Ομαδικά Πορτρέτα.

Ποια η σχέση τους με τον «Κόσμο της Κύπρου» του Αδαμάντιου Διαμαντή.

Μπαρόκ

Με τον όρο

Μπαρόκ

(

Baroque

) αναφερόμαστε είτε στην ιστορική περίοδο 1600 - 1750 που ακολούθησε την Αναγέννηση (ειδικότερα τον Μανιερισμό), είτε στο συγκεκριμένο καλλιτεχνικό ύφος που διαμορφώθηκε την περίοδο αυτή. Το ύφος του Μπαρόκ αποτέλεσε ένα νέο τρόπο έκφρασης που γεννήθηκε στη Ρώμη της Ιταλίας, απ' όπου εξαπλώθηκε σχεδόν σε ολόκληρη την Ευρώπη.

Χαρακτηρίστηκε από ένα έντονο δραματικό και συναισθηματικό στοιχείο, ενώ εφαρμόστηκε κυρίως στην αρχιτεκτονική, τη γλυπτική και τη μουσική, αλλά συναντάται παράλληλα και στη λογοτεχνία ή τη ζωγραφική.

• Σκοπός του μπαρόκ είναι πρωτίστως να εντυπωσιάσει καθώς και να εξυψώσει τον άνθρωπο μέσα από τα πάθη και τα συναισθήματά του. Σε αντίθεση με τις ιδεολογικές αρχές του ρομαντικού κινήματος, ο άνθρωπος δεν εκλαμβάνεται ως μονάδα αλλά ως μέρος ενός συνόλου. Στο μπαρόκ ύφος, σε συμφωνία με το φιλοσοφικό ρεύμα της εποχής, υπάρχουν έντονα τα στοιχεία του ορθολογισμού χωρίς όμως να αποκλείονται και οι συμβολισμοί. Ο όρος

μπαρόκ

προέρχεται πιθανότατα από την πορτογαλική λέξη

barocco

, που σημαίνει το ακανόνιστο μαργαριτάρι και ως επίθετο δηλώνει γενικά την έννοια του

ασυνήθιστου

ή

παράδοξου

μπαρόκ δεν κατάφερε να επικρατήσει.

.

Η επιτυχία του Μπαρόκ οφείλεται σε ένα μεγάλο βαθμό και στην στήριξη της Καθολικής εκκλησίας, η οποία χρησιμοποίησε την τεχνοτροπία του και το δραματικό του ύφος για την αναπαράσταση πολλών θρησκευτικών θεμάτων που προκαλούσαν την συναισθηματική συμμετοχή του θεατή. Επιπλέον, η αριστοκρατία της εποχής και η βασιλική εξουσία ευνοήθηκε από το επιβλητικό ύφος του μπαρόκ για την κατασκευή ανάλογων κτιρίων ή παλατιών που ενίσχυαν το κύρος της. Σε χώρες με έντονη παρουσία του προτεσταντικού κινήματος, όπως η Ολλανδία ή η Αγγλία, το

Ρέμπραντ Χάρμενσοον βαν Ρέιν

O

Ρέμπραντ Χάρμενσοον βαν Ρέιν

, (15 Ιουλίου1606- 4 Οκτωβρίου 1669), γνωστός ευρύτερα ως

Ρέμπραντ

, ήταν μείζων Ολλανδός ζωγράφος και χαράκτης του 17ου αιώνα, που σήμερα συγκαταλέγεται μεταξύ των κορυφαίων ζωγράφων όλων των εποχών.

