Transcript Prezentacja_multimedialna_jako_pomoc_dydaktyczna

Szkoła Podstawowa im. Marii Konopnickiej
w Olszewie
Olszewo 20, 11-730 Mikołajki, woj. warmińsko - mazurskie
tel./fax (087) 421 36 02, www.spolszewo.edupage.org, e-mail: [email protected]
„Prezentacja multimedialna jako
pomoc dydaktyczna”
Realizacja projektu w ramach
programu SZKOŁA Z KLASĄ.
Opracowała:
Karolina Klekner
Abu al – Wafa
Ahmes
Archimedes
Blaise Pascal
Carl F. Gauss
Euklides
Gottfried Leibniz
Isaac Newton
Jan Śniadecki
Joseph Lagrange
Kartezjusz
Leonhard Euler
Marian Rejewski
Pierre de Fermat
Pitagoras
Ptolemeusz
Stefan Banach
Tales z Miletu
Spis slajdów
Abu al-Wafa
(940-998)
Perski matematyk i
astronom. Opracował 8
cyfrowe tablice sinusów i
tangensów. Odkrył
nierównomierności w
ruchach Księżyca, czyli
wariacje. Pisał komentarze
do traktatów Euklidesa i
Diofantosa.
Ahmes
(XVII w p.n.e.)
Egipski pisarz faraona.
Autor papirusu Rhinda
jednego z najstarszych
znanych dokumentów
matematycznych.
Zawiera on 85 zadań i
ich rozwiązań. Opisane
są tam np. sposoby
podziału różnej liczby
bochnów chleba na 10
ludzi.
Archimedes
(287-212 p.n.e.)
Grecki filozof, matematyk, fizyk,
inżynier. Twórca statyki i
hydrostatyki, prekursor rachunku
różniczkowego i całkowego.
Odkrył prawo wyporu,
podstawowe prawo hydrostatyki i
aerostatyki. Zajmował się
szacowaniem liczby π. Archimedes
posłużył się do tego celu 96kątami
foremnymi wpisanym i opisanym
na okręgu. Obliczał ich obwody, a
jako obwód koła przyjął ich
średnią arytmetyczną.
Blaise Pascal
(1623-1662)
Francuski matematyk, fizyk, filozof.
Zajmował się zagadnieniami
związanymi z ciśnieniem cieczy i
gazów. Dokonując pomiarów
wysokości słupa rtęci w barometrze
umieszczanym na różnych
wysokościach opracował skalę
barometru. Wynalazł strzykawkę i
prasę hydrauliczną. W matematyce
znany jest trójkąt Pascala służący np.
do łatwego wyznaczania
współczynników dwumianów.
Trójkątem takim posługiwano się już
wcześniej w Chinach i Persji. Pascal
zajmował się również teorią
prawdopodobieństwa, wprowadził
pojęcie wartości oczekiwanej.
Carl F. Gauss
(1777-1855)
Niemiecki matematyk, fizyk,
astronom, geodeta.
Skonstruował 17kąt foremny.
Zajmował sie opisywaniem
geometrii na dowolnej
powierzchni. Badając teorię
błędów odkrył rozkład normalny
zmiennej losowej. Jako fizyk
zajmował się magnetyzmem,
elektrycznością i optyką.
Wprowadził wiele pojęć
związanych z soczewką.
Zajmował się obliczaniem
trajektorii planetoid. Podał
algorytm obliczania daty
Wielkanocy. Wprowadził układ
jednostek miar CGS.
Euklides
(365-300 p.n.e.)
Grecki matematyk. Autor
‘’Elementów’’ ,obszernego
wykładu geometrii.
Dzieło to składa się z 13
ksiąg, będących
najczęściej tłumaczonym
i najszerzej
rozpowszechnionym
dziełem matematycznym.
Euklides wprowadził 5
aksjomatów,
przyjmowanych bez
dowodu pojęć,
stanowiących podstawę, z
której wywodzą się
wszystkie pozostałe
twierdzenia
geometryczne.
Gottfried Leibniz
(1646-1716)
Niemiecki filozof,
matematyk, fizyk,
inżynier, prawnik. Był
jednym z twórców
rachunku
różniczkowego.
Wprowadził pojęcie
całki. Sformułował
kryterium zbieżności
szeregu
naprzemiennego, zwane
dziś kryterium Leibniza.
Skonstruował maszynę
liczącą.
Isaac Newton
(1643-1727)
Angielski fizyk, matematyk,
astronom, filozof, historyk.
Newton jest autorem prawa
powszechnego ciążenia oraz
trzech zasad dynamiki,
sformułował prawa zachowania
pędu i momentu pędu. Od jego
nazwiska pochodzi nazwa
jednostki siły w układzie SI.
Ponadto zajmował sie optyką,
badając m.in. zjawisko refrakcji.
Skonstruował teleskop
zwierciadlany, pozbawiony wad
teleskopu soczewkowego. Głosił
teorie o cząsteczkowej naturze
światła. W matematyce
sformułował twierdzenie o tej
potędze dwumianu oraz był
prekursorem rachunku
wariacyjnego.
Jan Śniadecki
(1756-1830)
Polski astronom, matematyk,
geograf, filozof.
Skonstruował pierwszy w
Polsce balon. Upowszechniał
polską terminologię
matematyczną. Jako jeden z
pierwszych swoje wykłady
prowadził po polsku.
Inicjator budowy
obserwatorium
astronomicznego w
Krakowie. Nie dokonał
wielkich odkryć, ani nie
stworzył odkrywczych teorii.
Po prostu pracował na rzecz
upowszechnienia i rozwoju
nauki polskiej.
