Slide 1

Porosty są organizmami na ogół niewielkimi,
wielkość ich plechy wynosi od kilku milimetrów
do kilku centymetrów i jedynie niektóre gatunki
(np. brodaczki i włostki) mogą osiągać długość
do 30 cm (rekordzistą pod tym względem był
gatunek brodaczki Usnea longissima
występujący na terenie Polski jeszcze pod koniec
lat siedemdziesiątych, którego plecha dorastała
do 2 metrów długości).

Usnea longissima

Ze względu na dużą wrażliwość porostów na
zanieczyszczenia powietrza, wiele gatunków jest dziś
zagrożonych wyginięciem. Ta wrażliwość wynika z kilku
faktów:
- braku tkanki okrywającej, co stwarza
możliwość bezpośredniej infiltracji gazów,
pyłów i roztworów do wnętrza plechy;
- niskiej tolerancji glonów na zanieczyszczenia;
- pobierania wody bezpośrednio z opadów
atmosferycznych, bez jakiegokolwiek
oczyszczania (rośliny korzystają z wody
częściowo przefiltrowanej przez glebę).

Budowa porostu

Porosty są wiec bioindykatorami, czyli wskaźnikami
czystości powietrza.

Plecha porostu

Często nie docenia się znaczenia porostów w
funkcjonowaniu ekosystemów, a przecież
odgrywają one w przyrodzie niezwykle ważną
rolę organizmów pionierskich. Zasiedlają skały
i środowiska skrajnie ubogie, gdzie do tej pory
mogły żyć jedynie bakterie i glony.
Przygotowują tereny dotychczas
niezamieszkałe do zasiedlenia przez inne
organizmy,

Pozwala ona określić jakość powietrza na badanym terenie. W zależności od składu
gatunkowego porostów oraz kondycji ich plech można wyróżnić następujące klasy
zanieczyszczenia powietrza:
I Bezwzględna pustynia
bezporostowa

II Względna pustynia
bezporostowa

o szczególnie silnym
zanieczyszczeniu powietrza.

o bardzo silnym zanieczyszczeniu
powietrza.

Brak porostów nadrzewnych, nawet
skorupiastych; co najwyżej występują
jednokomórkowe glony tworzące zielone
naloty na korze drzew.

Lecanora conizaeoides oraz Lepraria to
gatunki, ktore są bardzo odporne na
zanieczyszczenia.

III. Środkowa strefa
osłabionej wegetacji
o średnio zanieczyszczonym
powietrzu.
W tej strefie występują Hypogymnia

psysodes oraz Parmelia sulcata o
plechach skorupiastych.

IV Zewnętrzna strefa osłabionej
wegetacji

V Wewnętrzna strefa normalnej
wegetacji

o względnie mało zanieczyszczonym
powietrzu.

o nieznacznym zanieczyszczeniu
powietrza.

Evernia prunastri, Pseudevernia furfuracea,
Ramalina spp. to porosty listkowate ale ich
plechy są zdeformowane i słabo wykształcone

Bryoria fuscescens, Usnea hirta, Platismatia
glauca to porosty krzaczkowate .

VI Typowa strefa normalnej
wegetacji
powietrze czyste lub co najwyżej
minimalnie skażone.

Bryoria, brodaczka Usnea, pawężniczka
Nephroma, granicznik Lobaria to porosty
krzaczkowate które są wskaźnikami czystego
powietrza.

Nasza grupka w parku w Tarnobrzegu.
Od lewej: Kuba Buczek, Kasia Ciak, Danusia
Dobrzańska, Marek Markiewicz, Paweł Kowalczyk.

Jeszcze kilka lat temu, nasze miasto
Tarnobrzeg było miejscem gdzie było wiele
zakładów przetwórstwa siarki. Sprawiało to,
ze niestety stan powietrza atmosferycznego na
tym terenie był fatalny. Pełno w nim było
tlenków siarki SO2 i SO3 i innych szkodliwych
substancji. Naszym zadaniem było ocenić stan
powietrza na podstawie zaobserwowanych
porostów. Postanowiliśmy ich poszukać w
Tarnobrzegu. Nasze badania prowadziliśmy w
lesie, parku i cmentarzach ,gdzie udało nam się
znaleźć wiele okazów.

Kasia i Paweł podczas pomiarów średnicy
porostów.

Na młodych drzewach w rejonie Tarnobrzega spotykamy porosty proszkowate (jasne plamki),
ale dominują zielone glony.

Na tym zdjęciu widzimy młody porost (średnica 1cm) . Rósł więc dziesieć lat, gdyż przyrost plechy
porostów to 1 mm na rok.

Na tym drzewie widoczne są skupiska porostów proszkowatych, co świadczy o sporej ilości
tlenków siarki w powietrzu.

Na starych drzewach możemy spotkać duże skupiska porostów listkowatych, co świadczy o
poprawieniu się stanu powietrza w Tarnobrzegu.

Na tym zdjęciu widzimy Pustułkę
pęcherzykowatą (Hypogymnia physodes) i
Złotorosta ściennego (Xanthoria
parietina).

Tu widzimy duży okaz Pustułki pęcherzykowatej (Hypogymnia physodes).

Na murkach i ścianach możemy zaobrerwować duże skupiska Złotorostów
ściennych (Xanthoria parietina)

Tu widzimy grupę Złotorostów ściennych (Xanthoria
parietina) które jeszcze nie pokryły całej powierzchni.

Choć jeszcze kilka lat temu nasze miasto Tarnobrzeg
i jego okolice były pustynią porostową, z powodu
dużej zawartości szkodliwych gazów w atmosferze,
dzisiaj można znaleźć wiele okazów porostów
będących bioindykatorami czystości powietrza.
Należą one do klas od II do IV. Można z tego
wywnioskować, że stan powietrza znacznie się
poprawił. Niestety nie ma porostów krzaczkowatych
należących do klas V i VI


Slide 2

Porosty są organizmami na ogół niewielkimi,
wielkość ich plechy wynosi od kilku milimetrów
do kilku centymetrów i jedynie niektóre gatunki
(np. brodaczki i włostki) mogą osiągać długość
do 30 cm (rekordzistą pod tym względem był
gatunek brodaczki Usnea longissima
występujący na terenie Polski jeszcze pod koniec
lat siedemdziesiątych, którego plecha dorastała
do 2 metrów długości).

Usnea longissima

Ze względu na dużą wrażliwość porostów na
zanieczyszczenia powietrza, wiele gatunków jest dziś
zagrożonych wyginięciem. Ta wrażliwość wynika z kilku
faktów:
- braku tkanki okrywającej, co stwarza
możliwość bezpośredniej infiltracji gazów,
pyłów i roztworów do wnętrza plechy;
- niskiej tolerancji glonów na zanieczyszczenia;
- pobierania wody bezpośrednio z opadów
atmosferycznych, bez jakiegokolwiek
oczyszczania (rośliny korzystają z wody
częściowo przefiltrowanej przez glebę).

Budowa porostu

Porosty są wiec bioindykatorami, czyli wskaźnikami
czystości powietrza.

Plecha porostu

Często nie docenia się znaczenia porostów w
funkcjonowaniu ekosystemów, a przecież
odgrywają one w przyrodzie niezwykle ważną
rolę organizmów pionierskich. Zasiedlają skały
i środowiska skrajnie ubogie, gdzie do tej pory
mogły żyć jedynie bakterie i glony.
Przygotowują tereny dotychczas
niezamieszkałe do zasiedlenia przez inne
organizmy,

Pozwala ona określić jakość powietrza na badanym terenie. W zależności od składu
gatunkowego porostów oraz kondycji ich plech można wyróżnić następujące klasy
zanieczyszczenia powietrza:
I Bezwzględna pustynia
bezporostowa

II Względna pustynia
bezporostowa

o szczególnie silnym
zanieczyszczeniu powietrza.

o bardzo silnym zanieczyszczeniu
powietrza.

Brak porostów nadrzewnych, nawet
skorupiastych; co najwyżej występują
jednokomórkowe glony tworzące zielone
naloty na korze drzew.

Lecanora conizaeoides oraz Lepraria to
gatunki, ktore są bardzo odporne na
zanieczyszczenia.

III. Środkowa strefa
osłabionej wegetacji
o średnio zanieczyszczonym
powietrzu.
W tej strefie występują Hypogymnia

psysodes oraz Parmelia sulcata o
plechach skorupiastych.

IV Zewnętrzna strefa osłabionej
wegetacji

V Wewnętrzna strefa normalnej
wegetacji

o względnie mało zanieczyszczonym
powietrzu.

o nieznacznym zanieczyszczeniu
powietrza.

Evernia prunastri, Pseudevernia furfuracea,
Ramalina spp. to porosty listkowate ale ich
plechy są zdeformowane i słabo wykształcone

Bryoria fuscescens, Usnea hirta, Platismatia
glauca to porosty krzaczkowate .

VI Typowa strefa normalnej
wegetacji
powietrze czyste lub co najwyżej
minimalnie skażone.

Bryoria, brodaczka Usnea, pawężniczka
Nephroma, granicznik Lobaria to porosty
krzaczkowate które są wskaźnikami czystego
powietrza.

Nasza grupka w parku w Tarnobrzegu.
Od lewej: Kuba Buczek, Kasia Ciak, Danusia
Dobrzańska, Marek Markiewicz, Paweł Kowalczyk.

Jeszcze kilka lat temu, nasze miasto
Tarnobrzeg było miejscem gdzie było wiele
zakładów przetwórstwa siarki. Sprawiało to,
ze niestety stan powietrza atmosferycznego na
tym terenie był fatalny. Pełno w nim było
tlenków siarki SO2 i SO3 i innych szkodliwych
substancji. Naszym zadaniem było ocenić stan
powietrza na podstawie zaobserwowanych
porostów. Postanowiliśmy ich poszukać w
Tarnobrzegu. Nasze badania prowadziliśmy w
lesie, parku i cmentarzach ,gdzie udało nam się
znaleźć wiele okazów.

Kasia i Paweł podczas pomiarów średnicy
porostów.

Na młodych drzewach w rejonie Tarnobrzega spotykamy porosty proszkowate (jasne plamki),
ale dominują zielone glony.

Na tym zdjęciu widzimy młody porost (średnica 1cm) . Rósł więc dziesieć lat, gdyż przyrost plechy
porostów to 1 mm na rok.

Na tym drzewie widoczne są skupiska porostów proszkowatych, co świadczy o sporej ilości
tlenków siarki w powietrzu.

Na starych drzewach możemy spotkać duże skupiska porostów listkowatych, co świadczy o
poprawieniu się stanu powietrza w Tarnobrzegu.

Na tym zdjęciu widzimy Pustułkę
pęcherzykowatą (Hypogymnia physodes) i
Złotorosta ściennego (Xanthoria
parietina).

Tu widzimy duży okaz Pustułki pęcherzykowatej (Hypogymnia physodes).

Na murkach i ścianach możemy zaobrerwować duże skupiska Złotorostów
ściennych (Xanthoria parietina)

Tu widzimy grupę Złotorostów ściennych (Xanthoria
parietina) które jeszcze nie pokryły całej powierzchni.

Choć jeszcze kilka lat temu nasze miasto Tarnobrzeg
i jego okolice były pustynią porostową, z powodu
dużej zawartości szkodliwych gazów w atmosferze,
dzisiaj można znaleźć wiele okazów porostów
będących bioindykatorami czystości powietrza.
Należą one do klas od II do IV. Można z tego
wywnioskować, że stan powietrza znacznie się
poprawił. Niestety nie ma porostów krzaczkowatych
należących do klas V i VI


Slide 3

Porosty są organizmami na ogół niewielkimi,
wielkość ich plechy wynosi od kilku milimetrów
do kilku centymetrów i jedynie niektóre gatunki
(np. brodaczki i włostki) mogą osiągać długość
do 30 cm (rekordzistą pod tym względem był
gatunek brodaczki Usnea longissima
występujący na terenie Polski jeszcze pod koniec
lat siedemdziesiątych, którego plecha dorastała
do 2 metrów długości).

Usnea longissima

Ze względu na dużą wrażliwość porostów na
zanieczyszczenia powietrza, wiele gatunków jest dziś
zagrożonych wyginięciem. Ta wrażliwość wynika z kilku
faktów:
- braku tkanki okrywającej, co stwarza
możliwość bezpośredniej infiltracji gazów,
pyłów i roztworów do wnętrza plechy;
- niskiej tolerancji glonów na zanieczyszczenia;
- pobierania wody bezpośrednio z opadów
atmosferycznych, bez jakiegokolwiek
oczyszczania (rośliny korzystają z wody
częściowo przefiltrowanej przez glebę).

Budowa porostu

Porosty są wiec bioindykatorami, czyli wskaźnikami
czystości powietrza.

Plecha porostu

Często nie docenia się znaczenia porostów w
funkcjonowaniu ekosystemów, a przecież
odgrywają one w przyrodzie niezwykle ważną
rolę organizmów pionierskich. Zasiedlają skały
i środowiska skrajnie ubogie, gdzie do tej pory
mogły żyć jedynie bakterie i glony.
Przygotowują tereny dotychczas
niezamieszkałe do zasiedlenia przez inne
organizmy,

Pozwala ona określić jakość powietrza na badanym terenie. W zależności od składu
gatunkowego porostów oraz kondycji ich plech można wyróżnić następujące klasy
zanieczyszczenia powietrza:
I Bezwzględna pustynia
bezporostowa

II Względna pustynia
bezporostowa

o szczególnie silnym
zanieczyszczeniu powietrza.

o bardzo silnym zanieczyszczeniu
powietrza.

Brak porostów nadrzewnych, nawet
skorupiastych; co najwyżej występują
jednokomórkowe glony tworzące zielone
naloty na korze drzew.

Lecanora conizaeoides oraz Lepraria to
gatunki, ktore są bardzo odporne na
zanieczyszczenia.

III. Środkowa strefa
osłabionej wegetacji
o średnio zanieczyszczonym
powietrzu.
W tej strefie występują Hypogymnia

psysodes oraz Parmelia sulcata o
plechach skorupiastych.

IV Zewnętrzna strefa osłabionej
wegetacji

V Wewnętrzna strefa normalnej
wegetacji

o względnie mało zanieczyszczonym
powietrzu.

o nieznacznym zanieczyszczeniu
powietrza.

Evernia prunastri, Pseudevernia furfuracea,
Ramalina spp. to porosty listkowate ale ich
plechy są zdeformowane i słabo wykształcone

Bryoria fuscescens, Usnea hirta, Platismatia
glauca to porosty krzaczkowate .

VI Typowa strefa normalnej
wegetacji
powietrze czyste lub co najwyżej
minimalnie skażone.

Bryoria, brodaczka Usnea, pawężniczka
Nephroma, granicznik Lobaria to porosty
krzaczkowate które są wskaźnikami czystego
powietrza.

Nasza grupka w parku w Tarnobrzegu.
Od lewej: Kuba Buczek, Kasia Ciak, Danusia
Dobrzańska, Marek Markiewicz, Paweł Kowalczyk.

