Transcript 23 - 01 - 2017 • Η αληθινή προσευχή απομακρύνει κάθε λύπη και

23 - 01 - 2017

Η αληθινή προσευχή απομακρύνει κάθε λύπη και αθυμία. (Γέροντας Αιμιλιανός)

Άλλο κατάθλιψη και άλλο κατάνυξη. Η αληθινή πνευματικότητα έχει χαρά και ευχαριστία.

Η αίσθηση της παρουσίας του Θεού στη ζωή μας απομακρύνει τους οποιουσδήποτε
λογισμούς μας βασάνιζαν, τα οποιαδήποτε ερωτήματα.

Προϋπόθεση της αληθινής προσευχής είναι η ανάπαυση, η οποία με τη σειρά της
προϋποθέτει την εσωτερική συγκίνηση και την ευχαριστιακή διάθεση.

Όταν είμαστε ευχαριστημένοι, είμαστε αναπαυμένοι και μπορούμε να κάνουμε
προσευχή. Αντίθετα, όταν είμαστε δυσαρεστημένοι, ταραγμένοι και κουρασμένοι εσωτερικά,
το κενό που έχουμε, αμαρτάνοντας προσπαθούμε συνήθως να το καλύψουμε.

Προσευχή γίνεται μόνο όπου υπάρχει μεθύσι της ψυχής με τον Θεό και όπου υπάρχει
ευφροσύνη στην καρδιά. (Γέροντας Αιμιλιανός)

Με τις διάφορες εξαρτήσεις μας, π.χ. λόγω κατάχρησης του ίντερνετ και της τηλεόρασης,
χάνουμε τη φρεσκάδα μας, καθώς και την ικανότητα να κάνουμε ουσιαστικά πράγματα.
Χάνουμε την ικανότητα ακόμα και να προσευχόμαστε.

Όταν ένας άνθρωπος έχει αληθινή προσευχή, τότε είναι χριστιανός, τότε είναι του Θεού.

Τίποτα δεν μπορεί να είναι ζωντανό στη ζωή μας, αν απουσιάζει αυτός ο εσωτερικός
σφυγμός, που είναι η προσευχή.

Είμαστε πλασμένοι από τον Θεό και για τον Θεό.

Έχουμε τη δυνατότητα να συναντήσουμε τον Θεό και να αναλάβουμε την ευθύνη της
προσωπικής σχέσης μαζί Του. Αντί όμως να εκμεταλλευτούμε αυτή τη δυνατότητα, εμείς την
ακυρώνουμε είτε με το κλάμα, είτε με το φαγητό, είτε με τον ύπνο, είτε με το κουβεντολόι.

Το πολύ κουβεντολόι δείχνει ότι δεν θέλουμε να σταθούμε ενώπιον του εαυτού μας και
ενώπιον του Θεού, βλέποντας την ευθύνη που έχουμε στη ζωή μας.

Να προσεγγίζουμε τον Θεό απαλά, χωρίς άγχος και αγωνία. (Όσιος Πορφύριος)

Αυτό που μας εξελίσσει είναι η χάρη του Θεού. Δεν εξελισσόμαστε από μόνοι μας.

Η βολεμένη ζωή είναι εμπόδιο στο να έχουμε την τέλεια προσευχή.

Οι εκτός Εκκλησίας άνθρωποι που ασωτεύουν και που δεν γνώρισαν την Εκκλησία είναι
πιο αρεστοί στον Θεό από τους βολεμένους χριστιανούς.

Όταν ασχολούμαστε με τον Χριστό και Αυτός είναι ο πόθος μας, τότε όλα τα άλλα μας
φαίνονται μικρότερης σημασίας.

Η αίσθηση της απώλειας του Θεού συγκρίνεται μόνο με αυτή της απώλειας ενός παιδιού
μας, και είναι ακόμα πιο θλιβερή αίσθηση.

Ο άνθρωπος που κάνει πνευματική ζωή και ποθεί τον Χριστό είναι ξύπνιος και στις
καθημερινές του ασχολίες και συναλλαγές, βέβαια ενεργώντας με τρόπο πνευματικό.

Η διάσπασή μας και η πολυπραγμοσύνη μας οφείλεται στο ότι δεν βρήκαμε τον Έναν που
έχουμε ανάγκη, δηλαδή τον Χριστό.

Ενός δε εστί χρεία: Έναν έχουμε ανάγκη. (Κύριος)

Η ζωή μας να έχει δύναμη. Να μην είναι ασθενική και κακόμοιρη. Κακομοιριές δεν
φθάνουν στον Ουρανό. Άλλο όταν πάσχουμε από κάποια ψυχική ή σωματική ασθένεια, που
είναι για μας μεγάλο βάρος, αλλά και που ο Θεός τότε θα μας κρίνει διαφορετικά.

Όταν ενωνόμαστε με τον Θεό, γινόμαστε κι εμείς θεοί. (Γέροντας Αιμιλιανός)

Το Άγιο Πνεύμα μάς επιθυμεί, μας ζεσταίνει και μας δίνει τις προϋποθέσεις, για να
ενωθούμε με τον Θεό.

