Transcript Meerpaal september 2014 - Vrijzinnige Geloofsgemeenschap

September 2014
De Meerpaal
september 2014
2
MAANDBLAD VAN DE
VRIJZINNIGE GELOOFSGEMEENSCHAP FLEVOLAND
www.eigentijdsgeloven.nl
jaargang 53 nr. 8
september 2014
Ik ken je nog niet en toch denk ik aan je …’
Ik ken je niet, maar toch ben je constant in mijn gedachten.
Jij, je naasten en alle mensen die om je rouwen.
Mijn hart en gedachten zijn bij de mensen
die je moeten missen en bij hen die
op de een of andere manier iemand
steun moeten kunnen verlenen…
Gewoon omdat je net zo goed mijn naaste had kunnen zijn…
Alexander Broekhuis
Deze tekst uit een gedicht van de schrijver is door velen gebruikt tijdens
herdenkingsbijeenkomsten voor slachtoffers van de ramp met de MH17.
De Meerpaal
september 2014
3
GEDACHTEN VAN DE WATERKANT: MOMENTEN
De zomer loopt op zijn einde. Het was een zomer met veel mooi
weer, volop zon voor de vakantiegangers en wie een tuin had
kon er bijna dagelijks aangenaam in vertoeven. Maar er was ook
veel leed en verdriet in deze zomer. Bijna tweehonderd
landgenoten verloren het leven toen hun vliegtuig uit de lucht
werd geschoten: een weerzinwekkende daad van fanatici in
oostelijk Oekraïne. De oorlog tussen Palestina en Israël laaide in
volle hevigheid weer op met talloze doden en gewonden als
gevolg. In Noord-Irak werd door moslim-fundamentalisten
gejaagd op andere bevolkingsgroepen en werden uit naam van
het 'zuivere geloof' de walgelijkste wreedheden begaan. Egypte,
Mali, Libië, de lijst is lang en kan zonder veel moeite nog met tal
van andere ellendige en mensonterende toestanden worden
uitgebreid. Soms, als je kennisneemt van alle gruwelen die
mensen elkaar aandoen, heb je momenten van wanhoop.
Wanhoop over de onmogelijkheid om te verhinderen dat dit
steeds maar weer gebeurt waar mensen menen dat het gelijk
van hun overtuigingen in het bloed van hun tegenstanders
gedrenkt moet worden. En ook momenten van vertwijfeling: zal
het dan nooit tot mensen doordringen dat dit de weg niet is, dat
het bevechten van elkaar nooit kan leiden tot een menswaardige
wereld? Het zijn de momenten waarop je moet waken tegen een
gevoel van bitterheid dat langzaam bij je binnensijpelt als je voor
de zoveelste keer de beelden ziet van slachtoffers en
vernielingen door wapengeweld. Maar als je je daardoor laat
meeslepen, mis je ook de momenten die wél mooi en verrijkend
zijn, die het verkilde hart wél verwarmen.
Ik moest wachten voor de Houtribsluizen. In de zomer draait de
sluis vaak, bijna dagelijks sta je in de rij totdat de doorgaande
schepen zijn geschut. Vóór mij staat een leuke sportauto met
een linnen kapje. Omdat de zon doorbreekt, gaat het kapje open
en kan ik duidelijk zien wie er in het autootje zitten.
Voor de verandering eens geen man op leeftijd, maar een jonge
man en vrouw. Zij heeft haar haar opgestoken en hij draagt een
schalks petje. Het stel kan het uitstekend met elkaar vinden,
want tijdens de tien minuten die we moeten wachten geven ze
elkaar twee keer de high five en zoenen ze elkaar enthousiast.
De Meerpaal
september 2014
4
Het tafereeltje vertedert me omdat ik hier de liefdevolle kant van
het leven zie: jonge mensen die van en met elkaar genieten. Van
het leven genieten op een mooie zomerdag in een sierlijk gelijnd
cabrioletje. Zo'n moment is er ook en daarvoor moet je je ogen
open blijven houden. Er is nog vrolijkheid en jeugdig
enthousiasme, ook als de radio in je auto alleen maar kommer
en kwel over je uitgiet.