Jeszcze kilka lat temu, nasze miasto
Tarnobrzeg było miejscem gdzie było wiele
zakładów przetwórstwa siarki. Sprawiało to,
ze niestety stan powietrza atmosferycznego na
tym terenie był fatalny. Pełno w nim było
tlenków siarki SO2 i SO3 i innych szkodliwych
substancji. Naszym zadaniem było ocenić stan
powietrza na podstawie zaobserwowanych
porostów. Postanowiliśmy ich poszukać w
Tarnobrzegu. Nasze badania prowadziliśmy w
lesie, parku i cmentarzach ,gdzie udało nam się
znaleźć wiele okazów.

Kasia i Paweł podczas pomiarów średnicy
porostów.

Na młodych drzewach w rejonie Tarnobrzega spotykamy porosty proszkowate (jasne plamki),
ale dominują zielone glony.

Na tym zdjęciu widzimy młody porost (średnica 1cm) . Rósł więc dziesieć lat, gdyż przyrost plechy
porostów to 1 mm na rok.

Na tym drzewie widoczne są skupiska porostów proszkowatych, co świadczy o sporej ilości
tlenków siarki w powietrzu.

Na starych drzewach możemy spotkać duże skupiska porostów listkowatych, co świadczy o
poprawieniu się stanu powietrza w Tarnobrzegu.

Na tym zdjęciu widzimy Pustułkę
pęcherzykowatą (Hypogymnia physodes) i
Złotorosta ściennego (Xanthoria
parietina).

Tu widzimy duży okaz Pustułki pęcherzykowatej (Hypogymnia physodes).

Na murkach i ścianach możemy zaobrerwować duże skupiska Złotorostów
ściennych (Xanthoria parietina)

Tu widzimy grupę Złotorostów ściennych (Xanthoria
parietina) które jeszcze nie pokryły całej powierzchni.

Choć jeszcze kilka lat temu nasze miasto Tarnobrzeg
i jego okolice były pustynią porostową, z powodu
dużej zawartości szkodliwych gazów w atmosferze,
dzisiaj można znaleźć wiele okazów porostów
będących bioindykatorami czystości powietrza.
Należą one do klas od II do IV. Można z tego
wywnioskować, że stan powietrza znacznie się
poprawił. Niestety nie ma porostów krzaczkowatych
należących do klas V i VI


Slide 4

Porosty są organizmami na ogół niewielkimi,
wielkość ich plechy wynosi od kilku milimetrów
do kilku centymetrów i jedynie niektóre gatunki
(np. brodaczki i włostki) mogą osiągać długość
do 30 cm (rekordzistą pod tym względem był
gatunek brodaczki Usnea longissima
występujący na terenie Polski jeszcze pod koniec
lat siedemdziesiątych, którego plecha dorastała
do 2 metrów długości).

Usnea longissima

Ze względu na dużą wrażliwość porostów na
zanieczyszczenia powietrza, wiele gatunków jest dziś
zagrożonych wyginięciem. Ta wrażliwość wynika z kilku
faktów:
- braku tkanki okrywającej, co stwarza
możliwość bezpośredniej infiltracji gazów,
pyłów i roztworów do wnętrza plechy;
- niskiej tolerancji glonów na zanieczyszczenia;
- pobierania wody bezpośrednio z opadów
atmosferycznych, bez jakiegokolwiek
oczyszczania (rośliny korzystają z wody
częściowo przefiltrowanej przez glebę).

Budowa porostu

Porosty są wiec bioindykatorami, czyli wskaźnikami
czystości powietrza.

Plecha porostu

Często nie docenia się znaczenia porostów w
funkcjonowaniu ekosystemów, a przecież
odgrywają one w przyrodzie niezwykle ważną
rolę organizmów pionierskich. Zasiedlają skały
i środowiska skrajnie ubogie, gdzie do tej pory
mogły żyć jedynie bakterie i glony.
Przygotowują tereny dotychczas
niezamieszkałe do zasiedlenia przez inne
organizmy,

Pozwala ona określić jakość powietrza na badanym terenie. W zależności od składu
gatunkowego porostów oraz kondycji ich plech można wyróżnić następujące klasy
zanieczyszczenia powietrza:
I Bezwzględna pustynia
bezporostowa

II Względna pustynia
bezporostowa

o szczególnie silnym
zanieczyszczeniu powietrza.

o bardzo silnym zanieczyszczeniu
powietrza.

Brak porostów nadrzewnych, nawet
skorupiastych; co najwyżej występują
jednokomórkowe glony tworzące zielone
naloty na korze drzew.

Lecanora conizaeoides oraz Lepraria to
gatunki, ktore są bardzo odporne na
zanieczyszczenia.

III. Środkowa strefa
osłabionej wegetacji
o średnio zanieczyszczonym
powietrzu.
W tej strefie występują Hypogymnia

psysodes oraz Parmelia sulcata o
plechach skorupiastych.

IV Zewnętrzna strefa osłabionej
wegetacji

V Wewnętrzna strefa normalnej
wegetacji

o względnie mało zanieczyszczonym
powietrzu.

o nieznacznym zanieczyszczeniu
powietrza.

Evernia prunastri, Pseudevernia furfuracea,
Ramalina spp. to porosty listkowate ale ich
plechy są zdeformowane i słabo wykształcone

Bryoria fuscescens, Usnea hirta, Platismatia
glauca to porosty krzaczkowate .

VI Typowa strefa normalnej
wegetacji
powietrze czyste lub co najwyżej
minimalnie skażone.

Bryoria, brodaczka Usnea, pawężniczka
Nephroma, granicznik Lobaria to porosty
krzaczkowate które są wskaźnikami czystego
powietrza.

Nasza grupka w parku w Tarnobrzegu.
Od lewej: Kuba Buczek, Kasia Ciak, Danusia
Dobrzańska, Marek Markiewicz, Paweł Kowalczyk.

Jeszcze kilka lat temu, nasze miasto
Tarnobrzeg było miejscem gdzie było wiele
zakładów przetwórstwa siarki. Sprawiało to,
ze niestety stan powietrza atmosferycznego na
tym terenie był fatalny. Pełno w nim było
tlenków siarki SO2 i SO3 i innych szkodliwych
substancji. Naszym zadaniem było ocenić stan
powietrza na podstawie zaobserwowanych
porostów. Postanowiliśmy ich poszukać w
Tarnobrzegu. Nasze badania prowadziliśmy w
lesie, parku i cmentarzach ,gdzie udało nam się
znaleźć wiele okazów.

Kasia i Paweł podczas pomiarów średnicy
porostów.

Na młodych drzewach w rejonie Tarnobrzega spotykamy porosty proszkowate (jasne plamki),
ale dominują zielone glony.

Na tym zdjęciu widzimy młody porost (średnica 1cm) . Rósł więc dziesieć lat, gdyż przyrost plechy
porostów to 1 mm na rok.

Na tym drzewie widoczne są skupiska porostów proszkowatych, co świadczy o sporej ilości
tlenków siarki w powietrzu.

Na starych drzewach możemy spotkać duże skupiska porostów listkowatych, co świadczy o
poprawieniu się stanu powietrza w Tarnobrzegu.

Na tym zdjęciu widzimy Pustułkę
pęcherzykowatą (Hypogymnia physodes) i
Złotorosta ściennego (Xanthoria
parietina).

Tu widzimy duży okaz Pustułki pęcherzykowatej (Hypogymnia physodes).

Na murkach i ścianach możemy zaobrerwować duże skupiska Złotorostów
ściennych (Xanthoria parietina)

Tu widzimy grupę Złotorostów ściennych (Xanthoria
parietina) które jeszcze nie pokryły całej powierzchni.

Choć jeszcze kilka lat temu nasze miasto Tarnobrzeg
i jego okolice były pustynią porostową, z powodu
dużej zawartości szkodliwych gazów w atmosferze,
dzisiaj można znaleźć wiele okazów porostów
będących bioindykatorami czystości powietrza.
Należą one do klas od II do IV. Można z tego
wywnioskować, że stan powietrza znacznie się
poprawił. Niestety nie ma porostów krzaczkowatych
należących do klas V i VI


Slide 5

Porosty są organizmami na ogół niewielkimi,
wielkość ich plechy wynosi od kilku milimetrów
do kilku centymetrów i jedynie niektóre gatunki
(np. brodaczki i włostki) mogą osiągać długość
do 30 cm (rekordzistą pod tym względem był
gatunek brodaczki Usnea longissima
występujący na terenie Polski jeszcze pod koniec
lat siedemdziesiątych, którego plecha dorastała
do 2 metrów długości).

Usnea longissima

Ze względu na dużą wrażliwość porostów na
zanieczyszczenia powietrza, wiele gatunków jest dziś
zagrożonych wyginięciem. Ta wrażliwość wynika z kilku
faktów:
- braku tkanki okrywającej, co stwarza
możliwość bezpośredniej infiltracji gazów,
pyłów i roztworów do wnętrza plechy;
- niskiej tolerancji glonów na zanieczyszczenia;
- pobierania wody bezpośrednio z opadów
atmosferycznych, bez jakiegokolwiek
oczyszczania (rośliny korzystają z wody
częściowo przefiltrowanej przez glebę).

Budowa porostu

Porosty są wiec bioindykatorami, czyli wskaźnikami
czystości powietrza.

Plecha porostu

Często nie docenia się znaczenia porostów w
funkcjonowaniu ekosystemów, a przecież
odgrywają one w przyrodzie niezwykle ważną
rolę organizmów pionierskich. Zasiedlają skały
i środowiska skrajnie ubogie, gdzie do tej pory
mogły żyć jedynie bakterie i glony.
Przygotowują tereny dotychczas
niezamieszkałe do zasiedlenia przez inne
organizmy,

Pozwala ona określić jakość powietrza na badanym terenie. W zależności od składu
gatunkowego porostów oraz kondycji ich plech można wyróżnić następujące klasy
zanieczyszczenia powietrza:
I Bezwzględna pustynia
bezporostowa

II Względna pustynia
bezporostowa

o szczególnie silnym
zanieczyszczeniu powietrza.

o bardzo silnym zanieczyszczeniu
powietrza.

Brak porostów nadrzewnych, nawet
skorupiastych; co najwyżej występują
jednokomórkowe glony tworzące zielone
naloty na korze drzew.

Lecanora conizaeoides oraz Lepraria to
gatunki, ktore są bardzo odporne na
zanieczyszczenia.

III. Środkowa strefa
osłabionej wegetacji
o średnio zanieczyszczonym
powietrzu.
W tej strefie występują Hypogymnia

psysodes oraz Parmelia sulcata o
plechach skorupiastych.

IV Zewnętrzna strefa osłabionej
wegetacji

V Wewnętrzna strefa normalnej
wegetacji

o względnie mało zanieczyszczonym
powietrzu.

o nieznacznym zanieczyszczeniu
powietrza.

Evernia prunastri, Pseudevernia furfuracea,
Ramalina spp. to porosty listkowate ale ich
plechy są zdeformowane i słabo wykształcone

Bryoria fuscescens, Usnea hirta, Platismatia
glauca to porosty krzaczkowate .

VI Typowa strefa normalnej
wegetacji
powietrze czyste lub co najwyżej
minimalnie skażone.

Bryoria, brodaczka Usnea, pawężniczka
Nephroma, granicznik Lobaria to porosty
krzaczkowate które są wskaźnikami czystego
powietrza.

Nasza grupka w parku w Tarnobrzegu.
Od lewej: Kuba Buczek, Kasia Ciak, Danusia
Dobrzańska, Marek Markiewicz, Paweł Kowalczyk.

Jeszcze kilka lat temu, nasze miasto
Tarnobrzeg było miejscem gdzie było wiele
zakładów przetwórstwa siarki. Sprawiało to,
ze niestety stan powietrza atmosferycznego na
tym terenie był fatalny. Pełno w nim było
tlenków siarki SO2 i SO3 i innych szkodliwych
substancji. Naszym zadaniem było ocenić stan
powietrza na podstawie zaobserwowanych
porostów. Postanowiliśmy ich poszukać w
Tarnobrzegu. Nasze badania prowadziliśmy w
lesie, parku i cmentarzach ,gdzie udało nam się
znaleźć wiele okazów.

Kasia i Paweł podczas pomiarów średnicy
porostów.

Na młodych drzewach w rejonie Tarnobrzega spotykamy porosty proszkowate (jasne plamki),
ale dominują zielone glony.

Na tym zdjęciu widzimy młody porost (średnica 1cm) . Rósł więc dziesieć lat, gdyż przyrost plechy
porostów to 1 mm na rok.

Na tym drzewie widoczne są skupiska porostów proszkowatych, co świadczy o sporej ilości
tlenków siarki w powietrzu.

Na starych drzewach możemy spotkać duże skupiska porostów listkowatych, co świadczy o
poprawieniu się stanu powietrza w Tarnobrzegu.

Na tym zdjęciu widzimy Pustułkę
pęcherzykowatą (Hypogymnia physodes) i
Złotorosta ściennego (Xanthoria
parietina).

Tu widzimy duży okaz Pustułki pęcherzykowatej (Hypogymnia physodes).

Na murkach i ścianach możemy zaobrerwować duże skupiska Złotorostów
ściennych (Xanthoria parietina)

Tu widzimy grupę Złotorostów ściennych (Xanthoria
parietina) które jeszcze nie pokryły całej powierzchni.

Choć jeszcze kilka lat temu nasze miasto Tarnobrzeg
i jego okolice były pustynią porostową, z powodu
dużej zawartości szkodliwych gazów w atmosferze,
dzisiaj można znaleźć wiele okazów porostów
będących bioindykatorami czystości powietrza.
Należą one do klas od II do IV. Można z tego
wywnioskować, że stan powietrza znacznie się
poprawił. Niestety nie ma porostów krzaczkowatych
należących do klas V i VI


Slide 6

Porosty są organizmami na ogół niewielkimi,
wielkość ich plechy wynosi od kilku milimetrów
do kilku centymetrów i jedynie niektóre gatunki
(np. brodaczki i włostki) mogą osiągać długość
do 30 cm (rekordzistą pod tym względem był
gatunek brodaczki Usnea longissima
występujący na terenie Polski jeszcze pod koniec
lat siedemdziesiątych, którego plecha dorastała
do 2 metrów długości).

Usnea longissima

Ze względu na dużą wrażliwość porostów na
zanieczyszczenia powietrza, wiele gatunków jest dziś
zagrożonych wyginięciem. Ta wrażliwość wynika z kilku
faktów:
- braku tkanki okrywającej, co stwarza
możliwość bezpośredniej infiltracji gazów,
pyłów i roztworów do wnętrza plechy;
- niskiej tolerancji glonów na zanieczyszczenia;
- pobierania wody bezpośrednio z opadów
atmosferycznych, bez jakiegokolwiek
oczyszczania (rośliny korzystają z wody
częściowo przefiltrowanej przez glebę).

Budowa porostu

Porosty są wiec bioindykatorami, czyli wskaźnikami
czystości powietrza.