Το όνομά του συμβολίζει την περίοδο της «χρυσής εποχής» της Ολλανδίας, στην οποία ανήκει χρονικά το έργο του. Φιλοτέχνησε συνολικά περίπου 400 πίνακες, περισσότερα από 1000 σχέδια ζωγραφικής και περίπου 290 χαρακτικά, αν και μέρος των έργων που αποδίδονται στον Ρέμπραντ –κυρίως έργα ζωγραφικής και σχέδια– αμφισβητείται. Περισσότερο στο πρώιμο και λιγότερο στο ύστερο έργο του, κυριάρχησαν οι προσωπογραφίες, ωστόσο διακρίθηκε σε ένα ευρύ φάσμα θεμάτων, αναπαριστώντας επίσης, τοπιογραφίες, καθώς και ιστορικές, βιβλικές, μυθολογικές ή αλληγορικές σκηνές. Το σύνολο του έργου του χαρακτηρίζεται στην πορεία του χρόνου από εκτεταμένες και βαθιές αλλαγές στο ύφος του, ένδειξη μίας διαρκούς αναζήτησης. Ακόμα σε κάθε μεμονωμένο έργο ή εκδοχή του, παρατηρούνται συνεχείς μετασχηματισμοί πριν την κατάληξη σε μία τελική εικαστική μορφή. Γεννημένος στο Λέιντεν της Ολλανδίας, φοίτησε στο λατινικό σχολείο και στο πανεπιστήμιο της πόλης, ωστόσο πολύ σύντομα στράφηκε αποκλειστικά στη ζωγραφική, μαθητεύοντας στο πλευρό διακεκριμένων καλλιτεχνών της εποχής, όπως του Γιάκομπ Ισαάκ φαν Σβάνενμπουρχ και αργότερα του Πίτερ Λάστμαν. Ως αυτόνομος ζωγράφος, φιλοτέχνησε τα πρώτα έργα του στο Λέιντεν, στο ίδιο εργαστήριο με τον Γιαν Λίβενς, πριν εγκατασταθεί στο Άμστερνταμ. Κατάφερε σε σύντομο χρονικό διάστημα να διακριθεί, αναλαμβάνοντας σημαντικές παραγγελίες και αποκτώντας μεγάλη φήμη τόσο στην Ολλανδία όσο και διεθνώς. Κατά το δεύτερο μισό του 17ου αιώνα, σημαντικά οικονομικά προβλήματα οδήγησαν στην πτώχευσή του, παρά το γεγονός πως η φήμη του παρέμεινε σχεδόν ακλόνητη ενόσω ζούσε, αλλά και μετά το θάνατό του.

O λόχος των Frans Banning Cocq και Willem van Ruytenburch ή Η νυχτερινή περίπολος, π. 1642, λάδι σε μουσαμά, 363x437

O λόχος των Frans Banning Cocq και Willem van Ruytenburch Η νυχτερινή περίπολος, π. 1642, λάδι σε μουσαμά, 363x437

Η νυχτερινή περίπολος

Κεντρική θέση στο σύνολο τού έργου του Ρέμπραντ κατέχει η ελαιογραφία που είναι γνωστή ως η

Νυχτερινή περίπολος

και φιλοτεχνήθηκε περίπου το 1642 μονοπωλώντας όπως φαίνεται το ενδιαφέρον του, καθώς λίγα έργα καταγράφονται τον ίδιο χρόνο. Ο πίνακας εκτέθηκε στη μεγάλη αίθουσα του κτιρίου της Πολιτοφυλακής (

Kloveniersdoelen

) και αναπαριστά το λοχαγό Φρανς Μπάνινγκ Κοκ, « Άρχοντα του Πούμερλαντ και του Ίλπενταμ » , να δίνει εντολή προετοιμασίας του λόχου για περιπολία. Η ονομασία

νυχτερινή περίπολος

χρησιμοποιήθηκε κατά τον 19ο αιώνα και δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, καθώς ο ολλανδικός λόχος δεν περιπολούσε κατά τη διάρκεια της νύχτας. Επιπλέον, οι σκοτεινοί τόνοι του πίνακα, που δίνουν την εντύπωση πως η σκηνή διαδραματίζεται κατά τη διάρκεια της νύχτας, αποτελούν περισσότερο αποτέλεσμα της φθοράς του λόγω της οξείδωσης των χρωμάτων. To 1715, o πίνακας ακρωτηριάστηκε στα δυο του άκρα, προκειμένου να χωρέσει ανάμεσα σε δυο πόρτες ώστε να χρησιμοποιηθεί για τη διακόσμηση του δημαρχείου του Άμστερνταμ. Το έργο απεικονίζει ένα ευρύ φάσμα δραστηριοτήτων, όπως την προετοιμασία των όπλων, τη χρήση του τουφεκιού και του τυμπάνου, στα πλαίσια της κοινής δράσης ενός οργανωμένου συνόλου. Το 17ο αιώνα, ο πίνακας ήταν πολύ γνωστός, ακόμα και πέρα από τα σύνορα της Ολλανδίας, γεγονός που επιβεβαιώνουν σχετικές επαινετικές κριτικές σύγχρονων καλλιτεχνών, όπως του Σάμουελ φαν Χουγκστράτεν, αποδίδοντας ιδιαίτερη αξία στην αίσθηση της κίνησης των μορφών, γεγονός που διαφοροποιούσε το έργο από άλλα στατικά ομαδικά πορτρέτα. Σήμερα, το έργο εξακολουθεί να αποτελεί έναν από τους δημοφιλέστερους πίνακες στην ιστορία της δυτικής τέχνης.

