Transcript budowa jachtów - Klub Żeglarski QBRYG

Stowarzyszenie Świdnicki Klub Żeglarski
“QBRYG”
ŻEGLARZ JACHTOWY
Budowa jachtu
2011
1.Kadłub jachtu żaglowego i jego wyposażenie
jachty mieczowe
jachty balastowe
2. Wyposażenie i osprzęt jachtu żaglowego
3. Drobny osprzęt pokładowy:
4. Olinowanie stałe
5. Olinowanie ruchome i liny pomocnicze
6. Budowa żagla
7. Drobny osprzęt żaglowy
8. Podstawowe informacje o jachtach mieczowych
9. Podstawowe informacje o jachtach balastowych
10. Podstawowe informacje o silnikach
Kadłub jachtu żaglowego i jego
wyposażenie
Podstawową częścią konstrukcyjną jachtu jest kadłub. Patrząc w kierunku dziobu, po prawej
stronie znajduje się prawa burta, po lewej – lewa burta. Tylną część nazywamy rufą, a przestrzeń,
pomiędzy rufą a dziobem – śródokręciem. Spód kadłuba nazywamy dnem. Najniższe miejsce
kadłuba, pomiędzy podłogą a poszyciem nazywamy zęzą. Pokład to wodoszczelne pokrycie
kadłuba.
Wgłębienie w pokładzie przeznaczone dla sternika z załogą nazywamy kokpitem.
We wnętrzu jachtu znajdują się:
forpik – dziobowy przedział kadłuba
mesa – pomieszczenie mieszkalne dla załogi,
achterpik – rufowy przedział kadłuba
kubryk – wieloosobowe pomieszczenie mieszkalne
kambuz – kuchnia jachtowa
kabina nawigacyjna – pomieszczenie
przeznaczone do pracy przy mapach, obliczeń,
nawigacji
kingston – toaleta
Ze względu na konstrukcję i przeznaczenie dzielimy jachty
na mieczowe i balastowe
Jachty mieczowe
Zachowują one stateczność kształtu, posiadają
wysuwany miecz. Stosowane są głównie w
żegludze śródlądowej.
Miecz – ruchoma płyta wykonana z drewna,
tworzywa sztucznego lub metalu zwiększająca
opór boczny jachtu. Miecz porusza się w
skrzynce mieczowej umieszczonej przeważnie w
osi symetrii jachtu.
Jachty balastowe (kilowe)
Zachowują stateczność ciężaru, posiadają
balast zamocowany na dnie kadłuba.
Stosowane głównie w żegludze morskiej.
Balast – jest to masa zamocowana na
dnie kadłuba, która powoduje obniżenie
środka ciężkości, co w rezultacie zwiększa
stateczność jachtu.
Jachty balastowo-mieczowe są
kombinacją poprzednich rozwiązań.
Wyposażenie i osprzęt jachtu żaglowego.
Do osprzętu stałego zalicza się: maszty, olinowanie stałe
oraz drobny osprzęt żaglowy. Maszty wykonane są ze
stopów aluminiowych, rur stalowych o podwyższonej
wytrzymałości lub z drewna. Główny maszt to grotmaszt,
drugi to bezanmaszt. W przypadku, gdy pierwszy maszt
jest niższy, nazywamy go fokmasztem, kolejny
grotmasztem, a trzeci bezanmasztem.
Poziome drzewce umieszczone w osi symetrii jachtu na
dziobie kadłuba nazywa się bukszprytem, a
umieszczone z tyłu – wystrzałem.
:
Drobny osprzęt pokładowy
knagi – służą do mocowania lin
kipy - metalowe lub drewniane oczka na pokładzie służące do
przeprowadzania przez nie szotów żagli
kabestany – urządzenia wspomagające w postawi windy o osi
pionowej do wybierania szotów i fałów itp.
polery – słupki trwale mocowane do pokładu służące do mocowania
lin na pokładzie półkluzy i kluzy – metalowe okucie od góry otwarte
lub zamknięte. Przeprowadzamy przez nie cumy i szpringi
podwięź burtowa i sztagownik – okucie metalowe służące do
przymocowania lin stałych do kadłuba
ściągacz – służy to łączenia końców lin olinowania stałego z
podwięziami czy sztagownikami oraz do regulacji ich naprężenia.
Bom – to drzewce mocujący dolny lik żagla, jest zamocowany
przegubowo do masztu. Gafel – to drzewce usztywniający lik górny
żagla gaflowego
reje – do poziome drzewce, służące do mocowania górnych lików
żagli rejowych. flagsztok – to drzewce, na którym zawieszana jest
bandera
Olinowanie stałe
Dzielimy je na: sztagi, wanty i baksztagi.
Sztagi to liny utrzymujące maszt w
płaszczyźnie podłużnej jachtu.
Wanty podtrzymują i usztywniają jacht w
płaszczyźnie prostopadłej do płaszczyzny
symetrii kadłuba
Baksztagi usztywniają maszt w kierunku
burt w rufowej części kadłuba.
Olinowanie ruchome i liny
pomocnicze
Są to liny służące do manewrowania żaglami oraz do poruszania
niektórymi częściami osprzętu. Do olinowania ruchomego
zaliczamy: fały, szoty, halsy, szkentle, topenanty, obciągacze bomu,
dirki oraz różne liny pomocnicze.
Szoty to liny służące do manewrowania żaglami Hals to lina
naciągająca róg halsowy żagla Szkentla to lina naciągająca róg
szotowy żagla.