Naarmate je ouder wordt, zo bespeur ik het althans bij mezelf, ga
je anders kijken naar de jeugd. Je kunt er natuurlijk op
mopperen, want de lieve jeugd kan af en toe behoorlijk vervelend
zijn, maar er is ook een kant aan jonge mensen die je vertedert
en herinneringen bij je oproept aan hoe onbezonnen en
gedreven je zelf in je jonge jaren kon zijn. Dat raak je in de loop
van je verdere leven een beetje kwijt, want je krijgt af en toe
gevoelig het deksel op je neus als je de beker helemaal
leegdrinkt, maar alle voorzichtigheid waarmee je als ouder mens
door het leven gaat heeft ook iets van verlies. Je maakt
misschien minder fouten, maar je pieken en dalen van opperste
vreugde en diepe teleurstelling zwakken geleidelijk af tot kleine
heuveltjes in een geciviliseerd landschap.
De bijbel (in de oude vertalingen in ieder geval) zegt het mooi als
het gaat over die aparte betrokkenheid van een oudere op een
jeugdig mens. In het verhaal over Jozef in Egypte is Jozef heel
onvoorzichtig door zijn broers trots te vertellen dat hij heeft
gedroomd dat hun korenschoven bij het binnenhalen van de
oogst om de korenschoof van Jozef gingen staan en daarvoor
bogen. Dat vonden zijn veel oudere broers natuurlijk nogal
aanmatigend, maar Jakob bleef erover nadenken. Want
aartsvader Jakob had zijn zoon Jozef lief boven zijn andere
zonen omdat hij een "kind van zijn oude jaren was". In dat
zinnetje zit eigenlijk alles. Oude jaren kijken met een speciale
blik naar "hun" jonge jaren. Uitleggen waarom heeft geen zin,
maar in de formulering van Genesis voel je het als raak
verwoord. En dan heb je zo'n moment waarop je denkt: het
liefdevolle duikt ondanks alles toch steeds weer op, overal,
onverwacht en ondefinieerbaar.
Johan de Wit
De Meerpaal
september 2014
5
“Mijn inspiratiebron”
De titel “mijn inspiratiebron” had mij al
afgeschrikt en toen de eerste stukjes
verschenen wist ik zeker dat dit mijn ”ding” niet was.
Nooit gedacht, dat een heel klein mannetje, een baby van een
paar weken, mijn inspiratiebron zou zijn.
Zijn zusje, Roosje, werd verleden jaar doodgeboren. Wij, de
buren mochten haar zien.
Een prachtig meisje, helemaal voldragen, perfect, alleen ze
ademde niet en bleef een roosje in de knop.
Wat een verdriet!
De stemmetjes in onze straat van de voorbijlopende kindjes
deden me pijn en ik had ze bijna willen vragen een andere weg
te nemen, ver uit de buurt van de verdrietige ouders.
Gelukkig waren ze al snel weer in verwachting en ditmaal, ze
wisten het al zeker: van een jongetje. Wat heerlijk, maar… je
weet toch maar nooit, met het vorige kindje leek alles toch zo
goed te gaan tot aan de bevalling?
De toekomstige ouders schenen dit totaal vergeten te zijn en
weldra verscheen er een schommel, een glijbaan, een fietsje,
een hangmatje en zelfs al een ooievaar in de tuin en wij,
tobberige (buur)moeders en (buur)grootmoeders begrepen niet
dat ze dát durfden.
Aangestoken door hun optimisme toch maar eens op de zolder
gekeken naar een lief stofje om een badcapeje van te maken.
Dit was vroeger mijn specialiteit: een persoonlijk geschenk met
naam en niet duur. Gelukkig was er nog een stukje over voor die
heel ingewikkelde patchwork grijpbal. Waar is dat patroontje ook
alweer? En hoe ging dat met een paar kleurtjes erbij en toch
kloppend? Een superintelligente grootvader zette een paar
berekeningen op papier, die niet klopten en zomaar uit de losse
De Meerpaal
september 2014
6
hand, lukte het mij wel. Altijd goed voor het zelfvertrouwen, zeker
op deze leeftijd.
