Transcript Prezentacja multimedialna - Publiczne Gimnazjum im. Jana

Odkrycie promieniotwórczości oraz radu i polonu
łączą wszyscy ludzie na całym świecie z nazwiskiem
Curie. Żeby zrozumieć jak niezwykłe było odkrycie
Marii i Piotra Curie, cofnijmy się do końca XIX
wieku.
Przenieśmy się w czasy, w których Henri Becquerel
przeprowadzał badania nad fluorescencją niektórych
substancji oraz promieniami Roentgena. Wówczas
zaobserwował, że próbka uranu świeci się. W ten
sposób odkrył nieznane dotychczas zjawisko
samorzutnego emitowania promieni przez rudę
uranu.
Przenikanie promieni
przez nieprzezroczysty
materiał zostało nazwane
przez Marię SkłodowskąCurie
promieniotwórczością.
Rozpoczęła wraz ze
swoim mężem badania
nad niewidzialnym
promieniowaniem
emitowanym przez sole
uranu.
W 1898r. wspólnie odkryli dwa nowe pierwiastki
promieniotwórcze, miliony razy bardziej aktywne od
uranu:
polon i rad.
Odkrycie pierwiastków promieniotwórczych
(inaczej radioaktywnych)
Pierwiastek chemiczny należący do 16 grupy
(tlenowce), leżący w 6 okresie w układzie okresowym,
o liczbie atomowej 84, masie atomowej 210.
Maria Skłodowska-Curie nazwała go na cześć swojej
ojczyzny od łacińskiego słowa polonium, czyli Polska.
Ze względu na silną
promieniotwórczość polonu
aż do 1944 roku chemia
Polonu była mało poznana.
Badania właściwości Polonu
„naturalnego” (210 Po) są
bardzo trudne nie tylko ze
względu na ich małe ilości,
ale też ze względu na silną
promieniotwórczość tego
materiału.
Promieniotwórczość polonu jest ok. 400 razy silniejsza,
niż w przypadku uranu.
Polon występuje w stanie stałym. Ma barwę
srebrzystoszarą, o żółtym odcieniu i metalicznym
połysku.
Jego gęstość wynosi 9196 kg/m³. Wrze w temperaturze
962°C, a topnieje w 254 °C.
Wykazuje właściwości metalu. Bardzo dobrze przewodzi
prąd elektryczny.
Jest metalem bardziej szlachetnym niż srebro i miedź.
Polon występuje w rudach uranu.
rudy uranu
Znanych jest 28 izotopów polonu, z których najtrwalszy ma
czas połowicznego rozpadu 102 lata.
Polon tworzy dwie odmiany alotropowe (mające taki sam stan
skupienia, różniące się właściwościami fizycznymi
i chemicznymi).
Rozpad izotopu zachodzi poprzez
emisję cząstek a. Rozpadowi temu
towarzyszy gwałtowne
wydzielanie ciepła. Jeden gram
polonu emituje 140 W ciepła.
Próbka tego materiału potrafi
rozgrzać się samoczynnie do
500°C. Jeśli próbka 210 Po
znajdzie się w powietrzu to
otaczające ją powietrze zacznie
świecić na niebiesko.
Spowodowane jest to jonizacją
powietrza przez wspominane
cząstki a.
Konfiguracja elektronowa polonu
REAKCJE
Polon reaguje z rozcieńczonymi kwasami, ulega
działaniu fluoru w temperaturze pokojowej, słabo
rozpuszcza się w alkaliach.
Pierwiastek ten reaguje z kwasami tworząc kationy Po2+.
Reaguje także z wodorem tworząc nietrwały polonowodór
PoH2.
Reaguje też z tlenem i chlorowcami tworząc odpowiednio
tlenek PoO2 i halogenki PoX4.
Z kwasem fluorowodorowym tworzy kompleksowe
fluorki PoF62-.
Maksymalna wartościowość polonu w związkach
chemicznych to VI.
Pierwiastek chemiczny leżący w grupie 2 (berylowce),
7 okresie w układzie okresowym
pierwiastków. Liczba atomowa 88, masa
atomowa 226,03.
Nazwa tego pierwiastka pochodzi od łacińskiego
słowa radius - promień.
Rad jest jeszcze bardziej radioaktywny od polonu.
Ma dwa typy promieniowania: jedno bardzo
przenikające (beta), drugie łatwo absorbujące, czyli
pochłaniające substancję lub energię zawartą
w promieniowaniu (nazwane alfa).
rad
Rad występuje w stanie stałym.
W formie czystej rad jest srebrzystym,
lśniącym i miękkim metalem.
Jego gęstość wynosi 5000 kg/m3 .
Wrze w temperaturze 1737°C, a topnieje
w 700 °C.
Wykazuje właściwości bardzo zbliżone do baru;
utlenia się w atmosferze powietrza i rozkłada
wodę, tworzy łatwo rozpuszczalny chlorek
RaCl2, i trudno rozpuszczalny siarczan RaSO4.
Reaguje stosunkowo powoli
z tlenem atmosferycznym tworząc tlenek RaO i dość
gwałtownie z wodą tworząc wodorotlenek Ra(OH)2.
Z azotem tworzy azotek Ra3N2. Reaguje energicznie
z fluorowcami tworząc odpowiednie halogenki. W
związkach występuje jako dwuwartościowy.
Na powietrzu w temperaturze pokojowej pokrywa się
szybko warstewką tlenku, a po ogrzaniu zapala się.
Metal ten ulega działaniu wody i alkoholi. Rad ulega na
zimno działaniu rozcieńczonych kwasów. Reaguje
z wodorem tworząc wodorek RaH2.