O λόχος των Frans Banning Cocq και Willem van Ruytenburch ή Η νυχτερινή περίπολος, π. 1642, λάδι σε μουσαμά, 363x437

O λόχος των Frans Banning Cocq και Willem van Ruytenburch ή Η νυχτερινή περίπολος, π. 1642, λάδι σε μουσαμά, 363x437

Ρεαλισμός

Κίνημα στη ζωγραφική και τη λογοτεχνία του 19ου αιώνα. Όρος που χρησιμοποιείται για να υποδηλώσει κάθε τέχνη που προσπαθεί να αποδώσει πιστά τη ζωή. Επιδίωξη των ρεαλιστών, που η εμφάνιση τους αποτέλεσε ένα είδος αντίδρασης στο Ρομαντισμό, ήταν η αναζήτηση στην Τέχνη τους την αντικειμενική ως και ωμή πραγματικότητα όπως είναι.

χωρίς ωραιοποιήσεις και εξιδανικεύσεις της καθημερινής ζωής και των ηθών των απλών ανθρώπων. Οι ζωγράφοι δεν ωραιοποιούν την πραγματικότητα, αλλά την παρουσιάζουν έτσι

Gustave Gourbet (1819-1877 )

Ο

Γκυστάβ Κουρμπέ

(γαλ.

Jean D ésiré Gustave Courbet

μετά εκθέτει τρεις μεγάλους πίνακες στο Σαλόν. Το έργο , 10 Ιουνίου 1819 - 31 Δεκεμβρίου 1877) ήταν Γάλλος ζωγράφος, μια από τις επιβλητικότερες μορφές της Γαλλικής τέχνης του 19ου αιώνα. Θεωρείται από τους πρωτεργάτες του Ρεαλισμού. Συνέβαλε επίσης στη μετέπειτα εξάπλωση του Ιμπρεσιονισμού, καθώς υποστήριξε την δημιουργική ελευθερία του καλλιτέχνη, τάχθηκε υπέρ της αυτονομίας του και προώθησε τις εκθέσεις τους. Στους πίνακές του φιλοτέχνησε μια σειρά από εντυπωσιακά έργα, με εικόνες και από την αγροτική ζωή, πράγμα που τον χαρακτήρισε κι ως επαναστατική μορφή, ειδικά όταν πήρε μέρος στη Γαλλική Κομμούνα του 1871. Με το τέλος της Κομμούνας συνελήφθη, δ Γεννήθηκε στο μικρό αγροτικό χωριό Ορνάν (Ornans), κοντά στην Μπεζανσόν του Νομού Φρανς-Κοντέ (Franche-Compté) το 1819, από εύπορους αγρότες και πήρε τη βασική του εκπαίδευση εκεί. Το 1837 ξεκινά νομικές σπουδές στο Βασιλικό Κολέγιο της Μπεζανσόν και δύο χρόνια μετά πηγαίνει στο Παρίσι να σπουδάσει ζωγραφική. Βελτιώνει την τεχνική του φιλοτεχνώντας αντίγραφα γνωστών έργων. Το 1847 αποκτά γιο με τη Βιρζινί Μπινέ. Δύο χρόνια

Ενταφιασμός Στο Ορνάν

ήταν αυτό που τον ανέδειξε. Το 1855 διοργανώνει τη δική του έκθεση με τίτλο

Ρεαλισμός

και χωρίζει με τη Βιρζινί.

Το 1865 εκδίδεται το βιβλίο συνέγραψε με τον Πιέρ-Ζοζέφ Προυντόν. Τέσσερα χρόνια αργότερα κερδίζει δυο διακρίσεις από τον Βασιλικό Οίκο της Βαυαρίας. Το 1871, μετά τη Γαλλική Κομμούνα, κατηγορείται πως κατέστρεψε την Στήλη της Πλας Βαντόμ και καταδικάζεται σε εξάμηνη φυλάκιση. Τον επόμενο χρόνο πεθαίνει ο γιος του και το 1873 του ζητούν να πληρώσει για την ανακατασκευή της Στήλης, αλλά, φοβούμενος τη χρεωκοπία, εγκαταλείπει τη Γαλλία και καταφεύγει στην Ελβετία. Πεθαίνει εκεί εξόριστος το 1877, σε ηλικία 58 ετών.