Wat heerlijk om weer eens met babyzaken bezig te zijn als je
jongste kleinkind veertien is en je hem natuurlijk niet mag
knuffelen en de oudste eerst nog even moet afstuderen voordat
er sprake is van achterkleinkinderen en daar tussenin alleen
maar grote knullen met grote voeten.
En toch nog onverwachts was hij daar! Christian. Onmiskenbaar
het broertje van Roosje. Ook zo’n prachtig kind. Maar hij leeft en
wij leven mee.
Ik kijk uit naar de maand augustus, want dan moet het
buurvrouwtje weer aan het werk en misschien wordt mijn hulp
ook wel eens ingeroepen. Tot zo lang luister ik met plezier naar
zijn steeds mannelijker wordend gehuil als het weer zijn tijd is
voor de fles.
Mijn tijd komt ook nog wel!
Elly Ottevanger
De Meerpaal
september 2014
7
VAN DE REDACTIE
Rituelen
Dit jaar vertrokken we op woensdag 23 juli naar onze
vakantiebestemming in Frankrijk. De avond daarvoor hoorden
we dat overhaast was besloten die dag tot een dag van nationale
rouw te bestempelen vanwege de aankomst van de eerste 40
stoffelijke overschotten van de ramp met de MH 17 vlucht boven
Oekraïne. Natuurlijk hebben we even getwijfeld: stellen we ons
vertrek een dag uit of gaan we toch maar op pad. We besloten
tot het laatste.
Tegen vieren stopten we bij een benzinestation om deel te
nemen aan de minuut stilte die in acht werd genomen voor de
omgekomen passagiers. Over de autoradio hoorden we The Last
Post. Daarna vervolgden we onze tocht naar het zuiden over de
A 27 en daarna over de A2 richting Eindhoven. Het werd een
bizarre rit. Hoe dichter we bij Eindhoven kwamen, hoe drukker
het werd op de viaducten over de snelweg. Op het laatst stond
het in de bermen zelfs vol met auto’s en vrachtwagens. Er
hadden zich duizenden mensen verzameld om de laatste eer te
bewijzen aan de stoet van lijkwagens die werd verwacht. ’s
Avonds op de tv van een camping waar we overnachtten zagen
we de beelden van mensen die bloemen op de lijkwagens
gooiden, mensen die als eerbetoon applaudisseerden toen de
auto’s langsreden. We zagen ook beelden van militairen die in
vertraagde pas de kisten uit de beide vliegtuigen haalden. We
waren ontroerd om zoveel tekenen van medeleven en
beschaving. Later besefte ik dat dit eerbetoon gedragen werd
door rituelen, traditionele en moderne, gepland en spontaan. Die
maakten de dag tot een niet te vergeten, indrukwekkende en in
zekere zin mooie gebeurtenis.
Rituelen, we kunnen er niet zonder en we willen er niet zonder.
Oude rituelen blijven voortbestaan of worden vervangen door
nieuwe. Ze hebben een soort magische kracht van vertroosting
en verbondenheid met Het Hogere, De Schepper, De Oergrond
van het Bestaan. “Rituelen verbinden” schrijft Trudi van Wenum
in een artikel elders in dit nummer.
De Meerpaal
september 2014
8
Als je er eenmaal op gefocust bent, zie je veel rituelen. Rituelen
die je zelf uitvoert of rituelen die door anderen worden
uitgevoerd.
Ver weg, in de Alpes Maritimes, tussen Le Prignolet en
Soleilhas, twee kleine dorpjes van de hoge Provence ligt la
Chappelle de St. Pierre aan een waterloopje waarboven libellen
en vlinders dartelen. Telkens als we daar zijn gaan we erheen,
we worden er als het ware toe gedwongen. We maken een soort
pelgrimage langs de waterloop en steken in de kapel een kaarsje
aan, beiden vervuld van onze eigen gedachten en wensen.
Rituelen, ook binnen onze eigen VGF bestaan ze gelukkig. Denk
bijvoorbeeld aan het aansteken van de kaars en het zingen van
“Als alles duister is” bij aanvang van elke dienst.
