Transcript 306481_20140521223228286trm7gclyp6

‫بسمه تعالی‬
‫‪1‬‬
‫اسفنج ها‬
‫‪2‬‬
‫اسفنج ها ‪،‬مواد متخلخلی هستند که حفره های آنها حباب های گاز َحبس شده اند‪.‬‬
‫سخت‪ :‬سیستم های بستۀ سلولی(متخلخل)‬
‫هستند‪.‬‬
‫نواع گوناگون اسفنج‬
‫نرم‪ :‬سیستم های باز هستند‪.‬‬
‫‪3‬‬
‫اسفنج های سخت‪:‬‬
‫این اسفنج ها را بخاطر نارسانایی گرمایی شان می شناسند( این نوع اسفنج ها چگالی زیادی دارند)‬
‫امروزه ‪ ،‬گونههای زیادی از اسفنجها شناخته شده و تولید و مصرف میشوند‪.‬‬
‫پلیاورتانها و پلیاستایرن از عمدهترین و پُرمصرفترین این اسفنجها میباشند‬
‫که در جداول بعدی نشان داده شده است‪.‬‬
‫‪4‬‬
‫اسفنج های نرم‪ :‬برای این که اسفنج دارای انعطاف پذیری باشد ‪ ،‬باید سلول های آن باز باشند تا هنگام فشردگی ‪،‬‬
‫هوای داخل آنها خارج شود (همانند شکل)‬
‫بزرگنمایی ‪ 20‬برابر‬
‫‪5‬‬
6
‫رسانایی گرمایی اسفنجها‪:‬‬
‫رسانایی گرمایی در اسفنجهای با چگالی کم ‪ ،‬اندکی بیشتر از رسانایی گاز حبس شده‬
‫در سلولهای آنهاست‪ .‬هرچه وزن مولکولی گاز بیشتر باشد‪ ،‬رسانایی گرمایی کمتر‬
‫میگردد‪ .‬گازهایی که رسانایی گرمایی کمتری دارند‪ ،‬در تهیه اسفنجهای نارسانا‬
‫بکار میروند‪ .‬ممکن است در اثر مرور زمان ‪ ،‬گاز اسفنج از آن خارج شده و‬
‫گازهای دیگر مثل هوا یا بخار آب در آن وارد شود‪.‬‬
‫فریونها ( گازهای فلوئوروکربن ) معموال در سلولهای پلی اورتان ماندگارترند‪ ،‬اما‬
‫هوا و آب هم ممکن است وارد سلولها شوند و رسانایی گرمایی اسفنج را حدود ‪20‬‬
‫تا ‪ 40‬درصد افزایش دهند‪.‬‬
‫‪7‬‬
‫جدول ‪ :‬برخی گازهای مورد استفاده در تهیه اسفنجها‬
‫‪8‬‬
‫تشکیل اسفنج‬
‫رزینهای پالستیکی را میتوان با روشهای زیر بصورت اسفنج در آورد‪:‬‬
‫فرآوردههای جنبی گازی که طی واکنش پلیمریزاسیون تشکیل میشوند‪.‬‬
‫تبخیر یک مایع که دارای نقطه جوش پایین باشد‪.‬‬
‫واکنش شیمیایی یک عامل پُفکننده ثانوی که بوسیله حرارت فعال میشود‪.‬‬
‫‪9‬‬
‫روش تهیه اسفنج پلی اورتان ‪:‬‬
‫اسفنجهای پلی اورتان معموال بوسیله واکنشهای شیمیایی و یا تبخیر یک عامل پف کننده و دمیدن آن در پلی اورهتان‬
‫تهیه میشوند‪ .‬پلی اورهتانها از واکنش میان یک ایزوسیانات با یک ترکیب هیدروکسیل که دارای دو یا چند موضع‬
‫واکنش پذیر باشد (پلی اولها) بدست میآیند‪ .‬از پلی اولهای مورد مصرف در اسفنجهای پلی اورهتان میتوان از‬
