Transcript Aanwinsten Kunstcommissie

Aanwinsten
Kunstcommissie
2015
Voorwoord
In de lijn met voorgaande jaren heeft onze kunstverzameling zich ook dit
jaar weer verder ontwikkeld. De focus van de Kunstcommissie is daarbij niet
louter gericht op nieuwe ontdekkingen, maar vooral ook op die kunstenaar
die een duidelijke ontwikkeling laat zien binnen zijn of haar oeuvre.
Het afgelopen jaar verwierven we een aantal werken van kunstenaars
waarvan wij overtuigd zijn dat zij in de toekomst van zich doen laten spreken.
Daarnaast verrijkten we de collectie met substantieel werk van een aantal
kunstenaars die al ver in hun ontwikkeling zijn. Op deze manier kan binnen
de collectie een beeld gevormd worden van het oeuvre tot nu toe van de
betreffende kunstenaar.
De werken van kunstenaars Navid Nuur, Anna Ostoya en Marlene Dumas
vormen een goede toevoeging aan de werken die al in de collectie waren
opgenomen. De tentoonstelling Making Monsters for my Friends bracht
werk van jonge kunstenaars als Juliaan Andeweg, Bob Eijkelboom en Daniel
van Straalen in de collectie. Het videowerk van Aslan Gaisumov kan rekenen
op veel reacties van medewerkers. Zij brengen het kunstwerk in verband met
de actuele vluchtelingencrisis.
In november verwierf de Kunstcommissie verschillende werken aan op de
veiling die de Stichting Young In Prison (Yip Art) organiseerde. De opbrengst
van de veiling gaat naar creatieve projecten die de stichting uitvoert in
jeugdgevangenissen. De Kunstcommissie is blij via dit soort initiatieven
interessant werk voor de collectie te kunnen aankopen.
3
4
De Kunstcommissie kijkt tevreden terug op 2015. Onze contacten
zorgden voor vruchtbare samenwerkingen, onze tentoonstellingen zijn
goed bezocht, we kregen lovende kritieken, en onze collectie maakte
een mooie groei door.
Alexander Strengers
Voorzitter Kunstcommissie
Aanwinsten 2015
AuteurTitel
Pagina
Juliaan Andeweg
Green Lion Psycho Pomp6
Bastien Aubry en
Dimitri Broquard
Cerebral Box nr. 168
Dina Danish
Life from the Aquarium10
Marlene Dumas
Amy - Back to12
Bob Eikelboom
Amouba Bouba14
Peggy Franck
Skipped Beats I (YGO)16
Aslan Gaisumov
Volga18
Lotte Geeven
127109
12711020
Robbert-Jan Gijzen
De laatste oudjes22
Juul Kraijer
Z.t. 24
Danielle Kwaaitaal
Après Nous le Déluge – Eclater26
Alexandra Leykauf
Vitrine 5 (Musikinstrumente)28
Jean-Baptiste Maitre
Donald Rumsfeld with Chevron Pattern30
Navid Nuur
Z.t. (An aquadelic ringtone)
Z.t.32
Rob Nypels
Sète, Quay Aspirant Herber34
Anna Ostoya
Fantasia (The Unwept) I36
Fernando Sánchez Castillo
Z.t. (jubileumgeschenk 40-jarig
dienstverband)38
Daniel van Straalen
Thinking Sucks40
Peer Veneman
Sintra II
Sintra I
Serevezza
Brasilia III42
Emo Verkerk
Poesjkin met borstbeeld44
Evi Vingerling
Z.t.
Z.t.46
Bruno Zhu
Z.t. (sunlight handrail)48
Juliaan Andeweg
6
Juliaan Andeweg (Den Haag, 1985) genoot zijn opleiding
aan de Koninklijke Akademie van Beeldende Kunst
(KABK) in Den Haag en de Rijksakademie van beeldende
kunsten te Amsterdam. Hij beperkt zich niet tot een enkel
medium, maar werkt in schilderkunst, beeldhouwkunst en
installatiekunst. Andewegs kunst is altijd abstract.
Green Lion Psycho Pomp, epoxy hout en autolak, 2015
145 x 140 cm
Via zijn werk streeft Andeweg naar geestelijke groei. Dit probeert hij
te bereiken door zijn werken driedimensionaal te maken in plaats van
tweedimensionaal. De kunstenaar poogt elke stap van het werkproces,
waarbij het oppervlak vervormt, zichtbaar te maken. Andeweg streeft ook
naar transparantie in zijn materiaalgebruik, dit moet duidelijk herkenbaar
zijn. De verschillende pigmenten die hij gebruikt zijn verwijzingen naar
chemische processen.
De kunstenaar heeft een enorme fascinatie voor zwarte gaten, bovennatuurlijke krachten en leegte. Dit is duidelijk terug te zien in zijn werk.
