Transcript Aaa.Opiniowanie s.-p. w schizofrenii_OSTATECZNA

Opiniowanie sądowo-psychiatryczne
w schizofrenii
Listopad, 2014 r.
Ocena poczytalności wg art. 31 kk,
ś.z. 94 kk, realizacja ś.z. wg art. 203 kkw
Art. 31 p. 1 Nie popełnia przestępstwa, kto z powodu choroby
psychicznej, upośledzenia umysłowego lub innego zakłócenia czynności
psychicznych nie mógł w czasie czynu rozpoznać jego znaczenia lub
pokierować swoim postępowaniem.
p. 2. Jeżeli w czasie popełnienia przestępstwa zdolność rozpoznania
znaczenia czynu lub pokierowania postępowaniem była w znacznym
stopniu ograniczona, sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie
kary.
p. 3. Przepisów p.1 i 2 nie stosuje się, gdy sprawca wprawił się w stan
nietrzeźwości lub odurzenia powodujący wyłączenie lub ograniczenie
poczytalności, które przewidywał lub mógł przewidzieć.
Zastosowanie środka zabezpieczającego
reguluje art. 94kk
P.1. Jeżeli sprawca, w stanie niepoczytalności określonej w art.31 p.1
popełni czyn zabroniony o znacznej społecznej szkodliwości
i zachodzi wysokie prawdopodobieństwo, że popełni taki czyn ponownie,
sąd orzeka umieszczenie sprawcy w odpowiednim zakładzie
psychiatrycznym.
P.2. Czasu pobytu w zakładzie nie określa się z góry; sąd orzeka
zwolnienie sprawcy, jeżeli jego dalsze pozostawanie w zakładzie nie jest
konieczne.
P.3. Sąd może ponownie umieścić sprawcę czynu, który został zwolniony z
internacji, jeżeli nie upłynęło 5 lat od zwolnienia z zakładu.
Sąd podejmuje decyzję o ponownym umieszczeniu sprawcy w szpitalu
psychiatrycznym w oparciu o środek zabezpieczający po wysłuchaniu
opinii lekarzy i psychologa.
Przepisy dotyczące wykonania
środka zabezpieczającego zawarte
są w artykułach od 200 do 205 kkw
Art.203
par.1 zobowiązuje kierownika zakładu wykonującego ś. z. do
zawiadomienia sądu o stanie zdrowia i postępach leczenia odbywającego
ś. z. nie rzadziej niż co 6 m-cy, albo bezzwłocznie, jeśli uzna, że w związku
ze zmianą zdrowia sprawcy, jego dalsze pozostawanie w zakładzie nie jest
konieczne.
par. 2 mówi o tym, że sąd może w każdym czasie żądać wydania opinii o
stanie zdrowia i stosowanym leczeniu i o jego wyniku. Opinia powinna być
wydana przez co najmniej dwóch biegłych psychiatrów i psychologa.
Lekarze wypowiadają prognozę lekarską, a psycholog społecznopsychologiczną.
Opinia sądowo- psychiatryczna
I.
Opracowania akt sprawy
II.
Opracowania informacji uzyskanych podczas badania
ambulatoryjnego lub obserwacji klinicznej
ad. I pytania organu procesowego o stan psychiczny podejrzanego, akt
oskarżenia, zeznania świadków, wyjaśnienia podejrzanego, materiały
dodatkowe: opinie środowiskowe, zaświadczenia zawodowe, itp.,
świadectwa lekarskie, opinie s.-p.
ad. II
wywiady od rodziny, dokumentacja lekarska,
sprawozdania z przeprowadzonego badania wg klasycznej historii
choroby: autoanamneza, wywiad rodzinny, przebieg choroby, stan
psychiczny, wnioski, stosunek do zarzutów.
III. Omówienie całości materiału.
IV. Wnioski biegłych.
Opinie sądowo-psychiatryczne w sprawach karnych
P. Sebastian
P. Marian
P. Paweł
I Opinia s. – p. , p. Sebastiana, obserwacyjna była wydana na podstawie
postanowienia Sądu Rejonowego, z wniosku Prokuratury
Rejonowej Warszawa Mokotów po przeprowadzonej
obserwacji sądowo – psychiatrycznej.
Biegli mieli odpowiedzieć na następujące pytania:
1. czy podejrzany w chwili popełnienia zarzucanego czynu
cierpiał na chorobę psychiczną lub inne zakłócenia czynności
psychicznych?
2. czy w chwili popełnienia czynu mógł on rozpoznać jego
znaczenie lub pokierować swoim postępowaniem?
3. czy zdolność rozpoznania znaczenia czynu lub kierowania
postępowaniem była u podejrzanego zniesiona bądź też
ograniczona w stopniu znacznym i z jakich przyczyn?
4. czy podejrzany będzie mógł brać udział w czynnościach
postępowania karnego?
5. czy pozostawanie podejrzanego na wolności grozi ponownym
popełnieniem przez niego czynu zabronionego związanego z
jego chorobą psychiczną, upośledzeniem umysłowym lub
uzależnieniem od alkoholu lub innego środka odurzającego?
Dane z akt sprawy, opiniowany był podejrzany o to, że:
I. w Warszawie w okresie od marca -. do 23 sierpnia 2004r. działając w
krótkich odstępach czasu wielokrotnie groził swojej matce pozbawieniem
życia co wzbudziło u niej uzasadnioną obawę spełnienia tych gróźb,
tj. o czyn z art. 190 §1kk w zw. z art.12
Art. 190 § 1 kk Kto grozi innej osobie popełnieniem przestępstwa na jej
szkodę lub szkodę najbliższej osoby, jeżeli groźba wzbudza w zagrożonym
uzasadniona obawę, że będzie spełniona, podlega grzywnie, karze
ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do 2 lat.
Art. 12 kk Dwa lub więcej zachowań, podjętych w krótkich odstępstwach
czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, uważa się za jeden czyn
zabroniony, jeżeli przedmiotem zamachu jest dobro osobiste, warunkiem
uznania wielości zachowań za jeden czyn zabroniony jest tożsamość
pokrzywdzonego.
Matka zgłosiła zawiadomienia o przestępstwie, ponieważ syn od kilku
miesięcy bardzo się zmienił, awanturuje się, ubliża domownikom, jest
narkomanem, pali marihuanę, zniszczył dwa telewizory. Bezpośrednio
przed zgłoszeniem zawiadomienia pacjent był agresywny fizycznie do
domowników, na matkę rzucił się z nożem, ale jej nie okaleczył. Podczas
tego zajścia interweniowała Policja, która obezwładniła podejrzanego i
zawiozła do komisariatu.
Podobnie przez ostatnie 5 lat był agresywny w stosunku do siostry,
popychał ją, szarpał, skutkiem czego miała siniaki na całym ciele, bił ją po
głowie. Miała zasinienia na rękach bo zasłaniała twarz przed urazami
brata.
Podejrzany przesłuchiwany w charakterze świadka podał, że nie
będzie składał żadnych zeznań i nie odpowiadał na żadne pytania,
ponieważ nie będzie psuł sobie humoru.
Przedstawione zarzuty zrozumiał. Przyznał się do zarzucanych mu
czynów. Skorzystał z prawa do odmowy składania wyjaśnień.
Nie figuruje w Kartotece Krajowego Rejestru Karnego.
Podczas agresywnego zachowania był trzeźwy, wg badania alkomatem.
Opinia sądowo- psychiatryczna ambulatoryjna
„w czasie badania był w powierzchownym, w dość trudnym kontakcie,
odpowiadał na pytania ogólnikowo, mało konkretnie, tok myślenia był
rozkojarzony z elementami otamowania. Niektóre wypowiedzi nasuwały
podejrzenie, że badany urojeniowo interpretuje zachowanie rodziny,
agresja do rodziny wynikała z niezrozumiałej interpretacji badanego.
Charakter czynów był niezrozumiały i trudno było ustalić podczas
jednorazowego badania, jakie inne zaburzenia treści myślenia przejawiał
badany. Udało się uzyskać informacje, że badany od pewnego czasu miał
tendencje do izolowania się, był bezczynny, nie przejawiał żadnych
zainteresowań, miał poczucie nieokreślonej zmiany otoczenia. Biorąc pod
uwagę powyższe wnioski biegłe uważały, że badany powinien być
skierowany na obserwację sądowo-psychiatryczną”.
Obserwacja kliniczna
1. Wywiad od matki: jest najstarszym synem, ma dwoje młodszego
rodzeństwa. Przebieg ciąży był prawidłowy, urodził się o czasie, siłami
natury. W okresie noworodkowym rozwijał się normalnie. Zaczął chodzić
po roku. Miał opóźniony rozwój mowy, pierwsze słowa zaczął mówić około
3 r. ż. Był pod opieką logopedy w od 2 do 7 r. ż. , ustąpiły zaburzenia
mowy. Poszedł do szkoły o czasie, miał oceny „3-4”, lubił fizykę i chemię,
miał uzdolnienia manualne, umiał składać godzinami skomplikowane
modele samochodów, statków, itp. W szkole podstawowej nie sprawiał
większych kłopotów.
Następnie uczył się w szkole zawodowej, elektromechanicznej. Uczył się
słabo, w klasie 2 przestał chodzić do szkoły. Potem była próba nauki w
technikum o podobnym profilu, ale trwała tylko 3 miesiące. Pozostawał w
domu do czasu powołania do służby wojskowej. Po kilku dniach został
zwolniony ze służby wojskowej, w czasie której przebywał w izbie chorych.
C.d.: Otrzymane dokumenty z komisji wojskowej spalił.
Po powrocie do domu był rozbity, zdenerwowany, mówił rzeczy nierealne,
ale nie pamięta dokładnych treści, tylko pozostały wspomnienia wypowiedzi
niezrozumiałych. Uważał, że otrzymał roczny urlop, po którym ma pojechać
do Iraku. W ciągu kilkunastu miesięcy rozwijała się psychoza, śmiał się do
siebie, rozmawiał ze sobą, np. „teraz to was wszystkich pozabijam, teraz to
ja wam pokażę”, pytany w czasie przeżywania tych stanów odpowiadał
niechętnie, skąpo. W tym okresie był czasami agresywny słownie do
rodziny. W tym okresie zrzucił jeden telewizor na podłogę, po kilku dniach
drugi telewizor wyrzucił przez okno bo „pani źle zaśpiewała, pan coś źle
powiedział”, czyli powody były psychotyczne. Powyrzucał różne rzeczy
osobiste z mieszkania przez balkon, powynosił pościel na śmietnik, bo były
zakażone.
Wywiad co przebytych chorób, wywiadu rodzinnego negatywny.
Narkotyki: w okresie szkolnym palił sporadycznie marihuanę.
3. Autoanamneza, wywiad rodzinny: ma 20 lat, mieszka z rodziną; bratem,
siostrą, mamą i wujkiem. Rodzice się rozwiedli w 1996r., ojciec nadużywał
alkoholu, był bity przez ojca za nieposłuszeństwo. Z wujkiem ma dobre
relacje.
Najbliższą osobą dla pacjenta była babcia, która zmarła w 2002r., po jej
śmierci czuł się samotny i opuszczony. Przeżywał intensywne przez wiele
miesięcy lęk przed śmiercią, stan ten nadal okresowo występuje u pacjenta.
Uczył się średnio, był uzdolniony fizycznie, uczestniczył w drużynie szkolnej
koszykówki i w piłce nożnej. Po szkole podstawowej miał okresowo duże
lęki, niepokoje, z powodu tych przeżyć zrezygnował z nauki. Podobne
objawy przeżywał podczas służby wojskowej.
Przebyte choroby: nie chorował na poważne schorzenia, miał w dzieciństwie
złamaną prawą rękę. Wywiad rodzinny w kierunku chorób psychicznych
negatywny.
Narkotyki, używki: papierosy pali wtedy, gdy się denerwuje, alkohol pije
okazjonalnie, „na imprezach”, od wielu miesięcy nie był na żadnej imprezie.
