Transcript We dansen de Tarantella

We dansen de Tarantella
Verslag Tata Steel Chess tienkampen 2017
De tarantella is een Italiaanse dans die gekenmerkt wordt door het snel ronddraaien van dansende
paren. De naam van de dans is een verwijzing naar de tarantulaspin waarvan lang gedacht werd
dat de beet dodelijk kon zijn en enkel genezen zou kunnen worden door wild te dansen. Mogelijk
hebben een aantal Zoetermeerse schakers de afgelopen tien dagen gedacht dat zij met wild spel
genezing moesten zoeken, zeker na het bezoek aan het restaurant Tarantella. Lang niet altijd met
het gewenste succes, want uiteindelijk leverde dat maar één prijswinnaar op.
Maar de oorzaak daarvan lag wellicht ook in de bescheiden delegatie die dit jaar naar Wijk aan Zee
afgereisd was: slechts acht namen telde de Zoetermeerse afvaardiging in de tienkamp. De bende
van Gibraltar (Harry B. & Rens M. & Henk N.) en twee andere Tata-recidivisten (Robby K. en John
T.) ontbraken. Gelukkig stonden we onder bescherming van onderstaande heren van het
bovengenoemde restaurant.
Bob Ameling was door zijn goede prestaties van vorig jaar gepromoveerd naar 4B. Gelukkig
kennen we Bob als een fietser die onverstoorbaar stormen en regen trotseert. Desgevraagd
antwoordde hij dat als dat moest in 3,5 uur de afstand van Zoetermeer naar Wijk aan Zee met de
fiets zou kunnen overbruggen. Gelukkig voor Bob hoefde hij deze uitspraak niet te bewijzen en
werd hij dagelijks gereden. Helaas lukte dat ondanks de kansen die Bob kreeg niet. De rode
lantaarn was zijn deel. Sommigen hoorden hem al spreken over de bezemwagen, maar dat kunnen
we ons niet voorstellen; zeker in de wetenschap dat dit jaar de 106-jarige professor Van der Hulst
ook niet ontbrak.
Jaap van den Berg en Ed Eveleens hadden dit jaar ervoor gekozen een deel van het toernooi in de
buurt te blijven. Een hotel op het landgoed Marquette in Heemskerk was hun bescheiden
onderkomen. Hieronder een foto van het chateau waar ’s avond gedineerd kon worden.
De goede verzorging heeft de heren geen windeieren gelegd, ondanks dat beiden geplaagd werden
door hardnekkige verkoudheid. Jaap was na acht ronden al zeker van de groepswinst. Enkele
winstpartijen zijn de afgelopen dagen al gepubliceerd. Ed was na een wisselvallige start op stoom
gekomen en streed zondag nog om de eerste plaats. Dat gebeurde in een rechtstreeks gevecht
met Willem van der Hoek (ooit jeugdtrainer van Erik Hennink). Helaas voor Ed trok Willem aan het
langste eind en werd groepswinnaar. Daar was in dezelfde groep 6F wel een nederlaag tegen Dirk
Brinkman aan vooraf gegaan. Daags daarna versloeg Dirk ook nog overtuigend de Koreaan Kim
Doyun. Jammer genoeg kon Dirk aan deze reeks geen gevolg geven, mogelijk omdat ’s morgens
nog gewerkt moest worden. Uiteindelijk was de zesde plaats zijn deel.
Ook groep 6E kende twee Zoetermeerders: Frans Martens en Otto Boot. Promovendus Otto kende
een zwaar toernooi. Dankzij een eindspint van 2 uit 3 in het slotweekend slaagde hij erin te
voorkomen ongedeeld laatste te worden. Zijn hoogtepunt lag dit jaar niet in de speelzaal, maar in
de plaatselijke Italiaan. Zoals bekend is Otto een zeer bekwaam houtkunstenaar. Toen in datzelfde
restaurant wereldkampioen Carlsen zijn opwachting maakte spoorden zijn tafelgenoten hem aan de
wereldkampioen een van zijn kunstwerken te overhandigen. Dankbaar hing Magnus het kleinood
om zijn nek. Ik verwijs verder naar de foto-serie op de rustdag. Overigens heeft Otto ook fans in
Wijk aan Zee, getuige het bord op onderstaande foto op de Julianaweg aldaar.
Frans speelde een wisselvallig toernooi en werd vijfde. Ondanks de serene houding achter het bord
(zie hieronder) lijkt Frans schaken toch ook te zien als een vorm van zelfkastijding: uren lang met
houtjes schuiven, en één verkeerd moment en alles is voor niets geweest. Gelukkig wist Frans dan
het strand te vinden om blunders weg te laten waaien.
Rob de Vries had ook dit jaar weer meerdere rollen te vervullen. Dagelijks plaatste hij een journaal
op deze site, inclusief van het Gibraltar-quintet. Met dank aan de verspieders Chris Schoon en
Martin van Staden vond hij ook een goed alternatief voor het gesloten Vissershuys: het Siciliaanse
specialiteitenrestaurant Tarantella van de Sotera-broers, van wie bij het begin van dit verslag al
een foto geplaatst is.
Prima restaurant waar naar onze de indruk de rating van de aanwezige schakers van invloed is op
de volgorde van bediening. Non-playing gast Henk Alberts telde blijkbaar niet mee. (PS: Robby
volgend jaar er graag weer bij!).
Rob plaatste na een aarzelend begin een midweekse tussensprint van drie overwinningen op rij.
Uiteindelijk viel hij buiten de prijzen toen hij zaterdag na een marathonpartij het onderspit dolf.
Zijn laatste partij was een mooi slotakkoord van het 79ste Tata Steel Chess Tournament.
Het tachtigste toernooi wacht, ook op ons.