Hij probeert daarom nieuwe ruimte te creëren door los te breken van
vaste conventies.
In het werk Green Lion Psycho Pomp zien we duidelijk de verschillende lagen
die de kunstenaar heeft toegepast. De huid van het canvas is nog
te herkennen. Evenals de verschillende kleurlagen. Ook de diepte die
Andeweg in zijn werk zoekt, is te onderscheiden in dit werk.
7
Bastien Aubry en
Dimitri Broquard
8
Cerebral Box nr. 16, porselein, beschilderd en met transfers, 2015
30 x 20 x 8 cm
Bastien Aubry (Saint-Imier, Zwitserland, 1974) en
Dimitri Broquard (Genève, Zwitserland, 1969) studeerden
in Zwitserland aan de Ecole d’arts visuels Berne et Bienne.
Ze leven en werken in Zurich en geven in hun eigen land
les aan diverse kunstinstituten.
In 2014 ontstond een serie keramische werken: Cerebral Boxes.
Ze verwijzen naar diverse dozen met ontbijtgranen. De werken zijn
bedekt met een kakofonie aan afbeeldingen die zijn geschilderd of als
transfers zijn aangebracht. De beeldmerken van de diverse soorten
granen en de verwijzingen naar de kunstgeschiedenis mengen zich
moeiteloos. Ze geven de keramische dozen een geheel eigen lading.
9
Dina Danish
10
Life from the Aquarium, single-channel video met geluid, 2013
10’5 min
Dina Danish (Parijs, Frankrijk, 1981) volgde een opleiding
aan de kunstacademie in Caïro en San Francisco. Ze bracht
in 2009 en 2010 een periode door als ‘artist in residence’
aan de Rijksakademie van beeldende kunsten
in Amsterdam.
Het werk van Danish valt op door het humoristische, soms zelfs
absurdistische, karakter. Ze maakt gebruik van taalgrappen, onverwachte
contrasten en combineert zaken die ogenschijnlijk niets met elkaar te
maken hebben. Bij het zien van het eindresultaat weet je eigenlijk niet
waar je naar kijkt.
In de video Life from the Aquarium onderzoekt Danish menselijk
groepsgedrag. We zien beelden van rondlopende bezoekers van een
groot aquarium. De beelden zijn gecombineerd met opnames van
een uitzinnig publiek tijdens een tenniswedstrijd. De stem van een
professionele sportverslaggever geeft net als in een echte wedstrijd
commentaar op wat de vissen en de toeschouwers doen: zwemmen,
kijken en lopen. Zo geeft Danish haar commentaar op het kijkgedrag
van de bezoekers van het aquarium.
11
Marlene Dumas
12
Amy - Back to, piëzografie, 2015
41 x 46,5 cm
Marlene Dumas (Kaapstad, Zuid-Afrika, 1953) studeerde
Kunst aan de Universiteit van Kaapstad en vervolgde haar
opleiding in Nederland aan de Ateliers ‘63 in Haarlem.
In 1979 en 1980 studeerde ze aan de Faculteit Psychologie
van de Universiteit van Amsterdam. Momenteel woont en
werkt ze in Amsterdam.
Het werk van Dumas is vertegenwoordigd in alle grote musea over de
wereld. Het getuigt van een voorkeur voor het abjecte en voor mensen
die op de een of andere manier onder druk staan. Ze schildert vaak
portretten van religieuze personen, kinderen en mensen die in de media
in de belangstelling staan. Een foto is vaak haar uitgangspunt.
Deze piëzografie van zangeres Amy Winehouse (1983-2011) komt uit
de serie Back to. Daarin vestigt Dumas de aandacht op de tragiek en
de ondergang van sterren die door de media worden gevolgd.
De geestestoestand van Amy Winehouse komt in dit portret sterk
naar voren.
13
Bob Eikelboom
14
Amouba Bouba, schilderdoek, verf,
epoxy en houten frame, 2015
175 x 175 x 50 cm
Bob Eikelboom (Leeuwarden, 1991) studeerde aan de
Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag.
Binnenkort zet hij zijn studie voort aan het Royal College of
Art in London. In 2014 won Eikelboom de Koninklijke Prijs
voor Vrije Schilderkunst.
Eikelboom zoekt in zijn werk naar de fundamenten van de schilderkunst.
Het uiterlijk van zijn werk kan enorm verschillen qua vorm en gekozen
materiaal. Hij zoekt niet naar eenheid, maar naar onverwachte keuzes
en wendingen. In eerste instantie deed hij onderzoek naar monochrome
schilderijen. Daarbij merkte hij al snel dat de vorm van het doek een grote
rol speelt. Bij een niet-rechthoekig doek kan de lichtval een grote rol
spelen, waardoor diepte en kleurverschil ontstaan.
