Nummer 116 / Jaargang 33 FEBRUARI 2012 IN DIT NUMMER: Spider vakantie van familie Smit Een sleephulp met nasleep distributieriem zelf vervangen

COLOFON INHOUD

Due Posti is het clubblad van het FIAT 124 Sport Spider Register en verschijnt vier maal per jaar.

www.fiat124spiderregister.nl

Voorzitter:

Jouke de Vries Geurdenhof 49, 5345 BA Oss Telefoon: 0412-650033 E-mail: [email protected]

Secretaris:

Gaston Lensink Augustinuslaan 1, 1277 AA Huizen Telefoon: 06-43465892, e-mail: [email protected]

Penningmeester:

Ria van Geest Oostbuurtseweg 45, 2678 LT De Lier Telefoon: 015-3808385, e-mail: [email protected]

Girorekening 42140 t.n.v. Fiat 124 Sport spider register te Zevenbergen

Activiteiten commissie:

Marc Visser Lekstraat 62, 2314 VH Leiden Tel.: 071-5121999/06-46092544, e-mail: [email protected]

Henri Vesseur Van Poelgeestlaan 4, 2396 BC Koudekerk a/d Rijn Telefoon: 071-3415192, e-mail: [email protected]

Website, internet commissie:

Hans Poulssen Landlust 1, 2134 VZ Hoofddorp Telefoon: 023-5630206, e-mail: [email protected]

Technische vragen:

Harry Minekus Telefoon: 06-21108638, e-mail: [email protected]

Redactie Due Posti (interim):

Redactie adres: Geurdenhof 49, 5345 BA Oss Telefoon: 0412-650033

Hoofdredactie:

Elisabeth de Vries

Redactieleden:

Ina de Bruin, Harry Minekus, Gaston Lensink, Ina Tielen, Jouke de Vries

Foto omslag:

Elisabeth du Ysèr [email protected]

Aan dit nummer werkten o.a. mee:

Peter en Liesbeth Smit, Salem Sutrovic, Hans Zoetbrood, Martin van der Velde

Vormgeving:

Elisabeth en Jouke de Vries

Opmaak / Ontwerp omslag:

Paul van der Velde E-mail: [email protected]

2 3 4 5 Colofon Van de voorzitter In memoriam/Oud kenteken terug Met de Spider op vakantie 7 Agenda 11 Korte berichten 12 Verslag Auto Italia 2011 15 Prodotto Italia 19 Italiaanse film 21 Knappe velgen 22 Mijn opa's Tristach - deel 2 25 Verslag Nieuwjaarsborrel 27 Vervanging distributieriem 30 Recepti 30 Ingezonden 31 Een sleephulp met nasleep 34 Advertencione

Bij het omslag: Een mooie inzending van Ria en Peet van Geest naar aanleiding van onze oproep om meer "staande" foto's voor het omslag.

Hun Spider was mooi opgesierd voor het 25 jarig Zonnebloemfeest op 4 oktober 2011, ter gelegenheid van het 25 jarig bestaan van de Zonnebloem in De Lier/Westland.

2

VAN DE VOORZITTER

februari 2012

Distributieriem,

Dat deze belangrijk is ben ik achter gekomen…….

Terwijl ik zelf altijd zorgvuldig met mijn Spider omga en er zuinig op ben, is het mij toch overkomen dat deze niet brak, maar bijna al zijn tanden verloor met als gevolg alles ontregeld oftewel “alle kleppen krom”!

Terwijl ik een kwartier daarvoor nog 170 km per uur reed, omdat er een Opel met vrouwelijke bestuurder mij geen ruimte gaf om de grote weg op te rijden, terwijl ze zelf 150 reed en je dus een peut gas moet geven om ervoor langs te kunnen….

Op de terugweg reed ik weer zo’n 150 km/uur en wilde de afslag Nistelrode nemen, daar moest ik zo hard afremmen omdat er weer een Opel reed, maar dan met een snelheid van maar 100 km/uur, dat het op dat moment gebeurde.

De tanden van de V-riem knapten eraf.

En als er een paar gaan, dan wordt de zaak ontregelt en gaan ze bijna allemaal.

Door de wegenwacht naar huis gesleept, 10 km.

Het verhaal over de reparatie zal ik jullie besparen, want dat is niet zo belangrijk. Wat wel belangrijk is dat menigeen zich verkijkt op het vervangen van deze riem.

De een zegt 70.000 km, mooi zo denk je dan die gaat wel even mee. Als ik het Spider sleutelboek nasla zie ik 50.000 km staan. Maar dan, de volgende zegt:

leeftijd

en dan komt de aap uit de Spidermouw. Toen ik mijn auto in 2000 met een km stand van 37.500 km kocht, DS Europese van 1985 waarvan ik de tweede eigenaar ben, heb ik hem laten vervangen. Geen risico, vooral omdat de auto zijn laatste 14 levensjaren in Spanje had doorgebracht en het daar droog en warm is, zoals iedereen weet.

Nu rijdt ik zo’n 12 jaren in deze auto en de teller staat op 102.000 km. En toch kapot. Mijn advies is om deze V-riem eens in de vijf jaar of om de 50.000 km te laten vervangen. Geen risico want goed onderhoud is het beste voor een Spider en zo ben je verzekerd van een probleemloze tocht.

Verderop in het blad op verzoek van de hoofdredacteur een technisch verhaal, aangeleverd door Hans Zoetbrood, over het vervangen van de distributieriem.

En nu maar wachten op de zomer (of net als vorig jaar) die heerlijke warme lente!

Jouke P. de Vries 3

In memoriam

Rosa Lustenhouwer.

Helaas is Rosa, vrouw van Henk op der Heijde die vele jaren het clubblad met veel liefde heeft gemaakt, overleden.

Samen zijn ze een zeer creatief stel geweest. Een stel wat vaak aan wezig was op meetings en ze zelf ook uitzetten.

Helemaal onder de indruk van Toscane, waar Rosa veel inspiratie haalde voor haar prachtige kleurrijke schilderijen, etsen en pastels.

Geïnspireerd door de Oostenrijkse architect “Hunderdwasser” boet seerde Rosa vele scheve huisjes, huisjes die ze ook in haar schilderij en verwerkte. Ook figuratief was ze goed onderlegd, ze maakte nogal wat beeldjes die veelal een humoristisch tintje hadden.

Haar laatste creatie was haar rouwkaart……..

Deze kaart ontvingen wij tijdens onze wijnreis afgelopen week, die we meteen onderbroken hebben om Rosa de laatste eer te bewijzen.

Wat hadden we graag gehad dat ze nog vele jaren met ons mee kon genieten, helaas… We wensen Henk heel veel sterkte met dit gemis en hopen hem nog vaak te zien.

Elisabeth en Jouke

OUDE KENTEKEN TERUG

Sinds een jaar ben ik in het bezit van een Spider uit 1970. Deze heeft 21 jaar verborgen gestaan in een garagebox. Ik kwam daar ongeveer 10 jaar geleden achter. De eigenaar heeft mij toen beloofd, dat als hij de auto weg zou doen, hij het mij als eerste te koop aan zou bieden.

Zo ben ik dus eigenaar geworden van een gele Fiat 124 Spider BS1 1600 met maar 35000 km op de teller. De vorige eigenaar heeft er 20 jaar niet meer mee gereden. De eerste eigenaresse gebruikte hem alleen met mooi weer.

Een kennis van me wees me er op dat het kenteken niet klopt met dat van een auto uit 1970. Mijn kenteken, 30-PF-68, hoort bij het jaar 1977 of 1978. Er stonden ook geen bijzonderheden op het kentekenbewijs.

Met mijn zoon ben ik naar de Auto Italië dagen geweest en ben ik gelijk lid geworden van het Spider register. Daar vonden ze het toch ook bijzonder van het kenteken nummer. Bij de stand van Martin Willemse vroeg ik hem hoe dit kon en hij wist het antwoord.

Als het jaartal van de auto, in mijn geval 70, op het kente kenbewijs voor de code van de auto staat, dan is het een nieuw afgegeven kenteken. Als je het RDW in Veendam belt, en je stuurt al je papieren op, dan kan je bij goed keuring, het oude kentekennummer van 1970 weer terug krijgen. Ik heb gebeld met de RDW en alles opgestuurd en nu heb ik het oude kenteken nummer 41-36-PA uit 1970 wat ooit op de auto heeft gezeten weer terug. Op mijn vraag waarom er een nieuw kenteken nummer was uitgegeven werd mij verteld dat de oude kenteken papieren waren zoekgeraakt.

Als er leden zijn met dit probleem, bel met het RDW in Veendam.

Met vriendelijke groet, Harry van Loon. De Rijp.