Plecha porostu

Często nie docenia się znaczenia porostów w
funkcjonowaniu ekosystemów, a przecież
odgrywają one w przyrodzie niezwykle ważną
rolę organizmów pionierskich. Zasiedlają skały
i środowiska skrajnie ubogie, gdzie do tej pory
mogły żyć jedynie bakterie i glony.
Przygotowują tereny dotychczas
niezamieszkałe do zasiedlenia przez inne
organizmy,

Pozwala ona określić jakość powietrza na badanym terenie. W zależności od składu
gatunkowego porostów oraz kondycji ich plech można wyróżnić następujące klasy
zanieczyszczenia powietrza:
I Bezwzględna pustynia
bezporostowa

II Względna pustynia
bezporostowa

o szczególnie silnym
zanieczyszczeniu powietrza.

o bardzo silnym zanieczyszczeniu
powietrza.

Brak porostów nadrzewnych, nawet
skorupiastych; co najwyżej występują
jednokomórkowe glony tworzące zielone
naloty na korze drzew.

Lecanora conizaeoides oraz Lepraria to
gatunki, ktore są bardzo odporne na
zanieczyszczenia.

III. Środkowa strefa
osłabionej wegetacji
o średnio zanieczyszczonym
powietrzu.
W tej strefie występują Hypogymnia

psysodes oraz Parmelia sulcata o
plechach skorupiastych.

IV Zewnętrzna strefa osłabionej
wegetacji

V Wewnętrzna strefa normalnej
wegetacji

o względnie mało zanieczyszczonym
powietrzu.

o nieznacznym zanieczyszczeniu
powietrza.

Evernia prunastri, Pseudevernia furfuracea,
Ramalina spp. to porosty listkowate ale ich
plechy są zdeformowane i słabo wykształcone

Bryoria fuscescens, Usnea hirta, Platismatia
glauca to porosty krzaczkowate .

VI Typowa strefa normalnej
wegetacji
powietrze czyste lub co najwyżej
minimalnie skażone.

Bryoria, brodaczka Usnea, pawężniczka
Nephroma, granicznik Lobaria to porosty
krzaczkowate które są wskaźnikami czystego
powietrza.

Nasza grupka w parku w Tarnobrzegu.
Od lewej: Kuba Buczek, Kasia Ciak, Danusia
Dobrzańska, Marek Markiewicz, Paweł Kowalczyk.

Jeszcze kilka lat temu, nasze miasto
Tarnobrzeg było miejscem gdzie było wiele
zakładów przetwórstwa siarki. Sprawiało to,
ze niestety stan powietrza atmosferycznego na
tym terenie był fatalny. Pełno w nim było
tlenków siarki SO2 i SO3 i innych szkodliwych
substancji. Naszym zadaniem było ocenić stan
powietrza na podstawie zaobserwowanych
porostów. Postanowiliśmy ich poszukać w
Tarnobrzegu. Nasze badania prowadziliśmy w
lesie, parku i cmentarzach ,gdzie udało nam się
znaleźć wiele okazów.

Kasia i Paweł podczas pomiarów średnicy
porostów.

Na młodych drzewach w rejonie Tarnobrzega spotykamy porosty proszkowate (jasne plamki),
ale dominują zielone glony.

Na tym zdjęciu widzimy młody porost (średnica 1cm) . Rósł więc dziesieć lat, gdyż przyrost plechy
porostów to 1 mm na rok.

Na tym drzewie widoczne są skupiska porostów proszkowatych, co świadczy o sporej ilości
tlenków siarki w powietrzu.

Na starych drzewach możemy spotkać duże skupiska porostów listkowatych, co świadczy o
poprawieniu się stanu powietrza w Tarnobrzegu.

Na tym zdjęciu widzimy Pustułkę
pęcherzykowatą (Hypogymnia physodes) i
Złotorosta ściennego (Xanthoria
parietina).

Tu widzimy duży okaz Pustułki pęcherzykowatej (Hypogymnia physodes).

Na murkach i ścianach możemy zaobrerwować duże skupiska Złotorostów
ściennych (Xanthoria parietina)

Tu widzimy grupę Złotorostów ściennych (Xanthoria
parietina) które jeszcze nie pokryły całej powierzchni.

Choć jeszcze kilka lat temu nasze miasto Tarnobrzeg
i jego okolice były pustynią porostową, z powodu
dużej zawartości szkodliwych gazów w atmosferze,
dzisiaj można znaleźć wiele okazów porostów
będących bioindykatorami czystości powietrza.
Należą one do klas od II do IV. Można z tego
wywnioskować, że stan powietrza znacznie się
poprawił. Niestety nie ma porostów krzaczkowatych
należących do klas V i VI


Slide 7

Porosty są organizmami na ogół niewielkimi,
wielkość ich plechy wynosi od kilku milimetrów
do kilku centymetrów i jedynie niektóre gatunki
(np. brodaczki i włostki) mogą osiągać długość
do 30 cm (rekordzistą pod tym względem był
gatunek brodaczki Usnea longissima
występujący na terenie Polski jeszcze pod koniec
lat siedemdziesiątych, którego plecha dorastała
do 2 metrów długości).

Usnea longissima

Ze względu na dużą wrażliwość porostów na
zanieczyszczenia powietrza, wiele gatunków jest dziś
zagrożonych wyginięciem. Ta wrażliwość wynika z kilku
faktów:
- braku tkanki okrywającej, co stwarza
możliwość bezpośredniej infiltracji gazów,
pyłów i roztworów do wnętrza plechy;
- niskiej tolerancji glonów na zanieczyszczenia;
- pobierania wody bezpośrednio z opadów
atmosferycznych, bez jakiegokolwiek
oczyszczania (rośliny korzystają z wody
częściowo przefiltrowanej przez glebę).

Budowa porostu

Porosty są wiec bioindykatorami, czyli wskaźnikami
czystości powietrza.

Plecha porostu

Często nie docenia się znaczenia porostów w
funkcjonowaniu ekosystemów, a przecież
odgrywają one w przyrodzie niezwykle ważną
rolę organizmów pionierskich. Zasiedlają skały
i środowiska skrajnie ubogie, gdzie do tej pory
mogły żyć jedynie bakterie i glony.
Przygotowują tereny dotychczas
niezamieszkałe do zasiedlenia przez inne
organizmy,

Pozwala ona określić jakość powietrza na badanym terenie. W zależności od składu
gatunkowego porostów oraz kondycji ich plech można wyróżnić następujące klasy
zanieczyszczenia powietrza:
I Bezwzględna pustynia
bezporostowa

II Względna pustynia
bezporostowa

o szczególnie silnym
zanieczyszczeniu powietrza.

o bardzo silnym zanieczyszczeniu
powietrza.

Brak porostów nadrzewnych, nawet
skorupiastych; co najwyżej występują
jednokomórkowe glony tworzące zielone
naloty na korze drzew.

Lecanora conizaeoides oraz Lepraria to
gatunki, ktore są bardzo odporne na
zanieczyszczenia.

III. Środkowa strefa
osłabionej wegetacji
o średnio zanieczyszczonym
powietrzu.
W tej strefie występują Hypogymnia

psysodes oraz Parmelia sulcata o
plechach skorupiastych.

IV Zewnętrzna strefa osłabionej
wegetacji

V Wewnętrzna strefa normalnej
wegetacji

o względnie mało zanieczyszczonym
powietrzu.

o nieznacznym zanieczyszczeniu
powietrza.

Evernia prunastri, Pseudevernia furfuracea,
Ramalina spp. to porosty listkowate ale ich
plechy są zdeformowane i słabo wykształcone

Bryoria fuscescens, Usnea hirta, Platismatia
glauca to porosty krzaczkowate .

VI Typowa strefa normalnej
wegetacji
powietrze czyste lub co najwyżej
minimalnie skażone.

Bryoria, brodaczka Usnea, pawężniczka
Nephroma, granicznik Lobaria to porosty
krzaczkowate które są wskaźnikami czystego
powietrza.

Nasza grupka w parku w Tarnobrzegu.
Od lewej: Kuba Buczek, Kasia Ciak, Danusia
Dobrzańska, Marek Markiewicz, Paweł Kowalczyk.

Jeszcze kilka lat temu, nasze miasto
Tarnobrzeg było miejscem gdzie było wiele
zakładów przetwórstwa siarki. Sprawiało to,
ze niestety stan powietrza atmosferycznego na
tym terenie był fatalny. Pełno w nim było
tlenków siarki SO2 i SO3 i innych szkodliwych
substancji. Naszym zadaniem było ocenić stan
powietrza na podstawie zaobserwowanych
porostów. Postanowiliśmy ich poszukać w
Tarnobrzegu. Nasze badania prowadziliśmy w
lesie, parku i cmentarzach ,gdzie udało nam się
znaleźć wiele okazów.

Kasia i Paweł podczas pomiarów średnicy
porostów.

Na młodych drzewach w rejonie Tarnobrzega spotykamy porosty proszkowate (jasne plamki),
ale dominują zielone glony.

Na tym zdjęciu widzimy młody porost (średnica 1cm) . Rósł więc dziesieć lat, gdyż przyrost plechy
porostów to 1 mm na rok.

Na tym drzewie widoczne są skupiska porostów proszkowatych, co świadczy o sporej ilości
tlenków siarki w powietrzu.

Na starych drzewach możemy spotkać duże skupiska porostów listkowatych, co świadczy o
poprawieniu się stanu powietrza w Tarnobrzegu.

Na tym zdjęciu widzimy Pustułkę
pęcherzykowatą (Hypogymnia physodes) i
Złotorosta ściennego (Xanthoria
parietina).

Tu widzimy duży okaz Pustułki pęcherzykowatej (Hypogymnia physodes).

Na murkach i ścianach możemy zaobrerwować duże skupiska Złotorostów
ściennych (Xanthoria parietina)

Tu widzimy grupę Złotorostów ściennych (Xanthoria
parietina) które jeszcze nie pokryły całej powierzchni.

Choć jeszcze kilka lat temu nasze miasto Tarnobrzeg
i jego okolice były pustynią porostową, z powodu
dużej zawartości szkodliwych gazów w atmosferze,
dzisiaj można znaleźć wiele okazów porostów
będących bioindykatorami czystości powietrza.
Należą one do klas od II do IV. Można z tego
wywnioskować, że stan powietrza znacznie się
poprawił. Niestety nie ma porostów krzaczkowatych
należących do klas V i VI


Slide 8

Porosty są organizmami na ogół niewielkimi,
wielkość ich plechy wynosi od kilku milimetrów
do kilku centymetrów i jedynie niektóre gatunki
(np. brodaczki i włostki) mogą osiągać długość
do 30 cm (rekordzistą pod tym względem był
gatunek brodaczki Usnea longissima
występujący na terenie Polski jeszcze pod koniec
lat siedemdziesiątych, którego plecha dorastała
do 2 metrów długości).

Usnea longissima

Ze względu na dużą wrażliwość porostów na
zanieczyszczenia powietrza, wiele gatunków jest dziś
zagrożonych wyginięciem. Ta wrażliwość wynika z kilku
faktów:
- braku tkanki okrywającej, co stwarza
możliwość bezpośredniej infiltracji gazów,
pyłów i roztworów do wnętrza plechy;
- niskiej tolerancji glonów na zanieczyszczenia;
- pobierania wody bezpośrednio z opadów
atmosferycznych, bez jakiegokolwiek
oczyszczania (rośliny korzystają z wody
częściowo przefiltrowanej przez glebę).

Budowa porostu

Porosty są wiec bioindykatorami, czyli wskaźnikami
czystości powietrza.

Plecha porostu

Często nie docenia się znaczenia porostów w
funkcjonowaniu ekosystemów, a przecież
odgrywają one w przyrodzie niezwykle ważną
rolę organizmów pionierskich. Zasiedlają skały
i środowiska skrajnie ubogie, gdzie do tej pory
mogły żyć jedynie bakterie i glony.
Przygotowują tereny dotychczas
niezamieszkałe do zasiedlenia przez inne
organizmy,

Pozwala ona określić jakość powietrza na badanym terenie. W zależności od składu
gatunkowego porostów oraz kondycji ich plech można wyróżnić następujące klasy
zanieczyszczenia powietrza:
I Bezwzględna pustynia
bezporostowa

II Względna pustynia
bezporostowa

o szczególnie silnym
zanieczyszczeniu powietrza.

o bardzo silnym zanieczyszczeniu
powietrza.

Brak porostów nadrzewnych, nawet
skorupiastych; co najwyżej występują
jednokomórkowe glony tworzące zielone
naloty na korze drzew.

Lecanora conizaeoides oraz Lepraria to
gatunki, ktore są bardzo odporne na
zanieczyszczenia.

III. Środkowa strefa
osłabionej wegetacji
o średnio zanieczyszczonym
powietrzu.
W tej strefie występują Hypogymnia

psysodes oraz Parmelia sulcata o
plechach skorupiastych.

IV Zewnętrzna strefa osłabionej
wegetacji

V Wewnętrzna strefa normalnej
wegetacji

o względnie mało zanieczyszczonym
powietrzu.

o nieznacznym zanieczyszczeniu
powietrza.

Evernia prunastri, Pseudevernia furfuracea,
Ramalina spp. to porosty listkowate ale ich
plechy są zdeformowane i słabo wykształcone

Bryoria fuscescens, Usnea hirta, Platismatia
glauca to porosty krzaczkowate .

VI Typowa strefa normalnej
wegetacji
powietrze czyste lub co najwyżej
minimalnie skażone.

Bryoria, brodaczka Usnea, pawężniczka
Nephroma, granicznik Lobaria to porosty
krzaczkowate które są wskaźnikami czystego
powietrza.

Nasza grupka w parku w Tarnobrzegu.
Od lewej: Kuba Buczek, Kasia Ciak, Danusia
Dobrzańska, Marek Markiewicz, Paweł Kowalczyk.

Jeszcze kilka lat temu, nasze miasto
Tarnobrzeg było miejscem gdzie było wiele
zakładów przetwórstwa siarki. Sprawiało to,
ze niestety stan powietrza atmosferycznego na
tym terenie był fatalny. Pełno w nim było
tlenków siarki SO2 i SO3 i innych szkodliwych
substancji. Naszym zadaniem było ocenić stan
powietrza na podstawie zaobserwowanych
porostów. Postanowiliśmy ich poszukać w
Tarnobrzegu. Nasze badania prowadziliśmy w
lesie, parku i cmentarzach ,gdzie udało nam się
znaleźć wiele okazów.

Kasia i Paweł podczas pomiarów średnicy
porostów.

Na młodych drzewach w rejonie Tarnobrzega spotykamy porosty proszkowate (jasne plamki),
ale dominują zielone glony.

Na tym zdjęciu widzimy młody porost (średnica 1cm) . Rósł więc dziesieć lat, gdyż przyrost plechy
porostów to 1 mm na rok.

Na tym drzewie widoczne są skupiska porostów proszkowatych, co świadczy o sporej ilości
tlenków siarki w powietrzu.

Na starych drzewach możemy spotkać duże skupiska porostów listkowatych, co świadczy o
poprawieniu się stanu powietrza w Tarnobrzegu.

Na tym zdjęciu widzimy Pustułkę
pęcherzykowatą (Hypogymnia physodes) i
Złotorosta ściennego (Xanthoria
parietina).

Tu widzimy duży okaz Pustułki pęcherzykowatej (Hypogymnia physodes).