Amouba Bouba is een 3D-schilderij waarbij de vorm, diepte en glans van
het werk een rol spelen. De glans van de (auto)lak gedraagt zich als een
kameleon en de bovenlaag werkt als een spiegel. Als kijker maak je door de
spiegeling deel uit van het werk. Het is een monochroom schilderij, op een
speelse manier gebracht.
15
Peggy Franck
16
Skipped Beats I (YGO), C-print, 2015
228 x 160 cm
Peggy Franck (Zevenaar, 1978) woont en werkt in
Amsterdam en Berlijn. Ze werd opgeleid aan de Akademie
voor Kunst en Vormgeving in Den Bosch en vervolgde haar
opleiding aan de Rijksakademie van beeldende kunsten in
Amsterdam. Later bracht zij nog periodes door als ‘artist in
residence’ in Berlijn en op Mallorca.
Intuïtie staat centraal in het werk van Franck. Schijnbaar willekeurige
elementen voegen zich samen, vormen patronen en verbindingen,
en krijgen daardoor betekenis. De foto’s van Franck zijn zeer kleurrijk
en indrukwekkend. Ze verbeelden meerdere lagen. Franck schildert op
glimmende weerkaatsende vellen karton met een grove snelle toets.
Daarna fotografeert ze de schilderijen met een technische camera.
Vervolgens vergroot ze de foto’s zeer sterk. Hierdoor wordt de verfstreek
groot in beeld gebracht. Ook de lichtweerkaatsingen van het glimmende
vel komen opvallend naar voren als witte details.
17
Aslan Gaisumov
18
Volga, video, 2015
4’11 min
Aslan Gaisumov (Grozny, Tsjetsjenië, 1991) genoot zijn
opleiding aan het Moscow College of Design en The Institute
of Contemporary Art in Moskou. Na zijn afstuderen ontving
hij onder andere de Future Generation Art Prize en de
International Biënnale of Young Art prijs. Met zijn kunst
poogt de jonge Tsjetsjeen het verleden te begrijpen en te
verwerken.
Het werk van Gaisumov kan vergeleken worden met toegepaste
psychologie. Door het verleden te herhalen, uit te breiden en interpretaties
toe te passen, distantieert hij zich emotioneel van de gebeurtenissen uit
de Tsjetsjeense oorlog van rond de eeuwwisseling. Op een kunstzinnige
manier probeert Gaisumov het pijnlijke verleden bespreekbaar te maken.
In zijn werk staat de zoektocht van de vluchteling naar zijn persoonlijke
en culturele identiteit centraal. Hij zoekt naar verloren tradities om het
verleden en het heden te verbinden.
In Volga zien we een landschap met daarin een witte auto. Verschillende
groepjes mensen komen aanlopen en stappen stuk voor stuk in de auto.
Als alle vijftien mensen een plek hebben gevonden, rijdt de auto weg.
19
Lotte Geeven
20
Lotte Geeven (Eindhoven, 1980) studeerde aan de
Gerrit Rietveld Academie te Amsterdam. Als ‘artist in
residence’ werkte ze onder andere in Xiamen (China),
Cemeti (Indonesië), New York en aan de Rijksakademie
van beeldende kunsten in Amsterdam. In 2010 ontving
Geeven de prestigieuze Illy Prijs voor jong talent.
127109, inkjet print, 2014
80 x 65,7 cm
127110, inkjet print, 2014
80 x 65,7 cm
Geevens fascinatie voor de menselijke verhouding tot de aarde is een rode
draad in haar werk. Zij onderzoekt of er in die verhouding afwijkingen
bestaan en probeert deze te controleren en te begrijpen. Geeven
denkt: hoe aandachtiger je de wereld observeert, hoe mysterieuzer en
interessanter deze wordt. In haar werk stelt ze zichzelf wetenschappelijk
filosofische vragen die op het eerste gezicht eenvoudig lijken, maar in de
praktijk moeilijk te beantwoorden zijn. Deze vragen vormen de kern van
haar werk. In de uitwerking beperkt ze zich niet tot één medium.
Tijdens een trans-Atlantische vlucht vroeg Geeven zich af: “Wat is
de kans dat in een uitgestrekte blauwe vlakte twee objecten elkaar
ontmoeten? Nul. Of toch niet?” Deze vraag was aanleiding voor een
uitgebreid onderzoek met wetenschappers naar het gedrag van de zee.
Dit resulteerde in het plaatsen van twee robots, getoond op de foto’s
127109 en 127110, in de stromingen van de zee aan weerszijden van de
Atlantische oceaan. De ene aan de rand van de Mexicaanse golf en de
andere ver buiten de kust van Portugal, 7000 km van elkaar verwijderd.