De redactie van de Meerpaal denkt dat “Rituelen” een goed
thema is voor een nieuwe serie, die “Mijn inspiratiebron” moet
gaan vervangen. We hebben een jaar lang genoten van
persoonlijke verhalen, verhalen die ontroerden en herkenning
teweeg brachten. Met “Rituelen” willen we u uitnodigen opnieuw
in de pen te klimmen. Nu om ervaringen met rituelen met ons te
delen: wat doen ze met u? Welke zijn u dierbaar ? En als u die
pennenvruchten vergezeld wilt laten gaan van beelden,
gefotografeerd of getekend, is dat meer dan welkom !
Schroom niet en stuur ons uw bijdrage !
Rinse Dijkstra
eindredacteur
De Meerpaal
september 2014
9
Rituelen
Zolang de mens bestaat heeft hij met allerlei woorden en
gebaren de omgeving, die hem bedreigde, getracht met zich te
verzoenen.
Die omgeving was een magische omgeving: de natuur was
geladen met bedreigende machten die bezworen konden worden
door middel van woorden en gebaren, die telkens herhaald
moesten worden. Zo ontstonden de riten en de rituelen; zij waren
de herstellers van de harmonie. Zij waren ook de garanties dat
het leven ongestoord verder kon gaan. De magie is verdwenen
en de natuur wordt niet meer als vijandig ervaren, maar de mens
heeft zijn rituelen niet opgegeven. Zij garanderen mede zijn
bestaan, zij versterken zijn identiteit. De kracht van het ritueel is,
dat het de tijden verbindt, het verleden met het heden en dat het
de voortgang garandeert. Het ritueel overbrugt. Het is vertrouwd
en herkenbaar.
De karakteristiek is, dat het telkens wordt herhaald, waarmee het
bij iedere herhaling zijn oorsprong vernieuwt. In het ritueel
verraadt de mens zijn wortels, zijn oorsprong. Wordt het ritueel
afgeschaft of nagelaten, dan is er een zekere discontinuïteit.
Misschien dat daarom het gebed, het Onze Vader zal blijven
bestaan, ook al vinden velen dat de woorden niet meer van deze
tijd zijn. Zij overbruggen door de herhaling de tijd en zij verbinden
ervaringen en gevoelens. Zij zijn de elementen die dicht bij huis
zijn, eigen en vertrouwd. Zij geven iets door wat anders al lang
vergeten zou zijn. Dat is de kracht van het ritueel. Dat bewijst het
volgende verhaaltje.
Trudi van Wenum
De Baal Shem Tov was gewend, steeds wanneer er een
calamiteit dreigde, voor zijn volk naar een geheime plaats in het
bos te gaan. Daar stak hij een vuur aan en richtte hij een
bepaald gebed tot de Maker van het Universum. Dan werd de
catastrofe afgewend.
Maar toen hij er niet meer was en weer een ongeluk zijn volk
bedreigde, ging een van zijn leerlingen naar dezelfde plek in het
bos en zei: “Maker van het Universum, ik weet niet hoe ik het
vuur moet ontsteken, maar ik kan nog wel de weg vinden en het
De Meerpaal
september 2014
10
gebed zeggen. En dat zal genoeg moeten zijn”. En dat was het,
de ramp werd afgewend.
Maar toen nogmaals ongeluk de mensen dreigde te overspoelen,
ging er een andere leerling naar de plek in het bos. En hij zei:
“Maker van het Universum, ik weet niet hoe ik het vuur moet
aanmaken. En ik kan me het gebed niet herinneren. Maar ik kan
wel de geheime plek vinden. Dat moet voldoende zijn”. En weer
was het genoeg en werd de ramp verijdeld.
Vele jaren later, toen er weer een ramp dreigde, zat een andere
leerling treurig in zijn stoel en hij zei: “Maker van het Universum,
ik heb geen idee hoe ik het vuur moet ontsteken. Ik ken het
gebed niet. Ik kan me niet eens de geheime plek herinneren.
