Transcript hier

Limburgse
Bergsport
Vereniging
BelgiëBelgique
P.B.
12-3085
3500 Hasselt
Verantw. uitg. en afzender: Lode Draelants
Putmosstraat 28, 3600 Genk
Erkenningsnummer: P508190
Limburgse Bergsportvereniging VZW
Afgiftekantoor: 3500 Hasselt 1
klimburger
Jaarboek 2016
Programma 2017
Advertentie drukkerij Paesen
Paesen voegt zelf toe
colofon
drukwerk: Drukkerij Paesen
Limburgse Bergsport Vereniging
Hoofdzetel:
Lazarijstraat 69
3500 Hasselt
www.klimburger.be
Bankgegevens:
IBAN lidgeld : BE55-0682-2479-9244
BIC lidgeld : GKCCBEBB
IBAN algemeen : BE52-0682-0087-5509
BIC algemeen : GKCCBEBB
in dit nummer
voorwoord4
info
lidgeld8
materiaalverhuur10
klimschool volwassenen
12
klimschool jeugd
16
agenda
kalender 2017
20
familietreffen23
wandelprogramma 2017
24
GR wandelingen 2017
36
clubfeest38
open klimdagen
40
stages42
wandelweekend 2017
44
dialoog
Patagonië48
Calanques62
Wandelweek Malerweg
64
Mieminger Kette
70
Kalymnos80
Slovenië84
Wandelweekend Bleialf 92
3
www.klimburger.be
4
voorwoord
Beste bergsporter,
Zonder twijfel het belangrijkste
event voor de bergsport in het voorbije jaar, was de beslissing van het
Internationaal Olympisch Comité
om van klimmen een olympische
sport te maken, en dit vanaf de spelen van Tokyo 2020. Een beslissing
die door bergsportverenigingen en
sporters wereldwijd werd toegejuicht. Er volgde echter meteen ook
commotie en kritiek op de concrete
uitwerking van die beslissing door
de Olympische bobo’s. Atleten zullen namelijk moeten wedijveren
in drie verplichte klimcompetities:
lead, speed en boulder, drie toch
behoorlijk verschillende disciplines.
Het is alsof Usain Bolt verplicht zou
worden om de 100m te combineren
met de hordes en de 1.500m. Belangrijkste is echter dàt competitieklimmen op het olympische uithang-
bord kwam te staan. Zeker omdat
België een aantal jonge mensen
heeft die best wel kans maken op
een medaille…
Dat er recent een nieuwe klimmuur is bijgekomen op de voormalige mijnsite van Beringen kunnen
we, mee in dat kader, alleen maar
toejuichen. Maar ook voor de nietcompetitieve klimmers is extra kliminfrastructuur uiteraard een cadeau.
Maar bergsport is een multidisciplinaire sport, voor àlle leeftijden.
Check dus zeker ook ons ruime
clubaanbod aan wandelingen, stages, opleidingen, klim- en bouldertreffens!
Tot ergens onderweg!
Lode Draelants
Voorzitter LBV
6
info
7
www.klimburger.be
lidgeld
A
ls je dit leest en de Limburgse
Bergsportvereniging nog niet
of nauwelijks kent, raden we
je aan om eens deel te nemen aan
een activiteit. De wekelijkse trainingen, een clubavond, een wandeling
of een open klimdag zijn als kennismaking uitermate geschikt. Een
overzicht van onze komende activiteiten vind je verderop in deze Klimburger, het jaarboek van de Limburgse Bergsportvereniging.
De Limburgse bergsportvereniging
is aangesloten bij de Klim en Bergsportfederatie Vlaanderen (KBF).
Via de KBF zijn wij aangesloten bij
de Oostenrijkse Alpenvereniging en
de UIAA. Daardoor genieten onze
leden van alle voordelen van het
lidmaatschap van de Oostenrijkse
Alpenvereniging (korting in berghutten, verzekering,…)
Naast de Klimburger ontvangen leden vijf maal per jaar het Klim- en
Bergsportmagazine (het tijdschrift
van de KBF) .
Indien je nog vragen hebt over de
Limburgse Bergsportvereniging of
de KBF, aarzel dan niet om ons te
contacteren.
Limburgse Bergsport Vereniging
Hoofdzetel:
Lazarijstraat 693500 Hasselt
website: www.klimburger.be
8
Lidmaatschapstarieven
UNIQA
Gezinstarief gewoon lid (+partner gewoon lid) + x
aantal kinderen geboren na 01/01/1986, die op
hetzelfde adres gedomicilieerd zijn
199 €
GU
Gewoon lid 19 jaar en ouder tot en met 64 jaar
(geboren vanaf 01/01/1947 en voor 01/01/1993)
77 €
AU
Seniorlid 65
01/01/1947)
vóór
66 €
SU
Jeugdlid tot en met 18 jaar (geboren vanaf
01/01/1993)
48 €
JU
jaar
en
ouder
(geboren
Extra uitbreidingen / bedragen
PRIJS
PER
Leden die in het buitenland verblijven
13 €
adres
Nieuw lid
8€
adres
Uitbreiding mountainbike
6€
persoon
Ski/snowboard op de piste
12 €
persoon
U kan zich inschrijven via de website van de KBF.
(www.klimenbergsportfederatie.be)
Wanneer u hierop een club aangeeft, kiest u voor de Limburgse
Bergsportvereniging.
Hierna maakt u het verschuldigde
bedrag over op onderstaand rekeningnummer:
IBAN lidgeld : BE55068224799244
BIC lidgeld : GKCCBEBB
Het is belangrijk om weten dat u
pas bent ingeschreven wanneer u
zowel de online aanmelding als de
overschrijving hebt uitgevoerd.
www.klimburger.be
9
materiaalverhuur
A
ls club willen we je ook materieel ondersteunen bij je
bergsportavonturen. Daarom
verhuren we materiaal wanneer je
op stage wil gaan of voor zelfstandige avonturen. Leden betalen de
helft minder.
Alpiene materiaal:
Voor het huren van alpine materiaal voor een stage of persoonlijke
alpiene doeleinden, neem je best
contact op met onze materiaalbeheerder Luc Buntinx. Dat kan via
[email protected]
Rotsklimmateriaal:
Voor het huren van rotsklimmateriaal voor een stage of persoonlijke
klimdoeleinden, neem dan contact
op met materiaalmeester Bregt
Christiaens. Dat kan via [email protected]
Let erop dat je het materiaal
tijdig terug inlevert. Omdat je
niet de enige bent die materiaal wil huren hanteren we de
volgende regel:
Wanneer je het materiaal niet
op het afgesproken tijdstip terugbrengt, dan loopt de huurprijs gewoon door.
10
Alpiene materiaal
huur per dag
huur per week
waarborg
leden
niet leden
leden
niet leden
pickel (recht 60 cm)
nvt
nvt
8
16
50
stijgijzers + antibot
nvt
nvt
8
16
50
ijs pickel extreem
nvt
nvt
10
20
100
stijgijzers + antibot
extreem
nvt
nvt
10
20
100
touw (gletsjer)
nvt
nvt
5
10
50
sneeuwschoenen
nvt
nvt
15
30
150
Rotsklimmateriaal
huur per dag
gordel/kindergordel
2
4
6
12
30
helm
2
4
6
12
35
klimset (gordel, ATC/
Reverso, hms, helm)
4
8
12
24
100
touw
8
16
24
48
150
setjes (10)
4
8
12
24
50
crashpad
8
16
24
48
150
klettersteigsets
8
16
24
48
150
huur per week
waarborg
50% korting
voor leden !
www.klimburger.be
11
klimschool volwassenen
12
D
e klimschool voor volwassenen is verspreid over 3 jaar.
Om te weten wanneer en op
welk massief een klimschool door
gaat check je best even de website.
Surf naar http://www.klimburger.be
en en klik bovenaan op “klimmen”.
1ste jaar klimschool
Het eerste jaar is een grondige kennismaking met het rotsklimmen.
De deelnemers worden individueel
begeleid door ervaren en gebrevetteerde voorklimmers.
Het niveau wordt aangepast aan de
mogelijkheden en wensen van de
deelnemers. Er wordt voornamelijk
nageklommen, maar er wordt gestreefd naar het voorklimmen.
De lessen verlopen in een ontspannen sfeer. Het deelnemersveld is
traditioneel heel uiteenlopend : jong
en oud, klimmers en klimsters.
Alle basistechnieken zullen behandeld worden zodat de deelnemers
na het eerste jaar voldoende bijgeleerd hebben om zelfstandig en uiteraard veilig in geëquipeerde massieven te gaan klimmen.
Bij aanvang van een klimdag aan
de rotsen wordt een uurtje een bepaalde techniek getoond en geoefend. De rest van de dag wordt er
geklommen.
Op de laatste klimschool van het
eerste jaar zal elke cursist door zijn
voorklimmer geëvalueerd worden.
Dit is geen examen, maar er wordt
toch gepeild of men de basis voldoende beheerst om tot het tweede
jaar toegelaten te worden.
Wat bieden wij in het eerste jaar
aan?
* 2 dagen instructie aan de klimmuur Olympia te Hasselt.
*1 avond met een uitvoerige uitleg
over het gebruik van de klimmaterialen.
* 6 les- en praktijkdagen in de rotsen.
* Een afgewogen programma met
basis -en specifieke technieken:
- Materiaalkennis en uitrusting
- Touwtechniek en knopen
- Zekeringstechniek
- Klimterminologie
- Klimtechniek
- Afdaaltechniek
- Evacuatietechnieken
- Touwverloop
- Moeilijkheidsgraden
- Evaluatie en interpretatie van de
klimroutes
- Algemene veiligheid
Wie ingeschreven is in de klimschool mag gebruik maken van al
ons clubmateriaal, is zowel persoonlijk als burgerlijk verzekerd en
krijgt het handboek KVB2 - Outdoor
toprope.
De klimschool is ook iedeaal voor
het leggen van contacten met andere klimmers en voorklimmers, zodat
ook tussen klimscholen door kan
geklommen worden. Elke maand
kan je ook deelnemen aan een
klimtreffen.
Meer info over het 1ste jaar klimschool kan je Tom Waldchen (tom.
[email protected]) aanspreken.
2de jaar klimschool
Het 2de jaar is een vervolmaking
van het eerste jaar. Er wordt vooral
gewerkt om op een veilige manier
te kunnen voorklimmen.
Ook in het tweede jaar wordt gewerkt op het tempo en volgens het
kunnen van de deelnemers. Ook
in dit jaar worden de technieken
tijdens het eerste uur in groep uitgelegd en gedemonstreerd, daarna
worden deze per groepje van 2 tot
4 personen ingeoefend, begeleid
door de meest ervaren voorklimmers van het LBV.
Er wordt dus al meer zelfstandigheid van de cursisten verwacht
dan in het 1ste jaar. Vaak schiet
er op het einde van de klimschool
nog wel wat tijd over om nog een
aantal routjes naar keuze te klimmen, maar toch raden we aan om
zo vaak mogelijk naar de maandelijkse klimtreffens te komen of om
zelf nog zo vaak mogelijk te gaan
klimmen. Hoe meer ervaring je opdoet hoe zelfzekerder en veiliger
je je zult voelen! Het is tevens de
ideale gelegenheid om in contact
te komen met andere klimmers en
voorklimmers.
Wat bieden wij in het tweede jaar
aan?
* 2 dagen instructie aan de klimmuur Olympia te Hasselt.
* 1 dag waarbij alle theorie uitvoerig
uit de doeken wordt gedaan, aangevuld met een praktijksessie “basis
klimtechnieken”
www.klimburger.be
13
14
* 6 les- en praktijkdagen in de rotsen.
* Een afgewogen programma basis
en specifieke technieken:
- Materiaalkennis en uitrusting
- Touwtechniek en knopen
- Zekeringstechniek
- Klimtechniek
- Evacuatietechnieken; expres, enkelvoudige en complexe takels,
touwverlenging, zelfredding
www.klimburger.be
Op de laatste klimschool zal een
examen afgenomen worden waarbij
je het klimvaardigheidsbewijs 3 kan
behalen.
Voor meer info over het 2de jaar
klimschool mag je Dieter Agten ([email protected]) aanspreken.
3de jaar klimschool
Het “derde jaar” van de LBV -klimschool is een uniek concept. In dit
vervolmakingsjaar wordt aan cursisten aangeleerd hoe ze op een
veilige manier kunnen klimmen in
“niet -geëquipeerd (alpien) terrein”,
in alle omstandigheden. Hierbij leren de deelnemers zelf tijdelijke
verankeringspunten maken door
gebruik te maken van bandlussen,
klemblokken, friends of slaghaken.
Om in deze cursus vlot mee te kunnen wordt een minimum klimniveau
vooropgesteld van niveau 5 (voorklimmen).
Na de eindtesten heb je het niveau
van klimvaardigheidsbewijs 4 en
kan je eventueel gevraagd worden
om als voorklimmer binnen de club
te fungeren.
Voor meer info over het 3de jaar
klimschool mag je Danny Janssen
([email protected])
aanspreken.
15
www.klimburger.be
klimschool jeugd
16
B
innen de jeugklimschool kunnen jongeren vanaf 12 jaar
op een enthousiaste en veilige manier kennismaken met de
klimsport. Onder persoonlijke begeleiding van ervaren lesgevers
verkennen zij de boeiende wereld
van klimtechnieken, materialen en
knopen.
Vanaf dit klimjaar bieden we de cursisten een lestraject aan dat zich
aanpast aan het individuele ontwikkelingsritme van iedere cursist. De
opleiding bestaat uit 6 modules, die
gemiddeld in 3 jaar doorlopen worden. Sommige cursisten zullen iets
langer over dit traject doen, terwijl
klimmers die alles zeer snel onder
de knie krijgen dit eventueel al in 2
jaar kunnen afronden.
Maar ook daarna is er nog plaats
voor jeugdige klimmers binnen de
klimschool. Omdat we weten dat
het voor hun niet vanzelfsprekend
is om zelfstandig naar de rotsen te
gaan, bieden we ze na het afronden van de klimschool de mogelijkheid om blijven mee te gaan
klimmen. Zo hebben ze de kans
om, onder motiverende begeleiding
van een voorklimmer, op de rotsen
te blijven klimmen en zich verder te
vervolmaken. Zo kunnen ze, indien
ze willen en oud genoeg zijn, doorstromen als voorklimmer.
In het begin van de opleiding laten
we klimmers kennismaken met
de basismaterialen en technieken
om veilig te kunnen topropen in
een klimzaal en op de rotsen. Na
het afronden van deze modules
hebben ze de mogelijkheid om
de testen voor KVB1 af te leggen, een bewijs dat sommige
klimzalen vragen om toegang te
krijgen. Gaandeweg stromen ze
verder door en leren ze naklimmen, voorklimmen,moulinetten en
geavanceerde reddingstechnieken.
Wanneer ze het volledige traject
hebben doorlopen, zijn ze klaar om
de testen voor KVB3 af te leggen.
Daarna stromen ze door naar onze
groep gevorderden waar ze door
veel te klimmen hun klimniveau
verder kunnen verhogen en waar
ze zich verder kunnen verdiepen in
nieuwe technieken
Elk klimjaar gaan we van start met
één of meerder lessen op een
klimmuur . Daarna volgen er vijf
lessen op de rotsen (ongeveer één
keer per maand), gevolgd door een
afsluitweekend in oktober.
Daarnaast organiseren we elk jaar
ons legendarisch weekend rond
Pinksteren, waarin we niet alleen
klimmen, maar ook andere avontuurlijke buitensporten ontdekken.
We voorzien voor alle startende
klimmers al het materiaal om veilig
te klimmen, dit hoeven zij dus niet
aan te kopen.
Voel je het kriebelen om je aan te
sluiten bij deze groep, of heb je nog
vragen? Contacteer ons dan op
[email protected]
www.klimburger.be
17
18
agenda
19
www.klimburger.be
kalender 2017
Januari
8 januari Nieuwjaarswandeling
20 januari
Clubavond
25 januari
Info-avond wintertrekking
27-29 januari
Wintertrekking
29 januari
Wandeling
Februari
12 februari
Voorklimmersvergadering
12 februari
VKS.1 Indoor
12 februari
JKS.1 Indoor
17 februari
Clubavond
18 februari
Algemene vergadering
20
18 februari
Clubfeest
26 februari
Wandeling
Maart
05 maart
VKS.2 Indoor
05 maart
JKS.2 Indoor
11maart
VKS.3 Durnal
11 maart
JKS.3 Durnal
12 maart
Voorklimmersweekend Yvoir
19 maart
Wandeling
24 maart
Clubavond
April
8-15 april
Familietreffen Arco
23 april
Wandeling
29 april
VKS.4 Yvoir
Mei
07 mei
JKS.4 Yvoir
14 mei
Open klimdag Durnal
21 mei
VKS.5 Hotton
21 mei
Wandeling
25-28 mei
Hemelvaarttreffen
Juni
2-11 juni
Wandelweek
18 juni
VKS.6 Beez
Reserveklimschool
25 juni
VKS.7 MlD
25 juni
JKS.5 MlD
25 juni
Wandeling
Juli
21-23 juli
Klimtreffen Berdorf
Augustus
20 augustus
Wandeling
21
September
www.klimburger.be
1–3 september
Wandelweekend
03 september
VKS.8 Beez
Reserveklimschool
22 oktober
Wandeling
28 oktober-5 november
Najaarstreffen
03 september
JKS.6 Hotton
November
08 september
Clubavond
28 oktober-5 november
Najaarstreffen
17 september
VKS.9 Dave
18 november
FiestAlpina
24 september
JKS.7 Les Awirs
19 november
Wandeling
Oktober
01 oktober
Open klimdag Hotton
14 oktober
JKS Yvoir
14 oktober
VKS MlD
15 oktober
VKS Yvoir
15 oktober
JKS MlD
22
20 oktober
Clubavond
www.klimburger.be
24 november
Clubavond
December
15 december
Clubavond
17 december
Wandeling
familietreffen
!!! Nieuw in 2017 !!!
Tijdens de paasvakantie (8-15 april)
organiseren we een familie treffen
in Arco op de camping Zoo. We
gaan klettersteigen maar klimmer,
fietsers en avonturiers (zowel jong
en oud) zijn welkom. Inschrijven is
niet verplicht maar wel gezelliger ;-).
Verder
info
0478254010
Ronny
Bollen
23
23
www.klimburger.be
wandelprogramma 2017
24
8/1/2017 Nieuwjaarswandeling te
Eigenbilzen
Een wandeling van ongeveer 5 km.
