Transcript BENOIT POELVOORDE

BORIS VAN GILS en MICHAEL GOLDBERG
presenteren
BENOIT POELVOORDE
BORIS VAN GILS en MICHAEL GOLDBERG
presenteren
EEN FILM VAN
BENOIT MARIAGE
MET
BENOIT POELVOORDE
MARC ZINGA
TATIANA ROJO
TOM AUDENAERT
SPEELDUUR : 1U20MIN
RELEASE
5 FEBRUARI 2014
Distributie
Bardafeu Distribution
2a Rue Antoine Dansaert
1000 Bruxelles
+ 32 2 544 05 98
[email protected]
Pers
Marie-France Dupagne
+ 32 477 62 67 70
[email protected]
Persmateriaal beschikbaar op :
www.dropbox.com/sh/8u683g5t1g7qvb8/6fUBNsqcr7
SYNOPSIS
José is een talentenjager.
Zijn specialiteit : opsporen van jonge voetbalbeloften in Afrika.
Wanneer hij Yaya vindt, neemt hij hem mee naar België om
er een kampioen van te maken.
Hij is er zeker van dat hij de kip met de gouden eieren gevonden heeft.
Maar een en ander verloopt anders dan hij had voorzien...
INTENTIEVERKLARING
Benoît Mariage
De wereld is vandaag een dorp en in elk dorp is er en voetbalveld.
Voetbal is een formidabele identiteitsmeter. De idee achter Les Rayures
du Zèbre was om via het voetbal de complexe en paradoxale banden en
verbanden tussen zwart Afrika en Europa, en het moeilijke samenleven
tussen de twee aan het licht te brengen.
De sociale codes en de moraal van een overlevingssamenleving
verschillen sterk van die van een samenleving van overvloed. Zij zijn
ook anders in een maatschappij waarin de collectiviteit primeert boven
het individu dan in een maatschappij die het individu verheerlijkt ten
koste van de groep. Daar zit de kloof, het misverstand en het wederzijds
onbegrip dat aan de basis ligt voor de relatie tussen de Afrikaanse speler
en zijn manager.
Fictie biedt de gelegenheid om personages in het leven te roepen die
duidelijke standpunten innemen, wars van het paternalistische en de
omfloerste discours dat je vaak hoort als men het over die relaties heeft.
Het opzet was immers om deze realiteit op een eerlijke manier, zonder
valse schijn en valse schaamte aan de orde te brengen.
Achter de voor de hand liggende thema’s - erkenning, succes en geld –
schuilt op een dieper niveau de zoektocht naar liefde en genegenheid.
De manager verbergt zijn gevoelsarmoede achter uiterlijke arrogantie.
Afrika is voor hem het ideale terrein om zijn tekortkomingen onbewust
te verdoezelen. De levensvreugde, uitbundigheid en naïviteit die Afrika
op het eerste gezicht uitstraalt, palmen onze protagonist op slag in,
en lijkt zijn zoektocht naar liefde en genegenheid te voeden. Maar de
werkelijkheid is minder ondubbelzinnig.
Les Rayures du Zèbre is echter bovenal een ongecompliceerde komedie
die tegelijk grappig, wreed, ironisch en ontroerend wil zijn, helemaal in
de traditie van de Italiaanse komedie waar ik zo dol op ben.
Benoît Mariage
Scenarist/regisseur
GESPREK MET BENOÎT MARIAGE
Scenarist-regisseur
Van waar het idee voor deze film?
Ik kwam op het idee na diverse gesprekken met mijn producenten Boris
Van Gils en Michaël Goldberg. Wij hadden erg genoten van een Belgische
televisiedocumentaire over een groep jonge voetballers uit Ivoorkust die
in een club geparachuteerd worden ergens in Vlaanderen… Zij waren
door hun Franse agent aan die club versjacherd om een faillissement
te voorkomen. Zij stelden onder elkaar een ploeg samen! Onder hen
bevonden zich kerels zoals Yaya Touré, die een paar jaar later het mooie
weer zou uitmaken bij FC Barcelona… De ontreddering van deze
spelers sprak ons erg aan en wij waren geïntrigeerd door de kleurrijke
persoonlijkheid van hun manager.
