Transcript ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΖ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ (Χαναναίας)

Ἅγιος Δημήτριος
Κυριακή 29 Ιανουαρίου 2017
ΙΖ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ
(Ματθ. ιε΄ 21 - 28)
(Χαναναίας)
(Β΄ Κορ. στ΄ 16 - 18, ζ΄ 1)
Οι ζητούντες τον Κύριο
«Εξήλθε των ορίων αυτής»
Η Χαναναία γυναίκα (συροφοίνισσα, ειδωλολάτρισσα), που
βίωνε την απόρριψη των συνανθρώπων της και ζούσε στο
περιθώριο της κοινωνίας, αποτόλμησε την πιο ηρωική
αλλά και σωτήρια έξοδο. Περνούσε το δικό της δράμα και
αισθάνθηκε την ανάγκη να ζητήσει το έλεος του Θεού για να
σωθεί η θυγατέρα της. Βρισκόταν υπό την κυριαρχία δαιμονικών δυνάμεων. «Εξήλθε των ορίων αυτής» για να συναντήσει τον Χριστό. Έκανε
την πιο αποφασιστική κίνηση της ζωής της.
Υπόδειγμα πίστεως
Πραγματικά, σύμφωνα με την ανθρώπινη λογική, η γυναίκα εκείνη θα
μπορούσε να κατέφευγε σε χίλιες άλλες δυο καταστάσεις, πολύ υποσχόμενες ότι θα έσωζαν το παιδί της. Δεν θα ήταν λογικό, σύμφωνα με
την κοσμική νοοτροπία, να γνωρίζει και κυρίως να εμπιστεύεται τον
Χριστό. Και όμως, μπροστά στην αγάπη του έμελλε να εκδηλώσει υποδειγματική πίστη. Θα πρέπει εδώ να γνωρίζουμε ότι δεν έχει θέση από
μόνη της η ψυχρή λογική, η οποία όταν δεν φωτίζεται από την χάρη του
Θεού, μόνο σε αδιέξοδα οδηγεί τον άνθρωπο. Στο βάθος της ύπαρξής
μας, η σφραγίδα της «εικόνας του Θεού», συνιστά το εφαλτήριο για να
συνδεθούμε με το Πρόσωπο του Χριστού. Όπως ακριβώς συνέβη και
στην περίπτωση της δυστυχισμένης εκείνης γυναίκας, που φέρει
μπροστά μας η σημερινή ευαγγελική διήγηση. Από αυτήν ακριβώς την
θεία σφραγίδα ορμώμενη, «εξήλθε των ορίων της» για να συναντήσει
τον πραγματικό Σωτήρα. Προβάλλει ως ισχυρό παράδειγμα ως προς το
πού θα πρέπει να πορευθεί ο άνθρωπος, ιδιαίτερα σήμερα, προς τα
πού επιβάλλεται να οδεύσει για να καρπωθεί τη σωτηρία που τόσο εναγωνίως ψάχνει στη ζωή του.
Κινητήρια δύναμη
Δοκίμαζε και η γυναίκα εκείνη τον πόνο και τη συμφορά. Δεν ήταν λίγο
πράγμα η μονάκριβή της θυγατέρα να υποφέρει και να ταλαιπωρείται
από τις δυνάμεις του σκότους. Η καρδιά της ράγιζε μπροστά σε αυτή
Α
Γ
Ι
Ο
Σ
Δ
Η
Μ
Η
Τ
Ρ
Ι
Ο
Σ
9
3,
3
F
M
S
T
E
R
E
O
την φοβερή δοκιμασία. Όμως η αγάπη του Χριστού την επανατοποθετούσε στην ελπίδα της ζωής. Ήταν ακριβώς η κινητήρια δύναμη για να ξεπερνάει τα όρια του εγωισμού, να πλημμυρίζει την ύπαρξή της η ταπείνωση
και να μην βυθίζεται στην απόγνωση και την απελπισία. Αλήθεια, ιδιαίτερα
σήμερα που οι λογής κρίσεις και κυρίως η οικονομική, βυθίζουν την
ανθρώπινη ύπαρξη στα φοβερά εκείνα αδιέξοδα που βιώνουμε καθημερινά, πόσο η αγκίστρωση στην αγάπη του Χριστού θα την επανατοποθετούσε σε μια ορθή αξιολόγηση των πραγμάτων και κυρίως των σταθερών
προσανατολισμών της ζωής; Τότε η απαισιοδοξία και η απόγνωση θα
μετατρέπονταν σε δύναμη και ελπίδα σωτηρίας.