‫پلیپروپیلن گلیکول و گلیسرول و … نام برد‪.‬‬
‫‪10‬‬
‫ایزوسیاناتها‪:‬‬
‫در صنعت اسفنج سازی معموال از دو نوع ایزوسیانات ‪ ،‬تولوئن دیایزوسیانات و ایزوسیاناتهای پلیمری استفاده‬
‫میشود‪.‬‬
‫هر دو نوع ایزوسیانات سمی میباشند‪ .‬اما سمیت تولوئن دیایزوسیانات بیشتر است‪ .‬تولوئن دی ایزوسیانات در تهیه‬
‫اسفنجهای سخت و نرم کاربرد دارد‪.‬‬
‫تولوئن دی ایزوسیانات (‪)TDI‬‬
‫‪11‬‬
‫از ایزوسیاناتهای پلیمری معموال در تهیه اسفنجهای سخت استفاده میشود ‪.‬اسفنجهای‬
‫ساخته شده با ایزوسیانات پلیمری مقاومت گرمایی بیشتر و شعله پذیری کمتری نسبت‬
‫به اسفنجهای ساخته شده از تولوئن دیایزوسیانات دارند‪.‬‬
‫پلی اورتانها از واکنش میان یک ایزوسیانات با یک ترکیب‬
‫هیدروکسیل که دارای دو موضع واکنش پذیر یا بیشتر باشد‪ ،‬به‬
‫دست می آیند‪ .‬ساده ترین واکنش میان اتیلن گلیکول و تولوئن‬
‫دی ایزوسیانات رخ می دهد ‪:‬‬
‫‪12‬‬
‫ایجاد اتصالهای عرضی یا شبکه سازی‪ ،‬می تواند با به کار بردن ایزوسیاناتهای‬
‫بسیاری یا یک ترکیب هیدروکسیل مناسب انجام شود‪.‬‬
‫این واکنش ها‪ ،‬به شدت گرما ده هستند‪ .‬برای‬
‫کاهش گرمادهی می توان به جای تکپارها از پلی‬
‫الهایی با وزن مولکولی زیاد استفاده کرد‪.‬‬
‫ایزوسیاناتهای پیش بسپار نیز می توانند مورد‬
‫استفاده قرار گیرند‪ .‬ابتدا ایزوسیانات را با بخشی‬
‫از پلی ال ترکیب می کنند تا یک پیش بسپار با‬
‫گرانروی متوسط تا زیاد که به گروه های‬
‫ایزوسیانات ختم می شود به وجود آید‪.‬‬
‫‪13‬‬
‫پلی الها‪:‬‬
‫ترکیبات متنوعی که دارای گروه های هیدروکسیل متعددی هستند‪ ،‬جهت تهیه اسفنج‬
‫در دسترس می باشند‪ .‬برای تهیه یک پلی اورتان‪ ،‬معموال‪ ،‬از دو نوع پلی ال یا‬
‫بیشتر استفاده می کنند‪.‬‬
‫‪14‬‬
‫کاتالیزورهای مورد استفاده در واکنش اسفنج سازی‪:‬‬
‫برای کنترل سرعت واکنش اسفنج سازی میتوان از کاتالیزورهای مناسبی مانند آمینهای‬
‫نوع سوم و ترکیبات آلی قلع استفاده کرد‪ .‬اسفنجهای خالص را با استفاده از یک یا دو‬
‫نوع آمین تهیه میکنند‪ .‬برای تهیه اسفنجهای افشانهای از ترکیبات آلی قلع همراه با‬
‫یک آمین نوع سوم استفاده میکنند‪ ،‬آمینهای نوع اول‪ ،‬که معموالً برای پروراندن‬
‫کشپارها به کار می روند‪ ،‬به ندرت در تهیه اسفنجهای اورتان مصرف می شوند‪،‬‬
‫زیرا با ایزوسیانات بسیار سریع واکنش می دهند‪.‬‬