Η Προέλευση Της Τέχνης και Ο Κοινωνικός Προορισμός Αυτής

που

Gustave Gourbet, “Το Ατελιέ” (1854-1855)

Gustave Gourbet, “Το Ατελιέ” (1854-1855) Πίνακας ορόσημο για την έναρξη της σύγχρονης Τέχνης. Πιστεύοντας ότι ο ζωγράφος πρέπει να ζωγραφίζει μόνο ότι βλέπει “ πραγματικά ” , ο Κουρμπέ ζωγράφισε τον εαυτό του ανάμεσα σε πορτρέτα συλλεκτών και φίλων, αντιπροσωπευτικών μελών όλων των κοινωνικών τάξεων. Στον πίνακα αυτό συνοψίζει τις θεωρίες του για το Ρεαλισμό αλλά και την άποψη του ότι ο καλλιτέχνης, κυρίαρχος στο κέντρο του σύγχρονου κόσμου συμμετέχει και δρα ενεργά στις κοινωνικές ανακατατάξεις.

.

Gustave Gourbet Η ταφή στο Ορνάν

Ερωτήσεις:

Στο έργο του Κουρπέ «Η ταφή στο Ορνάν» απεικονίζει κατά την άποψη σου υπαρκτά ή φανταστικά πρόσωπα της εποχής; Που στηρίζεις τη γνώμη σου;

Gustave Gourbet Η ταφή στο Ορνάν Η ταφή , ένα από τα πιο σημαντικά έργα του Courbet , καταγράφει την κηδεία του μεγάλου θείου του, η οποία παρακολούθησε τον Σεπτέμβριο του 1848. Οι άνθρωποι που παρευρέθηκαν στην κηδεία ήταν τα μοντέλα για τη ζωγραφική, όπως αναφέρει ο Courbet: “ζωγράφισε τους ίδιους τους ανθρώπους που ήταν παρόντες κατά την ταφή”. Το αποτέλεσμα είναι μια ρεαλιστική ομαδική προσωπογραφία των ανθρώπων με τους οποίους είχε μεγαλώσει και της ζωής τους στο Ornans.

Οι διαστάσεις του έργου, ( 3,1 με 6,6 μέτρα ), περιλαμβάνει περισσότερες από 30 ολόσωμες προσωπογραφίες, είχε δεχτεί έντονες επιθέσεις με το επιχείρημα ότι απεικόνιζε μια κοινότοπη τελετουργία σε κλίμακα που προηγουμένως θα απεικόνιζε ένα θρησκευτικό ή ένα βασιλικό θέμα. Οι κριτικοί κατηγόρησαν τον Courbet ότι σκόπιμα επιδίωκε να απεικονίσει την ασχήμια.

Ιμπρεσιονισμός

Ιμπρεσιονισμός

Ο Ιμπρεσιονισμός επηρέασε αρκετές μορφές τέχνης και έθεσε τις βάσεις για μια ευρύτερη επανάσταση στην τέχνη.

Μερικοί θεωρούν τους ιμπρεσιονιστές τους πρώτους αντικείμενο μελέτης για τον καλλιτέχνη.

« μοντέρνους καλλιτέχνες » , επειδή αψήφησαν κάποιους κανόνες των ακαδημιών. Όμως οι ιμπρεσιονιστές δεν ήταν διαφορετικοί ως προς τις επιδιώξεις τους από τις παραδόσεις της τέχνης. Ήθελαν να ζωγραφίζουν τη φύση όπως τη βλέπουμε και η αντιδικία τους με τους συντηρητικούς συναδέλφους τους αφορούσε τα μέσα με τα οποία θα το πετύχαιναν. Μόνο με τον ιμπρεσιονισμό είχε επιτευχθεί η απόλυτη κατάκτηση της φύσης, αφού ότι έβλεπε το μάτι του ζωγράφου μπορούσε να γίνει θέμα πίνακα. Έτσι ο πραγματικός κόσμος είχε γίνει Οι τεχνοκρίτικοι δεν εξοργίζονταν μόνο με την τεχνική, αλλά αποδοκίμαζαν και τα θέματα που διάλεγαν οι ιμπρεσιονιστές. Ο ίδιος ο θρίαμβος του νατουραλισμού και της προοπτικής είχε οδηγήσει σε κάπως άκαμπτες και ξύλινες μορφές και μόνο η μεγαλοφυΐα του Λεονάρντο μπόρεσε να ξεπεράσει αυτή τη δυσκολία με το τέχνασμα που λέγεται sfumato

Οι ιμπρεσιονιστές ανακάλυψαν ότι οι σκοτεινές σκιές που χρησιμοποιούσε ο Λεονάρντο δεν υπάρχουν στον ήλιο και στο ύπαιθρο. Έτσι απέκλεισαν αυτή την παραδοσιακή διέξοδο.

