Transcript PowerPoint van het portret van Christof.

Waarom dit zelfportret
Op vrijblijvende vraag van het SIHO
( Steunpunt Inclusief Hoger Onderwijs )
één referentiepunt voor slechthorende
‘collega’s’ .
Mijn verhaal…
Eén referentiepunt…
Er bestaat geen handboek over slechthorendheid.
Er bestaat geen richtlijn noch houvast.
Niet voor jou en niet voor mij.
In mijn boodschap die ik wil meegeven :
bestaat er enkel een onbeschreven blad, een enthousiaste
schrijver en een geïnteresseerde lezer.
Dit is mijn persoonlijk verhaal
Respecteer ieders verhaal.
De docent, lector, prof, student, slechthorende, ..
Bestaat niet..
Ik spreek uit niemands lippen behalve de mijne.
Ieder is expert in zijn of haar eigen verhaal, en
iedereen verdient het om het te vertellen.
Niemand hoort tot een categorie als het draait
rond rechtvaardigheid en flexibiliteit
Met volgende poëzie wil ik voorgaande graag
inkleden.
Omdat het leven steeds weer het moment
zelf gebeurt en zich nooit in een kader of
eeuwigheid laat drummen.
Helemaal van onder,
Daar gebeurt het .
Helemaal in het begin, daar ontstond het einde.
Moment per moment en woord per woord
Ontstaat nu.
Stille vrijheid
De grootste vrijheid vond ik in mezelf.
Contact met mensen zonder communicatie
Met een gitaar aan het water.
Aandacht zonder woorden, zonder misverstanden,
Zonder moeite, zonder camouflage voor alles wat ik niet begreep
Met vrijheid komt verantwoordelijkheid
met verantwoordelijkheid komen woorden
Met woorden komen misverstanden
Met misverstanden komt contact
…
En contact heb ik jarenlang ontlopen.
Door vrij te willen zijn van hulpmiddelen en
medelijden.
Leefde ik in mijn
weliswaar vrije
wereld, versteend
voor suggesties en
hulp, maar doof
voor de realiteit.
Na lange tijd…
Als mens










Student UGent ( pedagogische wetenschappen )
Sociotherapeut forensische psychiatrie
Verloofde
Broer
Neef
Nonkel
Buur
Vriend
Klant
Cliënt thuisbegeleidingsdienst Sint-Lievenspoort
Toevallige voorbijganger
 Orthopedagoog in spe
 Gitarist
 Schrijver
 Ex-judoka
 Lesgever ‘omgaan met dreigend en
destructief gedrag
 Critical incidents – traumapreventie
medewerker
 En… matig / zwaar slechthorende

Zonder schroom verschijnt er soms...niks.
Zonder waarschuwing,
woordenverstrengeling en onthechting.
Eenzaam en verlaten tussen de mensen,
er in stilte tegen roepen heeft nooit geholpen, alle
woorden en muziek ten spijt
Baaldagen noemen ze het smalend…
Ongehoord
Christof
Wie ben ik ?
27 jaar
 Momenteel halftijds
nachtdienstmedewerker /
sociotherapeut, doelgroep
geïnterneerden ( in de volksmond :
ontoerekeningsvatbaar verklaarde
gevangenen )
 Voltijds student orthopedagogiek, Ugent.

Opleiding :






ASO Humane wetenschappen
Monitoropleiding jeugdwerk stad Gent
HoGent : professionele bachelor
orthopedagogie
Master pedagogische wetenschappen UGent
CI – Opleiding vanuit centrum
crisispsychologie. Preventie posttraumatische
stress-stoornissen na schokkende gebeurtenis
Intern lesgever ‘ omgaan met dreigend en
destructief gedrag ‘ theorie en praktijk omgang
met verbale en fysieke agressie
Wat heb ik geleerd in mijn leven
als slechthorende ?

Onbegrip is niet altijd slecht bedoeld
 Weinig mensen staan erbij stil dat je als slechthorende naast
volumeverlies, ook geluidskwaliteitsverlies kan hebben.
 Horen is dus niet gelijk aan verstaan.
 Voor begrip vechten levert meer op dan tegen onbegrip vechten.
Een ondernemende ingesteldheid is het
antwoord op onduidelijkheid. Voor alle
betrokkenen.
 ‘Erbij Horen’ is een dubbelzinnig maar
correct begrip.