Na temat przyjmowania narkotyków wypowiada się różnie. Raz potwierdza
przyjmowanie „środków odurzających”, raz zaprzecza. Nie umiał wyjaśnić
dlaczego w badaniu wstępnym we krwi i w moczu stwierdzono kannabinole(w następnych dwóch badaniach nie stwierdzono obecności substancji
psychoaktywnych).
Przebieg choroby: po śmierci babci (2002r.) był smutny, samotny, nie
mógł pogodzić ze śmiercią babci, odczuwał lęk przed śmiercią. Stan
nieokreślonych lęków był powodem rezygnacji z nauki. W ostatnim roku
nic nie robił. Uważa, że został zwolniony z wojska z powodu depresji, nie
podjął nigdzie leczenia, bo nie był ubezpieczony. W następnym okresie
były podawane w telewizji informacje na jego temat, telewizja miała wpływ
na jego myśli, świadomość. Przekonanie, że telewizor ma wpływ na jego
życie trwa od ok. 5lat, „załamywał go telewizor”, były w nim jakieś dziwne
filmy. Miał wrażenie, że telewizor powoduje u niego padaczkę, zatrzymuje
akcję serca, pojawiał się jakiś mężczyzna, który go naśladował.
Podejrzewał, że jest podsłuchiwany, że telewizor chce go zabić. Z tego
powodu wyrzucił telewizor, z tych samych przyczyn wyrzucił drugi
telewizor. Schował w domu święte obrazki, „bo Matka Boska i Jezus nie
wytrzymaliby tego, co dzieje się w domu, jego przeżyć”. Nie podejmował
prób samobójczych. Okresowo miewał myśli samobójcze, gdy coś mu się
nie udawało, tak jak to było w okresie szkolnym.
Obserwacja w oddziale: Afektywnie był niedostosowany, wesołkowaty. W
nieco podwyższonym napędzie psychoruchowym. Spontanicznie nie
ujawniał treści urojeniowych, dopytywany zaprzeczał doznaniom
chorobowym lub udzielał odpowiedzi nielogicznych. Negował lęk, poczucie
zagrożenia. Podczas rozmowy pacjent rozłożył piżamę na łóżku z
wyjaśnieniem: „chciałem mieć kolor w oczach... specjalnie tak robię by
było ładnie, najważniejsze, żebym miał to w oczach, wtedy wszystko się
układa.... ta piżama pasuje do całego ośrodka, ona sobie leży tam, a ja
siedzę tutaj, to pasuje”.
Po 2 tygodniach obserwacji jeszcze pogorszył się kontakt, chwilami
zastygał w jednej pozycji, rozbierał się na korytarzu, tańczył, wymachiwał
nogami i rękoma, usiłował opuścić oddział. W związku wystąpieniem
pobudzenia psychoruchowego, podjęto decyzję o włączeniu neuroleptyku;
otrzymał haloperidol w dawkach wzrastających.
W następnych dniach przeważnie był spokojny, ale bywał agresywny do
pacjentów, którzy jego zdaniem nadmiernie się nim interesowali.
Stan psychiczny: kontakt był zmienny, ale przede wszystkim
powierzchowny. Trudności w kontakcie wynikają z zaburzeń myślenia,
zaburzeń nastroju i postawy dysymulacyjnej. Wyraźnie lepszy był kontakt
kiedy omawiał okres szkoły podstawowej i dwóch pierwszych lat szkoły
zawodowej, kiedy nie miał zaburzeń psychicznych. Podczas omawiania
następnych lat kontakt pogarszał się, z powodu rozwijających się zaburzeń
psychotycznych, tj. od marca 2004r. W wypowiedziach występują
zaburzenia myślenia toku i treści. Zaburzenia toku wyrażają się
wypowiedziami niezrozumiałymi, dziwacznymi, rezonerskimi,
niedokojarzonymi. W wypowiedziach jest dużo zaprzeczeń, jest chory- nie
jest chory, w domu były konflikty- nie było konfliktów, miał kolegów- nie
miał kolegów. W zaburzeniach treści myślenia: odczuwał wpływ promieni
płynących z telewizora na myśli i ciało pacjenta (urojenia wpływu,
oddziaływania, ksobne). Słyszał głosy wychodzące z telewizorów
(omamy słuchowe) które wywoływały lęk, uczucie zagrożenia życia
(zatrzymanie akcji serca, utratę świadomości). Z powodu przeżyć
psychicznych izolował się od otoczenia, był bezczynny, zamyślony, rzadko
wychodził z domu, przeważnie wieczorem. Ma poczucie zmiany swego
zachowania, swoich przeżyć, które wiąże z chorobą, ale nie ma wglądu
realnego w swoje przeżycia.
Wnioski: zorientowany auto i allopsychicznie. Nastrój zmienny, dominuje
nastrój obniżony, z okresami nastroju podwyższonego, nieadekwatny do
wypowiadanych treści, z przeżyciami paratymicznymi.
W wypowiedziach występują zaburzenia toku myślenia- wypowiedzi
niezrozumiałe, dziwaczne, rezonerskie, niedokojarzenia, rozkojarzenie;
zaburzenia treści myślenia- wypowiedzi urojeniowe prześladowcze,
ksobne, wpływu i oddziaływania, symboliczne.
W przeżyciach występują ambisentencje- sprzeczne sądy.
Halucynował słuchowo.
Przeżyciom okresowo towarzyszył lęk, poczucie zagrożenia.
W zachowaniu ogólnie wycofany, izolował się społecznie.
Przejawiał płytki, zmienny wgląd w chorobę.
Pytany na temat przedstawionego zarzutu: w domu miała miejsce
kłótnia rodzinna, konflikt powstał między nim i rodziną. Mama zamiast go
uspokoić, to niepotrzebnie wezwała Policję. Chciałby dostać rentę, żeby
mieć pieniądze na leki, które go uspokoją, nie rozumie celu swego pobytu
w oddziale.
Pytany o zniszczenie telewizorów, uważa, że niesłusznie wyrzucił
„pierwszy” telewizor, bo z niego dochodziły różne głosy i siły, które miały
wpływ jego na stan psychiczny. Uważa, nie zniszczył drugiego telewizora,
tylko przeniósł do drugiego pokoju, i nie miał on wpływu na przeżycia
pacjenta.
Stan somatyczny: na skórze przedramion liczne blizny – cięte i kłute- po
samouszkodzeniach, poza tym w badaniu fizykalnym bez odchyleń od
stanu prawidłowego.
Badanie neurologiczne: bez objawów oponowych i cech ogniskowego
uszkodzenia mózgu.
Wyniki badań dodatkowych: laboratoryjne podstawowe prawidłowe.
Badanie komputerowe głowy: nie stwierdzono zmian ogniskowych w
strukturach mózgu, układ komorowy nieposzerzony, nieprzemieszczony.
Badanie elektroencelograficzne: zapis nieprawidłowy. Zmiany niewielkiego
stopnia w tylnej części mózgu obustronnie.
Opinia psychologiczna
1. Opiniowany nie jest osobą niedorozwiniętą,
•
jego sprawność intelektualna mieści się w normie.
2. Badania nie pozwalają wykluczyć wpływu czynnika organicznego
•
na funkcjonowanie badanego.
3. Badania wykazały utrwalone zaburzenia treści i formy myślenia.
Ustosunkowanie się do opinii ambulatoryjnej
W opinii zasadniczy wniosek dotyczył skierowania na obserwację.
Ocena stanu psychicznego mieściła się w kategorii sugestii,
a więc nie było powodu dyskusji z opinią.
Omówienie
Na podstawie całości danych zawartych w aktach sprawy i
przeprowadzonej obserwacji s.-p u badanego nie rozpoznajemy
upośledzenia umysłowego, natomiast rozpoznajemy chorobę psychiczną
pod postacią– schizofrenii paranoidalno- katatonicznej.
Badany ukończył szkołę podstawową. Jego sprawność intelektualna
mieści się w normie.
A. Pierwsze zaburzenia psychiczne pojawiły się przed około 4 laty, w
pierwszych 2-3 latach objawy były zmienne w obrazie i czasie trwania. Z
powodu zaburzeń emocjonalnych przerwał naukę w klasie drugiej szkoły
zawodowej, i w następnych dwóch latach, pomimo prób podejmowania
nauki, przerywał ją z powodu choroby psychicznej. Systematyczne objawy
psychotyczne wystąpiły w lutym 2004r., w dalszych miesiącach następuje
rozwój psychozy paranoidalnej. Pod wpływem doznań psychotycznych był
agresywny słownie i fizycznie do domowników.
Po ustąpieniu stanów agresji był milczący, unikał domowników. Odczuwał
działanie promieni z telewizora, które wpływały na myśli i ciało pacjenta
(urojenia wpływu, oddziaływania, ksobne). Słyszał głosy wychodzące z
telewizora, nawet kiedy był wyłączony. Siła wypływająca z telewizora
powodowała lęk, uczucie zagrożenia życia, doznawał zatrzymania akcji
serca, utratę świadomości. Rozmawiał z nieistniejącymi osobami. Z
powodu przeżyć psychicznych izolował się od otoczenia, był bezczynny,
zamyślony, rzadko wychodził z domu, przeważnie wieczorem.
Badany ma poczucie zmiany swego zachowania i przeżyć, które wiąże z
chorobą, ale nie ma wglądu realnego w swoje przeżycia.
W zaburzeniach psychicznych występują zaburzenia funkcji poznawczych i
zaburzenia emocjonalne. W zaburzeniach poznawczych: występują
zaburzenia toku myślenia- wypowiedzi niezrozumiałe, dziwaczne,
rezonerskie, z niedokojarzeniami; zaburzenia treści myślenia- wypowiedzi
urojeniowe prześladowcze, ksobne, wpływu i oddziaływania, symboliczne.
Halucynował słuchowo. W zaburzeniach emocjonalnych: były
ambisentencje- sprzeczne sądy, lęk, poczucie zagrożenia. Nastrój był
niedostosowany do emocji- zachowania paramimiczne. W zachowaniu
ogólnie był wycofany, izolował się społecznie. Przejawiał płytki, zmienny
wgląd w chorobę.
Przedstawiony obraz zaburzeń psychotycznych jest spowodowany
psychozą paranoidalną. Podczas hospitalizacji obserwowano przez kilka
godzin zaburzenia ruchowe- zastygał w jednej pozycji i pobudzenie
ruchowe, rozbierał się, tańczył, wymachiwał rękami i nogami, był
wesołkowaty. Przedstawione objawy świadczą o zaburzeniach
katatonicznych- pobudzeniu i zahamowaniu katatonicznym.
U pacjenta rozpoznajemy zaburzenia psychotyczne w postaci schizofrenii
paranoidalno- katatonicznej.
W okresie zarzucanego mu czynu występowały głównie zaburzenia
psychotyczne o obrazie paranoidalnym.
B. Badany na temat przyjmowania środków odurzających wypowiadał się
zmiennie, mówił, że okazjonalnie je przyjmował. W pierwszym badaniu
laboratoryjnym wykonanym podczas obserwacji stwierdzono obecność
kannabinoli- środków psychoaktywnych, (w następnych dwóch badaniachnie było środków). Badanie laboratoryjne potwierdziło przyjmowanie
środków psychoaktywnych w okresie poprzedzającym hospitalizację.
Przyjmowane środki psychoaktywne mają marginalne znaczenie w
rozwoju psychozy.
C. W odniesieniu do oceny zmian organicznych w ośrodkowym układzie
nerwowym, w badaniu psychologicznym wyniki tzw. testów organicznych
nie są jednoznaczne, zarówno jednak ilość jak i jakość popełnianych
błędów przy widocznej drobiazgowości, stereotypii i licznych
perseweracjach nie pozwalają wykluczyć wpływu czynnika organicznego
na funkcjonowanie badanego. W obserwacji klinicznej, badaniu klinicznym
neurologicznym jak i w badaniu komputerowym o.u.n. nie stwierdzono
zmian ogniskowych, w badaniu elektroencefalograficznym niewielkie
zmiany. Przedstawione zmiany organiczne są niewielkie i niespecyficzne.