Langs het Albert kanaal in Eigenbilzen en over de oude spoorwegbrug
die in de zomer gebruikt wordt als
rail-bike. We komen ook langs een
oorlogsmonument dat nog steeds
jaarlijks door de Britten wordt bezocht. We wandelen langs mooie
paadjes en door de bossen.
Kostprijs: volw. 5 euro, kinderen 2
euro; inclusief 2 stukken taart met
koffie, thee of choco.
Iedereen is welkom! We vragen wel
in te schrijven zodat we het nodige
kunnen voorzien.
Samenkomst en vertrek wandeling:
Om 14.00 uur aan Parochiehuis,
Withofsstraat (naast huisnummer 9)
te Eigenbilzen. Ruime parking achter de kerk, waar ook de wandeling
vertrekt.
Reisweg: E313 tot afrit 31 Bilzen en
daar de N700 richting Bilzen/Hoeselt tot het kruispunt met de N2 en
deze volgen richting Maastricht. Na
3,3 km links de Mopertingenstraat
en verder naar de Withofsstraat
rechts naast de kerk.
Tochtleiding en info: Mai en Nico
Wijnants - Broux; tel: 089/41.68.20
of 0474/86.14.72.
E-Mail: [email protected]
of [email protected]
Inschrijvingen: vóór 5/1/2017 via
E-mail: [email protected]
het einde van de oprijlaan van het
kasteel, waar je kan parkeren op de
grasstroken langs beide kanten.
29/1/2017 Wandeling Strabrecht
se Heide in Heeze (NL)
Uitrusting: stevige wandelschoenen, lunchpakket, regenkledij. We
eten in open lucht.
De Strabrechtse heide in Heeze is
één van de grootste heidegebieden
van Nederland. Het is een gebied
van 1500 ha met heide, stuifduinen, bossen en vennen, waaronder
grootste van het land, het Beuven.
In augustus kleurt de heide paars
en is er volop leven met vele bezoekers, nu in januari straalt de heide
rust uit, die langzaam overgaat op
zijn bezoekers en zo geniet je van
dit bijna eindeloos gebied.
Afstand: ca.21 km.
Carpooling: 8.10 uur aan de parking
Brico, grote ring te Hasselt
Vertrek wandeling: 09.30 uur aan
de oprijlaan ‘Kapelstraat 25’ van het
kasteel van Heeze
Reisweg: Vanuit Hasselt neem je
de weg Hasselt - Eindhoven, vervolgens de Noord-Zuid verbinding
N 74 tot aan de grens met Nederland, dan de N 69 tot de naambordjes van Valkenswaard. Volg op de
rotonde de N 396 (Schaapsloop,
Leende) en blijf deze weg volgen
richting Leende, waar je naar links
vervolgt naar Heeze. Aan de rotonde in Heeze ca 750 m rechtdoor
tot het bordje Kasteel vóór café “de
Zwaan”, naar rechts helemaal tot
Inlichtingen en leiding: Ivo en Marja Geuens; tel: 011/54.12.95 of
0479/44.98.78
E-Mail: [email protected]
26/2/2017 Wandeling te Rummen
In 2016 is het wandelnetwerk van
de Getevalei bekroond tot beste
wandelroute van het jaar. Over dit
netwerk wandelen we van Rummen naar Geetbets en terug; langs
weiden, akkers, fruitbomen en het
natuurreservaat Aronst Hoek. Een
breed overstromingsdal langs de
samenvloeiing van de Gete en de
Melsterbeek met weelderige begroeiing van rietvelden, zompige
veldjes en wilgenbossen. Na ca. 10
km komen we aan in Geetbets voor
de picknick in café “the old and the
wise”. Koffie, soep en snacks verkrijgbaar. Na de middag nog een
beetje modder op de terugweg naar
Rummen.
Afstand: ca.20 km
Carpooling: om 9.10 u op de parking van de Brico grote ring Hasselt.
Vertrek wandeling: om 9.45 u aan
de sporthal van Rummen, Ketelstraat 50. Op 50 m van de kerk.
www.klimburger.be
25
Reisweg: Vanuit Hasselt over de
N754 tot Stevoort en via de Oppenstraat tot Wijer. Volg hier richting
Niewerkerken tot de N716 (Herkde-Stad/Sint-Truiden). Steek deze
over en via de Kraaistraat richting
Geetbets tot Rummen. Parking aan
de sporthal.
Uitrusting: stevige wandelschoenen, lunchpakket, regenkledij.
Inlichtingen
en
leiding:
Bart
Goffings; tel 011/88.22.83 of
0495/91.93.69
E-mail: [email protected]
19/3/2017 Wandeling Walhorn via
Siegfriedlinie
26
We beginnen met een lichte klim
naar de Johberg en dalen af tot aan
de E40 die we meteen oversteken.
We stappen verder richting de Duitse grens die we volgen tot aan de
Siegfriedlinie.
De Westwall (of Siegfriedlinie bij de
geallieerden) was een Duitse verdedigingslinie die vlak voor en tijdens
de Tweede Wereldoorlog werd gebouwd. Deze loopt van Kleef, aan
de Nederlandse grens, tot aan de
Zwitserse grens. De Westwall heeft
een lengte van meer dan 630 kilometer. Het was een aaneenschakeling van ondergrondse bunkers (ook
wel pillendozen genoemd), betonnen tank-versperringen (ook wel
drakentanden genoemd), mitrailleursnesten, prikkeldraadversperringen en mijnenvelden.
www.klimburger.be
Daarna keren we zuidwaarts terug
naar Walhorn, dat ook bekend is
voor zijn grote melkerij. Maar deze
laten we links liggen want we sluiten liever af met een biertje!
Afstand: ca 20 km.
Carpooling: 8.45 uur aan de parking
Brico, grote ring te Hasselt
Vertrek wandeling: 10.00 uur aan
de grote parking in de Dorfstraße,
links ter hoogte van huisnummer
66.
Reisweg: E313 tot Luik, vervolgens
de E40 richting Aachen tot afrit 38.
Rechtsaf naar centrum van Eupen.
Bij derde rotonde (aan auto 5) linksaf en deze weg volgen tot aan het
rondpunt met een koe erop. Tweede afslag nemen en de weg volgen
tot in Walhorn. Voor de kerk rechtsaf de Dorfstraße in tot aan de grote
parking.
Uitrusting: stevige wandelschoenen, lunchpakket, regenkledij
Inlichtingen en leiding: Benny en
Rita Vandevelde; tel 011/27.59.90
en 0478/24.76.50.
E-mail: [email protected]
23/4/2017 Wandeling Oostham
en Gerhese bossen
Oostham is één van de deelgemeenten van Ham gelegen in de
Zuiderkempen. Andere deelgemeenten zijn Kwaadmechelen en
Gerhees. Ham ontleent zijn naam
aan het Germaanse” hamma” een
landtong dat in een moerassig gebied ontspringt. Hier ontdekken we
de pareltjes van de Gerhese bossen
zoals “ Den Tus “ en “ De Schans “.
Den Tus is één van de vennen ( natuurlijke waterplas met hoge zuurtegraad ) die je in dit geslonken
19-eeuwse heidelandschap tegenkomt en herbergt bijzondere plantensoorten. Een groot deel werd
later door akkerlanden ingenomen.
Het wordt erkend als één van de 20
mooiste sterrenplekjes van de Lage
Kempen, een oase van rust.
De schans van Gerhees dateert van
de 17-de eeuw en ontstond door het
optrekken van aarden wallen in het
ven omringd door grachten. Hierdoor werd het een moeilijk te bereiken schuiloord waarin de streekbewoners zich konden verschansen
tegen plunderende roversbenden.
We wandelen door dit ven over een
knuppelpad en traverseren over
overblijvende aarden wallen en beboste landduinen.
Onderweg kunnen we andere bezienswaardigheden van Oostham
bekijken zoals “ de monumentale
pastorie “, de “ Onze Lieve-Vrouw
geboortekerk “ en het “ Heldenplein
“ dat getuigt van talrijke gesneuvelden tijdens WO II.
Voor de picknicks kiezen we de
mooiste plekjes uit.
Afstand: ca 20 km
Carpooling: 9.00 uur aan de parking
Brico, grote ring te Hasselt
Vertrek wandeling: 10.00 uur op de
parking aan het tuin- en fietscafé
Vuvuzela Gerhees.
Reisweg: Neem de E313 richting Antwerpen tot afrit 25 “ HamTessenderlo “. Volg de N141 door
Kwaadmechelen tot in Oostham
Heldenplein en kerk ( éénrichting
door werken ). Aan de lichten in
Oostham ga je rechtdoor Torenlaan,
na 300m sla je links af de Beukenlaan in, na 1 kilometer sla je links
af en volg je de bordjes “ Vuvuzela
Ollevier & Co “. De straten heten
vanaf nu gewoon Gerhees. Ten
slotte sla je na 1 km opnieuw links
af en na 300 m wijst je opnieuw een
bordje links naar de parking van het
domein in het bos. Je GPS stel je
het best in op “ (Oost)ham, straat:
Gerhees 44 “.
Op de terugweg in Oostham volg je
de bordjes omleiding die je via een
omweg terugbrengen tot afrit 25. Alternatief: richting Beringen.
Alternatief: neem de E313 richting
Antwerpen tot afrit 26 “ Beringen
“, sla links af Paalsesteenweg, sla
nogmaals linksaf Industrieweg, sla
dan rechtsaf Beverlosesteenweg.
Over het kanaal aan het rond punt
sla je rechtsaf en volg je de Olmensesteenweg en Wasseven tot aan
de kerk in Oostham Heldenplein,
je kan best aan de parking van het
Heldenplein rechts inslaan en door
de pompstraat de Heppensesteenweg oversteken de Beukenlaan in
en je vervolgt de weg naar Gerhees
44 zoals eerder beschreven.
www.klimburger.be
27
Uitrusting: stevige wandelschoenen, lunchpakket, regenkledij
Uitrusting: stevige wandelschoenen, lunchpakket en regenkledij.
Inlichtingen en leiding: Roland Buntinx, tel. 0475/54.42.95
E-Mail: [email protected]
Inlichtingen en leiding: Jef Nulens;
tel: 011/21.00.05 of 0474/68.40.01
E-Mail:
[email protected]
21/5/2017 Wandeling te
Remouchamps
Remouchamps in de provincie Luik
is gelegen aan de Amblève en de
Ninglispo. Het is een deelgemeente
van Aywaille en vooral bekend door
de grotten van Remouchamps en
de heuvel La Redoute,
Remouchamps werd in 1795 door
de Franse Republiek opgenomen in
het departement Ourthe.
In 1919 werd Remouchamps afgescheiden als zelfstandige gemeente, en in 1977 werd Remouchamps
een deelgemeente van Aywaille.
Afstand: ca.19 km
Carpooling: om 8.45 u op de parking van de Brico grote ring Hasselt.
Vertrek wandeling: om 10.00 u aan
de brug over de Amblève in de omgeving Van Rue de la Reffe.
28
Reisweg: Vanuit Hasselt de E313
tot Luik en daar de E25 richting
Luxemburg tot afrit 46 Remouchamps. Volg de N633 tot aan de
brug. Parkeren is mogelijk in de
straat Rue de la Reffe links over de
brug over de Amblève of op de parking van het Academie O.V.A Rue
Marsale, voor de brug over de Amblève.
www.klimburger.be
2/6-11/6/2017 Wandelweek
Harzer-Hexen-Stieg (D)
De Harzer-Hexen-Stieg doorkruist
de Harz van West naar Oost. Deze
157 km lange “Kwaliteitswandelweg” tussen Osterode am Harz
en Thale behoort tot “Top Trails of
Germany”. De weg loopt door een
ongerept natuurlandschap, door
veengebied, over hoogvlakten,
langs stuwdammen voor drinkwatervoorziening en bescherming tegen hoog water. We wandelen door
het Südharzer Gipskarstgebied,
langs mijngroeven en watervallen.
Het verenigt thema’s zoals natuur,
geologie, geschiedenis en cultuur.
We maken kennis met de vroegere
bergbouwtraditie, het UNESCO-werelderfgoed historische waterbouwtechniek “Oberharzer Wasserwirtschaft”, de ongerepte natuur in het
“Nationaal Park Harz” en de mythische figuren uit Goethes Faust.
De Harz is het noordelijkste middengebergte van Duitsland, met als
hoogste top de 1141 m hoge Brocken. De rivieren hebben in het gebergte diepe kloven uitgesleten met
spectaculaire steile granietwanden.
De Bodeschlucht is de diepste kloof
ten noorden van de Alpen.
In de omgeving van de Brocken
mag men het klimaat niet onderschatten. We bevinden ons hier op
een alpine klimaatgordel. De Brocken is de eerste hindernis voor Atlantische depressies. Het is daarom
dikwijls bewolkt, koud en winderig.
De Brocken behoort dan ook tot de
sub alpine vegetatiezone. We overnachten op de Brocken.
Namen, zoals duivelsbrug, heksenaltaar en heksen dansplaats spreken uiteraard tot de verbeelding.
Vanzelfsprekend doen we de
Hexen-Stieg met bagagetransport
tussen de verschillende hotels. Wij
overnachten in goede comfortabele
hotels. Alle transfers zijn voorzien.
Wij voorzien kamers met douche
(bad) / wc en met verblijf in volpension (middagpicknick). De samenkomst en de eerste overnachting
zijn voorzien te Osterode am Harz
op vrijdag 2 juni 2017. Onze trektocht eindigt in Thale, gevolgd door
transfer naar ons hotel in Osterode
waar we de auto’s achter gelaten
hebben.
vincie Luxemburg; van het bekken
van de Rijn naar dat van de Maas.
Het hoogtepunt van deze wandeling
is het oude kanaal Moezel – Maas,
dat voor een deel vrijgemaakt is
voor de creatie van het wandelpad
Escapardenne Eisleck Trail.
Het Ourthekanaalkanaal of MaasMoezelkanaal (of Kanaal van Bernistap) is een nooit volledig afgewerkt kanaal dat een verbinding
moest vormen tussen de Maas te
Luik en de Moezel in Wasserbillig,
een project – of wilde droom - van
koning Willem I.
Na de Belgische revolutie werden
de werken niet meer hervat. De 2,5
km lange tunnel in Bernistap was
toen 1130 meter lang.
Tijdens deze wandeling krijg je ook
mooie vergezichten over de Ardense heuvels.
De wandeling eindigt na een lange
afdaling in het centrum van Houffalize, aan de oever van de Ourthe.
Inlichtingen en leiding: Marinus
Nelissen, tel: 011/88.36.38 of
0476/95.74.75.
Carpooling: 08.00 uur aan de Carpoolparking langs de E313 in Diepenbeek. (afrit 30). Kosten delend
meerijden vanaf de carpoolparking
11,00 EUR/persoon.
Bijeenkomst: om 09.15 u op de
Place de l’Eglise in Houffalize. Gps
N50 07 58 E005 47 21
E-Mail:
be
marinus.nelissen@skynet.
25/6/2017 Wandeling
Asselbornmillen
– Houffalize (samen met GR)
Escapardenne Eisleck Trail. Een
‘scharnierwandeling’ van het G.H.
Luxemburg naar de Belgische pro-
Afstand: ca.22 km
Vertrek wandeling: In Houffalize
herverdelen we de bezetting van de
wagens en rijden daarna in groep
naar Asselbornmillen. Dus EERST
naar Houffalize rijden, want daar
www.klimburger.be
29
spreken we af! Vertrek van de wandeling ter plaatse: 10.00 u in Asselbornmillen.
Reisweg: Neem de E313 tot Luik.
Knooppunt Vottem: E40/E42 richting Ring / E25 / Luxembourg /
Bruxelles / Namur.Knooppunt Loncin: E25/Luxembourg/Liège
Afslag 51: Houffalize, naar N30
richting Gouvy/Houffalize/Vallée de
l’Ourthe/Clervaux
Volg de N30 tot in Houffalize. Op de
Place du Crucifix rechtsaf slaan en
parkeren op de Place de l’Eglise.
Uitrusting: stevige wandelschoenen, lunchpakket en regenkledij.
Picknick in open lucht.
Inlichtingen en leiding:
Ronny
Pecinovsky,
tel.
0486/86.33.07 of 089/36.39.02
E-Mail: [email protected]
20/8/2017 Wandeling te
Orp-Jauche
30
We starten de wandeling op het
sympathieke trapezoïde pleintje
met de kerk en het kasteel ernaast.
Deze wandeling trekt door Brabants
Haspengouw in het oosten van
Waals-Brabant: zachte uitgestrekte
velden, holle wegen, oneindige rust,
af en toe een authentiek gehuchtje
en kleine heldere beekjes. We komen in de buurt van de grotten van
Folx-les-Caves. Dit doolhof werd
door de voorhistorische mens uitgegraven en diende in de loop van
de geschiedenis meerdere malen
als schuilplaats. Sinds vorige eeuw
www.klimburger.be
worden er in de grotten champignons gekweekt.
Na de wandeling kunnen we in
dorpscafé Le Rustique de plaatselijke sfeer opsnuiven.
Afstand: ca. 16 km.
Carpooling: 8.30 uur aan de parking
Brico, grote ring te Hasselt
Vertrek wandeling: 10.00 uur parking Grand-Place te Jauche
Reisweg: Neem de N 80 via SintTruiden richting Hannuit. Enkele
km voor Hannuit, ter hoogte van
Bertrée recht af de R62/Rue Croix
Lacave tot Wansin. Hier de N 240
naar Jauche. Parking op de GrandPlace.
Uitrusting: stevige wandelschoenen, lunchpakket, regenkledij
Inlichtingen en leiding: Johny Aurich; tel: 089/24.38.58
E-mail: [email protected].
1-3/9/2017Wandelweekend
te Irrel (D)
I
rrel is gelegen in het hart van het
Duits-Luxemburgs
Natuurpark
Südeifel, vlakbij de grens met
Luxemburg. Een prachtig wandelgebied door een grillig rots landschap, imposante rotskloven en
trappen.
Programma:
-Vrijdag 1 september wordt u ver-
wacht om 19u voor het gezamenlijke avondmaal in “Hotel KochSchilt”, Prümzurlayer Str. 1 te
D-54666 Irrel, Duitsland.
Tel. 0049/6525/9250 en www.kochschilt.de.
-Zaterdag 2 en zondag 3 september
wandelingen van ca. 20 km. In de
omgeving ligt de Teufelsschlucht;
men dacht dat dit het werk was van
de duivel. We wandelen ook naar
de Felsenweiher; een vijver in een
rots bassin omgeven door plateau’s
en trappen.