De voorspelling is dat de robots door de stromingen van de oceaan, beide
gericht op het midden, in een jaar tijd naar elkaar toe zullen drijven en
elkaar zullen ontmoeten. Via een livestream is dit trage project, puur
bepaald door de krachten van de natuur, online te volgen.
21
Robbert-Jan Gijzen
22
De laatste oudjes, eitempera en olieverf op doek, 2014
160 x 145 cm
Robbert-Jan Gijzen (Weert, 1974) studeerde aan de
Stadsacademie van Maastricht en de Ateliers in Amsterdam.
Hij was in 1999 één van de vier winnaars van de Koninklijke
Subsidie voor de Vrije Schilderkunst.
Gijzen is een echte schilder. Hoewel zijn werk expressionistisch te noemen
is, telt voor hem het concept van zijn schilderijen het zwaarst. Kleur is een
belangrijk element in zijn werk dat hij in series maakt. Eerder kende hij
zwarte, gele en rood/blauwe periodes. Hoewel je in eerste instantie zou
denken dat bij Gijzen de materie of het kleurgebruik het uitgangspunt is,
is zijn startpunt vaak een tekst die hij op straat is tegengekomen of een
frase uit een popsong die hij heeft gehoord. Het gaat hem daarbij niet om
de boodschap. De vorm van de tekst en de letters is voor Gijzen de aanleiding
om een schilderij te maken. De tekst vertaalt hij daarbij met verf naar kleur,
ritme en beweging.
23
Juul Kraijer
24
Z.t., pigment print, 2014
35,7 x 23,9 cm
Juul Kraijer (Assen, 1970) volgde haar opleiding aan de
Willem de Kooning Academie in Rotterdam. In 1994
studeerde zij af met haar tekeningen. Dit was destijds
bijzonder omdat tekenkunst nog nauwelijks een
zelfstandige discipline was. Kraijer heeft voor haar werk
meerdere prijzen ontvangen waaronder de Charlotte Köhler
Prijs (1998), de Pendrecht Cultuurprijs (2000) en de Philip
Morris Kunstprijs (2004).
In de serie Penumbrae, geschoten tussen 2011 en 2014, wordt de relatie
tussen mens en dier onderzocht. De traditionele hiërarchie wordt aan de
kaak gesteld. In de foto’s functioneert de mens als een accessoire voor
het dier. De vrouw is een terugkerend onderwerp in het werk van Kraijer.
De dieren die ze gebruikt zijn onder meer slangen, uilen, leguanen en
schorpioenen. De foto’s zijn niet angstaanjagend, maar stralen een zekere
rust uit. Dit is mede bereikt door de aanwezigheid van een dierentrainer
tijdens de opnames.
Deze foto is een werk uit de serie Penumbrae. Een schorpioen zit op het
gezicht van een model met gesloten ogen. Het glimmende pantser van
de schorpioen vormt een sterk contrast met het neutrale gezicht van het
model dat slechts dient als achtergrond. Net zoals alle andere werken van
Kraijer, heeft ook dit kunstwerk bewust geen titel. Kijkers kunnen op deze
manier een eigen invulling geven aan het werk.
25
Danielle Kwaaitaal
26
Après Nous le Déluge – Eclater, inkjet print, 2015
115 x 115 cm
Danielle Kwaaitaal (Bussum, 1964) studeerde in 1987 af
aan de Mode Academie in Amsterdam. Ze vervolgde haar
opleiding aan de Gerrit Rietveld Academie en rondde die
af in 1991. In de jaren negentig was ze actief als VJ in de
house- en dancescene van Amsterdam en Ibiza. Hierdoor
kreeg ze een grote waardering onder jongeren.
Kwaaitaal maakt bij het samenstellen van haar beelden gebruik van
nieuwe mogelijkheden. Ze is een van de pioniers in het toepassen van
digitale bewerkingen in fotografie. In haar werk speelt Kwaaitaal met
de betekenis van identiteit, intimiteit en schoonheid.
In haar meest recente serie Après Nous le Déluge probeert Kwaaitaal de
schoonheid en tegelijkertijd de vergankelijkheid van het leven vast te
leggen. De periode van de Zwarte Romantiek, een verhevigde vorm van
de Romantiek waarbij schoonheid en lijden samenvloeien en een eigen
esthetische waarde krijgen, dient als inspiratie voor haar bloemstillevens.
In het werk Eclater wordt de scheidslijn tussen fotografie en schilderkunst
vervaagd door de uitvergrote bloemen, omringd met water en wolken
van inkt. Het idee voor deze werken kwam voort uit Kwaaitaals eigen
bewustwording van het ouder worden en de onvermijdelijke confrontatie
met de dood.