W badaniach nad schizofrenią katatoniczną stwierdzono występowanie
częściej niespecyficznych organicznych zmian w o.u.n., w stosunku do
innych postaci schizofrenii. Można te zmiany wiązać z zespołem
katatonicznym, który obserwowano u pacjenta.
Podejrzany w okresie przedstawionych mu zarzutów wykazywał ostre
zaburzenia psychotyczne w postaci schizofrenii paranoidalnej. Ten stan
psychiczny znosił jego zdolność samokontroli, a zatem i rozpoznania
znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem.
Na podstawie badania psychiatrycznego i psychologicznego można
stwierdzić u podejrzanego wysoki poziom napięcia psychicznego i
agresywności jako cechy zmienionej psychotycznie osobowości.
Dotychczasowy przebieg linii życiowej podejrzanego wskazuje na
możliwość ujawnienia się czynnej agresji skierowanej w stosunku do
innych osób, siebie jak i sprzętu znacznej wartości. Nie budzi wątpliwości,
że przyczyną możliwych zachowań agresywnych jest toczący się proces
psychotyczny wymagający bezwzględnie leczenia w warunkach
zamkniętych.
1. czy podejrzany w chwili popełnienia zarzucanego czynu cierpiał na
chorobę psychiczną lub inne zakłócenia czynności psychicznych?
2. czy w chwili popełnienia czynu mógł on rozpoznać jego znaczenie lub
pokierować swoim postępowaniem?
3. czy zdolność rozpoznania znaczenia czynu lub kierowania
postępowaniem była u podejrzanego zniesiona bądź też ograniczona w
stopniu znacznym i z jakich przyczyn?
4. czy podejrzany będzie mógł brać udział w czynnościach postępowania
karnego?
5. czy pozostawanie podejrzanego na wolności grozi ponownym
popełnieniem przez niego czynu zabronionego związanego z jego chorobą
psychiczną, upośledzeniem umysłowym lub uzależnieniem od alkoholu lub
innego środka odurzającego?
Wnioski
U podejrzanego nie rozpoznajemy upośledzenia umysłowego, natomiast
w chwili popełniania zarzucanego czynu cierpiał na chorobę psychiczną –
schizofrenię paranoidalną.
W chwili popełnienia czynu nie mógł on rozpoznać jego znaczenia ani
pokierować swoim postępowaniem w rozumieniu art. 31 § 1 kk, z powodu
ostrej psychozy- schizofrenii paranoidalnej.
Podejrzany może brać udział w czynnościach postępowania karnego z
pomocą prawną.
Pozostawanie podejrzanego na wolności grozi ponownym popełnieniem
przez niego czynu zabronionego związanego z jego chorobą psychiczną.
Aktualny stan psychiczny wymaga leczenia w warunkach zamkniętego
szpitala psychiatrycznego.
Opinia ambulatoryjna sądowo-psychiatryczna
• K. 334, czy oskarżony p. Marian w związku z wieloletnią chorobą
psychiczną datującą się od 1986r. w postaci schizofrenii
• w chwili popełnienia zarzucanego mu czynu miał zdolność
rozpoznania jego znaczenia
• i pokierowania swoim działaniem,
• jak też, czy może brać udział w sprawie w charakterze oskarżonego.
• Opinię wydano na podstawie analizy akt sprawy, dokumentacji
medycznej zawartej w aktach sprawy, przeprowadzonego badania
psychiatryczno- psychologicznego w maju 2010r. i wykonanych
badaniach diagnostycznych ośrodkowego układu nerwowego –
elektroencefalogramu i komputerowego mózgu.
Dane z akt sprawy
• Akt oskarżenia z dn. 29 czerwca 2008r. przeciwko p. Marianowi
oskarżonego o to, że:
• w dn. 15 maja 1997r. w Warszawie w siedzibie Banku działając
wspólnie i w porozumieniu z dwiema innymi osobami w celu
osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził pracownika tego
Banku do niekorzystnego rozporządzenia pieniędzmi w kwocie
9 248 zł w ten sposób, że zawarł umowę o kredyt gotówkowy gdzie
żyrantami byli znajomi oskarżonego, przedkładając przy tym jako
autentyczne podrobione uprzednio zaświadczenie o zatrudnieniu w
przedsiębiorstwie x przy czym z umowy tej nie miał zamiaru się
wywiązać, czym działał na szkodę Banku , przy czym czynu tego
dopuścił się mając w znacznym stopniu ograniczoną zdolność
rozpoznania jego znaczenia i kierowania swoim postępowaniem
• tj. o czyn z art. 286 p.1kk w zw. z art. 31 p.2 kk.
TOM I
• K 1 Bank zawiadomił Prokuraturę Rejonową dla Dzielnicy Warszawa
Mokotów o przypuszczeniu wyłudzenia pieniędzy przez P. Mariana.
• W dn. 15. maja 1997r. została zawarta umowa kredytowa. Bank udzielił
kredytu w kwocie 9 800 zł, określił terminy spłaty i odsetki. W związku z nie
dotrzymaniem warunków umowy i stanem zadłużenia na dzień 27 września
1999r. , który wyniósł 15 855.46 zł Bank wniósł o wszczęcie dochodzenia
przeciwko p. Marianowi.
TOM II
• K. 203 Orzeczenie Wojewódzkiej Komisji Lekarskiej z dn. 26.09.2006r.
stwierdza, że P. Marian jest inwalidą od 30.03.2006r. czasowym, termin
następnego badania kontrolowanego wyznaczono na wrzesień 2009r.
• P. Marian był całkowicie niezdolny do pracy zarobkowej. Niezdolny do
samodzielnej egzystencji. Stwierdzone schorzenia kwalifikują badanego do
pierwszej grupy inwalidzkiej bez związku ze służbą w Policji. Inwalidztwo
czasowe na trzy lata. U badanego rozpoznano: 1. schizofrenia. 2. zespół
zakrzepowy. 3. przebyte złamanie kości ramieniowej lewej.
•
K. 227 Przesłuchiwany jako podejrzany Marian w dn. 2 kwietnia 2005r. nie
przyznał się do przedstawionych zarzutów i skorzystał z prawa odmowy
wyjaśnień. W dniu przesłuchiwania źle się czuł, nie chciał przejrzeć akt
sprawy. Wyjaśnił, że leczy się w PZP. Jest rencistą. W przeszłości pracował
w Policji w Warszawie. Leczy się w PZP i w Oddziałach Psychiatrycznych.
•
•
K. 234 Opinia ambulatoryjna sądowo- psychiatryczna wydana w dn.
12.05.2008r. po przeprowadzonym badaniu w dn. 28.04.2008r. przez
lekarzy psychiatrów. Badanie przeprowadzono podczas hospitalizacji
pacjenta w oddziale dziennym. Udzielił wywiadu na temat swego stanu
zdrowia, przebiegu leczenia. Na temat sprawy: zdarzenie miało miejsce w
1997r., mieszkał wtedy w Warszawie. W tym czasie już leczył się
psychiatrycznie, chodził prywatnie na wizyty, brał jakieś leki, nazw ich nie
pamięta. Wziął pieniądze z banku, „to był mój pomysł, myślałem że spłacę...
Do tej pory tak myślę... chciałem założyć firmę handlową i rozwijać się...”.
W tym czasie miał też problemy osobiste. Narzeczona z dzieckiem
wyjechała za granicę, szukał jej w Szwecji przez firmę detektywistyczną,
potrzebował pieniędzy na opłacenie detektywa z którym był w Szwecji,
„byłem wtedy rozchodzony”. Alkoholu raczej nie piłem. Wie, że wyłudził
pieniądze i z tego powodu powinien być ukarany.
Stan psychiczny: podczas badania spokojny, w poprawnym kontakcie, mało
spontanicznym kontakcie, wszechstronnie zorientowany. Świadomość
jasna. Nastrój podstawowy nieco obniżony, spowolniały psychoruchowo.
Wypowiedzi na temat dość rzeczowe. Afektywnie blady. Urojeń
spontanicznie nie wypowiadał, halucynacjom i myślom samobójczym
aktualnie przeczył. Częściowo krytyczny do choroby.
Wnioski: .. W 1997r. był w podwyższonym napędzie, miał różne
pomysły, mało realne co do swojego życia i planów. Z uzyskanej
pożyczki bankowej chciał założyć firmę handlową. Potem wydawał
duże ilości pieniędzy na poszukiwania swojej narzeczonej, która z
dzieckiem opiniowanego opuściła. Tej sytuacji również nie oceniał
realnie, jego działania wynikały z chorobowo zmienionego myślenia.
W tym okresie próbował leczyć się, były to wizyty prywatne u
lekarza i prawdopodobnie mało skuteczne. Był niekrytyczny co do
siebie, swoich zachowań, nie miał poczucia choroby.
• Opinia: rozpoznajemy u p. Mariana zaburzenia schizoafektywne, w
chwili popełnienia zarzucanego czynu zachodzą warunki art. 31. § 2
kk. W aktualnym stanie zdrowia może stawać przed Sądem.
• K. 244 Z dn. 06.03.2008r. wynika, że P. Marian nie figuruje w
kartotece karnej Krajowego Rejestru Karnego Ministerstwa
Sprawiedliwości.
Badanie ambulatoryjne przeprowadzone w maju 2010r.
w Klinice Psychiatrii Sądowej Instytutu Psychiatrii i Neurologii w
Warszawie
• P. Marian zgłosił się do Kliniki w wyznaczonym terminie, okazał dowód
osobisty o nr xxxxx, Pacjent urodzony 28.09.1958r, ma lat 52. Od 2004r.
mieszka z rodzicami.
• Wywiad rodzinny: Rodzice są emerytami. Ma 2 braci, którzy mają własne
rodziny. Relacje opiniowanego z rodzicami i rodzeństwem są dobre.
• W szkole podstawowej uczył się bardzo dobrze. Następnie uczył się w
technikum mechanicznym. W szkole średniej trenował przez 6 lat judo, w
1978r był mistrzem seniorów w okręgu białostockim. Nie podjął studiów z
powodu ciężkiej sytuacji materialnej w domu. W latach 1979-81 odbył
obowiązkową służbę wojskową w WOP. Następnie pracował w Milicji.
Zrezygnował z tej pracy z myślą o podjęciu własnej działalności
gospodarczej. Jednak przez ok. 3 lata nigdzie nie pracował, utrzymywała
go żona. W 1986 r. po raz pierwszy był hospitalizowany psychiatrycznie. W
1987r wyjechał do pracy za granicą. W 1990 r. wrócił do Polski, prowadził
własną działalność handlową do 2003r. W 2004r. był hospitalizowany
psychiatrycznie. Od 2006 ma przyznaną rentę z powodu schizofrenii,
nigdzie nie pracuje, mieszka z rodzicami.
•
•
•
•
•
Nałogi: Neguje nadużywanie alkoholu. Twierdzi, że jest abstynentem od
wielu lat. W okresie gdy prowadził działalność handlową miał szerokie
znajomości, trudno się odnieść czy w tym okresie również był abstynentem.
Urazy: w 2006r miał wypadek samochodowy, złamał rękę, nie stracił
przytomności, 3 dni był w szpitalu.
Przebyte choroby: leczy się od 2004r psychiatrycznie.
Związki emocjonalne: W styczniu 1981 r. zawarł związek małżeński po
rocznej znajomości. W sierpniu 1981r. urodziła się mu córka. Pacjent
niezwykle lakonicznych udzielił informacji o swoim małżeństwie.
Małżeństwo trwało około 6 lat, w latach 1981- 87. Przez ostatnie dwa lata
był na utrzymaniu żony. Po tych 2 latach żona wystąpiła o rozwód.
Opiniowany w tym okresie był wycofany, nieobecny. Pogodził się z decyzją
żony, ponieważ nic nie robił, był uważany przez żonę za darmozjada, i
podobne miał zdanie o sobie. Po rozwodzie żona zerwała z opiniowanym
kontakty. Opiniowany nie zrezygnował z kontaktów z córką. Przez cały
czas utrzymuje z Nią kontakty, jest z niej dumny. Córka mieszka w
Warszawie. Kiedy był hospitalizowany w 2009r. w IPiN, córka codziennie
odwiedzała pacjenta w Instytucie. Jest to najbliższa dla Opiniowanego
osoba.