Topenanta to lina podtrzymująca nok bomu i w razie potrzeby
unosząca go do góry
Obciągacz bomu to linka działająca w przeciwnym kierunku niż
topenanta.
Dirki spełniają identyczną funkcję co topenanta na jachtach z
ożaglowaniem gaflowym
Budowa żagla
Żagiel to płat tkaniny z tworzywa sztucznego, na
który działa wiatr, powodując powstanie siły
aerodynamicznej. Każdy żagiel sporządzony jest
z brytów (pasów tkaniny). Brzegi żagla
nazywamy likami. Remizka to okucie
wzmacniające otwór w żaglu. Refsejzing
(reflinka) to linka służąca do obwiązywania
zrefowanej części żagla.
Rodzaje ożaglowania
Wyróżniamy kilka rodzajów zamocowania
żagla i kształtu żagla:
Typy osprzętu żaglowego
W zależności od liczby i rodzaju noszonych
żagli, jednostki żaglowe możemy
sklasyfikować następująco:
Żagiel mocujemy najczęściej za pomocą
likszpary. Nazywamy tak wydrążenie w
maszcie lub bomie, w które wciąga się
liklinę żagla. Ilustracja pokazuje
najpopularniejsze sposoby mocowania
żagli.
Drobny osprzęt żaglowy
szekle – metalowe łączniki w postaci podkowiastych pałąków z
ramionami zakończonymi otworami. Przez otwory przechodzą
sworznie lub śruby. Szekle służą do łączenia między sobą
olinowania oraz innych części osprzętu.
kausze – metalowe chomątka o kształcie kroplowym umieszczone w
okach lin, a chroniące je przed przetarciem.
bloki – służą do zmiany kierunku siły potrzebnej do wybierania żagli.
krętliki – połączenia osiowe np. szekli z ogniwami, umożliwiające ich
wzajemny obrót raksy i karabińczyki – służą do zamocowania liku
przedniego sztaksla do sztagu
Kotwice
Jacht powinien być wyposażony w urządzenia
cumownicze i kotwiczne. Poniżej przedstawiono
rodzaje kotwic.
Podstawowe informacje o jachtach mieczowych:
Podstawowe informacje o jachtach
balastowych:
Podstawowe informacje o silnikach
W zależności od sposobu spalania mieszanki paliwowopowietrznej w cylindrze rozróżnia się:
– silniki z zapłonem iskrowym – zapłon mieszanki
następuje za pomocą iskry, paliwo benzyna lub benzyna
z olejem
– silniki z zapłonem samoczynnym (wysokoprężne) –
zapłon mieszanki następuje samoczynnie, paliwo – olej
napędowy.
Głównymi parametrami charakteryzującymi silnik jest
jego moc, wyrażana w kilowatach (kW) lub koniach
mechanicznych (KM) i prędkość obrotowa silnika. Przy
normalnym pływaniu w zasadzie jacht powinien
poruszać się z prędkością ekonomiczną, która występuje
przy około ¾ maksymalnych obrotów silnika.
W silnikach wyróżniamy układy:
– mechanizm tłokowo-korbowy – służący do zamiany ruchu
posuwisto-zwrotnego tłoka na ruch obrotowy wału.
– rozrząd – sterujący dopływem paliwa do cylindra i wylotem spalin
– układ zasilania i instalacja zapłonowa – zapewniające powstanie
mieszanki i jej zapłon w odpowiednim momencie
– układ olejenia – mający za zadanie zmniejszenie tarcia między
pracującymi częściami mechanicznymi
– układ chłodzenia – odprowadza nadmiar ciepła z tłoka i głowicy
silnika. Możliwe chłodzenie powietrzem lub wodne.
– osprzęt silnika – rozrusznik, prądnica i akumulator
Ze względu na sposób zamocowania silnika wyróżnia się
– silnik przyczepny
– silnik wbudowany (stacjonarny)
Silnik przyczepny montowany jest na pawęży lub w studzience kokpitowej. Jest
to dwu- lub czterosuwowy silnik z zapłonem iskrowym. Silniki te cechuje
możliwość montażu na małym jachcie, łatwość montażu, stosunkowo mały
ciężar, duża manewrowość prosta konserwacja i obsługa. Zużywa dużo
paliwa i jest głośny. Ze względu na niską moc posiada niemal wyłącznie
rozruch ręczny.
Niedopuszczalne jest uruchomienie silnika przyczepnego przy niezanurzonej
części silnika, gdzie umieszczony jest wlot wody chłodzącej.
Na jachtach średniej wielkości i dużych stosowane są silniki wysokoprężne.
Wśród wielu zalet na podkreślenie zasługują: bezpieczeństwo eksploatacji,
ekonomika, wysoki stopień niezawodności pracy, małe spalanie. Wady:
duży ciężar, skomplikowana budowa oraz ciężki rozruch ręczny.
Są stosowane dwa systemy sterowania
silnikiem: jednodźwigniowy i dwudźwigniowy. W
systemie dwudźwigniowym jedna dźwignia służy
do regulacji prędkości obrotowej silnika a druga
do zmiany biegów. W systemie
jednodźwigniowym regulacja prędkości
obrotowej jest połączona z przełącznikiem
zmiany biegów.
Po uruchomieniu silnika należy skontrolować:
prawidłowość działania układu chłodzenia
ładowanie akumulatora
poziom ciśnienia oleju
Dziękuję za uwagę