4

met de spider op vakantie

In een koud, nat en donker november worden de eerste ideetjes voor de zomervakantie 2011 geuit. Zouden we dit jaar eens met de Spider op vakantie gaan? Zouden we dat aandurven? Zou de auto zich goed houden? Hoe bereiden we ons dan het beste voor? Wat moeten allemaal aan reserveonderdelen mee nemen? En nog veel meer van dat soort vragen.

En niet onbelangrijk, waar gaan we dan naar toe?

Vorig jaar zijn we in de Auvergne geweest en dit is ons zeer goed bevallen. Mooie omgeving, leuke wegen, verkeer en vooral geen drempels. We waren toen met de ‘gewone’ huis-tuin-keuken auto. Ik heb toen regelmatig gedacht ‘wat zou je hier heerlijk met de Spider kunnen rijden’.

Knoop doorgehakt, we gaan half juni naar Frankrijk en wel naar een ander gedeelte van de Auvergne.

De auto moest daarvoor in topconditie zijn, dus in januari een afspraak gemaakt bij Harry Minekus. De Spider is een BS1 1400 uit 1970, dus al aardig op leeftijd. Na een uitgebreide grote beurt was het oordeel van Harry, ‘verkeerd in uitstekende staat’.

Drie weken vakantie, maar hoe delen we dit in? We hebben de middelste week een huis geboekt. De snelweg willen we vermijden. We gaan in 5 dagen rustig binnendoor naar het zuiden. Zo links en rechts eens informatie verzamelt. Ook van spiderristen met ervaring. Moet je je slaapplaatsen vast leggen enz. De algemene mening was duidelijk, je vindt altijd een slaapplek, zeker in het voorseizoen. Op het laatst toch de eerste overnachting in de Ardennen vastgezet, maar verder naar de adviezen geluisterd en dit heeft fantas tische ontmoetingen en slaapplaatsen opgeleverd.

De route.

We wonen in Waalwijk, dus als je naar buiten stapt en je gaat al maar door naar het zuiden, kom je vanzelf in de Auvergne.

De reis moest onderdeel zijn van de vakantie, dus niet tobben. We wilden elke reisdag rustig beginnen, ongeveer 225 kilometer rijden, diverse stops inlassen en rond 4 uur ’s middags een slaapplaats hebben, zodat er ook geluierd kon worden. En er natuurlijk, lekker gegeten kon worden.

De reis naar het zuiden zouden we met een flauwe boog via het oosten maken. De terugreis met een flauwe boog naar westen. Dan rijd je weer door een heel ander gebied.

Op dinsdag 14 juni wordt de bagage naar de Spider gebracht. Hij is toch minder groot dan we dachten. Maar goed dat die week in dat huis onze dochter, schoonzoon en kleindochter Isa ook zouden komen. En wel met de doordeweekse auto, dus die konden ook het een en ander voor ons meenemen. Om half elf aangereden en via een mooie tocht met een heerlijke lunch, in ons hotel in Vresse sur Semois aange komen. Lekker op het terras de lokale alcoholische dran ken doorproefd. De volgende dag, na een uitgebreid ontbijt, weer op weg. Nu begonnen we direct te rijden in een uitdagend gebied. De route voerde via Verdun en Bar-le-Duc naar Saudron. We stonden in een klein gehucht even de volgende afslag te zoeken, toen Liesbeth een bord met ‘chambre d’hotes’ zag hangen. Nou dat gaan we proberen. Smal weggetje op, waar geen eind aan leek te komen. Na 6,7 kilometer in ‘the middle of nowhere’ een grote franse boederij. Hier waren, naast het boerenbedrijf, een paar kamers en een leuk restaurantje in gehuisvest. Een luxe kamer, compleet met sauna, maar dat was met 28 graden niet echt nodig. Waar we zouden eten was ook gelijk opgelost. Wel dachten we ‘wie begint er toch een restaurant hier midden van het ‘niks’. En druk dat het er ’s avonds was. We hebben er dan ook heerlijk gegeten.

Op tijd rusten.

Onze slaapplaats in de Morvan

De volgende dag verder Frankrijk in. We begonnen de smaak te pakken te krijgen. Vanuit de Spider heb je een fenomenaal uitzicht over een totaal ander Frankrijk. Via Chaumont en Montbard naar Parc Naturel Regional du Morvan. De chambre d’hotes die we hier troffen bevond zich in een oud, voormalig hotel uit de twintiger jaren. Grote oprijlaan en de nodige status uitstralend, dus wel passend voor een Spider en z’n inzittenden.

Het pand was nu in bezit van Nederlanders, die het aan het opknappen waren. Op de 3e en bovenste verdieping hadden we een prachtige klassieke kamer. In deze ambi ance was de Spider eigenlijk nog veel te nieuw.

Op vrijdag weer vertrokken en via prachtige kleine weg getjes kwamen we in St. Pierre le Chastel. Hier zou vol gens de boeken een chambre d’hotes moeten zijn. Na enig rondrijden in de omgeving, kwamen we uit in een gat met 6 boerderijen. En hier was werkelijk de gezochte chambre d’hotes. In verbouwde stallen en bijge Dat lokte.

bouwen waren er een paar kamers gemaakt. Dit alles gerund door een vrijgezelle dame op leeftijd. Na de vraag of we hier in de buurt ook ergens konden eten, kregen we als ant woord ‘nou, dat kon bij haar’. Om 20:00 uur en menu de jour. In de eetzaal troffen we een grote tafel met 13 stoelen. Samen met 2 Franse stellen en 7 mountain bikers werd ons een heerlijke, typisch Franse maaltijd voorgezet. Een heel gezellige avond met leuke gesprekken. Dit was wat we wilden. Wel werd duidelijk dat ons Frans nog wel wat bijscholing behoefde. Gelukkig waren de mountain-bikers IT-ers uit Parijs en spraken een aardig woordje Engels.

Dat we op het platteland waren, werd snel duidelijk. Volgens mij zaten alle vliegen uit het hele dorp in onze slaapkamer. Maar wel met een prachtig uitzicht, met in de verte de Puy de Dome. De volgende dag vertrokken voor de laatste etappe. Het weer was matig. Soms een buitje. Maar we gingen nu wel het vulkaangebied van de Auvergne in en dat betekende leuke weggetjes. Op een gegeven moment moesten we kiezen of we een stuk zouden rijden over een route national of via de Puy de Mary zouden oversteken. Natuurlijk voor de avon tuurlijke weg gekozen. Veertien kilometer omhoog rij den. En daarna aan de achterkant natuurlijk weer omlaag. Alleen waren we nog maar net aan deze route begonnen toen het weer omsloeg. Veel regen, fietsers, een enkele zeer grote touringcar, ‘n smal weggetje en een zicht dat terugliep naar 50 meter. We hebben niet harder dan 30 km/u gereden. En dan is 14 kilometer erg ver. We hebben er dan ook weinig van gezien. In de loop van middag kwamen we aan op onze bestem ming in Labaserette. Een dorpje zo’n 25 kilometer onder

AGENDA

Wat Wanneer Waar / Organisator(en)

Ledenvergadering met rit (bezoek Louman Museum) Picnic Technodag Voorjaarsrit Zeelandrit 20 JR Jub. Martin Willems Sauerland rit 1e zomerrit Zomerrit Wijnrit 25 maart 2012 1 april (geen grap) 15 april 22 april 12 mei (zaterdag) 13 mei ... mei datum nog bepalen 26 augustus 23 september Den Haag/Wassenaar Evenementencommissie

.

Drenthe - Willem Jan Kleppe Oldtimerland, Amersfoort Brabant - Peter en Liesbeth Smit Fam. van Brussel Emmercompascuum - Martin Willems bij voldoende belangstelling o.a. door fam. de Bruijn en Henry Ton en Ina de Bruijn Amstelveen - Willem en Susan Dekkers Jouke en Elisabeth de Vries

KOPIJ GEVRAAGD

Om de Due Posti te maken is er steeds weer kopij nodig.

Daarvoor worden mensen gezocht die een stukje willen schrijven (bijv. over zijn of haar bezoek aan een meeting of ander evenement).

En natuurlijk is een ieder die iets kan/wil schrijven over een (vakantie)belevenis met zijn of haar Spider, of andere interessante verhalen of info heeft, van harte welkom om dit met ons te delen.

Eventuele foto’s dienen voor een goede verwerking (ook) apart als JPEG te worden toegezonden. Let op voldoende resolutie! Niet kleiner dan 1600 pixels (breedte of hoogte), liefst groter.

De volgende Due Posti zal in mei 2012 verschijnen.

Om dit te kunnen realiseren moet echt alle kopij uiterlijk 29 april 2012 binnen zijn op: [email protected] of op het redactieadres (zie colofon).

Maar je hoeft natuurlijk niet tot die datum te wachten met opsturen. Hoe eerder hoe liever.

kleindochter in de Spider ...