‫‪15‬‬
‫مواد افزودنی به اسفنجهای پلی اورتان ‪:‬‬
‫در فرآیند اسفنج سازی برای بهبود خواص اسفنجها یا ایجاد یک‬
‫ویژگی مانند مقاومت گرمایی و … در اسفنج ها ‪ ،‬از موادی مانند‬
‫کف کنندهها ‪ ،‬دیرسوزکنندهها و پف کنندهها استفاده میشود ‪.‬‬
‫‪16‬‬
‫کف کنندهها ‪:‬‬
‫این مواد برای ایجاد سلولهای کوچک و متحدالشکل در اسفنج به فرموالسیون آنها اضافه‬
‫میشود‪ .‬مقدار استفاده آنها در مقادیر جزئی (‪ 0.2‬تا ‪ 2‬درصد) میباشد‪.‬‬
‫برای این منظور معموال از سیالهای ویژه سیلسکون استفاده میشود ‪.‬‬
‫‪17‬‬
‫دیرسوزکنندهها‪:‬‬
‫شعله گیری پالستیکهای اسفنجی مشکلی اساسی میباشد و به علت سطح زیاد اسفنج‬
‫گسترش شعله بسیار سریع است‪ .‬با افزودن مواد دیرسوزکنندهای که دارای فسفر‪،‬‬
‫برم و کلر هستند میتوان شعله پذیری اسفنجها را کاهش داد‪ .‬از دیرسوزکنندههای‬
‫پلی اورتان میتوان به فیرول ‪ 6‬و تربولین برای دیرسوزکردن اسفنجهای سخت‬
‫و دیبرومو بوتان دیول برای دیرسوزکردن اسفنجهای نرم ‪ ،‬اشاره کرد ‪.‬‬
‫‪18‬‬
‫دیرسوزکننده های پلی ال اسفنج اورتانها‪:‬‬
‫‪19‬‬
‫عوامل پف کننده‪:‬‬
‫‪ CFC‬های ‪ 11‬و ‪ 12‬برای تهیه اسفنجها سخت و نارسانا مناسب هستند این مواد‬
‫رسانایی گرمایی کمی دارند‪ .‬از فلوئوروکربنهای ‪ 11‬معموال برای تهیه اسفنجهای‬
‫خالص و انواع اسفنجهای افشانهای استفاده میشود‪ .‬فلوئوروکربن ‪ 12‬برای افشانه‬
‫کردن در دمای پائین بکار میرود‪ .‬اسفنج حاصل از این پف کننده به علت سبکی‬
‫مانند خمیر ریش کف کرده و گسترش مییابد‪ .‬برای پف دادن اسفنجهای‬
‫انعطافپذیر و با چگالی باال از آب استفاده میشود‪ .‬واکنش آب با ایزوسیانات‬
‫سلولهای پرشده از ‪ CO2‬ایجاد میکند که رسانایی گرمایی بیشتری از‬
‫فلوئوروکربنها دارند ‪.‬‬
‫‪20‬‬
‫نکته‪:‬‬
‫ترکیبات فسفر را هرگز نباید با موادی که بر پایه تری متیلول پروپان ساخته شده اند‬
‫به کار برد‪.‬‬
‫سوزاندن یا گرما کافت چنین ترکیبی تولید تری متیلول پروپان فسفات می کند‪ ،‬این‬
‫ماده بسیار سمی و خطرناک است‪.‬‬
‫‪21‬‬
‫پلی اورتانهای یک جزئی‪:‬‬
‫اسفنجهای یک جزئی پر ورانده شده با رطوبت‪ ،‬به بازار آمده است‪ .‬این مواد پیش‬
‫بسپارهای ختم شده به گروه های ایزوسیانات هستند که توسط سازنده آنها‪،‬‬
‫همراه با فلوئوروکربن ‪ ،12‬در ظرفهای تحت فشار قرار داده شده اند‪ .‬اسفنج‪،‬‬
