Transcript Ramsarska konvencija danas uključuje 159 država, zaštićeno je
Ramsarska područja
Tea Luci ć 06/148 Milorad Tunić 06/799 Ivana Stević 05/446 Dragan Mitić 05/964 Igor Despotović 05/1420
upostavlja međunarodnu saradnju pri zaštiti močvara, njihovih funkcija i biološke raznovrstnosti stupila na snagu 1975. a dan usvajanja konvencije proglašen je Međunarodnim danom zaštite
Ramsarska konvencija je konvencija o močvarama međunarodne važnosti kao
Ramsarska konvencija danas uključuje 159 država, zaštićeno je 1847 močvara i močvarnih područja čija ukupna površina prekriva
Potpisana je 2. februara 1971 . godine u iranskom gradu Ramsaru .
138 država potpisnica
Predstavlja sporazum nacionalnih vlada koji upostavlja međunarodnu saradnju pri zaštiti
MOČVARNA PODRUČJA Močvarna područja (wetlands) područja gdje je voda primarni faktor koji kontrolira okoliš te s njim povezan biljni iživotinjski svijet Ramsar: “područja močvara, bara, tresetišta ili voda, bilo prirodna ili umjetna, stalna ili privremena, sa vodom stajaćicom ili tekućicom, boćatom ili slanom, uključujući morsku vodu, čija dubina za oseke ne prelazi 6 m.” močvarna područja “mogu sadržavati obalne zone koje graniče s močvarnim područjima, te vodene mase morske vode dublje od 6 m za vrijeme oseke koje leže unutar močvarnih područja.” Podela: močvare ribnjaci bare uzgajališta rakova rijeke pojilišta jezera navodnjena zemljišta mangrove slatine šljunčane jame koraljni grebeni kanali
RAMSARSKA PODRUČJA U SRBIJI
-Rezervat biosfere Golija – Studenica -Specijalni rezervat prirode “Ludaško jezero” -Specijalni rezervat prirode “Slano Kopovo” -Specijalni rezervat prirode “Stari Begej – Carska bara” -Specijalni rezervat prirode “Obedska bara”
Rezervat biosfere Golija Studenica
Do sada je na Goliji zabeležena 1091 vrsta živoga sveta. Kao što svako područje ima svoj simbol i svoje obeležje, za Goliju se slobodno može reći da je carstvo planinskog javora. Sa aspekta zaštite planinskog javora i njegovih zajednica, od velikog značaja je činjenica da je ova vrsta preživela ledeno doba i da je u svom izvornom obliku danas fragmentarno očuvana. Zabeleženo je prisustvo 95 vrsta ptica.
Zbog izuzetne očuvanosti izvornih prirodnih, ali i kulturnih vrednosti, na predlog Zavoda za zaštitu prirode Srbije, MAB/UNESCO komitet, u okviru Parka prirode Golija proglasio je Rezervat biosfere Golija Studenica, površine 53.804 ha.
Specijalni rezervat prirode “Ludaško jezero”
Ludaš, po veličini (površina387 ha, dužina 4km) drugo najveće jezero Severne Bačke, nalazi se na dodiru dve prirodno-geografske celine: Subotičko-horgoške peščare i Srednje bačke lesne zaravni, na 12 km istočno od Subotice. Ovde cveta zaštićeni veliki kaćunak, dok je najveća vrednost priobalnih slatina zeleni morski trozubac, upisan u Crvenu knjigu flore Srbije.
Najpoznatija riba Ludaškog jezera bila je zlatni karas. Ovde živi 20 vrsta riba od kojih i zaštićeni čikov.
-Najpoznatiji predstavnici ptičjeg sveta Ludaša su ptice močvarice, zbog čijeg prisustva se od 1989. tretira se kao IBA područje od međunarodnog značaja za ptice, površine 539 ha.
-Arheološka istraživanja pokazuju da je na obali Ludaškog jezera bilo najstarije naselje u ovom kraju.
-Zbog svog značaja i zaštite prirodnih vrednosti i odlika, a pre svega staništa ptica močvarica. Ludaško jezero je 1994. proglašeno Specijalnim rezervatom prirode, sa površinom od 846,33 hektara.
Specijalni rezervat prirode “Slano Kopovo”
-Slano Kopovo nalazi se u Vojvodini, severoistočno od Novog Bečeja i reke Tise. Predstavlja jednu od poslednjih očuvanih bara na slatinama u Srbiji. Specifično je po jedinstvenim panonskim ekosistemima tipičnim za slane, muljevite bare (jezera, akvatorije) i njihove povremeno isušene delove. Slano Kopovo je neprocenjiv centar slatinskih staništa, kojima preti potpuno nestajanje.