Aurillac. Een schilderachtig gerestaureerd huisje. Even later arriveerden ook dochter, schoonzoon en klein kind. We hebben er heerlijke dagen beleefd. Ook een aantal prachtige ritten in de omgeving gemaakt, waar bij ik de Spider flink de sporen gaf. Dat gaf echt een kick. Dan wil ie wel. Doordat je laag zit is de snelheidssensatie extra aanwezig. Wat een fantastisch rijden hier. Smalle weggetjes waarbij je hard moet werken. Je kan de Spider dan als een volwaardige sportwagen rijden. Het kost dan soms wel moeite om in je achterhoofd te houden dat deze auto al 41 jaar oud is en je dat toch een beetje moet respecteren. Ook de remmen zijn 41 jaar oud en met die afgronden in de buurt….

Op zaterdag 25 juni aan de terugreis naar het noorden begonnen. Het was een zonovergoten dag. Via Aurillac naar Mauriac over de Route National. Vanaf Mauriac over kleine weggetjes door de Gorge de la Dordogne, enkele Puys, Gorge de Avéze naar Chenerailles. Dit plaatsje week iets af van de geplande route, maar hier vonden we een slaapplaats. En wat voor één. Een prachtig gerestaureerd oud huis met een grote tuin. Vroeger een wijnhandel en al lang in de familie. We werden ontvangen door 2 zeer gastvrije, gepensio neerde mensen. Zij vonden het leuk om mensen te ontmoeten en deden daar zeer hun best voor. Ze spraken langzaam en keurig Frans om maar te kunnen converseren. Uiteraard moest de Spider een speciaal plekje krijgen, want zo’n auto zet je niet aan de straat. Het grote hek werd opengedaan en de Spider kon veilig gepar keerd worden. Een prachtige kamer en een heerlijke tuin om lekker in bij te komen van de reis. De eigenaar had snel door dat Liesbeth ook een tuinliefhebber was dus er moest van alles bekeken worden.

Onze slaapplaats lag aan de voet van dit kasteel.

’s Avonds in het lokale restaurantje gegeten. Die ochtend werd ons een chique, heerlijk Frans ontbijt geserveerd in een prachtige eetkamer. Zo konden we er wel weer even tegen.

Toen we buiten nog een bakje koffie zaten te drinken, kwam de heer des huizes nog een praatje maken. Hij vertelde dat hij ook nog plannen had om een auto op te knappen. Hij had hem al lang in zijn bezit. Zijn zoon had er al eens wat aan gedaan. Uiteindelijk begrepen we dat het hun trouwauto was, destijds al een klassieker. We moesten meelopen naar een oude schuur en onder kratten en zeilen kwam daar een oude Peugeot

Mochten we hem ooit moeten verkopen ....

uit 1934 te voorschijn. Maar wel een echt opknappertje. Wederom een ontmoeting en ervaring rijker.

Op weg naar het noorden reden we door de Franse ‘graanschuur’. Zover als je kijken kan graanvelden. En grote silo’s, zoals je ook in Amerikaanse films ziet. Heel indrukwekkend. De gekozen route bleek toch regel matig over erg smalle weggetjes te gaan, maar wel een heel mooi stukje Frankrijk. Via Forêt de Tronçais richting Nevers. We zijn niet door de stad gegaan, maar in een boogje erom heen. Uiteraard op tijd stoppen voor een bakje koffie bij kleine lokale cafeetjes. Na Varzy gingen we langzaam weer uitkijken naar een slaapplaats. Uiteindelijk belandde we in les Druyes les belles Fontaines. Alleen de naam van het plaatsje beloof de al wat moois. Op het pleintje, direct onder een mid deleeuws kasteel, lag een kleine auberge. Typisch Frans, direct een de smalle weg, met een terrasje op het evenzo smalle stoepje. Een pilsje hadden we wel verdiend, want het was erg warm geweest. Maar we hebben een open auto dus geen flauwekul. Dan maar veel smeren. Nog een wandeling naar het kasteel gemaakt, waar een heel middeleeuws dorpje bij ligt.

’s Avond werkelijk heerlijk gegeten in de auberge. En voor een paar euro. Na deze heerlijke maaltijd nog even lekker een sigaar tje op het terras. Na een paar minuten vraagt een oudere Franse dame of ze er even bij mag komen zit ten voor een sigaretje. De dame begint lekker te babbelen, maar dat ging ons te snel. O zei ze, spre ken jullie wel Engels? Ze had altijd op een bank in Nice gewerkt en kon zodoende goed Engels. Het hele levensverhaal werd verteld. Ook dit was weer een gezellige onverwachte invulling van de avond.

De volgende ochtend, na het ontbijt, weer op pad. Het was nog warmer. We reden via Joigny, Romilly binnendoor richting Reims, dat we ruim westelijk wilden passeren. We wilden door de champagnestreek. Het vinden van een slaapplaats was hier wat lastiger. De mensen vonden we wat meer op zichzelf en minder uitnodigend. En wijnstruiken zover je kunt kijken. Niet ons mooiste stukje Frankrijk. De volgende dag richting België. Nog warmer. Gelukkig had Liesbeth badstofhoezen voor de rugleunin gen gemaakt. Kon al dat zweet tenminste ergens heen. We waren voornemens om in de buurt van Namen nog een keer te overnachten, maar het rijden ging voorspoe dig en iets leuks voor de nacht zagen we niet voorbij komen. Het is nog 100 kilometer, dus besluiten we door te rijden naar huis. In de buurt van Poppel nog een laatste stop. Liesbeth wilde de deur opendoen en hield warempel de deurklink in haar handen. Gelukkig alleen een schroefje los, pfff. Verder heeft de Spider de 2800 kilometer zonder één krimp te geven afgelegd. Toen we rond 6 uur thuis waren, de auto uitgepakt en netjes in de garage gezet. Om 8 uur barste het noodweer los en stond de straat blank. We waren blijkbaar 2 uur voor het noodweer uitgere den. Wat een water kwam er naar beneden. Dan was de Spider toch mooi afge vuld met water geweest. Al met al een heerlijke vakantie en volgend jaar zeker weer met de Spider.

Peter en Liesbeth Smit 9

10

KORTE BERICHTEN

>>> Henk Martens, voorzitter van de Fiat-Bertone X 1/9 Club Nederland stuitte tijdens zijn laatste reis naar Italie, oktober jl. aldaar op deze fraaie 124 Spider sleutelhangers.

Lengte 6,5 cm, in metaal, wielen kunnen draaien, in groen en geel.

Wel héél leuk voor de 124 Spider rijders/rijdsters.

Via een contact in Italie kan hij deze verkrijgen, € 24 per stuk. Lijkt je dit wat, stuur dan een mailtje naar: Henk Martens, X 1/9 Club Nederland

[email protected]

>>> MartinWillems 20 jaar! De meesten van ons kennen Martin als enthousiaste redder in nood als het gaat om dat belan gerijke onderdeel of reparatie van onze spider. Hij heeft zijn bedrijf in april al 20 jaar en dat wordt uitbundig gevierd met een groot autotreffen op Zondag 13 mei! Welkom v.a. 10.00 uur.

Graag aanmelden op www.martinwillems.nl

INGEZONDEN

Het is alweer heel wat jaren geleden dat ik door omstandigheden afstand moest doen van mijn Fiat 124 1600 spider.

Deze auto kocht ik toentertijd van een oudere heer met daaraan gekoppeld een prachtig verhaal. Deze auto heeft me eigenlijk nooit losgelaten. Nu ik weer terug ben in Nederland en mijn eerste Fiat weer heb aangeschaft ( X1.9) ben ik op zoek naar mijn “eerste liefde”.

Het betreft een witte 124 spider, 1600, kenteken 10-00-VH bouwjaar 1972.

Heeft u misschien informatie over deze auto?

Destijds ben ik tot aan mijn vertrek naar het buitenland ook lid geweest van de club.

Bij voorbaat mijn dank. Kees Kraakman - [email protected]

3PARTS BV - St Maartenszee

>>> De FEHAC (Federatie Historische Automobiel Clubs) vermeldt enige interessante nieuwtjes in hun nieuwsbrief "FEHACTIVITEITEN". O.a. een verandering in de belastingvrijstelling voor klassiekers waarbij de datum niet "bevroren" is maar langzaam opschuift naar 30 jaar en ouder. En de komst van de nieuwe E10 ben zine die de brandstofsystemen van onze klassiekers kan beschadigen. www.fehac.nl.

Door ruimtegebrek plaatsen we de volledige teksten in de volgende Due Posti. Wilt u al meer weten kijk dan op

11

Auto Italia 2011

Het viel lekker laat in het jaar, 19 en 20 november, dat gaf meer tijd om alles voor te bereiden voor deze beurs.

