W teatrze starożytnej Grecji

Download Report

Transcript W teatrze starożytnej Grecji

W teatrze starożytnej Grecji
parodos
proskenion
diazoma
skene
theatron
orchestra
Budowa teatru greckiego
Theatron –(gr. theaomai - przyglądam się, patrzę) – nazwa
widowni w teatrze greckim
Diazoma –okrężne przejście na theatronie oddzielające górne i
dolne sektory widowni.
Orchestra (gr. orcheomai - tańczę) – nazwa półkolistego lub
okrągłego placu o średnicy 20-40 m, znajdującego się pomiędzy
sceną a widownią. Była to centralna część teatru. Na środku był
usytuowany ołtarz boga thymele. Na niej odbywały się występy
chóru.
Parodos – tak nazywano boczne przejście dla chóru (i widzów
pierwszych rzędów). Znajdowało się pomiędzy frontową ścianą
skene przylegającą do orchestry a theatronem.
Proskenion - podest przed skene, odpowiednik współczesnej sceny.
Aktorzy wraz z rozwojem teatru odłączyli się od chóru i przenieśli na
proskenion, gdzie rozgrywali właściwą akcję sztuki, podczas gdy chór
pozostał na orchestrze.
Skene – początkowo drewniany, później kamienny budynek
usytuowany naprzeciw widowni theatronu,
służący jako garderoba i magazyn rekwizytów. Przednią ścianę
budynku zaczęto wykorzystywać jako tło spektakli, umieszczano
na niej dekoracje (początkowo skóry, kotary, potem bardziej
wyszukane pinakes – malowane tablice obrazujące scenerię, a
jeszcze później periakty – obrotowe graniastosłupy z
dekoracjami).
Akustyka w teatrze greckim
Akustyka była wzmacniana przez umieszczane pod siedzeniami
naczynia rezonansowe, najczęściej miedziane, rozmieszczone
symetrycznie względem głównej osi widowni. Każda symetryczna
para naczyń była strojona tak, żeby odpowiadała innemu tonowi
skali. Wielkość, rozmieszczenie i strojenie naczyń
dostosowywano do wielkości widowni. Także maski aktorów
wzmacniały głos aktorów.
Atrybuty aktora w starożytnej Grecji
Maska – tragiczna, bądź komiczna,
męska lub kobieca, w teatrze
greckim aktorami byli wyłącznie
mężczyźni, maska była nie tylko
ozdobą i atrybutem rozpoznawczym
ale i wzmacniała głos aktora.
Fryzura – wysoko upięta podwyższała
sylwetkę.
Szata – długa i powłóczysta, dokładnie skrywała ciało.
Koturny – buty na wysokiej podeszwie, wraz z fryzurą nadawały aktorowi
nadludzki wzrost.
Instrumenty w teatrze greckim
sambyke
kitara
lira
aulos
barbiton
Główne formy dramatu
Dramat
Tragedia
Tematy poruszane były wielkie i
poważne, istotą było ukazanie
konfliktu postaw i wartości
zazwyczaj
kończącego
się
nieszczęściem, które wzbudzało w
odbiorcy uczucie grozy. Celem było
osiągnięcie katharsis – stanu
wewnętrznego oczyszczenia.
Komedia
Temat najczęściej był żartobliwy,
większość komedii zawierała
satyryczne
komentarze
odnoszące się do aktualnych
wydarzeń.
Budowa starogreckiej tragedii
Prologos – scena wstępna, określająca
tematykę utworu
Parodos – pieśń chóru wchodzącego na
scenę
Epeisodion – pięć epizodów dialogowanych
przeplatanych
• Stasimon – występy chóru
Eksodos – pieśń końcowa chóru schodzącego
ze sceny