Transcript Klik hier voor verdere info

Dankwoord van P. Jef Van Kerckhoven tijdens de viering van zijn afscheid als pastoor
in Kontich-kazerne zondag 15/01/2017.
Beste Parochianen, beste familieleden, beste mensen van ons gemeentebestuur, beste mensen
die ons bisdom vertegenwoordigen en goede vrienden allemaal,
Voor mij is hier afscheid nemen, in onze gezellige levendige parochie van Kokaz, mogen
terugkijken op 38 jaar samenwerken, mijn jaar stage hier in 1979 inbegrepen, samen plannen,
samen vieren en samen bidden. Het is stilstaan bij de vele goede ervaringen en blij zijn
omdat wij ze samen mochten beleven. Het is fier zijn omdat zovele mensen samen hebben
gewerkt, omdat ieder van ons een stuk verantwoordelijkheid op zich heeft genomen. Het is
dankbaar zijn omdat we mekaar begrepen, omdat we samen bekommerd zijn geweest om een
geloofsgemeenschap op te bouwen die nog toekomst heeft, ook al moeten jullie het nu met
een priester minder doen. Het is dankbaar zijn omdat dit alles mocht gebeuren.
Afscheid nemen is voor ieder van ons ook de spijt en de pijn voelen van het uit mekaar gaan,
van het vertrouwde te moeten loslaten en toch te weten dat we mekaar begrepen in onze visie
op geloofsgemeenschap. Het is de pijn voelen om het einde van een goede samenwerking.
Mensen loslaten, met wie je een lange weg hebt afgelegd, doe je niet zo maar. Al die
herinneringen zijn kostbare geschenken die we meedragen, zeker als je 43 jaar op een plaats
hebt gewoond, waar je heel graag was en waar ik me echt thuis voelde.
Afscheid nemen is ook naar de toekomst kijken. Het is niet het einde van iets beleven maar
ook naar de toekomst het nieuwe zien.Voor mij is dat nog meer dan voorheen een
engagement voor een andere pastorale eenheid in de Kempen, dichter bij mijn wortels, maar
wel zonder eindverantwoordelijkheid, want anders moet je niet op pensioen gaan. Maar toch,
stil zitten hoort er niet bij.
Voor jullie is het onze parochiegemeenschap verder dragen met de priesters, diakens,
gebedsleiders en -leidsters van de nieuwe pastorale eenheid die eraan komt. Het is ook verder
bouwen aan een geloofsgemeenschap die uitnodigend is voor deze tijd. Het is weer opnieuw
zich engageren en investeren in nieuwe mensen en nieuwe visies. Het is weer opnieuw
samen proberen te bidden, te vieren, te getuigen en te helpen in de naam van de Heer Jezus
Christus.
Mensen op de weg van Jezus zetten. Dat heb ik in die 38 jaar dat ik hier ben geweest ook een
beetje proberen te doen. En wat me goed deed was dat heel veel mensen in Kokaz dat op hun
beurt bij mij hebben gedaan, mij hebben bezield, gemotiveerd, bevestigd, gaande gehouden
en dat op een heel lieve en warme manier.
Vandaag nemen we afscheid van elkaar. En nu moet ik niet zeuren, want ik heb er zelf voor
gekozen. Maar toch , het doet pijn, is niet fijn. Ik moet heel wat loslaten wat ik eigenlijk vast
wil blijven houden. Al datgene dat me in de loop der jaren dierbaar is geworden, waar je bent
van gaan houden.
Zo heb ik hier in Kokaz altijd genoten van de liturgie: een goed koor, tal van werkgroepen,
die heel wat tijd, zorg en aandacht besteden aan de eredienst. Het was niet moeilijk om hier
voor te gaan.
1
Er was iets, ja hoe moet ik het zeggen: door en met jullie kon en mocht ik iets proeven van
Boven met een hoofdletter. Datzelfde heb ik ook mogen ervaren op andere terreinen, rond de
catechese, de diaconie en de kerkopbouw, die bezieling vooral van mensen die zich steeds
maar weer opnieuw met veel inspanning en moeite inzetten voor dat Rijk van God.
Och, en nu maakt het helemaal niet uit wat je doet en hoe je het doet. Wat mij goed deed, wat
mij inspiratie gaf, wat ik goddelijk vond, waren die vonken die bij nogal wat mensen hier in
Kokaz op elkaar oversprongen; dat vuurtje dat steeds weer opnieuw oplaaide en de andere
mensen enthousiast maakte, dat verhaal van God-met-ons dat telkens weer op een of andere
manier handen en voeten kreeg. Ik dank iedereen die de parochie een warm hart heeft
toegedragen. Ik dank de zovele vrijwilligers, die zovele uren en dagen, week in week uit in
deze parochie hebben gestoken.
