Transcript PASSIE Gé Ummenthun uit Hout-Blerick is bijna

© Copyright 2013 Dagblad De Limburger / Limburgs Dagblad.
Het auteursrecht, ook ten aanzien van artikel 15 AW, wordt
uitdrukkelijk voorbehouden. Vrijdag, 05 september 2014
PASSIE Gé Ummenthun uit Hout-Blerick is bijna veertig jaar amateurvoetbaltrainer
Een leven lang langs de lijn
Al meer dan veertig jaar staat
Gé Ummenthun (64) elke zondagmiddag op het voetbalveld naast
de dug-out. Hij behaalde mooie
successen met verschillende
clubs. Een verhaal van een
bescheiden amateurvoetbaltrainer
die in zijn loopbaan slechts twee
trainingen miste.
door Ingrid Lemmens
W
ie in de Hout-Blerickse
woning van Gé Ummenthun door de keuken naar
buiten loopt, komt langs
een bijzondere foto. Aan
de muur hangt een afdruk van drie trainers
met elk een bijzonder verhaal. Leo Beenhakker, de Rotterdammer die een groot aantal elftallen trainde, naast hem een zeer jonge Louis van Gaal, die destijds bij Ajax aan
het begin van zijn carrière stond, en Ummenthun, de bescheiden opbouwtrainer in
het Limburgse amateurvoetbal. „De foto is
ergens begin jaren negentig gemaakt. Ik
was trainer bij MVC’19 en we speelden een
oefenwedstrijd tegen Ajax.”
Het contrast is groot. Terwijl Beenhakker
en Van Gaal jarenlang in de grootste stadions ter wereld langs de lijn stonden, vervolgde Ummenthun zijn weg via de amateurvoetbalvelden. Daar is hij tevreden
mee, en nog steeds. Het typeert de man die
al bijna veertig jaar amateurvoetbaltrainer
is. „Jullie zijn een jaar te vroeg. Ik ga pas
mijn 39ste seizoen in”, zegt hij met een
lach. Maar als de jaren als jeugdtrainer erbij
worden geteld, gaat de teller ruim over de
veertig heen. Als aanvoerder van HBSV 1
trainde hij al de A-jeugd toen hem werd gevraagd ook het eerste te gaan coachen. Als
26-jarige haalde hij zijn diploma en werd
trainer. „Daar haalde ik uiteindelijk net zoveel voldoening uit als toen ik nog speler
was”, kijkt hij terug.
Ummenthum bleef – met uitzondering van
het jaar in Tienray – altijd lang bij een club
(zie kader). Hij is een opbouwtrainer.
„Daar voel ik me het prettigste bij. Ik
smeed het liefste een team. Voetbal is een
teamsport en alleen kun je niets. Iedereen
moet zich schikken in het belang van het
team: de leider, de grensrechter, maar ook
de trainer. Ik ben altijd zeer betrokken bij
een club. Ik ga altijd naar de jeugd en het
tweede kijken en als de trainer van de A of
de B mij om hulp vraagt, dan geef ik die.”
Even valt er een stilte. De waardering die
Gé Ummenthun: „Iedereen moet zich schikken in het belang van het team: de leider, de grensrechter en ook de trainer.” foto Laurens Eggen
Melderslo hem gaf, doet hem veel. „Op de
promotiereceptie van Meterik kwam er een
grote afvaardiging van Melderslo om mij te
feliciteren”, zegt de man, die altijd door de
voordeur vertrekt, met vochtige ogen.
Hij is een voetballiefhebber pur sang. Vanuit zijn stoel in de woonkamer geniet hij
van de wedstrijden op tv en leest hij over
de sport om te blijven leren. „Ik wil altijd
zo aanvallend mogelijk voetballen. Mijn visie is: de aanval is de beste verdediging.”
Ummenthun pakt uit zijn tas een groot
voetbalboek. Daarin noteert hij alles: de trainingsopkomst, wedstrijdverslagen, opstellingen en uitgewerkte trainingen. Op zolder
heeft hij alle volgeschreven boeken in dozen bewaard. „Ik heb zelfs nog alle opstellingen in klad.”
De Hout-Blerickenaar bewaart en verzamelt graag. De woonkamer en de gang
hangt vol met oude gereedschappen en in
de kast staat een verzameling glaswerk. De
voormalig timmerman gaat in zijn vrije tijd
graag naar antiek- en rommelmarkten met
zijn vrouw. In al die jaren als trainer behaalde Ummenthun veel successen. Over degradaties praat hij liever niet. Die doen nog altijd pijn. „Afgelopen seizoen had ik het geluk om direct te mogen promoveren met
Meterik omdat het zo’n geweldige groep is.
Ook bij Melderlso lukte dat al na het eerste
seizoen. Het geheim? Goed luisteren en
niet op een stoeltje naast het veld gaan zitten, maar tekst en uitleg geven en ook zelf
willen blijven leren. Na veertig jaar leer ik
nog altijd, maar ik weet inmiddels op welke
accenten of details ik moet letten.”
Hij staat als trainer tussen zijn spelers. Hij
heeft er dan ook moeite mee als spelers
zich afmelden omdat hun vriendin jarig is.
„Die is om half tien toch ook nog jarig?”
Het leukste aan het trainer zijn? „Kennis
overbrengen en zien dat spelers groeien.”
Zo kan hij nog steeds als trainer genieten
van de successen van de clubs waar hij
werkte. „Daar legde ik toentertijd de eerste
steen waarop mijn opvolgers hebben doorgebouwd. Maar ik deed het niet alleen. We
deden het samen.”