W latach 1987-1996 miał przelotne znajomości.
•
W lutym 1996r. poznał osobę, w której zakochał od pierwszego spojrzenia.
Bezpośrednio po poznaniu zamieszkali u pacjenta. Kobieta ta wcześniej
przez kilka lat pracowała i mieszkała w Szwecji, była mężatką. Z tego
związku urodziła się dnia 4 kwietnia 1997r. Bardzo kochał Dziecko i
Narzeczoną. Kiedy w lipcu 2000r. konkubina nagle wyjechała do Szwecji,
nie mógł się pogodzić z rozstaniem z Nią. Wynajął detektywa w celu
odszukania konkubiny, też wyjeżdżał sam do Szwecji w tym samym celu.
W grudniu 2003r. definitywnie rozstał się z konkubiną.
•
•
Przebieg choroby: Z informacji od pacjenta wiemy, że w 1984 r. zwolnił się
z pracy w Milicji i przez co najmniej 2 lata nie pracował zawodowo i był
utrzymywany przez żonę.
W 1986 r. po raz pierwszy był hospitalizowany psychiatrycznie. Twierdzi, że
ciocia zawiozła go wtedy do PZP przy Szpitalu Wolskim, ponieważ „nie
mogłem nigdzie trafić.... chodziłem po mieście... nie mogłem trafić do
znajomego... budynek był rozciągnięty”, miał wtedy wrażenie, że ktoś go
śledzi, chodzi za nim. W szpitalu przebywał około 3tyg. Po wypisie ze
szpitala przez ok. 18lat nie leczył się systematycznie psychiatrycznie, w
tym czasie był aktywny zawodowo, miał okresy dobrego samopoczucia,
okresowo także korzystał z prywatnej poradni psychiatrycznej na Nowym
Świecie („ gdy miałem myśli natrętne”, ale nie wiadomo co Opiniowany
rozumiał pod tym pojęciem), przyjmował sporadycznie relanium, który
otrzymywał od znajomego. Kolejna hospitalizacja miała miejsce w 2004r.
po zerwaniu wieloletniego związku z konkubiną. W okresie poprzedzającym
hospitalizację był przez dwa tygodnie w „szoku”, schudł 12kg, nic nie jadł, z
nikim nie rozmawiał, kilkanaście razy dzwonił do swojej partnerki.
Zdecydował się na szpital ponieważ miał nadzieję, że tam go odwiedzi.
Jednak choroba pacjenta nie zainteresowała jego partnerki. Od tego czasu
był wielokrotnie hospitalizowany psychiatrycznie, w marcu 2004r.
rozpoznano schizofrenię paranoidalną, rozpoznanie to powtarza się w
kolejnych hospitalizacjach.
•
•
Pytany o okoliczności zaciągniętego długu: wyjaśnił, że wziął kredyt w
maju 1997r., było to miesiąc po urodzeniu dziecka. Żona odeszła z pracy w
restauracji, „nie uzyskała zapomogi”. „Nie mieliśmy środków na utrzymanie
dziecka... znajomi doradzili, aby pobrać kredyt... nie pamiętam z jakiego
banku, chyba zachodniego... chciałem go spłacić... w sumie była to
wielkość około 12 000 zł. ... kredyt został przejedzony na dziecko,
dziewczynę... później pożyczyłem od kolegi i zacząłem pracować dla
rodziny, a bank zaniedbałem... chcę spłacić ten dług, może dojdzie do
ugody z bankiem...”.
Stan psychiczny: Obecnie swój stan określa jako „nienajgorszy”, skarży
się na bezsenność, niepokój, lęki, czuje się zagrożony ze strony innych
ludzi, twierdzi, że mu nie sprzyjają, mogą mu zaszkodzić, boi się kontaktu z
innymi ludźmi. Wypowiada ogólne poczucie zagrożenia, nie może go
sprecyzować, potwierdza odpowiedzi sugerujące. Czuje się niepewny w
tłumie ludzi, unika kontaktów. Ma poczucie natłoku myśli, że ktoś narzuca
mu myśli o treściach rozkazujących związane z samobójstwem. Radzi sobie
z nimi, nie ulega im. Skarży się na zaburzenia koncentracji, pamięci. Ma
poczucie, że zawiódł się na swoich dotychczasowych kontaktach z
kobietami. Krytycznie ocenia rozpad kolejnych związków z kobietami,
obciąża się współodpowiedzialnością. Aktualnie nie zgłasza skarg na
dolegliwości somatyczne. Głównym zajęciem są wspólne zakupy z mamą.
Pomaga mamie w przynoszeniu siatek z zakupami. Ma swoją rentę, którą
wydaje na swoje potrzeby. Niedobrze się czuje wspólnie z rodzicami, czuje
się ograniczony, przeszkadzają mu głośne rozmowy rodziców przez telefon.
„Jest zapasiony”, czyli otyły, walczy ze swoją otyłością, chodzi na siłownię,
odczuwa brak ruchu. Od ok1,5 roku używa okularów do czytania +1,5D.
Przyjmuje systematycznie leki, kwentiax 3 tabl. a., depakina chrono 500- 01000 mg lub 300- 0- 600 mg).
•
Wnioski: kontakt utrudniony, odpowiada bardzo skąpo na zadawane
pytania, zarówno dotyczących wydarzeń z życia Opiniowanego jak i sprawy
z powodu której jest opiniowany. W nastroju jest dość obojętnym. Jest
niezadowolony ze swojej sytuacji rodzinnej, wspólnego mieszkania z
rodzicami, zdrowotnej- stałego przyjmowania leków. Odczuwa potrzebę
zmiany swego wyglądu fizycznego, ponieważ uważa się za osobę otyłą.
Spowolniały psychoruchowo. Wypowiada treści urojeniowe o charakterze
urojeń oddziaływania „ktoś narzuca mi myśli samobójcze, ktoś sugeruje mi
odpowiedzi ” . Wypowiada zaburzenia toku myślenia w postaci „poczucia
natłoku myśli”. Skarży się na obniżoną i zaburzoną koncentrację uwagi,
utrudnioną pamięć zarówno dotyczącą zdarzeń z przeszłości jak i ostatnich
lat i miesięcy. Ma niewielkie potrzeby społeczne, nie utrzymuje kontaktów
społecznych poza rodziną. Również aktywność codzienna dotyczy bardzo
podstawowych spraw, pomoc przy zakupach z mamą.
•
•
•
•
Stan somatyczny: Ciśnienie tętnicze 160/100 mmHg, otyły. wydolny
krążeniowo i oddechowo. Akcja serca miarowa, tony ciche, bez szmerów
patologicznych. Prawidłowo akcentowane. Szmer pęcherzykowy
prawidłowy. Brzuch miękki, niebolesny, perystaltyka jelit leniwa. Blizny na
przedramieniu lewym po samouszkodzeniach z lat osiemdziesiątych.
Stan neurologiczny: odruchy z kończyn górnych i kolan prawidłowe.
Źrenice równe, bez oczopląsu. Nerwy czaszkowe prawidłowe. Objaw
Romberga ujemny.
Wynik badania elektroencefalograficznego- zapis w granicach normy.
Badanie tomografii komputerowej mózgu: drobne ognisko hipotensyjne
w okolicy rogu czołowego lewej komory bocznej. Poza tym nie
uwidoczniono zmian ogniskowych w strukturach mózgowia. Układ
komorowy bez przemieszczenia, prawidłowej szerokości. Poszerzenie
przestrzeni płynowych najbardziej zaznaczone nad płatami skroniowymi,
czołowymi oraz móżdżkiem. Struktury kostne uwidocznione w badaniu bez
zmian ogniskowych.
•
•
•
•
•
Dokumentacja medyczna uzyskana od Pacjenta
I Hospitalizacja w Szpitalu Wolskim w okresie 06.09.- 10.10.1986r. , dgn.
Zespół subdepresyjno- lękowy reaktywny. Leczony: thiorydazyną 300mg,
sineguan 150 mg, chlorprotiksen 150 mg.
II
Hospitalizacja w Szpitalu Wojewódzkim poza Warszawą w okresie :
10.01.- 04.02.2004r., dgn. zaburzenia urojeniowe, F22. Z tej dokumentacji
wynika, że pacjent był hospitalizowany przed dwoma laty, ale nie miał
żadnej dokumentacji. Tym razem z poprawą był leczony rispoleptem 4 mg i
amizepiną 400mg.
III
Hospitalizacja w Szpitalu Wojewódzkim j.w. w okresie : 16.03.18.05.2004r., dgn. schizofrenia, F20. Poprzednio był wypisany na własną
prośbę. W związku z wystąpieniem pogorszenia został ponownie
hospitalizowany. Wypowiadał urojenia prześladowcze, był niespokojny. W
trakcie hospitalizacji wystąpiło zapalenie zakrzepowe żył głębokich
podudzia prawego. Po poprawie skierowany do oddziału dziennego.
Leczony: depakina chrono 300- 450 mg; ixel 2 x 50 mg; .sulpiryd 300- 300
mg- 0; doxepin 25 mg na noc.
•
•
•
XV i XVI hospitalizacje w Szpitalu Wojewódzkim w Oddziale Dziennym, w
okresie : 10.12.2009r.- 06.01.2010r., dgn. schizofrenia, F20; w okresie :
25.01.- 01.04.2010r., dgn. schizofrenia, F20. Ponowne pogorszenie od
grudnia 2009r. Pojawiły się problemy z aktywnością, snem , omamy
słuchowe. W czasie hospitalizacji na przełomie grudnia stycznia nie
uzyskano poprawy. Ponownie przyjęty bez ostrych objawów. W trakcie
hospitalizacji uzyskano niewielką poprawę, wypisany do PZP. Leczony:
depakina chrono 1500 mg (1- 2) ; kwentia 800 mg ( 200- 200- 400); zeldox
160 mg (80- 0 – 80).
Wywiad od ojca P. Mariana
Rodzice mają wyższe wykształcenie, obecnie są emerytami. Syn
zachorował po pięciu latach służby w milicji. Syn został zwolniony ze służby
w 1984r., ponieważ „plótł” głupstwa. Otrzymał rentę bez związku ze służbą.
Pierwszy raz był hospitalizowany w 1986r., ale rodzice o tym okresie nic nie
wiedzieli, ponieważ syn mieszkał w Warszawie, i do rodziców przyjeżdżał
nie częściej niż raz w roku. Rodzice „ściągnęli” syna do Łomży w 2004r.,
ponieważ wtedy w Warszawie miał nieodpowiednie towarzystwo,
„chcieliśmy go odciągnąć od bagna”. Syn po zamieszkaniu z rodzicami,
podporządkował się decyzjom rodziców. W ostatnim czasie był przez 4
miesiące w oddziale dziennym, w czasie tej hospitalizacji bardzo się
poprawił psychicznie, więcej dba o siebie, jest aktywniejszy, spokojniejszy.
Leki przygotowuje pacjentowi mama. Syn leczy się u lekarza rodzinnego i u
psychiatry w PZP. W przeszłości miał „kilka targnięć na swoje życie”,
obecnie jest spokojniejszy. Ale zdaniem ojca jest osobą zamkniętą, która
ma luźne kontakty ze znajomymi. Najlepszy kontakt ma z mamą.
Opinia psychologiczna
• nie jest osobą upośledzoną umysłowo. Funkcjonuje na poziomie szeroko
pojętej normy intelektualnej;
• badania psychologiczne sugerują dyskretnie nasilone zaburzenia w
funkcjonowaniu Ośrodkowego Układu Nerwowego;
• osobowość badanego jest obecnie zmieniona chorobowo i zaburzona
wieloaspektowo. Przeważa myślenie urojeniowe, niedorzeczne przy braku
krytycyzmu wobec objawów.