Ζήτησε έλεος
Η ομολογία πίστης της ειδωλολάτρισσας εκείνης γυναίκας και κυρίως η
εκζήτηση του ελέους του Χριστού για τη θεραπεία της θυγατέρας της, αποκάλυπτε και το εσωτερικό της μεγαλείο και κυρίως την αρχοντιά της ψυχής
της. Ο ιερός Χρυσόστομος είναι αποκαλυπτικός για το πόσο σημαντικό
εγχείρημα στη ζωή του ανθρώπου είναι να ζητεί το έλεος του Χριστού:
«Μην ζητήσετε τίποτε άλλο από τον Κύριο παρά μόνο το έλεός Του. Και
όταν ζητάτε το έλεος να έχετε στην καρδιά ταπεινοφροσύνη».
Η Χαναναία γυναίκα άδειασε τον εαυτό της και εμπιστεύθηκε με όλη τη
δύναμή της τον Χριστό. Ο άνθρωπος όμως, όπως τον βλέπουμε και στη
σημερινή στάση του, εμπιστεύεται συνήθως μόνο τον εαυτό του και στηρίζεται αποκλειστικά στις δικές του δυνάμεις. Ισχυροποιεί μέσα του την
αίσθηση ότι δεν έχει ανάγκη την προσευχή αλλά ούτε και την επίκληση
του ελέους του Θεού. Βαδίζει μόνος και έρημος στην τραγικότητα του
πέπλου της αυτοθεοποίησής του.
Η σώζουσα πίστη
Ακόμα και όταν οι κραυγές και οι παρακλήσεις της γυναίκας δεν
φαίνονταν να βρίσκουν ανάλογη ανταπόκριση, γεγονός που
έφερε ακόμα και τους μαθητές του Χριστού να δυσανασχετούν,
εκείνη δεν παραιτήθηκε σε καμιά περίπτωση. Η πίστη της
Χαναναίας ήταν τόσο αυθεντική, που δεν στάθηκαν ικανά τα οποιαδήποτε αρχικά εμπόδια, όπως αυτά φαίνονται μέσα από την
ευαγγελική διήγηση, να την κάμψουν. Από όσο μεγαλύτερες
δυσκολίες και εμπόδια περνά αυτή η πίστη, τόσο πιο πολύ ισχυροποιείται, θεμελιώνεται και φανερώνεται ως αυθεντική κοινωνία και επικοινωνία
με τον Χριστό. Ακριβώς, η Χαναναία, με τη ζωντανή της πίστη αφήνει τον
εαυτό της να εισέλθει στο χώρο της θαυματουργίας του Χριστού. Ο λόγος
του Κυρίου διαπερνά όλη την ύπαρξή της και αποδεικνύεται σωτήριος,
γιατί η δαιμονισμένη θυγατέρα της θεραπεύεται εκείνη τη στιγμή. Έχει
εδώ τη θέση της η αναφορά του Μαξίμου του Ομολογητή όταν λέει ότι ο
Θεός έβαλε στην καρδιά του ανθρώπου την επιθυμία γι΄ Αυτόν. Όταν τούτο
συμβαίνει τότε γίνεται μέτοχος κατά χάρη στη ζωή του Θεού και εναρμονίζεται ανάλογα και το θέλημά του. Έτσι, η ανθρώπινη ύπαρξη ανεβαίνει στο
επίπεδο της κοινωνίας με τον Θεό και καταξιώνεται στην πιο ευλογημένη
και σωτήρια πορεία. Αυτήν ακριβώς την ευλογημένη πορεία, καλούμαστε,
αγαπητοί αδελφοί, να ακολουθήσουμε κι εμείς σήμερα. Ας εγκολπωθούμε
κι εμείς την πίστη που έδειξε η Χαναναία γυναίκα. Τότε οι όποιες δοκιμασίες και δυσκολίες της ζωής, θα εκβάλλουν όχι σε αδιέξοδα, απογοητεύσεις και απογνώσεις, αλλά στο μεγαλείο της κοινωνίας με τον Χριστό.