-De mogelijkheid bestaat om zondagavond ter plaatse te blijven en
maandag na het ontbijt te vertrekken. Voor deze extra overnachting
is het avondmaal op zondag ook
voorzien.
De prijs van dit alles; drank niet inbegrepen:
Weekend van vrijdagavond tot zondagnamiddag
www.klimburger.be
31
Leden LBV:
213 EUR per persoon op basis van
dubbelkamer
237 EUR per persoon op basis van
enkelkamer
Niet leden:
218 EUR per persoon op basis van
dubbelkamer
242 EUR per persoon op basis van
enkelkamer
Weekend van vrijdagavond tot
maandagmorgen
Leden LBV:
290 EUR per persoon op basis van
dubbelkamer
325 EUR per persoon op basis van
enkelkamer
Niet leden:
295 EUR per persoon op basis van
dubbelkamer
330 EUR per persoon op basis van
enkelkamer
- vrijdag: aperitief, avondmaal en
overnachting in kamers met douche/wc.
- zaterdag: ontbijt, lunchpakket,
avondmaal en overnachting in kamers met douche/wc.
- zondag: ontbijt, lunchpakket.
- eventueel avondmaal op zondag,
overnachting in kamers met douche/wc en ontbijt op maandagmorgen.
32
Inschrijving: Inschrijven per mail
of telefoon, met vermelding lidnummer, bij Marinus Nelissen. Het
aantal deelnemers is beperkt tot
www.klimburger.be
max. 15 personen! Na de inschrijving stort u het bedrag op rekening BE52-0682-0087-5509 en BIC
“GKCCBEBB” van de Limburgse
Bergsportvereniging met de vermelding “ weekend Irrel”. Duidelijk
vermelden indien je zondagavond
wil blijven overnachten. Inschrijving
en storting vóór 15/4/2016. Tracht
zoveel mogelijk met elkaar af te
spreken om een 2-persoonskame
te reserveren. Indien geen 2-persoonskamer meer vrij, zal de laatste
inschrijving een 1-persoonskamer
toegewezen krijgen en moet er een
supplement betaald worden.
Uitrusting: stevige wandelschoenen, regenkledij, extra snacks en
drank voor de wandeling.
Reisweg: U rijdt over de E313 tot
Luik. Daar neemt u de E40 richting Aken tot Verviers. Vervolgens
de E42/A60 richting Trier tot afslag
6 Bitburg. Verder de B51 richting
Luxemburg tot Bitburg. Vervolgens
de B257 richting Echternach tot
afslag Irrel. Neem hier de tweede
afslag Niederweiser Strasse en
volg deze tot aan de rotonde. Hier
de tweede afslag en onmiddellijk
rechts af de Prümzurlayer Str. Parking aan het hotel.
Afstand Hasselt tot Irrel: 185 km; reken op ca. 1u50 rijden.
Info en leiding: Marinus Nelissen, Tel. 011/88.36.38, Gsm.
0476/95.74.75
E-mail:
[email protected]
22/10/2017 Wandeling te V
lodrop (NL)
Uitrusting: stevige wandelschoenen, lunchpakket, regenkledij
Het eerste stuk van onze wandeling voert ons door de “Meinvennen”
een prachtig stukje natuur met heidelandschappen en moerasbossen.
Ongeveer halfweg onze wandeling
bereiken we de Gitstappenmolen
gelegen op de Rode Beek. In het
tweede deel van onze wandeling
volgen we de prachtig meanderende Rode beek, die de grens tussen
Nederland en Duitsland volgt. Op
het einde passeren we de Dalheimermolen, een km verder bereiken
we dan onze startplaats.
Inlichtingen en leiding: Jos Pirens;
tel. 0497/39.80.61; E-mail: karine.
[email protected]
Luc Buntinx; tel. 0497/40.18.50; Email: [email protected]
Afstand: ca. 20 km.
Carpooling: Gelieve de carpooling
onderling af te spreken tijdens de
vorige wandelingen
Vertrek wandeling: 10.00 uur aan
Hotel restaurant St-Ludwig station
22 te 6063 Vlodrop, Nederland.
Reisweg: Hasselt, Genk, E314 richting Nederland, Maasmechelen,
(A2-E25) Eindhoven en Roermond
volgen, dan A73 naar Roermond,
afslag 20 Roermond Oost (Herkenbosch, Meinweg) N 293 Herkenbosch, dan N570 Herkenbosseweg.
Deze volg je tot net voor de Duitse
grens (er is daar een kruispunt met
verschillende winkels en restaurants), hier sla je links af de Boslaan
in, deze volg je aan hotel restaurant
St-Ludwig. Hier vind je ook de parkeerplaats, van het wandelgebied,
waarvan we vertrekken.
19/11/2017 Wandeling te
Molenstede (Diest)
Dit jaar bewandelen wij het zuidelijk deel van het wandelnetwerk
de Merode. Vertrekkend vanaf de
kerk in Molenstede trotseren wij de
Blaasberg, de Langenberg, de Lazarijberg, het Groot Asdonk Natuurresevaat, de Houtenberg, het Recreatie domein De Vijvers. Via het
Zichems Veld en het kasteel Arendschot terug naar Molenstede.
Afstand: ca. 22 km
Carpooling: 09.15 uur aan de parking Brico, grote ring te Hasselt.
Vertrek wandeling: om 10.00 uur op
de parking aan de kerk van Molenstede, Dorpsstraat 9.
Reisweg: Autosnelweg E313 Hasselt – Lummen en E314 Genk Leuven: afrit nr. 25 Halen. Via de
Halensebaan N2 en na 2,3 km volgt
u verder de R26 gedurende 2,9 km.
Vervolgens neemt u de N127 gedurende 1 km. Daarna rijdt u met een
flauwe bocht naar links de straat
Langenberg in, deze gaat na 600 m
over in de Dorpsstraat. De kerk ligt
rechts; er is voldoende parkeergelegenheid.
www.klimburger.be
33
Uitrusting: stevige wandelschoenen, lunchpakket, regenkledij
34
Inlichtingen en leiding:Lieve Goffings – Guy Coppyn, 0474/94.63.06.
E-mail: [email protected] of [email protected]
www.klimburger.be
17/12/2017 Wandeling Gulpen –
Slenaken – Heijenrath – Gulpen
samen met GR
Luswandeling in het mooie ZuidLimburgse Heuvelland.
De tocht vertrekt vanuit het centrum
van Gulpen, maar al snel steken
we de Rijksweg over en lopen via
het Riehagervoetpad langs kasteel
Neubourg.
Als we Pesaken voorbij zijn, zoeken
we de hopelijk niet té natte weilanden langs de Gulp op.
Het Karsveldervoetpad en het Slenakerpad brengen ons richting Beutenaken en Slenaken.
In Slenaken (7 km) pauzeren we
even. Er komen namelijk wat hoogtemeters aan omdat we een eind
verder- in België - het Gulpdal
dwars willen oversteken. In Heijenrath zijn we eindelijk terug boven
(12 km)!
In Landsrade, een buurtschap op
de hoogte tussen de dalen van
de Gulp en de Geul, passeren we
langs een bungalowpark en even
verder langs de Zuid-Limburgse
Golf & Country Club.
En als toetje, bijna op het einde:
mooie uitzichten vanop de Gulperberg!
Nu nog even afdalen tot op de
Markt, in het centrum van Gulpen.
Afstand: ca. 20 km
Luik en verlaat de autostrade op
afslag 31 (Bilzen). Volg de N730
richting Bilzen/Hoeselt en sla al snel
rechtsaf op de N700, de Aldenbiesensingel. Op het einde van deze
singel weeral rechtsaf slaan op de
N2. Rij voorbij Mopertingen en kruis
het Albertkanaal: je bent nu in Nederland.
In Nederland wordt de N2 de Via
Regia/N278 en die moet je blijven
volgen tot in Gulpen.
Na de John F.Kennedybrug over
de Maas passeer je nog Cadier en
Keer en Margraten.
Let goed op je snelheid!
In het centrum van Gulpen (Rijksweg) sla je linksaf op de Nieuwstraat en daarna, nog voor het
brugje over de Gulp, weer linksaf op
Looiersplein.
Uitrusting: stevige wandelschoenen, lunchpakket, regenkledij.
Inlichtingen en leiding: Ronny Pecinovsky, tel. 0486/86.33.07 of
089/36.39.02
E-Mail: [email protected]
Carpooling: 08.30 uur op de carpoolparking Diepenbeek (A13/
E313, afrit 30). Kosten delend meerijden vanaf de carpoolparking in
Diepenbeek: 4,00 EUR pp.
Bijeenkomst in Gulpen: 09.30 u op
het Looiersplein, gps N50 48 59
E005 53 37
Vertrek wandeling: om 09.45 uur
35
Reisweg: Neem de E313 richting
www.klimburger.be
GR wandelingen 2017
36
Zondag 08/01/2017
RB Luik – 22 km
La Reid
Jan Daneels.
Zondag 12/02/2017
GR5 Antwerpen – 20 km
Tongerlo - Westerlo
Willy Vandaele.
Zaterdag 18/02 –
zondag 19/02/2017
Wandelbeurs Expo Gent
Zondag 12/03/2017
GR 571 Luik – 20 km
Loncé
René Putzeys.
Zondag 09/04/2017
GR 512 Vlaams-Brabant – 21 km
Oud-Heverlee
Herman Billiau.
Zondag 23/04/2017
Limburg
2 x 10 km Wellen – Ulbeek
Mariella Rigotti.
René Putzeys.
Zondag 14/05/2017
Limburg
2 x 10 km Eben-Emael
Mariella Rigotti.
Donderdag 25/05
– zondag 28/05/2017
4-daagse Frankrijk - Normandië
70 km
Ronny Pecinovsky.
Zaterdag 10/06/2017
Maaseik en Ledenfeest 10 km
Mariella Rigotti.
Michel Wenmaekers.
Zondag 25/06/2017
Eisleck/Escapardenne Luxemburg
22 km Asselbornmillen-Houffalize –
met LBV
Ronny Pecinovsky.
Zondag 09/07/2017
RB Namen – 22 km
Nettinne, Somme
Ronny Pecinovsky.
Zondag 13/08/2017
Nederlands Limburg – 20 km
Brunssum
Willy Vandaele.
Zondag 10/09/2017
RB Namen – 20 km
Crupet, vallei van de Bocq
Herman Billiau.
Zondag 01/10/2017
Antwerpen – 20 km
MerksplasJan Daneels.
Zondag 22/10/2017
Vlaams-Brabant
2 x 10 km Diest
René Putzeys.
Mariella Rigotti.
Zaterdag 11/11
– zondag 12/11/2017
Namen – 40 km
Viroinval
Ronny Pecinovsky.
Zondag 17/12/2017
Zuid-Limburg (NL) – 20 km
Gulpen – Slenaken Kersttocht met
LBV
Ronny Pecinovsky.
Tochtleiders GR:
Herman Billiau
tel 02 307 09 40
gsm 0495 29 57 27
[email protected]
Jan Daneels
tel 014 61 26 28
gsm 0477 20 77 08
[email protected]
Ronny Pecinovsky
tel 089 36 39 02
gsm 0486 86 33 07
[email protected]
Michel Wenmaekers
gsm 0471 56 65 61
[email protected]
Willy Vandaele
tel 011 34 49 02
gsm 0476 27 41 45
[email protected]
René Putzeys
tel 011 21 26 76
gsm 0494 99 54 12
[email protected]
Mariella Rigotti
tel 089 35 74 52 gsm 0486 97 63
36
[email protected]
www.klimburger.be
37
clubfeest
C
lubfeest !!!!! Op 11 februari is
het weer clubfeest , een fijne
jaarlijkse traditie die bedoeld is voor
alle clubleden en sympathisanten.
Een fijn moment om eens uitgebreid bij te praten in plaats van een
vluchtige babbel. Een feest in onze
club kan natuurlijk niet zonder een
lekker diner en de nodige aangepaste dranken. Het feestmenu vind
je hieronder. Dit jaar feesten we op
zaterdag 12 februari. Iedereen is
welkom vanaf 19 uur voor de receptie met Cava, cava rosé, Apérol
Spritz en fruitsap.
Het diner start om 19.45 uur. Kostprijs: € 30 is de all-in prijs, de club
is sponsor voor de andere helft.
Hiervoor krijgen jullie een diner met
warm buffet, dessert en dranken,
de speech van de voorzitter is natuurlijk inbegrepen.
Ons Feestmenu
-Varkenshaasje met kroketjes
-Dorade filet met blanke botersaus
en puree
-Vidé met frietjes
-Spaanse Albondigas met gegratineerde puree.
-Vegetarische pasta
-Warme groenten
-Dessertbuffet met vanille ijs, hazelnoot-praliné, stracciatella, slagroom, warme chocolade saus,
hoorntjes ijs, Chocomousse en tiramisu
38
www.klimburger.be
Je kan vanaf 22 uur ook gezellig
komen samenzijn met de andere
feestvierders, je betaald dan€10
voor de drank.
Inschrijven is verplicht en moet gebeuren voor 3 februari.
Je doet een mailtje naar [email protected] of je vult
het formuliertje op onze website
www.klimburger.be in en schrijft het
juiste bedrag over naar rekening
BE52 0682 0087 5509 van de Limburgse Bergsport Vereniging.
Waar is dat feestje? Feestzaal de
Lork Genkersteenweg 284a 3500
Hasselt
39
Kuringersteenweg 242
3500 Hasselt
011/256 330
www.klimburger.be
[email protected]
www.klimmuurolympia.be
open klimdagen
Wil jij ook eens kennismaken met
klimmen op de rotsen? Maar ken je
niemand die jou eens kan mee nemen of ben je niet in het bezit van
het nodige materiaal? Geen probleem. 2 keer per jaar (juni en oktober) organiseert de LBV een open
klimdag. Voor maar liefst 5 euro per
persoon kan je gebruik maken van
ons materiaal en ben je meteen ook
verzekerd.
Deskundige klimmers zullen touwen
klaar hangen waarna je aangeleerd
wordt hoe je iemand moet zekeren.
Daarna kan je de rest van de dag
genieten van de rotsen, de natuur
en een praatje maken met andere
klimmers. Het maakt niet uit of je je
alleen of in groep inschrijft. Er zal
altijd wel iemand rond lopen die met
je kan klimmen.
In 2017 gaan de open klimdagen
door op zondag 14 mei in Durnal en
op zondag 1 oktober in Hotton.
Inschrijven kan via onze website
(http://www.klimburger.be) vanaf 2
weken voor datum.
Meer info nodig? Stuur een mailtje
naar [email protected]
40
41
www.klimburger.be
stages
Ervaringsstage bergbeklimmen
Bernina massief, Zwitserland
Wil je onder begeleiding jouw alpine
ervaring opfrissen of uitbreiden? In
deze stage voorzien we beklimmingen in het Bernina massief tot het
niveau PD+. De nadruk ligt hierbij
op herhaling van alle basistechnieken. De deelnemers plannen zo
zelfstandig mogelijk ijs en mixed
beklimmingen. Onderweg krijgen
jullie hierbij de nodige tips & tricks.
We verwachten van de deelnemers een goede fysieke conditie en
doorzettingsvermogen, een goede
staptechniek en een basiskennis
rots- en bergbeklimmen (vb uit beginnelingenstage).
We voorzien tevens een conditietest en 2 voorbereidingsdagen.
Voor de conditietest nodigen we jullie uit op de conditietraining van de
LVB. Een eerste voorbereidingsdag gaat door in de Limburgse bossen met de nadruk op kennismaking, groepsdynamiek, oriëntatie en
tochtplanning. Een tweede voorbereidingsdag gaat door op de rots.
Periode: 10 juli tot en met 15 juli
Stageleiding: Steven Ferson en Luc
Buntinx
42
Prijs: ca 650 € (halfpension in de
hutten, gebruik touwen, organisatie
en stageleiding)
Voor meer info en inschrijvingen:
[email protected]
Bergwandel stage.
Voor wie: voor ieder lid van de club
vanaf ca. 12 jaar.
Waar: af te spreken door de deelnemers.
Periode: normaal 1ste week van
juli, maar af te spreken door de
deelnemers.
Duur: 1 week
Kostprijs: 125 € voor organisatie en
opleiding. De rest ter plaatse te betalen.
Vervoer: zelf te regelen door onderling af te spreken.
Inhoud: oriëntatie, kaartlezen, kompas, lopen op verschillend terrein,
wandelstokken,
weerkunde, materiaalkunde, rugzak, ...
Iedereen die geïnteresseerd is in
een bergwandel stage onder de
vorm van een meerdaagse tocht,
kan rechtstreeks contact met mij
opnemen vóór half maart, zodat we
tegen eind maart de verdere details
kunnen afspreken in een voorbereidingsvergadering.
Contact: [email protected]
0479/449878
www.klimburger.be
43
wandelweekend 2017
1-3/9/2017
Wandelweekend te Irrel (D)Irrel is
gelegen in het hart van het DuitsLuxemburgs Natuurpark Südeifel,
vlakbij de grens met Luxemburg.
Een prachtig wandelgebied door
een grillig rots landschap, imposante rotskloven en trappen.
Programma:
-Vrijdag 1 september wordt u
verwacht om 19u voor het gezamenlijke avondmaal in “Hotel
Koch-Schilt”,Prümzurlayer
Str.
1te D-54666Irrel, Duitsland.Tel.
0049/6525/9250 en www.kochschilt.de.
-Zaterdag 2 en zondag 3 september
wandelingen van ca. 20 km. In de
omgeving ligt de Teufelsschlucht;
men dacht dat dit het werk was van
de duivel. We wandelen ook naar
de Felsenweiher; een vijver in een
rots bassin omgeven door plateau’s
en trappen.-De mogelijkheid bestaat om zondagavond ter plaatse
te blijven en maandag na het ontbijt
te vertrekken. Voor deze extra overnachting is het avondmaal op zondag ook voorzien.
De prijs van dit alles; drank niet inbegrepen:
44
Weekend van vrijdagavond tot zondagnamiddag
Leden LBV:213 EUR per persoonop
basis van dubbelkamer 237 EUR
per persoon op basis van enkelkamer
Niet leden:218 EUR per persoon op
basis van dubbelkamer, 242 EUR
per persoon op basis van enkelkamer
Weekend van vrijdagavond tot
maandagmorgen
Leden LBV:290 EUR per persoonop
basis van dubbelkamer, 325EUR
per persoon op basis van enkelkamer
Niet leden:295 EUR per persoonop
basis van dubbelkamer, 330 EUR
per persoon op basis van enkelkamer
vrijdag: aperitief, avondmaal en
overnachting in kamers met douche/wc.
zaterdag:
ontbijt,
lunchpakket,
avondmaal en overnachting in kamers met douche/wc.
zondag: ontbijt, lunchpakket.-eventueel avondmaal op zondag, overnachting in kamers met douche/wc
en ontbijt op maandagmorgen.
