Oppervlakten berekenen een mogelijke ontstaansgeschiedenis voor integralen... Pedro Tytgat – Sint-Pieterscollege Leuven Vraagstelling • We zoeken de oppervlakte tussen de grafiek van f(x) = x²,

Download Report

Transcript Oppervlakten berekenen een mogelijke ontstaansgeschiedenis voor integralen... Pedro Tytgat – Sint-Pieterscollege Leuven Vraagstelling • We zoeken de oppervlakte tussen de grafiek van f(x) = x²,

Slide 1

Oppervlakten berekenen

een mogelijke ontstaansgeschiedenis voor
integralen...

Pedro Tytgat – Sint-Pieterscollege Leuven


Slide 2

Vraagstelling
• We zoeken de oppervlakte tussen
de grafiek van f(x) = x², de x-as en
de verticale rechte met vergelijking
x = 3.
• Hiervoor is er echter geen
bestaande formule...
• We benaderen m.b.v. oppervlakten
die we wel kennen: rechthoeken.
opp = hoogte  breedte

2


Slide 3

Een eerste benadering
• We verdelen [0, 3] in 3 deelintervallen.
• De breedte van elk rechthoekje
noemen we x.
Bij 3 deelintervallen is x = 1.
• De hoogte van elk rechthoekje
vinden we door het eindpunt van
elk interval in te vullen in de
functie:

x1

x2

x3

 x1 = 1 = 1. x  f(x1) = 1
 x2 = 2 = 2. x  f(x1) = 4
 x3 = 3 = 3. x  f(x3) = 9
3


Slide 4

Waarde van de eerste benadering
• Totale benaderde oppervlakte:
 f(x1)  x = 1  1 = 1
 f(x2)  x = 4  1 = 4
 f(x3)  x = 9  1 = 9
3

 opp(3) =



f ( xi )   x

i 1

waarbij xi = i.x

x

x
x1

 opp(3) = 14

x
x2

x3

4


Slide 5

Een betere benadering
• Verdelen we [0, 3] in 6 deelintervallen, dan wordt de
benadering al iets beter.
• Elk rechthoekje is nu half zo breed:
x = 0,5.
• De hoogte van elk rechthoekje:






x1 x 2 x3 x 4 x5 x 6

x1 = 0,5 = 1.x :
x2 = 1 = 2.x :
x3 = 1,5 = 3.x :
...
x6 = 3 = 6.x :

f(x1) = 0,25
f(x2) = 1
f(x3) = 2,25
f(x6) = 9

5


Slide 6

Een betere benadering: waarde
x

x

x

x
x
x

• De totale benaderde oppervlakte is
nu:







f(x1)  x =
f(x2)  x =
f(x3)  x =
f(x4)  x =
f(x5)  x =
f(x6)  x =

0,25
1
2,25
4
6,25
9

 0,5 = 0,125
 0,5 = 0,5
 0,5 = 1,125
 0,5 = 2
 0,5 = 3,125
 0,5 = 4,5

6

 opp(6) =



f ( xi )   x

i 1

waarbij xi = i. x
 opp(6) = 11,375

x1 x 2 x3 x 4 x5 x 6

6


Slide 7

Nog meer deelintervallen
• Nemen we 12 deelintervallen, dan
is x = 0,25 en moeten we 12
hoogtes f(xi) berekenen, waarbij
i = 1, 2, 3, ..., 12.
• We krijgen nu een som met 12
termen van de vorm: f(xi)  x.
12

• Beknopt:



f ( xi )   x

i 1

waarbij xi = i. x
• Waarde: opp(12) = 10,15625
x1 x2 x3 x4 x5 x6 x7 x8 x9 x10x11x12

7


Slide 8

n deelintervallen!
• Verder bouwend op het stramien
van de vorige slides, zouden we
kunnen onderzoeken of er een
formule bestaat voor n
deelintervallen (een willekeurig
aantal).

3
n

• n rechthoekjes met
3

f(xi)

 vaste breedte: x =
en
n
 hoogte: f(xi), met i = 1, 2, ..., n.
n

• Formule: opp(n) =
met xi = i. x
xi



f ( xi )   x

i 1

8


Slide 9

n deelintervallen: waarde
• De benaderende oppervlakte
opp(n) kan algebraïsch berekend
worden; wij maken gebruik van
een computerprogramma.

• We vinden:
n


i 1

f ( xi )   x 

9( n  1)(2 n  1)
2n

2

• Zo berekenen we gemakkelijk:





opp(12) = 10,15625
opp(60) = 9,22625
opp(100 000) = 9,00013500045
...
9


Slide 10

Oneindig veel deelintervallen
• Hoe groter n, hoe beter de
benadering. Als n nadert tot +,
nadert opp(n) tot de exacte
oppervlakte S.
• Vertalen we deze laatste zin in het
‘wiskundigs’, dan krijgen we:
lim opp ( n )  S

n  

• We vinden:

S=9

lim

n  

9( n  1)(2 n  1)
2n

2

9

10


Slide 11

En nu voor het interval [0, 4]
• Het hele verhaal in een notedop:
 x =

4
n

 De waarden xi zijn nog altijd
veelvouden van x: xi = i. x
 De som blijft dezelfde:
n



f ( xi )   x

i 1

 De computer vindt:

S=?

Opp[0,4](n) =

32( n  1)(2 n  1)
3n

2

11


Slide 12

Exacte oppervlakte op [0, 4]
• We laten het aantal deelintervallen
oplopen tot + en vinden:
lim

n  

S 

32( n  1)(2 n  1)
3n

2



64
3

64
3
12


Slide 13

Op het interval [0, b]
• We bouwen opnieuw verder op het
voorgaande en vervangen in de
computerformule voor de som de 4
door een b.
• We verkrijgen:



b ( n  1)(2 n  1)
3

n

f ( xi )   x 

6n

i 1

2

• De exacte oppervlakte is dus:
S 

b

3

b ( n  1)(2 n  1)
3

3

lim

n  

6n

2



b

3

3

b
13


Slide 14

De bepaalde integraal
• Strikt genomen zou je kunnen
zeggen dat de exacte oppervlakte S
op het interval [0, b] te schrijven is
als:
 n

S  lim   f ( x i )   x 
n  
 i 1


b


0

x dx 
2

b

3

• Men noemt een aldus verkregen
oppervlak de bepaalde integraal
van de functie f(x) van 0 tot b en
noteert dit verkort als:

3

b

S 


0

f ( x ) dx
14


Slide 15

Oppervlakte op een interval [a, b]
• Uit de basisformule op het interval
[0, b], kunnen we nu de
oppervlakte afleiden voor alle
andere intervallen.
• Beschouw het interval [a, b],
waarbij 0 < a < b:
a

b

S=



x dx   x dx 
2

2

x

2

dx 

a

b

3

3



a

b



a

3

3

3

b

3

Of dus:
a

3

3

0

0
b

b


a

x dx 
2

b

3

3



a

3

3
15


Slide 16

Algemene uitdrukking
• Meer algemeen kan men gemakkelijk aantonen dat deze
formule ook geldt voor intervallen [a, b] met
 a < b < 0 (het interval ligt volledig links van de y-as) of
 a < 0 < b (het interval begint links en eindigt rechts van de
y -as).
• Besluit:
b
3
3
2


a

x dx 

b

3



a

3