Έπρεπε λοιπόν να προχωρήσουν περισσότερο στο σκόπιμο θόλωμα των περιγραμμάτων, γνωρίζοντας ότι, αν δώσεις στο ανθρώπινο μάτι το σωστό ερέθισμα, συμπληρώνει ολόκληρη τη μορφή που γνωρίζει πως υπάρχει. Πέρασε καιρός μέχρι το κοινό να μάθει ότι, για να εκτιμήσει έναν ιμπρεσιονιστικό πίνακα, έπρεπε να τον βλέπει από μακριά και έτσι να αποκτούν τα αινιγματικά κομμάτια από χρώμα νόημα και να ζωντανεύουν μπροστά στα μάτια του. Αυτός ήταν ο πραγματικός σκοπός των ιμπρεσιονιστών, να μεταφέρουν δηλαδή την εικαστική εμπειρία από το ζωγράφο στον θεατή. Ξαφνικά όλος ο κόσμος πρόσφερε κατάλληλα θέματα στον ζωγράφο. Ο καλλιτέχνης ήταν υπεύθυνος μόνο απέναντι στην ευαισθησία του για το τι ζωγράφιζε και πως το ζωγράφιζε. Οι κριτικοί όμως που τους είχαν περιφρονήσει αποδείχθηκε ότι είχαν κάνει λάθος.

Pierre Auguste Renoir

Πιέρ Ογκίστ Ρενουάρ

Γεννήθηκε στην πόλη Λιμόζ της Γαλλίας, γιος του ράφτη Λεονάρ Ρενουάρ και της εργάτριας Μαργκερίτ. Σε ηλικία τριών ετών η οικογένειά του μετακόμισε στο Παρίσι όπου φοίτησε, στα επτά του χρόνια, σε καθολικό σχολείο. Τα βράδια παρακολουθούσε μαθήματα στη Σχολή Σχεδίου και Διακόσμησης. Προς το τέλος της χρονιάς επισκεπτόταν το ατελιέ των αδελφών Λεβί, που όμως λίγο αργότερα έκλεισε κι έτσι στράφηκε προς το ατελιέ του Ζιλμπέρ. Όταν μάζεψε λίγα χρήματα, έδωσε εξετάσεις στη Σχολή Καλών Τεχνών.

Το 1862 γράφτηκε στο ατελιέ των Ερλ Σινιόλ και Μαρκ-Σαρλ-Γκαμπριέλ Γκλαιρ. Εκεί γνώρισε τους Κλοντ Μονέ, Φρεντερίκ Μπαζίλ και Άλφρεντ Σίσλεϋ. Την ίδια περίοδο, εξασφάλισε άδεια για να αντιγράφει έργα άλλων καλλιτεχνών στο Μουσείο του Λούβρου. Δύο χρόνια αργότερα, ο Ρενουάρ ξεκίνησε να εκθέτει έργα του, ωστόσο για αρκετά χρόνια δε γνώρισε σημαντική αναγνώριση. Μέχρι τον Γαλλο-Πρωσικό πόλεμο του 1870, γύριζε με ένα σακίδιο στον ώμο και έζησε πολύ φτωχικά. Το 1867 ένας πίνακάς του με τον τίτλο

Λιζ

(

Lise

) έγινε δεκτός στο

Σαλόν

σημαντικά από τον Κλωντ Μονέ, πλησιάζοντας ολοένα και περισσότερο προς τον ιμπρεσιονισμό. Κατά πολλούς το διάστημα 1870&ndash 1883 αποτελεί τη λεγόμενη του Παρισιού. Την περίοδο αυτή θεωρείται πως ο Ρενουάρ επηρεάστηκε

ιμπρεσιονιστική

περίοδο του Ρενουάρ.

Ρενουάρ: Το Μουλέν ντε λα Γκαλέτ

Το Μουλέν ντε λα Γκαλέτ ήταν ένα λαϊκό κέντρο διασκέδασης στο Παρίσι.

Ερωτήσεις: Ποιοι διακρίνονται στην εικόνα; Μπορείτε να περιγράψετε κάποιο χαρακτήρα; Αν ο ζωγράφος απεικόνιζε ένα σύγχρονο κέντρο διασκέδασης ποιο θα ήταν αυτό;

Ρενουάρ, Πιερ- Ογκίστ,

Χορός στο Μουλέν ντε λα Γκαλέτ

, 1876, Παρίσι, Μουσείο Ορσέ. Τα έργα των ιμπρεσιονιστών απεικονίζουν στιγμιότυπα της ζωής στο Παρίσι εκείνης της εποχής. Το ενδιαφέρον του καλλιτέχνη βρίσκεται στο να περιγράψει το χαρούμενο μείγμα των ζωηρών χρωμάτων και να μελετήσει την επίδραση του ηλιακού φωτός στο πλήθος που στροβιλίζεται. Μόνο τα κεφάλια μερικών μορφών στο πρώτο πλάνο είναι ζωγραφισμένα με κάποια λεπτομέρεια, αλλά με ελεύθερο τρόπο.