‫مانند خمیر ریش‪ ،‬از مجرای مربوطه خارج می شود‪ .‬رطوبت هوا می تواند‪،‬‬
‫طی چند ساعت یا چند روز‪ ،‬گروههای ایزوسیانات باقیمانده را نیز بپروراند‪.‬‬
‫(این مدت زمان به ضخامت اسفنج و رطوبت هوا بستگی دارد)‬
‫اسفنجهای یک جزئی‪ ،‬به عنوان درزگیر جای خود را در کارهای ساختمانی باز‬
‫کرده اند‪.‬‬
‫‪22‬‬
‫پلی ایزوسیانوراتها‪:‬‬
‫با ایجاد ساختار ایزوسیانورات‪ ،‬می توان پایداری اسفنج در برابر گرما و مقاومت آن در مقابل‬
‫شعله را افزایش داد‪.‬‬
‫‪‬با استفاده از کاتالیزور مناسب‪ ،‬می توان ایزوسیاناتها را به صورت سه پارایزوسیانورات‬
‫درآورد‪:‬‬
‫‪23‬‬
‫برای ایجاد اتصال ایزوسیانورات‪ ،‬کاتالیزورهای گوناگونی‪ ،‬از قبیل‬
‫آمینهای نوع سوم و نمکهای برخی فلزات‪ ،‬مانند پتاسیم استات و سدیم بنزوآت‪،‬‬
‫وجود دارند که در جدول بعدی مشخص است‪.‬‬
‫‪24‬‬
‫کاتالیزور های ایزوسیانوراتها‪:‬‬
‫‪25‬‬
‫ایزوسیانوراتی که ساختار آن نشان داده شده‪ ،‬بسیار سخت و شکننده است‪.‬‬
‫بنابراین‪ ،‬الزم است با وارد ساختن اتصالهای اورتان‪ ،‬اسفنجهایی با‬
‫سختی مناسب تهیه کرد‪.‬‬
‫‪‬فرمول بندی های اسفنج ایزوسیانورات‪ ،‬معموالً از یک یا چند نوع پلی ال‪ ،‬یک‬
‫دیرسوز کننده‪ ،‬یک کف کننده سیلیکون‪ ،‬یک کاتالیزور و فلوئوروکربن ‪ 11B‬به وجود‬
‫آمده اند‪.‬‬
‫‪26‬‬
‫سرعت واکنشهای رقابتی اورتان و ایزوسیانورات بایستی طوری تنظیم شوند تا هر‬
‫دو واکنش بتوانند همراه با هم پیش روند‪ .‬با گرم کردن مواد تا حدود ‪ 50o‬تا‬
‫‪ 70oC‬می توان واکنشهای ثانوی را کاهش داد و کیفیت فراورده را بهبود بخشید‪.‬‬
‫‪27‬‬
‫چسبندگی در اسفنجهای ایزوسیانورات‪ ،‬همواره مسئله بوده است‪ .‬ایزوسیانات‬
‫موجود در فرمول بندی‪ ،‬قادر است با رطوبت موجود در سوبسترا واکنش دهد‪.‬‬
‫گاز کربن دیوکسید در بین سطح ها تشکیل می شود و الیه ای با مقاومت و‬
‫چگالی کم را ایجاد می کند‪ .‬رطوبت کم و دمای زیاد سوبسترا‪ ،‬سبب افزایش‬
‫استحکام پیوند اسفنج با سطوح پیرامون می شود‪.‬‬
‫‪28‬‬
‫فرمول بندی اسفنجهای ایزوسیانورات‪ ،‬در گستره دمایی ‪ 150o‬تا ‪ 210oC‬خواص‬
‫مفید و جالبی دارند‪ .‬مقایسه پایداری گرمایی پلی ایزوسیانورات با پلی اورتان را‬
‫می توان از روی منحنی های «آنالیز ترموگراویمتری» شکل زیر مشاهده کرد‪.‬‬
‫در این منحنی ها‪ ،‬کاهش وزن به صورت تابعی از دما نشان داده شده است‪.‬‬
