Transcript Samotność
L3i/11 Samotność to odmiana cierpienia, które dotyka duszę. Człowiek jako istota społeczna rzadko wybiera samotność jako sposób na życie, częściej zostaje na nią skazany przez los. W literaturze spotykamy różne odmiany samotności: samotność doświadczana we dwoje lub przeżywana wśród tłumu, osamotnieniu niezrozumiałych artystów – geniuszy, samotność odrzuconych dzieci i starców. Samotność jest jednym z ludzkich doświadczeń, wzbogacającego każdego z nas. Tylko w samotności przychodzi bowiem czas na głębszą refleksje nad światem, życiem i samym sobą. Samotność Pablo Picasoo, Portret Jaime Sabartesa (1901) Jacques Brenner, francuski autor Historii literatury, twierdził, że prawdziwi pisarze pracują zawsze samotnie. Literatura bowiem to wszelkie osamotnienie, lecz równocześnie – jeden z najskuteczniejszych sposobów ucieczki przed nim. rodzaj skazania niezrozumianego artysty w chwili śmierci we dwoje SAMOTNOŚĆ w tłumie samotność jednostki samotność narodów SAMOTNOŚĆ JAKO ŚWIADOMY WYBÓR DROGI ŻYCIOWEJ Legenda o świętym Aleksym Samotność bohatera średniowiecznej legendy polega na odsunięciu się od świata i ludzi i wybraniu życia ascety. Święty Aleksy poświęca się rozmyślaniom o Bogu. Może zatem jego samotność nie jest tak dotkliwa, a towarzystwo Stwórcy wypełnia pustkę? SAMOTNOŚĆ JAKO ŚWIADOMY WYBÓR DROGI ŻYCIOWEJ Bolesław Prus, Lalka Stary subiekt Rzecki przemierza życie samotnie. W jego burzliwej biografii nie było miejsca na miłość: najpierw brał udział w Wiośnie Ludów, następnie zajął się pracą w sklepie Wokulskiego. Sens życia odnajdzie, pomagając Stachowi, którego traktuje jak syna. SAMOTNOŚĆ JAKO ŚWIADOMY WYBÓR DROGI ŻYCIOWEJ Stefan Żeromski, Ludzie bezdomni Tomasz Judym jest przekonany, że tylko w samotności uda mu się zrealizować ideę naprawy świata. Odrzuca zatem miłość do Joasi: Nie mogę mieć ani ojca, ani matki, ani żony, ani jednej rzeczy, którą bym przycisnął do serca z miłością, dopóki z oblicza ziemi nie znikną podłe zmory. BOHATEROWIE SKAZANI NA SAMOTNOŚĆ Biblia, Nowy Testament Chrystus doświadcza samotności w chwili głoszenia prawdy, której ludzie nie przyjmują. Podążają za nim, gdy czyni cuda, na słowo pozostają głusi. Jest tez samotny – jak każdy z nas – w chwili śmierci. Umierając wypowiada słowa: Ojcze mój, ojcze, czemuś mnie opuścił? Granicę między życiem i śmiercią każdy musi przekroczyć w samotności. BOHATEROWIE SKAZANI NA SAMOTNOŚĆ Jan Kochanowski, Treny W trenach ukazana jest samotność ojca, filozofa, poety, chrześcijanina w obliczu śmierci dziecka. Bóg, któremu tak ufał, stał się Nieznajomym wrogiem i nie wsparł go w chwili nieszczęścia, a mądrość – cnota, której pochwałę wcześniej głosi, okazała się nieprzydatna. Poeta pozostał sam z odwiecznym pytaniem o sens śmierci. BOHATEROWIE SKAZANI NA SAMOTNOŚĆ Maria Kuncewiczowa, Cudzoziemka Róża, bohaterka powieści, czuje się samotna i niedowartościowana. Nie znalazła spełnienia w miłości, zaprzepaściła talent muzyczny. Swoje nieuświadomione kompleksy odreagowuje, niszcząc psychicznie swoich najbliższych. BOHATEROWIE SKAZANI NA SAMOTNOŚĆ Albert Camus, Dżuma Tarrou twierdzi, że skazał się na straszliwą samotność i obcość świata: Kiedy nie zgodziłem się zabijać (tzn. gdy znalazłem się poza jakąkolwiek ideologią) skazałem się na ostateczne wygnanie. Bernard Rieux boleśnie odczuwa rozłąkę z żoną przebywającą poza Oranem, wiernie jednak trwa na posterunku lekarza i spełnia swój ludzki i lekarski obowiązek. W końcu jego żona umiera i bohater zostaje sam. BOHATEROWIE SKAZANI NA SAMOTNOŚĆ Tadeusz Borowski, Opowiadania Borowski opowiada o samotności więźniów obozów koncentracyjnych skazanych na wspólny los – na jednakowo podłe życie. Każdy więzień walczy samotnie o przetrwanie. Ową samotność potęguje fakt, że świat potęguje fakt, że świat patrzy z obojętnością na ich los.