Ρενουάρ. Η γιορτή στη βάρκα.

Σύγχρονο πάρτι σε πλοίο

Ρενουάρ. Η γιορτή στη βάρκα.

Ταινία:

La Grande Bellezza

The Great Beauty – The Party Is Here

Ταινία: The Great Beauty – The Party Is Here

Georges-Pierre Seurat

2 December 1859 – 29 March 1891

Ζορζ-Πιερ Σερά

Ο Ζορζ-Πιερ Σερά ήταν Γάλλος νεοεμπρεσιονιστής* ζωγράφος. Ο πρώιμος θάνατός του, σε μια κρίσιμη φάση για την εξέλιξη της σύγχρονης τέχνης, δεν τον άφησε να ολοκληρώσει το έργο του. Μέσα από τους πίνακές του όμως διαφαίνονται οι κατευθύνσεις που θα ακολουθούσε η τέχνη του 20ού αιώνα. Ο Σερά επηρεάστηκε από τη θεωρία για τις χρωματικές αντιθέσεις και τη διάσπαση του φωτός στα συστατικά του χρώματα. Επεξεργάστηκε έτσι την τεχνική του πουαντιγισμού*, που ο ίδιος αποκαλούσε ντιβιζιονισμό*, στην οποία (τεχνική) τα χρώματα της φύσης αναλύονται στις συστατικές τους αποχρώσεις με μικρές πινελιές, αφήνοντας το μάτι να ανασυνθέσει τις αποχρώσεις αυτές σε ένα ενιαίο οπτικό σύνολο. Ενώ παλαιότερα οι ιμπρεσιονιστές επιδίωκαν να αποδώσουν στα έργα τους την εντύπωση μιας φευγαλέας στιγμής ή να δημιουργήσουν ένα έργο μέσα σε ένα απόγευμα, ο Σερά έφτιαχνε προσεκτικά πολλά προσχέδια πριν από το τελικό έργο. Σκοπός του Σερά ήταν η διατήρηση της αυθεντικότητας και της ζωντάνιας των φυσικών χρωμάτων και η δημιουργία ενός « επιστημονικού ιμπρεσιονισμού » .

Γνωστά έργα του είναι « Οι κολυμβητές της Ανσιέρ » και η « Παρέλαση » .

Ζόρζ Σέρα: Λουόμενοι στην Ανιέρ

Pixel geometry Λεπτομέρεια έργου του Ζορζ-Πιερ Σερά Πουαντιγισμός (pointillisme): Από τη γαλλική λέξη «point», που σημαίνει κουκκίδα ή στίγμα

Περιγραφή Λουόμενοι στην Ανιέρ Ο Σερά σ’ αυτό το έργο του, το οποίο θεωρείται ένα από τα πιο αξιόλογα του 19ου αιώνα, δούλεψε με καινοτόμους τεχνικές για την εποχή του.

Σε έναν μεγάλο καμβά ο καλλιτέχνης απεικόνισε κατοίκους της πόλης να περνούν τον ελεύθερο χρόνο τους στο πάρκο, στο νησί Γκραντ Ζατ του ποταμού Σηκουάνα, ένα ηλιόλουστο κυριακάτικο απόγευμα. Βλέπουμε ανθρώπους να περπατούν κάτω από τα δέντρα σε ζευγάρια, με την οικογένεια ή με τα παιδιά τους, να ξεκουράζονται, να κάνουν βαρκάδα, να ψαρεύουν. Ο Σερά απεικόνισε τη μεσαία αστική τάξη του Παρισιού, ένα θέμα που αναπαριστούσαν συχνά οι ιμπρεσιονιστές ζωγράφοι. Αυτό που μας κάνει εντύπωση στον πίνακα είναι ότι οι άνθρωποι, στον δημόσιο αυτόν χώρο, δεν επικοινωνούν μεταξύ τους, οι ανθρώπινες φιγούρες είναι στατικές, μοιάζουν «παγωμένες» στον χρόνο, παραδομένες στις σκέψεις τους.

Οι παραδοσιακές ζωγραφικές αξίες, όπως η προοπτική, το σχέδιο και η αρμονική σύνθεση, δεν αναιρούνται από τον Σερά, παρά την καινοτόμο τεχνική που χρησιμοποιεί. Όλα υπόκεινται σε αυστηρούς κανόνες, υπάρχει ισορροπία και τίποτα δεν είναι τυχαίο.