•
•
•
Omówienie
Po analizie akt sprawy i dokumentacji lekarskiej zawartej w aktach sprawy,
przeprowadzonym badaniu ambulatoryjnym psychiatryczno –
psychologicznym, dokumentacji lekarskiej uzyskanej od Opiniowanego,
wykonanych badaniach diagnostycznych ośrodkowego układu nerwowego
– elektroencefalograficznemu i badaniu komputerowym mózgu jak również
wywiadu uzyskanego od Ojca opiniowanego rozpoznajemy przewlekłą
chorobę psychiczną pod postacią schizofrenii paranoidalnej.
Opiniowany ma lat 52. Ma wykształcenie średnie techniczne. Odbył 2 letnią
służbę wojskową. Przez kilka lat pracował w Milicji do 1984r. Zwolnił się z
pracy w celu podjęcia własnej działalności gospodarczej. Jednak przez 2-3
lata, nie podjął żadnego zarobkowego zajęcia, był na utrzymaniu żony. W
tym okresie, w 1986r. kiedy był bezczynny był przez 4 tygodnie, po raz
pierwszy hospitalizowany psychiatrycznie. W latach 1987- 1990r. pracował
na budowach w Związku Radzieckim, podjął pracę z powodu korzystnych
warunków finansowych.. Przez kilka kolejnych lat samodzielnie zajmował
się drobnym handlem między Związkiem Radzieckim a Polską. Zajęcie to
było ryzykowne, zarówno z powodu zakupionych towarów, np. uzyskał
przeterminowany kawior, jak i środowiska, które w którym przebywał.
Zaprzestał tej pracy, około 2003r. W 2004r. zaopiekowali się
Opiniowanym rodzice i zaproponowali powrót do domu. Od tego czasu
mieszka na stałe z rodzicami.
•
•
•
•
Opiniowany był raz żonaty, ożenił się 1981r., małżeństwo formalnie trwało
sześć lat, w ostatnich 2 latach Opiniowany był utrzymywany przez żonę,
wtedy żona wystąpiła o rozwód, ponieważ nie chciała nadal utrzymywać
opiniowanego. Po rozwodzie Opiniowany utracił kontakt z byłą żoną,
natomiast przez cały czas jest w bliskich relacjach z córka, która jest
dzieckiem z tego związku.
Przez kilka lat, w latach 1996-2000 był w nieformalnym związku, który
nieoczekiwanie zerwała konkubina. Poszukiwał tej osoby, bardzo chciał
aby konkubina powróciła do opiniowanego. Był emocjonalnie z tą osobą
związany jak i również ich wspólnym dzieckiem. Dopiero po wielu latach
pogodził się z tym rozstaniem. Po rozstaniu z konkubiną nigdy więcej nie
widział dziecka z tego związku.
Nie chorował poważnie somatycznie. W 2006r. miał wypadek
samochodowy w wyniku którego doznał złamania ręki, nie miał innych
obrażeń, nie stracił przytomności.
Przebieg choroby psychicznej : Po raz pierwszy był hospitalizowany
psychiatrycznie w Oddziale Psychosomatycznym w Szpitalu Wolskim w
1986r., wg karty informacyjnej z tej hospitalizacji wynika, że rozpoznano:
zespół subdepresyjno- lękowy reaktywny. Pacjent otrzymywał tiorydazynę w
dawce 300mg, sineguan 150 mg i chlorprotiksen 150mg. Pacjent pamiętał
fragmenty przeżyć poprzedzających hospitalizację, miał lęki, czuł się
śledzony, nie mógł trafić do domu znajomego. Opiniowany w niejasny
sposób powiedział, że z podobnymi objawami był ponownie hospitalizowany
w 1988r., podobnych informacji udzielił lekarzowi medycyny rodzinnej, który
kierował Opiniowanego na rentę w 2009r. Z tej hospitalizacji nie ma żadnej
dokumentacji.
•
•
•
•
•
Po wypisaniu ze szpitala nie kontynuował systematycznego leczenia w
Poradni Zdrowia Psychicznego. Okresowo korzystał z prywatnej poradni
psychiatrycznej na Nowym Świecie. W okresie pracy w ZSRR miał stany
wzmożonego samopoczucia i napędu, miał wiele pomysłów na przyszłość.
Od 2004r. Opiniowany systematycznie leczy się psychiatrycznie. Był w tym
czasie 16 razy hospitalizowany psychiatrycznie, w czasie ostatnich 14
hospitalizacji rozpoznawano schizofrenii i zaburzenia schizoafektywne w
Szpitalu Wojewódzkim, w oddziale całodobowym i dziennym. Podczas XIV
hospitalizacji, która była w III Klinice Psychiatrycznej Instytutu Psychiatrii i
Neurologii w Warszawie w Oddziale Diagnostyczno- Terapeutycznym, F6.,
w okresie : 20.03.- 15.05. 2009r., rozpoznano depresja popsychotyczną w
przebiegu schizofrenii, F20.4.
Opiniowany wypowiadał omamy słuchowe imperatywne, namawiające go
do popełnienia samobójstwa. Był w niepokoju psychoruchowym, trudnym
kontakcie, niedokojarzony, dziwaczny. Wypowiadał urojenia wpływu,
odnoszące, relacjonował pseudoomamy słuchowe. Przejawiał afekt
spłycony, niedostosowany. W wyniku leczenia uzyskano ustąpienie
objawów wytwórczych, wyrównanie nastroju i napędu, poprawę
funkcjonowania, ustąpienie myśli samobójczych. Wypisany z poprawą, w
wyrównanym stanie psychicznym.
Po tej hospitalizacji był jeszcze dwukrotnie hospitalizowany. W ostatnim
okresie znajduje się w stanie względnej poprawy.
W opinii psychologicznej przedstawiono szczegółowo zaburzenia myślenia,
które występują u Opiniowanego i omówiono jego osobowość.
• Ocena stanu psychicznego w okresie
przedstawionego zarzutu dotyczącego dn. 15 maja
1997r.
Z dokumentacji medycznej i danych uzyskanych od Opiniowanego wynika, że
po raz pierwszy leczył się psychiatrycznie na jesieni 1986r., rozpoznano
wówczas zespół subdepresyjny- lękowy reaktywny. W tamtym okresie
zmienił się, zwolnił się z pracy w Milicji, miał zamiar rozpocząć własną
działalność gospodarczą, tymczasem przez blisko dwa lata nie podjął
żadnej inicjatywy, był na utrzymaniu żony. I w tym okresie nastąpiła
pierwsza hospitalizacja. Przez następne lata sporadycznie korzystał z opieki
psychiatrycznej, zgłaszał się do lekarza psychiatry na prywatne wizyty,
„kiedy miałem myśli natrętne”, z leków które czasami przyjmował pamięta
tylko lek o nazwie relanium. Następnie dokumentacja lekarska z leczenia
psychiatrycznego obejmuje okres od 2004r. do obecnego okresu. W czasie
pierwszej hospitalizacji w 2004r. rozpoznano zespół urojeniowy, natomiast
następnie była rozpoznawana schizofrenia lub zespół schizoafektywny. A
więc zaburzenia psychotyczne od 2004r. są związane z przewlekła chorobą
psychiczną o obrazie schizofrenii paranoidalnej.
•
•
Nie ma dokumentacji medycznej z okresu pomiędzy 1986- a 2003 rokiem.,
Opiniowany udzielił skąpych informacji zdrowotnych dotyczących tego
okresu. Wiadomo, że w okresie kiedy prowadził handel, miał okresy
dobrego samopoczucia, ten stan trudno jednoznacznie ocenić, czy były to
stany wzmożonego samopoczucia, związane z zaburzenia nastroju, czy
fizjologiczne stany wynikające z satysfakcji życiowej. Podobnie w czasie
pobrania kredytu Opiniowany był w stanie obniżonego nastroju, jak mówił
znalazł się w sytuacji kiedy nie miał środków do życia po urodzeniu dziecka.
Nie pamięta szczegółów z tego okresu, ale nie można wykluczyć, że jego
obniżony nastrój i poczucie bezradności wynikały z psychotycznego
obniżenia nastroju i wtedy podjął decyzję o kredycie. Opiniowany miał
zamiar spłacić ten dług. W tym okresie, pomiędzy 1986r. a 2004r.
występowały udokumentowane dwa okresy psychotyczne, w 1986r. i na
przełomie stycznia i lutego 2004r. Można je ocenić jako psychotyczne
zaburzenia, które jeszcze nie zostały nazwane schizofrenią, natomiast kiedy
Opiniowany podjął systematyczne leczenie w 2004r. rozpoznano
schizofrenię, o ciężkim przebiegu, częste hospitalizacje, wycofany z życia
społecznego, niebezpieczne myśli samobójcze.
Zapytany o wyjaśnienie rozbieżności między obecnym badaniem a
poprzednim, podczas pierwszego badania sądowo-psychiatrycznego
przeprowadzonego w dniu 28.04.2008r wyjaśnił, że zaciągnięty kredyt
przeznaczył na opłacenie firmy detektywistycznej, która miała poszukiwać
konkubinę, natomiast obecnie powiedział, że powodem zaciągnięcia była
bardzo trudna sytuacja materialna. Zdaniem Opiniowanego, wersja
przedstawiona podczas bieżącego badania jest zgodna z rzeczywistością.
•
•
•
•
•
Uwagi do poprzedniej opinii sądowo- psychiatrycznej
W obu opiniach, z dn. 12 maja 2008r. podobnie jak w bieżącej opinii, z dn.
20 lipca 2010r., podobnie są definiowane skutki prawne, w chwili
popełnienia zarzucanego czynu zachodzą warunki art.31 § 2 kk. W
poprzedniej opinii Biegłe rozpoznały w okresie zarzucanego czynu
zaburzenia schizoafektywne, na podstawie uzyskanego wywiadu. Uzyskany
wywiad umożliwiał postawienie takiego rozpoznania.
Naszym zdaniem o schizofrenii/ zaburzeniach schizoafektywnych można
mówić od 2004r.
Odpowiedzi na pytania Sądu
Pan Marian nie jest osobą upośledzoną umysłowo. Funkcjonuje na
poziomie szeroko pojętej normy intelektualnej. U Oskarżonego
rozpoznajemy obecnie chorobę psychiczną o obrazie schizofrenii
paranoidalnej. Natomiast w latach 1986-2004, występowały
niespecyficzne zaburzenia psychotyczne. Ocena czynu zależy od
głębokości zaburzeń. W okresie zarzucanego czynu nie ma podstawy do
rozpoznania ostrych zaburzeń, dlatego zachodzą warunki art. 31 § 2 kk,
czyli zdolność rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania postępowaniem
była w znacznym stopniu ograniczona. Opiniowany może brać udział w
sprawie w charakterze oskarżonego, z pomocą prawną.
P. Paweł
Opinia obserwacyjna P. Pawła, która była VII hospitalizacją
Zarzuty w stosunku do opiniowanego.
Podstawowe dane biograficzne.
Dane o 6 hospitalizacjach.
Korespondencja między Sądem a biegłymi.
Dane o 5 opiniach s-p. ambulatoryjnych
Omówienie opinii obserwacyjnej.
Wnioski.
•
•
•
•
•
•
•
•
Hospitalizacje
I.- kwiecień- maj 2002 r.
II. - grudzień 2002r.- styczeń 2003r.
III.- luty- marzec 2003r.
IV. - luty 2004r.
V.- styczeń- luty 2005r.
VI. - lipiec- sierpień 2005r.
VII. – czerwiec- lipiec 2008r., obserwacja s.- p.
•
•
•
•
•
•
•
Opinie
1. 20.08.2002r. po I hospitalizacji
2. 14.01.2005r. po V hospitalizacji
3. 07.10.2005r. po VI hospitalizacji
4. 18.12. 2005r.
5. 23.11.2007r.
6. opinia obserwacyjna czerwiec- lipiec 2008r.
OPINIA S.- P obserwacyjna, P. Pawła
•
•
celem opinii była ocena aktualnego stanu zdrowia
i czy może odbywać karę pozbawienia wolności,
jeżeli to niemożliwe, Sąd prosi o wskazanie kiedy skazany będzie zdolny
do odbycia kary izolacyjnej.