Na murkach i ścianach możemy zaobrerwować duże skupiska Złotorostów
ściennych (Xanthoria parietina)

Tu widzimy grupę Złotorostów ściennych (Xanthoria
parietina) które jeszcze nie pokryły całej powierzchni.

Choć jeszcze kilka lat temu nasze miasto Tarnobrzeg
i jego okolice były pustynią porostową, z powodu
dużej zawartości szkodliwych gazów w atmosferze,
dzisiaj można znaleźć wiele okazów porostów
będących bioindykatorami czystości powietrza.
Należą one do klas od II do IV. Można z tego
wywnioskować, że stan powietrza znacznie się
poprawił. Niestety nie ma porostów krzaczkowatych
należących do klas V i VI


Slide 9

Porosty są organizmami na ogół niewielkimi,
wielkość ich plechy wynosi od kilku milimetrów
do kilku centymetrów i jedynie niektóre gatunki
(np. brodaczki i włostki) mogą osiągać długość
do 30 cm (rekordzistą pod tym względem był
gatunek brodaczki Usnea longissima
występujący na terenie Polski jeszcze pod koniec
lat siedemdziesiątych, którego plecha dorastała
do 2 metrów długości).

Usnea longissima

Ze względu na dużą wrażliwość porostów na
zanieczyszczenia powietrza, wiele gatunków jest dziś
zagrożonych wyginięciem. Ta wrażliwość wynika z kilku
faktów:
- braku tkanki okrywającej, co stwarza
możliwość bezpośredniej infiltracji gazów,
pyłów i roztworów do wnętrza plechy;
- niskiej tolerancji glonów na zanieczyszczenia;
- pobierania wody bezpośrednio z opadów
atmosferycznych, bez jakiegokolwiek
oczyszczania (rośliny korzystają z wody
częściowo przefiltrowanej przez glebę).

Budowa porostu

Porosty są wiec bioindykatorami, czyli wskaźnikami
czystości powietrza.

Plecha porostu

Często nie docenia się znaczenia porostów w
funkcjonowaniu ekosystemów, a przecież
odgrywają one w przyrodzie niezwykle ważną
rolę organizmów pionierskich. Zasiedlają skały
i środowiska skrajnie ubogie, gdzie do tej pory
mogły żyć jedynie bakterie i glony.
Przygotowują tereny dotychczas
niezamieszkałe do zasiedlenia przez inne
organizmy,

Pozwala ona określić jakość powietrza na badanym terenie. W zależności od składu
gatunkowego porostów oraz kondycji ich plech można wyróżnić następujące klasy
zanieczyszczenia powietrza:
I Bezwzględna pustynia
bezporostowa

II Względna pustynia
bezporostowa

o szczególnie silnym
zanieczyszczeniu powietrza.

o bardzo silnym zanieczyszczeniu
powietrza.

Brak porostów nadrzewnych, nawet
skorupiastych; co najwyżej występują
jednokomórkowe glony tworzące zielone
naloty na korze drzew.

Lecanora conizaeoides oraz Lepraria to
gatunki, ktore są bardzo odporne na
zanieczyszczenia.

III. Środkowa strefa
osłabionej wegetacji
o średnio zanieczyszczonym
powietrzu.
W tej strefie występują Hypogymnia

psysodes oraz Parmelia sulcata o
plechach skorupiastych.

IV Zewnętrzna strefa osłabionej
wegetacji

V Wewnętrzna strefa normalnej
wegetacji

o względnie mało zanieczyszczonym
powietrzu.

o nieznacznym zanieczyszczeniu
powietrza.

Evernia prunastri, Pseudevernia furfuracea,
Ramalina spp. to porosty listkowate ale ich
plechy są zdeformowane i słabo wykształcone

Bryoria fuscescens, Usnea hirta, Platismatia
glauca to porosty krzaczkowate .

VI Typowa strefa normalnej
wegetacji
powietrze czyste lub co najwyżej
minimalnie skażone.

Bryoria, brodaczka Usnea, pawężniczka
Nephroma, granicznik Lobaria to porosty
krzaczkowate które są wskaźnikami czystego
powietrza.

Nasza grupka w parku w Tarnobrzegu.
Od lewej: Kuba Buczek, Kasia Ciak, Danusia
Dobrzańska, Marek Markiewicz, Paweł Kowalczyk.

Jeszcze kilka lat temu, nasze miasto
Tarnobrzeg było miejscem gdzie było wiele
zakładów przetwórstwa siarki. Sprawiało to,
ze niestety stan powietrza atmosferycznego na
tym terenie był fatalny. Pełno w nim było
tlenków siarki SO2 i SO3 i innych szkodliwych
substancji. Naszym zadaniem było ocenić stan
powietrza na podstawie zaobserwowanych
porostów. Postanowiliśmy ich poszukać w
Tarnobrzegu. Nasze badania prowadziliśmy w
lesie, parku i cmentarzach ,gdzie udało nam się
znaleźć wiele okazów.

Kasia i Paweł podczas pomiarów średnicy
porostów.

Na młodych drzewach w rejonie Tarnobrzega spotykamy porosty proszkowate (jasne plamki),
ale dominują zielone glony.

Na tym zdjęciu widzimy młody porost (średnica 1cm) . Rósł więc dziesieć lat, gdyż przyrost plechy
porostów to 1 mm na rok.

Na tym drzewie widoczne są skupiska porostów proszkowatych, co świadczy o sporej ilości
tlenków siarki w powietrzu.

Na starych drzewach możemy spotkać duże skupiska porostów listkowatych, co świadczy o
poprawieniu się stanu powietrza w Tarnobrzegu.

Na tym zdjęciu widzimy Pustułkę
pęcherzykowatą (Hypogymnia physodes) i
Złotorosta ściennego (Xanthoria
parietina).

Tu widzimy duży okaz Pustułki pęcherzykowatej (Hypogymnia physodes).

Na murkach i ścianach możemy zaobrerwować duże skupiska Złotorostów
ściennych (Xanthoria parietina)

Tu widzimy grupę Złotorostów ściennych (Xanthoria
parietina) które jeszcze nie pokryły całej powierzchni.

Choć jeszcze kilka lat temu nasze miasto Tarnobrzeg
i jego okolice były pustynią porostową, z powodu
dużej zawartości szkodliwych gazów w atmosferze,
dzisiaj można znaleźć wiele okazów porostów
będących bioindykatorami czystości powietrza.
Należą one do klas od II do IV. Można z tego
wywnioskować, że stan powietrza znacznie się
poprawił. Niestety nie ma porostów krzaczkowatych
należących do klas V i VI


Slide 10

Porosty są organizmami na ogół niewielkimi,
wielkość ich plechy wynosi od kilku milimetrów
do kilku centymetrów i jedynie niektóre gatunki
(np. brodaczki i włostki) mogą osiągać długość
do 30 cm (rekordzistą pod tym względem był
gatunek brodaczki Usnea longissima
występujący na terenie Polski jeszcze pod koniec
lat siedemdziesiątych, którego plecha dorastała
do 2 metrów długości).

Usnea longissima

Ze względu na dużą wrażliwość porostów na
zanieczyszczenia powietrza, wiele gatunków jest dziś
zagrożonych wyginięciem. Ta wrażliwość wynika z kilku
faktów:
- braku tkanki okrywającej, co stwarza
możliwość bezpośredniej infiltracji gazów,
pyłów i roztworów do wnętrza plechy;
- niskiej tolerancji glonów na zanieczyszczenia;
- pobierania wody bezpośrednio z opadów
atmosferycznych, bez jakiegokolwiek
oczyszczania (rośliny korzystają z wody
częściowo przefiltrowanej przez glebę).

Budowa porostu

Porosty są wiec bioindykatorami, czyli wskaźnikami
czystości powietrza.

Plecha porostu

Często nie docenia się znaczenia porostów w
funkcjonowaniu ekosystemów, a przecież
odgrywają one w przyrodzie niezwykle ważną
rolę organizmów pionierskich. Zasiedlają skały
i środowiska skrajnie ubogie, gdzie do tej pory
mogły żyć jedynie bakterie i glony.
Przygotowują tereny dotychczas
niezamieszkałe do zasiedlenia przez inne
organizmy,

Pozwala ona określić jakość powietrza na badanym terenie. W zależności od składu
gatunkowego porostów oraz kondycji ich plech można wyróżnić następujące klasy
zanieczyszczenia powietrza:
I Bezwzględna pustynia
bezporostowa

II Względna pustynia
bezporostowa

o szczególnie silnym
zanieczyszczeniu powietrza.

o bardzo silnym zanieczyszczeniu
powietrza.

Brak porostów nadrzewnych, nawet
skorupiastych; co najwyżej występują
jednokomórkowe glony tworzące zielone
naloty na korze drzew.

Lecanora conizaeoides oraz Lepraria to
gatunki, ktore są bardzo odporne na
zanieczyszczenia.

III. Środkowa strefa
osłabionej wegetacji
o średnio zanieczyszczonym
powietrzu.
W tej strefie występują Hypogymnia

psysodes oraz Parmelia sulcata o
plechach skorupiastych.

IV Zewnętrzna strefa osłabionej
wegetacji

V Wewnętrzna strefa normalnej
wegetacji

o względnie mało zanieczyszczonym
powietrzu.

o nieznacznym zanieczyszczeniu
powietrza.

Evernia prunastri, Pseudevernia furfuracea,
Ramalina spp. to porosty listkowate ale ich
plechy są zdeformowane i słabo wykształcone

Bryoria fuscescens, Usnea hirta, Platismatia
glauca to porosty krzaczkowate .

VI Typowa strefa normalnej
wegetacji
powietrze czyste lub co najwyżej
minimalnie skażone.

Bryoria, brodaczka Usnea, pawężniczka
Nephroma, granicznik Lobaria to porosty
krzaczkowate które są wskaźnikami czystego
powietrza.

Nasza grupka w parku w Tarnobrzegu.
Od lewej: Kuba Buczek, Kasia Ciak, Danusia
Dobrzańska, Marek Markiewicz, Paweł Kowalczyk.

Jeszcze kilka lat temu, nasze miasto
Tarnobrzeg było miejscem gdzie było wiele
zakładów przetwórstwa siarki. Sprawiało to,
ze niestety stan powietrza atmosferycznego na
tym terenie był fatalny. Pełno w nim było
tlenków siarki SO2 i SO3 i innych szkodliwych
substancji. Naszym zadaniem było ocenić stan
powietrza na podstawie zaobserwowanych
porostów. Postanowiliśmy ich poszukać w
Tarnobrzegu. Nasze badania prowadziliśmy w
lesie, parku i cmentarzach ,gdzie udało nam się
znaleźć wiele okazów.

Kasia i Paweł podczas pomiarów średnicy
porostów.

Na młodych drzewach w rejonie Tarnobrzega spotykamy porosty proszkowate (jasne plamki),
ale dominują zielone glony.

Na tym zdjęciu widzimy młody porost (średnica 1cm) . Rósł więc dziesieć lat, gdyż przyrost plechy
porostów to 1 mm na rok.

Na tym drzewie widoczne są skupiska porostów proszkowatych, co świadczy o sporej ilości
tlenków siarki w powietrzu.

Na starych drzewach możemy spotkać duże skupiska porostów listkowatych, co świadczy o
poprawieniu się stanu powietrza w Tarnobrzegu.

Na tym zdjęciu widzimy Pustułkę
pęcherzykowatą (Hypogymnia physodes) i
Złotorosta ściennego (Xanthoria
parietina).

Tu widzimy duży okaz Pustułki pęcherzykowatej (Hypogymnia physodes).

Na murkach i ścianach możemy zaobrerwować duże skupiska Złotorostów
ściennych (Xanthoria parietina)

Tu widzimy grupę Złotorostów ściennych (Xanthoria
parietina) które jeszcze nie pokryły całej powierzchni.

Choć jeszcze kilka lat temu nasze miasto Tarnobrzeg
i jego okolice były pustynią porostową, z powodu
dużej zawartości szkodliwych gazów w atmosferze,
dzisiaj można znaleźć wiele okazów porostów
będących bioindykatorami czystości powietrza.
Należą one do klas od II do IV. Można z tego
wywnioskować, że stan powietrza znacznie się
poprawił. Niestety nie ma porostów krzaczkowatych
należących do klas V i VI


Slide 11

Porosty są organizmami na ogół niewielkimi,
wielkość ich plechy wynosi od kilku milimetrów
do kilku centymetrów i jedynie niektóre gatunki
(np. brodaczki i włostki) mogą osiągać długość
do 30 cm (rekordzistą pod tym względem był
gatunek brodaczki Usnea longissima
występujący na terenie Polski jeszcze pod koniec
lat siedemdziesiątych, którego plecha dorastała
do 2 metrów długości).

Usnea longissima

Ze względu na dużą wrażliwość porostów na
zanieczyszczenia powietrza, wiele gatunków jest dziś
zagrożonych wyginięciem. Ta wrażliwość wynika z kilku
faktów:
- braku tkanki okrywającej, co stwarza
możliwość bezpośredniej infiltracji gazów,
pyłów i roztworów do wnętrza plechy;
- niskiej tolerancji glonów na zanieczyszczenia;
- pobierania wody bezpośrednio z opadów
atmosferycznych, bez jakiegokolwiek
oczyszczania (rośliny korzystają z wody
częściowo przefiltrowanej przez glebę).

Budowa porostu

Porosty są wiec bioindykatorami, czyli wskaźnikami
czystości powietrza.

Plecha porostu

Często nie docenia się znaczenia porostów w
funkcjonowaniu ekosystemów, a przecież
odgrywają one w przyrodzie niezwykle ważną
rolę organizmów pionierskich. Zasiedlają skały
i środowiska skrajnie ubogie, gdzie do tej pory
mogły żyć jedynie bakterie i glony.
Przygotowują tereny dotychczas
niezamieszkałe do zasiedlenia przez inne
organizmy,

Pozwala ona określić jakość powietrza na badanym terenie. W zależności od składu
gatunkowego porostów oraz kondycji ich plech można wyróżnić następujące klasy
zanieczyszczenia powietrza:
I Bezwzględna pustynia
bezporostowa

II Względna pustynia
bezporostowa

o szczególnie silnym
zanieczyszczeniu powietrza.

o bardzo silnym zanieczyszczeniu
powietrza.

Brak porostów nadrzewnych, nawet
skorupiastych; co najwyżej występują
jednokomórkowe glony tworzące zielone
naloty na korze drzew.

Lecanora conizaeoides oraz Lepraria to
gatunki, ktore są bardzo odporne na
zanieczyszczenia.

III. Środkowa strefa
osłabionej wegetacji
o średnio zanieczyszczonym
powietrzu.
W tej strefie występują Hypogymnia

psysodes oraz Parmelia sulcata o
plechach skorupiastych.

IV Zewnętrzna strefa osłabionej
wegetacji

V Wewnętrzna strefa normalnej
wegetacji

o względnie mało zanieczyszczonym
powietrzu.

o nieznacznym zanieczyszczeniu
powietrza.