Γένοιτο.
Ἀποστολικό
Ἀνάγνωσμα
Ἀδελφοί, ὑμεῖς γὰρ ναὸς Θεοῦ ἐστε ζῶντος, καθὼς
εἶπεν ὁ Θεὸς ὅτι ἐνοικήσω ἐν αὐτοῖς καὶ
ἐμπεριπατήσω, καὶ ἔσομαι αὐτῶν Θεός, καὶ αὐτοὶ
ἔσονταί μοι λαός. διὸ ἐξέλθετε ἐκ μέσου αὐτῶν καὶ
ἀφορίσθητε, λέγει Κύριος, καὶ ἀκαθάρτου μὴ
ἅπτεσθε, κἀγὼ εἰσδέξομαι ὑμᾶς, καὶ ἔσομαι ὑμῖν εἰς
πατέρα καὶ ὑμεῖς ἔσεσθέ μοι εἰς υἱοὺς καὶ θυγατέρας, λέγει
Κύριος παντοκράτωρ. Ταύτας οὖν ἔχοντες τὰς ἐπαγγελίας,
ἀγαπητοί, καθαρίσωμεν ἑαυτοὺς ἀπὸ παντὸς μολυσμοῦ
σαρκὸς καὶ πνεύματος, ἐπιτελοῦντες ἁγιωσύνην ἐν φόβῳ
Θεοῦ.
Eὐαγγελικό
Ἀνάγνωσμα
Τῶ καιρῶ ἐκείνω ἐξῆλθεν ὁ Ἰησοῦς εἰς τά μέρη
Τύρου καὶ Σιδῶνος. καὶ ἰδοὺ γυνὴ Χαναναία ἀπὸ τῶν
ὁρίων ἐκείνων ἐξελθοῦσα ἐκραύγασεν αὐτῷ
λέγουσα· Ἐλέησόν με, Κύριε, υἱὲ Δαυῒδ· ἡ θυγάτηρ
μου κακῶς δαιμονίζεται. ὁ δὲ οὐκ ἀπεκρίθη αὐτῇ
λόγον. καὶ προσελθόντες οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἠρώτουν
αὐτὸν λέγοντες· Ἀπόλυσον αὐτήν, ὅτι κράζει
ὄπισθεν ἡμῶν. ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν· Οὐκ
ἀπεστάλην εἰ μὴ εἰς τὰ πρόβατα τὰ ἀπολωλότα οἴκου
Ἰσραήλ. ἡ δὲ ἐλθοῦσα προσεκύνησεν αὐτῷ
λέγουσα· Κύριε, βοήθει μοι. ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν· Οὐκ ἔστι
καλὸν λαβεῖν τὸν ἄρτον τῶν τέκνων καὶ βαλεῖν τοῖς
κυναρίοις. ἡ δὲ εἶπε· Ναί, Κύριε, καὶ γὰρ τὰ κυνάρια ἐσθίει
ἀπὸ τῶν ψιχίων τῶν πιπτόντων ἀπὸ τῆς τραπέζης τῶν
κυρίων αὐτῶν. τότε ἀποκριθεὶς ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῇ· Ὦ
γύναι, μεγάλη σου ἡ πίστις! γενηθήτω σοι ὡς θέλεις. καὶ
ἰάθη ἡ θυγάτηρ αὐτῆς ἀπὸ τῆς ὥρας ἐκείνης.