• Opinia lekarska winna być sporządzona z uwzględnieniem treści art. 150
par. 2. kkw, który brzmi : „za ciężką chorobę uważa się taki stan skazanego,
przy którym umieszczenie go w zakładzie karnym, może zagrażać życiu lub
spowodować dla jego zdrowia poważne niebezpieczeństwo”.
DANE Z AKT SPRAWY
1.
w dniu 25. 07.1999r. w pociągu działając wspólnie i w porozumieniu z
innymi oskarżonymi dokonali rozboju na osobie ... bijąc go rękoma po
twarzy i kopiąc, doprowadzając do stanu bezbronności po czym zabrali
w celu przywłaszczenia na jego szkodę pieniądze w kwocie 2.500 zł,
oraz różne przedmioty: telefon komórkowy, koszulki firmy NIKE i
Adidas oraz buty firmowe Adidas o wartości około 3.500zł na szkodę
poszkodowanego,
tj. o czyn z art. 280 § 1 kk
2.
w czasie i w miejscu jak w pkt. I działając wspólnie i w porozumieniu
wzięli udział w pobiciu ... uderzając go rękoma po głowie i całym ciele
w wyniku czego doznał on obrażeń ciała w postaci krwiaków okolicy
skroniowej, czołowej, łuków brwiowych i wargi górnej oraz linijnych
otarć skóry na przedniej powierzchni klatki piersiowej wywołujących
rozstrój zdrowia ... na okres do 7 dni,
tj. w art. 156 § 1 kk lub art. 157 § 1 kk.
•
Były rozprawy w Sądzie Rejonowym, Okręgowym, Sądzie
Apelacyjnym, który w dn. 5 września 2001r., wydał wyrok pozbawienia
wolności 1 roku.
•
Autoanamneza:
•
P. Paweł miał 33 lata. Żonaty od 13 lat. Miał dwoje dzieci, córkę l. 13 i syna
l. 10. Żona jest w tym samym wieku co badany, od wielu lat niezdolna do
pracy z powodu poważnej choroby somatycznej, otrzymuje rentę socjalną.
Badany miał wykształcenie zawodowe budowlane. Był zwolniony z
odbywania służby wojskowej z powodu sytuacji rodzinnej, był jedynym
żywicielem rodziny.
Badany w przeszłości pracował okresowo jako robotnik. W ostatnich latach,
od kiedy źle się czuje psychicznie, nie pracuje zarobkowo, pomaga żonie w
domu. Przez pewien czas, razem z żoną pracował w spółdzielczości
inwalidzkiej, ale kiedy stan zdrowia żony się pogorszył oboje zrezygnowali z
pracy. Pacjent, nie był zdolny do odbywania samodzielnie podróży i
kontynuowania pracy.
Rodzice pacjenta pomagają w utrzymaniu jego rodziny
•
•
•
Hospitalizacje psychiatryczne
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
Hospitalizacja 1 w okresie: 20.04.2002r.- 10.05.2002r.
Dgn.: halucynoza alkoholowa. Osobowość nieprawidłowa.
Od 2 lat leczony w PZP z powodu dużej nerwowości, ataków dysforii.
Od około pół roku nasilone bóle głowy, napięcie, bezsenność, doznania
słuchowe, do których się nie przyznawał. Został przyjęty do oddziału
neurologicznego w celu zdiagnozowania bólów głowy.
Podczas pobytu w oddziale neurologicznym podjął próbę samobójcza
przez zażycie leków, z tego powodu został przeniesiony do oddziału
psychiatrycznego. Przy przyjęciu mówił o występowaniu halucynacji
słuchowych, przykrych w treści, odczuwał niepokój.
W czasie hospitalizacji doszło do kolejnej próby samobójczej, przez
powieszenie się, co miało związek z nasileniem halucynacji. W toku
leczenia uzyskano częściową poprawę, ustąpiły objawy wytwórcze,
poprawił się kontakt, aktywność, nastrój. Osobowość z cechami osobowości
nieprawidłowej. Wypisany w związku z chorobą dziecka, pod opieką
rodziny.
Badania laboratoryjne, ekg, eeg, ct – w normie.
Leczenie: haloperidol, sulpiryd, lorafen, pridinol.
Zalecenia: dalsze leczenie w PZP, haloperidol 3 x 5 mg,
lorafen 1 mg- 1 mg- 2.5 mg.
•
•
Hospitalizacja 2 w okresie: 09.12.2002r.- 06.01.2003r.
Dgn.: halucynoza alk. Osobowość nieprawidłowa.F.10 ,F. 60.8.
•
•
•
Leczony niesystematycznie w PZP z powodu dużej nerwowości.
Pił alkohol, występowały zachowania agresywne wobec rodziny.
Przyjęty ponownie z powodu myśli samobójczych. Początkowo wycofany,
bezczynny, potwierdzał występowanie nasilonych halucynacji słuchowych, myśli
samobójczych. Nie miał apetytu, przejawiał występowanie zaburzeń snu. W trakcie
leczenia uzyskano wycofanie doznań psychotycznych, poprawę nastroju,
aktywności. Po uzyskaniu poprawy stanu psychicznego pacjent został wypisany z
oddziału, do leczenia ambulatoryjnego.
Leczony: haloperidol, lorafen, pridinol, amizepin, relanium.
Wyniki podstawowe w normie, EKG w normie.
Zalecenia: haloperidol 2.5 mg- 0 – 5 mg, amizepin 2 x 200 mg,
lorafen 2.5 mg na noc;
pridinol 5 mg rano;
propranolol 2 x 20 mg;
•
•
•
•
•
•
•
•
Hospitalizacja 3 w okresie: 15.02.2003r.- 14.03.2003r.
Dgn.: Zaburzenia schizofrenopodobne. F20.
•
Po wypisaniu pacjent leczył się w PZP. Od kilku dni nastąpiło wyraźne pogorszenie
stanu psychicznego, nasilenie omamów słuchowych, lęk, niepokój, myśli samobójcze.
Pacjent nadużył leki, haloperidol i clonazepam. Przyjęty do oddziału
psychiatrycznego po hospitalizacji w oddziale wewnętrznym.
W pierwszym okresie był w niepokoju, miał nasilone myśli samobójcze związane z
omamami słuchowymi. Przez kilka dni objawy wytwórcze utrzymywały. Po włączeniu
rispoleptu nastąpiła wyraźna poprawa funkcjonowania, aktywności, ustąpiły doznania
psychotyczne, wycofały się myśli samobójcze. Znacznie poprawił się kontakt z
otoczeniem. W stanie poprawy wypisany do dalszego leczenia ambulatoryjnego.
Pacjent początkowo otrzymywał leczenie: trilafon 3 x 8 mg, clonazepam 3 x 2 mg,
propranolol 3 x 20 mg. Następnie zamieniono trilafon na rispolept, zmniejszono
dawki clonazepanu.
Zalecenia: rispolept 2 x 3 mg,
propranolol 2 x 10 mg,
clonazepam 2 mg na wieczór.
•
•
•
•
•
•
•
Hospitalizacja 4 w okresie: 10.02.2004r.- 25.02.2004r.
Dgn.: Schizofrenia paranoidalna. F20.
•
Mimo leczenia ambulatoryjnego przyjmowania rispoleptu 6 mg/d
utrzymywał się lęk, omamy słuchowe, obawa przed wychodzeniem z domu.
Z powodu braku poprawy zamieniono rispolept na zolafren 30mg, amizepin
2 x 200 mg., clonazepan 1.5- 1.5- 2 mg.
•
Stan się nie poprawiał, dlatego skierowany do oddziału. W oddziale
zamieniono zolafren na clopixol 50 mg wieczorem, natomiast clonazepam
zamieniono na afobam, który przyjmował w początkowej dawce 9 mg/d,
który był obniżony do 1.5 mg/ d (3 x 0.5 mg). Wypisany w stanie poprawy,
przy względnie dobrym krytycyzmie w zakresie współpracy dotyczącym
leczenia.
Zalecenia: dalsze leczenie w PZP,
clopixol 50 mg na wieczór, propranolol 3 x 40mg,
afobam 3 x 0.5 mg.
•
•
•
•
•
Hospitalizacja 5 w okresie: 15.01.2005r.- 02.02.2005r.
Dgn.: schizofrenia paranoidalna. F20.
•
Pacjent przyjęty z powodu pogorszenia stany psychicznego, związanego z
przeprowadzonym przed 2 dniami badaniem sądowym, które miało
odpowiedzieć na pytanie czy zdolny jest do odbywania kary. Pacjent w
ostatnich latach miał odraczane odbywanie kary pozbawienia wolności z
powodu choroby.
U pacjenta wystąpiły stany dysforyczne, a także głosy grożące i ubliżające,
lęki. Podczas pobytu w oddziale ustąpiły doznania psychotyczne, poprawił
się nastrój. Wypisany z poprawą do kontynuowania leczenia.
Stan somatyczny dobry.
Podczas hospitalizacji kontynuowano dotychczasowe leczenie i zalecono
jego kontynuowanie:
clopixol 50 mg na wieczór, propranolol 3 x 40mg, promolan 3 x 50 mg,
afobam 1 x 0.5 mg na wieczór.
•
•
•
•
•
Hospitalizacja 6 w okresie 28.07. –02.08.2005r. Dgn.: schi
paranoidalna, stan po urazie głowy.
•
Przyjęty z powodu lęku, niepokoju, omamów słuchowych. W przeddzień
przyjęcia doznał urazu głowy, spadł z przyczepy. Ranę miał zaopatrzoną
chirurgicznie /rtg. czaszki b.z./. W oddziale poprawa stanu psychicznego.
Wypisał się na własne żądanie motywuje chęcią powrotu do pracy i lękiem
przed jej utratą.
Leczenie: Clopixol 75 mg/d, pramolan 3 x tbl., propranolol 3 x 40 mg,
afobam do 1.5 mg.
•
•
Dokumenty w aktach
•
I. Wywiad Środowiskowy z dn. 5.03.2003r.
•
Oskarżony otrzymuje rentę ponieważ nie jest zdolny do pracy. Żona
twierdzi, że jest dobrym ojcem i mężem. Sąsiedzi nie chcieli udzielać
żadnych informacji. Alkoholu w ogóle nie pije. Od kilku lat leczy się w
PZP.
•
Informacja z Krajowego Rejestru Karnego z dnia 05.03.2003 ma sprawy
karne sprzed 1994r., zarzuty podobne do obecnych, kradzieże,
rozboje.
•
Wniosek napisany przez p. Pawła o odroczenie wykonania kary
pozbawienia wolności na 6-mcy złożony dn. 19.03.2003r. do Sądu
Okręgowego z powodu znacznego pogorszenia stanu zdrowia.
•
Sąd zarządził wydanie opinii sądowo – psychiatrycznej, w poprzednim
okresie odraczany był wyrok na podstawie zaświadczenia lekarskiego,
choroby psychicznej.
•
•
Opinia sądowo-psychiatryczna I z dn. 22.08.2002r.
Wnioski: osobowość nieprawidłową, halucynozę alkoholową,
uzależnienie od alkoholu w okresie abstynencji. W czasie badania
nawiązał rzeczowy kontakt słowny. Był spowolniały psychoruchowo, w
obniżonym nastroju, negował głosy, nie ujawniał przeżyć urojeniowych.
Intelekt w normie. „Stan psychiczny badanego w czasie zarzucanego mu
czynu nie znosił ani nie ograniczał jego zdolności rozpoznania czynu oraz
zdolności pokierowania swoim postępowaniem. Badany może brać udział w
czynnościach procesowych”.
•
•
II Wywiad środowiskowy dnia 04.04.2003r.
Skazany na rencie II grupy. Od 3 lat leczy się psychiatrycznie, stan jego
zdrowia ulega dalszemu pogorszeniu. W ostatnim roku podjął 4 próby
samobójcze – 3 przez powieszenie, jedną poprzez zażycie dużej ilości
leków.
Mieszkanie umeblowane standardowo, panuje w nim ład i porządek, oraz
miła i ciepła atmosfera.
W trakcie wywiadu skazany był podenerwowany, nie potrafił się
skoncentrować, mówił, że jego życie straciło sens, nie może znaleźć
motywacji do dalszego życia. Nie jest w stanie wyobrazić sobie siebie w
Zakładzie Karnym.