Daarmee begon het: wij hadden vreselijk zin om deze complexe, soms
tedere, maar vaak ook dubbelzinnige relatie tussen een Europese agent
en de Afrikaanse voetballers die hij rekruteert, uit te spitten. Tegelijk
vonden we het idee om een explosieve acteur als Poelvoorde naar het
hartje van Afrika te katapulteren heel verleidelijk… Het project groeide
dus uit het koppelen van deze twee ingevingen. We moesten ons alleen
maar voldoende documenteren.
Hoe zijn jullie dan te werk gegaan?
Boris gaf mij een exemplaar van een eindwerk gewijd aan de toestroom
van Afrikaanse spelers in België. In het dankwoord wordt een zekere
«Serge Trimpont, voetbalagent» geciteerd. Ik heb die man opgebeld.
Twee weken later ging ik met hem mee naar Abidjan in het kader van zijn
bezigheden als talentenjager. Zijn warme persoonlijkheid, zijn typisch
Brusselse grove humor en zijn goedaardig paternalistische houding
tegenover de spelers hebben het scenario voor de film sterk beïnvloed.
Eén van de kwaliteiten van deze film is dat hij dit onderwerp aansnijdt
zonder die zo vaak voorkomende neerbuigendheid als men het over
Afrika heeft…
Voor de maker van een fictiefilm is het ongetwijfeld makkelijker dan
voor een journalist. De journalist moet zich telkens opnieuw inwerken
in de werkelijkheid die hij observeert. Hij moet die interpreteren en
vooral kunnen instaan voor zijn interpretatie. Dat is niet het geval voor
een filmmaker. Hij kan zijn standpunt handig versluieren achter de fictie.
Wat getoond wordt, stemt niet noodzakelijk overeen met waar hij voor
staat… Maar het klopt: politieke correctheid komt vaker voor als men het
over Afrika heeft. Het heeft, denk ik, te maken met een vaag schuldgevoel
dat wij kweken, een soort morele schuld van de rijke tegenover de arme,
of in meer historische zin, van de koloniaal tegenover de gekoloniseerde.
Voelt u zich niet schuldig ?
Tegenover Afrika? Helemaal niet! Weet u, de scène met die minister waarin
José, gespeeld door Benoît Poelvoorde, te verstaan geeft dat Afrika nooit
een wereldbeker zal winnen omdat het onmogelijk is Afrikaanse spelers
een maand lang in een hotel te houden zonder dat zij van bil kunnen
gaan of drinken… De Afrikanen vinden die scène heel grappig, terwijl
heel wat Europeanen er zich wat ongemakkelijk bij zullen voelen. Lachen
om datgene waar men van houdt, dat is er dubbel zoveel van houden. En
als er nog een continent is waar de kunst van het lachen nog bestaat, dan
is het wel Afrika!
Misschien hebben die neerbuigendheid en dat politiek correct willen
zijn ook te maken met een gemis aan liefde. Om eerlijk te zijn: ik heb die
realiteit waarin ik mij bevond nog altijd niet begrepen. Ik zal mij nooit
opwerpen als een Afrikakenner...
Hoewel het een belangrijke rol speelt, is voetbal niet het onderwerp van
de film…
Voetbal is het decor, de achtergrond, maar is niet meer dan een aanleiding
om het te hebben over de Noord-Zuid relaties en over de moeilijkheden
die zich stellen om elkaar te verstaan en blank en zwart met elkaar te
verzoenen. Vooral wanneer die twee werelden zo tegengesteld zijn. De
moraal van een maatschappij van overvloed is niet dezelfde als die van
een maatschappij van schaarste. Het is misschien gemakkelijker keurig
en deugdzaam te zijn als je bord altijd goed gevuld is. Hoewel de film ook
het tegendeel toont… Zoals de vader van Yaya, die evenzeer op geld uit
is als hij dankbaarheid aan de dag legt.
