Transcript PDF-versie voor persoonlijk gebruik

Recensie: Raymond van het Groenewoud solo****1/2
De Roma Borgerhout
donderdag 19 januari 2017
foto © Tom Van Ghent
Recensie:
Men zegt wel eens dat wie met pensioen is een goede hobby moet zoeken om zich
jong te houden. Voor Raymond leek het wel alsof zijn oude job die hobby was. We
hadden tijdens "Raymond van het Groenewoud solo“ continu het gevoel dat hij zich
gewoon wat stond te amuseren voor een hele hoop vrienden. Die totaal ontspannen
stemming straalde af op zijn muziek, op zijn praatjes en in zijn contact met het
publiek. Er was tijd en ruimte om wat te "spelen“, hier en daar lekker scherpe
commentaar te geven op zijn teksten en de maatschappij, wat te dollen met muziek
en dit alles zonder in te boeten aan kwaliteit. Want laat een ding duidelijk zijn: je
moet een oude aap geen smoelen leren trekken. Raymond kent zijn stiel en leverde
ondanks de vlotte sfeer een erg uitgebalanceerd en verzorgd concert af waarin hij
oude klassiekers als "Je veux de l'amour“ en meezingers als "Liefde voor muziek“
keurig afwisselde met rustige en ingetogen liedjes als "Goeiemorgen ouwe rotkop“
en "Winterochtend". Het publiek in De Roma was zó mee in de sfeer van het concert
dat de toeschouwers het ene moment spontaan uit volle borst "Maria, Maria, ik hou
van jou. Voor jou sta ik uren in de kou.“ stonden mee te zingen terwijl je enkele
minuten later een speld kon horen vallen omdat ze vol aandacht naar het knappe
gitaarspel van Raymond aan het luisteren waren. Raymond kreeg het beleefde
publiek van Borgerhout en omstreken zelfs zo ver dat ze op het einde schaamteloos
mee een ode aan de opblaaspop zaten te brengen. Als dat maar goed komt.
Raymond van het Groenewoud opende heel ingetogen en stil met een gedicht over
een oude man die in een bui van nostalgie terugdenkt aan zijn gemiste kansen, de
dingen die hij links liet liggen, de vergankelijkheid van de tijd, … Het had iets
somber, bijna sacraal en Raymonds looks en mimiek maakten het alleen maar
innemender. Het werd doodstil en de ernst en de zwaarte waren bijna fysiek
voelbaar … tot hij afsloot met een grijnzend: "Zo, de sfeer zit er in.“ En zo kon hij
dus met één enkele opmerking van bittere ernst naar een luchtige sfeer overgaan.
Want met een vrolijk "Bostella“, kwam de sfeer er inderdaad vlot in. "Maria, Maria, ik
hou van jou“ deed er nog een schepje bovenop en het publiek brak hier spontaan in
zang uit terwijl Raymond met lekker vette aanslagen de noten uit de vleugel deed
komen. Hij had er duidelijk zin en plezier in en dat kon ook gezegd worden van het
publiek. Het klikte vanaf het begin tussen de zaal en de artiest en dat zou heel het
concert zo blijven.
"Raymond van het Groenewoud solo“ wist ernstig en klein perfect af te wisselen met
vrolijk en speels. Zo ging "Jarig“ over de hongersnood in Afrika en hoe de politici zich
tussen twee uitgebreide recepties over deze problematiek buigen. Op zich een
haarscherpe aanklacht tegen onze manier van werken en denken over de
Noord-Zuid-problematiek, maar dan gebracht met een heel fijn melodietje en als
klein liedje. Het leverde een erg gevoelig moment in de voorstelling op dat eigenlijk
alleen maar overtroffen werd door een ijzersterke uitvoering van "Aan de meet“ .Â
Raymond zat met zijn gitaar in de hand tegen een volledig verduisterd podium in
slechts een klein vlekje licht. De sfeer was erg intiem en zacht en je kon dan ook een
speld horen vallen in de zaal. Het publiek hing aan zijn lippen terwijl hij ze meenam
op die grote fietstocht die symbool stond voor het leven. De reactie van het publiek
was nog net geen staande ovatie, maar wel een minutenlang, groots applaus. Wat
een intens moment.