Joseph Lagrange
(1736-1813)
Włoski matematyk i
astronom. Rozwiązał
zagadnienie
izoperymetryczne tworząc
podstawy rachunku
wariacyjnego. Badał
zagadnienia
rozwiązywalności równań
algebraicznych. Zajmował
się badaniem ruchu trzech
ciał we własnym polu
grawitacyjnym i rozwiązał
to zagadnienie w
uproszczonym przypadku
znajdując 5 punktów
libracyjnych inaczej
zwanych punktami
Lagrange'a. Zajmował się
również badaniem libracji
Księżyca.
Kartezjusz
(1596-1650)
Francuski matematyk, fizyk,
filozof. Wprowadził do
geometrii pojęcie
współrzędnych punktu
rozpoczynając rozwój
geometrii analitycznej.
Wprowadził określenie
funkcja, liczba urojona oraz
do dziś używany sposób
zapisu potęgi. Zajmował się
problemami rozwiązywania
równań algebraicznych.
Podał prosty sposób
szacowania liczby rozwiązań.
Badał własności krzywych
nazywanych obecnie liść
Kartezjusza i owal
Kartezjusza. Zajmował się
badaniem załamania światła.
Leonhard Euler
(1707-1783)
Szwajcarski matematyk,
fizyk, astronom. Napisał
wiele podręczników, w
których spopularyzował
kilka konwencji zapisu
matematycznego.
Opracował metody
przedstawiania
niektórych funkcji w
postaci sumy składników
szeregu potęgowego.
Zdefiniował funkcję
wykładniczą dla liczb
zespolonych.
Zaproponował jedną z
metod rozwiązywania
równań czwartego
stopnia.
Marian Rejewski
(1905-1980)
Polski matematyk i kryptolog.
W ciągu zaledwie kilku
tygodni odkrył sposób
okablowania niemieckiej
maszyny szyfrującej Enigma.
Wraz ze współpracownikami
Różyckim i Zygalskim
opracowali techniki
pozwalające odczytywać
szyfrogramy. Nieustannie
modyfikowali metody
deszyfracji w ślad za zmianami
wprowadzanymi w Enigmie.
Sukces nie byłby jednak
możliwy bez uzyskania na
samym początku dodatkowych
informacji o konstrukcji
Enigmy od wywiadu
francuskiego.
Pierre de Fermat
(1601-1665)
Francuski matematyk.
Zajmował się teorią liczb.
Sformułował wiele
twierdzeń, ale często bez
dowodu. Ostatnie
twierdzenie Fermata, albo
inaczej wielkie
twierdzenie Fermata
czekało na dowód ponad
350 lat. Fermat wykazał
też, że wszystkie rodzaje
krzywych drugiego
stopnia można uzyskać
przecinając stożek
płaszczyzną. Opracował
metodę znajdowania
ekstremum funkcji.
Pitagoras
(572-497 p.n.e.)
Grecki matematyk i
filozof. Jego nazwisko
nosi twierdzenie
podające zależność na
długość boków trójkąta
prostokątnego. Znane
ono było jednak już
wcześniej niezależnie w
Chinach, Indiach,
Babilonie a nawet w
Grecji. Twierdzenie
Pitagorasa nie było
poparte obliczeniami
algebraicznymi, których
wówczas jeszcze nie
znano, ale raczej na
pomiarach.
Ptolemeusz
(100-168)
Grecki matematyk,
astronom, geograf. Utrwalał i
udoskonalał błędny,
geocentryczny pogląd na
budowę wszechświata.
Stosował pojęcia długości i
szerokości geograficznej.
Zajmował się obliczaniem
obwodu Ziemi, ale przejął po
swoich poprzednikach
błędne założenia, więc jego
wyniki były niepoprawne.
Stefan Banach
(1892-1945)
Polski matematyk. Jeden z nielicznych
polskich naukowców o uznanym
światowym autorytecie. Zajmował się
analizą funkcjonalną. Przestrzeń Banacha
to pojęcie obowiązkowe dla matematyka na
całym świecie. Banach był właściwie
samoukiem, lubił pracować w kawiarni.
Stąd pochodzi słynna księga szkocka,
będąca właściwie zeszytem prowadzonym
przez środowisko lwowskich matematyków
w kawiarni "Szkocka". W zeszycie tym
notowano rozmaite problemy
matematyczne i ich ewentualne
rozwiązania.
Tales z Miletu
(VII/VI w. p.n.e)
Grecki filozof, podróżnik,
kupiec. Zajmował się
elementami matematyki,
fizyki, przyrody,
astronomii. Choć to jemu
właśnie przypisuje się
twierdzenie Talesa, to
istnieje też pogląd, że
przeniósł on jedynie do
Europy wiedzę zdobytą
podczas podróży do
Egiptu i Babilonu.
Źródło: http://www.superkorki.net/galeria.aspx
ZABYTKI
SANDOMIERZA
Opracowała: Patrycja Tarnowska
SPIS TREŚCI:
 Lochy Sandomierskie
 Ratusz
 Kolumna z posągiem
 Rynek
 Zamek Królewski
 Wikarówka
 Sufraganówka
 Pałac Biskupi
LOCHY SANDOMIERSKIE
Źródło: www.polskaniezwykla.pl
LOCHY SANDOMIERSKIE
Sandomierskie lochy owiane są legendami. Drążone przez
wieki pod miastem korytarze i komory w opowieściach i
legendach ciągną się do podmiejskich wiosek Kobierniki i
Krakówka, a nawet pod dnem Wisły na jej prawy brzeg i
dalej, aż do zamku w Baranowie Sandomierskim. Tu według
legendy zginęła bohaterka Halina Krempianka, ratując
miasto przed Tatarami. Podziemia, które w burzliwej historii
Sandomierza były schronieniem dla mieszkańców, stały się
też przyczyną wielu katastrof budowlanych.