Inschrijving:
Inschrijven per mail of telefoon, met
vermelding lidnummer, bij Marinus
Nelissen. Het aantal deelnemers is
beperkt tot max. 15 personen! Na
de inschrijvingstort u het bedrag
op rekening BE52-0682-0087-5509
en BIC “GKCCBEBB” van de Limburgse Bergsportvereniging met de
vermelding “ weekend Irrel”.
2-persoonskame te reserveren. Indien geen 2-persoonskamer meer
vrij, zal de laatste inschrijving een
1-persoonskamer toegewezen krijgen en moet er een supplement betaald worden.
Uitrusting: stevige wandelschoenen, regenkledij, extra snacks en
drank voor de wandeling.
Reisweg: U rijdt over de E313 tot
Luik. Daar neemt u de E40 richting Aken tot Verviers. Vervolgens
de E42/A60 richting Trier tot afslag
6 Bitburg. Verder de B51 richting
Luxemburg tot Bitburg. Vervolgens
de B257 richting Echternach tot
afslag Irrel. Neem hier de tweede
afslag Niederweiser Strasse en
volg deze tot aan de rotonde. Hier
de tweede afslag en onmiddellijk
rechts af de Prümzurlayer Str. Parking aan het hotel.AfstandHasselt
tot Irrel: 185 km; reken op ca. 1u50
rijden.
Info en leiding:
Marinus Nelissen
Tel. 011/88.36.38
Gsm. 0476/95.74.75
E-mail:
[email protected]
Duidelijk vermelden indien je zondagavond wil blijven overnachten. Inschrijving en storting vóór
15/4/2017. Tracht zoveel mogelijk
met elkaar af te spreken om een
45
www.klimburger.be
46
dialoog
47
www.klimburger.be
Patagonië
48
Patagonië, een tocht naar het einde van de wereld
Patagonië is een gebied in ZuidAmerika, gelegen ten zuiden van de
rivier de Colorado tot aan de Straat
Magellaan. Het gebied strekt zich
uit over zowel Chili als Argentinië.
In dit uiterste zuidpunt van LatijnsAmerika, bevindt zich één van de
grilligste berglandschappen ter wereld. Een laatste indrukwekkende
uitbarsting van de Andes voor hij in
de zee verdwijnt. Maar het is ook
een land van eindeloze natuurgebieden, waar slechts de hemel de
blik begrenst. Het was ook het land
van de Mapuches, de in dierenvellen gehulde nomaden, en later van
de pioniers, de gelukzoekers en kolonisten.
Met 8 LBV-ers (Ivo, Marja, Roland,
Inge, Johny, Marga, Josianne en ik
zelf) gaan we eind december een
mooi deel van Patagonië doorkruisen. Afspraak in Zaventem voor een
nachtvlucht van 13 uren via Madrid naar Buenos Aires waar we ’s
morgens aankomen. Rond de middag hebben we onze binnenlandse
vlucht naar Bariloche, waar we in
de late namiddag aankomen. Nog
even tijd om de stad te verkennen.
Door dit stadje lopend waant menigeen zich in Zwitserland of Oostenrijk. Ook het landschap doet ons
aan Zwitserland denken. De stad
ligt in het hart van het Nationaal
Park Nahuel Hapi en aan de oever
van het Nahuel Huapi-meer in het
Argentijnse Lake District.
Om van de lange reis te bekomen
doen we het vandaag wat rustig
aan en verkennen Bariloche en omgeving rond het uitgestrekte meer.
We genieten van de indrukwekkende panorama’s op de door ons omringende besneeuwde bergen. Ook
de parken met uitbundige wouden
en de immense diversiteit aan flora
en fauna maken een bezoek aan dit
gebied meer dan de moeite waard.
Vanop de 1049 m hoge Cerro Campanario hebben we een indrukwekkend zicht op de 3554 m hoge
Cerro Tronador en de trekking die
ons de volgende dagen te wachten
staat. Tussendoor proeven we van
de nationale drank Mate, die echter
niet bij iedereen in de smaak valt.
Als voorbereiding van de trekking
gaan we ’s avonds genieten van
een reuze Argentijnse steak. De
volgende morgen brengt een busje
ons naar Tambo het startpunt van
onze 3-daagse trekking in het Nationaal Park Nahuel Hapi. Onder
een stralende zon beginnen we aan
de eerste etappe naar Refuge San
Martin (Jakob); een tocht van 18
km en 670 m stijgen. Het pad gaat
geleidelijk omhoog door een dicht
woud. We steken een paar riviertjes
over en na de picknick krijgen we
open zicht op het indrukwekkend
landschap. Het zicht op de Cerro
Reyes (2063 m) is fantastisch. Het
gaat nu stevig omhoog en na een
steile zigzag klim over rotsen bereiken we na 5 u de zeer primitieve
hut op 1588 m, mooi gelegen aan
Laguna Jakob. Het is beginnen te
regenen, zodat de geplande tocht
naar het bergmeertje Laguna Témpanos, gelegen aan de 2032 m
hoge Pico Refugio, in het water valt.
Gelukkig is er bier en na een lekker
avondmaal zoeken we het primitieve lager op, want morgen wacht
ons een zware trip.
Na het ontbijt vertrekken we om 9u
voor de tocht naar Refuge Frey op
1759 m. Het beloofd een pittige dag
te worden. Het is koud; het sneeuwt
en er staat een stevige wind. Het
pad loopt langs Laguna Jakob en
verder door een bos waar we over
veel omgevallen bomen klauteren.
Het is gelukkig gestopt met sneeuwen. Snel gaat het steil omhoog
over een puim helling met veel
losse stenen. Bij elke stap vooruit
glijden we een halve stap achteruit. Er wordt heel wat gezucht en
gesakkerd alvorens we onze eerste besneeuwde pas Brecha Negra
op 2010 m bereiken. We hebben
hier een prachtig zicht op de Refuge San Martin en vangen de eerste beelden op van de imposante
Cerro Catedral, een reeks scherpe granieten spitsen waarvan de
hoogste nl. Torre Principal 2409 m
bedraagt. Aan de andere zijde van
de pas dalen we door de sneeuw
af naar de vallei Rucaco. Het zicht
op de pieken van de Cerro Catedral
is indrukwekkend. In de vallei zoeken we een plek voor onze picknick
en bereiden we ons mentaal voor
op de volgende klim naar de kam
van de Cerro Catedral. We steken
eerst de rivier over om vervolgens
www.klimburger.be
49
de volgende zeer steile puinhelling
op te klauteren. Het lijkt wel de processie van Echternacht. Al puffend,
vloekend en zwetend bereiken we
de pas Cancha de Futbol op 2100
m tussen de imposante granieten
spitsen. We worden beloond met
een mooie terugblik op het dal, de
Cerro Tronador en de Cerro Reyes.
Tussen de bergspitsen en over rotsblokken naar de andere zijde van
de pas. Over sneeuwvelden dalen
we af en komen we langs Laguna
Schmoll, het mooie blauwe meertje
omringd door rotspieken schitterend
in de sneeuw. Over blokwerk dalen
we verder af tot aan Laguna Toncek
dat omringd is door steile bergpieken. Aan de rand van het meer ligt
onze Refuge Frey op 1759 m. Na
deze zware tocht van 8u hebben we
wel enkele biertjes verdiend. De hut
is heel populair en is dan ook druk
bezet. Na een stevig maaltijd voelen we de vermoeidheid en zoeken
we het lager op.
50
Over een rotspad, met prachtige
zichten op de Catedral, bereiken we
rustige afdalend de boomgrens en
wandelen we door een weelderige
plantengroei. Het pad is bezaaid
met omgevallen boomstammen, we
komen voorbij een kleine shelter, de
Refugio Piedritas ensteken de rivier
over. Een laatste blik op de imposante Torre Principal en een mooi
zicht op Lago Gutiérrez diep onder
ons. We dalen verder af en bereiken kort na de middag het dorp Villa
Catedral aan de voet van de Cerro
Catedral. Op het terras genieten we
www.klimburger.be
van een lekker biertje terwijl we op
ons transport naar Bariloche wachten.
De volgende dag worden we afgehaald voor een binnenlandse vlucht
naar El Calafate. Na een vlucht met
zicht over de Andes en de desolate
pampa komen we kort na de middag aan in El Calafate. Een mooie
zonnige dag, dus tijd genoeg om dit
stadje te verkennen. El Calafate ligt
in de Patagonische steppen, aan
de rand van het schitterende Lago
Argentino. Het is het grootste zoetwatermeer in Argentinië, met een
oppervlakte van 1.415 km2. We
houden het vandaag rustig en genieten van de sfeer. Als avondmaal
geen steak maar pizza. Daarna alles klaar maken voor de volgende
5-daagse trekking en naar bed,
want morgen moeten we vroeg opstaan.
De lange busrit van 300 km voert
door de pampa naar Chili. Een desolate rit over de Ruta 40 tot aan de
Argentijnse-Chileense grens. Dit is
slechts een klein stukje van de 5224
km lange noord-zuid verbinding die
door de Argentijnse steppen parallel loopt met de Andes. Na een omslachtige en lange grenscontrole rijden we Chili binnen en verder naar
het nationaal park Torres del Paine.
We rijden langs Lago Sarmiento
met op de achtergrond een mooi
beeld van de Torres del Paine. In de
omgeving van het meer lopen heel
wat guanaco’s rond; een idyllisch
beeld. Uiteindelijk komen we aan
in Las Torres, het vertrekpunt van
onze trekking. We bevinden ons
hier in de uiterst zuidelijke uitlopers
van de Andes. We maken ons klaar
voor de aanloop naar de Refugio El
Chileno. Eerst een bruggetje over
en dan geleidelijk hoger met zicht
op de vallei en Lago Nordenskjöld.
In de verte zien we de hut liggen,
even een rivier over en we zijn er.
Een gezellige refuge; we zijn getuigen van de bevoorrading van de
hut met paarden. Maar nu gaan we
eerst de dorst lessen, douchen en
om 19u eten. Morgen moeten we
zeer vroeg opstaan.
Het wordt vandaag een lange dag.
Om 4u30 opstaan en om 5 u verwww.klimburger.be
51
52
trekken richting uitzichtpunt Las Torres. Josianne en Marga blijven in de
hut. We hebben geluk met het weer.
Met de lamp op het hoofd gaat het
langs de rivier en door bossen goed
omhoog. Als het licht wordt, komen
we al snel boven de boomgrens.
Het pad over de rotsen wordt nu
steil en pittig en plots krijgen we
een mooi zicht op Las Torres. Even
verder zijn we aan het uitzichtpunt
van de Torres met een mooi gletsjermeer op de voorgrond. Het zicht
is fantastisch: Torre Sur (2860 m),
Torre Central (2800 m), Torre Norte
(2246 m) en Nido de Condor (2243
m). We krijgen er niet genoeg van,
maar we moeten terug naar beneden. Om 9u30 zijn we terug in de
Refugio waar Josianne en Marga
ons al staan op te wachten. We
genieten van een lekker ontbijt en
een uurtje later vertrekken we naar
onze volgende bestemming Refugio Cuernos. We wandelen langs
uitgestrekte bloemenweiden en beboste bergflanken; onder ons het
blauwe water van het uitgestrekte
meer. Boven ons doemen de steile
pieken van de Cuernos (horens)
del Paine op. Het zicht is spectaculair. Onderweg klimmen we nog
naar een uitzichtpunt en genieten
van het uitzicht op het meer en de
bergen. De Cuernos (2600 m), samen met de Torres, vormen immers
één der hallucinantste bergketens
van Patagonië. We kunnen blijven
genieten, maar de weg is nog lang.
Rond 17u komen we dan in de hut
aan, mooi gelegen aan de voet van
de Cuernos. Het bier is echter op en
www.klimburger.be
we zullen onze dorst moeten lessen
met cola en wijn. Ook deze hut is
druk bezet, zodat het avondeten in
shiften moet gebeuren.
Ook het ontbijt ’s anderendaags
moet in shiften verlopen, zodat we
pas om 8u30 kunnen ontbijten.
Er staat veel wind en het is zwaar
bewolkt, zodat het zicht op de Cuernos zeer beperkt is. Om 9u45
vertrekken we met enkele beklimmingen, afdalingen en uitzicht op
Lago Nordenskjöld. We lopen afwisselend op rotspaden en houten
planken; groene struiken en bomen
wisselen af met stroken dorre verbrande bomen. Kort voor de middag
bereiken we Campamento Italiano,
aan de ingang van Valle Francés.
Er is echter veel bewolking en er is
weinig te zien van de bergen; dus
wordt er beslist om niet al te ver de
Valle Francés in te lopen. Marga
en Josianne blijven wachten in het
kamp terwijl de rest van de groep
de vallei intrekt tot aan Glaciar del
Francés. In het oosten, aan de zijde
van de Cuernos del Paine is de bewolking verdwenen en hebben we
een mooi zicht op de scherpe toppen van Cuerno Norte en de Cuerno Principal. De westkant en dieper
in de vallei is de bewolking echter
hardnekkiger en hebben we geen
zicht op het Cumbre massief (3050
m), Cerro Catedral en de andere
toppen van de Cerro Paine Grande.
Maar wel een redelijk zicht op de
Glaciar del Francés, waar we getuigen zijn van een kleine lawine. In de
verte vangen we nog een glimp op
53
www.klimburger.be
54
van de Cerro Trono Blanco (2197
m). Ondanks de bewolking is het
zicht meer dan de moeite waard.
Wij keren terug naar Campamento
Italiano, waar Josianne en Marga
op ons wachten. We steken de Rio
del Francés over via een hangbrug.
Picknick om 13u aan de rand van
de rivier. Het weer wordt slechter
en we krijgen heel wat wind- en
regenvlagen over ons heen. Het
pad loopt door een desolaat landwww.klimburger.be
schap van verbrande struiken en
bossen terwijl regen en hagel op
ons neerstort. Tegen dat we afdalen richting Lago Pehoé is het gestopt met regenen en hebben we
een mooi zicht op het blauwe meer
en de Refugio Paine Grande. Het
is een grote luxueuze hut, gelegen
aan de rand van het meer. We gaan
ons opfrissen en daarna genieten
van een welverdiend biertje met op
de achtergrond de Cuernos. Na het
avondeten duiken we de bar in om
te genieten van Pisco Sauer, als afsluiter van toch wel een lange dag.
Dag 4 van de trekking. Na goede
nachtrust en lekker ontbijt, gaan we
op weg naar Refugio Grey. Geen
regen, maar er raast een wind van
110 km/uur door de vallei. Een fantastisch zicht van voorbijstuivende
wolken rond de 2800 m hoge Punta
Bariloche. Door de vallei en langs
verbrande bossen gaat het goed
omhoog tot aan de Laguna Los Patos. De omringende bergen zijn in
de wolken verscholen. Het rotsige
pad loopt verder langs het meer
en even verder krijgen we zicht op
het prachtige Lago Grey met drijvende ijsschollen afkomstig van de
gletsjer. Het gaat goed omhoog en
op de Windy Pass hebben we een
overweldigend zicht op het meer en
de immense Grey gletsjer. Het is de
grootste gletsjer in het Torres del
Paine park en bestaat uit een massa van 6 km breed, 30 m hoog en
28 km lang. Deze 270 km2 grote ijsmassa is een van de grootste zoet
water reserve op onze planeet. De
sterke wind blaast ons hier letterlijk
van onze sokken. Aan de oostkant
hangen de toppen van de Cerro
Paine Grande in de dichte wolken.
Over een pad hoog boven de gletsjer bereiken we Refugio Grey. Na
de middag lunch gaan we naar het
uitzichtpunt boven de Grey gletsjer.
We genieten, ondanks de sterke
wind, van het uitzicht. De Cumbre
Central (2730 m) en de Cumbre
Pricipal (3050 m) laten zich even
zien, alvorens alles weer dicht trekt
met grijze wolken. Een uurtje later
gaan we terug naar de hut waar we
genieten van een frisse pint en een
aperitief van Pisco Sauer.
Vandaag 24 december, de laatste
trekkingsdag. Het heeft de hele
nacht gestormd en geregend. We
vertrekken om 8u; er is veel wind,
maar het regent op dit ogenblik
even niet. De wolken hangen laag
en het is grijs, vochtig en koud. Regelmatig krijgen we buien van regen
en hagel over ons heen. Weinig
zicht op Lago Grey en de omringende bergen. Tegen 11 uur
komt uiteindelijk Lago Pehoé in
zicht en een half uur later zijn we
aan de hut. Tijd voor de lunch. Ivo
en Johny poseren nog even voor
de kerstboom; een speciaal gevoel,
Kerstmis in Patagonië. Om 12u30
schepen we in op de catamaran,
die ons naar de overkant van Lago
Pehoé brengt. De boot zit stampvol
en al de rugzakken worden op een
grote hoop gestockeerd achter in
de boot. Ivo gaat even het dek op,
maar het is te koud en er is weinig zicht. Om 13u leggen we aan
in Pudeto en dan de bus op richting Argentinië. Weer de omslachtige grensformaliteiten en dan aan
de Argentijnse zijde overstappen
op een ander busje. Het is ondertussen al 15u30 als we beginnen
aan de lange rit over deRuta 40
door de desolate pampa naar El
Calafate. Uiteindelijk komen we om
19u30 aan in ons hotel; tijd om ons
te verfrissen en dan met een taxi
www.klimburger.be
55
naar het centrum van El Calafate
voor het avondeten. Dat is echter
niet zo evident; blijkbaar zijn alle
restaurants op kerstavond gesloten.
Na heel wat zoekwerk hebben we
toch nog een restaurant gevonden;
volonté aan het buffet. Na deze stevige maaltijd keren we terug naar
ons hotel voor een welverdiende
nachtrust.
56
Op Kerstdag is het niet alleen de
verjaardag van JC, maar ook van
Roland. Dit wordt bij het ontbijt
zeer uitbundig en ludiek gevierd.
Daarna worden we opgehaald voor
een tocht naar de Perito Moreno
gletsjer, gelegen in het Los Glaciares National Park. Dit is een van
de meest indrukwekkende gletsjers
ter wereld, die elk jaar een stukje
opschuift naar de ertegenover gelegen landtong. Eens in de zoveel
jaar bereikt de gletsjer de overkant
en sluit de waterweg af waardoor
zich een natuurlijk stuwmeer vormt.