27
Alexandra Leykauf
28
Vitrine 5 (Musikinstrumente), gemengde techniek, 2011
198 x 200 x 74 cm
Alexandra Leykauf (Neurenberg, Duitsland, 1976) studeerde
aan de kunstacademie in Neurenberg, de Gerrit Rietveld
Academie in Amsterdam en was een periode als ‘artist in
residence’ verbonden aan de Rijksakademie van beeldende
kunsten in Amsterdam. Zij leeft en werkt in Berlijn en
Amsterdam.
Leykauf richt zich graag op plekken waar iets wordt gepresenteerd, zoals
theaters, bioscopen en musea. De presentaties in die ruimtes verwerkt zij
in haar eigen presentaties. Zij eigent zich de ruimte toe en creëert daarmee
haar eigen ruimte.
Voor een installatie van een serie vitrines maakte Leykauf foto’s in musea
in Berlijn en Neurenberg. Vitrine 5 (Musikintrumente) maakte deel uit van
deze serie. De vitrines in de musea zijn van alle kanten door het glas
heen gefotografeerd. Hierbij ligt de focus op de tentoonstellingsruimte;
dat wat je door de vitrine heen ziet. De objecten uit de opstelling zelf, de
muziekinstrumenten, hebben een historische waarde. Op deze manier
speelt Leykauf met de begrippen tijd, plaats en ruimte. De gefotografeerde
vitrines zijn op schaal nagebouwd; de foto’s nemen de plaats in van het glas
van het origineel. De ruimte waar de foto is gemaakt, blijft zichtbaar in het
beeld. Jij als kijker bevindt je altijd aan “de andere kant” van het glas.
29
Jean-Baptiste Maitre
30
Donald Rumsfeld with Chevron Pattern,
gemengde techniek, 2014
150 x 84 cm
Jean-Baptiste Maitre (Montluçon, Frankrijk, 1978) studeerde
in Parijs aan de Ecole Nationale Supérieure des Beaux-Arts,
de Sorbonne (kunstgeschiedenis en archeologie) en aan
de Ecole de l’image (fotografie). In Nederland verbleef hij
onder meer aan de Jan van Eyck Academie in Maastricht en
als ‘artist in residence’ aan de Rijksakademie van beeldende
kunsten in Amsterdam. Maitre werkt in Parijs en Amsterdam.
Maitre doet een poging om ons een ander beeld te geven van bepaalde
gebeurtenissen dan het beeld dat wij door de media voorgeschoteld
krijgen. De kunstenaar is bekend met verschillende technieken. Zo schildert
hij niet alleen op doek, maar net zo gemakkelijk op papier of touw.
Hij gebruikt de collagetechniek of zet de printer in en bewerkt vervolgens
zijn resultaten met spuitverf, textielverf of pigment.
Maitre onderzoekt hoe beelden onbewust in ons collectief geheugen
terechtkomen. Hij richt zich daarbij op gebeurtenissen uit het eerste
decennium van de 21e eeuw. In het schilderij Donald Rumsfeld with
Chevron Pattern maakt Maitre een verwijzing naar de uitspraken die
Donald Rumsfeld deed naar aanleiding van de plundering van het Iraakse
nationale museum in Bagdad in 2003. Rumsfeld stelde dat de media een
schromelijk overdreven weergave van de werkelijkheid hebben geschetst.
Hij vraagt zich af of er werkelijk zoveel vazen in het museum aanwezig
waren. Het zigzagpatroon verwijst naar de vorm van veel militaire
onderscheidingstekens.
31
Navid Nuur
32
Navid Nuur (Teheran, Iran, 1976) studeerde in 2001 af aan
de Hogeschool voor de Kunsten in Utrecht en vervolgde zijn
opleiding aan het Piet Zwart Instituut in Rotterdam. In 2004
behaalde hij zijn mastergraad aan de Plymouth University
in Engeland. Nuur exposeerde zijn werk onder andere op de
Kunstbiënnale van Venetië, in het Centre Pompidou in Parijs en
onlangs in het Bonnefantenmuseum in Maastricht.
Z.t. (An aquadelic ringtone),
gemengde techniek, 2008-2014
72,5 x 49,5 x 2 cm
Z.t., gesso op doek, 2015
120,5 x 160,5 cm
Licht, energie en water zijn terugkerende inspiratiebronnen voor Nuur.
Zijn werkwijze is steeds hetzelfde: er ontstaat een vraag, hij zoekt
een passend materiaal bij de oplossing en hij vertaalt die oplossing
in een vorm. Dit proces kan jaren duren. Soms werkt Nuur aan wel
dertig werken tegelijk. Hij maakt tekeningen, sculpturen en installaties
van overwegend eenvoudige materialen. Zijn materiaalkeuze is vaak
ludiek. Een omgekeerde uitgebrande vuilcontainer, tl-buizen, goudfolie,
vitaminepillen, badwater, Play-Doh klei of oasisblokken kunnen als basis
dienen voor zijn kunstwerken. Door functie en betekenis steeds op een
andere wijze aan een voorwerp te koppelen, biedt hij zijn kijkers elke keer
weer een nieuwe ervaring.