Źródło: www.sandomierz.pl
RATUSZ
Źródło: www.polskaniezwykla.pl
RATUSZ
Renesansowy ratusz został wzniesiony w poł. XVI w., z wykorzystaniem
murów starszego ratusza, pochodzącego z poł. XIV w. Był wielokrotnie
niszczony przez pożary, m.in. w 1623 r. i 1757 r. Ratusz jest budowlą
ceglaną. Wysoka attyka zakrywa dach. Otynkowana wieża z arkadowym
wejściem do sal parteru pokryta jest blaszanym dachem i zwieńczona
orłem z czasów Księstwa Warszawskiego. Dziś w ratuszu mieści się
Muzeum Okręgowe, które prezentuje ekspozycję o charakterze
historyczno-artystycznym. Klimat zabytkowych wnętrz tworzą m.in.
meble w stylu późnorenesansowym, neorenesansowym i neobarokowym,
dokumenty, pieczęcie miejskie, w tym dokument ponownej lokacji
Sandomierza (po zniszczeniach z okresu najazdów tatarskich), wydany
przez Leszka Czarnego w 1286 r., a także komplet szachów
sandomierskich, datowany na ok. XII - XIII w. Na parterze Ratusza
mieści się Dział Historyczny Muzeum Okręgowego, na piętrze Sala
Ślubów i sale Rady Miasta, a w piwnicach klub "Lapidarium"
Sandomierskiego Stowarzyszenia Kulturalnego.
Źródło: www.polskaniezwykla.pl
KOLUMNA Z POSĄGIEM
Źródło: www.polskaniezwykla.pl
KOLUMNA Z POSĄGIEM
Na
rynku,
u
stóp
ratusza
sandomierskiego, na wysokim cokole stoi
kolumna z późnobarokowym, kamiennym
posągiem
Madonny
Niepokalanej.
Kolumna została wzniesiona w 1776
roku.
Źródło: www.polskaniezwykla.pl
RYNEK
Źródło: www.polskaniezwykla.pl
RYNEK
Centrum miasta wyznacza, zgodnie ze średniowiecznym planem
lokacyjnym, obszerny rynek osadzony w wypełniającej elipsę szachownicy
ulic. Na środku stoi ratusz składający się z gotyckiej wieży i
renesansowego korpusu. Pierzeje rynkowe zajmują liczne kamienice
zabytkowe, z reguły kryjące w sobie elementy budowli gotyckich, a
nazwami dające świadectwo wielokulturowości dawnego Sandomierza - są
to m.in. Dom Greka Kojszora, Dom Pod Ciżemką, Kamienica Dutreppich,
Konwikt Boboli, Dom Mikołaja Gomółki. Szczególnie okazała jest
późnobarokowa
Kamienica
Oleśnickich
wzniesiona
na
zrębie
wcześniejszego domu gotyckiego. W jej piwnicach jest wejście do lochów,
przez które wiedzie obecnie trasa turystyczna.
Źródło: www.polskaniezwykla.pl
ZAMEK KRÓLEWSKI
Źródło: www.e-tour.pl
ZAMEK KRÓLEWSKI
Budowla wzniesiona na skarpie wiślanej w Sandomierzu przez Kazimierza
Wielkiego, rozbudowana w XVI wieku.
XIV-wieczny zamek został zbudowany na miejscu grodu warownego
istniejącego już w X-XI wieku. W latach 1146-1166 był siedzibą syna
Bolesława Krzywoustego – księcia Henryka Sandomierskiego. Nie wiadomo
jednak jak wyglądała warownia przez niego wybudowana.
Gotycki zamek wzniesiony przez Kazimierza Wielkiego pozostawił swój ślad
w fundamentach ośmiobocznej południowej wieży narożnej, która jest
najstarszą częścią zabytku. Została wzniesiona za panowania Kazimierza
Jagiellończyka w XV wieku i stanowiła integralną część z tzw. Wielkim
Domem – siedzibą księcia.
Na pierwszym planie wieża południowa
Za czasów Zygmunta Starego, a następnie Zygmunta Augusta, zamek został
rozbudowany. Z tej budowli przetrwała część łącząca dwie narożne wieże.
Nad wejściem od wschodniej strony zachowała się tablica elekcyjna
Zygmunta Starego, data 1520 i kartusz z orłem zygmuntowskim. Elewacja
tego fragmentu wykonana była ze specjalnie wypalanej cegły zendrówki,
układanej w romby.
Źródło: www.polskaniezwykla.pl
ZAMEK KRÓLEWSKI
Budowniczym
nadzorującym
był
mistrz
Benedykt,
zwany
Sandomierskim (Sandomierzaninem), będący na usługach dworu
królewskiego. Jego dziełem były, m.in. dwukondygnacyjne arkadowe
krużganki wokół zamkniętego dziedzińca. Wnętrza z czasów
królewskich nie zachowały się. Uległy przeróbce lub zniszczeniu.
W czasie wojen ze Szwecją zamek został wysadzony w powietrze przez
uciekającą załogę z komendantem Sinclerem. Zginęło wówczas około
pięćdziesięciu Polaków, którzy pierwsi wtargnęli do opuszczonego przez
wroga zamku. Ocalałe wówczas skrzydło jest tym, które przetrwało do
dziś i tylko ono było odbudowywane za czasów Jana III Sobieskiego.
Po trzecim rozbiorze Polski austriacki zaborca przeznaczył budynek w
1795 na więzienie i siedzibę sądu. Więzienie zlikwidowano dopiero w
1959.
Obecnie w odrestaurowanych pomieszczeniach zabytkowej budowli ma
siedzibę Muzeum Okręgowe w Sandomierzu.
Źródło: www.polskaniezwykla.pl
WIKARÓWKA
Źródło: www.polskaniezwykla.pl
WIKARÓWKA
Przy ul. Katedralnej 3, naprzeciwko katedry, znajduje
się budynek Wikariatu, który powstał w latach 175160. W XIX wieku został znacznie przebudowany.