φωτεινές τροχιές
Λόγοι Μεγάλου Βασιλείου προς τους νέους
ΜΙΛΑΕΙ Η ΠΕΙΡΑ ΕΝΟΣ ΑΓΙΟΥ
Πολλοὶ λόγοι, ἀγαπητά μου παιδιά, μὲ
κά ν ο υ ν ν ὰ σ ᾶ ς δ ώ σ ω α ὐ τ ὲ ς τ ὶ ς σ υ μ β ο υ λ έ ς .
Π ι σ τ ε ύ ω ὅ τ ι ε ἶ ν α ι ο ἱ κα λύ τ ε ρ ε ς κα ὶ θ ὰ σ ᾶ ς
ὠ φ ε λ ή σ ο υ ν , ἂ ν τ ὶ ς κά ν ε τ ε κ τ ῆ μ α σ α ς . Ἔ χω
π ρ οχω ρ η μ έ ν η ἡ λ ι κ ί α . Ἀ σ κ ή θ η κα σ τ ὴ ζω ὴ μ ὲ
πο λ λο ὺ ς τ ρ όπο υ ς . Γ ν ώ ρ ι σ α ἐ π ὶ πο λ λ ὰ χ ρ ό ν ι α τ ὶ ς β ι οτ ι κ ὲ ς μ ε τα β ο λ έ ς , πο ὺ σ υ μ πλ η ρ ώ ν ο υ ν τ ὴ ν ἀ ν θ ρ ώπ ι ν η μ ό ρ φ ω σ η . Ἔ τσ ι , ἔ χω
κά μ πο σ η π ε ί ρ α σ τ ὰ ἀ ν θ ρ ώπ ι ν α π ρ ά γ μ α τα .
Μ πο ρ ῶ , λο ι π ό ν , σ ᾿ α ὐ το ὺ ς πο ὺ π ρ ωτο μ πα ί ν ο υ ν σ τ ὸ
σ τά δ ι ο τ ῆ ς ζω ῆ ς , ν ὰ δ ε ί ξ ω τ ὸ ν ἀ σ φ α λ έ σ τ ε ρ ο δ ρ ό μ ο .
Ἀ π ὸ τ ὴ ν ἄ πο ψ η τ ῆ ς σ υ γ γ έ ν ε ι α ς , ἔ ρ χο μ α ι ε ὐ θ ὺ ς μ ε τ ὰ
το ὺ ς γ ο ν ε ῖ ς σ α ς . Γι ᾿ α ὐ τ ό , σ ᾶ ς ἀ γ α π ῶ ὅ μ ο ι α μ ᾿
ἐ κ ε ί ν ο υ ς . Κα ὶ σ ε ῖ ς μ ὲ β λ έ π ε τ ε σ ὰ ν πα τ έ ρ α σ α ς , ἔ τσ ι
θ α ρ ρ ῶ . Ἄ ν , λο ι π ό ν , δ ε χ θ ῆ τ ε μ ὲ π ρ ο θ υ μ ί α τ ὰ λό γ ι α μ ο υ ,
θ ὰ ἀ ν ή κ ε τ ε σ τ ὴ δ ε ύ τ ε ρ η κα τ η γ ο ρ ί α ἐ κ ε ί ν ω ν π ο ὺ
ἐ πα ι ν ε ῖ ὁ ἀ ρ χα ῖ ο ς πο ι η τ ὴ ς Ἡ σ ί ο δ ο ς , γ ρ ά φ ο ν τα ς ὅ τ ι
ε ἶ ν α ι ἄ ρ ι σ το ς ἄ ν θ ρ ωπο ς ὅ πο ι ο ς μ ο ν ά χο ς το υ ξ ε χω ρ ί ζ ε ι