Een beurs waar we al jaren met veel genoegen tien tallen clubleden ontvangen in een gemoedelijke sfeer, met mooie auto’s en veel informatie en …… uiteraard een lekker kopje koffie of glaasje wijn!

Tijdens de borrel een jaar eerder hadden Willem Jan en David Kleppe (vader en zoon) aangeboden dat ze erg graag het stokje van ons overnamen en dat ze al ideeën hadden voor de vormgeving.

12 Dit vonden wij een goed idee, aangezien wij het best wel druk hebben met allerlei werkzaamheden.

David is toen begonnen om specifiek Fiat 124 Spider gerelateerde artikelen en afbeeldingen bij elkaar te zoeken. Een gigantisch karwei want het beslaat inmiddels al meer dan 40 jaren! Eindelijk een heleboel mooie afbeeldingen rijker moes ten die nog gescand, gepimpt, opgekleurd, bijgewerkt

Hieronder: "Stampa" De vier banners die David gemaakt heeft voor de stand hebben verschillende thema's.

Links: "Evoluzione" Hierboven: "Tecnologia"

13 en opnieuw vormgegeven worden.

Dit voor 4 (!) Banniers van ca. 1 bij 2 mtr! Daar kan nogal wat informatie op.

David is daar vele avonden mee zoet geweest, het resultaat is er ook naar: prachtig!

V.l.n.r.: Willem Jan kleppe, Gaston Lensink, Martin van der Velde, David Kleppe.

Deze Banniers kunnen voor veel Club evenementen gebruikt worden.

De twee beursdagen verliepen heel gezellig, de hele Familie Kleppe was beide dagen aanwezig, Willem Jan en David voor allerlei uitleg aan bezoekers, Margriet voor de gezellige babbel en Joël voor het zetten van de “Italiaanse” koffie, wel 75 kopjes! Ook Gaston, Ria, Peet en Mark waren aanwezig om de bezoekers te ontvangen.

Kortom een geslaagd weekend. Bedankt Willem Jan, David, Margriet en Joël!

En uiteraard de rest van de leden die dit mogelijk hebben gemaakt.

Elisabeth de Vries 14

Clubleden die de stand bezochten werden verblijd met een poster van de Fiat Abarth 124 Rally, die Willem Jan voor de gelegenheid heeft laten maken.

Banner hieronder: "Rally"

PRODOTTO ITALIA

Kurk van Sardinië

Kurk is een licht, elastisch materiaal. Een natuurproduct wat wordt gewonnen uit de schors van de kurkeik. Deze kurkeik groeit in de landen rond de Middellandse zee. De grootste productie is in Spanje en Portugal, maar ook in Italië en dan met name op Sardinië.

Italië is nummer drie op het gebied van kurkproductie. Van de 2,2 miljoen hectare kurkbos wereldwijd, ligt 225.000 hectare in Italië. 70% van de kurkproductie wordt in Italië gebruikt voor de wijnindustrie. De eik moet 25 jaar oud zijn, voordat er voor de eerste keer geoogst kan worden. De bomen leven ongeveer 200 jaar. De eerste 2 oogsten produceren mindere kwaliteit. Tijdens het oogsten wordt de schors geschild, deze kurkschors wordt gesorteerd, daarna wordt het gekookt en dan is de kurk klaar voor verwerking tot

Een stukje kurkschors.

producten. Na het schillen duurt het 9 jaar voordat de schors zo dik is, dat er weer kurk van kan worden geoogst. Doordat kurk lucht bevat, is het lichter dan water en warmte-isolerend. Kurk is vrijwel ondoorlaatbaar voor

Kurk oogsten en kurkeiken op Sardinie

lucht en sterk elastisch. Een kurk kan tot 35% van zijn oorspronke lijke diameter in elkaar gedrukt worden. Verder is kurk antista tisch, geluiddempend en vochtbe stendig. De elasticiteit van kurk in combi natie met haar bijna waterdicht-

8 heid maakt kurk geschikt als grond stof voor flesstoppers, speciaal voor wijnstoppers. De lage dichtheid van kurk maakt het ook geschikt als grondstof voor visdrijvers en boeien, evenals hand vatten voor vishengels, maar ook voor vloertegels en prikborden. Een van de belangrijkste redenen voor het succes van kurk, heeft te maken met de plaats die kurkbomen in het ecosysteem innemen. Kurk is 100% afbreekbaar en recyclebaar. Jaarlijks wordt wereldwijd 10 mil joen ton CO2 opgenomen door alle kurkbossen. Daarnaast zijn kurkbossen een habitat voor een grote variëteit aan bijzondere diersoorten. Op youtube.com staat een filmpje waarin heel goed te zien is hoe kurk wordt geoogst. Tik in:

as the cork is harvested in Sardinia Kurk en wijn van Sardinië.

Heel bijzonder is de toepassing van kurk in een speciale versie van de nieuwe Fiat 500. Namelijk de Fiat 500C Sardegna. Dit is werkelijk een limited-edition. Er zijn er maar 50 van gebouwd! Inspiratie voor de 500C gaf de kust van Sardinië met zijn schit terende kleuren. De pookknop en dashboard zijn voorzien van kurk, afkomstig van een kurkeik op het eiland. Je moet er maar op komen!

Dashboard van kurk in de Fiat 500C Sardegna

Volgende DuePosti: Carrara marmer.

36

italiaansE film

Een misdaadserie die in Italië tot felle discussies heeft geleid. Romanzo Criminale het verhaal van de opkomst, heerschappij en ondergang van de Banda della Magliana. Het waargebeurde verhaal van deze beruchte bende die Rome tussen 1977 en 1992 onveilig maakte.

Dankzij de chaos die er op dat moment in Italië heerste, de hulp van enkele corrupte politici, en een vooropge zette en doordachte strategie kon de bende uitgroeien tot één van de machtigste misdaadorganisaties die Italië ooit heeft gekend.

Italië was maandenlang in de ban van deze spraakmakende televisie serie die is gebaseerd op de roman van Giancarlo De Cataldo. De serie geeft een geraffineerde en omstreden kijk op de Italiaanse mis daad en politiek, geregisseerd door Stefano Sollima en adviseur Michele Placido. In 2005 werd er reeds een speelfilm gemaakt met dezelf de titel, waarbij de regie in handen was van Michele Placido. Het succes van deze film, gebaseerd op het boek van Giancarlo de Cataldo, leverde een basis voor de serie, die televisiekijkend Italië weken achtereen in zijn greep heeft gehouden. Naast het feit dat het een onder houdend kijkspel is, is de tijdsgeest waartegen zich alles afspeelt, ook bijzonder. Er zijn onder andere veel interes sante auto’s te zien!

Links Il Libanese, rechts Il Freddo.

SERIE 1:

Italië, 1977. Drie jonge Italiaanse criminelen staan aan de wieg van een van de machtigste en hardste misdaad organisaties ooit. Drugshandel, ontvoeringen, terroris me... Il Libanese (de Libanees), Il Dandi (de dandy) en Il Freddo (de kouwe) schrikken nergens voor terug en hebben maar één doel: heel Rome in hun macht krijgen.

SERIE 2:

Aan het einde van het succesvolle eerste seizoen werd bendeleider Il Libanese vermoord. Het enige dat de over gebleven bendeleden verenigt, is wraak! Maar het gemis 19

20 De Huchtstraat 3, 1327 EA Almere telefoon: 036 5342343 - www.jave.nl

Marco Bocci als commissario Nicola

aan een leider dreigt hen op te breken: achterdocht en jaloezie overheersen. Tijdens de zoektocht naar de daders laten ze een spoor van executies en afrekeningen na dat niet onopgemerkt blijft door de politie. Het net rond de bende sluit zich...

Deze series zijn verkrijgbaar bij bol.com. Aan serie 1 is als bonus toegevoegd de film: Aldo Moro Il Presidente.

Rome, 16 maart 1978.

Nadat zijn vijf bodyguards zijn neergeschoten, wordt ex-premier Aldo Moro op klaar lichte dag ontvoerd door de communistische terreurgroep de Rode Brigade. Er was de staat veel aan gelegen om Aldo Moro levend terug te vinden. Zo werd de bende van Magliana ingezet om tegen veel geld uit te zoeken

Aldo Moro

waar de verblijfplaats van de ontvoerde Moro was. De, overigens volledig correcte, informatie werd echter door bepaalde poli tici moedwillig genegeerd en na 54 dagen werd zijn levenloze lichaam teruggevonden. Aldo Moro was tussen 1963 en 1976 tweemaal minister president van Italië. In zijn tweede termijn werkte hij aan een regering waar aan de communisten zouden deelnemen. Dat zette kwaad bloed, zowel in Italië als daar buiten. Tot op de dag van vandaag speculeert men over wie ver antwoordelijk was voor de dood van Moro. De Rode Brigades, de geheime dienst of de maffia.