•
•
•
Postanowienie z dn. 15.05.2003r. o odroczeniu wykonania kary
pozbawienia wolności do dn. 15.11.2003r. wydane przez Sąd Okręgowy na
okres 6 miesięcy z powodu choroby psychicznej. Podstawą odroczenia były
zaświadczenia lekarskie oraz wywiad środowiskowy przeprowadzony przez
kuratora społecznego.
•
•
•
•
•
•
•
•
III. Wywiad środowiskowy z dn. 08.10.2003r.,
skazany w miejscu zamieszkania prowadzi niekonfliktowy tryb życia i
przestrzega ogólnie przyjętych norm i zasad współżycia rodzinnego i
społecznego.
Postanowienie z dn. 22.01.2004r. o odroczeniu wykonania kary
pozbawienia wolności wydane przez Sąd Okręgowy na kolejne 6 miesięcy
tj. do dn. 15.05.2004r. Podstawą postanowienia było zaświadczenie
lekarskie oraz wywiad środowiskowy.
IV. Wywiad środowiskowy z dn. 11.03.2004r.
Nie pracuje, utrzymuje się z renty. Prowadzi niekonfliktowy tryb życia,
alkoholu ani innych środków odurzających nie nadużywa, skarg ze strony
sąsiadów nie odnotowano.
Wniosek kolejny o dalsze odroczenie wykonania kary pozbawienia
wolności z powodu pogorszenia jego stanu zdrowia.
•
•
•
•
•
Zaświadczenie lekarskie wystawione w dn. 21.04.2004r. o stanie zdrowia
skazanego wydane przez lekarza leczącego.
Uważa, że zamknięcie pacjenta w ZK może nasilić objawy psychotyczne,
myśli „S”, stanowić zagrożenie zdrowia i życia pacjenta, dgn. schizofrenia
paranoidalna.
Postanowienie o odroczeniu wykonania kary pozbawienia wolności z dn.
24.06.2004r. na następne 6 miesięcy, tj. do dn. 27.12.2004r. Podstawą
odroczenia było zaświadczenie lekarskie i karta informacyjna z pobytu
szpitalnego.
Wniosek P. Pawła z dn. 14.12.2004r. o dalsze odroczenie wykonania kary
pozbawienia wolności na okres dalszych sześciu miesięcy uzasadniony nie
poprawiającym się stanem zdrowia.
Protokół z posiedzenia Sądu Okręgowego w dn. 06.01.2005r. w sprawie
odroczenia wykonania kary pozbawienia wolności. Sąd postanowił
skierować skazanego na badanie przez biegłego lekarza psychiatrę celem
wypowiedzenia się, czy jego aktualny stan zdrowia pozwala na odbywanie
kary pozbawienia wolności, a jeśli nie- to kiedy to będzie możliwe.
•
•
•
•
Opinia ambulatoryjna sądowo-psychiatryczna II
po badaniu w dn. 14.01.2005r.
Wnioski: schizofrenia paranoidalna.
Obecny stan chorego nie zezwala na odbycie przez niego kary pozbawienia
wolności, sugerują powtórzenie badania po 6-ciu miesiącach.
•
Postanowienie Sądu Okręgowego z dn. 03.02.2005r. o odroczenie
wykonania kary pozbawienia wolności do dn. 03.09.2005r. na podstawie
opinii sądowo-psychiatrycznej.
•
•
V. Wywiad środowiskowy z dn. 11.07.2005 r.
Opiniowany i jego żona zatrudnieni są w Zakładzie dla Osób
Niepełnosprawnych. Sąsiedzi i domownicy powiedzieli, że pacjent
zachowuje się poprawnie.
•
Wniosek o zawieszenie wykonania kary pozbawienia wolności z dn.
19.08.2005r. z powodu pogorszenia stanu zdrowia .
•
•
•
Opinia sądowo-psychiatryczna III sporządzona w dniu 07.10.2005 w
trybie ambulatoryjnym .
Biegłe rozpoznają u badanego schizofrenię paranoidalną i zespół
zależności alkoholowej z aktualnie utrzymywaną abstynencją.
Uzależnienie od alkoholu (...) wydaje się być procesem wtórnym (zapijał
objawy). Stan zdrowia nie pozwala na odbywanie przez niego kary
pozbawienia wolności. Nie rokuje poprawy – choroba ma charakter
przewlekły i utrwalony.
Postanowienie Sądu Okręgowego w dn. 8.12.2005r. zawieszające
postępowanie wykonawcze wobec P. Pawła ze względu na schizofrenię
paranoidalną i zespól zależności alkoholowej z utrzymującą się
abstynencją.
•
•
•
Pismo Sądu Okręgowego z dn. 06.12.2006r. w sprawie wydania opinii
sądowo-lekarskiej o stanie zdrowia p. P. skierowane do biegłych w celu
określenia aktualnego stanu zdrowia i czy może odbywać karę
pozbawienia wolności. Jeżeli to możliwe Sąd prosi o wskazanie
czasookresu w jakim skazany nie będzie zdolny do odbywania kary
izolacyjnej.
Opinia sądowo-psychiatryczna IV w trybie ambulatoryjnym w dn.
18.12.2006r.
Wnioski – biegłe rozpoznają schizofrenię paranoidalną i zespół
zależności alkoholowej z aktualnie utrzymywaną abstynencją. Zwracają
uwagę, że pierwsze objawy chorobowe występowały już w okresie
adolescencji, w czasie nauki w szkole zawodowej – nie ukończył szkoły, nie
zdobył zawodu. Uzależnienie od alkoholu w oparciu o dostępny wywiad od
badanego wydaje się być procesem wtórnym (zapijał objawy?). Stan
zdrowia nie pozwala na odbywanie przez niego kary pozbawienia wolności
oraz nie rokuje poprawy – dotychczasowy przebieg świadczy o pogłębianiu
się zaburzeń.
•
•
Opinia ambulatoryjna sądowo-psychiatryczna V z dn. 23.11.2007r.
Wnioski: schizofrenia paranoidalna z przewlekłymi objawami
wytwórczymi. Stan zdrowia nie rokuje poprawy, dotychczasowy przebieg
świadczy o pogłębianiu się zaburzeń. Biegli uważają za wskazane
rozstrzygnięcie jednoznaczne zdolności do odbywania kary pozbawienia
wolności w ramach obserwacji sądowo-psychiatrycznej w Klinice Psychiatrii
Sądowej IPiN w Warszawie.
•
•
•
•
•
•
Hospitalizacja 7
Obserwacja w oddziale: Podczas pobytu w oddziale był w dobrym,
rzeczowym kontakcie, bez formalnych zaburzeń myślenia, prawidłowo
zorientowany, w nastroju lekko obniżonym, adekwatnym do sytuacji.
Zaprzeczał myślom i tendencjom „S”, zgłaszał niepokój, lęk przed
pacjentami.
Po kilku dniach ustąpiła podejrzliwość w stosunku do pacjentów. W ciągu
dnia przejawiał bardzo niewielką aktywność, która ograniczała się do
podstawowych czynności, przestrzeganie regulaminu oddziałowego,
zachowanie higieny, przyjmowanie posiłków, niewielkiego zainteresowania
programami telewizyjnymi, utrzymywanie kontaktu telefonicznego z żoną i
dziećmi, z rodzicami. Współpracował podczas wykonywania badań.
Podczas hospitalizacji, czterokrotnie w godzinach nocnych wystąpiły u
pacjenta kilkugodzinne epizody zaburzeń świadomości o typie majaczenia
wyrażające się niepokojem, pobudzeniem psychoruchowym, wypowiadał
różne słowa, które świadczyły o występowaniu halucynacji wzrokowych i
słuchowych.
Podczas jednego takiego stanu wymagał unieruchomienia z powodu
agresji czynnej, bił pięściami w drzwi. Następnego dnia chory nie pamiętał
przeżyć nocnych, co świadczyło o tym, że były pokryte niepamięcią. W
okresie psychotycznym pacjent otrzymywał domięśniowo hydroxyzynę lub
tranxene. Stany te można było powiązać z obniżaniem clonazepamu.
Podczas obserwacji zdecydowano o modyfikacji leczenia: powolnym
odstawieniu klozapolu i włączenie risperidonu. Podczas zmiany leczenia
pacjent był spokojny, w lepszym kontakcie, przeczył występowaniu
omamów słuchowych, nie ujawniał treści urojeniowych, negował myśli i
zamiary samobójcze.
•
•
•
Stan psychiczny: Pacjent w logicznym kontakcie, rzeczowo odpowiadał na
zadawane pytania. Posługiwał się dość ubogim słownictwem. Początkowo
obserwowano niewyraźną, zamazaną mowę, spowodowaną działaniem
niepożądanym leków. Po zmianie leczenia objawy te ustąpiły.
Nastrój lekko obniżony, napęd obniżony. Od kilku lat jak i również w
pierwszych kilku dniach słyszał głosy, które namawiały go do tego, żeby
popełnił samobójstwo. Nie potrafił dokładnie zacytować treści, które słyszał
z zewnątrz. W przeszłości pod wpływem takich doznań dokonywał prób
samobójczych. Siła tych głosów była bardzo różna. Kiedy dokonywał prób
samobójczych działał pod wpływem głosów, natomiast głosy, które były w
oddziale były łagodne, i nie były niebezpieczne. Podczas badania negował
myśli i zamiary samobójcze.
Badany ujawniał nastawienia ksobne, obawiał się, że ludzie obserwują go,
śmieją się z niego, wiedzą, że jest chory, obgadują go. Wstydził się tego, że
jest chory psychiczne. Nastawienia urojeniowe odnosił do różnych osób:
przechodniów na ulicy, sąsiadów, pacjentów w oddziale. Z tego powodu
odczuwał niepokój i lęk. Okresowo u pacjenta były zaburzenia snu,
wybudzanie się w nocy, sen płytki, przerywany. Apetyt prawidłowy.
•
•
•
•
•
Wnioski: w dobrym kontakcie, spowolniały psychoruchowo, w pełni
zorientowany, w nastroju lekko obniżonym, stosownie do sytuacji,
wypowiadał nastawienia urojeniowe ksobne, prześladowcze. Przeżywał lęki,
które były powiązane z nastawieniami urojeniowymi. Okresowo przeżywał
doznania psychotyczne o charakterze omamów słuchowych, którym
towarzyszył lęk. Treść omamów słuchowych była czasami bardzo
niebezpieczna, pod ich wpływem dokonał kilku prób samobójczych.
Częściowo był krytyczny do przeżyć psychotycznych, po ich ustąpieniu,
natomiast w okresie ich przeżywania nie miał poczucia krytycyzmu.
W okresie hospitalizacji obserwowano wystąpienie kilka epizodów zaburzeń
świadomości o obrazie majaczeniowym w porach nocnych.
Stan somatyczny: blizny po samouszkodzeniach na przedramieniu lewym,
udzie prawym, tatuaż na lewym ramieniu, poza tym w badaniu fizykalnym
bez odchyleń od stanu prawidłowego.
Stan neurologiczny: bez objawów oponowych i cech ogniskowego
uszkodzenia OUN.
Wyniki badań dodatkowych: morfologia krwi, podstawowe badania
biochemiczne, VDRL, badanie ogólne moczu – prawidłowe.
•
•
•
•
•
•
•
•
•
Badanie EKG: w normie.
Badanie okulistyczne: tarcza nerwu wzrokowego prawidłowa.
USG jamy brzusznej: wątroba bez niezwykłych odbić, pęcherzyk żółciowy
bez kamyków, trzustka i śledziona wielkości prawidłowej. Nerki
przedstawiają się prawidłowo. Pęcherz moczowy o gładkiej ścianie.
Prostata w normie.
Badanie CT mózgu: w strukturach mózgu i móżdżku nie widać zmian
ogniskowych. Układ komorowy nieposzerzony, nieprzemieszczony.
Badanie EEG: Zapis w granicach normy.