 Slechthorendheid is in de eerste plaats een
sociale handicap en niet zozeer een zintuiglijke
handicap.

Slechthorendheid is (g)een serieuze kwestie.
 Daar mag ook gerust eens mee gelachen worden ( als het past ).
 Uit de losse pols informatie vragen komt voor mij veel minder hard over
dan ‘een gewichtig gesprek voeren over mijn zogenaamd ‘allesbepalend
probleem’’




Als je ziet dat ik mijn ogen toeknijp voor de zon,
zal ik je niet goed begrijpen ( liplezen ).
Geef mij niet altijd het laatste woord, vooral niet
als het ‘wablief’ is.
Laat mijn sollicitatiegesprek niet voornamelijk over
mijn gehoor gaan, maar over mijn ambities en
capaciteiten
Ik investeer 1000’en euro’s in mijn hoorapparaten,
het is frustrerend als dit soms geen resultaat
opbrengt. Mijn frustratie ligt niet ( altijd  ) aan
jou.
Beste docenten :



Zitten dromen kan soms uiterste concentratie betekenen
voor mij. Ik probeer de eerder gezegde woorden/klanken in
een zin te puzzelen.
Die jongeman die je de hele tijd volgt en indringend aankijkt
heeft geen bijbedoelingen.
Die jongeman die op examens rondom zich kijkt, probeert
zich meestal visueel een beeld te vormen van wat anderen
doen, na de verloren instructies.
 Na alle moeite om de opleiding ondanks een handicap te volbrengen zou
ik het niet eervol vinden om op het einde van de rit te gaan spieken.

Soms zal ik mijn gehoorprobleem maar ter sprake stellen als
het kwaad al is geschied ( afspraak gemist bvb ).
 Ik kreeg soms de reactie, je had het maar nog eens moeten vragen,
maar… hoe kan je vragen naar iets wat je volledig ontgaan is ?
Beste medestudenten:
Zeg me op overleg niet : “ We leggen het je straks nog wel eens
uit, maar leg het NU nog eens uit zodat ik mijn inbreng kan
laten zien
 Vrouwen : heb geen schrik als ik te dicht bij jou kom staan. Ik
heb daar eveneens geen bijbedoelingen mee.




Alhoewel … Het is wel een schitterend argument.
Maar geen nood, ik ben reeds verloofd met een fantastische vrouw.
Ik ben niet iemand die op andermans notities teert als het
anders kon.

Ik maakte veel mee, dat anderen dachten dat ik op hun werk parasiteerde,
wat ook wel zo was, maar om andere redenen dan luiheid.
 Ik gaf dan ook meestal iets terug, samenvattingen e.d. …

Schrik niet als ik je gewoon voorbijloop en niet reageer op jouw
‘goeiemorgen’. Ik heb graag dat mensen aan mijn mouw komen
trekken. Het voelt dan echt aan dat mensen het WILLEN
begrijpen.
Beste collega - slechthorenden :




Praat erover! tot ‘zagens’ toe. Wij zijn chronisch doof voor
allerlei dingen. Maar de omgeving is chronisch blind voor
een onzichtbare handicap.
Probeer toch hoorapparaten, eens in je leven is het toch
zover als je met dit probleem zit. Ik hield het 19 jaar vol om
ze niet te dragen. Uiteindelijk lukt het niet meer door
omstandigheden, ook al had ik het zelf anders gewild. Ik
begrijp dat dit een zware stap is. Je hele geluidswereld
verandert in intensiteit en in kwaliteit en dat is moeilijk om te
verwerken als je een andere, veilige wereld gewoon bent.
Voor jullie herhaal ik nog eens : “ Ik sprak in deze
voorstelling mijn verhaal uit.” Ik spreek niet uit jullie naam.
Ik hoop wel dat ik een kleine bloemlezing herkenbare
situaties gebracht heb. Die stof tot praten bieden.
Tot slot :
Deze voorstelling omvat maar een splinter
van wie ik ben.
Jullie kunnen er mee voor zorgen dat mijn
slechthorendheid slechts een splinter
blijft.
Ik zorg wel voor de rest.
Bedankt voor jullie aandacht !
Dit portret van Christof kwam tot stand in opdracht en
onder begeleiding van het SIHO