Is vaderschap een terugkerend thema in uw werk ?
Wij zijn nu eenmaal zo… José heeft zijn oorspronkelijke vaderschap
verknoeid. Hij projecteert zichzelf in een geleend vaderschap voor Yaya
en nadien voor Abdou vooraleer hij in het reine komt met zijn nieuwe
biologische vaderschap.
Het is ook een liefdesverhaal...
Voor mij is de verhouding tussen José en Gigi een oprechte
liefdesverhouding. Ik heb het gevoel dat men veel te snel oordeelt over
die gemengde koppels. Het heeft natuurlijk te maken met geld en met
het gevoel van macht bij de blanke man in Afrika. Maar er zijn ook veel
mannen die wel degelijk de liefde vinden in het Afrikaanse, omdat het hen
tot bedaren brengt. En waarom niet, als de wereld daar beter van wordt…?
Al van bij uw debuut toont u een sterke voorkeur voor het tragikomische…
Ik ben dol op de Italiaanse komedie en die cultuur van de milde ironie die
je kunt terugvinden in het magazine « Strip-Tease » waarin ik debuteerde.
Ik vertel graag ernstige dingen op een luchtige manier. Ik zou graag
willen dat men deze film als een fabel opvat.
Dit is uw derde langspeler met Benoît Poelvoorde…
En niet de gemakkelijkste! Benoît houdt helemaal niet van hitte, en
daar in Abidjan draaiden we geregeld bij temperaturen van meer dan
40° in de schaduw! Wie anders dan hij had deze Brusselse vuilbek en
grappenmaker, die losjes geïnspireerd is op Raymond Goethals, de
befaamde Belgische trainer van Olympic de Marseille, kunnen spelen?
Ik heb het vurige en vrijgevochten paard van zijn eerste Belgische films
teruggevonden, maar nu gerijpt met een gelaat van bijna vijftig jaar. Een
gelaat dat geleefd, liefgehad en afgezien heeft. Zoals José…Als de film al
enige charme heeft, dan is dat voornamelijk dank zij Benoît.
Marc Zinga, de jonge Ivoriaan die Yaya speelt, is ook verbluffend…
Yaya is geen Ivoriaan. Hij wordt gespeeld door een Belgische acteur van
Congolese origine die aan het Brusselse conservatorium studeerde.
Ik ontdekte hem vijf jaar geleden toen ik de fotografie deed voor
een studentenfilm op het IAD, de school waar ik lesgeef. Hij had nog
nooit voetbal gespeeld. Hij werd zes maanden lang getraind en trok
nadien samen op met lokale voetballers in Abidjan. Voor hem was die
terugkeer naar zijn roots een heel intense ervaring.
De andere Ivoriaanse acteurs, zijn dat professionelen?
Er is in Ivoorkust vrijwel geen cinema. De zeldzame professionele
acteurs komen uit het theater, zoals Bernard Tao, die de rol van
Yaya’s vader speelt. Alleen voor de rol van Gigi hebben we Tatiana
Rojo, die in Frankrijk woont en die eerder een paar kleine rolletjes
in films speelde. Wij organiseerden vooraf castings via de Ivoriaanse
televisie en zetten acteerworkshops op het getouw. Daar kwamen
veel kleinere rollen uit. Zo zijn Bibo, duivel-doet-al van de club, en
Frank, de chauffeur, zuivere novicen die hun eigen rol spelen.
Die schijterige ronselaar met zijn heel Belgisch accent is ook
memorabel !
Hij spreekt met het accent van Vlamingen wier Frans niet altijd even
goed is! Tom Audenaert is, dank zij een heel populaire serie, een
vedette in Vlaanderen, maar in Franstalig België is hij vrijwel onbekend.