Het water dat onder druk door de
gletsjerspleten stroomt, tast op een
gegeven moment de gletsjer zover
aan dat deze doorbreekt en weer
opnieuw kan gaan aangroeien. Het
is zwaar bewolkt en het regent lichtjes; hierdoor hebben we geen zicht
op de bergen in de omgeving van
de gletsjer. We maken een wandeling langs deze immense ijsmassa
van 250 km2 en 30 km lang. Dit ijsveld, dat uitloopt in Lago Argentino,
is ‘s werelds op twee na grootste reserve van zoet water. We wandelen
vlak tegen de 60 m hoge ijsmuur;
we horen geluiden van het krawww.klimburger.be
kende ijs en regelmatig scheuren
reusachtige ijsbrokken van de gletsjer af en storten met oorverdovend
geraas de diepte in. Ondertussen
is het beginnen regenen en sneeuwen, zodat onze geplande boottocht langs de indrukwekkende ijswand letterlijk in het water valt. Dan
met het busje terug naar ons hotel
in El Calafate waar we onze lunch
gebruiken. Daarna vertrekken we
rond 14u voor een lange rit door de
steppen. Langs het Lago Argentino
en over de beruchte Route 40 tot
Campo La Leona waar we een korte stop houden. Dan verder langs
het uitgestrekte Lago Viedma tot El
Chaltén, de National Hiking Hoofdstad van Argentinië. El Chaltén ligt
aan de noordelijke oever van Lago
Viedma, waar de Las Vueltas en
Fitz Roy rivieren samenvloeien,
in het centrum van het Nationaal
Park Los Glaciares. Het landschap
combineert de magie van gletsjers,
verborgen lagunes, estancias, Lago
Viedma en de magnifieke aanwezigheid van Mount Fitz Roy. In de
late namiddag installeren we ons
in de bungalows, waar we met enkele goede flessen wijn Roland zijn
verjaardag verder vieren. Daarna
zoeken we een restaurantje op en
genieten van de bekende Argentijnse steaks en bier. Hopelijk is het
morgen goed weer.
De volgende morgen ontbijten in
de bungalows en klaar maken voor
een tocht naar Laguna Torre. Het
weer is echter bar slecht; Josianne
en Marinus beslissen om wat uit te
slapen terwijl de rest van het gezelschap vertrekt. Het regent fel en
alles hangt in een dikke mist. Door
de vallei gaat het geleidelijk omhoog tot Mirador Cascade Margarita met zicht op de waterval. Door
de regen nog even verder tot Mirador del Cerro Torre. Door de lage
bewolking is er geen zicht op de
mythische Cerro Torre (3102 m) en
de met gletsjers omringde lagune.
Verder wandelen heeft geen zin en
er wordt besloten om terug te keren
naar onzebungalows voor de lunch.
Het blijft regenen en we maken tijd
voor een babbel met een biertje.
Sommige gaan wat lezen of gewoon een beetje slapen. Tegen de
avond is het opgehouden met regenen en gaan we aperitieven in een
heuse wijnbar La Vineria en daarna
zoeken we een restaurant op, waar
we genieten van heerlijke pizza.
Het weer is ondertussen zeer goed
geworden. Op terugweg naar onze
bungalows krijgen we een mooi
zicht op de machtige Cerro Fitz Roy
(3405 m) hoog boven El Chaltén.
Dat belooft voor morgen.
Vandaag stralend weer. Na het ontbijt wachten we op het busje dat
ons naar Hosteria El Pilar brengt.
Dit is het vertrekpunt voor de tocht
naar Laguna de Los Tres aan de
voet van de imposante Fitz Roy.
Om 10u zijn we aan het vertrekpunt, waar de Rio Blanco in de Rio
Eléctrico stroomt. We hebben al onmiddellijk een indrukwekkend zicht
op de Fitz Roy, de Cerro Torre en
de omringende granieten spitsen.
We volgen een pad langs de Rio
Blanco door typische Patagonische
bossen waar de Nothofagus (Antarctische beuk) overheersen. Tussen de bomen een prachtig zicht op
de Fitz Roy, Cerro Poincenot (3002
m) en de Marconi gletsjer. Even later krijgen we een fantastisch mooi
zicht aangeboden op de Laguna en
Glaciar Piedras Blancas. We lopen
langs de lagune verder en bereiken kamp Poincenot, een desolaat
gebied met omgewaaide bomen
en grijze versteende bossen. Een
onbegrensde ruimte met een indrukwekkend zicht op de granieten
torens en omringende gletsjers. We
steken de Rio Blanco over en beginnen aan een steile klim van ca.
500 m. Het zigzag pad gaat goed
omhoog, over rotsblokken en gruis
bereiken we de rand van de morenen. Onder ons een mooi zicht op
de blauwe Lagunas Madre, Hija en
Capri. De bewolking is echter toegenomen, waardoor de toppen van
de granieten spitsen in de wolken
verdwijnen. Nog een korte klim over
de morenen en we zien de prachtig blauwe Laguna Los Tres omringt
door steile bergpieken en gletsjers.
De top van de Fitz Roy is echter in
de wolken verdwenen. Over gletsjer
morene klimmen we nog iets hoger
voor een spectaculair zicht op de
Laguna Sucia die 200 m onder ons
ligt. Een mooi blauw meer, omringt
door steile bergwanden en gletsjers. Na de picknick dalen we terug
af tot kamp Poincenot. Door de desolate omgeving met omgewaaide
en verdorde bomen wandelen we
www.klimburger.be
57
58
www.klimburger.be
tot aan Laguna Capri. Bij helder
weer heeft men hier een prachtig
zicht op de Fitz Roy; nu ligt alles
in de wolken en is er niets te zien.
Na een rustpauze gaat het verder
tot aan de vallei van de Rio de Las
Vueltas. Het zicht op de vallei beneden ons is prachtig en regelmatig
zien we een condor voorbij zweven.
Wat verder op zien we een condor
nest in de bergflank. Langzaam dalen we af en uiteindelijk na 20 km
komen we aan in El Chaltén. Het is
19u30, snel opfrissen en naar het
restaurant. Iedereen is behoorlijk
moe en al snel worden de slaapplaatsen opgezocht.
De volgende dag wordt beslist het
rustig aan te doen; iedereen is nog
moe en Marja heeft een flinke verkoudheid. Ivo gaat condors spotten. Johny, Marga, Josianne en
ikzelf gaan het stadje verkennen.
Het begint zachtjes te regenen en
de meesten gaan wat rusten in de
bungalows. Alleen Roland en Inge
gaan op weg naar de Laguna Torre.
Zonder al teveel regen komen zij
aan het mooie meer met de afkalvende Glaciar Torre. De Cerro Torre
krijgen ze echter niet te zien, wel
enkele scherpe rotspieken die juist
onder de wolken blijven. Rond 18u
is iedereen weer in de bungalows
om te aperitieven en daarna avondeten.
Alle bagage wordt de volgende dag
in de bus geladen voor de rit naar
Lago Viedma. Vandaag staat er een
wandeling op Glaciar Viedma op
het programma. Het meer is ongeveer 80 km lang en 15 km breed. Dit
meer wordt gevoed door de Viedma
gletsjer. Het is het grootste langwerpig meer gevormd uit smeltend gletsjerijs. De bus rijdt door de steppen, met een fantastisch zicht op de
Fitz Roy, naar Bahia Túnel waar de
boot op ons wacht. We varen ca. 1
uur over het meer richting Viedma
gletsjer. Het is een stralende zonnige dag en ondanks de stevige
wind, zit iedereen snel op het dek
om te genieten van de omgeving en
de eigenaardige wolkenformaties.
Grote ijsblokken drijven in het meer
en de gletsjer komt in het zicht. De
Glaciar Viedma is de tweede grootste gletsjer van het Nationaal Park
Los Glaciares en is gemiddeld 5 km
breed en 17 km lang. De gletsjer
schuift op met een snelheid van 0,5
m per dag. We varen langs de 40 m
hoge gletsjermuur. Waar de gletsjer
uitmondt in het meer, is deze 2 km
breed. Regelmatig valt er een stuk
ijs in het meer. We genieten van
dit schouwspel. Uiteindelijk legt de
boot aan tegen de rotsen. Uitstappen en over glad geschuurde rotsen
naar boven klauteren met prachtig
zicht op de gletsjer, het meer en de
achterliggende bergen. Nog even
over de morenen en dan worden
de stijgijzers aangedaan en zijn
we weg voor een tocht van 2 uren
over het ijs. Een spectaculaire tocht
langs indrukwekkende spalten, grote witte muren en diep blauwe kloven. Na een tijdje worden we in een
diepe kloof geloodst en krijgen we
een likeurtje aangeboden. Daarna
www.klimburger.be
59
terug over de rotsen naar de aanlegplaats van de boot. Instappen en
na een uurtje varen zijn we terug bij
de aanlegsteiger van Bahia Túnel.
Aan wal moeten we de bagage van
de vorige bus overladen in een andere bus en rijden we door de desolate pampa naar El Calafate. Tegen
21u zijn we in ons hotel. Eten, douchen en nog wat nagenieten van de
mooie tochten in het Nationaal Park
Los Glaciares.
60
30 december is een mooie zonnige
dag. Wat kan het weer in Patagonië
wisselvallig zijn. Deze voormiddag
gaan we het rustig aan doen; na
de middag vliegen we terug naar
Buenos Aires. Marga en Johny blijven relaxen in het hotel. Met de rest
van de groep maken we een wandeling richting centrum langs Lago
Argentino. Onderweg kunnen we
flamingo’s spotten. In het centrum
gaan we wat shoppen en dan terug
naar het hotel voor de lunch. Om
13u komt het busje ons ophalen en
rijden we naar de luchthaven voor
de vlucht naar Buenos Aires. De
rit naar ons hotel verloopt door de
grote drukte niet zo vlot en het is al
redelijk laat als we in het hotel toekomen. Snel even verfrissen en dan
eten; we hebben niet veel tijd, want
om 20u komt men ons ophalen voor
de tango show. Buenos Aires is immers de stad van de tango en dat
willen we zeker zien. Bij een glaasje
wijn genieten we van de prachtige
dansen en muziek. Daarna naar het
hotel voor een goede nachtrust.
‘s Anderendaags zijn we klaar voor
www.klimburger.be
een city trip door Buenos Aires onder een staalblauwe hemel. De
stad, gelegen aan de Rio de la Plata, wordt ook wel ‘Parijs van het Zuiden’ genoemd. Het is een heerlijke
mix van cultuur, indrukwekkende
architectuur, musea en groene parken. De interessantste wijken bevinden zich in het centrum met de
vele historische gebouwen met o.a.
het Congresgebouw, het presidentieel paleis en het operahuis Theater
Colom. De echte Argentijnse sfeer
is te vinden in de wijk San Telmo.
Plaza Dorrego is het kloppende
hart van deze ‘barrio’ en live jazz,
flamenco en tango muziek bepalen
de sfeer. De vele gezellige en sfeervolle restaurantjes, cafeetjes en
antiekzaken maken dit tot een van
de leukste wijken van de stad. Op
de breedste straat ter wereld, staat
de obelisk, geplaatst om de stichting van de stad te herdenken. We
bezoeken één van de belangrijkste
begraafplaatsen ‘La Recoleta’. Hier
vind je mausoleums van diverse
beroemdheden, tot wel tien meter
hoogte. De bekendste is het mausoleum van Eva Perron (Evita). De
dag vliegt voorbij en we moeten
7 terug naar het hotel om ons klaar
te maken voor Oudejaars avond.
We gaan de overgang naar het
nieuwe jaar vieren in Argentinië. Er
is gereserveerd in een leuk restaurantje voor een heerlijk menu met
lekkere Argentijnse wijnen. Blijkbaar
vieren de Argentijnen dit iets minder
uitbundig dan wij.
Vandaag 1 januari, de laatste dag in
Argentinië. Nieuwjaar aan de andere kant van de wereld; het heeft wel
iets. In de voormiddag bezoeken we
de kleurrijkste en gezelligste havenwijk, La Boca, een ‘must’. Hier leert
men op straat de basisprincipes van
de tango met het temperament van
Italiaanse immigranten. In vroeger
jaren vestigden zij zich hier in typische huisjes die werden geschilderd met resten scheepsverf en zo
een bontkleurige wijk hebben opgeleverd. We eten een kleinigheid in
‘La Perla de Caminiti’, waar ooit al
vele beroemdheden een bezoekje
brachten. We brengen nog een be-
zoek aan de wijk Puerto Madero;
de duurste en nieuwste wijk van de
stad. Daarna is het tijd om te vertrekken naar de luchthaven voor de
vlucht via Madrid naar Zaventem.
We hebben genoten van de ruige
desolate schoonheid van Patagonië. Deze reis naar het einde van de
wereld zullen wij nooit vergeten.
Marinus Nelissen
61
www.klimburger.be
Calanques
62
I Calanques.
Pasen 2016. Volgens een eigen
traditie vertrekken we onder clubvrienden ieder jaar met Paasweekend een weekje klimmen. Dit jaar
bestemming Calanques: prachtig weer, schone uitzichten, Middellandse zee, natuurreservaat,
baaikes en in deze natuurpracht
bevinden zich prachtige klimrotsen.
Een droomlocatie. Veel mogelijkheden tot sportklimmen, maar ook
meertouwlengteroutes a volonté.
En zelfs deaal voor wie kinderen
heeft. Want zelfs nu die zich meer
en meer manifesteren willen we
onze klimvakanties niet opgeven.
Het is een kwestie van je vrouw ook
warm te krijgen voor het klimmen
en je vrienden hun hart te laten veroveren door die kleine. Dan komt
een klimreisje in zo een omgeving
zeker goed.
Voor wie minder van klimmen
houdt biedt deze locatie ook heel
wat. Onze topbeklimming was La
Candelle, een klassieke route. Niet
omwille van het klimniveau, je moet
er geen topklimmer voor zijn, maar
echt gewoon genieten. Druk beklommen wel, maar daar zijn goede
redenen voor. Het is een prachtige
rotslijn. Enkel de eerste touwlengte
is niveau 5c en nogal glad. Even
pitsen dus op deze lengte. Daarna
volgt een stap in het ijle, je moet
even over een kloof springen wat
omwille van de diepte even slikken
is. Wat daarna volgt is pure ge-
nusskletterei. De prachtige omgeving met wijds zicht op de rotskust
en de grote diepte aan twee kanten
waar je op kijkt maken dit een bijzonder mooie beklimming.
Bregt
www.klimburger.be
63
Wandelweek Malerweg
64
Het natuurwonder “ Elbe-zandsteengebergte”
Goed geluimd en met prachtig weer
vertrekken we voor een autotocht
van 717km naar Pirna voor onze
start van de Malerweg. Eén van de
meest poëtische landschappen in
Europa. Al meer dan 200 jaar genieten kunstenaars (schilders) en
wandelaars van de indrukwekkende
dramatiek van de miljoenen oude
rotswanden en vergezichten.
Zondag 29.05 dag 1 van Genk naar
Pirna
Rond 16:30 arriveerden we in Pirna
waar Marinus ons al zat op te wachten op het terras van het Romantik
Hotel Deutsches Haus, met een
grote pint. Het duurde dan ook niet
meer lang of onze groep was voltallig aanwezig en zaten we gezellig
op het terras te genieten van ons
avondeten.
Maandag 30.05 dag 2 van Pirna
naar Wehlen
De dag kondigt zich aan met prachtig weer en we vertrekken met het
openbaar vervoer naar Liebethaler Grund het vertrekpunt van de
Malerweg voor een tocht van ongeveer 14km naar het stadje Wehlen. Een rustige instapdag. Tot de
Daubemühle volgen we de rivier
Wesenitz, langs het monumentale
Richard Wagner-gedenkteken (ontworpen door Richard Guhr, 1933)
en de overblijfselen van de voormalige Lochmühle. We gaan de
Wesenitz over en komen daarna in
Mühlsdorf aan. We stappen verder
over de Alte Lohmstraße en verder
langs de bosrand tot de Brückwaldweg en de Schleifgrund en verder
tot bij de Uttewalder Grund met het
beroemde Felsentor. We maken
nog een kleine omweg langs de
rotsformaties van Teufelsgrund met
de Teufelskammer. Verder langs
rotswanden tot aan de stad Wehlen.
Vandaaruit gaat de route langs de
overblijfselen van de oudste burcht
van de regio. Om bij de marktplaats
uit te komen dient men slechts de
bocht naar rechts te nemen.
Dinsdag 31.05 dag 3 van Wehlen
naar Hohnstein
Weer een prachtige dag. We vertrekken bijna dadelijk weer met
trapjes omhoog de Scwarzbergweg
op en komen we aan bij het rustpunt ‘Steinerner Tisch’. Deze locatie is ooit door keurvorst August der
Starke ingericht, om hier tijdens een
jacht te kunnen dineren. De route
leidt u naar een van de bekendste bezienswaardigheden van het
Elbsandsteingebirge, nl. de Bastei.
Vanaf de Basteibrücke en het omliggende gebied heeft u een fantastisch uitzicht over het landschap.
Via een trap stappen we over de
Basteiweg naar beneden in het gebied Amselgrund langs de Felsenbühne Rathen met het spectaculaire natuurlijke decor. Daarna gaat de
route verder langs de Amselsee, tot
aan de Amselfall met de Nationalpark-Informatiepunt en daarna door
naar Rathewalde. Van daaruit wandelen we naar Hockstein en dalen
af in de Wolfsschlucht via een lange
trap richting het Polenztal. De overnachting en het avondeten a la carte zijn gewoon top. Tegen de avond
valt er een druppeltje regen waardoor de rivier dadelijk reageerde.
Woensdag 01.06 dag 4 van Hohnstein naar Altendorf
De lucht is fris en zuiver door de
regen van de vorige dag, maar nu
is het weer top. Vanuit Hohnstein
dalen we af naar de Bärengarten.
Daar wandellen we over een bospad in de richting van ‘Brandaussicht’. Na een fantastisch panoramisch uitzicht vanaf dit, op 170m
hoogte boven het Polenztal gelegen
‘Balkon der Sächsischen Schweiz’,
gaat u via 867 traptreden naar beneden. Ondertussen hebben we
ook nog een bezoek gebracht aan
de Gautschgrotte. Na een afdaling
door de Dorfbachklamm, een weggespoeld pad in een beek, en weer
lange reeksen trappen bereiken we
ons eindpunt van deze dag de Ostrauer Mühle. Vanwaar het nog een
klein stukje was tot aan het hotel.