τ ὸ σ ω σ τ ὸ κ ι ε ἶ ν α ι κα λ ὸ ς ἄ ν θ ρ ωπο ς ὅ πο ι ο ς σ υ μ μ ο ρ φ ώ ν ε τα ι μ ὲ τ ὶ ς σ ω σ τ ὲ ς ὑ πο δ ε ί ξ ε ι ς . Ἐ ν ῷ ὅ πο ι ο ν δ ὲ ν ε ἶ ν α ι
ἱ κ α ν ὸ ς ν ὰ τ ὸ κά ν ε ι α ὐ τ ό , τ ὸ ν χα ρ α κ τ η ρ ί ζ ε ι σ ὰ ν
ἄ ν θ ρ ωπο ἄ χ ρ η σ το . Κα ὶ μ ὴ ν ἀ πο ρ ή σ ε τ ε πο ὺ ἔ ρ χο μ α ι ν ὰ
π ρ ο σ θ έ σ ω κά τ ι δ ι κό μ ο υ σ ὲ ὅ σ α δ ι α β ά ζ ε τ ε ἀ π ὸ το ὺ ς
ἀ ρ χα ί ο υ ς σ τ ὰ σ χο λ ε ῖ α σ α ς κα ὶ μ ά λ ι σ τα ν ὰ σ ᾶ ς π ῶ ὅ τ ι
α ὐ τ ὸ τ ὸ δ ι κό μ ο υ ε ἶ ν α ι ὠ φ ε λ ι μ ότ ε ρ ο ἀ π ὸ ὅ σ α ἐ κ ε ῖ ν ο ι
σ ᾶ ς δ ι δ ά σ κο υ ν . Ἀ κ ρ ι β ῶ ς α ὐ τ ὸ ε ἶ ν α ι τ ὸ ν ό η μ α τ ῆ ς
σ υ μ β ο υ λ ῆ ς μ ο υ : δ ὲ ν π ρ έ π ε ι ν ὰ πα ρ α δ ώ σ ε τ ε σ το ὺ ς
ἀ ρ χα ί ο υ ς σ υ γ γ ρ α φ ε ῖ ς τ ὸ τ ι μ ό ν ι το ῦ ν ο ῦ σ α ς , γ ι ὰ ν ὰ σ ᾶ ς
πᾶνε ὅπου αὐτοὶ θέλουν. Δὲν πρέπει νὰ τοὺς
ἀ κο λο υ θ ε ῖ τ ε σ ὲ ὅ λα . Π ρ έ π ε ι ν ὰ πά ρ ε τ ε ἀ π ᾿ α ὐ το ὺ ς ὅ , τ ι
ε ἶ ν α ι χ ρ ή σ ι μ ο κα ὶ ν ὰ μ ὴ δ ώ σ ε τ ε π ρ ο σ οχ ὴ σ τ ὰ
ὑ π ό λο ι πα . Ἔ ρ χο μ α ι , λο ι π ό ν , ἀ μ έ σ ω ς ν ὰ σ ᾶ ς ὑ πο δ ε ί ξ ω
πο ι ὰ ε ἶ ν α ι τ ὰ ἄ χ ρ η σ τα μ έ σ α σ τ ὰ σ υ γ γ ρ ά μ μ α τά το υ ς κα ὶ
π ῶ ς ν ὰ ξ ε χω ρ ί ζ ε τ ε τ ὰ π ρ ῶ τα ἀ π ὸ τ ὰ δ ε ύ τ ε ρ α .
Επιμέλεια και εκτύπωση Χριστιανικής Κίνησης “Ο Άγιος Δημήτριος”
“Ο Καλός Σαμαρείτης”, και λοιπών φιλανθρωπικών έργων της ενορίας.