Het werk Z.t. (An aquadelic ringtone) is een zeefdruk op een blauw
styrofoam paneel dat oorspronkelijk was bedoeld als isolatiemateriaal
in de bouw. Deze zeefdruk is in 2014 ontstaan. Het is onderdeel van een
serie werken over de aanwezigheid van vloeibare elementen, zoals de zee
en een rivier.
Het schilderij Z.t. is een voorbeeld van Nuurs manier van experimenteren
met materiaal. Uitgangspunt voor dit werk was de traditie van
gemarmerd papier, ooit ontstaan in de oosterse en westerse cultuur.
Nuur combineert dit met de gesso-techniek, zoals gebruikt bij de
middeleeuwse fresco’s. Om het marmereffect te krijgen, masseert
Nuur het doek in met scheerschuim voordat hij de gesso op het doek
aanbrengt. Zo kiest hij voor een eigentijdse uitvoering.
33
Rob Nypels
34
Sète, Quay Aspirant Herber, analoge C-print, 2012
70 x 70 cm
Rob Nypels (Leiden, 1951) groeide deels op in de Indonesische
stad Surabaya en in Nederland. In Nederland volgde hij zijn
opleiding aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten
in Den Haag. Deze vervolgde hij met een opleiding aan de Jan
van Eijck Academie in Maastricht. Na uitbundige reizen door
Europa speelde Nypels een belangrijke rol in de Nederlandse
kunstwereld en kunstfilosofie.
Momenteel woont en werkt Nypels in een isolement in de natuur. Dit vormt
een sterke inspiratie voor zijn werk. Het betekent echter niet dat hij zich
geheel op de natuur richt. Zijn interactie met urbane landschappen is ook
terug te zien in zijn foto’s. Hij poogt daarmee het verband tussen de woeste
natuurlijke omgeving en geraffineerde stedelijke culturen te doorgronden.
Nypels probeert in zijn foto’s vluchtige momenten vast te leggen. De foto’s
geven nooit een duidelijk, gedetailleerd zicht op de werkelijkheid. Hierdoor
krijgt de kijker een enigszins ongemakkelijk gevoel bij de afbeelding. Dat wat
is afgebeeld, is namelijk ongrijpbaar geworden. De kunstenaar behandelt de
stad als een landschap waarin hij enkel een passant is. Het moment dat hij
passeert, probeert hij te vangen voor het voorbij is.
Dit geldt ook voor Sète, Quay Aspirant Herber. De kijker ziet een blauwe lucht
en een stukje straat met een opmerkelijke lichtval. Maar is dat werkelijk wat
de kijker ziet? Het wordt niet helemaal duidelijk, want Nypels heeft slechts
een fotografische impressie vastgelegd.
35
Anna Ostoya
36
Fantasia (The Unwept) I, acrylverf en bladgoud op doek, 2015
122 x 122 cm
Anna Ostoya (Krakow, Polen, 1978) studeerde onder
andere aan de Parsons School of Art and Design in Parijs.
Momenteel woont en werkt zij in New York.
Ostoya is gefascineerd door de kunst, het engagement en de ideologieën
van de 20e eeuw. Vooral de wortels van de modernistische en
communistische ideologie intrigeren haar. Sociale en politieke kwesties
komen in haar werk vaak aan de orde. Zo vergelijkt zij geregeld zaken
vanuit het West-Europese perspectief met het Oost-Europese perspectief.
Daarbij probeert ze grip te krijgen op het heden door zich te verdiepen
in het verleden. Naast schilderkunst maakt Ostoya ook gebruik van
installaties, fotografie, collages en ready-mades.
Het werk Fantasia (The Unwept) I verwijst naar de gelijknamige
animatiefilm van Walt Disney. Ostoya brengt met dit werk een ode aan
de fantasie die de meest uiteenlopende vormen kan aannemen. Vormen
die we terugzien in dit werk. In het schilderij is een vrouw te zien die een
traan uit haar ooghoek wegveegt. In bladgouden lijnen is het gezicht
van de jonge vrouw op het doek gezet. Het beeld is een kopie van Crying
Girl van Roy Lichtenstein uit 1964. Zo’n verwijzing naar de (kunst)historie
past Ostoya vaker toe. Met de geblokte ondergrond geeft zij ook nog een
verwijzing naar de Pop Art cultuur van de 20e eeuw.
37
Fernando Sánchez Castillo
38
Z.t. (jubileumgeschenk 40-jarig dienstverband),
brons, 2014
28 x 8 x 8 cm
Fernando Sánchez Castillo (Madrid, Spanje, 1970)
studeerde onder andere beeldende kunst aan de Universidad
Complutense de Madrid en werkte twee jaar aan de
Rijksakademie van beeldende kunsten in Amsterdam.