Met in de hoofdrol niemand minder dan Michele Placido, de ster van de maffiaserie La Piovra en regis seur/adviseur van Romanzo Criminale.

knappe velgen

Ooit ben ik zo'n 20 jaar geleden in mijn naïviteit lid geworden van het register. Niet wetende wat een gemekker dit zou opleveren binnen de club over mijn velgen onder de spider, en dat hij of zij van achteren wel hoog op de veerpoten staat.

Niet origineel, je mag ze wel een schoonmaken, wel erg goud he!, hoogtevrees van achteren? Laat staan tijdens de winterspelen in galgary (goud he!)

Ok, het was niet de kleur die mij deed omgaan, maar wel het schoonmaken.

20 jaar aanslag op dat goud en evenzo veel jaar schoon (proberen) te maken heeft zijn tol geeïst.

Ze waren inderdaad niet meer schoon te krijgen, altans niet zonder dat dat mooie goud ging loslaten.

Afgelopen winter zijn we niet op vakan tie geweest, dus er was ineens budget over in het huishoudboekje.

In overleg met Harry Minnekus toch maar besloten om deze winter het hele spul wat te laten zakken en de velgen aan te pakken.

De tegenstanders van goud hebben gewonnen.

Ze zijn gestraald, en gemoffeld. Van binnen zwart en van buiten zilverkleur. Het geheel is daarna voorzien van een zijde matte coating.

geworden!

Ik moet zeggen, het geheel staat niet onaardig (nog bedankt voor al dat gemekker en gezeur).

P.M. mocht ik iemand over het hoofd zien tijdens een rit, neem het mij niet kwalijk, doordat ik nu wat lager lig, is ook mijn blikveld minder Gaston Lensink 21

MIJN OPA

'

S TRISTACH

deel 2

In de vorige Due Posti nr. 115 hebben jullie kunnen lezen waarom Salem Sutrovic zo verknocht is aan zijn Zastava 1300 oftewel "Tristach" (helaas was bij de drukker op de eerste pagina van zijn artikel de kleur weggevallen).

Hij vertelde van de historie en de restauratie in Bosnie.

Nu het emotionele verhaal over het weerzien met zijn vaderland, met Tristach.

De 1300 is een belangrijk onderdeel van mijn leven en de herinneringen roepen de gevoelens op die mij ook naar de plek trekken... de plek waar mijn leven begon... Het is intussen 19 jaar geleden sinds ik mijn geboorte plaats heb moeten verlaten... In mijn geheugen staat het beeld gegrift van de situatie toen wij vertrokken en alles daar achterlieten.

Het is weer lente en ik ben uitermate blij als het hard regent... het liefst zo veel mogelijk en zo hevig mogelijk.. Als de wegen schoongespoeld zijn van al het strooizout van de afgelopen winter is de tijd om mijn 1300 weer de weg op te rijden en de wegen te verblijden met een old school machine..

Mijn wens om naar voormalig Joegoslavie te rijden krijgt langzamerhand zijn vorm. Nodige acties volgen elkaar moeiteloos op. 1300 eerst APK klaarmaken voor de toe lating bij de RDW. Bij de plaatselijke vakgarage wordt geconstateerd dat het remsysteem nodige verversing nodig heeft.

Remcylinders worden gereviseerd, remschijven, rem blokken, en koperen leiding worden vervangen. Koplampen worden gesteld, ontsteking en carburateur worden eveneens goed afgesteld. Rdw keuring was naderhand een kwestie van formaliteit, we kwamen er moeiteloos door heen, zelfs kregen wij mooie woorden toe over het model en de staat ervan. Plan was om eind Juli te gaan rijden en twee weken later en 4000 km verder weer terug te zijn in Oss.

Mijn reis begon spontaan maar wel bijzonder op 22 juli, op mijn verjaardag. Nadat ik avond ervoor met een smoesje naar De Groene Engel werd gelokt door mijn goede vriend Frank om samen met zijn vrouw Joanda gezellig te dineren. Ik was totaal niet bezig met mijn verjaardag, was helemaal gefocust op mijn reis die gepland was op de 25ste.

Om middernacht werd champagne opengetrokken en de hele Engel zong voor me. Frank Lemeer heeft het hele maal geregiseerd, zelfs mijn lievelingsmuziek draaide. Mijn 1300 pronkte aan de overkant van de straat...

Na zo een momentum besloot ik gelijk te vertrekken, op mijn verjaardag te gaan rijden. Zo geschiedde. Om 3 uur na middernacht zat ik in de auto en we waren op weg naar het grootste avontuur uit onze levens.

Reis voltrok zich voorspoedig. Met 110km/h raasden we over die Autobahn richting Balkan. Mensen zwaaiden onderweg en moedigden ons aan uit de voorbijrijdende autos.

Bij sommigen las ik van de blikken af dat ze het zelf ook graag hadden willen doen... een oldtimer, alle tijd van de wereld en lekker kilometers vreten.

Hoe verder we van Nederland kwamen hoe mooier de reacties van mensen waren... vol verba zing en ongeloof zwaaiden ze ons toe.

Bij de kroatisch-bosnische grens kwamen alle douaniers uit de huisjes en gingen om mijn auto heen staan. Erg leuk en ongeloo felijk. Ik wist even niet hoe ik moest reageren, maar snel kreeg ik in de gaten dat ze het ontzet tend bijzonder vonden om Zastava, de Joegoslavische mercedes te zien met nederlands kenteken. Ik kreeg absolute voorrang ook van de overige auto's om door de douane en de grensposten te komen. Mooi was dat om mee te maken. Er droop onge loof bij alle aanwezigen dat deze auto uit Nederland kwam aanrijden. Douane medewerkers zijn strakke, glimmende bakken gewend, moderne, dure kilometervreters bestuurd door gastarbeiders die overal in Europa aan het werk zijn en met regelmaat naar het thuisfront komen om bij te tanken.

Na 21 uur aan een stuk rijden kwam ik bij mijn zus aan die in het noorden van Bosnie op vakantie verbleef met haar hele gezin. Het was intussen bijna middennacht en mijn 1300 heeft het uitstekend gedaan. Ik moet zeggen, ik was volledig op, dat signaleerde mijn lichaam, maar mijn geest was opgelucht en vrolijk dus we maakten er een feest ervan tot in de vroege uurtjes, die mooie zwoe lige nacht... Mijn verjaardagfeestje was compleet.

Dag later vertrokken we richting Mali Zvornik. Mijn zus en haar gezin in hun auto en ik met mijn 1300 voorop. 350 kilometer is het stuk dat voor ons stond. De weg over dalen en bergen, waar de weersomstandigheden erg wisselend zijn. Het was een mooie rit. Onderweg kwa men we vee tegen waardoor we midden op de weg moch ten staan wachten tot dat kudde is overgestoken, hoog in de bergen hadden we mist en nat wegdek, slecht onder houden wegen en superstrakke rijdstroken waar over 100km/h gereden kon worden.

Het werd steeds spannender nagelang we dichterbij de bosnisch-servische grens kwamen, dichterbij Mali Zvornik...

Zal ik zonder problemen Servie binnen mogen rijden, gaan ze bij de grens moeilijk doen over het feit dat ik er zolang daar niet meer ben geweest. Hoe is de situatie, hangt er dat sfeertje welk in 1992 ook hing. Dreigend, vrezend voor je eigen leven.... dat spookte door mijn hoofd en door heel mijn lichaam.. Op de grensovergang mocht ik mijn paspoort afgeven, de groene kaart en de autopapieren... iets wat gebruikelijk is bij de grensovergangen.Ook mocht ik gelijk de auto aan

Boven: onderweg naar Sarajevo.

Hiernaast: net voor de grens, spanning stijgt.

de kant zetten, motor afzetten en in de auto blijven zitten, wat niet gebruikelijk was... die vijf minuten leken wel drie dagen... weer spookten gedachten door mijn hoofd... zou zo een politiepatroulle onderweg zijn om mij op te pikken voor verhoor... wat voeren ze in hun schild?...

Even later kwam een politieagent naar me toe en contro leerde chassinummer van de 1300 en bekeek hem gede taileerd. Hij was benieuwd of ik kentekenplaten zelf heb vervaardigd, niet gelovend dat ik uit Nederland ben komen rijden. Na enige uitleg over de geschiedenis van mijn auto keken ze mij aan, met open mond luisterend naar mijn verhaal over mijn Tristach... heel trots op Zastava gaven ze mijn documenten terug en wensten mij veel kilometers en geluk met mijn 1300.