Ozdobą tej budowli są piękne, wysokie szczyty.
Obecnie znajduje się tutaj m.in. Dom Kapitulny.
Źródło: www.polskaniezwykla.pl
SUFRAGANÓWKA
Źródło: www.polskaniezwykla.pl
SUFRAGANÓWKA
Do mniej znanych zabytkowych budowli w
Sandomierzu należy usytuowany przy ul.
Katedralnej 1 budynek Sufraganii. Wzniesiony
został w 1792 roku według projektu księdza
Karśnickiego, a przebudowany w XIX wieku.
Obecnie znajduje się tutaj Diecezjalny Instytut
Akcji Katolickiej.
Źródło: www.polskaniezwykla.pl
PAŁAC BISKUPI
Źródło: www.polskaniezwykla.pl
PAŁAC BISKUPI
Pałac Biskupi wybudowano w 1864 roku, z budulca, jaki
pozostał po rozbiórce kościołów Marii Magdaleny i św.
Piotra. Jest to budynek w kształcie prostokąta,
jednopiętrowy, zdobiony małą górną attyką. Fasada na
piętrze dzielona jest wkomponowanymi filarami, a
poziomy człon belkowania ozdobiony jest płaskorzeźbą.
Odstępstwem od formy prostokąta jest półkolisty bogato
zdobiony
ryzalitami
narożnik
północno-zachodni
mieszczący kaplicę. Przed głównym wejściem znajduje
się symboliczny ogródek z metalowym ogrodzeniem,
natomiast z tyłu pałacyku jest większy ogród otoczony
wysokim murem.
Źródło: www.polskaniezwykla.pl
Dziękuję
za
uwagę
Krakowa
Opracowała: Karolina Kachel
• Kościół Mariacki
• Sukiennice
• Brama Floriańska
• Wawel
• Bazylika Św. Trójcy
• Fontanna z Żakiem
• Teatr im. Juliusza Słowackiego
• Kazimierz
• Collegium Maius
• Kościół Karmelitów
Źródło: www.wikipedia.org
Parafialny kościół miasta Krakowa od 1223r. Wielokrotnie przebudowywany,
obecnie gotycki, ceglano-kamienny. Pomiędzy wzniesione ok. 1288-1320 wieże
zachodnie a zbudowane ok. 1355-65 3-przęsłowe prezbiterium jest wstawiony w
1392-97 4-przęsłowy korpus z nawą główną. Po jego bokach dostawiono w 1423-46
po trzy kaplice i po jednej kruchcie. W podziemiach zachowane są resztki kamiennej
bazyliki romańskiej z 1221-22 r. Dość ciemne, smukłe wnętrze wypełnione jest
bogatym wyposażeniem, głównie barokowym. Prezbiterium o wysokich oknach,
nakryte jest sklepieniem gwiaździstym. Dwie wieże z wieloma kondygnacjami
okien. Wyższa północna z nadbudówką nakrytą hełmem późnogotyckim z wieńcem
8 wieżyczek oraz iglicą ze złoconą koroną. Z niej wygrywany jest co godzinę słynny
hejnał.
Najznakomitszym dziełem we wnętrzu jest, ołtarz Mariacki pentaptyk wykonany w
latach 1477-89 przez Wita Stwosza. Składa się on z wielu płaskorzeźbionych scen
cyklu maryjnego i chrystologicznego. Pozostałe ołtarze, późno barokowe, wykonane
z czarnego marmuru.
Polichromie zdobiące prezbiterium i korpus wykonane przez Jana Matejkę w latach
1890-92. W kaplicy wieży południowej znajduje się kopia obrazu Matki Boskiej
Częstochowskiej wykonana w 1638 roku, koronowana w 1968r.
Kościół znajduje się w północno-wschodnim rogu Rynku Głównego u wylotu ul.
Floriańskiej.
Źródło: www.wikipedia.org
Źródło:
www.polskiekrajobrazy.pl
Sukiennice, zabudowania handlowe
sytuowane najczęściej na środku rynku,
mieszczące kramy z suknem. W Polsce
ich
najlepszym
przykładem
są
sukiennice w Rynku Głównym w
Krakowie. Jest to długa hala targowa
wzniesiona w końcu XIV w., 1556-1560
przebudowana w stylu renesansowo –
manierystycznym.
Źródło: www.wikipedia.org
Źródło: www.polskieszlaki.pl
Brama Floriańska powstała mniej więcej w 1300 r. - pierwsze wzmianki o niej
pochodzą z 1307 r. Ufortyfikowanie tego odcinka murów miejskich było
szczególnie ważne. Umocnienia strzegły dwóch traktów: biegnącego na
północ szlaku w kierunku Miechowa i wschodniego, odchodzącego od
miasta w stronę Mogiły i Sandomierza.
Brama Floriańska ma 34,5 m wysokości. Kiedyś była zwieńczona blankami,
po których ślady pozostały do dzisiaj. Nakrywający ją barokowy hełm, jak
można się domyślić, jest znacznie późniejszy niż sama budowla. Dodano go
w 1694 r., ponieważ pierwotne zadaszenie uległo zniszczeniu podczas
najazdu szwedzkiego. W dolnych partiach murów Bramy Floriańskiej widać
jeszcze materiał, z którego wzniesiono ją na początku. Górna część, ceglana,
została nadbudowana później. W XVI w. na dole mieściły się stajnie miejskie,
a w następnym stuleciu na pierwszym piętrze składowano zboże. Nic więc
dziwnego, że budowla wymagała gruntownego remontu - przeprowadzono
go w 1694 r.
Źródło: www.krakow.travel
Źródło: www.bialczynski.wordpress.com
Największą atrakcją turystyczną Krakowa jest Wawel, wzgórze na którym
znajduje się dwa kluczowe zabytki: zamek Królewski oraz Katedra
Wawelska.