Donderdag 02.06 dag 5 van Altendorf naar Neumannmühle
Wegens sterke regen de vorige
nacht is de hoofdweg afgesloten
door modderstromen. Dan gaat de
wandelroute Malerweg de berg op
via de Mühlweg en de Bauweg op
de Elbleitenweg naar de Schrammsteine, een lange, zeer ruige
rotsformatie. U passeert de imposante Schrammtor. De JägersteigAufstieg brengt u via de ijzeren trapwww.klimburger.be
65
pen naar de Schrammsteingratweg
(over de kam) met het uitzichtpunt
op de Schrammsteine. Vanuit Lichtenhainer Wasserfall wandelt u naar
de indrukwekkende grot Kuhstall
op de Neue Wildenstein. Daar kan
men door een smalle rotsspleet de
trap naar de hemel nemen Dan gaat
de route weer in het dal omlaag tot
de Neumannmühle, een technisch
monument voor de vervaardiging
van papier uit houtpulp. Iets verder
op een gezellig terras worden we
opgehaald door onze hotelbaas.
66
Vrijdag 03.06 dag 6 van Neumannmühle naar Schmilka
Vandaag is het de eerste dag bewolkt maar voorlopig toch droog.
De hotelbaas brengt ons met de
www.klimburger.be
wagen weer naar ons eindpunt van
de vorige dag. Na enkele kilometers stappen moest één van onze
strijders zijn schoenzolen met tape
terug onder haar schoen plakken,
maar ondertussen is het beginnen
te regenen en hadden alle tapes
geen resultaat. Dan maar verder
sloffen. Een natuurlijke, steile weg
gaat de berg op naar de Große
Pohlshorn, dan naar beneden naar
de Kirnitzsch en daarna door oude
bossen met zilversparren naar het
Zeughaus (tuighuis) waar we lekker
hebben gegeten. Van hieruit gaat
het bergopwaarts door de Wolfsschlüchte, via de Rosssteig en de
Katzstein tot de top van de Große
Winterberg, de op twee na hoogste
berg van de Sächsische Schweiz.
Deze 556-meter hoge berg is een
basalt-doorbraak door het gesteente van het Elbsandsteingebirge en
wordt bekroond met een bergrestaurant en uitzichttoren; daarbij is
het Nationalpark-Informatiepunt in
het voormalige ‘Eishaus’ zeker een
bezoekje waard. Daarna gaat de
Malerweg weer bergafwaarts naar
het dal van de Elbe naar het plaatsje Schmilka. Hier komt u direct aan
bij de Schmilkaer Wasermühle. Hier
hebben we een echte stortregen op
ons dak gekregen tijdens deze laatste afdaling. Dit was niet de Malerweg, maar de Malerbeek.
Zaterdag 04.06 dag7 wandeling
naar Prebischtor in Tsjechië.
Met nieuwe wandelschoenen en
een prachtige oude toeristenbus
vertrekken we dan allen weer met
prachtig zonnig weer naar het nationaalpark Böhmische Schweiz met
de grootste natuurlijke rotsbrug in
Europa. Dit maakt deel uit van de
historische Malerweg. We maken
hier een wandeling rond dit natuurfenomeen; een wandeling met
prachtige uitzichten. De terugtocht
gaat met bootjes via de Edmundsklamm en Wilde Klamm. Tussen
de verschillende Klamms een mooi
wandelpad over brugjes en door
tunnels. Een prachtige dag buiten
de Malerweg. Een sterke aanrader.
Met dezelfde bus keren we dan ook
weer terug naar ons hotel waar zoals elke avond een weizenbier op
ons staat te wachten.
Zondag 05.06 dag 8 van Schmilka
naar Gohrisch
De zon is weer volop van de partij.
Vandaag steken we de Elbe over en
onmiddellijk veranderd de natuur;
dit is een regio met vele tafelbergen. We genieten van verre uitzichten. Vanuit Schmilka brengt het veer
ons over de Elbe naar de S-Bahnhalte Schmilka-Hirschmühle. Via
de Aschersteig wandellen we naar
Schöna. We komen daarna bij de
Caspar-David-Friedrich-Rundweg
(wandelroute) en volgt deze door
het dorp tot de Wolfsberg. De weg
gaat dan verder naar Reinhardtsdorf met zijn bezienswaardige, zeer
mooi in boerenbarokstijl vormgegeven dorpskerk. Verder naar de
Liethenmühle ( Lekker gegeten).
We volgen de Malerweg verder en
komen uiteindelijk bij de trap naar
Papststein aan. Na de beklimming
van de top waar we een fantastisch
panorama aangeboden kregen van
de Saksische Schweiz wandelen
we weer naar beneden om daarna
weer naar boven, de volgende Tafelberg op, nl. de Gohrisch (Stein).
Hier hebben we een mooi zicht op
de Schrammsteine en de markante
tafelberg Lilienstein. Van hieruit
komt u weer via de Muselweg in
kuuroord Gohrisch aan, waar we
overnachten. Het doel van de volgende dag “Festung Königstein”
hebben al enkele keren vanuit de
verte kunnen bewonderen.
Maandag 06.06 dag 9 van Gohrisch
naar Königstein.
Vandaag staat de Pfaffenstein met
uitzichttoren en de Barbarine op
www.klimburger.be
67
68
het program met als afsluiter het
bezoek met gids van de Festung
Königstein. Via trappen van spoorbielzen, stenen trappen en ijzeren
ladders, gaat de klim steeds smaller en steiler omhoog. Met twee
naast elkaar is hier niet meer mowww.klimburger.be
gelijk en bijna aan het einde van de
klim moeten we door het oog van
de naald, een gat in de rots waar
je door moet via een korte ladder.
Van daar verder naar de Barbarine
een naaldrots aan de rand van de
tafelberg. Na onze lunch hadden
we nog het geleide bezoek aan
Festung Königstein gelegen op een
tafelberg hoog boven de Elbe. Dit
versterkte fort waarvan de eerste
gebouwen dateren van ongeveer
1233 met één van de diepste waterputten 152,5 m diep van Europa is
een bezoek meer dan waard.
Dinsdag 07.06 van Königstein naar
Pirna.
Zoals gewoonlijk ook vandaag zon
overgoten weer. Het laatste deel
van onze Malerweg gaat langs Elbe
met prachtige uitzichten over het
dal van de kronkelende Elbe. Een
laatste tafelberg, de Rauenstein,
moet nog overwonnen worden.
Moe maar tevreden bereiken we in
de namiddag het centrum van Pirna, het eindpunt van de Malerweg,
waar we op de markt afsluiten met
een groepsfoto en stevig pint.
Het verlof hebben we de volgende
dag afgesloten met een geleid bezoek van de stad Dresden. Zeker
de moeite. Als je ooit daar bent zeker gaan eten in Das Pulvertor kort
bij de Frauenkirche. Absoluut de
moeite.
Johny Aurich
69
www.klimburger.be
Mieminger Kette
70
Met schallende trompetten doorheen de Mieminger Kette
Tussen de massa en de berg is elke
ontmoeting onmogelijk; er is hooguit confrontatie; extreem is die, gewelddadig en paradoxaal, ontdaan
van iedere bemiddeling.
Paolo Rumiz, Leggenda dei monti
naviganti
Zondag, 17 juli 2016, de heenreis:
hic sunt leones (‘hier komen de
leeuwen’).
We vluchten naar de andere kant
van de spiegel, weg van de gekte.
Onderweg staat hier en daar een
TV aan, die haar beelden verspreidt
als een vergeten sproeier in een
vergeten tuin. De nacht is beverig
grijszwart. Naast ons, anderen, in
hun eigen ijzeren huls. De koplampen van hun nachtauto’s vertonen
zich als lange, gele lichttunnels.
We hebben de lichthoofdigheid die
voorkomt uit niet meer dan drie
uren slaap, onze gedachten komen
en gaan, springen en spartelen. Na
zeven hortende bladzijden leggen
we ons leesboek terzijde. Onze slaperige adem heeft een lichte olijfgeur. We knikken alleen maar, alsof
we onze stem niet vertrouwen. De
witte middellijnen van de autostrade
leiden onze ogen weg. Keurige in
Duitse zekerheid verankerde gemeenten met te veel onbekende
straten voeren te ver weg. Vanuit de
luidsprekers golven mineurmelodieën. De parking is een belediging van
de zintuigen. Temidden van die wil-
de lelijkheid, dwalen uitroeptekenmensen. Van lieverlede kijken we
naar een gekantelde ipsilonwolk die
een wasbleek vliegtuigje opslokt.
Het landschap is hard, vaalbruin en
droog. We vlechten ons een weg
door het verkeer, terwijl een regelmatige stroom opgejaagde toeristen
voorbijglijdt en het linker baanvak
van de nodige energie voorziet. Een
langgerekte heuvel doemt als een
walvisrug op. Donkere aardtinten:
de kleur nog getemd, aan banden.
Luc vecht tegen de wagenziekte. Hij
kijkt zijn medereizigers aan alsof hij
probeert zijn enthousiasme te pakken te krijgen, maar er net niet bij
kan.
Aankomstgeluk borrelt omhoog
bij de ontscheping in Ehrwald. We
wandelen op ons dooie akkertje
richting kabelbaan.
Het licht vloeit weg uit de lucht.
Maandag, de eerste dag: dum spiro,
spero (‘zolang ik adem, is er hoop’)
Jos’ wekker dringt door het dikke
zand van onze slaap net als de zon
zich omhoog worstelt.
Martin, onze gids, is mager, maar
op een pezige, krachtige manier.
Lijnen zijn diep in zijn geplooide gelaat geslepen. Hij praat langzaam,
als een druppende kraan, en gebruikt taal als een stomp voorwerp.
Hij heeft het trage, afgemeten tempo van iemand die geduld heeft geleerd van de bergen.
Obere Mähder stroomt over van
groeikracht. Een spinnenweb van
struinpaden kreukelt Alte Mühlen.
Oerwater lekt van Seeben-Wände.
We vouwen onze vogelvluchtkaart
open. Seebensee. We ademen het
woord in, laten het onze longen vullen en ons bloed van zuurstof voorzien.
We slingeren tussen boomstammen
en dichte plantengroei. Elke stap,
elke gedachte is van het grootste
belang. Het bos trekt zich boven
ons samen als een baldakijn. Het
zonlicht wordt verstrooid door de
gaten in het loverdak, danst over
ons aangezicht. We kwellen onszelf
met korte passen Hoher Gang op.
We horen uitsluitend onze eigen,
oppervlakkige ademhaling. Seebenalm explodeert in een vuurwerk
van kleur. Het zonlicht kroont Seebensee. Het water glanst als een
oog dat naar de hemel gericht is.
Daarboven strekken zich rotspartijen uit, een landschap boven een
landschap. Wij luisteren naar de
wolken. Waar de Adlerweg rond de
buik van het meer loopt, plempen
we onze rugzak neer. Jos ontbloot
zijn bezwete lenigheid, zijn afgetekende schouders en buik en ribben glanzen dof. Het spiegelgladde
wateroppervlak lijkt een heel dun
laagje volmaaktheid. Krioelende gedachten stromen uit ons hoofd. We
breken node op en marcheren over
stenen die door voeten en weer en
wind tot een pad uitgeslepen zijn.
De Coburgerhütte verheft zich als
een vage schim in een zinderende
sluier van warmte. We raken haar
wormstekige afsluiting aan. Haar
houten wanden bladderen af. We
treden binnen in schemerdonker
www.klimburger.be
71
interieur en aftandse eenvoud, gebouwd in een tijd waarin dingen nog
lang mochten duren, door mensen
die de bergen en de streken van de
weergoden beter kenden dan hun
eigen kinderen. Het water van Drachensee blikkert als metaal. Het lijkt
op een stuk hemel dat op de aarde
gevallen is en probeert weer op te
stijgen.
We vergeten de tijd en de vermoeidheid. Heel even zijn we op
een andere plek in ons hoofd.
Dan beobachten we de magie van
het zonneterras, ‘wo Uhren keine
Macht besitzen’. We praten met ons
hele lijf.
De Hüttenwirt spreekt met een stem
die de kleur heeft van een regendag. In het licht van de laagstaande
zon schittert het keteldal om ons
heen met een onnatuurlijke intensiteit. Er lopen schapen rond, dicht
opeen, blatend en duwend om ruimte. De Alpenkauwen houden hun
kop prikklaar. Hun grote lichte vleugels grijpen de avond meteen, stijgen op en verdwijnen als gedachten
uit het gezicht. We zijn zo gelukkig
als een zwaluw.
Het duister waait tegen het venster
aan. De koude kamer wikkelt zich
om ons heen. In de nok van het dak
tikt de houtworm.
72
Dinsdag, de tweede dag: aequam
memento rebus in arduis servare
mentem (‘denk eraan in hachelijke
omstandigheden je kalmte te bewawww.klimburger.be
ren’)
De terugreis uit dromenland is lang
en moeizaam en het duurt ettelijke
seconden voor wij onze ogen kunnen scherpstellen. De slaapzachte
nachtgeur drijft door het tralieraam
naar buiten.
Noëlla staat in het licht van de achterdeur geëtst, vol ochtendvuur.
Voor ons ontrolt zich een lange,
brede dag. De stenen glimmen. We
slaan de ochtendbeslommeringen
van de schapen gade.
Het bergpad is een duimbreed
groot, een wormgaatje. Lichtvelden bedekken Drachensee, raadselachtig én vanzelfsprekend als
de sterrennacht. De préhistorische
Berardia subacaulis vertoont stekelgedrag in dit wankelend universum
waarin het moeilijk is een houvast
te vinden.
Begeistert kijken we omhoog naar
Vorderer Tajakopf en pompen onze
longen vol frisse lucht. Zenuwen
kriebelen in onze nek, alsof er vlak
onder onze huid mieren rondkruipen. Over onze gezichten ligt de
verbetenheid als een dik tapijt. Deuren gaan open in ons hoofd. Onze
vingers dwalen over de blokstenen.
Onze zintuigen zijn scherp als messen. Wij zien hoe het lichaam van
Martin subtiel verandert, zijn schouders, nek en hoofd, alsof hij zich
kleiner maakt, loerend, waakzaam.
Zijn lijf beweegt soepel, alsof hij er
volledig in op zijn gemak is. Het mo-
ment waarop de adem van de gids
in ons overgaat, worden we omhooggetild door de zich verheffende
lichtheid van de gedachte waarop
het klettersteigen gebaseerd is.
We pakken de wolf in ons die ongeduld heet, bij de oren. Wij, met
onze lompe, zware gebaren, vechten een eenzame strijd uit met de
zwaartekracht. De aarde draait zich
om om gemakkelijker te liggen. Ons
hart bonkt, te snel, te hard, zodat
we het gevoel hebben dat het uit de
grond komt. Ons gezicht is hol van
www.klimburger.be
73
74
het snakken naar adem. De adrenaline piekt als Vorderer Tajakopf
in zicht komt. De top is tot nu toe in
evenwicht geweest, voelen we. Het
weidse uitzicht inspirereert en trekt
ons zachtjes binnen naar een plek
www.klimburger.be
in onszelf. We zweven uit boven
context en conventies. We willen
ver kunnen kijken, dan krijgen we
perspectief op ons bestaan en kunnen we achter de bergen onszelf
ontdekken.
Tamelijk beneveld draaien wij om
onze as, spreiden onze armen en
hebben het gevoel dat wij als een
veertje naar de koele bodem dwarrelen. We nemen een duikvlucht in
het uitgegutste keteldal waar we in
de toekomst kijken. Stof dwarrelt
lui neer. We dalen langs de honderden nagelaten vingerafdrukken,
sporen van jaren. Onze voeten zijn
zo zwaar als ankers. Ons hart davert tegen onze borstkas. We zijn
te moe om met onze schimmen te
worstelen. Onze lichamen worden
weer stil. We willen denken, maar
zoals zo vaak gebeurt als we dat
willen, denken we nergens aan.
Een rode wolk wappert als een vlag
in de lucht. Herinneringen komen
met overweldigend trompetgeschal
in ons bewustzijn paraderen.
Hemelgruis en een aangebeten
maan landen op Drachensee. Op
spuugafstand. De klanken van de
nacht omsingelen de Coburgerhütte. De schaduwen in onze kamer
dansen om ons heen.
Woensdag, de derde dag: ora et labora (‘bid en werk’)
Het donker smelt weg. De slaap wil
ons niet loslaten nu hij ons eindelijk in zijn greep heeft. De ochtend
is glanzend, nieuw en koel. Drachensee ontketent kleuren, hartverscheurend mooi. Geweldige luchten
zeilen over. Een pronkstilleven, dat
wij gulzig indrinken.
De Adlerweg is als een schram in
de geteisterde bergwand gekrast
en draagt de chaos in zich mee. De
harde bodem is ingeklonken en verdoezelt onzichtbare, onvindbare ongemakken van graspollen en steentjes. De volgafstand tussen ons rekt
zich uit. Het leven raast door onze
aderen. Ons hart bonst in onze
oren. Onze adem schroeit onze longen. De spieren in onze gezichten
trillen. Onze ogen hebben dat intense en indringende licht, alsof er iets
achter brandt. Een treurige wind
jaagt ons door Grünerscharte.
Iedere bocht in de afdaling van Hollreise is subtiel anders. Haar kille
bekoring omsluit ons als een mantel, de duur van een hartenklop. In
de schraalheid van de steenvelden
rusten zaadjes, en in hun kern ligt al
het oude gecodeerd. De tijd wordt
uitgerekt en elk ogenblik lijkt uren
te duren. Twee Berggemzen kijken
ons met de nek aan, omdat we in
hun ogen baarlijke rustverstoorders zijn. We zijn doof voor alles,
behalve voor het uitzicht. We speuren als een gekooide man de asgrauwe rotswand van Wank-spitze
af, waardoor ons hoofd los op ons
lichaam lijkt te staan. Wankreise lijkt
te koken. Een loden bal van onrust
zit ergens onder in onze maag. We
hebben een tinsmaak in de mond.
De beschermende coulissen van de
dwergdennenen van Gamsänger
wenken. Op aanraden van Martin
nemen we het zekere voor het onzekere en storten ons Lehnberg-Tal
in. Het Lehnberghaus, waar de weg
stoffig en kaal rond een lage heuvel
kronkelt, is potdicht. We balen. De
troostsoep moet wachten. We volwww.klimburger.be
75
gen de Lehnberg-Bach tot in Arzkasten, waar een vette, rijke, goudbruine bouillon vertroosting biedt.
Erik stroopt methodisch de laatste
resten van het vlees en laat drie witte ribbeenderen op zijn verder lege
bord liggen.Een helse taxi voert ons
naar het Strassberghaus.
