Transcript Side 1 Folkevise – Det står ein ask Å kjære Ola

Side 1
Olavisa
Folkevise etter Ola Lindteigen, Lyngdal i
Numedal
Dansemåte - - -
Folkevise
– Det står ein ask
Tekst: Åse Marie Nesse (1978)
Tone:Karl Fjogstad (1981)
Dansemåte:Leikrådet i NU 1981/82
1) Det står ein ask uti grønan lund.
- Kom vind - kom vår Der leikar livet kvar dag og stund.
- Kom sol, kom sår –
2) Tre norner står innved rot og spinn
- Kom vind - kom vår Dei tvinnar tråden så sterk og linn.
- Kom sol, kom sår –
3) To fuglar bygger sitt reir på kvist.
- Kom vind - kom vår Og songen er det som tagnar sist.
- Kom sol, kom sår 4) Eit ekorn smyg seg innunder blad.
- Kom vind - kom vår Det sankar frø til eit vinterkvad.
- Kom sol, kom sår –
5) Og sevja stig frå den djupe mold.
- Kom vind - kom vår Så trør vi dansen på mjuke voll.
- Kom sol, kom sår –
1) Han Ola gikk og rusla
og tenkte som så
Suddirallan, dallan,
dalteri å rei
Og kunn eg berre henna
Gurine få!
Suddirallan, dallan dei.
2) Så hadde eg henne
og ho hadde meg
Suddirallan, dallan,
dalteri å rei
Så va me no kome eit stykke
på veg
Suddirallan, dallan dei.
3) Så fekk me oss born
og då va det greit
Suddirallan, dallan,
dalteri å rei
Men vart dei ikkje fine så va
det no leit
Suddirallan, dallan dei.
4) Og vart me no slitne
og skjellte og slo
Suddirallan, dallan,
dalteri å rei
Då va det mest bere med
berre va to
Suddirallan, dallan dei.
6) Vi drikk ein mjød utav lauv og bark. 5) Eg trur eg vil rusle
og gå som eg går
- Kom vind - kom vår Suddirallan, dallan, dalteri å rei
Og døden når ikkje denne mark.
Det e visst det beste at ingen
- Kom sol, kom sår –
eg får
Suddirallan, dallan dei.
7) Sjå gyldne tavler i graset skin.
- Kom vind - kom vår 6) Så har eg me sjølv
Og morgondogg er vårt brurelin.
og det kan vera nok
- Kom sol, kom sår –
Suddirallan, dallan,
dalteri å rei
Å ska eg med kjæring og
ungar i flokk?
Suddirallan, dallan dei.
Å kjære Ola
Å kjære Ola ta på deg vesten på denne dag,
og spenn så fyre den Tamburhesten og bed til lag;
for Sveino Andersen og Kirsti Kanglesken
og Kasper spelemann og’ n Jørgen Festemann,
verten sjøl og han Mikkel Jensen,
Kirsti Midtskau og Helje Bentsen
og lensmann Holteby og løytnant Svindal og presten Røn.
Men jomfru Rosnes, min hjartebroder,
ho vart no gløymt.
Margit Hjukse
Tekst: Norsk Folkedikning av Landstad
Melodi: L.M. Lindemann etter Halvor Andersen,
Sauherad, 1851
Dansemåte II: Klara Semb 1935
1) Hjukse den stoltast gard i Sauherad
var,
- Tidi fell meg long'e,
stolt Margjit var dott'ri oppå den gard,
- Det er eg som ber sorgji så tronge.
2) Stolt Margjit ho reidde seg til kyrkja å
gå,
så tok ho den vegjen til bergjet låg.
3) Og som ho no kom fram med
bergevegg,
kom bergekongjen med det lange,
kvite skjegg
4) Bergekongjen tukka fram gylte stol:
«Set deg der, stolt Margjit, og kvil din
fot!»
7) Så skjenkte han i av den klårasta vin:
"Du takje dett honnet og drikk, stolt
Margjit mi!»
8) Så var ho i bergjet åri dei ni,
og ho fødde sønier og døttar tri.
9) Margjit ho sat med sin handtein og
spann,
då høyrde ho Bøherads kyrkjeklokkur
klang.
11) Stolt Margjit ho tala til bergjekongjen
så
"Må eg få lov til min fa’er å gå?"
12) "Ja, du må få lov til din fa’er å sjå,
men du må kje vere borte hot ein time
hell två"
14) Og som ho kom der gangande i gard,
hennar sæle fa’er ute fyr henne står.
18) Han leidde inn stolt Margjit med
glede og gråt,
så sette han henne i sin mo’ers stol.
19) Men då kom bergekongjen snøgt
som ein eld:
"Kjem du kje heim att til bonni i kveld?"
20) "Fare no vel då alle i min heim,
no kjem eg alli til dikkon meir"
21) Stolt Margjit ho sette seg på
gangar grå,
ho gret fleire tårir hell hesten ha’ hår.
22) Ho pikka på bergjet med fingrane
små:
«Statt opp mi eldste dotter, skrei loka
ifrå!»