Vijf minuten later stond ik voor de poort van ons huis, achteruit opgesteld om de oprit op te rijden. Trillend van de spanning en met tranen in mijn ogen reed ik netjes, gecontroleerd en voorzichtig de auto op de oprit. Precies zoals mijn opa het deed... met de deur open en half han gend uit de auto keek ik achterom om de 1300 op de plek neer te zetten, op de plek waar mijn opa’s tristach altijd stond te pronken... voor het afzetten van de motor, paar keer gas geven zodat het carburateurreservoir volledig gevuld wordt met benzine... Een echte kenner zal weten waarom dit uit voorzorg wordt gedaan.

Alles leek even hetzelfde als 19 jaar geleden.

Binnenplaats, de huizen, er liepen katten rond en ik hoorde een haan kraaien.Zelfs de geur van onverwerkte benzine uit de uitlaat van de 1300 hing nog in de lucht tussen de huizen in. Met kippenvel en tranen over mijn wangen vloog ik in de armen van mijn ouders die naast de hele verrassing dat ze mij daar zien, ook hun ogen niet konden geloven dat ik met Tristach mijn reis heb gemaakt.

Alles leek hetzelfde en dat was het ook... het verschil is dat er geen oorlog meer is en dat mensen vrolijk zijn en zin hebben in hun eigen toekomst. 19 jaar lang is er wei nig aandacht besteed aan beheer van gebouwen en infra.. alles is vervallen en alles heeft een grote opknapbeurt 23

Weer thuis...

nodig.. Toch was ik blij dat ik er weer was... na een ont vangstfeestje van familie en vrienden ben ik in de kamer gaan slapen, op bed waar ik ter wereld ben gebracht. Dat heeft veel indruk op me gemaakt en elke keer als ik er aan denk eindig ik met kippevel.

Dag later kwamen nog meer bekenden om mij te groeten en te checken of ik inderdaad met Tristach ben ... ik was blij dat ik het met mijn 1300 geflikt heb toch bleef ik gecontroleerd in mijn blijheid omdat ik ook zo graag terug in Oss wilde komen aanrijden zonder pannen onderweg... het bleef mooi spannend en bijzonder. Op vrijdag ging ik vroeg rijden. Bestemming Sarajevo (200km). Onderweg naar Sarajevo reed ik over zoge naamde Karaula, een hoge bergtop. Vele chauffeurs mij den deze route vanwege bochtige wegen, steile afdalingen en gevaar voor overstekend wild. Dit is een bosrijk gebied, prachtige natuur en schone ijle lucht... in de winter is deze route bijna niet te doen vanwege zware sneeuwval.

In Sarajevo heb ik veel familie wonen maar ik ging deze keer om Frank op het vliegveld op te pikken. Onze wens was om met 1300 Bosnie te verkennen... voor Frank de eerste keer op de Balkan en voor de 1300 een uitdaging. Direct vanaf vliegveld gingen we rijden... Sarajevo stad verkent en de olypmisch berg.

In 1984 was Sarajevo gastheer voor de olympische win terspelen. Alle pistes en infra tbv de spelen zijn er nog, al dan niet aangetast door de oorlog van begin jaren 90. Al dit bijzonders staat op 1600m in de bergen. Ook vergezeld door mijn neef beklommen we de berg, in z'n twee en vol gas bedwongen we de haarspelden en de steile, bochtige wegen zonder twijfel in mijn krachtige, charmante 1300.

Dezelfde avond in een caffee in Sarajevo zijn Frank, mijn neef en ik uitgenodigd voor een dagje raften ergens in Midden Bosnie. Zonder twijfel hebben we de uitnodiging geaccepteerd en zijn vroeg in de ochtend gaan rijden. Ivan, zo heet de hoge berg ergens halverwege onze bestemming. Goed wegdek wel behoorlijk steil en bochtig. Met zijn drieen en met volle bepakking hebben wij Ivan ook bedwongen en een heerlijke lange, gezellige dag met een groep van 30 man geraft.

24 Op de terugweg reden we in kolonne. Iedereen vond dat wij met 1300 voorop mochten en dat iedereen graag volgt. Ik vond het een eer en mijn 1300 ronkte als een ware held.

Paar dagen later vervolgde ik mijn reis verder door Balkan. Een omweg naar Srebrenik, waar ik 1300 heb gevonden, leidde mij via Servie. Een zomerse lange dag- trip vol indrukken eindigde in een warm onthaal in Srebrenik, iedereen kent mijn 1300 daar. Dit omdat deze auto van de voormalige politiechef is geweest van Srebrenik, iedereen kende Ibro en zijn Tristach. Ook net na de restauratie had mijn 1300 altijd een vrije plek binnen de voetgangerszone, iedereen vond het ok. vooral om te zien hoe mooi die weer was geworden na de restauratie... ik mag best zeggen dat mijn 1300 De Trots van Srebrenik is.

Zoals gewoonlijk parkeer ik op de bekende voetstuk-plek. Direct zag ik glimlachen op de gezichten want nu is hij er weer maar dan met een mooi oranje kenteken. Heel bijzonder. Er werden gelijk grappen gemaakt over Ibro en zijn 1300. Ibro heeft nooit Europa gezien maar zijn 1300 is zelfs in Amsterdam geweest... en een Nederlander geworden.

Toen ik 's ochtends de stad in kwam rijden kwam ik Ibro tegen. Samen hebben we de 1300 gedetaileerd besproken. Ibro was zichtbaar blij en trots dat zijn 1300 in goede handen is gekomen en dat we zoveel al gereden hebben. Het komt erop neer dat ik in een jaar tijd meer kilome ters heb gemaakt dan Ibro in 15 jaar met dezelfde auto. Met tranen in zijn ogen vertelt hij dat hij was geinfor meerd dat ik terug ben met de auto maar weigerde gelijk te gaan kijken bang dat zijn hart het zou gaan begeven...

maar zegt hij, toen wij elkaar spontaan ontmoetten, sprong zijn hart van blijdschap dat hij hem weer zag. Een mooi mens is Ibro met een mooi levens verhaal waar 1300 een bijzonder onderdeel van onze levens maakt.

Uiteraard ben ik langs de plaat werker/spuiter Emir, langsgegaan om bij te praten. Hoewel ze mij

De Olympische Berg.

vervolg op pagina 26

nieuwjaarsborrel

15 januari 2012

Bij een Nieuwjaarsborrel denk je meteen aan sneeuw, ijzel, koukleumen, ruitenkrabben, dikke truien etc. etc.

Niets van dat al, gewoon een mooie lentedag!!!

Wel met oliebollen (gebakken door Henri en Stan), Appelbeignets, Glühwein, Zuurkoli en Boerenkoli à la Elisabethi, Spek en Worsten.

Er waren 2 Spiders bij die met open dak kwamen aanrijden! Die stonden te pronken, net als de Zastava van Salem Sutrovic, op de parkeerplaats, wat hadden die veel bekijks!

De gezelligheid van het bij elkaar zijn, leuke en af en toe minder leuke nieuwtjes uitwisselen. Kennismaken met nieuwe leden, die voor het eerst zo’n bijeenkomst meemaken, die als je even met ze staat te praten familie van kennis sen blijken te zijn!!! Leden die elkaar niet kennen, maar die na een paar uur uit elkaar gaan met een sfeer alsof ze altijd al met elkaar zijn omgegaan, die afspraken maken om samen te gaan rijden zodra het weer het toelaat……..

In zijn speech refereerde Jouke even aan het bijzondere jubileum weekend, de mooie ritten, de toch nog mooie nazomer, wat willen we nog meer! Nog een heerlijke zomer met veel “open” dagen.

Elisabeth kreeg bossen bloemen, bloemstukjes en tekeningen aan geboden voor de gastvrijheid die enorm gewaardeerd werd. Henri bood Paul en Martin van der Velde nog shirts aan die ze te goed hadden van dit Jubileum-

Mega-oliebol mét Spider!

25

weekend, met de mededeling dat zij voor het mooie logo op de shirts hadden gezorgd en nota bene geen shirt mee konden krijgen omdat ze wel heel erg klein uitgevallen waren… Nadat iedereen heerlijk gegeten, gedronken en gekletst had ging men weer naar huis, een aantal met een plastic bakje……. (wel terugbrengen voor de volgende keer!)

MIJN OPA

'

S TRISTACH

vervolg

op Facebook volgen en weten wat er gaande is met 1300, is het tevens ook bijzonder om de auto weer te zien.. Een gezellig bijpraten met de monteur eindigde in een constructief actieplan. Na het bijstellen van de kleppen hoorde hij een ongewenste tik in de motor. Hij wist te vertelllen dat de zittingen op de krukas speling hebben gekregen. Aangezien de kilometers die ik rijd zou het verstandig zijn om de krukas en het andere nodige alvast te reviseren. Mijn plannen werden bijgesteld en wij beslo ten om de totale motorrevisie uit te voeren.