Evernia prunastri, Pseudevernia furfuracea,
Ramalina spp. to porosty listkowate ale ich
plechy są zdeformowane i słabo wykształcone

Bryoria fuscescens, Usnea hirta, Platismatia
glauca to porosty krzaczkowate .

VI Typowa strefa normalnej
wegetacji
powietrze czyste lub co najwyżej
minimalnie skażone.

Bryoria, brodaczka Usnea, pawężniczka
Nephroma, granicznik Lobaria to porosty
krzaczkowate które są wskaźnikami czystego
powietrza.

Nasza grupka w parku w Tarnobrzegu.
Od lewej: Kuba Buczek, Kasia Ciak, Danusia
Dobrzańska, Marek Markiewicz, Paweł Kowalczyk.

Jeszcze kilka lat temu, nasze miasto
Tarnobrzeg było miejscem gdzie było wiele
zakładów przetwórstwa siarki. Sprawiało to,
ze niestety stan powietrza atmosferycznego na
tym terenie był fatalny. Pełno w nim było
tlenków siarki SO2 i SO3 i innych szkodliwych
substancji. Naszym zadaniem było ocenić stan
powietrza na podstawie zaobserwowanych
porostów. Postanowiliśmy ich poszukać w
Tarnobrzegu. Nasze badania prowadziliśmy w
lesie, parku i cmentarzach ,gdzie udało nam się
znaleźć wiele okazów.

Kasia i Paweł podczas pomiarów średnicy
porostów.

Na młodych drzewach w rejonie Tarnobrzega spotykamy porosty proszkowate (jasne plamki),
ale dominują zielone glony.

Na tym zdjęciu widzimy młody porost (średnica 1cm) . Rósł więc dziesieć lat, gdyż przyrost plechy
porostów to 1 mm na rok.

Na tym drzewie widoczne są skupiska porostów proszkowatych, co świadczy o sporej ilości
tlenków siarki w powietrzu.

Na starych drzewach możemy spotkać duże skupiska porostów listkowatych, co świadczy o
poprawieniu się stanu powietrza w Tarnobrzegu.

Na tym zdjęciu widzimy Pustułkę
pęcherzykowatą (Hypogymnia physodes) i
Złotorosta ściennego (Xanthoria
parietina).

Tu widzimy duży okaz Pustułki pęcherzykowatej (Hypogymnia physodes).

Na murkach i ścianach możemy zaobrerwować duże skupiska Złotorostów
ściennych (Xanthoria parietina)

Tu widzimy grupę Złotorostów ściennych (Xanthoria
parietina) które jeszcze nie pokryły całej powierzchni.

Choć jeszcze kilka lat temu nasze miasto Tarnobrzeg
i jego okolice były pustynią porostową, z powodu
dużej zawartości szkodliwych gazów w atmosferze,
dzisiaj można znaleźć wiele okazów porostów
będących bioindykatorami czystości powietrza.
Należą one do klas od II do IV. Można z tego
wywnioskować, że stan powietrza znacznie się
poprawił. Niestety nie ma porostów krzaczkowatych
należących do klas V i VI


Slide 12

Porosty są organizmami na ogół niewielkimi,
wielkość ich plechy wynosi od kilku milimetrów
do kilku centymetrów i jedynie niektóre gatunki
(np. brodaczki i włostki) mogą osiągać długość
do 30 cm (rekordzistą pod tym względem był
gatunek brodaczki Usnea longissima
występujący na terenie Polski jeszcze pod koniec
lat siedemdziesiątych, którego plecha dorastała
do 2 metrów długości).

Usnea longissima

Ze względu na dużą wrażliwość porostów na
zanieczyszczenia powietrza, wiele gatunków jest dziś
zagrożonych wyginięciem. Ta wrażliwość wynika z kilku
faktów:
- braku tkanki okrywającej, co stwarza
możliwość bezpośredniej infiltracji gazów,
pyłów i roztworów do wnętrza plechy;
- niskiej tolerancji glonów na zanieczyszczenia;
- pobierania wody bezpośrednio z opadów
atmosferycznych, bez jakiegokolwiek
oczyszczania (rośliny korzystają z wody
częściowo przefiltrowanej przez glebę).

Budowa porostu

Porosty są wiec bioindykatorami, czyli wskaźnikami
czystości powietrza.

Plecha porostu

Często nie docenia się znaczenia porostów w
funkcjonowaniu ekosystemów, a przecież
odgrywają one w przyrodzie niezwykle ważną
rolę organizmów pionierskich. Zasiedlają skały
i środowiska skrajnie ubogie, gdzie do tej pory
mogły żyć jedynie bakterie i glony.
Przygotowują tereny dotychczas
niezamieszkałe do zasiedlenia przez inne
organizmy,

Pozwala ona określić jakość powietrza na badanym terenie. W zależności od składu
gatunkowego porostów oraz kondycji ich plech można wyróżnić następujące klasy
zanieczyszczenia powietrza:
I Bezwzględna pustynia
bezporostowa

II Względna pustynia
bezporostowa

o szczególnie silnym
zanieczyszczeniu powietrza.

o bardzo silnym zanieczyszczeniu
powietrza.

Brak porostów nadrzewnych, nawet
skorupiastych; co najwyżej występują
jednokomórkowe glony tworzące zielone
naloty na korze drzew.

Lecanora conizaeoides oraz Lepraria to
gatunki, ktore są bardzo odporne na
zanieczyszczenia.

III. Środkowa strefa
osłabionej wegetacji
o średnio zanieczyszczonym
powietrzu.
W tej strefie występują Hypogymnia

psysodes oraz Parmelia sulcata o
plechach skorupiastych.

IV Zewnętrzna strefa osłabionej
wegetacji

V Wewnętrzna strefa normalnej
wegetacji

o względnie mało zanieczyszczonym
powietrzu.

o nieznacznym zanieczyszczeniu
powietrza.

Evernia prunastri, Pseudevernia furfuracea,
Ramalina spp. to porosty listkowate ale ich
plechy są zdeformowane i słabo wykształcone

Bryoria fuscescens, Usnea hirta, Platismatia
glauca to porosty krzaczkowate .

VI Typowa strefa normalnej
wegetacji
powietrze czyste lub co najwyżej
minimalnie skażone.

Bryoria, brodaczka Usnea, pawężniczka
Nephroma, granicznik Lobaria to porosty
krzaczkowate które są wskaźnikami czystego
powietrza.

Nasza grupka w parku w Tarnobrzegu.
Od lewej: Kuba Buczek, Kasia Ciak, Danusia
Dobrzańska, Marek Markiewicz, Paweł Kowalczyk.

Jeszcze kilka lat temu, nasze miasto
Tarnobrzeg było miejscem gdzie było wiele
zakładów przetwórstwa siarki. Sprawiało to,
ze niestety stan powietrza atmosferycznego na
tym terenie był fatalny. Pełno w nim było
tlenków siarki SO2 i SO3 i innych szkodliwych
substancji. Naszym zadaniem było ocenić stan
powietrza na podstawie zaobserwowanych
porostów. Postanowiliśmy ich poszukać w
Tarnobrzegu. Nasze badania prowadziliśmy w
lesie, parku i cmentarzach ,gdzie udało nam się
znaleźć wiele okazów.

Kasia i Paweł podczas pomiarów średnicy
porostów.

Na młodych drzewach w rejonie Tarnobrzega spotykamy porosty proszkowate (jasne plamki),
ale dominują zielone glony.

Na tym zdjęciu widzimy młody porost (średnica 1cm) . Rósł więc dziesieć lat, gdyż przyrost plechy
porostów to 1 mm na rok.

Na tym drzewie widoczne są skupiska porostów proszkowatych, co świadczy o sporej ilości
tlenków siarki w powietrzu.

Na starych drzewach możemy spotkać duże skupiska porostów listkowatych, co świadczy o
poprawieniu się stanu powietrza w Tarnobrzegu.

Na tym zdjęciu widzimy Pustułkę
pęcherzykowatą (Hypogymnia physodes) i
Złotorosta ściennego (Xanthoria
parietina).

Tu widzimy duży okaz Pustułki pęcherzykowatej (Hypogymnia physodes).

Na murkach i ścianach możemy zaobrerwować duże skupiska Złotorostów
ściennych (Xanthoria parietina)

Tu widzimy grupę Złotorostów ściennych (Xanthoria
parietina) które jeszcze nie pokryły całej powierzchni.

Choć jeszcze kilka lat temu nasze miasto Tarnobrzeg
i jego okolice były pustynią porostową, z powodu
dużej zawartości szkodliwych gazów w atmosferze,
dzisiaj można znaleźć wiele okazów porostów
będących bioindykatorami czystości powietrza.
Należą one do klas od II do IV. Można z tego
wywnioskować, że stan powietrza znacznie się
poprawił. Niestety nie ma porostów krzaczkowatych
należących do klas V i VI


Slide 13

Porosty są organizmami na ogół niewielkimi,
wielkość ich plechy wynosi od kilku milimetrów
do kilku centymetrów i jedynie niektóre gatunki
(np. brodaczki i włostki) mogą osiągać długość
do 30 cm (rekordzistą pod tym względem był
gatunek brodaczki Usnea longissima
występujący na terenie Polski jeszcze pod koniec
lat siedemdziesiątych, którego plecha dorastała
do 2 metrów długości).

Usnea longissima

Ze względu na dużą wrażliwość porostów na
zanieczyszczenia powietrza, wiele gatunków jest dziś
zagrożonych wyginięciem. Ta wrażliwość wynika z kilku
faktów:
- braku tkanki okrywającej, co stwarza
możliwość bezpośredniej infiltracji gazów,
pyłów i roztworów do wnętrza plechy;
- niskiej tolerancji glonów na zanieczyszczenia;
- pobierania wody bezpośrednio z opadów
atmosferycznych, bez jakiegokolwiek
oczyszczania (rośliny korzystają z wody
częściowo przefiltrowanej przez glebę).

Budowa porostu

Porosty są wiec bioindykatorami, czyli wskaźnikami
czystości powietrza.

Plecha porostu

Często nie docenia się znaczenia porostów w
funkcjonowaniu ekosystemów, a przecież
odgrywają one w przyrodzie niezwykle ważną
rolę organizmów pionierskich. Zasiedlają skały
i środowiska skrajnie ubogie, gdzie do tej pory
mogły żyć jedynie bakterie i glony.
Przygotowują tereny dotychczas
niezamieszkałe do zasiedlenia przez inne
organizmy,

Pozwala ona określić jakość powietrza na badanym terenie. W zależności od składu
gatunkowego porostów oraz kondycji ich plech można wyróżnić następujące klasy
zanieczyszczenia powietrza:
I Bezwzględna pustynia
bezporostowa

II Względna pustynia
bezporostowa

o szczególnie silnym
zanieczyszczeniu powietrza.

o bardzo silnym zanieczyszczeniu
powietrza.

Brak porostów nadrzewnych, nawet
skorupiastych; co najwyżej występują
jednokomórkowe glony tworzące zielone
naloty na korze drzew.

Lecanora conizaeoides oraz Lepraria to
gatunki, ktore są bardzo odporne na
zanieczyszczenia.

III. Środkowa strefa
osłabionej wegetacji
o średnio zanieczyszczonym
powietrzu.
W tej strefie występują Hypogymnia

psysodes oraz Parmelia sulcata o
plechach skorupiastych.

IV Zewnętrzna strefa osłabionej
wegetacji

V Wewnętrzna strefa normalnej
wegetacji

o względnie mało zanieczyszczonym
powietrzu.

o nieznacznym zanieczyszczeniu
powietrza.

Evernia prunastri, Pseudevernia furfuracea,
Ramalina spp. to porosty listkowate ale ich
plechy są zdeformowane i słabo wykształcone

Bryoria fuscescens, Usnea hirta, Platismatia
glauca to porosty krzaczkowate .

VI Typowa strefa normalnej
wegetacji
powietrze czyste lub co najwyżej
minimalnie skażone.

Bryoria, brodaczka Usnea, pawężniczka
Nephroma, granicznik Lobaria to porosty
krzaczkowate które są wskaźnikami czystego
powietrza.

Nasza grupka w parku w Tarnobrzegu.
Od lewej: Kuba Buczek, Kasia Ciak, Danusia
Dobrzańska, Marek Markiewicz, Paweł Kowalczyk.

Jeszcze kilka lat temu, nasze miasto
Tarnobrzeg było miejscem gdzie było wiele
zakładów przetwórstwa siarki. Sprawiało to,
ze niestety stan powietrza atmosferycznego na
tym terenie był fatalny. Pełno w nim było
tlenków siarki SO2 i SO3 i innych szkodliwych
substancji. Naszym zadaniem było ocenić stan
powietrza na podstawie zaobserwowanych
porostów. Postanowiliśmy ich poszukać w
Tarnobrzegu. Nasze badania prowadziliśmy w
lesie, parku i cmentarzach ,gdzie udało nam się
znaleźć wiele okazów.

Kasia i Paweł podczas pomiarów średnicy
porostów.

Na młodych drzewach w rejonie Tarnobrzega spotykamy porosty proszkowate (jasne plamki),
ale dominują zielone glony.

Na tym zdjęciu widzimy młody porost (średnica 1cm) . Rósł więc dziesieć lat, gdyż przyrost plechy
porostów to 1 mm na rok.

Na tym drzewie widoczne są skupiska porostów proszkowatych, co świadczy o sporej ilości
tlenków siarki w powietrzu.

Na starych drzewach możemy spotkać duże skupiska porostów listkowatych, co świadczy o
poprawieniu się stanu powietrza w Tarnobrzegu.

Na tym zdjęciu widzimy Pustułkę
pęcherzykowatą (Hypogymnia physodes) i
Złotorosta ściennego (Xanthoria
parietina).

Tu widzimy duży okaz Pustułki pęcherzykowatej (Hypogymnia physodes).

Na murkach i ścianach możemy zaobrerwować duże skupiska Złotorostów
ściennych (Xanthoria parietina)

Tu widzimy grupę Złotorostów ściennych (Xanthoria
parietina) które jeszcze nie pokryły całej powierzchni.

Choć jeszcze kilka lat temu nasze miasto Tarnobrzeg
i jego okolice były pustynią porostową, z powodu
dużej zawartości szkodliwych gazów w atmosferze,
dzisiaj można znaleźć wiele okazów porostów
będących bioindykatorami czystości powietrza.
Należą one do klas od II do IV. Można z tego
wywnioskować, że stan powietrza znacznie się
poprawił. Niestety nie ma porostów krzaczkowatych
należących do klas V i VI


Slide 14

Porosty są organizmami na ogół niewielkimi,
wielkość ich plechy wynosi od kilku milimetrów
do kilku centymetrów i jedynie niektóre gatunki
(np. brodaczki i włostki) mogą osiągać długość
do 30 cm (rekordzistą pod tym względem był
gatunek brodaczki Usnea longissima
występujący na terenie Polski jeszcze pod koniec
lat siedemdziesiątych, którego plecha dorastała
do 2 metrów długości).