Leczenie: Pacjent przed obecną hospitalizacją przyjmował: Klozapol w
dawce 150 mg/dobę i Clonazepam 6 mg/dobę (lub więcej, przyznał, że
czasami przyjmował większą dawkę).
W trakcie pobytu w oddziale zmodyfikowano leczenie: stopniowo
odstawiono Klozapol i włączono Rispolept . Stopniowo redukowano również
dawkę Clonazepamu.
Wypisany z oddziału po ukończeniu obserwacji z zaleceniami przyjmowania
Rispoleptu w dawce 3 mg/dobę, Clonazepamu 3,5 mg/dobę, Propranololu
30 mg/dobę.
Konieczne dalsze leczenie ambulatoryjne i stopniowe odstawienie
Clonazepamu.
•
•
•
•
Informacje dotyczące przebytych chorób, urazów, wywiadu
alkoholowego, konfliktów z prawem, obserwacji w oddziale
Przebyte choroby: przed kilka laty był hospitalizowany w Oddziale
Neurologii z powodu bólów głowy. Miał wówczas wykonywaną punkcję
lędźwiową. Nie określono przyczyny bólów głowy.
W dzieciństwie przebył żółtaczką pokarmową, WZW typu A. Po wypisie
przez pewien czas był pod opieką lekarza i wykonywane kontrolne badania
były prawidłowe.
Urazy: przed kilkoma laty doznał urazu głowy z krótkotrwałą utratą
przytomności, podczas upadku z przyczepy ciągnika samochodu, - nie był
wówczas hospitalizowany. Innych urazów nie miał.
• Alkohol: Pacjent nadużywał alkoholu przez kilka lat, szczególnie w
latach 2000- 2002. Pił alkohol ciągami alkoholowymi, czyli przez
kilka kolejnych dni, po których usiłował zachowywać abstynencję
alkoholową. W okresie zaprzestawania picia alkoholu miał objawy
fizyczne jak drżenie całego ciała, ból głowy i objawy psychicznelęki, niepokój, agresję, które świadczyły o występowaniu
uzależnienia alkoholowego. Wystąpienie następnie psychozy
alkoholowej było dalszym toksycznym działaniem alkoholu na o.u.n,
pogłębieniem uzależnienia alkoholowego.
•
Konflikty z prawem: w przeszłości, jeszcze przed zawarciem małżeństwa
miał sprawę karną o kradzież samochodu, była to pierwsza sprawa. Został
warunkowo zwolniony po 8 miesiącach pobytu w zakładzie karnym.
•
W odniesieniu do zarzutów pierwszego, to w lipcu 1999 roku wraz z
kolegami pobił mężczyznę. Jego koledzy pobili nieznajomego, i zmusili
również pacjenta aby uczestniczył w tym zdarzeniu. Był wówczas pod
wpływem alkoholu, „po kilku piwach”. Tylko częściowo pamięta przebieg
tego zdarzenia.
•
Natomiast w odniesieniu do zarzutu drugiego, to zupełnie nie pamięta tego
zdarzenia, okoliczności w jakich one przebiegało.
•
Sprawę miał wielokrotnie odraczaną z powodów zdrowotnych. Nadal źle się
czuje, i chciałby mieć sprawę nadal odroczoną do czasu poprawy swego
stanu zdrowia.
•
•
•
•
•
•
•
•
OPINIA PSYCHOLOGICZNA
Badany nawiązał logiczny kontakt, rzeczowo odpowiadając na zadawane
pytania. Słownictwo miał dość ubogie, adekwatne do wykształcenia. Nie
negował celowości badań, zorientowany w czasie i przestrzeni. Nastrój
opiniowanego był wyrównany, sytuacyjnie nieco obniżony. Tempo pracy –
przeciętne.
Badany osiągnął niskie wyniki w Teście Inteligencji Wechslera WAIS-R
(PL), które plasują się na poziomie upośledzenie umysłowego
Iloraz inteligencji w skali pełnej: 64 IQ
Iloraz inteligencji w skali słownej: 66 IQ
Iloraz inteligencji w skali bezsłownej: 62 IQ
Profil wyników jest harmonijny, wskazuje zarówno na niski potencjał
intelektualny, jak i na zaniedbania edukacyjne. Badany ma problemy w
rozumieniu złożonych pojęć, a także w zakresie możliwości percepcyjnych,
pamięciowych, ma także problemy z organizacją przestrzenną. Testy
psychoorganiczne wskazują na dyskretne zaburzenia w obrębie o.u.n.
Wnioski: jest osobą upośledzoną umysłowo w stopniu lekkim, osobowość
badanego jest nieprawidłowa - o cechach paranoidalnych oraz biernoagresywnych, a cechy te są znacznie nasilone w wyniku nadużywania
leków anksjolitycznych, od których jest on uzależniony.
•
•
•
•
•
•
Omówienie:
Rozpoznano: zespół omamowo- urojeniowy z okresowymi zaburzeniami
świadomości typu majaczeniowego spowodowane uzależnieniem od leków
z grupy BDZ u osoby upośledzonej umysłowo.
W przeszłości u P. Pawła. występowały zaburzenia psychotyczne o
charakterze halucynozy alkoholowej związane z nadużywaniem alkoholu.
U pacjenta wykonane badania wykazały upośledzenie umysłowe.
W czasie dwóch pierwszych hospitalizacji stwierdzono halucynozę
alkoholową, która miała związek z nadużywaniem alkoholu. Wystąpiły
masywne omamy słuchowe, z lękiem, niepokój, próba powieszenia się pod
wpływem doznań słuchowych. Podczas hospitalizacji dwukrotnie
podejmował próby samobójcze z powodów psychotycznych. Po włączeniu
leczenia neuroleptycznego objawy psychotyczne ustąpiły, pacjent w stanie
poprawy został wypisany. Po drugiej hospitalizacji pacjent stał się
abstynentem alkoholowym.
Przebieg następnych hospitalizacji był podobny, wynikający z nadużywania
leków anksjolitycznych. Tak jak wcześniej rozpoznawano zaburzenia
psychotyczne były wywołane uzależnieniem od alkoholu, tak w następnych
latach wystąpiły zaburzenia psychotyczne związane z nadużywaniem
różnych leków z grupy BDZ.
•
Psychozy związane były z przyjmowaniem dużych dawek leków BDZ,
•
•
Gwałtownej zmiany leku np. zmianą afobamu na lorafen, bez zakładki.
Zjawisko jakie wystąpiło u pacjenta zamiana uzależnienia od alkoholu na
uzależnienie od leków BDZ jest częstym zjawiskiem, nazwanym
uzależnieniem krzyżowym.
Pacjent początkowo otrzymywał niewielkie dawki leków z grupy BDZ, były
to głównie następujące leki: lorafen, afobam, clonazepam, a więc są to leki,
które najczęściej wywołują uzależnienie. Pacjent okresowo przyjmował
następujące dawki np. lorafen 4.5 mg dawka dobowa (dd), lub afobam 9
mgdd, lub clanazepam 2 mg dd. Są to dawki, które występują w
dokumentacji lekarskiej, natomiast sam pacjent nie wiedział jakie dawki
przyjmował leków. Miał te leki wypisywane przez różnych lekarzy, którzy o
sobie nawzajem nie wiedzieli. Wymuszanie BDZ od różnych lekarzy jest
bardzo typowym działaniem pacjenta uzależnionego. Zdobywanie leków z
różnych źródeł ma na celu przyjmowanie coraz większej dawki leków.
•
• Podczas hospitalizacji obserwacyjnej również
utrzymywały omamy słuchowe i urojenia prześladowcze.
Pacjent w okresie poprzedzającym obserwację sądową
przyjmował clonazepam w dawce ok. 6 mg dd. W czasie
hospitalizacji wystąpiły w nocy, cztery epizody zaburzeń
świadomości o charakterze majaczeniowym. Były to
ostre zaburzenia psychotyczne, których pacjent nie
pamiętał następnego dnia, lub fragmentarycznie
pamiętał, które miały związek z nadużywaniem leków
BDZ.
• Wykonanie badań diagnostycznych pozwoliłoby na
stwierdzenie upośledzenia umysłowego.
• Nie ma objawów charakterystycznych dla schizofrenii:
zaburzeń treści myślenia, zaburzeń emocji.
•
•
•
•
•
Uwagi do poprzednio wydanych opinii sądowo- psychiatrycznych: było
wydanych wcześniej pięć ambulatoryjnych opinii.
W pierwszej opinii sądowo-psychiatrycznej wydanej w dn. 22.08.2002r.
biegłe rozpoznały halucynozę alkoholową i uzależnienie od alkoholu w
okresie abstynencji.
Zgadzamy się z przedstawionym rozpoznaniem dotyczącym halucynozy
alkoholowej, uzależnieniem alkoholowym w okresie abstynencji
alkoholowej, z oceną odpowiedzialności prawnej, tzn. nie zachodzą warunki
art. 31. par.1 i 2 kk. Brakuje w przedstawionym rozpoznaniu upośledzenia
umysłowego.
W następnych czterech opiniach- od 2 do 5- wszystkie zespoły biegłych
rozpoznały u chorobę psychiczną – schizofrenię paranoidalną.
Opinie różniły się co do oceny skutków prawnych opiniowanego w
stosunku do przedstawionych zarzutów. Biegłe w opinii drugiej i w opinii
piątej nie wypowiedziały na ten temat. W opinii drugiej zaproponowały
ponowne badanie za pół roku, ale Sąd nie zlecił biegłym kolejnej opinii.
Natomiast w opinii piątej biegłe zaproponowały opinię obserwacyjną w
Instytucie, do której Sąd się przychylił i efektem tej decyzji jest obecna
opinia.
•
•
Opinie trzecia i czwarta były wydawane przez ten sam zespół biegłych,
który uważał, że przewlekła choroba psychiczna nie rokuje poprawy i nie
pozwala na odbywanie przez opiniowanego kary pozbawienia wolności.
Różnice między czterema ostatnimi opiniami a naszą opinią są
następujące, nie rozpoznajemy u opiniowanego schizofrenii paranoidalnej,
tylko przewlekły zespół omamowo- urojeniowy spowodowany
uzależnieniem od leków z grupy BDZ u osoby upośledzonej umysłowo.
Opiniowany z powodu przewlekłej psychozy, nie może odbywać kary
pozbawienia wolności. Dodatkowym obciążeniem dla opiniowanego są
ostre zaburzenia psychotyczne o charakterze objawów majaczeniowym,
występowanie niebezpiecznych tendencji samobójczych spowodowanych
przeżyciami psychotycznymi.
•
•
•
•
•
•
•
Wnioski
Opiniowany w okresie zarzucanego czynu nie przejawiał choroby
psychicznej ani innego zakłócenia czynności psychicznych. W tamtym
okresie u opiniowanego rozpoznajemy upośledzenie umysłowe w stopniu
lekkim, które nie miało wpływu na jego poczytalność w rozumieniu art. 31
par. 1 i par.2 kk.
U opiniowanego w l. 2000-2002 występowały zaburzenia psychotyczne o
charakterze halucynozy alkoholowej związane z nadużywaniem alkoholu.
U opiniowanego od 2003r. występują zaburzenia psychotyczne o obrazie
zespołu omamowo- urojeniowego z okresowymi zaburzeniami świadomości
typu majaczeniowego spowodowane uzależnieniem od BDZ u osoby
upośledzonej umysłowo.
Ze względu na występujące zaburzenia psychotyczne nie może odbywać
kary pozbawienia wolności przez najbliższy rok, w którym podjąłby
systematyczne leczenie uzależnienia od BDZ w P Z P w celu stopniowego
obniżania aż do zupełnego odstawienia tych leków.
Przy podejmowaniu decyzji o odroczeniu na rok wykonania kary
pozbawienia wolności uwzględnialiśmy występowanie u opiniowanego w
przebiegu zaburzeń psychotycznych, zarówno podczas halucynozy
alkoholowej jak i zespołu omamowo- urojeniowego niebezpiecznych prób
samobójczych.
Za rok proponujemy przeprowadzenie ponownego badania
psychiatrycznego, w celu oceny stanu psychicznego opiniowanego.