Zamek Królewski jest niewątpliwie najsłynniejszym zamkiem występujący
w Polsce.
Jest to zabytek z epoki renesansu. Katedra Wawelska natomiast, jest
największą
renesansową świątynią w Polsce.
Źródło: www.zabytkikrakowa.intro
Źródło: www.salebiznesowe.pl
Kościół pod wezwaniem św. Trójcy, w postaci jaką znamy dziś, zaczął
powstawać przed połową XIII w. Mianowicie po częściowym zniszczeniu
romańskiego kościoła św. Tomasza, podczas najazdu Tatarów w 1241 roku,
rozpoczęto budowę trzeciej, ceglanej świątyni. Była ona bez porównania
obszerniejsza w stosunku do poprzednich, a jej wznoszenie zaczęto od
budowy prezbiterium, łącząc je od północy z budynkiem klasztornym.
Budowa korpusu świątyni, przypadła na drugą połowę XIII wieku. Kościół
ten przetrwał do dzisiaj, ale jego wnętrze uległo zasadniczej przemianie.
Źródło: www.krakow4u.pl
Źródło:
www.fotoforum.gazeta.pl
Fontanna z Żakiem znajduje się na krakowskim placu Mariackim, tuż obok
rynku. Mimo że niepozorna, jest bardzo znana i lubiana przez mieszkańców
miasta i turystów chętnie przebywających w jej pobliżu, a wszystko to za
sprawą magicznego klimatu, jaki tworzy. Wybudowana w 1958 roku jest darem
artystów rzeźbiarzy dla miasta Krakowa i jednocześnie hołdem złożonym
Witowi Stwoszowi, twórcy ołtarza w Kościele Mariackim, obok którego została
ona zlokalizowana. Postać skromnego, krakowskiego żaka umieszczonego na
szczycie fontanny przykuwa uwagę przechodniów z powodu jego smutnego,
zamyślonego wyrazu twarzy, znakomicie wykreowanego ręką zdolnego
rzeźbiarza. A smutek ten potęguje woda wypływająca u podnóża fontanny,
opadająca leniwie kilkoma wolnymi stróżkami, które w obliczu smutnego
charakteru obiektu kojarzą się obserwatorowi z potokiem spływających łez. Jak
głosi legenda każdy, kto wrzuci do tej magicznej fontanny monetę, na pewno w
przyszłości wróci do Krakowa. Liczba monet lokowanych w niej każdego dnia
świadczy o tym, jak wielką sympatią wśród turystów cieszy się to, dla wielu
najpiękniejsze, miasto w Polsce.
źródło: www.krakowlife.pl
Źródło: www.wikipedia.org
Teatr imienia Juliusza Słowackiego w Krakowie, otwarty w 1893 w gmachu
zbudowanym według projektu J. Zawiejskiego jako Teatr Miejski. Na frontonie
rzeźby T. Błotnickiego, A. Dauna. Od 1909 nosi imię J. Słowackiego. Był sceną
prapremier wielu dzieł dramatu romantycznego (m.in. Dziadów A. Mickiewicza,
1901), modernistycznego (np. sztuk S. Wyspiańskiego: Wesele, 1901, Wyzwolenie i
Bolesław Śmiały, 1903), 20-lecia międzywojennego (m.in. Tumor Mózgowicz
Witkacego, 1921).
Grało tu wielu wybitnych artystów, m.in.: T. Pawlikowski, T. Trzciński, L. Solski,
J. Osterwa, K. Frycz, J. Sosnowski, B. Dąbrowski, I. Solska, Z. Jaroszewska, J.
Węgrzyn, W. Siemaszkowa, M. Przybyłko, A. Śląska, J. Kurnakowicz. W okresie
II wojny światowej Teatr zawiesił działalność. Wznowił ją w 1945. W zespole
znaleźli się wtedy m.in. H. Gryglaszewska, M. Kościałkowska, H. Mikołajska, M.
Cebulski, G. Holoubek, T. Łomnicki.
Funkcje dyrektorów pełnili m.in.: T. Pawlikowski (1893–1900 oraz 1913–1915), T.
Trzciński (1918–1926 oraz 1929–1932), L. Solski, J. Osterwa (1932–1935), B.
Dąbrowski (1947–1972), K. Skuszanka (1972–1980), J. Krasowski (1972–1981), A.
Kijowski (1981), M. Grabowski (1982–1985), J. P. Gawlik, J. Prochyra, J. Goliński,
B. Hussakowski,(1992–1999), K. Orzechowski (od 1999).
Źródło: www.portalwiedzy.onet.pl
Źródło: www.krakow.come2europe.eu
Obszar Kazimierza pierwotnie stanowił podmokłą rzeczną wyspę, położoną
pomiędzy Wisłą a jej nieistniejącą dziś odnogą, zwaną Starą Wisłą. Przez wyspę
tę przebiegał szlak handlowy wiodący z pobliskiego Krakowa na południe. W
czasach wczesnego średniowiecza istniały tu liczne osady, korzystające z
bliskości królewskiej stolicy. Najstarsza z osad ukształtowała się wokół
romańskiej rotundy na Skałce, wapiennym wzgórzu położonym nad Wisłą,
gdzie później powstał kościół św. Michała. W miejscu tym według Wincentego
Kadłubka w roku 1079 męczeńską śmiercią zginął biskup krakowski św.
Stanisław.
W południowej części przyszłego Kazimierza znajdowała się niewielka osada
skupiona wokół istniejącego do roku 1787 kościoła św. Jakuba. Na wschodzie,
w okolicach dzisiejszej ulicy Szerokiej, istniała od XII wieku wieś Bawół,
skupiona wokół kościoła św. Wawrzyńca, który również nie przetrwał do
czasów dzisiejszych – rozebrano go pod koniec XVIII wieku.