Uit de dichte begroeiing stijgt een
hete adem op. De hitte van Steinerer See heeft een nieuwe intensiteit, een ondraaglijkheid die alles
wil verzwelgen. De Neue Alplhütte
bevrijdt ons. De storm in ons hoofd
gaat liggen. De muzikaliteit in onze
stem is terug. Geamuseerde lachplooitjes omkransen onze ogen. We
zijn dankbaar dat we zitten waar
we zitten, zien wat we zien, de zonnestralen op onze wangen voelen.
Honden rennen rond op een onzelfzuchtige manier zoals alleen honden dat kunnen. De herinneringen
van de dag stapelen zich op tegen
de dijk. We halen er onze vinger uit
om enkele druppels door te laten.
Terwijl we slapen, draaien belevenissen in onze hoofden rond en
vormen nieuwe patronen, ideeën
en energieën. We spinnen onze
dromen door de hele hut en raken
erin verstrikt, naakt en alleen als regendruppels. De geluiden van onze
slaap planten zich voort door de
houten muren.
76
Donderdag, de vierde dag: abyssus
abyssum invocat (‘hel roept hel’)
Gedurende het ontwaken blijven we
doof voor inzichten die de dromen
ons brachten. Grauw licht sijpelt
www.klimburger.be
rond de deur. De zachte regen is als
een fluistering op het dak. We snuiven de goddelijke geur op van een
natte morgen en luisteren naar een
geritsel als van gedroogde kruiden
die door de wind tegen de wand
van de hut geblazen worden. Onze
wijsvinger raspt over onze wangen
waar baardgroei hier en daar wonderlijke patronen op onze huid tekent. De klok houdt hardnekkig vol
dat het ochtend is. De dag lijkt nergens heen te gaan.
We slingeren over sluippaden van
Hintereggen en Tiergarten. Onze
gestalten vervagen als witte vlekken in Nevelland. We poetsen ons
uit de werkelijkheid weg. Het is alsof ons lichaam niet de energie heeft
om al onze zintuigen te voeden;
zien is belangrijker en we zien. Aan
OeAV-Wetterkreuz kijken we elkaar
plechtig aan, alsof de zwaarte van
Karkopf in ons trekt, en alle luchthartigheid een valse schijn geeft.
We denken nergens aan; we maken
de deuren in ons hoofd dicht. We
dalen af en zetten de dag even op
pauze. De opluchting stroomt door
ons heen. En we raken er meer
door in onszelf. Jos maakt een ommetje langs Zwölferköpfe en geeft
Martin het nakijken.
Eens opnieuw verenigd lijkt het
alsof we worden meegesleept, en
onze ogen en handen beginnen
mee te praten. Dan valt er een stilte
die de zon doet verbleken en die
tussen ons op tafel ligt als een tastbare scheiding.
Echte honger maakt lichthoofdig,
met de scherpe trek in de smaak
van voedsel en het genot van de
verzadiging. In de donkere kamer
zijn onze gezichten onherkenbaar
en onze stemmen zachter; de correlatie tussen beeld en geluid is opvallend.
Onze geur hangt als een sluier bowww.klimburger.be
77
ven onze bedden. Nachtschaduwen
duiken op in het zachte licht van de
dalende maansikkel en de sterren.
De uitputting daalt over ons neer als
een deken.
Vrijdag, de vijfde dag: omnia mutantur, nihil interit (‘alles verandert,
maar niets vergaat’)
De herinnering aan onze dromen
lost op in de helderheid van de ochtend. Het licht groeit net zo ongemerkt als nagels.
De Adlerweg ligt er handenwrijvend
bij met de zon die op de oostelijke
hoek opging alsof Karkopf haar
baan bepaalt. Wij voelen de uitlopers van een vreemde euforie.
Milde wolken versluieren de groene
aders van Alpltal. We marcheren de
koele bladertunnel van Hochbrandboden in. Tussen Sieben Städel en
Egg Städel luisteren we naar de ongehaaste ademhaling van het bos.
Een nieuwe gedachtengang opent
zich voor oude overwegingen. De
vuurpijltjes van de Zwarte vanilleorchis kleuren Niedere Munde ossenbloedrood.
78
We lopen de diepe schaduw van
Hohe Munde uit. Gaistal heeft alle
tijd. Het stof wolkt van onze kleding.
Ons hoofd wil andere paden bewandelen. Een stompmoment, we zijn
té gedesoriënteerd om in het landschap enige zekerheid te vinden.
Pijn trekt als een schaduw over ons
gezicht. Wij zijn hondsmoe, afgedraaid. We ruiken smerig. Het voelt
www.klimburger.be
alsof we een extra huidlaag gekregen hebben: stinkende, taaie plekken zweet en stress. Gaistal-Bach
walst.
Op Ehrwalder Alm regeert het toeval! Jos ontmoet achtereenvolgens
een collega en een oud-leerling. De
veerkracht van algehele opluchting
stuwt ons verder. To end is to begin!
We suizen naar omlaag met de kabelbaan. In het Gaistalerhof wordt
afscheid genomen van Martin. We
zitten unheimisch bij elkaar terwijl de wereld op ons afschiet. We
willen iedereen een plaats in ons
hoofd geven zodat we de volgende
keer weten wat we moeten zeggen,
of geven, dat maakt het leven wat
makkelijker. De woorden blijven in
de lucht hangen, sensueel en in
kleur verdrinkend, in de schaduw
van hun romantiek.
Wanneer we aan het Bielerhof aankomen is de zon achter dramatische torens van onweerswolken
geschoven. Bliksem flitst door de
ramen, buiten klinkt een donderslag, dichtbij, rammelend en rollend,
van noord naar zuid, als een op hol
geslagen locomotief. Wij springen
onder de douche en laten gloeiend
water over ons heen stromen, totdat
wij weer in ons eigen lichaam teruggekeerd zijn.
Ons leven is een lied. We kijken
met grote ogen die met onze mond
meelachen. Onze verhalen, de allergrappigste, waarvan vele al jarenlang de ronde doen, lokken ge-
lach uit en commentaar. Algauw
wordt het lawaai van vorken en
messen overstemd door lachsalvo’s
rond de tafel.
Als we voor geld zouden biggen,
zou Noëlla een fortuin bij ons loskloppen. Wij zien hoe de glimlach
de ogen van Noëlla bereikt, en voelen het moment van blijdschap om
de overwinning die er is geweest.
De avondhemel vult zich met wolken. De maan dooft. De nacht
zweeft aarzelend over de dichtbijomgeving. Gastenhaüser schurken
samen als een kudde, met slechts
hier en daar een reepje fluwelen
duisternis er tussenin.
Zaterdag, de zesde dag: tempus te
citius quam oratio deficiet (‘de tijd
zal u eerder ontbreken dan woorden’)
De zwakke strepen van de dageraad beginnen de lucht open te breken. De droom zit nog in ons lijf. De
hele Mieminger Kette is door ons
lichaam gestroomd, als een fantastische potpourri van mooie foto’s.
Het Gasthof lijkt de adem in te houden. We schrikken van onze eigen
stemmen in de stilte, nochtans een
harmonieuze beurtzang. We zijn
opmerkelijk ontspannen, alsof er
een ruimte van mogelijkheden tussen ons ontstaan is. De houten chalets die we voorbijrijden lijken de
maximale afmeting te hebben die
het landschap aankan. Schaduw en
licht glijden in en uit elkaar als twee
helften van een dreigende dans, als
parende slangen. Het diepe groen
contrasteert met de grimmige muren van een ruïne en de wereld
erachter die in grijstinten lijkt op te
lossen. We storten ons in een bliklawine, het geraas als losgerukte repen geluid in het compacte kabaal
van de verkeersstroom. Een achterligger drukt zich als een schaduw
tegen ons aan. Door Vreemdstad
opgeslokte dorpjes schieten voorbij.
Een Poolse vrachtwagen met aanhanger vermorzelt onze gedachten.
Onze gezichten lichten op. Nirvana
spoelt over ons heen, surrealistisch,
onaards, tot er voor niets anders
meer ruimte is. We laten de afgetrapte zomergemeenschap van
lelijke parkings links liggen. Op
het toilet van een tankstation krijgt
Luc een aanval van muurstaarkriebels. De verplaatsing op zich wordt
hoofdzaak. We worden losgekoppeld van alles, behalve van de frictie tussen de banden en het asfalt,
het ritmische gebonk van de weg en
de onverbiddelijkheid van de assen,
en suizen huiswaarts.
Ondertekend: Erik, Jos, Luc en Noëlla, nog vol herinneringen.
79
www.klimburger.be
Kalymnos
HET klimeiland van Griekenland.
Met bijna 3000 sportklimroutes en
dit wordt elk jaar meer. Kalkrots in
alle stijlen. Pumpy overhang, cave
klimmen, maar ook technische
rechte wand. De rotsstructuur is
nog vrij ruw, behalve op de populaire massieven zijn de gemakkelijke
routes wel wat afgeklommen.
Beste periode om te gaan is septokt en april- mei tenzij je graag
klimt in broeierige temperaturen. Ik
ben de eerste twee weken van oktober gegaan en eigenlijk was het
me toen ook nog te heet. Jammer
genoeg is het aanbod in rotsen in
de schaduw niet zo groot. Als je
wil schaduw klimmen. Is het kiezen voor de overhangende routes
of verhuizen op de middag van het
ene massief naar het andere. Voor
mij is dit het enige nadeel van kalymnos: de hitte. Verder alleen maar
positiefs.
In Kalymnos op klimvakantie gaan
is een all in ervaring. Naast rotsen
is er ook volop zon, zee, strand fun
voor de rustdagen mee te vullen.
80
De geruchten die zich verspreiden
dat Kalymnos soft gequoteerd is
kan ik ontkrachten. Dit was vroeger misschien maar in de topo van
2016 zie je het verschil in quotatie
met die aangeduid op de rots. Meer
en meer routes zijn afgequoteerd.
Natuurlijk kom je routes tegen die
soft zijn, maar gemiddeld vind ik de
quotatie juist.
De meest populaire massieven:
Grande grotta, odyssey, secret garden, panorama, sparctacus, ghost
kitchen
Maar dit zijn zeker niet de mooiste
massieven, er zijn nog genoeg andere minder populaire maar ruwere
massieven zoals Noufaro, summertime, Arginonta valley,...
Hoe te bereiken
www.klimburger.be
81
*Van Zaventem geland op Kos.
Daar met de taxi naar Mastihari,
waar je de overzetboot neemt naar
de haven Pothia in Kalymnos. Daar
kan je weer een taxi nemen naar je
verblijfplek.
Verblijf en eten
Het centrum van de klimgebieden
is Masouri, voor gemiddeld 25 euro
per nacht vind je een studio, met
klein keukentje en badkamer. Hoewel het goedkoper is om te gaan
uiteten. Voor ongeveer 12 euro heb
je gegeten en gedronken. Hoewel
Griekenland echt een vleesland is,
is er ook voldoende aanbod voor de
vegetariërs.
De top 2 van beste restaurants voor
mij zijn Prego en aegean tavern
Naar de winkel gaan op kalymnos is
duurder dan gaan eten, het aanbod
is ook erg beperkt.
82
Vervoer op het eiland
Beste manier om je voort te bewegen op het eiland is met een scooter. Voor 10 euro per dag kan je er
ene huren, hier kan je met twee personen inclusief rugzakken op.
De locals
De inwoners van kalymnos zijn uiterst vriendelijk. Ze spreken goed
engels en zijn dolblij als je iets in
het grieks tegen hen zegt. Ze zijn
bijzonder hulpvaardig zonder hier
iets voor in de plaats te willen. Zo
kreeg ik van een griekse winkelier
een bundel verse thee gratis, toen
ik hem vertelde dat ik zwaar verkouden was.
www.klimburger.be
De behaking
De behaking is super. Vooral petzlhaken, goed onderhouden en op
de juiste plaatsen gezet. De relais
is vaak een klipmusketon, waardoor ombouwen zelfs niet nodig is.
Maar voorzie toch maar steeds een
schroever.
Telendos
Vanuit kalymnos kan je met de boot
naar het tegenoverliggende eiland
Telendos. Ook dit is de moeite
waard om te doen. Hier zijn prachtige routes te vinden waaronder
het massief Eros. Routes van 35
meter verticale wand. Cruisen op
goeie grepen. Op de pier van Myrties neem je de boot, ofwel ga je tot
de pier van Telendos en dat kost
2 euro, vandaaruit is het wel een
goed uur stappen of je laat je afzetten aan de iroxs en dan kost het 5
euro indien je met 6 personen bent.
Maar dan is het maar een kwartier
stappen. Op Telendos kan je ook
multipitchen.
Wat te doen op rustdagen.
Dat is nu juist het mooie aan Kalymnos. Het is een all-in vakantie. Er is
genoeg strand om lekker ontspannen te zonnen. Zo heb je pirates
beach op weg naar emporios. Zeker
en vast een bezoekje waard. Een
strand helemaal in teken van...piraten. Of naar het strand van Emporio. Lekker rustig, kans om dolfijnen
te zien, lekkere seafood pasta. Er
zijn ook genoeg winkeltjes om langs
te kuieren, met prullerijen maar ook
climbing shops, waarvan één een
outlet met stevige kortingen :-)
Blijkbaar kan je ook goedkoop duiken op kalymnos, voor 50 euro materiaal en gids inbegrepen, nemen
ze je mee tot 20meter diepte
Dieren
Wat je oneindig veel tegenkomt op
Kalymnos zijn geiten. Let op met je
rugzak open te laten staan want er
steekt er wel ene zijn hoofd in, ze
komen je brood uit je hand pikken,
ze staan of liggen in het midden van
de straat en laten ooooveerraaaall
in kakjes achter. Daarnaast zie je
overal straatkatten, in elk restaurant lopen er wel een paar te bedelen. Schaaatttttiigg.
Het nieuwste, grootste en gezelligste
klimcentrum van Beringen, Limburg
en omstreken.
Kalymnos is meer dan een prachtige klimbestemming. Het is een
warm, naar kruiden riekend heuvelachtig eiland. Het is een verborgen strand met glashelder water en
zachte golven.
Het is een hemel op aarde.
Liesbeth
be-Mine 21
3582 Beringen
011/96.66.66
[email protected]
www.alpamayo.be
Slovenië
VERRAST DOOR DE SCHOONHEID VAN WOEST AANTREKKELIJK SLOVENIË
Al in 2015 maakte Ivo mij warm
voor zijn volgende huttentocht naar
een voor mij onbekende bestemming: de kleine frisse republiek Slovenië, gelegen aan de zonzijde van
de Alpen, met een allure van Oostenrijk. De noord- en westgrens van
dit kleine land wordt gevormd door
enkele Alpiene massieven, waarvan
de Julische Alpen ongetwijfeld de
meest bekende zijn. Achter het fameuze meer van Bled rijzen de toppen hoog op uit de groene dalen.
Na de lange autoreis komen we ’s
avonds op zaterdag 2 juli aan in het
vredige Stara Fuzina, bij hotel Pekovec Bohinj, uitgebaat door echt
lieve en behulpzame mensen. We
eten in een plaatselijk restaurant,
erg lekkere forel, en zo goedkoop.
84
’s Anderendaags, zondag 3 juli,
start onze huttentocht. Maar niet zoals gehoopt: het regent fel en onophoudelijk. Omdat we de eerste dag
niet moeten overdrijven, nemen we
de taxi van Stara Fuzina tot Blato,
waardoor we toch enkele uren stappen en ettelijke hoogtemeters kunnen skippen. Maar zelfs hogerop regent het nog steeds, dus zit er niets
anders op dan te vertrekken ingepakt in volledige regentenue. En
dan klimmen en zweten maar! Zichten zijn er niet, stoppen doen we zo
min mogelijk want met onze natte
lijven blijven we enkel warm door
We zijn best blij als we aankomen in
de hut Zasavska koca na Prehodavicih op 2.071 meter hoogte. Eerst
en vooral droge kleren aan, daarna
snakken we naar een kom warme
soep. Maar de soep is op, de ons
voorgeschotelde pasta is niet echt
lekker, en de verwarming staat af.
Maar de hete gluhwein is oh zo
heerlijk; en dat doet de rest snel
vergeten. Na de theoretische avondles in het kaartlezen, kruipen we
de lager op, voor een welverdiende
nachtrust.
zinnige pieken van de Julische Alpen in de lucht, vandaag in blauwe
kleur met witte sluimerwolken. Wat
een verschil met gisteren! Het belooft een “rustdag” te worden: dalen tot 1520 meter in 4,5 stapuren
volgens de boekjes. We starten met
de afdaling naar het meertje waar
we onze drinkflessen vullen, gewoon met water uit het meer, zalig
toch? Onze eerste rustplaats is een
prachtig meer, waar onze groepsfoto nummer 1 een feit wordt. We
slingeren verder omlaag langs ontspannende paden, omzoomd met
coniferen, dennen en fleurige bloemen. Kort na onze lunchpauze passeren we de ideale lunchplaats: de
hut “Koca pri Triglavskih Jezerih” op
1.685 meter, temidden van enkele
toffe meertjes en met een aanlokkelijk zonnig terras. Maar het is geen
zondagswandeling, dus als echte
hikers zetten wij onze route verder.
Langs het bosrijke parcours komen
we enkele uren later (na ongeveer
7 ??? stapuren, die boekskes toch
hè) aan in de hut “Dom na Komni”,
een lelijke maar luxueuze “hotelhut”, met zowel groeps- als privékamers, een terras met fenomenaal
zicht op het Bohinj-Lake, lekker
eten en zelfs bankcontact. Ivo, Igor
en Leen trakteren zich meteen op
een welverdiende frisse pint, terwijl
ik me zo snel als mogelijk beloon
met een zalig warme douche voor
3 euro.
Pas ’s anderendaags (maandag 4
juli) zien we het machtige decor van
deze hut: overal steken de krank-
’s Morgens (dinsdag 5 juli) gaan de
vroege vogels onder ons (Igor en
ik) nog vóór het ontbijt op onze ho-
beweging en inspanning, de fototoestellen zitten goed opgeborgen
in de rugzak. Vanuit het bos klimmen we naar rotsachtig gebied, met
af en toe de passage van een (voor
mij huiveringwekkend) sneeuwveld.
Gelukkig wordt het in de namiddag
iets droger, al blijven de grijze wolken hardnekkig aanwezig.