Usnea longissima

Ze względu na dużą wrażliwość porostów na
zanieczyszczenia powietrza, wiele gatunków jest dziś
zagrożonych wyginięciem. Ta wrażliwość wynika z kilku
faktów:
- braku tkanki okrywającej, co stwarza
możliwość bezpośredniej infiltracji gazów,
pyłów i roztworów do wnętrza plechy;
- niskiej tolerancji glonów na zanieczyszczenia;
- pobierania wody bezpośrednio z opadów
atmosferycznych, bez jakiegokolwiek
oczyszczania (rośliny korzystają z wody
częściowo przefiltrowanej przez glebę).

Budowa porostu

Porosty są wiec bioindykatorami, czyli wskaźnikami
czystości powietrza.

Plecha porostu

Często nie docenia się znaczenia porostów w
funkcjonowaniu ekosystemów, a przecież
odgrywają one w przyrodzie niezwykle ważną
rolę organizmów pionierskich. Zasiedlają skały
i środowiska skrajnie ubogie, gdzie do tej pory
mogły żyć jedynie bakterie i glony.
Przygotowują tereny dotychczas
niezamieszkałe do zasiedlenia przez inne
organizmy,

Pozwala ona określić jakość powietrza na badanym terenie. W zależności od składu
gatunkowego porostów oraz kondycji ich plech można wyróżnić następujące klasy
zanieczyszczenia powietrza:
I Bezwzględna pustynia
bezporostowa

II Względna pustynia
bezporostowa

o szczególnie silnym
zanieczyszczeniu powietrza.

o bardzo silnym zanieczyszczeniu
powietrza.

Brak porostów nadrzewnych, nawet
skorupiastych; co najwyżej występują
jednokomórkowe glony tworzące zielone
naloty na korze drzew.

Lecanora conizaeoides oraz Lepraria to
gatunki, ktore są bardzo odporne na
zanieczyszczenia.

III. Środkowa strefa
osłabionej wegetacji
o średnio zanieczyszczonym
powietrzu.
W tej strefie występują Hypogymnia

psysodes oraz Parmelia sulcata o
plechach skorupiastych.

IV Zewnętrzna strefa osłabionej
wegetacji

V Wewnętrzna strefa normalnej
wegetacji

o względnie mało zanieczyszczonym
powietrzu.

o nieznacznym zanieczyszczeniu
powietrza.

Evernia prunastri, Pseudevernia furfuracea,
Ramalina spp. to porosty listkowate ale ich
plechy są zdeformowane i słabo wykształcone

Bryoria fuscescens, Usnea hirta, Platismatia
glauca to porosty krzaczkowate .

VI Typowa strefa normalnej
wegetacji
powietrze czyste lub co najwyżej
minimalnie skażone.

Bryoria, brodaczka Usnea, pawężniczka
Nephroma, granicznik Lobaria to porosty
krzaczkowate które są wskaźnikami czystego
powietrza.

Nasza grupka w parku w Tarnobrzegu.
Od lewej: Kuba Buczek, Kasia Ciak, Danusia
Dobrzańska, Marek Markiewicz, Paweł Kowalczyk.

Jeszcze kilka lat temu, nasze miasto
Tarnobrzeg było miejscem gdzie było wiele
zakładów przetwórstwa siarki. Sprawiało to,
ze niestety stan powietrza atmosferycznego na
tym terenie był fatalny. Pełno w nim było
tlenków siarki SO2 i SO3 i innych szkodliwych
substancji. Naszym zadaniem było ocenić stan
powietrza na podstawie zaobserwowanych
porostów. Postanowiliśmy ich poszukać w
Tarnobrzegu. Nasze badania prowadziliśmy w
lesie, parku i cmentarzach ,gdzie udało nam się
znaleźć wiele okazów.

Kasia i Paweł podczas pomiarów średnicy
porostów.

Na młodych drzewach w rejonie Tarnobrzega spotykamy porosty proszkowate (jasne plamki),
ale dominują zielone glony.

Na tym zdjęciu widzimy młody porost (średnica 1cm) . Rósł więc dziesieć lat, gdyż przyrost plechy
porostów to 1 mm na rok.

Na tym drzewie widoczne są skupiska porostów proszkowatych, co świadczy o sporej ilości
tlenków siarki w powietrzu.

Na starych drzewach możemy spotkać duże skupiska porostów listkowatych, co świadczy o
poprawieniu się stanu powietrza w Tarnobrzegu.

Na tym zdjęciu widzimy Pustułkę
pęcherzykowatą (Hypogymnia physodes) i
Złotorosta ściennego (Xanthoria
parietina).

Tu widzimy duży okaz Pustułki pęcherzykowatej (Hypogymnia physodes).

Na murkach i ścianach możemy zaobrerwować duże skupiska Złotorostów
ściennych (Xanthoria parietina)

Tu widzimy grupę Złotorostów ściennych (Xanthoria
parietina) które jeszcze nie pokryły całej powierzchni.

Choć jeszcze kilka lat temu nasze miasto Tarnobrzeg
i jego okolice były pustynią porostową, z powodu
dużej zawartości szkodliwych gazów w atmosferze,
dzisiaj można znaleźć wiele okazów porostów
będących bioindykatorami czystości powietrza.
Należą one do klas od II do IV. Można z tego
wywnioskować, że stan powietrza znacznie się
poprawił. Niestety nie ma porostów krzaczkowatych
należących do klas V i VI


Slide 15

Porosty są organizmami na ogół niewielkimi,
wielkość ich plechy wynosi od kilku milimetrów
do kilku centymetrów i jedynie niektóre gatunki
(np. brodaczki i włostki) mogą osiągać długość
do 30 cm (rekordzistą pod tym względem był
gatunek brodaczki Usnea longissima
występujący na terenie Polski jeszcze pod koniec
lat siedemdziesiątych, którego plecha dorastała
do 2 metrów długości).

Usnea longissima

Ze względu na dużą wrażliwość porostów na
zanieczyszczenia powietrza, wiele gatunków jest dziś
zagrożonych wyginięciem. Ta wrażliwość wynika z kilku
faktów:
- braku tkanki okrywającej, co stwarza
możliwość bezpośredniej infiltracji gazów,
pyłów i roztworów do wnętrza plechy;
- niskiej tolerancji glonów na zanieczyszczenia;
- pobierania wody bezpośrednio z opadów
atmosferycznych, bez jakiegokolwiek
oczyszczania (rośliny korzystają z wody
częściowo przefiltrowanej przez glebę).

Budowa porostu

Porosty są wiec bioindykatorami, czyli wskaźnikami
czystości powietrza.

Plecha porostu

Często nie docenia się znaczenia porostów w
funkcjonowaniu ekosystemów, a przecież
odgrywają one w przyrodzie niezwykle ważną
rolę organizmów pionierskich. Zasiedlają skały
i środowiska skrajnie ubogie, gdzie do tej pory
mogły żyć jedynie bakterie i glony.
Przygotowują tereny dotychczas
niezamieszkałe do zasiedlenia przez inne
organizmy,

Pozwala ona określić jakość powietrza na badanym terenie. W zależności od składu
gatunkowego porostów oraz kondycji ich plech można wyróżnić następujące klasy
zanieczyszczenia powietrza:
I Bezwzględna pustynia
bezporostowa

II Względna pustynia
bezporostowa

o szczególnie silnym
zanieczyszczeniu powietrza.

o bardzo silnym zanieczyszczeniu
powietrza.

Brak porostów nadrzewnych, nawet
skorupiastych; co najwyżej występują
jednokomórkowe glony tworzące zielone
naloty na korze drzew.

Lecanora conizaeoides oraz Lepraria to
gatunki, ktore są bardzo odporne na
zanieczyszczenia.

III. Środkowa strefa
osłabionej wegetacji
o średnio zanieczyszczonym
powietrzu.
W tej strefie występują Hypogymnia

psysodes oraz Parmelia sulcata o
plechach skorupiastych.

IV Zewnętrzna strefa osłabionej
wegetacji

V Wewnętrzna strefa normalnej
wegetacji

o względnie mało zanieczyszczonym
powietrzu.

o nieznacznym zanieczyszczeniu
powietrza.

Evernia prunastri, Pseudevernia furfuracea,
Ramalina spp. to porosty listkowate ale ich
plechy są zdeformowane i słabo wykształcone

Bryoria fuscescens, Usnea hirta, Platismatia
glauca to porosty krzaczkowate .

VI Typowa strefa normalnej
wegetacji
powietrze czyste lub co najwyżej
minimalnie skażone.

Bryoria, brodaczka Usnea, pawężniczka
Nephroma, granicznik Lobaria to porosty
krzaczkowate które są wskaźnikami czystego
powietrza.

Nasza grupka w parku w Tarnobrzegu.
Od lewej: Kuba Buczek, Kasia Ciak, Danusia
Dobrzańska, Marek Markiewicz, Paweł Kowalczyk.

Jeszcze kilka lat temu, nasze miasto
Tarnobrzeg było miejscem gdzie było wiele
zakładów przetwórstwa siarki. Sprawiało to,
ze niestety stan powietrza atmosferycznego na
tym terenie był fatalny. Pełno w nim było
tlenków siarki SO2 i SO3 i innych szkodliwych
substancji. Naszym zadaniem było ocenić stan
powietrza na podstawie zaobserwowanych
porostów. Postanowiliśmy ich poszukać w
Tarnobrzegu. Nasze badania prowadziliśmy w
lesie, parku i cmentarzach ,gdzie udało nam się
znaleźć wiele okazów.

Kasia i Paweł podczas pomiarów średnicy
porostów.

Na młodych drzewach w rejonie Tarnobrzega spotykamy porosty proszkowate (jasne plamki),
ale dominują zielone glony.

Na tym zdjęciu widzimy młody porost (średnica 1cm) . Rósł więc dziesieć lat, gdyż przyrost plechy
porostów to 1 mm na rok.

Na tym drzewie widoczne są skupiska porostów proszkowatych, co świadczy o sporej ilości
tlenków siarki w powietrzu.

Na starych drzewach możemy spotkać duże skupiska porostów listkowatych, co świadczy o
poprawieniu się stanu powietrza w Tarnobrzegu.

Na tym zdjęciu widzimy Pustułkę
pęcherzykowatą (Hypogymnia physodes) i
Złotorosta ściennego (Xanthoria
parietina).

Tu widzimy duży okaz Pustułki pęcherzykowatej (Hypogymnia physodes).

Na murkach i ścianach możemy zaobrerwować duże skupiska Złotorostów
ściennych (Xanthoria parietina)

Tu widzimy grupę Złotorostów ściennych (Xanthoria
parietina) które jeszcze nie pokryły całej powierzchni.

Choć jeszcze kilka lat temu nasze miasto Tarnobrzeg
i jego okolice były pustynią porostową, z powodu
dużej zawartości szkodliwych gazów w atmosferze,
dzisiaj można znaleźć wiele okazów porostów
będących bioindykatorami czystości powietrza.
Należą one do klas od II do IV. Można z tego
wywnioskować, że stan powietrza znacznie się
poprawił. Niestety nie ma porostów krzaczkowatych
należących do klas V i VI


Slide 16

Porosty są organizmami na ogół niewielkimi,
wielkość ich plechy wynosi od kilku milimetrów
do kilku centymetrów i jedynie niektóre gatunki
(np. brodaczki i włostki) mogą osiągać długość
do 30 cm (rekordzistą pod tym względem był
gatunek brodaczki Usnea longissima
występujący na terenie Polski jeszcze pod koniec
lat siedemdziesiątych, którego plecha dorastała
do 2 metrów długości).

Usnea longissima

Ze względu na dużą wrażliwość porostów na
zanieczyszczenia powietrza, wiele gatunków jest dziś
zagrożonych wyginięciem. Ta wrażliwość wynika z kilku
faktów:
- braku tkanki okrywającej, co stwarza
możliwość bezpośredniej infiltracji gazów,
pyłów i roztworów do wnętrza plechy;
- niskiej tolerancji glonów na zanieczyszczenia;
- pobierania wody bezpośrednio z opadów
atmosferycznych, bez jakiegokolwiek
oczyszczania (rośliny korzystają z wody
częściowo przefiltrowanej przez glebę).

Budowa porostu

Porosty są wiec bioindykatorami, czyli wskaźnikami
czystości powietrza.

Plecha porostu

Często nie docenia się znaczenia porostów w
funkcjonowaniu ekosystemów, a przecież
odgrywają one w przyrodzie niezwykle ważną
rolę organizmów pionierskich. Zasiedlają skały
i środowiska skrajnie ubogie, gdzie do tej pory
mogły żyć jedynie bakterie i glony.
Przygotowują tereny dotychczas
niezamieszkałe do zasiedlenia przez inne
organizmy,

Pozwala ona określić jakość powietrza na badanym terenie. W zależności od składu
gatunkowego porostów oraz kondycji ich plech można wyróżnić następujące klasy
zanieczyszczenia powietrza:
I Bezwzględna pustynia
bezporostowa

II Względna pustynia
bezporostowa

o szczególnie silnym
zanieczyszczeniu powietrza.

o bardzo silnym zanieczyszczeniu
powietrza.

Brak porostów nadrzewnych, nawet
skorupiastych; co najwyżej występują
jednokomórkowe glony tworzące zielone
naloty na korze drzew.

Lecanora conizaeoides oraz Lepraria to
gatunki, ktore są bardzo odporne na
zanieczyszczenia.

III. Środkowa strefa
osłabionej wegetacji
o średnio zanieczyszczonym
powietrzu.
W tej strefie występują Hypogymnia

psysodes oraz Parmelia sulcata o
plechach skorupiastych.

IV Zewnętrzna strefa osłabionej
wegetacji

V Wewnętrzna strefa normalnej
wegetacji

o względnie mało zanieczyszczonym
powietrzu.

o nieznacznym zanieczyszczeniu
powietrza.

Evernia prunastri, Pseudevernia furfuracea,
Ramalina spp. to porosty listkowate ale ich
plechy są zdeformowane i słabo wykształcone

Bryoria fuscescens, Usnea hirta, Platismatia
glauca to porosty krzaczkowate .

VI Typowa strefa normalnej
wegetacji
powietrze czyste lub co najwyżej
minimalnie skażone.

Bryoria, brodaczka Usnea, pawężniczka
Nephroma, granicznik Lobaria to porosty
krzaczkowate które są wskaźnikami czystego
powietrza.

Nasza grupka w parku w Tarnobrzegu.
Od lewej: Kuba Buczek, Kasia Ciak, Danusia
Dobrzańska, Marek Markiewicz, Paweł Kowalczyk.

Jeszcze kilka lat temu, nasze miasto
Tarnobrzeg było miejscem gdzie było wiele
zakładów przetwórstwa siarki. Sprawiało to,
ze niestety stan powietrza atmosferycznego na
tym terenie był fatalny. Pełno w nim było
tlenków siarki SO2 i SO3 i innych szkodliwych
substancji. Naszym zadaniem było ocenić stan
powietrza na podstawie zaobserwowanych
porostów. Postanowiliśmy ich poszukać w
Tarnobrzegu. Nasze badania prowadziliśmy w
lesie, parku i cmentarzach ,gdzie udało nam się
znaleźć wiele okazów.

Kasia i Paweł podczas pomiarów średnicy
porostów.

Na młodych drzewach w rejonie Tarnobrzega spotykamy porosty proszkowate (jasne plamki),
ale dominują zielone glony.