De motor hebben wij bij de spuiter er uitgehaald en mee genomen. Emir heeft de bodem nogmaals beschermd en de wiellagers vervangen. Ook heeft hij de bladveren weer in de juiste boog geklopt zodat 1300 weer recht en trots op zijn wielen kon staan.

Als assistent van Edin, heb ben wij het voor elkaar gekre gen om binnen drie dagen de totale motorrevisie uit te voeren. Alle onderdelen zijn nieuw voor handen, dus hebben we de krukas "halve maantjes" vervangen, krukas machinaal laten bewerken, de zuigerringen vervangen, alle kleppen en toebehoren, kop en de blok gevlakt, de ketting en de tandwielen vervangen, en terugmonterend alle pakkingen vervangen. Ook hebben we uiteindelijk een nieuwe koppelingsset gemonteerd.

Nadat alles vastgedraaid was en de vloeistoffen zijn gevuld mocht ik de contactsleutel omdraaien... Met tra nen in mijn ogen hoorde ik het zoemend geluid van een nieuwe motor.. Ik straalde van blijdschap en mocht gelijk een proefrit

Ibro samen met zijn voormalige Tristach.

maken om verder eventueel ontsteking bij te stel len... geen gezoem van de wiellagers, een vlotte machine onder het gaspedaal, een ware water comfoor op de weg. Mijn 1300 was klaar voor nog vele avonturen en kilometers.

Blij waren Emir en Edin... het zijn ware vakmensen met een grote liefde voor 1300. Ik ben dankbaar dat ik deze mensen mag kennen.

Twee dagen later was ik weer onderweg naar Oss, maar nu met 130km/h over het europese wegennet. Nu is het bijzondere nog bijzonderder... in het bijzonder voor mij...

Graag neem ik u een keer mee naar de Balkan om het ware avontuur te beleven met uw geliefde auto....

Salem Sutrovic 26

vervanging distributieriem

Uit een zeer oude doos, uit de tijd van de typemachine en de gulden, komt deze publicatie van Hans Zoetbrood over een heel belangrijk onderwerp. Hoewel oud nog zeer actueel (lees de column van de voorzitter!).

27

28 29

RECEPTI

Recepti di Boerenkoli à la Italiani

For di ganse Famili, 4 personi: Ingrediënti: 5 kg Aardappelli 1 kg Boerenkoli, versi 200 ml Tomatii sausi 1 tl papri poedi 2 e1 pesto 10 gedroogdi tomati Parmesani kasi Koke di aardappelli gari mit salti, so ok di boerenkoli.

Stampi di aardappelli, mengi mi di boerenkoli, 200 ml tomatii sausi, papri, pesto en gedroogde tomati in heli kleine stukkii.

Op smaki brengi mit peperi en salti.

Parmesoni kasi eroveri.

Één uri in overi bi 200 ºC, laatsti 10 minuti bovi in di overi met grili an.

Boni appetiti Elisabethi di Vriesi

30

een sleephulp met nasleep...

Een horrorstory door Martin van der Velde

Wat als een grandioos weekend zou eindigen, begon met een drama. Het was woensdag 28 september 2011, een ongekende nazomerwarmte hing over Nederland. Het plan was dat mijn broer Paul en ik deze dag op ons gemak naar een gezellig hotelletje in België zouden toeren voor een lang weekend met andere Spideristi.

Dus kapje open, wat kon ons gebeuren?

De Spider (Speedy voor intimi) was in al de jaren dat ik deze bezit (36 jaar!) een zeer betrouwbare reisauto gebleken, en heeft mij maar twee keer niet op eigen kracht thuis gebracht. De eerste keer in 1979 door een oorzaak van buitenaf, namelijk een tegenligger in een Mercedes die links door de bocht kwam en niet meer te ontwijken viel. De Spider total loss, oftewel de schade bedroeg Fl. 6000,- en de dagwaarde (5 jaar jong!) was maar 5000,-! Auto’s schreven hard af in die tijd, en vooral de gestaag roestende Fiats... Mijn Spider was preventief zwaar geïn jecteerd met Dinitrol door de eerste eigenaar en dus nog puntgaaf. Om een lang verhaal nog langer te maken; het kostte mij een jaar om vooral kleine onderdeeltjes bij elkaar te sprokkelen om de reparatie te voltooien. In Californië was toen wel van alles te krijgen, daar zwermde het van de Spiders. Ik was bij een Fiatdealer op onderdelenjacht waar er maar liefst 12 nieuwe op afleve ring aan de gelukkige eigenaars stonden te wachten. De tweede keer was een aantal jaren later. Op weg naar een meeting met een aantal Spideristi naar een evenement van de Duitse Club, hield de motor plot seling in tijdens het optrekken vanaf de rotonde in de A12 bij Velp, en de opgetrommelde Wegenwacht stelde vast dat er een zuiger “gesmolten” was! Pas vele maanden later, toen de motor al lang weer draaide met Mahle zuigers, begon ik mij te realiseren dat de schade waarschijnlijk kwam door Shell super benzine. Er was toen kortstondig een benzine op de markt die werd geadverteerd “met vlampuntversterkers”. Blijkbaar werd daardoor het verschijnsel “high speed knock” ver oorzaakt, ook bekend als pingelen, maar dan bij hoge toerentallen waardoor het niet hoorbaar is. Als ik toen de wijsheid had om Shell aan te klagen had ik mijn kosten misschien ruimschoots terug gehad. Die speciale benzine was immers schielijk weer van de markt verdwenen… Maar we dwalen erg af, ik begon over de betrouwbaar heid van mijn Spider, ook na de wintermaanden in een onverwarmde garage was starten niet echt een probleem. Even eerst de elektrische benzinepomp de vlotterkamer laten voldraaien, choke uit en presto: starten-lopen! Daarom was het onverwachts dat die bewuste woensdag na het probleemloos starten en rustig wegrijden, ruim 6 kilometer van huis bij de rand van Amerongen de motor afsloeg op een recht stuk weg. Ik kon nog net de auto uit laten rollen tot op de parkeerstrook voor de dorpsplatte grond, en we doken eens onder de motorkap. De verbazing werd steeds groter, alles leek te werken: De startmotor tornde lustig rond, er was ontsteking, de carburateur sproeide benzine in het inlaatspruitstuk, maar geen plofje te horen bij ontelbare startpogingen. Door drukke bezigheden waren we nogal laat vertrokken en hadden onze spidervrienden in het hotel al verwittigd (om maar alvast een belgisch woord te gebruiken) dat het diner voor ons niet haalbaar zou zijn. Het werd nu al schemerig, (het was eind september dus) en zowaar na één uur onduidelijk getob onder de motor kap startte de Spider na bijna de laatste stuiptrekking van de accu! Het leek ons niet raadzaam met een dergelijk onduidelijke storing aan de auto een reis in het donker van enkele uren te maken, en we besloten maar thuis te gaan slapen en het Belgische front in te lichten dat we helaas een dagje later kwamen. Dus de motor liep weer als een zonnetje en we keerden om. In Leersum stopten we bij een brievenbus om nog een brief te posten, en zette ik de motor af. Dat had ik beter niet kunnen doen, het bleek onmogelijk om weer te starten… Op een boogscheut (ik werp niet graag stenen) afstand van onze parkeerplek woont een goede kennis, en zij was zo vriendelijk in haar auto Paul even thuis te brengen om zijn dagelijkse Ford op te halen als sleepauto voor de Spider. Dus na enige tijd kon de sleepkabel worden vast gemaakt, aan de trekhaak van de Ford en aan het solide trekoog, tevens bumpersteun van de onwillige Spider.

Het parcours in Leersum, het dorp uit richting huis begon met een rotonde, en vlak daarna een verkeersdrempel in 31

advertentie HORSSEN

Achteraanzicht van de bumper: De van buitenaf stevig uitziende trekbeugel.

Het losgescheurde stukje plaatwerk.

een bocht. Het was daar dat de sleepkabel wel erg slap begon te hangen doordat de trekkende auto nogal vaart verloor op de verkeersdrempel, en de (lichtere) Spider er vlotjes overheen hobbelde. Op dat moment ging mijn haar rechtovereind staan, ik zag Paul optrekken na de drempel, en de kabel hing heel erg slap… Ik zette mij figuurlijk schrap omdat ik ver wachtte dat de nylon kabel door de schok zou breken, maar er gebeurde iets anders! Ik hoorde een krakend geluid, en wat meteen tot me doordrong was dat een brekende kabel heel anders klinkt… Ik ging vol op de klaxon hangen om Paul te laten stoppen en zag dat de kabel wel los was inmiddels, en hoorde een geluid van over de grond slepend metaal. Mijn ergste vermoeden klopte, de voorbumper was aan één kant losgescheurd van de auto en hing als een modern kunstobject geknikt op de grond, waar ik wel door heen kon zakken op dat moment… Ik aanvaarde het lot gelaten, het had geen zin iemand de schuld te geven, Paul voor het slepen, mijzelf voor het niet strak houden van de kabel òf de gemeente Leersum voor de verkeersdrempel. De boosdoener is Fiat, of meer nog Pininfarina door de foute constructie van de sleepogen onder de bumper. Als dit sterk genoeg zou zijn, was de kabel gebroken en verder geen grote schade ontstaan. In mijn 40-jarige ervaring met oude auto’s heb ik tientallen malen auto’s gesleept, waarbij soms een kabel brak, één keer wel een deukje in een grille veroorzakend.