Poelvoorde vond het heerlijk om samen met hem te spelen.
In deze film spreekt iedereen Frans, maar op zijn eigen manier…
José spreekt met een rasecht Brussels accent. Tom spreekt Frans
zoals de Vlamingen Frans spreken, de ronselaar uit de Balkan spreekt
met het accent van een pas aangekomen Kosovaar en de Ivorianen
spreken hun gekleurde Frans. Voor geen van hen is het Frans de
moedertaal. Ik houd van dat mengelfrans…
BIOGRAFIEËN
Benoît Mariage
Scenarist, Regisseur
Mariage, geboren in Virton, zette zijn eerste stappen als regisseur in het
memorabele televisieprogramma «Strip-tease». Hij behaalde het diploma
aan het Brusselse INSAS nadat hij eerst gewerkt had als persfotograaf.
Benoît Mariage maakte documentaires, waaronder enkele in Afrika, waar
hij nu terug naartoe gaat voor Les rayures du zèbre. Al voor zijn eerste
korte speelfilm, Le signaleur, koos hij acteur Poelvoorde voor de hoofdrol.
Poelvoorde zou zijn geliefkoosde acteur worden in Les convoyeurs
attendent en Cow-boy en is ook ditmaal de vedette in Les rayures du
zèbre. Mariage geeft ook les aan het IAD in Louvain-La-Neuve. Zijn films
zijn heel persoonlijk, maar tegelijk ook toegankelijk voor een breed
publiek, films waarin het komische en tragische perfect samengaan, zoals
in de Italiaanse komedie. Het meest opvallende thema in zijn films is die
van het vaderschap – biologische vader of adoptievader – en dat is ook
het geval in deze Rayures du zèbre, waarin een lach en een traan opnieuw
prachtig vermengd worden.
Philippe Bourgueil
Monteur
Bourgueil monteerde alle fictiefilms van Benoît Mariage, van de kortfilm
Le signaleur en de langspelers Les convoyeurs attendent en Cow-boy
tot en met Les rayures du zèbre. Zijn eerste samenwerking met Mariage
was voor de « Strip-tease ». Met die andere Benoît - Poelvoorde - werkte
Bourgueil eerder samen voor opmerkelijke projecten als Podium en
Les émotifs anonymes. Wat hem tot een van de beste monteurs van
het ogenblik maakt, met een fijne neus voor acteerwerk en een perfect
gevoel voor timing - kortom, de ideale handlanger van Mariage en diens
fetisjacteur voor Les rayures du zèbre !
Benoit Dervaux
Directeur fotografie
Benoît Poelvoorde
José
Dervaux werk sedert midden jaren 1990 als directeur fotografie met de
gebroeders Dardenne, voor wie hij al hun films, van La Promesse tot Le
Gamin au vélo, opnam, de twee Palme d’Or winnaars Rosetta en L’Enfant
inbegrepen. Dervaux was ook D.O.P. voor Solveig Anspach en JeanPierre Denis en regisseerde zelf La Devinière. Het is de eerste keer dat hij
meewerkt aan een film van Benoît Mariage.
Benoît Mariage en de meest populaire Belgische acteur aller tijden
kennen elkaar al van in hun kindertijd en zij zijn nog altijd twee handen
op één buik. De « twee Benoîts » draaiden samen drie langspeelfilms : Les
convoyeurs attendent, Cow-boy en Les rayures du zèbre, en een kortfilm
: Le signaleur uit 1997, hun eerste samenwerking. Poelvoorde voorstellen
is al lang niet meer nodig. Hij is een veelzijdige en hartveroverende
acteur die zich met zijn creatie van de seriemoordenaar in C’est arrivé
près de chez vous meteen opwierp als een van de meest originele,
ophefmakende talenten van zijn generatie. Deze in Namur geboren
hoogbegaafde komiek (Les randonneurs, Le Boulet, Podium, JeanPhilippe, Rien à déclarer), verstaat de kunst om humor en ontroering te
combineren in diepmenselijke portretten (Le vélo de Ghislain Lambert,
Les émotifs anonymes, Mon pire cauchemar, Quand je serai petit, Le
grand soir), terwijl hij zich even graag stort in ronduit dramatische rollen
(Entre ses mains, Coco avant Chanel, Une histoire d’amour). In zijn films
met Benoît Mariage komen die verschillende facetten perfect samen,
zoals we ook nu weer kunnen zien in Les rayures du zèbre, waarin hij
zonder meer een van zijn allerbeste rollen neerzet.
