Transcript Klik hier - sc Heerenveen

Corner | Januari 2017
11
choon
n:
ag
ur
ak
22
Anb
Bindw
IJslanders aarden in Friesland
De IJslandse familie bijeen in het centrum van Heerenveen. Achter v.l.n.r: Snjólaug Heimisdóttir, Heimir Gudlaugsson, Björk Sigurfardottir. Voor Fannar en Birkir Heimisson.
Met het gezin van IJsland naar Friesland verhuizen voor de voetbalcarrière van zoon
Birkir. De familie Heimisson maakte afgelopen zomer de grote stap. Een ingrijpende
gebeurtenis die goed uitpakt. ‘We voelen ons hier thuis.’
anders dan op het platteland van IJsland.
Als je in kleine dorpjes komt, waan je je 50
jaar terug in de tijd,’ aldus Heimir.
Bijna het volledige gezin, alleen dochter
Snjólaug Heimisdóttir bleef achter om in
Reykjavik te studeren, verhuisde afgelopen
zomer naar Heerenveen. Het was een
weloverwogen beslissing, waar de familie
eind 2016 nog volledig achter staat. Toch
was de start moeilijk, erkent moeder
Björk Sigurfardottir. ‘We misten de routine
van ons dagelijkse leven. Mijn man en ik
werkten op IJsland beide en moesten er
aan wennen iedere dag bij elkaar te zijn.’
Bepaalde zaken moesten wennen, zoals
de vele fietsers in het verkeer. Een
ongewoon fenomeen voor IJslanders.
‘Die zie je bij ons niet veel. In het begin
lette ik er amper op, maar je moet snel
leren, want de fietser is beschermd,’
vertelt Heimir lachend. De winterse
omstandigheden mist het gezin niet. ‘Op
IJsland heb je altijd dagen dat je auto
volledig is ingesneeuwd en kinderen
niet naar school kunnen. Hier hoeven
we alleen de autoruiten even schoon te
krabben, wel zo makkelijk.’
Het is halverwege december als we de
familie Heimisson bezoeken. De kortste
dag van het jaar nadert met rasse schreden.
De donkere dagen voor Kerst doen hun
bijnaam eer aan. Het is half tien ’s ochtends,
maar mist en ochtendschemering hebben
Friesland nog volledig in een trieste greep.
Depressiviteit ligt op de loer, maar niet bij
de Heimisson’s.
Die zijn wel wat gewend. Op IJsland is het
in december hooguit vier uur licht. Om tien
uur ’s ochtends is het nog pikkedonker
en tegen half twee ’s middags begint
het alweer te schemeren. Toch went het
gebrek aan daglicht nooit helemaal. Niet
voor niets vieren de IJslanders in februari
Þorrablót, een festival ter ere van het
lengen van de dagen.
‘Het is een oude traditie waarbij veel
walvis en zeehond wordt gegeten,’ legt
vader Heimir Gudlaugsson uit. ‘Het is wel
een gebruik dat langzamerhand aan het
verdwijnen is. Þorrablót is nog populair
bij de oudere generatie en in de dorpen.
In Reykjavik amper meer. Vooral de jeugd
haakt af. Dat we het lengen van de dagen
vieren is niet vreemd. Ook al ben je op
IJsland geboren, de wintermaanden zijn
hard voor de mensen.’
Werk hebben Heimir en Björk nog niet
gevonden, maar het echtpaar is er
ondertussen aan gewend om veel samen te
zijn en vindt afleiding in hardlopen. ‘Wij zijn
beide fanatieke hardlopers, hebben ooit
een marathon gelopen en rennen nu veel
in de bossen bij Oranjewoud. Daarnaast ga
ik vaak naar de sportschool en natuurlijk
zorgt het voetbal voor afleiding,’ vertelt
Björk.
Het is een voordeel dat het leven in
Heerenveen overeenkomt met dat in
Akureyri, waar het gezin vandaan komt.
‘Beide plaatsen zijn ongeveer even groot en
de atmosfeer is hetzelfde. Mensen zijn er
net als hier rustig en trots op hun afkomst.
Het valt op hoe trots men hier op Friesland
is. Het leven in Akureyri was goed, heel
‘Voetbal heeft ons
leven compleet
veranderd’
Winkelen in Nederland is een stuk
voordeliger. Omdat IJsland vrijwel alles
moet importeren, zijn de prijzen hoog.
‘Maar het aanbod verschilt niet veel,’ vertelt
Björk. ‘Het aanbod en de kwaliteit van fruit
is hier beter en goedkoper, maar in IJsland
hebben we meer vis. We missen de vis,
gelukkig komen er af en toe vrienden over
die vis voor ons meenemen.’
De familie voelt zich welkom in Friesland.
De mensen zijn vriendelijk, open en
behulpzaam. Toch knaagt soms het gemis
van familie en goede vrienden. ‘Dat komt
vooral door de taal. Alle communicatie
verloopt in het Engels. Dat gaat goed,
maar in het IJslands praten we met meer
diepgang en emotie over de belangrijke
zaken in het leven. We kunnen ons gevoel
niet altijd kwijt,’ legt Heimir uit.
De tevredenheid over de keuze om naar
Friesland te verhuizen, heeft ook te maken
met het feit dat Birkir goed presteert.
Vader en moeder zijn trots op hun 16-jarige
zoon. ‘Hij is één van de besten van het
team en enorm gedreven. Voor Birkir was
het goed om te vertrekken. Op IJsland kon
hij niets meer leren. In Akureyri is Birkir
een ‘big thing’. Hij is na Aron Gunnarsson
(aanvoerder IJsland) pas de tweede speler
van Akureyri die naar het buitenland is
vertrokken.’
Birkir wacht mogelijk een mooie profcarrière en het tweede talent dient zich
aan. Fannar, het 5-jarige broertje van
Birkir, beschikt ook over bovengemiddelde
kwaliteiten. ‘Wel bijzonder, want mijn
vrouw en ik hadden niets met voetbal. Ik
deed aan paardensport, mijn vrouw aan
atletiek en nu heeft voetbal ons leven
compleet veranderd,’ besluit Heimir.
Gurbe van der Woude