Wat ik het meest zal missen zijn die warme kontakten die ik de afgelopen jaren heb gehad
met heel wat mensen in de parochie. Ik ben echt van een heleboel mensen gaan houden,
mensen bij wie ik een stukje van hun leven, hun verdriet, hun blijdschap, mocht meebeleven,
een eindje met hen mocht meegaan. Dat is heel rijk, daar wordt je meer mens van.
Trouwens , en dat geldt voor ieder van ons, het is niet alleen plezierig dat er iemand is die
naar je luisteren wilt. Het is ook fijn dat er mensen zijn die jou in vertrouwen nemen, die hun
verhaal aan jou kwijt willen, bij wie je even in hun binnenkamer mag kijken en zien wat er in
hen leeft aan vreugde en verdriet. Dat is “de” manier om aan elkaar iets van de Naam van
onze God “Ik-zal-er-zijn-voor-jou” te kunnen en mogen ervaren.
Hoe het is om pastoor van Kokaz te zijn? Ach, ik denk dat het uiteindelijk overal wel
ongeveer hetzelfde is. Elk mens heeft zijn eigen gedachten, gevoelens en geloof. Je kunt
nooit iedereen aanspreken, bent nooit voor iedereen “verstaanbaar”. Ik bid om vergeving als
ik niet de aandacht heb gegeven die van mij verwacht werd. Maar over het algemeen kijk ik
met een heel goed gevoel terug. Veel mooie contacten en heel veel mooie momenten. Het is
een voorrecht om priester te mogen zijn. Ik ben echt heel dankbaar dat ik dit allemaal heb
mogen meemaken. Zoveel hartelijkheid, gezelligheid en liefde.
Ik heb tot nu toe nog geen namen genoemd en ik wil het eigenlijk ook niet doen, uit schrik
mensen te vergeten. Maar u zult het me niet kwalijk nemen dat ik toch enkele mensen of
groepen in het zonnetje zet. Allereerst wil ik hier mijn voorganger wijlen P. Klerkx
vernoemen, de eerste pastoor van deze parochie, aan hem en mijn huisgenoten, waaronder P.
Bosmans zaliger heb ik heel veel te danken.
Vervolgens denk ik aan alle mensen die lid zijn geweest vroeger van onze parochieraad en
van wie er reeds enkelen zijn overleden. Daarnaast denk ik aan de voormalige en huidige
leden van ons Parochieteam, van wie er jammer genoeg ook al zijn overleden. Dank voor
hun inzet en ondersteuning in het beleid van deze parochie.
Vervolgens mag ik niet vergeten alle voormalige en huidige leden van de Kerkraad, ook van
hen zijn er reeds mensen hemelwaarts gegaan, zij hebben zich steeds onbaatzuchtig ingezet
voor de administratie en het financieel beheer van ons kerkgebouw. Van harte bedankt voor
hun jarenlange ijverige inzet voor onze parochie.
Ook de voormalige en huidige leden van het beheercomité van Pronkenborg mogen we in
onze dank betrekken en ook van hen zijn er reeds vertrokken naar het land aan de overkant.
Hun zorg voor volledige aanpassing van onze zaal en café. Bovendien doen zij al jaren het
dagelijks beheer, wat geen sinecure is en waardoor onze verenigingen nog altijd een goede
pied à terre hebben in onze parochie. Van harte dank voor jullie enorme inzet in al die jaren.
2
Ik wil vandaag ook een hartelijk woord van dank richten tot onze diaken, Bob Timmermans,
die vanuit zijn specifiek engagement onze parochie al die jaren mee vorm gegeven en
gedragen heeft. Hij is een onmisbare schakel geworden in de reeks voorgangers voor de
zondagsliturgie. Bovendien heeft hij al zoveel kindjes gedoopt dat hij bijna de tel kwijt is!
Ook een bijzonder woord van dank aan Ilse Verbruggen die we ondertussen kennen als een
gedegen voorgangster in de maandelijkse woord en communiedienst. Een woordje van dank
ook aan mijn confraters priesters van de vroegere parochiefederatie Kontich, Jos, Eugeen en
André voor de goede samenwerking en verstandhouding, daarbij wil ik ook Josée Van Deun
niet vergeten voor al haar logistieke steun in de pastoresploeg. Van harte dank ook aan de
pastorale ploeg van onze vroegere federatie Kontich, voor de samenwerking en het respect
voor elke respectieve parochie.