Serge Trimpont
Sportjournalist
Trimpont is bezeten van voetbal. Vooraleer hij begon te werken als agent
verwierf hij bekendheid als sportjournalist. Hij was het die de Ivorianen
Aruna Dindane (Anderlecht, Lens) en Cheikh Tioté (Newcastle) ontdekte.
Het Afrikaans voetbal heeft niet meer geheimen voor hem dan het
Belgische. Wat deze vriend van Raymond Goethals (die zijn autobiografie
aan hem opdroeg) tot de ideale expert/raadgever voor een film als Les
rayures du zèbre maakte.
2013 «Une Place sur la Terre» de Fabienne GODET
2013«Le grand méchant loup» de Nicolas CHARLET, Bruno LAVAINE
2012 «Les adorés» de Hélène FILLIERES
2012 «Le grand soir» de Benoît DELEPINE, Gustave KERVERN
2012 «Quand je serai petit» de Jean-Paul ROUVE
2011 «Mon pire cauchemar» de Anne FONTAINE
2011 «Rien à déclarer» de Dany BOON
2010 «Les Emotifs Anonymes» de Jean-Pierre AMERIS
2010 «Kill Me Please» de Olias BARCO
2010 «Mammuth» de Benoît DELEPINE, Gustave KERVERN
2010 «L’Autre Dumas» de Safy NEBBOU
2009 «Coco Avant Chanel» de Anne FONTAINE
2009 «Bancs Publics CS» de Bruno PODALYDES
2009 «La guerre des miss» de Patrice LECONTE
2008«Louise Michel» de Benoît DELEPINE, Gustave KERVERN
2008 «Les Randonneurs à Saint-Tropez» de Philippe HAREL
2008 «Astérix aux Jeux Olympiques» de Frédéric FORESTIER, Thomas LANGMANN
2007 «Cow-Boy» de Benoît MARIAGE
2007«Les deux mondes» de Daniel COHEN
2006 «Selon Charlie…» de Nicole GARCIA
2006 «Jean-Philippe» de Laurent TUEL
2006 «Du jour au lendemain» de Philippe LE GUAY
2005 «Entre ses mains» de Anne FONTAINE
2005 «Podium» de Yann MOIX
2005 «Akoibon» de Edouard BAER
2005 «Tu vas rire mais je te quitte» de Philippe HAREL
2004 «Narco» de Gilles LELLOUCHE et Tristan AUROUET
2004 «Atomik Circus» de Didier et Thierry POIRAUD
2003 «Rire et Châtiment» de Isabelle DOVAL
2002 «Le Boulet» de Alain BERBERIAN
2001 «Le Vélo de Ghislain Lambert» de Philippe HAREL
2001 «Les Portes de la gloire» de Christian MERRET PALMAIR
1999 «Les Convoyeurs attendent» de Benoît MARIAGE
1997 «Les Randonneurs» de Philippe HAREL
1992«C’est arrivé près de chez vous» de Rémy BELVAUX, André BONZEL, Benoît POELVOORDE
Marc Zinga
Yaya
Marc Zinga zagen we eerder in Jaco Van Dormaels Mr. Nobody. Op televisie
speelde hij naast Clovis Cornillac de rol van generaal Mobutu in de
Canal+ productie Mister Bob. Daarna speelde hij in de serie Engrenages.
