Transcript lees - Shakespeare Theater Diever

11 augustus 2014 , pag. 10
Geen geflikflooi,
geflikflooi, geen vrouwen
vrouwenvlees
vr
nvlees
RECENSIE
LANG LEVE DE LIEFDE
앲앲앲앲앱
Gebeurtenis Lang Leve de Liefde
Naar Love’s Labour’s Lost Van
William Shakespeare Regie, bewerking, vertaling Jack Nieborg Met
Bert Bijker, Lisa Hulskamp, Floris
Albrecht, Wim Smits, Judith Teune,
Malcolm Davis, Frederique Koenders, Joost de Ruiter, Inge Wijers,
Cees de Vries, Bert Wijers, Harrie
van Dijk, Gosse Eefting, Tamara
Wijma, Yorrick van der Ouw, e.a.
Kostuums Margot van der Kamp
Muziek Arjen Wassink Choreografie Marten Boonstra Gezien 8/8
Diever, Shakespearetheater Publiek
748 Nog te zien vanaf 13/8 op
woensdag, vrijdag en zaterdag;
23/8 matinee; verder 5, 6, 12 en
13/9
Jacques J d’Ancona
izar, absurdistisch, kolderiek,
kluchtig… Hilarisch, en een
beetje plat… Mix deze elementen en je benadert de relatie die
Jack Nieborg onderhoudt met
Shakespeare. Ze hebben iets met elkaar. Al jaren. Rond 1550 was William S. eraan gewend dat zijn publiek
van ‘gewone’ mensen zijn toneelstukken staande en luid commentariërend volgde. Dat heeft wel iets,
volgens Nieborg.
Voor het bostheater van Diever
bedacht hij twee tribunes rond een
immens kruis met confronterende
hellingbanen als speelvlak. Hoewel,
de gegoede burgerij van nu komt hij
tegemoet met zitplaatsen. Dat dan
weer wel, al wordt men niet geacht
de voorstelling braaf en passief te
ondergaan… Hoe gek wil je het heb-
B
ben met spreekkoren als ‘olé’ en een
enthousiast meegezongen, bespottelijk slotlied waarin het alleszeggende ‘koekoek’ zijn bedoelingen
typeert.
In Lang Leve de Liefde is het decor
vervangen door rekwisieten die de
spelers persoonlijk opdragen. Ze
krijgen het niet cadeau. Nieborg (regisseur, bewerker en eigenzinnig
vertaler) metselt in zijn versie
sketchachtige, soms onsamenhangende scènes van een volstrekt uiteenlopende signatuur. Met als resultaat een groteske parodie op de
eeuwige roem waarvan sprake is in
de openingsmonoloog. Als een in
aanleg trotse man als koning Ferdinand zijn kroon heeft afgezet, blijkt
hij uiteindelijk breekbaar, welgemoed en een tikje onderdanig toe te
leven naar het happy end dat we erbij mogen fantaseren.
Zijn vazal Berowne suggereert
dat het eigenlijk een raar slot is voor
een komedie. Helaas. Hij heeft het
niet helemaal begrepen. Zo gaan de
dingen. Als je mannen volgens protocol te pakken neemt door hen te
dwingen drie jaar lang af te zien van
geflikflooi en vrouwenvlees – om
zich te wijden aan vasten en studeren – nemen de dames het heft in
handen. Onweerstaanbaar aantrekkelijk en meedogenloos. Het doek
zakt in de poppenkast…
Jack Nieborg belooft niets op het
vlak van diepzinnigheid. Daar
houdt hij zich aan. Zijn concept van
Love’s Labour’s Lost levert een aaneenschakeling op van komische effecten en een woordenspel van
trucs en dwaze vondsten. Een gezelschap van een m/v of twintig volgt
hem met onblusbare toewijding. In
spel en spreektempo zouden nuan-
¬ Met een greep in de boekenkast kom je aan een aantal hanteerbare citaten. Centraal: Bert Bijker als koning Ferdinand in Lang Leve de Liefde.
ces zeker niet misstaan en het
schrappotlood kan hier en daar welkome diensten bewijzen. Onmiskenbaar zitten er zelfs een paar
hangmomenten in.
Maar het blijft opmerkelijk en
prestigieus wat ze tot stand brengen, samen met de ontwerpers en
de technische ploeg. Met Lisa Hulskamp (de Franse prinses) als treffende verrassing en (alweer) een
fraaie rol van Wim Smits als de wanhopige regelaar tussen beide kampen. Bert Bijker is een intrigerende
vorst, Floris Albrecht de vlijmende
vriend en volgeling Berowne, Judith
Teune een stevige Rosalinde en Harrie van Dijk een heerlijke pseudo intellectueel.
En Bert Wijers? Hij vertegenwoordigt in alle nuchterheid de
stem des volks. Met dank aan William S.
Foto Koen Timmerman