Dit artikel en zijn foto zijn auteursrechtelijk beschermd - kopij enkel bestemd voor persoonlijk gebruik
Herdistributie in eender welke vorm zonder voorafgaand schriftelijk akkoord van de auteur is verboden
This article and its picture is copyrighted - copy for personal use only
No (re)distribution in any way allowed without written permission of the author
Pagina 1/3
Raymond genoot er duidelijk van dat het in goede aarde was gevallen en bedankte
zijn toehoorders met de woorden: "Hartelijk dank, ook namens de
begrafenisondernemers.“ En zo werd opnieuw een sfeer van ingetogenheid met een
gepaste knipoog en een groot relativeringsvermogen ontzenuwd zodat iedereen
klaar was voor het uitbundige onzinlied "Foei, foei, foei“. Deze klassieker bracht
uiteraard weinig inhoud, maar wel heel veel sfeer.
Raymond liet ons niet alleen genieten van zijn zang, pianospel en gitaarvirtuositeit,
maar zette ook zijn beste beentje voor om ons te imponeren met zijn danstalenten.
Een uitnodiging voor "Sterren op de dansvloer“ zit er waarschijnlijk niet direct in,
maar entertainend en bevrijdend was het wel. De boodschap van zijn "Bonestaak
dans“ was dan ook dat niet talent, maar goesting en liefde voor de muziek je tot dans
moeten kunnen verleiden. "Zang en dans zijn twee grote genezers die in onze
maatschappij een te gering draagvlak hebben“, voegde hij er nog aan toe. Zo kan
zingen over de liefde een erg helende uitwerking hebben. En daarom bracht hij de
klassieker "Je veux de l'amour“.
"Het is nu al 35 jaar dat ik zing dat ik tien jaar in het vak zit …“, klonk het terwijl de
tragedie voelbaar was in het pianospel. We maken ons sterk dat er niemand in de
zaal zat die dit niet kon meezingen. En daarom was het ook zo leuk dat Raymond
het verwachtingspatroon lekker doorbrak door plots achter zijn piano weg te schieten
om spontaan het publiek toe te spreken en commentaar te leveren op de tekst, de
maatschappij en de politiek. Hij was scherp, gevat en kon het niet laten om toch even
een klein sneer te geven naar de NVA. Mocht het zingen hem op een bepaald
moment niet meer afgaan, kan hij misschien nog een carrièreswitch maken naar
cabaretier.
Al had hij misschien zelf al andere plannen. Tijdens "Zjoske, schone meid“ zei hij
plots: "En nu voor mijn carrière in China, waar alles veel betaald wordt naar het
schijnt.“ En prompt hoorden we Chinese akkoorden gespeeld op een akoestische
gitaar. Het was weer eens iets anders, al ging onze voorkeur toch naar de klanken
van de flamenco die we eerder die avond al hoorden. We zijn in ieder geval
benieuwd of deze transfer echt wel door zal gaan. Voorlopig konden wij in ieder
geval nog genieten van Raymond op zijn best.
< Sascha Siereveld >
De setlist:Deel 1:
Een oude man (voordracht)
Bostella
Maria, Maria, ik hou van jou
Eerlijkheid
Jarig
Ik geloof u niet
Vrouwen
Het verschil met mijn vriend Jan
Winterochtend
Bonestaak dans
Je veux de l'amour
Genieten (Hier in de hitte)Â
Deel 2:
Hallelujah, ze is van mij
Moedertaal
Schandalig content
Het kind (voordracht)
Dit artikel en zijn foto zijn auteursrechtelijk beschermd - kopij enkel bestemd voor persoonlijk gebruik
Herdistributie in eender welke vorm zonder voorafgaand schriftelijk akkoord van de auteur is verboden
This article and its picture is copyrighted - copy for personal use only
No (re)distribution in any way allowed without written permission of the author
Pagina 2/3
Kind van het weekend
Vallen en opstaan
Zjoske, schone meid
Goeiemorgen ouwe rotkop
Aan de meet
Foei, foei, foei
Liefde voor muziekÂ
Bis:
Jouw liefde
Opblaaspop
Dit artikel en zijn foto zijn auteursrechtelijk beschermd - kopij enkel bestemd voor persoonlijk gebruik
Herdistributie in eender welke vorm zonder voorafgaand schriftelijk akkoord van de auteur is verboden
This article and its picture is copyrighted - copy for personal use only
No (re)distribution in any way allowed without written permission of the author
Pagina 3/3