Značaj Slanog Kopova je višestruk. Ovde je jedno od najvažnijih i najosobenijih staništa ptica u Srbiji. Njegova vrednost se ogleda kroz gnežđenje vrsta atipičnih za Panonsku niziju, a karakterističnih za pontsko-kaspijske i morske obale. Takođe, ovde je jedinstvena selidbena stanica za migratorne vrste ptica. Pošto se nalazi u blizini Tise, vrste koje prate njen tok i šumski pojas, rado sleću na ovu široku, otvorenu vodenu površinu. Slano Kopovo je povoljno za ždralove, patke, guske, šljukarice, kao i ptice sabljarke i morske žalare. Na području Slanog Kopova evidentirano je 203 vrste ptica, što je 63% od ukupno poznatih vrsta u Vojvodini.
U Slanom Kopovu još uvek je očuvana specifična slatinska zajednica. Preovlađujuća slatinska vegetacija izgrađena je na solončakastoj podlozi, tipu izvornog biljnog pokrivača, koji je već skoro nestao sa panonskih prostora. Najznačajniji predstavnici ove slatinske vegetacije su caklenjača, jurčica i panonska jurčica, koje su rariteti zaštićeni zakonom. Najvažniji predstavnici sisara su tekunica, patuljasti miš i stepski tvor.
Sta je ovo bre, kako smara...joooj...
Specijalni rezervat prirode “Stari Begej – Carska bara”
-Carska bara leži između tri grada: Beograda, Novog Sada i Zrenjanina.
-Prostor Carske bare karakteriše gusto izatkan ćilim reka, kanala, jezera i bara, dok se boje smenjuju od plavih jezera, preko zelenih i smeđih šuma, sve do bledo žute i bele boje slatina.Na ovom prostoru nekada se protezalo bezbroj većih i manjih močvara. Danas ovaj prostor karakterišu meandri Starog Begeja koji se sužavaju i skraćuju i bare – sve više nagnute u odnosu na dno rečnog korita.
-Po svojoj vrednosti izdvajaju se od vodenih biljaka: vodeni griz, vodena paprat, beli lokvanj i druge. U livadskoj vegetaciji prisutni su vranjemil, hajdučka trava, slez, pelen, livadska žalfija i druge, a u močvarnoj vegetaciji: zajednice tršćaka, vodoljub, barska perunika, ježenica, pačija trava, iđirot i druge.
-Za bogatstvom sveta flore ne zaostaje ni fauna, gde se uz dosta sreće mogu pronaći: divlja svinja, srna, lisica, zec, bizamski pacov, šišmiš, tvor, jež, tekunica, krtica, lasica, hrčak, barska kornjača, sivi gušter, belouška, zelena žaba i šareni daždevnjak. U vodama Specijalnog rezervata prirode Stari Begej – Carska bara živi čak 24 vrste riba iz 16 familija.
-Svetsku slavu ovom mestu donelo je prisustvo oko 240 vrsta ptica, zbog čega je ovo dobro proglašeno za Ramsarsko područje, tj upisano u UNESCO listu močvarnih područja od međunarodnog značaja. Neke od retkih ptica koje se ovde mogu videti su: orao belorepan, eja močvarica, livadska eja, kobac, mišar, čaplja kašikara i mnoge druge.
Specijalni rezervat prirode “Obedska bara”
Obedska bara se nalazi u aluvijalnoj ravni reke Save u južnom Sremu. Ovaj poznati rezervat prirode nalazi se i u neposrednoj blizini Beograda. Predstavlja najveće poplavno područje u Srbiji. Obedska bara jedno je od najstarijih zaštićenih prirodnih dobara u svetu, a prva administrativna zaštita datira još iz 1874.
Obedska bara je jedno od najbogatijih i najočuvanijih staništa živog sveta u Panonskom basenu. Veliko bogatstvo vrsta i raznovrsnost ekosistema predstavljaju osnove vrednosti Obedske bare. Ovde je stanište preko 30 vodenih, močvarnih, šumskih i livadskih biljnih zajednica. Registrovano je 180 vrsta gljiva, 50 vrsta mahovina, 500 vrsta viših biljaka, 200 vrsta zooplanktona, 222 vrsta ptica, 50 vrsta sisara, 13 vrsta vodozemaca, 11 vrsta gmizavaca i 16 vrsta riba. U novije vreme na Obedskoj bari izvršeno je i vraćanje evropskog dabra u njegovo prirodno stanište.
Raznovrsnost i bogatstvo ekosistema Obedske bare uslovljene su specifičnim mikroreljefom i sezonskim procesima, kao što su plavljenja rezervata, a od čega zavisi opstanak autohtonih zajednica.
Krajem 19. i početkom 20. veka bilo je „zlatno doba“ Obedske bare. Tada se u kolonijama čaplji i kormorana gnezdilo preko 15.000 parova, što je najveći broj ikad zabeležen u istoriji Srbije. Danas kolonija 7 vrsta čaplji i kormorana ne prelazi 600 parova.