Met de moed der wanhoop werd de bumper maar hele maal gedemonteerd, en de kabel vastgemaakt aan een triangel van de wielophanging. De 5 kilometers naar huis gingen verder voorspoedig, maar enerverend, zo kort achter een andere auto zonder rembekrachtiging… De volgende morgen, (ik had desondanks goed gesla pen), gingen Paul en ik de schade eens goed bekijken, en vooral waarom het was fout gegaan. Het vervelendste bleek dat het linkervoorscherm door het omzwikken van de bumper wat ontzet was, er zat een lichte golf in en een flauwe knik in de spatbordrand. Voor de rest zou er mee te rijden zijn, met de nummer plaat provisorisch bevestigd onder de grille. Het enige was het startprobleem dat nog opgelost moest worden. Enige uren verder waren we daar nog niet uit, Speedy had er nog steeds geen zin in. Om toch nog van een leuk weekend te kunnen genieten besloten we tot plan B over te gaan, dus mijn 124 Coupé van ‘67 moest ons vervangend transport worden, wel jammer met een nazomer van 25 graden overdag! Het enige was dat de banden onder de Coupé wel mooie Michelins XAS zijn, maar ongeveer even oud als de auto. Ze zien er nog puntgaaf uit, na pas 32.000 km’s in 45 jaar, maar zijn wel knalhard, en niet helemaal vertrouwd op een lange rit naar de Ardennen. We besloten de Spiderwielen onder de Coupé te zetten. Dus de stoelendans begon, met één goede garagekrik, wat as-steunen, twee auto’s en 8 wielen. Het was alweer bijna avond toen we eindelijk vertrokken, in België waren ze op de hoogte van onze late aankomst daar, en ze beloofden op ons te wachten. De reis ging tamelijk voor spoedig (bij 3 tankstations moeten stoppen voordat we een ouderwetse duplo-lamp voor een koplamp hadden gevonden), en we werden bijzonder hartelijk opgevangen door de op de veranda borrelende spidervrienden. Het verdere weekend was onovertroffen fantastisch. Elke dag een geweldige picknickluch in de blakerende zon, leuke landschappen en natuurlijk goed gezelschap.

De Spider staat sinds die tijd voor straf in de hoek, ik heb er geen tijd voor gehad tot nog toe, en ‘s winters is het ook niet lekker sleutelen in de onverwarmde garage. Als ik de oplossing heb van het startprobleem laat ik het nog weten. Wat de sleepogen-annex-bumpersteunen onder de voor bumper betreft, tenminste van de oude europese uitvoe ring, de bevestiging ervan is zwaar onder de maat. Het is een solide beugel, maar die zit met twee dikke bouten aan een fragiel stukje plaatstaal vast! Een omgezet plaatje wat met enige puntlasjes aan een chassisbalk hangt… Bekijk de foto’s voor details. Moraal van dit verhaal:

Gebruik NOOIT deze bumpersteunen om de auto aan te slepen!!!

Hopelijk kan ik na plastische chirurgie mijn weer fraaie (Spider)neus laten zien op een volgende clubmeeting.

Martin van der Velde 33

ADVERTENCIONE

PRIJS: INZENDEN:

Advertencione (kleine advertenties) zwart-wit/kleur, met of zonder foto: voor clubleden C 5,00 - voor niet leden C 10,00 per e-mail naar: [email protected]

BETALING:

overmaken op girorekening 42140, t.n.v. Fiat 124 Sport Spider Register te Zevenbergen o.v.v. 'plaatsing advertentie'

TE KOOP

FIAT 124 SPIDER 2000 USA 1981 Zwart

Deze auto verdient beter, wie durft de uitdaging aan?

De auto is nu bijna 4 jaar in mijn bezit en daarvoor is de carrosserie volledig gerestaureerd en overgespoten, 105.000 kilometer op de teller staan, 2 liter motor.

Kap nog in oorspronkelijke staat en zou vervangen moe ten worden als je met nat weer wil rijden. Dat heb ik nooit gedaan en rij dan ook altijd met de kap naar beneden, ook in de winter! Maar regen, nattigheid of sneeuw heeft hij dan ook zelden gevoeld.

Toch ging het mis. Ik had een mooie droge stalling in de buurt. Echter de eigenaar stopte ermee, gelukkig bood een kennis stalling aan bij zijn huis onder een nagenoeg afgeslo ten carport tot dat ik wat anders heb. Verder weg en niet zo mooi afgesloten als de vorige maar het is tenminste iets.

Totdat op 5 januari een stevige storm een deel van schuur van zijn buurman de lucht in tilde en deels op mijn cabrio liet belanden… hevige storm, code oranje niemand dekt de scha de. Er is een houten balk op het linkerachterspatbord geval len, net op het tankkapje. De kofferklep heeft wat dutsen maar is volgens mij gemakkelijk te herstellen. Op voorspat bord een kras van 5 cm lang waar een dakplaat op is geval len. Zie foto’s.

aan puurder autorijden dat dit bestaat niet!

Ik wilde de auto dit voorjaar verkopen omdat ik geen goede stalling kan vinden maar dit incident maakt het nu wel lasti ger. Tenzij er een handige persoon is die er wel brood in ziet.

Daarom: Wie wil goedkoop en stijlvol cabrio rijden want dat heb ik zeker en veel gedaan. De auto heeft altijd gestart ook na maanden stilstand en zonder de accu te verwijderen. Nooit pech gehad en jaarlijks zijn periodieke onderhoud gehad. Nota’s hiervan zijn nog in mijn bezit. De auto is niet perfect, kachel doet het niet maar ik rijd er zelfs in de winter mee met kap naar beneden. Muts op en handschoenen In de beige leren bekleding die nog origineel is zit één klein scheurtje in de stoel van de bestuurder en een scheur in de hoofdsteun van de bijrijder.

Verder moet je een auto voelen en ruiken dus als je denkt dat je de stormschade kunt herstellen zou ik deze kans niet laten lopen.

APK tot 04 juli 2013! Dus daar heb je voorlopig geen omkijken naar.

Vraagprijs: Tja vind ik lastig. Maak een afspraak, kom kijken en doe een redelijk bod.

Reacties: Stephan Tempel (Apeldoorn) Telefoon: 06-13766137 of 055-3668275 E-mail: [email protected] 34

TE KOOP

FIAT 124 1.8 SPORT SPIDER US 1978 Beige

In originele en prima staat verkerende ameri kaanse spider. De beige lak zit er nog goed op! Heeft in Nederland altijd binnen gestaan en is goed onderhouden (eerst door Dick Baas en later door Harry Minekus). De leren stoelen zijn voorzien van schapen-

TE KOOP

FIAT-SPIDER 124 SPORT PININFARINA 2000 CC CALIF. IMPORT

Te koop wegens ziekte.

Bouwjaar 1985. Motorisch prima, zeer goed onderhouden.

Automaat, kleur groen.

Extra rekje op de achterklep, met rieten koffer.

vachten (koel in de zomer en lekker warm in de winter). Afdekhoes voor de softtop is aanwezig. APK tot oktober 2012. Vraagprijs € 7.250,- Reacties aan [email protected] of 06-21518844 (Hans).

Vraagprijs € 8000, Info: A.Hemels, Tel 072/5067185 EmaiL: [email protected]

TE KOOP

Ik heb een Spider 2000 (ex Californië) die behoorlijke aandacht behoeft, die ik haar niet kan geven. Kennen jullie iemand (hobbyist met tijd en ruimte) die deze van mij over kan nemen? Onderhoud laatste jaren gedaan door Harry Minekus, interieur en exterieur niet best, motorisch, mechanisch, onderstel goed.

Ik hoop iemand mij en de jonge dame verder kan helpen.

Maarten Nuyten - [email protected]

Amersfoort 35

AAndAcht en zorg voor uw klAssieker

OTL_Advertentie_DuePosti_A4+3mmAfloop_FINAL.indd 1

OLDTIMER

LAND

CLASSIC CARS Onderhoud ~ Reparatie ~ Preparatie ~ Revisie 033 453 15 70 www.oldtimerland.nl ~ [email protected]

20-10-11 18:35