Alles wat ik kan doen is het verhaal vertellen. En moge dat
genoeg zijn”. En het was genoeg. De ramp trof het volk niet.
uit: Martin Buber, Chassidische vertellingen
NIEUWS UIT DE VGF
Voortgang Benoemings Commissie
Wellicht heeft u de advertentie gezien waarin de VGF oproept
om te solliciteren naar de functie van predikant(e). Wij hebben
tien sollicitatiebrieven ontvangen en hebben inmiddels gekeken
of deze sollicitanten voldoen aan het profiel en aan de functieeisen die wij als commissie hebben opgesteld. We hebben u op
de Buitendag op 31 augustus gevraagd met ons mee te denken
en ons iets mee te geven om onze taak goed te vervullen en op
deze manier een zo groot mogelijk draagvlak te creëren voor de
nieuwe predikant(e) die per 1 september 2015 in functie kan
treden. Wij houden u op de hoogte.
De Benoemings Commissie
De Meerpaal
september 2014
11
Beste mensen,
Wanneer u dit leest, zijn mijn man en ik op vakantie.
Het duurde even voor de datum kon worden
vastgesteld. Mijn excuus voor dit late bericht.
Dat we niet op de Buitendag aanwezig kunnen
zijn, spijt ons zeer. Het belooft een inspirerende
dag te worden!
Op 18 september hopen we gezond terug te zijn
en wil ik graag het bezoekwerk weer oppakken.
Intussen kun u indien nodig contact opnemen
met ds. Johan de Wit en de contactpersonen,
vermeld achterin de Meerpaal.
Ik wens u nog een mooie zomer!
Coby Timmerman
Mutaties
Nieuwe Meerpaal abonnees:
Mevr. H. Merceij, Almereweg 48, 3891ZP Zeewolde
Dhr. R. van der Velde, Buitenplaats 132, 8212AM Lelystad
Fam. H. de Leeuw, Kamille 21, 8252CB Dronten
Bedankt als Meerpaal abonnee:
Marijke van Sprang, Stadspark 74, Lelystad
verhuisd:
Mevr. A. Hoiting- de Graaf van: Pluuthaven 25, Zeewolde
naar: Het Spectrum 47, 8254AJ Dronten
Mevr. A. Siccama- Poortinga van: Marsweg 5, Dronten
naar: Lijzijde 253, 8251LL Dronten
Mevr. M. Baart van: De Aalscholver 13, Dronten naar Melkweg 9,
8251AA Dronten
De Meerpaal
september 2014
12
Collectes juni
1 juni Dronten
8 juni Lelystad
8 juni Zeewolde
15 juni Dronten
22 juni Lelystad
22 juni Zeewolde
Vitree
VGF
Jonge helden
VGF
Toon Hermanshuis
VGF
CHPK (Kenia)
VGF
CHPK (Kenia)
VGF
CHPK (Kenia)
VGF
€ 67,90
€ 94,15
€ 118,76
€
€ 30,65
€ 58,50
€ 35,00
€ 38,90
€ 54,20
€ 42,30
€ 38,35
€ 52,00
Vrijzinnigheid is de moeite waard
Inmiddels ben ik een half jaar werkzaam als secretaris in het
Algemeen Bestuur en dat waren drukke en leerzame maanden.
Nu ben ik beter bekend met de (bestuurs)leden en de manier
waarop binnen de VGF dingen besproken en geregeld worden.
Bij de start van mijn meewerken heb ik op deze plek geschreven
dat ik me zal inspannen de communicatie met de leden te
verbeteren.
Voor de communicatie kan De Meerpaal en de website mijns
inziens door bestuur en leden nog beter gebruikt worden.
Bovendien zou ik graag een nieuw, vrouwelijk collega-bestuurslid
zien aanschuiven. Wij komen al enige tijd nog één bestuurslid te
kort in het AB. Daarbij heeft onze penningmeester Sigita
aangegeven dat zij er komend najaar mee stopt. Er is een man
gevraagd om de door haar prima uitgevoerde werkzaamheden te
vervolgen.
We hopen dat hij deze uitnodiging aanneemt…maar dan ben ik
de enige vrouw in het AB en dat vind ik echt te weinig! Vrouwen
hebben toch een andere kijk op dingen dan mannen, een goede
mix tijdens het overleg is voor een goed resultaat beslist
noodzakelijk! Om daarin geholpen te worden met ideeën, zodat
we met elkaar binnen het AB tot een uitvoering komen die onze
leden en aspirant-leden aanspreekt.
De Meerpaal
september 2014
13
Dus…zijn er vrouwen die mee willen praten, en denken
inspirerend te kunnen zijn binnen het AB?