Ο Σερά επικεντρώθηκε και μελέτησε ζητήματα όπως το φως, το χρώμα και η φόρμα. Προσπάθησε να εφαρμόσει μια νέο-ανακαλυφθείσα οπτική τεχνική και τις χρωματικές θεωρίες για να αποδώσει το θέμα του. Χωρίς να χρησιμοποιήσει περιγράμματα, παρέθεσε μικρές και ακριβείς πινελιές-κουκκίδες (όπως ένα ψηφιδωτό) διαφορετικού χρώματος, τη μία κοντά στην άλλη, στην κατάλληλη θέση, έτσι ώστε να αναμειγνύονται οπτικά, όταν ο θεατής βλέπει το έργο από απόσταση. Επισκέφθηκε το νησί Γκραντ Ζατ πολλές φορές, έκανε 23 προσχέδια και 38 σπουδές λαδιού, έτσι ώστε να τελειοποιήσει τις μορφές και να προετοιμάσει με τάξη το τελικό του έργο.

Ερώτηση:

Πώς θα αναπαριστούσατε εσείς ένα κυριακάτικο απόγευμα στη σύγχρονη εποχή;

Περιέγραψε ένα χαρακτήρα από οποιοδήποτε από τα έργα που έχουμε παρουσιάσει. Να αποδώσεις στη φιγούρα που επέλεξες μια πιθανή ιδιότητα, ένα όνομα κτλ.

Ο Κόσμος της Κύπρου

Συγκρίνετε τα δύο πιο κάτω έργα.

Α. Διαμαντή «Ο κόσμος της Κύπρου». Gustave Gourbet Η ταφή στο Ορνάν

Κατά τη διάρκεια των περιόδων μπαρόκ και ροκοκό ( 17 με τους ρεαλιστές ζωγράφους του 19 μεσαίας και κατώτερης τάξης.

ου ος και 18 ος αιώνα , αντίστοιχα), τα πορτρέτα έγιναν ακόμη πιο σημαντικός τρόπος καταγραφής της οικονομικής κατάστασης και της θέσης των ατόμων που απεικονίζονταν.

Σε μια κοινωνία που κυριαρχείτο όλο και περισσότερο από κοσμικούς ηγέτες τα πορτρέτα ήταν ένα μέσο για να επιβεβαιώσουν την ισχύ τους. Σε αντίθεση αιώνα , όπως ο Gustave Courbet άρχισε να δημιουργεί πορτρέτα που απεικονίζουν απλούς ανθρώπους της Αυτούς τους απλούς ανθρώπους κατάφερε να απεικονίσει και ο Αδαμάντιος Διαμαντής στο έργο του «Ο κόσμος της Κύπρου».

Ποιός είναι ο Αδαμάντιος Διαμαντής;

(Λευκωσία 1900- Λευκωσία 1997), Κύπριος ζωγράφος.

Από τους σημαντικότερους Κύπριους καλλιτέχνες, θεωρείται ο πατέρας της Κυπριακής τέχνης.

Έργα του σήμερα υπάρχουν σε ιδιωτικές συλλογές αλλά και στην Εθνική Πινακοθήκη της Λευκωσίας.

Σπούδασε ζωγραφική στο Λονδίνο και ακολούθως έγινε καθηγητής τέχνης στο Παγκύπριο Γυμνάσιο Λευκωσίας από το 1926 έως το 1962.

Ήταν μέλος της εταιρίας Κυπριακών σπουδών, συλλέκτης έργων λαϊκής τέχνης και ιδρυτής του μουσείου λαϊκής τέχνης Κύπρου του οποίου ήταν και πρώτος διευθυντής. Τον συνέδεσε μεγάλη φιλία με τον Γιώργο Σεφέρη, , o Γιώργος Σεφέρης του είχε αφιερώσει το ποίημα

Λεπτομέρειες στην Κύπρο

.

Βραβεύτηκε το 1923 με το Α΄ βραβείο σχεδίου από το Royal College of Art του Λονδίνο.

Το 1976 από την Ακαδημία Αθηνών για τις υπηρεσίες του σαν καθηγητής τέχνης αλλά και τη γενική του προσφορά. Επίσης τιμήθηκε το 1989 από το Πανεπιστήμιο Αθηνών αλλά και το 1993 με το Αριστείο Γραμμάτων και Τεχνών .

Τα έργα του ήταν εμπνευσμένα κυρίως από τη φύση, σημαντικότερο έργο του θεωρείται ο πίνακας

Ο κόσμος της Κύπρου

, με διαστάσεις 17,50 μέτρα μήκος και 1,75 μέτρα ύψος, που το ζωγράφισε ανάμεσα στα 1967 – 1972 , .