Na tym zdjęciu widzimy młody porost (średnica 1cm) . Rósł więc dziesieć lat, gdyż przyrost plechy
porostów to 1 mm na rok.

Na tym drzewie widoczne są skupiska porostów proszkowatych, co świadczy o sporej ilości
tlenków siarki w powietrzu.

Na starych drzewach możemy spotkać duże skupiska porostów listkowatych, co świadczy o
poprawieniu się stanu powietrza w Tarnobrzegu.

Na tym zdjęciu widzimy Pustułkę
pęcherzykowatą (Hypogymnia physodes) i
Złotorosta ściennego (Xanthoria
parietina).

Tu widzimy duży okaz Pustułki pęcherzykowatej (Hypogymnia physodes).

Na murkach i ścianach możemy zaobrerwować duże skupiska Złotorostów
ściennych (Xanthoria parietina)

Tu widzimy grupę Złotorostów ściennych (Xanthoria
parietina) które jeszcze nie pokryły całej powierzchni.

Choć jeszcze kilka lat temu nasze miasto Tarnobrzeg
i jego okolice były pustynią porostową, z powodu
dużej zawartości szkodliwych gazów w atmosferze,
dzisiaj można znaleźć wiele okazów porostów
będących bioindykatorami czystości powietrza.
Należą one do klas od II do IV. Można z tego
wywnioskować, że stan powietrza znacznie się
poprawił. Niestety nie ma porostów krzaczkowatych
należących do klas V i VI


Slide 17

Porosty są organizmami na ogół niewielkimi,
wielkość ich plechy wynosi od kilku milimetrów
do kilku centymetrów i jedynie niektóre gatunki
(np. brodaczki i włostki) mogą osiągać długość
do 30 cm (rekordzistą pod tym względem był
gatunek brodaczki Usnea longissima
występujący na terenie Polski jeszcze pod koniec
lat siedemdziesiątych, którego plecha dorastała
do 2 metrów długości).

Usnea longissima

Ze względu na dużą wrażliwość porostów na
zanieczyszczenia powietrza, wiele gatunków jest dziś
zagrożonych wyginięciem. Ta wrażliwość wynika z kilku
faktów:
- braku tkanki okrywającej, co stwarza
możliwość bezpośredniej infiltracji gazów,
pyłów i roztworów do wnętrza plechy;
- niskiej tolerancji glonów na zanieczyszczenia;
- pobierania wody bezpośrednio z opadów
atmosferycznych, bez jakiegokolwiek
oczyszczania (rośliny korzystają z wody
częściowo przefiltrowanej przez glebę).

Budowa porostu

Porosty są wiec bioindykatorami, czyli wskaźnikami
czystości powietrza.

Plecha porostu

Często nie docenia się znaczenia porostów w
funkcjonowaniu ekosystemów, a przecież
odgrywają one w przyrodzie niezwykle ważną
rolę organizmów pionierskich. Zasiedlają skały
i środowiska skrajnie ubogie, gdzie do tej pory
mogły żyć jedynie bakterie i glony.
Przygotowują tereny dotychczas
niezamieszkałe do zasiedlenia przez inne
organizmy,

Pozwala ona określić jakość powietrza na badanym terenie. W zależności od składu
gatunkowego porostów oraz kondycji ich plech można wyróżnić następujące klasy
zanieczyszczenia powietrza:
I Bezwzględna pustynia
bezporostowa

II Względna pustynia
bezporostowa

o szczególnie silnym
zanieczyszczeniu powietrza.

o bardzo silnym zanieczyszczeniu
powietrza.

Brak porostów nadrzewnych, nawet
skorupiastych; co najwyżej występują
jednokomórkowe glony tworzące zielone
naloty na korze drzew.

Lecanora conizaeoides oraz Lepraria to
gatunki, ktore są bardzo odporne na
zanieczyszczenia.

III. Środkowa strefa
osłabionej wegetacji
o średnio zanieczyszczonym
powietrzu.
W tej strefie występują Hypogymnia

psysodes oraz Parmelia sulcata o
plechach skorupiastych.

IV Zewnętrzna strefa osłabionej
wegetacji

V Wewnętrzna strefa normalnej
wegetacji

o względnie mało zanieczyszczonym
powietrzu.

o nieznacznym zanieczyszczeniu
powietrza.

Evernia prunastri, Pseudevernia furfuracea,
Ramalina spp. to porosty listkowate ale ich
plechy są zdeformowane i słabo wykształcone

Bryoria fuscescens, Usnea hirta, Platismatia
glauca to porosty krzaczkowate .

VI Typowa strefa normalnej
wegetacji
powietrze czyste lub co najwyżej
minimalnie skażone.

Bryoria, brodaczka Usnea, pawężniczka
Nephroma, granicznik Lobaria to porosty
krzaczkowate które są wskaźnikami czystego
powietrza.

Nasza grupka w parku w Tarnobrzegu.
Od lewej: Kuba Buczek, Kasia Ciak, Danusia
Dobrzańska, Marek Markiewicz, Paweł Kowalczyk.

Jeszcze kilka lat temu, nasze miasto
Tarnobrzeg było miejscem gdzie było wiele
zakładów przetwórstwa siarki. Sprawiało to,
ze niestety stan powietrza atmosferycznego na
tym terenie był fatalny. Pełno w nim było
tlenków siarki SO2 i SO3 i innych szkodliwych
substancji. Naszym zadaniem było ocenić stan
powietrza na podstawie zaobserwowanych
porostów. Postanowiliśmy ich poszukać w
Tarnobrzegu. Nasze badania prowadziliśmy w
lesie, parku i cmentarzach ,gdzie udało nam się
znaleźć wiele okazów.

Kasia i Paweł podczas pomiarów średnicy
porostów.

Na młodych drzewach w rejonie Tarnobrzega spotykamy porosty proszkowate (jasne plamki),
ale dominują zielone glony.

Na tym zdjęciu widzimy młody porost (średnica 1cm) . Rósł więc dziesieć lat, gdyż przyrost plechy
porostów to 1 mm na rok.

Na tym drzewie widoczne są skupiska porostów proszkowatych, co świadczy o sporej ilości
tlenków siarki w powietrzu.

Na starych drzewach możemy spotkać duże skupiska porostów listkowatych, co świadczy o
poprawieniu się stanu powietrza w Tarnobrzegu.

Na tym zdjęciu widzimy Pustułkę
pęcherzykowatą (Hypogymnia physodes) i
Złotorosta ściennego (Xanthoria
parietina).

Tu widzimy duży okaz Pustułki pęcherzykowatej (Hypogymnia physodes).

Na murkach i ścianach możemy zaobrerwować duże skupiska Złotorostów
ściennych (Xanthoria parietina)

Tu widzimy grupę Złotorostów ściennych (Xanthoria
parietina) które jeszcze nie pokryły całej powierzchni.

Choć jeszcze kilka lat temu nasze miasto Tarnobrzeg
i jego okolice były pustynią porostową, z powodu
dużej zawartości szkodliwych gazów w atmosferze,
dzisiaj można znaleźć wiele okazów porostów
będących bioindykatorami czystości powietrza.
Należą one do klas od II do IV. Można z tego
wywnioskować, że stan powietrza znacznie się
poprawił. Niestety nie ma porostów krzaczkowatych
należących do klas V i VI


Slide 18

Porosty są organizmami na ogół niewielkimi,
wielkość ich plechy wynosi od kilku milimetrów
do kilku centymetrów i jedynie niektóre gatunki
(np. brodaczki i włostki) mogą osiągać długość
do 30 cm (rekordzistą pod tym względem był
gatunek brodaczki Usnea longissima
występujący na terenie Polski jeszcze pod koniec
lat siedemdziesiątych, którego plecha dorastała
do 2 metrów długości).

Usnea longissima

Ze względu na dużą wrażliwość porostów na
zanieczyszczenia powietrza, wiele gatunków jest dziś
zagrożonych wyginięciem. Ta wrażliwość wynika z kilku
faktów:
- braku tkanki okrywającej, co stwarza
możliwość bezpośredniej infiltracji gazów,
pyłów i roztworów do wnętrza plechy;
- niskiej tolerancji glonów na zanieczyszczenia;
- pobierania wody bezpośrednio z opadów
atmosferycznych, bez jakiegokolwiek
oczyszczania (rośliny korzystają z wody
częściowo przefiltrowanej przez glebę).

Budowa porostu

Porosty są wiec bioindykatorami, czyli wskaźnikami
czystości powietrza.

Plecha porostu

Często nie docenia się znaczenia porostów w
funkcjonowaniu ekosystemów, a przecież
odgrywają one w przyrodzie niezwykle ważną
rolę organizmów pionierskich. Zasiedlają skały
i środowiska skrajnie ubogie, gdzie do tej pory
mogły żyć jedynie bakterie i glony.
Przygotowują tereny dotychczas
niezamieszkałe do zasiedlenia przez inne
organizmy,

Pozwala ona określić jakość powietrza na badanym terenie. W zależności od składu
gatunkowego porostów oraz kondycji ich plech można wyróżnić następujące klasy
zanieczyszczenia powietrza:
I Bezwzględna pustynia
bezporostowa

II Względna pustynia
bezporostowa

o szczególnie silnym
zanieczyszczeniu powietrza.

o bardzo silnym zanieczyszczeniu
powietrza.

Brak porostów nadrzewnych, nawet
skorupiastych; co najwyżej występują
jednokomórkowe glony tworzące zielone
naloty na korze drzew.

Lecanora conizaeoides oraz Lepraria to
gatunki, ktore są bardzo odporne na
zanieczyszczenia.

III. Środkowa strefa
osłabionej wegetacji
o średnio zanieczyszczonym
powietrzu.
W tej strefie występują Hypogymnia

psysodes oraz Parmelia sulcata o
plechach skorupiastych.

IV Zewnętrzna strefa osłabionej
wegetacji

V Wewnętrzna strefa normalnej
wegetacji

o względnie mało zanieczyszczonym
powietrzu.

o nieznacznym zanieczyszczeniu
powietrza.

Evernia prunastri, Pseudevernia furfuracea,
Ramalina spp. to porosty listkowate ale ich
plechy są zdeformowane i słabo wykształcone

Bryoria fuscescens, Usnea hirta, Platismatia
glauca to porosty krzaczkowate .

VI Typowa strefa normalnej
wegetacji
powietrze czyste lub co najwyżej
minimalnie skażone.

Bryoria, brodaczka Usnea, pawężniczka
Nephroma, granicznik Lobaria to porosty
krzaczkowate które są wskaźnikami czystego
powietrza.

Nasza grupka w parku w Tarnobrzegu.
Od lewej: Kuba Buczek, Kasia Ciak, Danusia
Dobrzańska, Marek Markiewicz, Paweł Kowalczyk.

Jeszcze kilka lat temu, nasze miasto
Tarnobrzeg było miejscem gdzie było wiele
zakładów przetwórstwa siarki. Sprawiało to,
ze niestety stan powietrza atmosferycznego na
tym terenie był fatalny. Pełno w nim było
tlenków siarki SO2 i SO3 i innych szkodliwych
substancji. Naszym zadaniem było ocenić stan
powietrza na podstawie zaobserwowanych
porostów. Postanowiliśmy ich poszukać w
Tarnobrzegu. Nasze badania prowadziliśmy w
lesie, parku i cmentarzach ,gdzie udało nam się
znaleźć wiele okazów.

Kasia i Paweł podczas pomiarów średnicy
porostów.

Na młodych drzewach w rejonie Tarnobrzega spotykamy porosty proszkowate (jasne plamki),
ale dominują zielone glony.

Na tym zdjęciu widzimy młody porost (średnica 1cm) . Rósł więc dziesieć lat, gdyż przyrost plechy
porostów to 1 mm na rok.

Na tym drzewie widoczne są skupiska porostów proszkowatych, co świadczy o sporej ilości
tlenków siarki w powietrzu.

Na starych drzewach możemy spotkać duże skupiska porostów listkowatych, co świadczy o
poprawieniu się stanu powietrza w Tarnobrzegu.

Na tym zdjęciu widzimy Pustułkę
pęcherzykowatą (Hypogymnia physodes) i
Złotorosta ściennego (Xanthoria
parietina).

Tu widzimy duży okaz Pustułki pęcherzykowatej (Hypogymnia physodes).

Na murkach i ścianach możemy zaobrerwować duże skupiska Złotorostów
ściennych (Xanthoria parietina)

Tu widzimy grupę Złotorostów ściennych (Xanthoria
parietina) które jeszcze nie pokryły całej powierzchni.

Choć jeszcze kilka lat temu nasze miasto Tarnobrzeg
i jego okolice były pustynią porostową, z powodu
dużej zawartości szkodliwych gazów w atmosferze,
dzisiaj można znaleźć wiele okazów porostów
będących bioindykatorami czystości powietrza.
Należą one do klas od II do IV. Można z tego
wywnioskować, że stan powietrza znacznie się
poprawił. Niestety nie ma porostów krzaczkowatych
należących do klas V i VI


Slide 19

Porosty są organizmami na ogół niewielkimi,
wielkość ich plechy wynosi od kilku milimetrów
do kilku centymetrów i jedynie niektóre gatunki
(np. brodaczki i włostki) mogą osiągać długość
do 30 cm (rekordzistą pod tym względem był
gatunek brodaczki Usnea longissima
występujący na terenie Polski jeszcze pod koniec
lat siedemdziesiątych, którego plecha dorastała
do 2 metrów długości).

Usnea longissima

Ze względu na dużą wrażliwość porostów na
zanieczyszczenia powietrza, wiele gatunków jest dziś
zagrożonych wyginięciem. Ta wrażliwość wynika z kilku
faktów:
- braku tkanki okrywającej, co stwarza
możliwość bezpośredniej infiltracji gazów,
pyłów i roztworów do wnętrza plechy;
- niskiej tolerancji glonów na zanieczyszczenia;
- pobierania wody bezpośrednio z opadów
atmosferycznych, bez jakiegokolwiek
oczyszczania (rośliny korzystają z wody
częściowo przefiltrowanej przez glebę).

Budowa porostu

Porosty są wiec bioindykatorami, czyli wskaźnikami
czystości powietrza.

Plecha porostu

Często nie docenia się znaczenia porostów w
funkcjonowaniu ekosystemów, a przecież
odgrywają one w przyrodzie niezwykle ważną
rolę organizmów pionierskich. Zasiedlają skały
i środowiska skrajnie ubogie, gdzie do tej pory
mogły żyć jedynie bakterie i glony.
Przygotowują tereny dotychczas
niezamieszkałe do zasiedlenia przez inne
organizmy,

Pozwala ona określić jakość powietrza na badanym terenie. W zależności od składu
gatunkowego porostów oraz kondycji ich plech można wyróżnić następujące klasy
zanieczyszczenia powietrza:
I Bezwzględna pustynia
bezporostowa

II Względna pustynia
bezporostowa

o szczególnie silnym
zanieczyszczeniu powietrza.

o bardzo silnym zanieczyszczeniu
powietrza.

Brak porostów nadrzewnych, nawet
skorupiastych; co najwyżej występują
jednokomórkowe glony tworzące zielone
naloty na korze drzew.