Źródło: www.wikipedia.org
Źródło: www.thevisitor.pl
Collegium Maius to moje ulubione miejsce w Krakowie. Bardzo przyjemnie jest
posiedzieć sobie na dziedzińcu najstarszego budynku Uniwersytetu
Jagiellońskiego.
Początki tego miejsca sięgają 1400 roku, kiedy nastąpiła odnowa Akademii
Krakowskiej. Obecnie w Collegium znajduje się Muzeum Uniwersytetu
Jagiellońskiego.
Collegium wybudowane jest w stylu gotyckim z cegły. Na środku dziedzińca
znajduje się studnia, a w jednym z jego rogów piękne drzewko. Dziedziniec
obiega ganek, wsparty na krużgankach. Na ganek pierwszego piętra prowadzą
dwie pary schodów.
Źródło: www.praktycznyprzewodnik.pl
Źródło: www.skyscrapercity.com
Prezbiterium kościoła Niepokarnej Maryi Panny przy ulicy Rakowickiej w
Krakowie. W głównym ołtarzu tej dwudziestowiecznej świątyni znajduje się
obraz Niepokalanej autorstwa nieznanego malarza z Bochni. Sam
alabastrowy ołtarz wykonano w 1931 roku według projektu Józefa
Szostakiewicza w żurawińskich Zakładach Przemysłu Artystycznego XX.
Czartoryskich. Gotyckie okna prezbiterium wypełniają witraże z
wyobrażeniami Matki Boskiej, zaprojektowane i sporządzone przez zakład J.
Kusiaka.
Źródło: www.panoramy.zbooy.pl
Dziękuję
za
uwagę
Opracowała:
Natalia Lewczuk
Warszawa
Kraków
Gniezno
Poznań
Trójmiasto
Warszawa – stolica i największe miasto Polski, położone w
środkowo-wschodniej części kraju, na Mazowszu, nad Wisłą.
Od 2002 r. miasto stołeczne Warszawa jest gminą miejską
mającą status miasta na prawach powiat.
Warszawa
jest
ośrodkiem
naukowym,
kulturalnym,
politycznym oraz gospodarczym na skalę europejską.
Mieszczą się w niej siedziby parlamentu, Prezydenta RP,
Rady Ministrów i innych władz centralnych. Warszawa jest
także stolicą województwa mazowieckiego. Warszawa jest
jedynym
miastem
w
obecnych
granicach
Polski
odznaczonym Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti
Militari.
Warszawa jest największym polskim miastem pod względem
liczby ludności i powierzchni. W skali kraju rzeczywistą liczbę
mieszkańców Warszawy i okolic można porównywać jedynie
do Konurbacji górnośląskiej.
SYRENKA STAROMIEJSKA
Syrenka stojąca na rynku Starego Miasta nawiązuje do legendy o
założycielach Warszawy: rybaku Warsie i syrenie Sawie. Syrenka
jest dłuta Konstantego Hegla z II połowy XIX wieku, odlano ją z
cynku brązowionego w zakładach Karola Mintera. Początkowo
eksponowano ją na sztucznej skałce w formie groty zdobiącej
basen wodotrysku na starówce. Pomnik usytuowano na Rynku
Starego Miasta pomiędzy straganami handlowymi. Po II wojnie
światowej rzeźba Syrenki na długie lata zniknęła z rynku.
Postawiono ją pierwotnie na Solcu przed budynkiem Klubu
wioślarskiego "Syrena". W 1955 roku trafiła na Powiśle do Parku
Kultury. W lipcu 1972 roku po przeprowadzeniu renowacji figury
postawiono ją na Starym Mieście obok Wieży Marszałkowskiej.
Jednak z powodu częstych dewastacji została przeniesiona z
powrotem na rynek. W 1999 stanęła na wodotrysku nawiązującym
do pierwotnego z XIX wieku. Figura charakteryzuje się klasycznymi
rysami twarzy i harmonijnymi kształtami z okrągłą, lekko wypukłą
tarczą i wysoko podniesionym mieczem.
Źródło: www.wikipedia.org
Zamek Królewski
Zamek Królewski w Warszawie – barokowo-klasycystyczny zamek królewski znajdujący
się w Warszawie przy placu Zamkowym.
Pierwotnie była to rezydencja książąt mazowieckich, a od XVI wieku siedziba władz I
Rzeczypospolitej: króla i Sejmu (Izby Poselskiej i Senatu). W XIX wieku, po upadku
powstania listopadowego, przeznaczony na potrzeby administracji rosyjskiej. W okresie I
wojny światowej rezydencja Narodowej. W 1980 Zamek Królewski wraz ze Starym
Miastem został wpisany na niemieckiego generalnego gubernatora. Od 1920 do 1922
siedziba Naczelnika Państwa. 1926–1939 rezydencja Prezydenta Rzeczypospolitej
Polskiej. Spalony i ograbiony przez Niemców w 1939, niemal doszczętnie zniszczony w
1944. Po 1971 odbudowany i zrekonstruowany. Obecnie stanowi pomnik historii i kultury
narodowej, pełni funkcje muzealne i reprezentacyjne. Wpisany jest do Państwowego
Rejestru Muzeów.
W swojej długiej historii Zamek Królewski był wielokrotnie grabiony i dewastowany przez
wojska szwedzkie, brandenburskie, niemieckie i rosyjskie.
Ocalałe fragmenty zamku oraz Bibliotekę Królewską, pałac Pod Blachą i Arkady
Kubickiego wpisano do rejestru zabytków w 1965. Rekonstrukcją zamku
przeprowadzoną w latach 1971–1988 kierował Obywatelski Komitet Odbudowy Zamku
Królewskiego w Warszawie. W 1979 powołano państwową instytucję kultury Zamek
Królewski w Warszawie — Pomnik Historii i Kultury listę światowego dziedzictwa UNESCO.