Το Άγιο Πνεύμα καραδοκεί για ανθρώπους που ποθούν να συναντήσουν τον Θεό και να
σχετισθούν μαζί Του. Και κάθε φορά που βρίσκει έναν τέτοιο άνθρωπο, τον "αρπάζει" και
κάνει όλη την απαραίτητη δουλειά.

Το άδειασμά μας από λογισμούς, π.χ. μισή ώρα πριν από την προσευχή, είναι μεγάλη
υπόθεση και απαραίτητη προϋπόθεση για μια καλή προσευχή.

Όταν οι δαίμονες δουν ότι είμαστε πρόθυμοι για προσευχή, μας βάζουν την ιδέα ότι
εκείνη την ώρα είναι ανάγκη να κάνουμε κάτι άλλο, ώστε τελικά να μην προσευχηθούμε.

Να μην παραφορτώνουμε το μυαλό μας με σκέψεις και να μην εξαντλούμε τον νου μας.

Να λειτουργούμε αφαιρετικά και με απλότητα. Να μην φορτώνουμε τον εαυτό μας με
περιττά πράγματα. Και αυτά με τα οποία είμαστε φορτωμένοι να μην γεμίζουν πολύ την
καρδιά μας και να μην μας εξαντλούν.

Η αφαιρετικότητα είναι πιο σπάνια στις γυναίκες απ’ ό,τι στους άνδρες.

Η αφαιρετικότητα και η λιτότητα (όχι κατάχρηση) του μυαλού μας αναπαύει εμάς, αλλά
επίσης αναπαύει και όσους είναι κοντά μας.

Ο άνθρωπος που ασχολείται με πολλά είναι γεμάτος λογισμούς και κατά συνέπεια
δύσκολα μπορεί να κάνει και να διατηρήσει μια σχέση.

Η προσευχή μάς δίνει κατεύθυνση ζωής και μας ελευθερώνει.

Ο γάμος είναι δυνατότητα κοινής των συζύγων αναφοράς στον Χριστό και αγάπης προς
τον Χριστό.

Η σημερινή εποχή χαρακτηρίζεται από την έντονη επιθυμία των ανθρώπων να έχουν
εμπειρίες. Πάνω σε αυτό οφείλουμε να γνωρίζουμε ότι η μέγιστη εμπειρία είναι η προσευχή
και η σχέση με τον Χριστό.

Έχουμε ευθύνη για τα χαρίσματά μας, τα οποία άλλωστε μας τα έδωσε όλα ο Θεός.

Τα χαρίσματα τα έχουμε για διακονία αγάπης στο κοινό σώμα των ανθρώπων κι όχι για
σύγκριση με τους άλλους και ικανοποίηση φιλοδοξιών. Τα χαρίσματα τα έχουμε, όχι για να
σκληραίνουν την καρδιά μας, αλλά για να τη μαλακώνουν.

Τα χαρίσματα τα έχουμε, για να οικοδομήσουμε σχέση με τον Χριστό.

Πολλοί άνθρωποι κλαίγοντας για τις αμαρτίες τους έχασαν τον προσανατολισμό τους. Για
να μην λοιπόν πλανηθούμε, οφείλουμε να προσέχουμε τα νοήματα. (Γέροντας Αιμιλιανός)

Το χάρισμα που έχουμε ανάγκη είναι ένα. Και αυτό είναι το χάρισμα της μετάνοιας.

Ένα χάρισμα που δεν υπηρετεί τον πνευματικό λόγο μπορεί να είναι πλάνη και εκ του
πονηρού κι όχι του Θεού, κι ας φαίνεται ότι είναι κάτι υπερφυσικό. Ή μπορεί να είναι του
Θεού κι εμείς να κάνουμε κακή χρήση αυτού του χαρίσματος και να ζημιωνόμαστε.

Απολυτοποιείται κάτι μόνο για τον λόγο που υπηρετεί και για κανέναν άλλο λόγο, καθώς
επίσης όταν γίνεται με σωστό τρόπο. Η ζωή μας, για παράδειγμα, βρίσκει την υπόστασή της
και τον προσανατολισμό της, μόνο όταν υπηρετεί τον αληθινό λόγο που ζούμε και όταν
προσέχουμε τον τρόπο με τον οποίο ζούμε.

Δεν δουλεύουμε για να δουλεύουμε. Δεν προσευχόμαστε για να προσευχόμαστε. Δεν
έχουμε χαρίσματα για να έχουμε χαρίσματα. Δεν ζούμε για να ζούμε. Όλα αυτά, που δίνονται
ως παραδείγματα, έχουν λόγο και θέλουν τρόπο.

Ο δρόμος για τον Θεό δεν είναι ο ίδιος για όλους τους ανθρώπους. Οπότε, ο κάθε
άνθρωπος μπορεί να επιλέξει τον δικό του.