‫‪29‬‬
‫اسفنج پلی ایمید‪:‬‬
‫اسفنجهایی با ساختار پلی ایمید‪ ،‬برای استفاده در دمای باال می توان ساخت‪.‬‬
‫برای تهیه پلی ایمید‪ ،‬از واکنش جالب میان یک ایزوسیانات و یک دی‬
‫انیدرید می توان استفاده کرد‪.‬‬
‫اسفنجهای راست زنجیر پلی ایمید‪ ،‬شکننده هستند‪ .‬اصالحاتی نظیر تصحیح‬
‫پلی ال برای بهبود بخشیدن خواص فیزیکی و خصیصه های فراوری‬
‫اسفنجها به کار گرفته می شوند‪ .‬تورم اسفنجهای پلی ایمید معموالً با‬
‫‪ CO2‬حاصل از واکنش صورت می گیرد‪.‬‬
‫‪30‬‬
‫اوره فرمالدهید‪:‬‬
‫اسفنجهای اوره را از واکنش میان اوره و فرمالدهید تهیه می کنند‪.‬‬
‫‪ ‬سیستمهای تجارتی برای اسفنجی ساختن محل های بسته‪ ،‬نظیر دیوارها‪ ،‬وجود‬
‫دارند‪.‬‬
‫‪ ‬اسفنجهای اوره را با استفاده از دستگاهی که دارای دو جزء ترکیب شونده می باشد‪،‬‬
‫به کار می گیرند‪ .‬پس از آنکه اسفنج از افشانک خارج شد‪ ،‬مانند خمیر ریش‪ ،‬کامال‬
‫منبسط و متورم می شود‪ .‬این خصیصه سبب شده است که بتوان این اسفنج را برای پر‬
‫کردن خلل و فرج دیوارها‪ ،‬بدون تغییر دادن ساختار آنها‪ ،‬به کار گرفت‪.‬‬
‫‪31‬‬
‫ویژگی های اوره فرمالدهید‪:‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪32‬‬
‫مقاومت اسفنجهای اوره در برابر آتش و شعله نسبتا خوب است‪.‬‬
‫رسانایی گرمایی در این اسفنجها کمتر از اسفنج اورتانی است که با‬
‫گازهای فلوئوروکربن متورم شده باشد‪ ،‬زیرا ساختار سلولها در اوره‬
‫فرمالدهید‪ ،‬معموال باز است‪.‬‬
‫رطوبت و گرمای زیاد می تواند سبب فرسایش و تباهی اسفنجهای اوره‬
‫گردد و بوی نامطبوع فرمالدهید پدید آورد‪ ،‬آب رفتگی نیز همواره یک‬
‫مسئله بوده است‪.‬‬
‫پلی استیرن‪:‬‬
‫امروزه‪ ،‬اسفنجهای ساخته شده از پلی استیرن‪ ،‬در میان اسفنجهای سخت‬
‫پالستیکی‪ ،‬باالترین مصرف را دارند‪ .‬دو نوع آن برای مصارف گوناگون موجود‬
‫است‪:‬‬
‫‪.1‬مرواریدهای گسترش پذیر‬
‫‪.2‬پلی استیرن تزریق شده‬
‫در هر دو فرآیند از رزین بسیار شده که حاوی عامل پف کننده فرار میباشد استفاده‬
‫می شود‪.‬‬
‫‪33‬‬
‫‪.1‬مرواریدهای گسترش پذیر ‪:‬‬
‫مرواریدها را با استفاده از عامل پف کننده که در بسپار حل شده است‪ ،‬تهیه می کنند‪.‬‬
‫گرما سبب نرم شدن بسپار شده و عامل پف کننده نیز منبسط می شود‪.‬‬
‫‪34‬‬
‫‪.2‬پلی استیرن تزریق شده‪:‬‬
