrouwd bovenaan de ranglijst. Onverdiende nederlagen
tegen Dongen en Oosterhout leiden tot een vrije val, die eindigt
op positie 3 op het eind van het seizoen. Doordat Dongen
kampioen wordt “erven” ze een periodekampioenschap. In de
nacompetitie verslaan ze eerst MOC en daarna wordt VVR 2 aan
de zegekar gebonden. In de thuiswedstrijd wordt de schade na
het jaarlijks weekendje beperkt tot 2-2. In de uitwedstrijd, na
een avondje Lake Dance, wordt overtuigend met 2-0 gewonnen.
JEKA 5 kent geen tien maar slechts één succesfactor
En die ene factor is succescoach, leider, regelaar Eric Matijsen.
Als we hem na het interview met het kwartet benaderen voor
een reactie dan is hij lyrisch over zijn toppers. “Deze jongens zijn,
ondanks hun leeftijd, nog steeds heel leergierig”. Vervolgens
gooit hij zijn altijd bescheiden imago even terzijde en we tekenen
deze memorabele uitspraak op: “Ik ben ervan overtuigd dat ik ze
nog steeds elk jaar beter maak!”
Eric is altijd in touw voor zijn team en leidt twee keer per week
de trainingen, die er niet erg ingewikkeld uitzien. Partijtjes en
lijnvoetbal staan meestal op het menu. “Je moet bij ons ook niet meer met ingewikkelde oefeningen
aankomen” merkt Peter op. De vier begin-dertigers spreken met respect over de manier hoe Eric het aanpakt.
Nog even terug in de historie duiken
Om het geheugen wat op te frissen nog kort de sportieve hoogtepunten van de vier heren.
Lars is een verpersoonlijking van het JEKA-beleid nl. vanaf de jeugd meteen doorstromen naar JEKA 1. Hierbij
de aantekening dat hij een kort uitstapje van twee jaar naar NAC (C-jeugd) heeft gemaakt. “Ik maakte toen als
enige A-speler meteen de overstap naar JEKA 1”. In diverse spitsposities speelt Lars uiteindelijk 8 jaar in JEKA 1
en maakt het kampioenschap in de vierde klasse mee onder leiding van trainer Peter (Zwikkie) Sweres.
De andere drie spelers komen allemaal “van buiten”. Michiel en Ron op 18-jarige leeftijd van Baronie en Peter
van GSBW uit Goirle. Michiel heeft de minste caps in JEKA 1 met één seizoen een vaste plek als links back en
twee jaar bivakkerend tussen JEKA 1 en JEKA 2.
Peter speelt 4 jaar in JEKA 1 in de periode dat ons vlaggenschip in de 3e klassen speelt. Samen met Lars en Igor
Goossens speelt deze typische spits een aantal jaren als jonkie bij NAC onder leiding van good-old Jo Jansen.
Ron (zittend tweede van links naast Lars)speelt van zijn 9e tot zijn 15e in de jeugd van Willem ll en komt via
e
e
Baronie naar JEKA waar hij maar liefst drie kampioenschappen mee maakt. De promotie van de 3 naar de 2
klas mist hij na een uitstapje van twee jaar naar Unitas in Etten-Leur. Bijzonder aan deze elftalfoto is het zeer
hoge gehalte spelers dat nu in JEKA 4 en JEKA 5 speelt (13 van de 17).“Wij kwamen dan wel van buiten, maar
kenden al heel veel JEKA-spelers en pasten ons heel snel aan binnen de JEKA-cultuur”.
Hechte groep die veel met elkaar optrekt en veel lol heeft
Het team van JEKA 5 is een hechte groep waarvan de spelers ook buiten het voetbal veel met elkaar optrekken.
Bij de JEKA-kampweek zie je heel wat spelers als begeleider en bij het onlangs gehouden G-toernooi bemande
een aantal de frietkraam met de inmiddels vermaarde mammoetfrikadellen. Praktisch het hele team is bij de
thuiswedstrijden van NAC aanwezig en als er iets in de stad te doen is, zijn ze ook in grote getalen aanwezig.
Het kindergehalte begint ook in dit team steeds grotere vormen aan te nemen, maar is niet van invloed op het
samen optrekken. De vrouwen en vriendinnen “klikken” onderling ook prima.
Eén keer per jaar heeft het team een weekendje in één of andere uitspanning. Als Michiel en een medespeler
als eerste wakker zijn, maken ze een ochtendwandeling in de bossen. “Plots horen we een plof en zien een dood
vogeltje op de grond liggen. Vervolgens hebben we het maar bij onze clown Martijn gelegd…!” Via facebook
wordt de actie wereldkundig gemaakt met als ondertiteling: Even lachen naar het vogeltje…..!
Nog wel ambities maar op een andere manier
Als ze eenmaal op het veld staan, gaan ze er nog echt voor en voetbal is nog steeds hun leven. Echter wel op
een andere manier dan in hun JEKA-1 tijd. “Zonder de verplichting tot trainen, geen trainingskampen, lekker
ballen en er moet niets meer”, spreekt hen enorm aan en iedere week wordt er met plezier gevoetbald. Het
komend seizoen komen ze in een hele pittige competitie terecht. Na iedere wedstrijd zijn ze fysiek aardig op,
maar vol vertrouwen zien ze het komend jaar tegemoet. “We gaan zeker voor een positie in de middenmoot”
klinkt het heel ambitieus. De uitspraak van hun coach (“ik maak ze ieder jaar beter”) doet veronderstellen dat
het team waarschijnlijk weer gaat meedingen voor de titel…..! Laten we nu eerst maar op vakantie gaan Eric!