Sánchez Castillo maakt behalve installaties, video’s,
performances en beelden ook schilderijen en tekeningen.
Sánchez Castillo stelt zich kritisch op ten opzichte van politieke en
religieuze macht. In zijn werk zet hij vraagtekens bij ingesleten symbolen
van autoriteit: imposante standbeelden van wereldleiders of bronzen
bustes van grote denkers. Hij plaatst universele machtsymbolen in een
ander perspectief om een nieuw bewustzijn te creëren. Daar tegenover
stelt hij de persoonlijke verantwoordelijkheid.
Dit bronzen beeldje maakte Sánchez Castillo in opdracht van DNB.
Het wordt geschonken aan medewerkers bij hun 40-jarig dienstverband.
Het idee voor dit beeldje ontstond toen hij iemand zag lopen met een
grote doos boven het hoofd. Het figuur is een tekenmodel dat bijna iedere
kunstenaar wel in zijn atelier heeft staan. Het model is tweezijdig:
man en/of vrouw en kan zowel op handen als voeten staan.
39
Daniel van Straalen
40
Thinking Sucks, digitale print op badstof, 2015
180 x 140 cm
Daniel van Straalen (Woubrugge, 1987) studeerde aan de
Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag
en vervolgde zijn opleiding aan het Sandberg Instituut in
Amsterdam.
Van Straalen houdt zich graag bezig met de vraag wie de eigenaar is van een
beeld of kunstwerk dat je kopieert of herinterpreteert. Neem je bij dat laatste
alle goede en slechte gedachten die aan het originele beeld kleven mee of
kun je die loslaten en eigen, nieuwe ideeën vormen? Ook taal speelt een
grote rol in zijn werk. Hij dwingt jou als kijker ertoe over de boodschap na te
denken. Van Straalen speelt met de betekenis van de begrippen high en low
culture. Dat komt vooral tot uiting in zijn materiaalkeuze.
Thinking Sucks is bijvoorbeeld gedrukt op katoenen badstof. In het werk
herkennen we de figuur van Beavis uit de Amerikaanse tekenfilmreeks
Beavis and Butt-head. Een figuur van een tekenfilmreeks, low culture, wordt
op deze manier gebruikt in een kunstwerk, high culture.
41
Peer Veneman
42
Peer Veneman (Eindhoven, 1952) volgde een opleiding aan
de Akademie voor Kunst en Vormgeving St. Joost in Breda.
Zijn werk is zowel modernistisch als postmodernistisch.
Met elk nieuw beeld probeert hij iets te maken wat er nooit
was. Dat is een modernistisch kenmerk. Het postmodernisme
vind je in de dubbelzinnigheid, in de ironie en in het
eclectische karakter van zijn werk.
Sintra II, pigment print, 2015
69 x 104 cm
Sintra I, pigment print, 2015
69 x 104 cm
Serevezza, pigment print, 2015
69 x 104 cm
Brasilia III, pigment print, 2015
69 x 104 cm
Veneman beheerst verschillende disciplines. Hij werkt met een ambachtelijke
precisie. In de collectie van DNB zijn een aantal twee- en driedimensionale
werken van zijn hand vertegenwoordigd. Zijn werken drijven veelal de spot
met een eventuele interpretatie. Ze suggereren en ontkrachten tegelijk.
Veneman wil iedereen op het verkeerde been zetten. Met herkenbare
elementen maakt hij totaal nieuwe composities. Hij creëert een spanning
tussen kunst en kitsch, herkenning en vervreemding, en tussen de tweede en
derde dimensie.
In deze serie Looking Back To The Future komen herkenning en vervreemding
naar voren. In 2010 begon Veneman zijn werk, dat hij de jaren daarvoor
gemaakt had, opnieuw te bekijken. Hij projecteerde het op de muur van
zijn studio. Het beeld dat dit opleverde inspireerde hem om deze beelden
opnieuw, dit maal digitaal, vast te leggen. Het geeft een interessante nieuwe
dimensie aan zijn eerdere werk. De werken zijn herkenbaar, maar door de
projectie in de driedimensionale ruimte krijgen ze een vervreemdend effect.
43
Emo Verkerk
44
Emo Verkerk (Amsterdam, 1955) heeft geen traditionele
kunstopleiding genoten. Toen hij zich aanmeldde voor de
tweede-fase-opleiding Ateliers ’63 in Haarlem werd hij
ondanks dat toch aangenomen. Hier werd hij door zijn
begeleiders gestimuleerd niet alleen te tekenen maar ook
te gaan schilderen.