‫در روش تزریقی‪ ،‬عامل پف کننده را همراه با رزین مذاب تزریق می کنند‪.‬‬
‫هر مترمکعب از اسفنج حاصل معموال ‪ 8/12‬تا ‪ 160‬کیلوگرم وزن دارد‪.‬‬
‫‪35‬‬
‫ویژگی های اسفنج پلی استیرن‪:‬‬
‫اسفنج پلی استیرن‪ ،‬علی رغم چگالی کم آن‪ ،‬دارای استحکام چشمگیری است‪.‬‬
‫بسیاری از حاللها می توانند آن را حل کنند‪.‬‬
‫پیوند دادن بایستی با چسبهای بی حالل‪ ،‬نظیر اپوکسی‪ ،‬اورتان‪ ،‬و یا مواد ساخته شده‬
‫بر پایه اب صورت گیرد‪.‬‬
‫‪36‬‬
‫اسفنج های فنولی‪:‬‬
‫هنگامی که رزینهای فنولی به سرعت پرورانده شوند‪ ،‬فرآورده های جنبی خودشان‬
‫را به عنوان عامل پف کننده مورد استفاده قرار داده‪ ،‬اسفنجی خواهند شد‪ .‬برای‬
‫کاهش چگالی‪ ،‬می توان عامل پف کننده شیمیایی دیگری نیز همراه با آن به کار برد‪.‬‬
‫اسفنجهای بسیار سبکی که هر متر مکعب آنها حدود ‪ 5‬کیلوگرم وزن داشته باشد‪،‬‬
‫تهیه شده اند‪ .‬اما‪ ،‬اسفنجهایی که تاکنون ساخته شده اند‪ ،‬شکننده بوده و خوردگی‬
‫واکنشگاهها نیز ممکن است مسئله باشد (برخی از این اسفنجها با کاتالیزورهای‬
‫اسیدی پرورانده می شوند)‪ ،‬به همین دلیل اسفنجهای فنولی نتوانسته اند بازار خوبی‬
‫پیدا کنند‪.‬‬
‫‪37‬‬
‫رزین فنولی‬
‫عوامل پف کننده واکنش پذیر ثانوی‪:‬‬
‫شماری از اسفنجها را می توان با استفاده از عوامل اسفنج ساز شیمیایی تهیه کرد‪.‬‬
‫عوامل اسفنج ساز شیمیایی ترکیباتی آلی یا معدنی هستند که در اثر گرما تجزیه شده و‬
‫گازهایی نظیر ‪ N2‬به وجود می آورند‪ .‬این گازها معموالً در گستره دمایی کامالً‬
‫مشخصی متصاعد می شوند‪ .‬این امر سبب می شود تا بتوان عامل پف کننده مناسب‬
‫برای هر رزین گرما نرم را پیدا کرد و به کار گرفت‪.‬‬
‫نمونه ای از یک عامل پف کننده شیمیایی در زیر نشان داده شده است‪:‬‬
‫‪38‬‬
‫اسفنج های وینیل‪:‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪39‬‬
‫پلی وینیل کلرید )‪ (PVC‬متخلخل و انعطاف پذیر‪ ،‬در تهیه مبلمان‪ ،‬کف پوش و‬
‫منسوجات پوششی به کار می رود‪ .‬اسفنجهای وینیلی را با دمیدن یک عامل اسنفج‬
‫ساز واکنش پذیر در داخل پی وی سی نرم شده‪ ،‬تهیه می کنند‪ .‬پلی وینیل کلرید‪ ،‬به‬
‫طور طبیعی‪ ،‬شعله ناپذیر است ولی این خاصیت با افزایش نرم کننده ها‪ ،‬کاهش می‬
‫یابد‪.‬‬
‫در قلمرو و ورزش‪ ،‬استفاده از اسفنجهای وینیلی با سلولهای بسته‪ ،‬بیش از پیش‬
‫مرسوم شده است‪ .‬این مواد دارای قدرت ضربه پذیری بسیار خوبی هستند و در‬