Laat van je horen of lezen.
Voor informatie ben ik te bereiken via [email protected]
en/of 0320-213237.
Janette Bosgraaf
VERBONDEN IN VERDRIET
“In stilte en muziek geven we
uitdrukking aan onze gevoelens”
I still cry
I am making flowers out of paper
while darkness takes the afternoon
I know that they won’t last forever
but real ones fade away too soon
I still cry, sometimes when I remember you
I still cry, sometimes when I hear your name
I said goodbye, and I know you’re allright now
but when the leaves start falling down
I still cry……
It’s just that I recall September
It’s just that I still hear your song
It’s just I can’t seem to remember
forever more those days are gone
I still cry, sometimes when I remember you
I still cry, sometimes when I hear your name
I said goodbye, and I know you’re allright now
but when the leaves start falling down
I still cry……
Ires Kroes, St. Joriskerk in Amersfoort
De Meerpaal
september 2014
14
De dominee
Een schaap met de vijf poten.
Hoe ondankbaar in dit land, is het vak van een Predikant.
Altoos eist men van zo'n knaap, vijf poten van één schaap.
Gaat hij veel op huisbezoek, 'Dominee' leest nooit eens een
gewoon boek.
Maar studeert hij nog steeds verder, heet hij leraar maar geen
Herder.
Als hij ‘t leven ernstig neemt, is hij stijf en wereld vreemd.
Is hij vlot bij spel en sport, dan komt hij waardigheid tekort.
Legt hij zich met mate toe, op liturgie heet het dan Rooms
gedoe.
Maar zo niet dan heet het weer, geen gevoel voor stijl en sfeer.
Is hij voluit theoloog, prompt zegt men, hij grijpt te hoog.
Tracht hij populair te spreken, men zegt praatjes maar geen
preken.
Wat hij laat of wat hij doet, nooit en nimmer is het goed.
Te allen tijd rust op zijn werk, 't kritisch oog van volk en kerk.
Daarom heil de predikant, die 't vreemd klinkt in dit verbant.
Heel dit heksenwerk verricht, met een opgewekt gezicht.
Wij wensen Johan met z'n allen, dat de vrijheid zal bevallen.
Geniet samen met Marjan van je pensioen, dat kun je nooit meer
overdoen.
Bertha de Jong uit Zeewolde heeft dit verhaal eens gehoord op
één van haar reizen. Het leek haar wel wat voor de Meerpaal, en
dan in het bijzonder voor Johan.
De Meerpaal
september 2014
15
NIEUWS VAN DE AFDELINGEN
BIDDINGHUIZEN-DRONTEN-SWIFTERBANT
Van het bestuur
In de vergadering na afloop van de dienst in begin april van dit
jaar deed het afdelingsbestuur Dronten een dringend verzoek om
meer bestuursleden. Het afdelingsbestuur BiddinghuizenDronten-Swifterbant bestond op dat moment uit drie leden. Net
genoeg om met alle vrijwilligers om ons heen de boel draaiende
te houden. Wim Samsen uit Biddinghuizen heeft zich de oproep
aangetrokken en zich kort na de oproep gemeld. Sindsdien heeft
hij een aantal vergaderingen meegelopen en besloten actief te
willen deelnemen aan het afdelingsbestuur. We zijn erg
dankbaar voor deze uitbreiding. Ik heb Wim de afgelopen
vergaderingen leren kennen als een meelevend, meedenkend en
kritisch lid.
Wim, van harte welkom in het afdelingsbestuur en dank je wel
voor je ondersteuning.
Henrïëtte Hofman
Zondagochtendgesprek
Op zondag 28 september beginnen we weer met de
zondagochtendgesprekken die in het Odd Fellowhuis in Dronten
worden gehouden.
Het onderwerp is :”Ouder worden en zorg (zorgen?)” Het wordt
voorbereid door Hilde en Wim Samsen.
We beginnen met koffie en koek om 10.00 uur. Ook luisteraars
zijn welkom.
