Transcript Mijn eerste stappen in het Seniorenbiljart Vaak is er al opgemerkt

Mijn eerste stappen in het Seniorenbiljart
Vaak is er al opgemerkt binnen de club, dat het leuk zou zijn als er weer eens iemand een stukje
wil schrijven over zijn eigen wel en wee. Daaraan wil ik best gehoor geven, maar daarbij alvast
opmerken dat het vooral zal gaan over mijn wel.
Mijn eerste kennismaking met de club was op een middag, dat ik met mijn vrouw door de vloot
liep. Ik was sinds een paar maanden gestopt met werken en zocht nog een leuke invulling voor
mijn vrije tijd. Daar in de (oude) Vloot kwam ik langs een zaal waar biljarts stonden met daarom
heen mannen met een zwart handschoentje en een eigen keu, die lekker aan het spelen waren.
Ik ben enige seconden blijven kijken, niet langer, want mijn vrouw wilde verder en zei tegen mijn
vrouw:”ik denk dat ik dat graag zou willen doen, biljarten”
Hoe kom je op dat idee”, was haar wedervraag. Ik heb je het nog nooit zien doen.”
“Nee, dat klopt, maar vroeger speelde ik met mijn vriendje Joost altijd op een klein tafelbiljartje,
elke woensdag en zaterdag. Daarop heb ik de eerste beginselen van het spelletje geleerd”
Als je dat zo graag wilt doen, moet je zelf maar eens bij die club gaan kijken.
Dat heb ik gedaan. De eerste man die ik daar tegenkwam stond achter een klein zwart barretje.
Hem vroeg ik hoe ik bij deze club lid kan worden.” Daar bemoei ik me niet mee, dan moet je bij
de voorzitter zijn”, was het antwoord van Karel. Nou was die toevallig ook aanwezig dus ik me
gemeld bij Arie.
“Heb je het wel eens gespeeld? was een van zijn eerste vragen. Ja een enkele keer.
De blik van Arie was nog enigszins bedenkelijk. Ik hoorde hem denken:”O mijn lakens!’
Het verzoek werd nog in beraad gehouden maar ik maakte gebruik van de mogelijkheid om vrij te
biljarten. Eerst stond ik een beetje alleen te spelen. Van een afstandje werd er wel naar mij
gekeken, niet omdat ik goed speelde, maar omdat ik daar een vreemde snuiter was.
Op een gegeven moment kwam er een forse man naar me toe die mij vroeg of ik zin had in een
partijtje. Dat bleek de topspeler van de club te zijn nl Sjaak.
He joh, dat moet je maar niet doen want je bent al je muntjes kwijt want je moet heel lang bij
hem zitten. Die waarschuwing kwam van Piet Turfboer. Maar eigenwijs als ik was ging ik een
partijtje met Sjaak spelen. Er ging een wereld voor me open. Kan je dat allemaal met
biljartballen doen”. A fijn, de eindstand was iets van 120 tegen 20, maar ik nam me direct voor:
Zo goed wil ik ook leren spelen!
Inmiddels had ik van Arie gehoord, na een gesprek aan de” bestuurstafel” dat ik wel lid kon
worden.Hij had ondertussen ook gezien, dat de lakens bij mij wel heel zouden blijven.
De volgende dag heb ik in Vlaardingen mijn eerste echte eigen keu gekocht , een krijtje en een
handschoentje. Zo waren mijn eerste stappen in het Seniorenbiljart gezet.
Hoe het in de jaren zo verder is verlopen schrijf ik een volgende keer.
Alex Steenks