‫تهیه کاله خود (برای موتور سواری)‪ ،‬البسه محافظ‪ ،‬جلیقه های نجات و سایر‬
‫وسایل ورزشی به کار می روند‪.‬‬
‫اسفنجهای سخت را با دمیدن در پی وی سی حاوی اندکی ماده نرم کننده‪ ،‬تهیه می‬
‫کنند‪.‬‬
‫اسفنجهای گرما نرم‪:‬‬
‫پلی اتیلن به شکلهای تزریقی در دسترس می باشد‪.‬‬
‫آکرویلونیتریل بوتیل استیرن )‪ ، (ABS‬پلی کربنات ‪ ،‬نایلون‪ ،‬پلی استر و سایر‬
‫پالستیکهای مهندسی را می توان با استفاده از فرآیند قالبگیری تزریقی تهیه کرد‪.‬‬
‫این مواد را برای تهیه اشیای سبک وزن و پوشش ها و بدنه های مقاوم در برابر ضربه‪،‬‬
‫جهت کامپیوترها و سایر دستگاه ها به کار می برند‪.‬‬
‫‪40‬‬
‫اسفنجهای تقویت شده‪:‬‬
‫‪‬‬
‫‪‬‬
‫‪41‬‬
‫اسفنجهای گرما نرم تقویت شده با شیشه‪ ،‬در سالهای اخیر وارد بازار شده و به‬
‫صورت نایلون‪ ،‬پلی پروپیلن‪ ،‬پلی استیرن‪ ،‬پلی کربنات‪ ،‬آکریلونیتریل بوتیل‬
‫استیرن و غیره در دسترس هستند‪ .‬اسفنجهایی که با شیشه تقویت شده باشند دارای‬
‫استحکام فراوان چقرمگی و پایداری ابعادی هستند‪.‬‬
‫امروزه‪ ،‬اسفنجهای تقویت شده و قالبگیری شده‪ ،‬به تدریج جایگزین فلز و چوب در‬
‫مبلمان‪ ،‬لوازم خانگی و مواد ساختمانی شده اند‪.‬‬
‫اسنفجهای اپوکسی‪:‬‬
‫اسنفجهای اپوکسی را با عوامل پف کننده شیمیایی ثانوی متورم می سازند‪ .‬سیستم‬
‫رزین اپوکسی‪ ،‬بر حسب خواص مورد نظر‪ ،‬دارای گونه های متفاوتی است‪.‬‬
‫اسفنجهای اپوکسی‪ ،‬معموال‪ ،‬سخت بوده و دارای سلولهای بسته می باشند‪.‬‬
‫‪42‬‬
‫سیلیکون‪:‬‬
‫می توان اسفنجهای انعطاف پذیر و سخت را از سیلیکون ساخت‪ .‬اینها‪ ،‬اساساً‪،‬‬
‫الستیک سیلیکون یا رزینهای شبکه بندی شده با عوامل پف کننده شیمیایی هستند‪.‬‬
‫برخی اسفنجهای سیلیکون را با گاز هیدروژن‪ ،‬که طی واکنش به وجود می آید‪،‬‬
‫متورم می سازند‪.‬‬
‫‪43‬‬
‫اسفنج های سنتزی‪:‬‬
‫اسفنج های سنتزی‪ ،‬ترکیبی از رزین با حبابهای بسیار کوچک می باشند‪.‬‬
‫بسیاری از این ترکیبات وجود دارند‪ ،‬ولی معمولیترین آنها میکروبالونهای فنولی‬
‫هستند که با رزین اپوکسی یا استر پدید می آیند‪.‬‬
‫رزین پلی ایمید‪ ،‬با میکروبالون های شیشه ای‪،‬تشکیل اسفنج های مقاوم در دماهای‬
‫باال می دهد‪.‬‬
‫گستره چگالی این رزینها به ‪ 160‬تا ‪ 1120‬کیلوگرم بر متر مکعب محدود می باشد‪.‬‬
‫‪44‬‬
‫پایان‬
‫‪45‬‬