Wim Spaans
De Meerpaal
september 2014
16
LELYSTAD
Vrouwencontact Lelystad
Op woensdag 10 september om 11.00 uur ontmoeten we elkaar
bij Maaike Terpstra, Boeier 02-94. We gaan eerst het
jaarprogramma samenstellen gevolgd door een gezamenlijke
lunch. Maaike rekent op de vaste kern van de
vrouwencontactgroep, maar uitbreiding van de groep is ook van
harte welkom. Wilt u Maaike dan even bellen? Tel. 0320-222068.
Berta Blaauw
Broederschap
Verslag zondagochtendgesprek op 6 juli 2014
Al in het eerst boek van het oude testament maken we kennis
met broederschap. Kain doodt zijn broer Abel en God stelt hem
de vraag waar Abel is en Kain antwoordt: 'Ben ik mijn broeders
hoeder?'
Waar gaat het om bij broederschap? Het dominante mensbeeld
is dat van de calculerende burger die zijn eigen belang nastreeft.
Maar klopt dat beeld waar wij in onze economie vanuit gaan wel?
Is het mogelijk dat mensen op een andere manier naar
medemensen kijken? En wat is daarvoor nodig? Jan Terlouw zei
onlangs in een interview dat wij de komende tijd moeten werken
aan broederschap. Dat is mooi gezegd, maar wat is er nodig om
dat te bereiken. Bij broederschap denk ik aan aandacht en
mededogen, maar ook aan een rechtvaardige samenleving. De
wereld met al haar oorlogen was veel te groot voor ons. Europa
dan misschien?
We keken naar een uitzending van de Vara, waar scholieren
mee konden doen aan een wedstrijd wie de beste toespraak kon
houden. De winnares hield een verhaal over Hongarije. Zij begon
met: 'Wir haben es nicht gewusst" en vertelde over de
onderdrukking van zigeuners, de opkomst van het rechts
extremisme en de Jodenhaat in Hongarije. Zij eindigde met: 'Ben
ik mijn broeders hoeder', of zeggen we liever: 'Wir haben es nicht
gewusst'.
We halen het dichterbij: van Europa naar ons eigen land, onze
eigen stad en onze geloofsgemeenschap. Vragen die we ons
De Meerpaal
september 2014
17
stelden: ‘Waar gaat het om bij broederschap?” Is het mogelijk dat
mensen op een andere manier naar medemensen leren kijken?
Mag je een ander aanspreken op het ontbreken van
broederschap in een bepaalde situatie? Hoe kunnen wij binnen
de VGF werken aan broederschap...? Het in praktijk brengen van
broederschap en omkijken naar elkaar blijkt in de praktijk niet
altijd zo gemakkelijk
Tony van Ramshorst
Zondagochtendgesprek
Op 3 augustus hebben we elkaar verteld wat vakantie vroeger
voor ons betekende en wat het heden ten dage voor ons is. In
onze jeugd was het voor de meesten logeren bij familie. De één
ging dan van het platteland naar de stad, de ander juist anders
om. Het was toen ook al: in een andere omgeving nieuwe
ervaringen opdoen. Andere mensen ontmoeten. In onze
pubertijd werd de wereld al wat groter en werden - letterlijk - de
grenzen overschreden. In het huwelijk werd er met kinderen
veelal gekampeerd, eerst met de tent, toen caravan en zo gingen
we steeds wat luxer bivakkeren. Trouwens, niet iedereen heeft
zo’n drang (meer) tot ‘’op vakantie gaan’’. Ook wisselden we van
gedachten over recht op vakantiedagen en vakantiegeld.
Vakantiestress werd ook geanalyseerd. Het was al met al een
ontspannende ontmoeting.
Op 7 september om 10.00 uur in het Rode Klif bent u welkom om
van gedachten te wisselen over ‘’Blijven wij grenzen verleggen?”
Grenzen spelen in het leven van de mens op velerlei manieren
een rol. Bijna dagelijks worden we ermee geconfronteerd. We
stellen grenzen en we overschrijden grenzen. Grensverlegging is
één van de belangrijkste doelen van wetenschap en technologie.
Voorbeelden zijn erfelijkheidsonderzoek en de gezondheidszorg,
informatie en communicatie. Hoe gaan wij om met ‘’grenzen’’?