W 1994 Zamek Królewski wraz z historycznym zespołem miasta z Traktem Królewskim i
Wilanowem Królewskim uznano za pomnik historii.
Źródło: www.wikipedia.org
Łazienki Królewskie
Łazienki Królewskie w Warszawie – zespół pałacowo-parkowy w
Warszawie z licznymi zabytkami klasycystycznymi, założony w
XVIII
wieku
z
inicjatywy
króla
Stanisława
Augusta
Poniatowskiego. Całe założenie było zrealizowane przez
architektów królewskich: Dominika Merliniego, Jana Chrystiana
Kamsetzera i Jana Chrystiana Szucha.
Park spełnia dziś swoje zadania podobnie jak w momencie
jego utworzenia. Jest miejscem licznych wydarzeń o
charakterze
kulturalnym,
naukowym,
rozrywkowym
i
sportowym, a także ulubionym miejscem spacerów
warszawiaków. W parku nie wolno jeździć na rolkach,
deskorolkach i rowerach, co sprawia, że jest bezpieczny
również dla małych dzieci. Niedaleko Łazienek znajduje się
Ogród Botaniczny Uniwersytetu Warszawskiego, chętnie
odwiedzany nie tylko przez spacerowiczów, ale również przez
studentów.
Źródło: www.wikipedia.org
Kraków – miasto na prawach powiatu w południowej
Polsce, siedziba władz województwa małopolskiego,
drugie w kraju pod względem liczby mieszkańców i pod
względem powierzchni.
Położone nad Wisłą, na obszarze Bramy Krakowskiej, Niecki
Nidziańskiej i Pogórza Zachodniobeskidzkiego. Jest jednym
z najstarszych miast Polski o ponadtysiącletniej historii, z
wieloma wartościowymi obiektami architektonicznymi.
Działa w nim również wiele instytucji i placówek
kulturalnych gromadzących bezcenne zabytki. Do 1795 r.
Kraków był formalnie stolicą Polski a do 1611 r. siedzibą
władców państwa polskiego. W latach 1596–1795, czyli do
III rozbioru Polski, jako stolica Rzeczypospolitej funkcje
stołeczne dzielił z Warszawą, która stała się miastem
rezydencjalnym króla.
Źródło: www.wikipedia.org
Wawel
Wawel – wzgórze na Pomoście Krakowskim, w Krakowie, w Dzielnicy I
Stare Miasto, na lewym brzegu Wisły; historyczna dzielnica Krakowa.
Wawel ma charakter zrębu tektonicznego, który powstał w
miocenie i zbudowany jest z liczących 161–155 mln lat
górnojurajskich wapieni wieku oksfordzkiego.
Na wzgórzu znajdują się dwa zabytkowe zespoły budowlane:
Zamek Królewski na Wawelu
bazylika archikatedralna św. Stanisława i św. Wacława
W 1978 Wawel wraz ze Starym Miastem, Kazimierzem i Stradomiem
został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO, w 1994
razem ze Starym Miastem, Stradomiem, Kazimierzem, Podgórzem,
Nowym Światem i Piaskiem został uznany za pomnik historii.
Częścią tego kompleksu są także fortyfikacje Wawelu. Odnalezione
zostały relikty innych budowli, pochodzących z różnych epok.
Źródło: www.wikipedia.org
Sukiennice
Sukiennice – handlowy budynek, w
którym znajdowały się kramy (lub
kramy i składy) najczęściej z suknem
(stąd nazwa). Zazwyczaj umieszczano
je na środku rynku w europejskich
miastach, które leżały na szlakach
handlowych.
Wznoszono
je
od
średniowiecza do XVII wieku.
Źródło: www.wikipedia.org
Dzwon Zygmunta
Dzwon Zygmunt – najsłynniejszy polski
dzwon,
powszechnie,
acz
nieprawidłowo nazywany Dzwonem
Zygmunta. Znajduje się na Wieży
Zygmuntowskiej w północnej części
katedry wawelskiej w Krakowie.
Ufundowany
przez
Zygmunta
I
Starego, nazwany jego imieniem.
Źródło: www.wikipedia.org
Gniezno – miasto w woj. wielkopolskim, I stolica
Polski, I metropolia kościelna. Siedziba władz
powiatu gnieźnieńskiego i gminy Gniezno oraz
archidiecezji (arcybiskupów gnieźnieńskich, od 19
grudnia 2009 ponownie prymasów Polski).
Wg danych GUS z 30 czerwca 2010 liczyło 69 526
mieszkańców.
W mieście znajdują się 4 uczelnie wyższe.
Źródło: www.wikipedia.org
Drzwi Gnieźnieńskie
Drzwi Gnieźnieńskie (łac. Porta Enea, Drzwi
Spiżowe; Porta Regia, Drzwi Królewskie) –
unikatowy
zabytek
romańskiej
sztuki
odlewniczej, wykonane za panowania
księcia Mieszka III Starego (dokładny czas i
miejsce nieznane). Są osadzone w portalu
wewnętrznym
kruchty
południowej
archikatedry gnieźnieńskiej.
Źródło: www.wikipedia.org
Rynek
Rynek w Gnieźnie – część Starego
Miasta, mieszcząca się na Wzgórzu
Panieńskim – jednym z siedmiu
gnieźnieńskich pagórków.
Źródło: www.wikipedia.org
Pomnik Bolesława Chrobrego
Pomnik Bolesława Chrobrego –władcy
Polski – Bolesławowi Chrobremu,
znajdujący się w pomnik poświęcony
pierwszemu koronowanemu Gnieźnie,
przy ulicy Jana Łaskiego. Monument
stoi w najbliższym sąsiedztwie bazyliki
prymasowskiej, na Wzgórzu Lecha.