Poesjkin met borstbeeld, olieverf op doek, 2012
100 x 120 cm
Verkerk is vooral bekend om zijn portretten. Dit zijn geen portretten van de
werkelijkheid, zoals wij die denken te zien. Het zijn conceptuele portretten
waarbij Verkerk de persoonlijkheid van de geportretteerde probeert vast
te leggen. Hij doet dat intuïtief en gebruikt daarbij ongewone oplossingen.
Toeval speelt een belangrijke rol in zijn werk. Ook het begrip ruimte is
belangrijk in zijn werk. Hij heeft een afkeer van het ruimtelijk perspectief
zoals dat vanaf de renaissance wordt gebruikt. Dit ziet hij als het gebruik
van een aantal opgelegde regels. Als niet echt. Nietszeggend. Hiermee
sluit hij zich aan bij bijvoorbeeld Picasso, die met het ontwikkelen van het
kubisme een heel nieuwe kijk op het begrip ruimte liet zien.
Verkerk vindt dat het weergeven van de ruimte een eigen taal is die
betekenis kan genereren. Hij probeert met zijn portretten een indruk
te geven van het karakter van de geportretteerde, maar hij moet ook
concluderen dat het portret uiteindelijk vaak over hemzelf en zijn eigen
gemoedstoestand gaat. Hij is zich ervan bewust dat de kijker dat er niet
allemaal uit zal halen. Dat vindt hij niet erg. Het gaat hem erom een
indruk achter te laten. Een gevoel te creëren dat je niet meer loslaat.
De fascinatie van Verkerk voor beroemdheden uit de literatuur, filosofie,
kunst en muziekgeschiedenis blijkt onder meer uit dit portret van de
Russische dichter Poesjkin.
45
Evi Vingerling
46
Z.t., gouache op doek, 2014
135 x 180 cm
Z.t., gouache en acryl op doek, 2015
165 x 125 cm
Evi Vingerling (Gouda, 1979) volgde een opleiding aan de
Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag
en was vervolgens als ‘artist in residence’ verbonden aan
de Rijksakademie van beeldende kunsten in Amsterdam.
Zij won in 2012 de Koninklijke Prijs voor de vrije schilderkunst.
Vingerling woont en werkt in Eindhoven en Amsterdam.
Vingerling bekijkt de wereld om haar heen en haalt haar inspiratie uit
alledaagse dingen. Ze gebruikt niet alleen visuele indrukken, maar verwerkt
ook geluiden, gedachten en andere vormen van informatie in haar
schilderijen. Ontdaan van hun betekenis en context. Haar werk laat zowel
beweeglijkheid als stilte zien. Een proces van kijken, registreren, bevriezen
en vastleggen. Het resultaat is de essentie van wat zij in eerste instantie
terloops heeft waargenomen.
De schilderijen van Vingerling lijken abstract, maar hebben wel degelijk een
verwijzing naar de werkelijkheid om ons heen: de schittering van de zon in
het oppervlak van een zwembad in het eerste schilderij of de weerslag van
de wind in de bomen zoals in het tweede schilderij.
47
Bruno Zhu
48
Z.t. (sunlight handrail), digitale print, 2014
59,4 x 42 cm
Bruno Zhu (Viseu, Portugal, 1991) volgde zijn opleiding
aan The University of the Art Saint Martins in Londen,
in de richting Fashion and Design. Momenteel volgt hij een
opleiding Fine Arts aan het Sandberg Instituut in Amsterdam.
Zhu heeft van jongs af aan al een enorme belangstelling voor
televisieprogramma’s. Vanwege zijn fascinatie voor de consumentencultuur
probeert hij het alledaagse op een nieuwe manier te benaderen. Dit doet
hij door middel van zijn fotografie, kunstenaarsboeken en installatiekunst.
Zhu laat zich hierbij vaak inspireren door architectuur. Hij neemt elementen
daaruit op en hij probeert daarmee een nieuwe fictieve omgeving te
creëren. Dit doet hij ook door elementen in een beeld te brengen die daar
oorspronkelijk niet horen.
Voor zijn werk Z.t. (sunlight handrail) liet Zhu zich inspireren door een
moment op straat. Tussen de drukte door viel hem een beeld van een
leuning op. Door de lichtval wordt de leuning geïsoleerd uit zijn omgeving
en krijgt deze een eigen betekenis.
49
50
Samenstelling:
Kunstcommissie van De Nederlandsche Bank
Teksten en coördinatie: Julie Boodt en Margot Selders
Fotografie:Rob Meulemans, Gert-Jan van Rooij en
Courtesy of the artists and galleries
Omslag:
Juliaan Andeweg, Green Lion Psycho Pomp, 2015
Productie:
FMA – Repro & Post
December 2015
De Nederlandsche Bank nv
Postbus 98, 1000 ab Amsterdam