Ο Αδαμάντιος Διαμαντής στο εργαστήρι του

Σκίτσα του Α. Διαμαντή από το έργο του ο Κόσμος της Κύπρου

Σκίτσα του Α. Διαμαντή από το έργο του ο Κόσμος της Κύπρου

Το έργο του Α. Διαμαντή «Ο κόσμος της Κύπρου». Λεβέντειος Πινακοθήκη Το έργο αποτελείται από 11 συνεχόμενα τελάρα, έχει μήκος 17.50μ. και ὕψος 1.70μ. Απεικονίζει 67 μορφές και ζωγραφίστηκε από το 1967 έως το 1972. Ἡ σύνθεσή του βασίστηκε σε σχέδια απλών προσώπων και τοπίων της Κύπρου, που έκανε ὁ Διαμαντής από το 1931 έως το 1959.Πρόκειται για έργο με μεγαλοσύνη πέραν των τοπικών ορίων. «Ἡ ζωγραφική», γράφει ὁ Διαμαντής, «στάθηκε ἡ κύρια απασχόληση μου, και ἡ Κύπρος το τοπίο της, τα χωριά της, οι άνθρωποι της, το κύριο ενδιαφέρον μου…Προσωπικά, θα μείνω πιστός στον κόσμο μου όσο υπάρχει, όσο θα μείνει αληθινός και ζωντανός, όσο θα εξακολουθεί να εμπνέει τον σεβασμό μου. Ὁ κόσμος αυτός μπορεί να είναι ένα πολυμεταμορφωμένο υπόλειμμα του παρελθόντος, για μένα όμως εστάθηκε μια αστείρευτη πηγή έμπνευσης» (αυτοβιογραφικό σημείωμα, από Νέα Πορεία 13, 1967, σελ. 65).

Πρόκειται για έργο με μεγαλοσύνη πέραν των τοπικών ορίων. «Ἡ ζωγραφική», γράφει ὁ Διαμαντής, «στάθηκε ἡ κύρια απασχόληση μου, και ἡ Κύπρος το τοπίο της, τα χωριά της, οι άνθρωποι της, το κύριο ενδιαφέρον μου…Προσωπικά, θα μείνω πιστός στον κόσμο μου όσο υπάρχει, όσο θα μείνει αληθινός και ζωντανός, όσο θα εξακολουθεί να εμπνέει τον σεβασμό μου. Ὁ κόσμος αυτός μπορεί να είναι ένα πολυμεταμορφωμένο υπόλειμμα του παρελθόντος, για μένα όμως εστάθηκε μια αστείρευτη πηγή έμπνευσης» (αυτοβιογραφικό σημείωμα, από Νέα Πορεία 13, 1967, σελ. 65).

Λεπτομέρεια από το έργο του Α. Διαμαντή «Ο κόσμος της Κύπρου».

Λεπτομέρεια από το έργο του Α. Διαμαντή «Ο κόσμος της Κύπρου».

Λεπτομέρεια από το έργο του Α. Διαμαντή «Ο κόσμος της Κύπρου».

Λεπτομέρεια από το έργο του Α. Διαμαντή «Ο κόσμος της Κύπρου».

Λεπτομέρεια από το έργο του Α. Διαμαντή «Ο κόσμος της Κύπρου».

Λεπτομέρεια από το έργο του Α. Διαμαντή «Ο κόσμος της Κύπρου».

Οδός Λήδρας 1969 Οδός Λήδρας 2014

Λαϊκή Αγορά Αμμόχωστος 1928 Λαϊκή Αγορά Λευκωσία 2014

Οικογενειακή Φωτογραφία Κύπρος 1940 Τηλεοπτική σειρά «Μπρούσκο» Κύπρος 2014

Σύγχρονος κόσμος της Κύπρου Λεπτομέρεια από το έργο του Α. Διαμαντή «Ο κόσμος της Κύπρου».

Σύγχρονος κόσμος της Κύπρου

Ηλίας Παπαηλιάκης σκιτσάρει καθημερινούς ανθρώπους

Στο Εικαστικό σας Ημερολόγιο ερευνήστε και συλλέξτε στοιχεία όπως φωτογραφίες, κείμενα, αντικείμενα ή ζωγραφίστε σκίτσα, σχέδια, που να παραπέμπουν στο Σύγχρονο Κόσμο της Κύπρου.

Dance of Cyprus «Ο Κόσμος της Κύπρου»

Dance of Cyprus «Ο Κόσμος της Κύπρου»