Berta Blaauw
“Wie naar zijn grenzen zoekt komt verder”
De Meerpaal
september 2014
Wie alleen loopt raakt de weg kwijt
Wie alleen loopt, raakt de weg kwijt.
Alleen uit de gemeenschap
komt de wijsheid.
Een hand kan geen touw
om de bundel knopen.
Wie alleen loopt, raakt de weg kwijt.
Wie dan valt, heeft niemand
om haar te helpen.
Wie dan schreeuwt,
heeft niemand die haar hoort.
Wie alleen loopt,
gaat gebukt onder haar last.
Niemand deelt haar vreugde,
niemand haar verdriet
Wie alleen loopt, raakt de weg kwijt,
ze heeft maar twee voeten,
ze heeft twee armen,
ze heeft maar twee ogen.
Maar in de gemeenschap
heeft ieder duizend handen,
heeft ieder duizend voeten,
loopt niemand ooit alleen.
Patrice Koyo, Kameroen
18
De Meerpaal
september 2014
19
ZEEWOLDE
Boekpresentatie ‘Naar de psalmen’
Zaterdagmiddag 20 september, 15:00 uur in Open Haven
Het projectkoor Open Haven uit Zeewolde presenteert u de
bundel 'Naar de psalmen'. Margryt Poortstra hertaalde alle 150
psalmen en Bram Stellingwerf schreef er evenzoveel antifonen
bij. De bundel verschijnt deze zomer bij muziekuitgeverij Intrada.
Zowel Margriet (koorlid) als Bram (dirigent) doen aan onze
projecten mee. U bent van harte welkom om deze presentatie bij
te wonen. Vanaf 15:30 uur kunt u luisteren naar enkele
inleidingen en muziek. Verder wordt er een aantal psalmen uit de
bundel voorgelezen, zingt een dubbelkwartet vierstemmig de
antifonen en gaan we de antifonen natuurlijk ook samen
instuderen en zingen onder leiding van de dirigent.
Erik Seinhorst
www.projectkooropenhaven.nl
September
Augustus wandelt uit het jaar
met bloemen, nog wat laat.
September staat inmiddels klaar,
maakt koppen vol met zaad
en doet de bomen geuren
als ze van blad verkleuren.
De spinnen zijn druk in de weer
met klossen van Vlaams kant.
Het is zo mooi geconstrueerd
zoals het tussen struik en plant
met dauw gepareld hangt.
September, vol melancholie
in kleuren rood en goud,
je geeft de zomer amnestie,
niet lang, want hij wordt oud.
Adriaan van Dam
De Meerpaal
september 2014
KERKDIENSTEN
7 sept. 10.00 uur
Dronten
20
ds. Joh. de Wit
collecte:nieuw doel
14 sept.
10.00 uur
Lelystad
14 sept.
10.00 uur
Zeewolde
21 sept.
10.00 uur
Dronten
28 sept.
10.00 uur
Lelystad
28 sept.
10.00 uur
Zeewolde
5 okt.
10.00 uur
ds. Joh. de Wit
collecte: nieuw doel
ds. J. Koornstra, Deventer
collecte: nieuw doel
ds. H. Knoop, Olst
collecte:Nic. Bruiningfonds
ds. E. de LangeTinbergen, Lelystad
collecte: Nic. Bruiningfonds
ds. Joh. de Wit
collecte: Nic. Bruiningfonds
Dronten
ds. Joh. de Wit
collecte: vrije collecte
12 okt.
10.00 uur
Lelystad
12 okt.
10.00 uur
Zeewolde
ds. Joh. de Wit
collecte: vrije collecte
ds. E. de LangeTinbergen, Lelystad
collecte: vrije collecte
DE KERKDIENSTEN WORDEN GEHOUDEN IN:
Dronten in het Odd Fellowhuis, De Ketting 6
Lelystad in Het Rode Klif, Zuiderzeelaan 32
Zeewolde in de Open Haven, Kerkplein 8
ACTIVITEITEN
7 sept.
10 sept.
28 sept.
zondagochtendgesprek
vrouwencontact
zondagochtendgesprek
Lelystad
Lelystad
Dronten
KOPIJ VOOR HET VOLGENDE NUMMER INLEVEREN
VOOR 15 september
[email protected]