Is dit dan een verloren dag? Maar
nee, bijlange niet. We hebben er allen enorm veel zin in, slagen allen
met glans voor de eerste conditieklimtest, en de uitdaging van de dag
voor mij persoonlijk is de praktische
les met sneeuwoefeningen, deskundig uitgelegd en voorgedaan
door Ivo. Een heuse opdracht voor
mij, met als resultaat een pak meer
zelfvertrouwen op dergelijke passages. Enorm nuttig voor het vervolg
van de tocht!
www.klimburger.be
85
telpantoffeltjes op korte verkenning
rond de hut. De zon straalt al aan
een staalblauwe hemel. Maar het
meer van Bohinj in de diepte zien
we niet: het is bedekt met een fraaie
wolkenzee, een magisch zicht!
86
Het belooft een zware dag te worden, 1150 meter moeten we klimmen. Ieder op eigen tempo, over
uitstekende paden, die aangelegd
werden tijdens de eerste wereldoorlog voor militaire doeleinden. Af en
www.klimburger.be
toe mag het wat uitdagender: Igor
en ik kiezen de steile maar kortere
alternatieve weg over de rotspartijen, Leen en Ivo volgen het makkelijkere maar langere zigzag pad
tot het Vratca zadel. We pauzeren
na die klim aan een oude militaire
ruïne. Even verder zien we een
hele site van dergelijke ruïnes. Blijkbaar is deze site niet onbekend,
want hier zien we in één klap meer
wandelaars dan we al mochten begroeten tijdens alle voorbije dagen
samen. Onze route van vandaag
passeert immers langs vele monumenten, gedenkstenen, bunkers in
de rotsen, archeologische oorlogsobjecten (voedselblikken, kogelpatronen, prikkeldraad, …), waaruit
blijkt dat de eerste wereldoorlog
ook hier flink heeft gewoed en wordt
herdacht. `
Het landschap varieert enorm: dan
weer groen en glooiend, vervolgens een kale woestheid in een
witte kalkstenen omgeving, afgewisseld met grijze en spitse rotsformaties, versierd met af en toe een
sneeuwveldje. Het landschappelijk
hoogtepunt, voor mij van de ganse
reis trouwens, bereiken we in de
namiddag: we geven ons de tijd om
dit unieke decor van onbeschrijflijke wonderbaarlijke natuurpracht
intens te absorberen. De prachtige
panoramafoto van Igor zegt hier
meer dan 1000 lovende woorden.
En we kunnen maar jaloers zijn op
de talrijke paragliders die deze majestueuze grootsheid vanuit de lucht
kunnen aanschouwen. Dit geeft mij
werkelijk meer energie dan wel 20
energierepen. Energie genoeg dus
om verder te stappen, over lastig
terrein, langs talrijke oorlogsattributen, terwijl we stilaan meer en
meer zicht krijgen op de binnenkant van een wolk. We zijn dus blij
en opgelucht als we wat later aankomen aan onze hut “Gomisckovo
zavetisce na Krnu” op 2.182 m. En
wat een warme verwelkoming: het
erg sympathieke jonge koppel dat
deze hut uitbaat, heeft de haard al
aan. De jongedame verwarmt voor
ons een grote pot water, zodat we
ieder om beurt binnen in hun privé
sanitaire ruimte ons met een heerlijk kattenwasje kunnen verfrissen.
Terwijl de jongeman opgetogen en
enthousiast honderduit vertelt over
het leven in de hut, temden van de
prachtige Sloveense natuur, over
de Sloveense politiek en economie,
over het ‘echte’ leven in de stad buiten het seizoen, over reizen naar
Kroatië…, sommige zaken rijkelijk
geïllustreerd met filmpjes op zijn
laptop. De lager is volgepropt met
een ganse beddenrij aan beide kanten, zonder ruimte voor de rugzakken. Maar gezien wij de enige gasten zijn voor vanavond, hebben we
meer dan plaats zat. Ik eet hier de
lekkerste maaltijdsoep ooit, gevolgd
door een heerlijke pannenkoek met
nutella als dessert. Dit is ongetwijfeld mijn lievelingshut. Comfort
heeft dus niets te maken met een
sterrenopbod aan faciliteiten, wel
met een hoogwaardige natuurlijke
en oprecht warme en sympathieke
omgeving.
Het koppel is erg lovend over de
zonsopgang, te bewonderen op 10
minuutjes klimmen vanaf de hut. Als
bij wonder ziet iedereen het zitten
om hiervoor op dag 5, (woensdag 6
juli) vroeg vanonder de wol te kruipen. De opkomende wolken kleuren
mooi oranje door de opkomende
zon, en spijtig genoeg verstopt die
zon zich erachter. Bijgevolg is de
lichtschijn op de bergen indrukwekkender dan de zonsopgang zelf.
www.klimburger.be
87
Ivo en Leen kruipen terug in bed.
Igor en ik blijven op en wachten
dan maar, niet geheel verveeld,
want de grandioze zichten blijven
boeien: in het noorden de Triglav, in
het zuiden de Golf van Venetië en
de Adriatische zee. We zijn getuige
van de heuse karwei om met primitieve middelen een simpele kachel
aan te maken, met de deuren open
voor de trek en om de stank te verdrijven.
88
Na het dagelijkse ochtendritueel
(ontbijt en het intapen van de voeten), wensen we het gastvrije koppel het beste, en keren gedeeltelijk
langs dezelfde weg terug zoals we
gisteren zijn aangekomen, maar ditmaal wel met open en fantastisch
zicht. Wat verderop kunnen we kiezen en nemen we toch een ander
pad dan de dag ervoor; met redelijk wat sneeuwvelden, gans andere
views, en een stuk korter. Het dalen
gaat mij vlot in redelijk tempo. Vanaf
het in witte kalksteen gebouwde
oorlogsherdenkingsmonument,
reeds van ver waar te nemen in het
landschap, welk we ook gisteren
passeerden, slaan we vandaag de
andere richting uit. Ik stap veelal
vooraan of achteraan, waardoor ik
ruim te tijd kan nemen om de fleurige bloemen te bewonderen. Zelfs
de zeldzame en beschermde edelweiss merken we op naast het pad.
We komen aan de hut “Dobrensca”
op 1.304 meter. Gesloten weliswaar, maar dan zijn we er nog lang
niet. Er staat ons een enorm steile
klim te wachten, waarbij onze wanwww.klimburger.be
delstokken verdwijnen en de stalen
kabels welgekomen hulpmiddelen
zijn. Heel in de verte zien we dan
plots de hut van onze bestemming.
Mijn brandende voeten maken me
bewust van elke gezette stap, maar
toch bederft dit niet mijn pret. Zoveel verschillende kleurrijke bloemen, zoveel groen, de verwachte
regen die ons nog niet heeft bereikt,
de vredig rustige alpenweide met
de laatste bochten in aanloop naar
onze hut, en dan de biertjes voor de
anderen en een liter fris water voor
mezelf bij aankomst op het terras
van de hut “”Koca na planini Razor”
op 1.335m, … Wat hebben we dat
allen weer goed gedaan!
We zijn alweer de enige gasten in
deze grote en wat oubollige hut.
Warm water is er niet, maar een
koude washand was, haarwas en
wat stromend koud water op de
voeten, het voelt als een godsgeschenk. Dik een uur na onze aankomst barst een onweer los. Wat
hebben we geluk gehad! We eten
binnen, voor mij een smakelijke
spaghetti met bijpassend wijntje. De
laatste theoretische les wordt kort
gehouden, we hebben trouwens dagelijks de theorie van kaart en kompas al vlotjes (hmm, klopt dit wel?)
in de praktijk omgezet.
Onze tocht voor vandaag, donderdag 7 juli, wordt in de boekskes
aangekondigd als een tocht van 12
km, af te leggen in 8 uren, waarbij
we 1.030 meter dienen te stijgen en
510 m moeten dalen. Wat gaat dat
worden? We hebben al ondervon-
den dat ons tempo niet kan tippen
aan dat aangekondigd in die boekskes. Om 8.00u, na ons ontbijt, duiken we het bos in, waarna we onze
klim naar onze eerste top voor vandaag “de Vogel” inzetten. Die “Vogel” lijkt geen obstakel te zijn voor
de wolken: hij zit in de mist! Onze
aanwezigheid daar wordt vereeuwigd in het boek, en we gaan verder over de graat van de berg. En
zo gaat het eigenlijk de ganse dag:
van de ene top over de graat afdalen, om dan via prachtige brede
groene alpenweiden terug via rotsig
parcours te klimmen over de kam
(of er net onder, tegen de wand geplakt), naar een volgende top. Wat
een boeiend en afwisselend landschap: dan weer ruw en spits, dan
weer weids en glooiend. Vooral de
klauterpartijen langs de bergwanden geven een boost van adrenaline. We zien weinig volk op onze
tocht, behalve dan rondom de bergen gelegen in de nabijheid van de
kabelbaan: we ontmoeten er zelfs 3
Belgische jonge, enorm enthousiwww.klimburger.be
89
aste vriendinnen op basketsloefkes!
De laatste alpenweide voorbij,
wordt ons pad echt wel grillig: supergeconcentreerd, traag maar
zeker, niet bang en vol vertrouwen
overwinnen we elke hindernis, dan
al eens met behulp van kabels, dan
90
www.klimburger.be
weer met een dankbare uitstekende
hand. De vermoeidheid slaat toe,
maar we blijven allen positief en
zetten door. Igor schakelt met zijn
lange benen een versnelling hoger,
en verdwijnt snel uit ons gezichtsveld. Gelukkig verandert het pad de
laatste 300 meter voor aankomst
nog in een ware bloemenpracht: zo
talrijk, zo kleurrijk, zo gevarieerd,
echt magnifiek. Ikzelf plof uiteindelijk neer bij Igor op het terras van
de hut “Dom Zorka Jelincica na
Crni prsti” (op 1.835 m) om 19.20u,
dus na een actieve dag van wel dik
11 uren. De boekskes hebben dus
weer gelogen.
Geen beter lapmiddel voor mijn
voeten dan wat koud stromend water na zo’n intensieve dag, de rest
moet het stellen met een gebruikelijke frisse washand was buiten
aan de wasbak deze keer. De zon
is inmiddels achter de bergen verdwenen, de wolken kleuren beeldig
oranje, weerspiegelend in de kleine waterplas, echt idyllisch. Onze
laatste huttennacht van deze tocht
wordt een feit, ditmaal delen we de
lager wel met anderen.
Vrijdag 8 juli al. Het is onze laatste stap dag, waarbij we enkel
onze daalkunsten nog kunnen oefenen. Een gans ander landschap
vandaag: prachtig fris groen met
massa’s bloemen, het groen is hier
zelfs zo onstuimig dat het pad wel
heel moeilijk te ontwaren is. Het
gaat steil omlaag, over gladde natte stenen en kronkelende vochtige
paadjes met regelmatig wat hindernissen. Vermoeid of niet, bij het
minste concentratieverlies is een
uitschuiver snel gebeurd. Maar mij
gaat het opmerkelijk vlot, ik trek de
kop en heb voorsprong genoeg om
rustig in mijn eentje die magnifieke
Sloveense natuur voor de laatste
keer op te snuiven. Daarna start
de cooling-down: via bredere tractorpaden door het bos en rustige
landbouwwegen bereiken we na
enkele kilometers rond de middag
de bewoonde wereld, waar we de
bus willen nemen naar ons startverblijf in Stara Fuzina. In afwachting van de bus, ploffen we op een
terras waar we onszelf trakteren op
een lekkere lunch, voor mij eindelijk nog eens een frisse salade. De
bus komt niet, een taxi is gigantisch
duur, toch in de ogen van de uitbater van het restaurant. Hij biedt ons
spontaan een lift aan met zijn eigen
auto, waardoor we vroeg in de namiddag terug op bestemming aan
ons vertrekhotel zijn. Ernstig riekend naar eerlijk bergzweet, is onmiddellijk instappen en richting België vertrekken absoluut geen optie.
We profiteren dus nogmaals van de
vriendelijke gastvrije hoteluitbaters,
die ons hun sanitair nog laten gebruiken voor een heerlijk ontspannen, welverdiende en vooral nuttige
douche.
Nadien wacht ons nog de lange terugrit. Opgetogen, voldaan, enthousiast en blij kunnen we terugblikken op de blijvende herinneringen
aan dit machtig avontuur, welke
we koesterend in onze genen zullen enten. Dank u Igor en Leen, en
vooral een dikke merci aan Ivo!
Nancy Loots
91
www.klimburger.be
Wandelweekend Bleialf
92
Ons wandelweekend herinnert ons
eraan dat het zomer wandelseizoen
abrupt ten einde loopt. Van een hittegolf van meer dan 30° worden we
nu ondergedompeld in een wisselvallig klimaat van een bescheiden
20° en minder.
We zakken dit jaar af naar Bleialf
gelegen in het natuurpark “NoordEifel“ dat deel uit maakt van het
Eifelkreis Bitburg-Prüm. Het dorpje
telt een 1200 inwoners en kan buigen op een lange geschiedenis die
teruggaat tot in de Romeinse tijd.
In Mützenich, slechts enkele kilometers verder, kan men ruïnes van
een Romeinse nederzetting bewonderen en in 1906 heeft men in
Winterscheid een stenen sarcofaag
ontdekt van de eerste eeuw. Het
dorp is door zijn uitstekende luchtkwaliteit en prachtige omgeving
uiterst geschikt voor wandel- en
fietsvakanties. Zo leest men althans
want op de terrasjes, tot zelfs binnen, wordt die gezonde lucht verpest door asociale rokers. Wil men
reukloos dineren dan moet men de
rookvrije eetruimte opzoeken. Eens
op pad kan men genieten van de
gezonde dennengeur.
Vrijdagavond worden we op een
zeer vriendelijke manier verwelkomd met een aperitiefje van het
huis. Bij ons avondmaal genieten
we van een lekkere zalm die we
doorspoelen met een heerlijke droge rode Dornfelderwijn. Degene die
beweert dat bij vis enkel witte wijn
past komt hier tot nieuwe inzichten.
Nog een slaapmutsje ( calvados )
en dan de bedstede opzoeken in
onze ruime kamers want de 2 volgende dagen moet er stevig gewandeld worden.
Onze nachtrust wordt om 6u30 hevig verstoord door het klokkenspel
van de kerk vlak tegenover ons
hotel. Een lange oproep tot de mis
laten we passeren en sluimeren
nog even verder tot aan het ontbijt.
Nog vlug ons lunchpakket in elkaar
geflanst en dan vertrekken we aan
ons hotel voor een 21km lange
wandeling door een heuvelend
landschap richting Schneifelhöhenweg. De eerste vergezichten worden versluierd door laaghangende
mist maar langzaam priemt de zon
door de wolken en kunnen we de
Eifel in al zijn glorie bewonderen.
Een surplusje op en neer langs een
waterstation inspireert de groep tot
wat commentaar. Een toemaatje
beweren onze ervaren leiders Marinus en Johny of was het toch een
kleine verstrooiing. Afwisselende
paden langs beken door bossen en
velden leiden ons naar onze picknickplaats. We proppen ons met
zijn tienen in een klein hutje waar
we uiteindelijk toch comfortabel
onze lunch verorberen. “Le moment
suprême” , we werden al ongeduldig , maar daar haalt Marinus zijn
“ PNP “ tevoorschijn . De traditionele ( sinds vorig jaar ) pruimen- en
notenporto zorgen voor een vlotte
vertering van onze belegde broodjes. Het ommetje van 1,5 km is hen
vergeven maar toch onvoldoende
om het niet in mijn verslag te vermelden. Sorry Marinus en Johny!
We vervolgen ons pad en passeren
het “Schwarzen Kreuz”. Op de terugweg van de markt in St Vith werd
hier in 1881 een boer overvallen en
gedood voor zijn geld dat hij verdiend had met de verkoop van zijn
vee. De mooie vergezichten blijven
ons overspoelen en zo belanden we
uiteindelijk op het terras voor ons
hotel. “ Bitte ein Bit “ ontglipt aan
onze lippen, sommige verkiezen “
ein Weizen “. We klinken op onze
prachtige wandeling. Bij het avondmaal worden we verrast door een
heerlijk ree gebraad met kroketjes.
Een lekker wijntje erbij brengt ons in
stemming.
’s Morgens verwensen nogmaals
het oorverdovende klokkenspel dat
onze zondag wandeling letterlijk inluidt. Twee moedigen, Jef en Jos,
zijn hiervoor speciaal van Hasselt
afgezakt. Ze worden met koffie verwelkomd in het ontbijtvertrek. Nog
wat heen en weer gekeuvel en zo
vertrekken we opnieuw op pad.
We passeren een “ Köhlerplatz “,
hier werd vroeger ( tot begin 20-ste
eeuw ) hout tot houtskool verbrand
wat lichter is om te transporteren en
gelijkmatiger zijn warmte afgeeft.
Het wandel traject krijgt een ander karakter. Talloze knuppelpaden
slingeren door het ven gebied. Zo
ontwijken we de modder en laveren we door de dennenbossen van
het “ Natuurpark Hohes Venn-Eifel
“. Rond de middag arriveren we
in “ Blockhaus Schwarzer Mann “
www.klimburger.be
93
94
gelegen aan de ski lift van een bescheiden skigebied op bijna 700m
hoogte. De meesten bestellen een
soepje, maar sommige zijn niet vies
van een braadworst of zelfs een met
rijkelijk overspoten stuk slagroomtaart. Vol nieuwe energie “beklimmen” we de top van “ De Schwarzer Mann “ enkele meters hoger.
De heuveltop is met zijn 697,3 mewww.klimburger.be
ter de hoogste van de Schneifel in
Rijnland-Pfaltz en de derde hoogste
van het Eifelgebergte. Natuurlijk
moet er uitgebreid geposeerd worden aan zijn standbeeld. Mijn fototoestel geraakt over verhit. Even
verder ligt het “ Dreiländerblick “ (
België, Luxemburg, Duitsland ). Dit
mooie uitzicht punt op de Eifel is
voor Johny het signaal om de fles
met bessenporto uit zijn rugzak te
toveren. Onze Eifelblick benevelt.
Dit belet ons niet om op een veilige
manier af te zakken naar ons vertrouwde terras in Bleialf waar we
nogmaals doorzakken.
Sommige hebben het geluk om nog
een derde dag aan hun verblijf te
breien en zo rustig af te kicken van
dit fijne weekend, andere moeten
halsoverkop vertrekken naar hun
thuishaven want een lange autorit
staat hen te wachten. We bedanken
Marinus en Johny voor het vlotte
verloop en prachtige wandelingen
en verheugen ons reeds op het
avontuur volgend jaar.
Roland Buntinx
www.klimburger.be
95
&
OUTDOOR
EQUIPMENT
HASSELT
Kempische Steenweg 192
3500 Hasselt
T. 011 23 44 88
[email protected]
www.kariboe.be
www.
.be