Ik mag ook diaken Herman van Hove, priester Louis De Belder uit Berchem en priester
Eugeen Costermans uit Reet niet vergeten te danken, omdat zij altijd bereid waren om in te
springen in één van mijn parochies als het nodig was.
Een heel gemeend woord van dank ook aan ons seniorenkoor onder leiding van Mia en
begeleiding van Koen. Zonder hen zou het een heel stuk armer zijn in de verzorging van de
muzikale omlijsting van onze eucharistievieringen.
Een oprecht woord van dank aan onze felle ploeg misdienaars, misschien krijgt een van de
gasten ooit goesting naar meer, wie weet?!
Dank ook aan de mensen van het parochiesecretariaat die hielpen en helpen in de
administratie, zowel voor als achter de schermen.
Van harte dank ook aan de poetsploeg van ons kerkgebouw en de talentvolle hand die voor
de bloemenversiering zorgt. Zo oogt onze kerk altijd netjes en fris.
Van harte dank aan al de mensen van onze werkgroepen, Kring 12 en Kring 8 die hoe langer
hoe meer eigen verantwoordelijkheid opnemen voor de catechese van 12- en 8-jarigen. Dank
aan de diaconale werkgroep BMW die zich elk jaar onverdroten inzetten voor allerhande
projecten die armere mensen, dichtbij of veraf ten goede komen. Dank aan de werkgroep
Samana of ziekenzorg, die met veel aandacht naar zieken en bejaarden toegaan. Dank aan de
parochiale werkgroep meifeesten. Jullie slagen er toch maar in om elk jaar een 180-tal
mensen op de been te brengen die zich op een of andere manier in kleine of grotere taken
inzetten voor dit belangrijk evenement in onze parochie. Dank aan alle verenigingen en hun
besturen, Femma-KVLV, Okra, de bijbelgroep, de jeugdverenigingen, Chiro en scouts, de
Kokatrotters, de mensen van de kerststal binnen en buiten aan de kerk. Dankjewel aan de
mensen die gedurende de meimaand onze Boskapel verzorgen!
Dankjewel aan de directie en leerkrachten van onze school. Onze parochie mocht altijd
rekenen nop een goede samenwerking met jullie.
Allemaal zijn jullie op zich kleine, maar belangrijke schakels van een grote ketting die het
gemeenschapsleven in onze parochie samenhoudt. Dank aan alle trouwe kerkgangers van
elke zondag en in de weekkapel, dank aan alle mensen die stil achter de schermen werken,
maar o zo onmisbaar zijn. Dank aan jullie allemaal omdat jullie hier vandaag aanwezig
willen zijn en ik wil hier ook de burgemeester en gemeentelijke mandatarissen even
vernoemen en de afvaardiging van ons bisdom! Jullie deelname aan deze viering maakt het
allemaal nog inniger en warmer! Bedankt!
Na een ontzettend mooie tijd hier ga ik mijn weg verder vervolgen als volgeling van Jezus en
ga ik mij elders proberen in te zetten, op een andere manier, met minder
3
verantwoordelijkheden en met de mij door God geschonken talenten. Dat onze wegen gaan
scheiden is hierbij een onontkoombaar gegeven.
Dat er wat gaat veranderen is een feit. Maar jullie veranderen toch niet! Jullie blijven zich
onverminderd inzetten! Jullie blijven toch het geloof alhier op een blijde manier uitdragen
met alles wat daarbij hoort.
Jullie moeten weten, deze parochie is van jullie allemaal. Elk zijn deel maakt een geheel!
Generatie na generatie hebben mensen geknokt voor deze parochie. Vele mensen hebben
zich ingezet voor deze parochie. En vele mensen zullen dat nog blijven doen in de toekomst.
Daarbij moeten jullie weten dat een pastoor maar een voorbijganger is. Niet meer en niet
minder.
Los van de inzet van een pastoor bent u het die de parochie draagt. En als ik een bijdrage aan
deze parochie heb moge leveren, als ik een bijdrage mocht leveren aan het levensgeluk van
mensen, als ik ervaren ben als een herder die er was voor de mensen, stemt mij dat alleen
maar dankbaar dat God mij op deze weg heeft gezet.
Ik dank jullie allemaal, dat ik jullie priester en pastoor mocht zijn.
Mensen allemaal, nogmaals bedankt. Ik zal jullie missen. Echt ! Gelukkig ga ik niet aan het
andere eind van de wereld zitten! Het moge jullie allen verder heel goed gaan in het nieuwe
jaar 2017!
*****
4