Transcript Co znaczy wierzyć?

Co znaczy wierzyć?
Temat:
Struktura aktu wiary.
Jak w życiu Abrahama objawiła
się wiara?
•
•
•
•
akt przyjęcia daru przymierza
trwały związek z Bogiem
obejmuje całego człowieka
jest takim zaufaniem Bogu, że człowiek
jest zdolny iść ku temu, co nieznane
Jak ukazana jest wiara w Nowym
Testamencie?
• Wiara jest zawsze odniesieniem do Jezusa
• Wiara zakłada inicjatywę wyjścia Boga do
człowieka
• Wiara w Jezusa zakłada uprzednie
działanie Boga. Nie jest zasługą człowieka
• Wiara jest darem
KKK na temat wiary:
• 150
Wiara jest najpierw osobowym przylgnięciem
człowieka do Boga; równocześnie i w sposób
nierozdzielny jest ona dobrowolnym uznaniem całej
prawdy, którą Bóg objawił. Jako osobowe przylgnięcie
człowieka do Boga i uznanie prawdy, którą On objawił,
wiara chrześcijańska różni się od wiary w osobę ludzką.
Jest więc słuszne i dobre powierzyć się całkowicie Bogu
i wierzyć absolutnie w to, co On powiedział. Byłoby
rzeczą daremną fałszywą pokładać taką wiarę w jakimś
stworzeniu.
KKK na temat wiary:
• 151
Dla chrześcijanina wiara w Boga jest
nieodłączna od wiary w Tego, którego On posłał, „Jego
umiłowanego Syna”, w którym całkowicie sobie
upodobał; Bóg polecił nam, aby Go słuchać. Sam Pan
mówi do swoich uczniów: „Wierzycie w Boga? I we mnie
wierzcie!” (J 14,1). Możemy wierzyć w Jezusa Chrystusa,
ponieważ On sam jest Bogiem, Słowem, które stało się
ciałem: „Boga nikt nigdy nie widział, Ten jednorodzony
Bóg, który jest w łonie Ojca, o Nim pouczył” (J 1, 18).
Ponieważ On „widział Ojca” (J 6, 46), sam jeden tylko Go
zna i może Go objawić.
KKK na temat wiary:
• 152
Nie można wierzyć Jezusa Chrystusa, nie
mając udziału w Jego Duchu. To właśnie Duch Święty
objawia ludziom, kim jest Jezus. Rzeczywiście, nikt
„nie może powiedzieć bez pomocy Ducha Świętego:
Panem jest Jezus” (1 Kor 12,3). „Duch przenika
wszystko, nawet głębokości Boga samego… i tego, co
Boskie, nie zna nikt, tylko Duch Boży” (1 Kor 2, 10 – 11)
jedynie sam Bóg zna w pełni Boga. Wierzymy w Ducha
Świętego, ponieważ jest Bogiem.
Przymioty wiary:
• Nadprzyrodzoność
• Racjonalność wiary
• Wolność wiary
• Pewność
Przymioty wiary:
• Nadprzyrodzoność - wiara jest przede wszystkim dziełem łaski
Bożej, a nie tylko postawą człowieka przyjętą z własnej inicjatywy.
Jest darem, a więc nie można do niej dojść o własnych siłach.
KKK 153:
Gdy Piotr wyznaje, że Jezus jest Chrystusem, Synem
Boga żywego, Jezus mówi do niego, że nie objawiły mu tego „ciało
i krew, lecz Ojciec… który jest w niebie” (Mt 16, 17). Wiara jest
darem Bożym, cnotą nadprzyrodzoną wlaną przez Niego. „Aby taką
wiarę można było w sobie obudzić, potrzebna jest uprzedzająca
i wspomagająca łaska Boga oraz wewnętrzne pomoce Ducha
Świętego; On to porusza serce i do Boga je zwraca, otwiera oczy
umysłu oraz obdarza wszystkich słodyczą pochodzącą z uznawania
prawdy i wierzenia jej”.
Przymioty wiary:
• Racjonalność
wiary
wiara
choć
jest
aktem
przekraczalności człowieka nie sprzeciwia się rozumowi, nie
jest w prawdzie ex ratione, ale też nie jest sine ratione
(bez rozumu). Istnieje poznanie właściwe wierze (FR 8).
Akt wiary jest aktem ludzkim, o charakterze osobowym.
Nie może być bez zwrócenia się do rozumu, który to rozum
czyni właśnie akt prawdziwie ludzki. Rozumność zakłada więc,
że wierzący w Boga zna w jakiś sposób prawdę o tym, ze Bóg
przemówił o tym.
Przymioty wiary:
• Wolność wiary - wiara powinna mieć charakter
osobowy, osoba wybiera w sposób wolny osobę Jezusa.
Wiara
ma
charakter
wyboru
fundamentalnego,
ostatecznie wolna decyzja człowieka idzie tak daleko, że
człowiek może nie przyjąć wiary w Boga. Może
powiedzieć nie.
Przymioty wiary:
• Pewność - wynika z tego stwierdzenia, że Bóg jest
motywem wiary. Wypływa z faktu, iż jest budowana na
autorytecie, który zawieść nie może i w oparciu
o najwyższy autorytet Boski człowiek uzyskuje pewność
wiary.
Obowiązki wynikające z wiary:
• Obowiązek głoszenia /świadectwa/ wyznawania wiary
• Obowiązek wzrastania /rozwijania/ wiary
• Obowiązek wytrwania w wierze
Grzechy przeciw wierze:
• Niewiara: W znaczeniu ścisłym, niedowiarstwo polega na tym,
że człowiek doszedł do poznania prawdy Bożej, nie chce jej jednak
przyjąć czyli uczynić aktem wiary. Jest to jeden z najcięższych
grzechów w ogóle. Godzi w podstawową łączność człowieka
z Bogiem. Nie oznacza koniecznie ateizmu, a raczej „nie wierzę
Tobie”.
• Apostazja: jest odstępstwem od wiary, a więc ma miejsce wtedy
gdy chrześcijanin porzuca całkowicie wiarę chrześcijańską, staje się
ateistą bądź przyjmuje wiarę nie chrześcijańską, choć
chrześcijaństwo poznał i wyznawał.
Grzechy przeciw wierze:
• Herezja: polega na odrzuceniu niektórych prawd objawionych, gdy
człowiek świadomie i dobrowolnie wśród prawd wybiera według
własnego kryterium – chodzi o błąd rozmyślny i świadomie
podtrzymywany.
• Schizma: odstępstwo od wspólnoty życia katolickiego
z uchylaniem się od posłuszeństwa Stolicy Apostolskiej w praktyce
schizma odrzuca dogmat o prymacie papieża, a potem kolejnych
prawd – staje się więc herezją. Postawa ta raczej rzadko objawia się
wprost, jest to stawianie siebie wbrew Magisterium Kościoła