Zinga is een echte kameleonacteur. Hij volgde gedurende verscheidene
maanden een opleiding om de voetballer in Benoît Mariages film te
kunnen worden. Naast zijn carrière als filmacteur is Marc Zinga ook heel
actief op de Franstalige theaterpodia. Op dit ogenblik werkt hij voor de
tweede keer samen met de Franse regisseur aan een bewerking van
Shakespeares King Lear. Aimé Césaires Une saison au Congo, hun eerste
samenwerking, vertelt het verhaal van Congo’s onafhankelijkheid vanuit
het standpunt van eerste minister Patrice Lumumba, gespeeld door Marc
Zinga. Het stuk oogstte de unanieme lof van pers en publiek.
Les rayures du zèbre is zijn eerste grote rol in de bioscoop. Het wordt
beslist de eerste in een lange reeks…
Tom Audenaert
Koen
Tom Audenaert is in Vlaanderen heel bekend nadat hij werd opgemerkt
in een aantal Vlaamse televisieseries. Stap voor stap veroverde hij ook
een plaats in de bioscoop, tot Hasta la vista, de vijfde film van Geoffrey
Enthoven, hem op het voorplan bracht met een Ensor voor de beste
mannelijke revelatie van het jaar voor zijn rol als de stekeblinde jonge Jozef.
Tatiana Rojo
Gigi
Tatiana Rojo is actrice, humorist, dramaturge en regisseur. Zij is ook
bekend voor haar aanleg voor zang en dans, maar zij is in de eerste
plaats een actrice die evenzeer schittert om haar présence als om de
trefzekerheid van haar vertolkingen. Het is zowel dank zij de dramatische
intensiteit van haar spel als haar ongelooflijk komisch potentieel dat deze
actrice van Ivoriaanse origine de rol van Gigi wist te bemachtigen.
LISTE ARTISTIQUE
José
Benoît Poelvoorde
Yaya
Marc Zinga
Gigi Tatiana Rojo
Koen Tom Audenaert
LISTE TECHNIQUE
RegisseurBenoît Mariage
Scenario en dialogen
Benoît Mariage
Directeur fotografie
Benoit Dervaux
MontagePhilippe Bourgueil
Decors & Kostuums
Catherine Cosme
GeluidFrançois Musy
Gabriel Hafner
Originele muziek
Emmanuel D’Orlando
Producenten
Boris van Gils
Michael Goldberg
Coproducenten
Jean Louis Porchet
Gerard Ruey
Arlette Zylberberg
Alberto Chollet
Format 1.85
Klank 5.1
Une production MG Productions - Formosa Productions - CAB Productions - RTBF (Télévision
belge) - RTS (Radio Télévision Suisse) - SRG SSR - Belgacom - BNP Paribas Fortis Film Fund - Boucan
Films, en association avec Backup Films, avec l’aide du Centre du Cinéma et de l’Audiovisuel de
la Fédération Wallonie-Bruxelles, et de Voo, avec la participation de la Wallonie et Wallimage,
Panache Productions et la Compagnie Cinématographique, avec la participation du Centre National
du Cinéma et de l’Image Animée et le soutien du Fonds Images de la diversité, Ciné +, avec la
participation de Cofinova 9, l’Office fédéral de la culture (DFI) Suisse, Stage Pool Focal et Fondation
Ernst Goehner, avec la participation de Cinéforom et le soutien de Loterie Romande, avec le soutien
du Tax Shelter du Gouvernement Fédéral Belge, ce film a été soutenu par Eurimages,avec l’appui
du Fonds de Garantie MEDIA pour la production financé par l’Union Européenne et l’IFCIC.
België / Frankrijk / Zwitserland / Ivoorkust - 2014 - 80 min. - kleur
Bardafeu Distribution
2a Rue Antoine Dansaert 1000 Bruxelles
+ 32 2 544 05 98