Źródło: www.wikipedia.org
Poznań – miasto na prawach powiatu położone w
zachodniej Polsce, na Pojezierzu Wielkopolskim, u
zbiegu rzek Warty i Cybiny. Historyczna stolica
Wielkopolski, obecnie siedziba władz województwa
wielkopolskiego i powiatu poznańskiego. Miasto
stanowi węzeł drogowy i kolejowy, funkcjonuje tu
międzynarodowy port lotniczy.
Piąte pod względem liczby ludności miasto w Polsce i
siódme pod względem powierzchni . Poznań jest
powiązany ekonomicznie i komunikacyjnie z
otaczającymi go 17 gminami powiatu poznańskiego
tworząc razem z nimi aglomerację poznańską.
Źródło: www.wikipedia.org
Katedra
Katedra
poznańska
Bazylika
Archikatedralna, położona na wyspie
zwanej Ostrów
Tumski, otoczonej
korytem Warty i Cybiny, sięga samych
początków chrześcijaństwa w Polsce, II
połowy X wieku.
Źródło: www.poznan.wikia.com
Zamek Cesarski
Zamek
Cesarski
w
Poznaniu
(niem.
Königliches Residenzschloß) – najważniejsza
budowla Dzielnicy Cesarskiej, powstała dla
ostatniego niemieckiego cesarza i króla Prus
Wilhelma II. Zamek został zaprojektowany
przez Franza Schwechtena, jednak wiele
elementów wprowadzono na życzenie
Wilhelma
II.
Cesarz
osobiście
ustalił
szczegółowy plan swojej nowej rezydencji.
Źródło: www.wikipedia.org
Park Wilsona
Park Wilsona w Poznaniu – jeden z poznańskich parków.
Zajmuje powierzchnię 7,2 ha, a jego początki sięgają 1834 roku,
kiedy to teren dzisiejszego parku wykupiło Towarzystwo do
Upiększania Miasta i założyło tu szkółkę drzew, którymi obsadzano
miejskie ulice i place. W 1902 Towarzystwo przekazało szkółkę miastu
i udostępniono go publiczności. Powstał tu pierwszy w Poznaniu
ogród botaniczny (urządzanie parku zakończono w 1904 wg
projektu Hermana Kube). Na terenie parku w 1910 wzniesiono
palmiarnię (wzniesiono ją w ramach Wystawy Wschodnioniemieckiej
Przemysłu, Rzemiosła i Rolnictwa). Po wojnie, w 1926, park otrzymał
jako patrona prezydenta USA Thomasa Woodrow Wilsona. W 1928
park został włączony w tereny PeWuKi; powstała wówczas parkowa
fontanna. 4 lipca 1931 stanął tu pomnik prezydenta ufundowany
przez Ignacego Jana Paderewskiego, który odsłoniła wdowa po
prezydencie, prezydent RP Ignacy Mościcki, oraz prezydent
Poznania Cyryl Ratajski. Autorem rzeźby był Gutzon Borglum - autor
twarzy Jerzego Waszyngtona wyrzeźbionej w zboczu góry Rushmore.
Pomnik zniszczyli hitlerowcy.
Źródło: www.wikipedia.org
Trójmiasto – policentryczny ośrodek metropolitalny,
obejmujący trzy połączone miasta: Gdynia, Sopot,
Gdańsk. Stanowi także śródmiejski obszar aglomeracji
gdańskiej zwanej też trójmiejską. Położony w
północnej Polsce, nad Zatoką Gdańską obejmuje
obszar o powierzchni 414,38 km². Głównym ośrodkiem
miejskim tej jednostki przestrzennej jest Gdańsk,
będący
także
siedzibą
władz
województwa
pomorskiego. Według danych z 31 grudnia 2010 r.
Trójmiasto miało 742,4 tys. mieszkańców.
Źródło: www.wikipedia.org
Żuraw
Żuraw – zabytkowy dźwig portowy
Gdańska,
usadowiony
pomiędzy
pylonami
Bramy
Szerokiej
nad
Motławą. Jest jedną z filii Centralnego
Muzeum Morskiego w Gdańsku.
Źródło: www.wikipedia.org
Molo w Sopocie
Molo w Sopocie im. Jana Pawła II –
najdłuższe
molo
nad
Morzem
Bałtyckim. Ma około pół kilometra
długości — część spacerowa ma
511,5m, z czego 458 m wchodzi w głąb
Zatoki
Gdańskiej. Jest
jedną
z
największych atrakcji miasta.
Źródło: www.wikipedia.org
Katedra
Źródło: www.pascal.pl
Katedra
Katedra Oliwska głównie słynie ze swoich
wspaniałych rokokowych organów na których
odbywają się w sezonie letnim koncerty
organowe. Zostały one zbudowane w latach
1763-88 przez Jana Wulfa z Ornety, ukończone
przez organmistrza gdańskiego Fryderyka
Rudolfa Dalitza. Składają się z 7876 piszczałek
wykonanych z drewna dębowego, jodłowego,
sosnowego i z cyny. We wnętrzu katedry są 23
ołtarze,
przeważnie
o
dużej
wartości
artystycznej.
Reprezentują
trzy
style
architektoniczne- renesans, barok (w większości)
i rokoko.
Źródło: www.trojmiasto.pl
DZIĘKUJĘ
ZA
UWAGĘ
Szkoła Podstawowa im. Marii Konopnickiej
w Olszewie
Olszewo 20, 11-730 Mikołajki, woj. warmińsko - mazurskie
tel./fax (087) 421 36 02, www.spolszewo.edupage.org, e-mail: [email protected]
DZIĘKUJEMY ZA UWAGĘ
Praca powstała pod kierunkiem
mgr Justyny Tarnowskiej