Lecanora conizaeoides oraz Lepraria to
gatunki, ktore są bardzo odporne na
zanieczyszczenia.

III. Środkowa strefa
osłabionej wegetacji
o średnio zanieczyszczonym
powietrzu.
W tej strefie występują Hypogymnia

psysodes oraz Parmelia sulcata o
plechach skorupiastych.

IV Zewnętrzna strefa osłabionej
wegetacji

V Wewnętrzna strefa normalnej
wegetacji

o względnie mało zanieczyszczonym
powietrzu.

o nieznacznym zanieczyszczeniu
powietrza.

Evernia prunastri, Pseudevernia furfuracea,
Ramalina spp. to porosty listkowate ale ich
plechy są zdeformowane i słabo wykształcone

Bryoria fuscescens, Usnea hirta, Platismatia
glauca to porosty krzaczkowate .

VI Typowa strefa normalnej
wegetacji
powietrze czyste lub co najwyżej
minimalnie skażone.

Bryoria, brodaczka Usnea, pawężniczka
Nephroma, granicznik Lobaria to porosty
krzaczkowate które są wskaźnikami czystego
powietrza.

Nasza grupka w parku w Tarnobrzegu.
Od lewej: Kuba Buczek, Kasia Ciak, Danusia
Dobrzańska, Marek Markiewicz, Paweł Kowalczyk.

Jeszcze kilka lat temu, nasze miasto
Tarnobrzeg było miejscem gdzie było wiele
zakładów przetwórstwa siarki. Sprawiało to,
ze niestety stan powietrza atmosferycznego na
tym terenie był fatalny. Pełno w nim było
tlenków siarki SO2 i SO3 i innych szkodliwych
substancji. Naszym zadaniem było ocenić stan
powietrza na podstawie zaobserwowanych
porostów. Postanowiliśmy ich poszukać w
Tarnobrzegu. Nasze badania prowadziliśmy w
lesie, parku i cmentarzach ,gdzie udało nam się
znaleźć wiele okazów.

Kasia i Paweł podczas pomiarów średnicy
porostów.

Na młodych drzewach w rejonie Tarnobrzega spotykamy porosty proszkowate (jasne plamki),
ale dominują zielone glony.

Na tym zdjęciu widzimy młody porost (średnica 1cm) . Rósł więc dziesieć lat, gdyż przyrost plechy
porostów to 1 mm na rok.

Na tym drzewie widoczne są skupiska porostów proszkowatych, co świadczy o sporej ilości
tlenków siarki w powietrzu.

Na starych drzewach możemy spotkać duże skupiska porostów listkowatych, co świadczy o
poprawieniu się stanu powietrza w Tarnobrzegu.

Na tym zdjęciu widzimy Pustułkę
pęcherzykowatą (Hypogymnia physodes) i
Złotorosta ściennego (Xanthoria
parietina).

Tu widzimy duży okaz Pustułki pęcherzykowatej (Hypogymnia physodes).

Na murkach i ścianach możemy zaobrerwować duże skupiska Złotorostów
ściennych (Xanthoria parietina)

Tu widzimy grupę Złotorostów ściennych (Xanthoria
parietina) które jeszcze nie pokryły całej powierzchni.

Choć jeszcze kilka lat temu nasze miasto Tarnobrzeg
i jego okolice były pustynią porostową, z powodu
dużej zawartości szkodliwych gazów w atmosferze,
dzisiaj można znaleźć wiele okazów porostów
będących bioindykatorami czystości powietrza.
Należą one do klas od II do IV. Można z tego
wywnioskować, że stan powietrza znacznie się
poprawił. Niestety nie ma porostów krzaczkowatych
należących do klas V i VI


Slide 20

Porosty są organizmami na ogół niewielkimi,
wielkość ich plechy wynosi od kilku milimetrów
do kilku centymetrów i jedynie niektóre gatunki
(np. brodaczki i włostki) mogą osiągać długość
do 30 cm (rekordzistą pod tym względem był
gatunek brodaczki Usnea longissima
występujący na terenie Polski jeszcze pod koniec
lat siedemdziesiątych, którego plecha dorastała
do 2 metrów długości).

Usnea longissima

Ze względu na dużą wrażliwość porostów na
zanieczyszczenia powietrza, wiele gatunków jest dziś
zagrożonych wyginięciem. Ta wrażliwość wynika z kilku
faktów:
- braku tkanki okrywającej, co stwarza
możliwość bezpośredniej infiltracji gazów,
pyłów i roztworów do wnętrza plechy;
- niskiej tolerancji glonów na zanieczyszczenia;
- pobierania wody bezpośrednio z opadów
atmosferycznych, bez jakiegokolwiek
oczyszczania (rośliny korzystają z wody
częściowo przefiltrowanej przez glebę).

Budowa porostu

Porosty są wiec bioindykatorami, czyli wskaźnikami
czystości powietrza.

Plecha porostu

Często nie docenia się znaczenia porostów w
funkcjonowaniu ekosystemów, a przecież
odgrywają one w przyrodzie niezwykle ważną
rolę organizmów pionierskich. Zasiedlają skały
i środowiska skrajnie ubogie, gdzie do tej pory
mogły żyć jedynie bakterie i glony.
Przygotowują tereny dotychczas
niezamieszkałe do zasiedlenia przez inne
organizmy,

Pozwala ona określić jakość powietrza na badanym terenie. W zależności od składu
gatunkowego porostów oraz kondycji ich plech można wyróżnić następujące klasy
zanieczyszczenia powietrza:
I Bezwzględna pustynia
bezporostowa

II Względna pustynia
bezporostowa

o szczególnie silnym
zanieczyszczeniu powietrza.

o bardzo silnym zanieczyszczeniu
powietrza.

Brak porostów nadrzewnych, nawet
skorupiastych; co najwyżej występują
jednokomórkowe glony tworzące zielone
naloty na korze drzew.

Lecanora conizaeoides oraz Lepraria to
gatunki, ktore są bardzo odporne na
zanieczyszczenia.

III. Środkowa strefa
osłabionej wegetacji
o średnio zanieczyszczonym
powietrzu.
W tej strefie występują Hypogymnia

psysodes oraz Parmelia sulcata o
plechach skorupiastych.

IV Zewnętrzna strefa osłabionej
wegetacji

V Wewnętrzna strefa normalnej
wegetacji

o względnie mało zanieczyszczonym
powietrzu.

o nieznacznym zanieczyszczeniu
powietrza.

Evernia prunastri, Pseudevernia furfuracea,
Ramalina spp. to porosty listkowate ale ich
plechy są zdeformowane i słabo wykształcone

Bryoria fuscescens, Usnea hirta, Platismatia
glauca to porosty krzaczkowate .

VI Typowa strefa normalnej
wegetacji
powietrze czyste lub co najwyżej
minimalnie skażone.

Bryoria, brodaczka Usnea, pawężniczka
Nephroma, granicznik Lobaria to porosty
krzaczkowate które są wskaźnikami czystego
powietrza.

Nasza grupka w parku w Tarnobrzegu.
Od lewej: Kuba Buczek, Kasia Ciak, Danusia
Dobrzańska, Marek Markiewicz, Paweł Kowalczyk.

Jeszcze kilka lat temu, nasze miasto
Tarnobrzeg było miejscem gdzie było wiele
zakładów przetwórstwa siarki. Sprawiało to,
ze niestety stan powietrza atmosferycznego na
tym terenie był fatalny. Pełno w nim było
tlenków siarki SO2 i SO3 i innych szkodliwych
substancji. Naszym zadaniem było ocenić stan
powietrza na podstawie zaobserwowanych
porostów. Postanowiliśmy ich poszukać w
Tarnobrzegu. Nasze badania prowadziliśmy w
lesie, parku i cmentarzach ,gdzie udało nam się
znaleźć wiele okazów.

Kasia i Paweł podczas pomiarów średnicy
porostów.

Na młodych drzewach w rejonie Tarnobrzega spotykamy porosty proszkowate (jasne plamki),
ale dominują zielone glony.

Na tym zdjęciu widzimy młody porost (średnica 1cm) . Rósł więc dziesieć lat, gdyż przyrost plechy
porostów to 1 mm na rok.

Na tym drzewie widoczne są skupiska porostów proszkowatych, co świadczy o sporej ilości
tlenków siarki w powietrzu.

Na starych drzewach możemy spotkać duże skupiska porostów listkowatych, co świadczy o
poprawieniu się stanu powietrza w Tarnobrzegu.

Na tym zdjęciu widzimy Pustułkę
pęcherzykowatą (Hypogymnia physodes) i
Złotorosta ściennego (Xanthoria
parietina).

Tu widzimy duży okaz Pustułki pęcherzykowatej (Hypogymnia physodes).

Na murkach i ścianach możemy zaobrerwować duże skupiska Złotorostów
ściennych (Xanthoria parietina)

Tu widzimy grupę Złotorostów ściennych (Xanthoria
parietina) które jeszcze nie pokryły całej powierzchni.

Choć jeszcze kilka lat temu nasze miasto Tarnobrzeg
i jego okolice były pustynią porostową, z powodu
dużej zawartości szkodliwych gazów w atmosferze,
dzisiaj można znaleźć wiele okazów porostów
będących bioindykatorami czystości powietrza.
Należą one do klas od II do IV. Można z tego
wywnioskować, że stan powietrza znacznie się
poprawił. Niestety nie ma porostów krzaczkowatych
należących do klas V i VI


Slide 21

Porosty są organizmami na ogół niewielkimi,
wielkość ich plechy wynosi od kilku milimetrów
do kilku centymetrów i jedynie niektóre gatunki
(np. brodaczki i włostki) mogą osiągać długość
do 30 cm (rekordzistą pod tym względem był
gatunek brodaczki Usnea longissima
występujący na terenie Polski jeszcze pod koniec
lat siedemdziesiątych, którego plecha dorastała
do 2 metrów długości).

Usnea longissima

Ze względu na dużą wrażliwość porostów na
zanieczyszczenia powietrza, wiele gatunków jest dziś
zagrożonych wyginięciem. Ta wrażliwość wynika z kilku
faktów:
- braku tkanki okrywającej, co stwarza
możliwość bezpośredniej infiltracji gazów,
pyłów i roztworów do wnętrza plechy;
- niskiej tolerancji glonów na zanieczyszczenia;
- pobierania wody bezpośrednio z opadów
atmosferycznych, bez jakiegokolwiek
oczyszczania (rośliny korzystają z wody
częściowo przefiltrowanej przez glebę).

Budowa porostu

Porosty są wiec bioindykatorami, czyli wskaźnikami
czystości powietrza.

Plecha porostu

Często nie docenia się znaczenia porostów w
funkcjonowaniu ekosystemów, a przecież
odgrywają one w przyrodzie niezwykle ważną
rolę organizmów pionierskich. Zasiedlają skały
i środowiska skrajnie ubogie, gdzie do tej pory
mogły żyć jedynie bakterie i glony.
Przygotowują tereny dotychczas
niezamieszkałe do zasiedlenia przez inne
organizmy,

Pozwala ona określić jakość powietrza na badanym terenie. W zależności od składu
gatunkowego porostów oraz kondycji ich plech można wyróżnić następujące klasy
zanieczyszczenia powietrza:
I Bezwzględna pustynia
bezporostowa

II Względna pustynia
bezporostowa

o szczególnie silnym
zanieczyszczeniu powietrza.

o bardzo silnym zanieczyszczeniu
powietrza.

Brak porostów nadrzewnych, nawet
skorupiastych; co najwyżej występują
jednokomórkowe glony tworzące zielone
naloty na korze drzew.

Lecanora conizaeoides oraz Lepraria to
gatunki, ktore są bardzo odporne na
zanieczyszczenia.

III. Środkowa strefa
osłabionej wegetacji
o średnio zanieczyszczonym
powietrzu.
W tej strefie występują Hypogymnia

psysodes oraz Parmelia sulcata o
plechach skorupiastych.

IV Zewnętrzna strefa osłabionej
wegetacji

V Wewnętrzna strefa normalnej
wegetacji

o względnie mało zanieczyszczonym
powietrzu.

o nieznacznym zanieczyszczeniu
powietrza.

Evernia prunastri, Pseudevernia furfuracea,
Ramalina spp. to porosty listkowate ale ich
plechy są zdeformowane i słabo wykształcone

Bryoria fuscescens, Usnea hirta, Platismatia
glauca to porosty krzaczkowate .

VI Typowa strefa normalnej
wegetacji
powietrze czyste lub co najwyżej
minimalnie skażone.

Bryoria, brodaczka Usnea, pawężniczka
Nephroma, granicznik Lobaria to porosty
krzaczkowate które są wskaźnikami czystego
powietrza.

Nasza grupka w parku w Tarnobrzegu.
Od lewej: Kuba Buczek, Kasia Ciak, Danusia
Dobrzańska, Marek Markiewicz, Paweł Kowalczyk.

Jeszcze kilka lat temu, nasze miasto
Tarnobrzeg było miejscem gdzie było wiele
zakładów przetwórstwa siarki. Sprawiało to,
ze niestety stan powietrza atmosferycznego na
tym terenie był fatalny. Pełno w nim było
tlenków siarki SO2 i SO3 i innych szkodliwych
substancji. Naszym zadaniem było ocenić stan
powietrza na podstawie zaobserwowanych
porostów. Postanowiliśmy ich poszukać w
Tarnobrzegu. Nasze badania prowadziliśmy w
lesie, parku i cmentarzach ,gdzie udało nam się
znaleźć wiele okazów.

Kasia i Paweł podczas pomiarów średnicy
porostów.

Na młodych drzewach w rejonie Tarnobrzega spotykamy porosty proszkowate (jasne plamki),
ale dominują zielone glony.

Na tym zdjęciu widzimy młody porost (średnica 1cm) . Rósł więc dziesieć lat, gdyż przyrost plechy
porostów to 1 mm na rok.

Na tym drzewie widoczne są skupiska porostów proszkowatych, co świadczy o sporej ilości
tlenków siarki w powietrzu.

Na starych drzewach możemy spotkać duże skupiska porostów listkowatych, co świadczy o
poprawieniu się stanu powietrza w Tarnobrzegu.

Na tym zdjęciu widzimy Pustułkę
pęcherzykowatą (Hypogymnia physodes) i
Złotorosta ściennego (Xanthoria
parietina).

Tu widzimy duży okaz Pustułki pęcherzykowatej (Hypogymnia physodes).

Na murkach i ścianach możemy zaobrerwować duże skupiska Złotorostów
ściennych (Xanthoria parietina)

Tu widzimy grupę Złotorostów ściennych (Xanthoria
parietina) które jeszcze nie pokryły całej powierzchni.

Choć jeszcze kilka lat temu nasze miasto Tarnobrzeg
i jego okolice były pustynią porostową, z powodu
dużej zawartości szkodliwych gazów w atmosferze,
dzisiaj można znaleźć wiele okazów porostów
będących bioindykatorami czystości powietrza.
Należą one do klas od II do IV. Można z tego
wywnioskować, że stan powietrza znacznie się
poprawił. Niestety nie ma porostów krzaczkowatych
należących do klas V i VI